jmar
Member
- Μηνύματα
- 333
- Likes
- 5.228
- Επόμενο Ταξίδι
- Overlanding Africa
- Ταξίδι-Όνειρο
- World
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πίσω στο 2015
- Προετοιμασία
- Αποστολή της μηχανής
- 1η μέρα : Χανιά - Αθήνα - Άμστερνταμ
- Άμστερνταμ
- Άμστερνταμ ΙΙ
- Άμστερνταμ ΙΙΙ
- 2η μέρα : Almere - Hornnes
- Άφιξη στη Νορβηγία
- Horness
- 3η μέρα : Hornnes - Lysebotn - Jørpeland
- Byglandsfjord
- Διαδρομή προς Lysebotn
- Διαδρομή προς Lysebotn ΙΙ
- Lysebotn pass & Lysefjorden
- Lysebotn
- Διαδρομή προς Jørpeland
- 4η μέρα : Jorpeland - Bergen
- Preikestolen
- Lovrafjorden - Καταρράκτης hangandvikfossen
- Λίμνη Svartavatnet
- Kαταρράκτης Latefossen - Διαδρομή προς Bergen
- 5η μέρα : Bergen - Lunde
- Laerdal Tunnel - Aurlandfjorden
- Διαδρομή προς Lunde
- Gaularfjellet
- Καταρράκτης Likholefossen - Άφιξη στο Lunde
- 6η μέρα : Lunde - Alesund
- Πέρασμα Videdalen
- Geiranger
- Geiranger II
- Alesund
- Alesund II
- Alesund III
- 7η μέρα : Alesund - Trondheim
- Trollstigen
- Atlantic Road
- Trondheim
- Trondheim II
- 8η μέρα : Trondheim - Rossvol
- Διαδρομή προς Rossvol
- Άφιξη στο Rossvol
- 9η μέρα : Rossvol - Moskenes (Lofoten Islands)
- Άφιξη στα Lofoten Islands
- 10η μέρα : Moskenesstraumen Camping - Strandbu Camping Skibotn
- Διαδρομή στα Lofoten
- Lofoten Islands
- Διαδρομή στα Lofoten II
- 11η μέρα : Moskenesstraumen Camping - Strandbu Camping Skibotn - Nordkapp
- Διαδρομή προς Nordkapp
- Nordkapp
- 12η μέρα : Nordkapp - Rovaniemi
- 13η μέρα : Ροβανιέμι - Ελσίνκι
- Ελσίνκι
- 14η μέρα : Ελσίνκι - Τούρκου
- Ελσίνκι - Τούρκου
- 15η μέρα : Τούρκου - Ταλίν
- Ταλίν
- Ταλίν ΙΙ
- 16η μέρα : Ταλίν - Cesis Castle - Ρίγα
- Ρίγα
- Ρίγα ΙΙ
- 17η μέρα : Ρίγα - Κάουνας - Βίλνιους
- Κάουνας
- Βίλνιους
- Βίλνιους ΙΙ
- 18η μέρα : Βίλνιους - Λβίβ
- 19η μέρα : Λβίβ - Σορόκα
- Λβίβ
- Διαδρομή στην Ουκρανία
- 20η μέρα : Σορόκα - Οδησσός
- Διαδρομή στη Μολδαβία
- Οδησσός
- Οδησσός ΙΙ
- 21η μέρα : Οδησσός - Βέλικο Τάρνοβο
- 22η μέρα : Βέλικο Τάρνοβο - Σίβηρη Χαλκιδικής
- Βέλικο Τάρνοβο
- Τέλος
Ξεκινάω λοιπόν τον μαραθώνιο των 500+χιλιομέτρων στους Ουκρανικούς δρόμους! Πραγματική δοκιμασία για αναβάτη και μοτοσυκλέτα! Ο καιρός ιδανικός, οι δρόμοι πάλι, όχι
Παντού νταλίκες, με τους οδηγούς να οδηγάνε όπως να ναι! Προσπεράσεις νταλίκες σε λεωφορεία, σε αυτοκίνητα, σε άλλες νταλίκες...
Τα λεωφορεία όλα σε vintage style
Δρόμοι χιλιομπαλωμένοι και σπασμένοι στις άκρες! Αν για οποιονδήποτε λόγο έφευγες απ το κομμάτι ασφάλτου ειδικά με την μηχανή, έφυγες!
Που και που κάποια πόλη έσπαγε την μονοτονία του άθλιου δρόμου!
Σε όλη την επαρχία το κύριο χαρακτηριστικό ήταν τα φτωχά σπίτια που νόμιζες οτι ήσουν σε επαρχία Ρωσίας, τα κατάλοιπα της ΕΣΣΔ βλέπετε...
Ήθελε μεγάλη προσοχή, καθώς τα προσπεράσματα σε νταλίκες ήταν συχνά, σε δρόμο μάλιστα με περιορισμένη ορατότητα λόγω κλίσης.
Είχα φάει τρελό κοπάνιμα λέμε, με ταχύτητες 80-100χλμ/h για να μπορέσω να καλύψω τα χλμ της μέρας ! Ηρωίδα η μπουμπού αλλά γι αυτούς τους σκοπούς φτιάχτηκε, ν αντέχει και να σε πηγαίνει οσο το δυνατό πιο ξεκούραστα για πολλά χλμ!
Όταν έβγαινα απ τους εντελώς σπασμένους δρόμους έκανα το σήμα της νίκης!
Άχαρα Ουκρανικά μπλοκ κατοικιών στις μεγαλύτερες πόλεις (Βινίτσκα)
Απέραντα λιβάδια σε άλλη μια πεδινή χώρα
Βυτία και νταλίκες παντου
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά μετά από πόλεις, ήθελε μεγάλη προσοχή καθώς στεγάζονταν μικρά αστυνομικά τμήματα. Αν σε σταματούσαν για οποιοδήποτε λόγο θα είχες πρόβλημα ! Ένα παρόμοιο περιστατικό μου έτυχε και έπεσε βέβαια και το πρώτο λαδωματακι σε αστυνομικούς της Ουκρανίας! Κάποια στιγμή, συναντάω κάτι σαν τρίγωνο στο δρόμο, δεν είχε σήματα, κοιτάω το GPS και φαινόντουσαν 3 δρόμοι. Το GPS με περνάει απ τον μεσαίο, κοιτάω το δρόμο στον οποίο φαινόντουσαν 2 δρόμοι! Λέω θα πάρω τον αριστερό! Ε λοιπόν οι αστυνομία ήταν κάπου εκεί στυμμένη επίτηδες, επειδή μάλλον την πατάνε πολλοί στο σημείο αυτό!
Μου ζήτησαν να πληρώσω πρόστιμο 200 ντολαρς γιατί λέει πήγα από λάθος δρόμο ανάποδα! Όταν τους είπα δεν έχω τότε με προέτρεψαν να αφήσω την μηχανή και να πάμε στο τμήμα! Επειδή κατάλαβα ότι κάτι τέτοιο το είπαν για να με εκφοβίσουν τους ανέφερα ότι δεν πάω πουθενά κι ότι θα καλέσω my embassy! Όλη αυτή η συνεννόηση γινόταν με τις ελάχιστες λέξεις που ήξεραν (problem, money dollars ) και σχεδιάζοντας πάνω σε ένα χαρτί πόσα θέλουν, την παράβαση κλπ! Φυσικά μόλις άκουσαν το call my Greek embassy, τότε ανασκουμπώθηκαν και κατάλαβα οτι ήθελαν το κάτιτις τους! Να μην τα πολυλογώ μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, έδωσα 15 ευρώ (ήταν 3, ένα ταλιρακι στον καθένα) και την γλίτωσα, άσε που όταν τους έδειξα το τσαντακι μου (δεν είχα τα λεφτά εκεί, μόνο αυτά τα λίγα) είδαν την μικρή φωτογραφική και ήθελαν να τους την δώσω! Με νοήματα τους ανέφερα, οτι δεν είχα άλλη, κι ότι την ήθελα για να έβγαζα φώτο τα αξιοθέατα της Ουκρανίας!
Ευτυχώς είχα αλλού τα χοντρά (επίτηδες κρυμμένα για τέτοιες περιπτώσεις) οπότε έδωσα ότι ψηλά είχα.
Επίσης οι δρόμοι της Ουκρανίας απλά δεν υπάρχουν, μάλλον έχουν βομβαρδιστεί δεν εξηγείται , οδηγούσα πολλές φορές όρθιος για να μην κοπανιέμαι! 520 χλμ γεμάτα εμπειρίες...
Με τα πολλά, χωρίς να σταματήσω καθόλου παρά μόνο για βενζίνη, (παρεμπιπτόντως όλα τα πρατήρια δεχόντουσαν κανονικά κάρτα, αυτό μου έκανε εντύπωση η αλήθεια είναι καθώς τότε στην Ελλάδα σε ελάχιστα την δέχονταν), έφτασα στον συνοριακό σταθμό στα σύνορα Γιαμπιλ Ουκρανίας με Cosauti Μολδαβίας. Έφτασα 7 παρά 5 και 7 έκλειναν! Λίγο έλειψε να κοιμηθώ αγκαλιά με το συνοριακό στρατό της Ουκρανίας!!
Ήμουν εγώ κι άλλο ένα αμάξι με έναν μολδαβοιρλανδο και την οικογένεια του οι οποιοι γυρνούσαν πίσω στην πατρίδα τους. Ας είναι καλά ο άνθρωπος, με βοήθησε με την γλώσσα για να τελειώνω γρήγορα, αφού κανείς απ τους συνοριακούς δεν μιλούσε γρί αγγλικά! Ακόμα εκεί θα ήμουν κι ευτυχώς δεν πήρε το τελευταίο δρομολόγιο της παντόφλας γιατί θα κοιμόμουν αγκαλίτσα με τον Ουκρανικό στρατό. Αφού λοιπόν τελειώσαμε με την χαρτούρα, θα περνάγαμε τον Δνείστερο ποταμό μέχρι τα απέναντι σύνορα της Μολδαβίας, με μια παλιά παντόφλα! Βοηθήσαμε τον καπετάνιο να την λύσει-δέσει κι καινούργιος μου φίλος πλήρωσε στη συνέχεια το εισιτήριο της διαδρομής (πρέπει να ήταν είκοσι λεπτά του ευρώ, μπορεί και λιγότερο!), αφού δεν είχα ψηλά, κι εγώ ως αντάλλαγμα του έδωσα μισό λίτρο Κρητικό λάδι που κρατούσα και μου είχε μείνει, άλλωστε σε 3-4 μέρες θα ήμουν πίσω! Στη συνέχεια έβγαλε κι αυτός μια τσάντα φρέσκα κεράσια και μου τα έδωσε λέγοντας μου, τώρα είμαστε πάτσι, ασε που κανονικά σου χρωστάω κιόλας! Εγώ έμεινα φυσικά με το στόμα ανοιχτό! Μου λέει το παρθένο ελαιόλαδο είναι ακριβό εδώ, σ'ευχαριστώ Έλληνα! Απίθανα πράγματα που μόνο τα ταξίδια του δρόμου σου χαρίζουν... φυσικά ήξερε ιστορία Ελλάδας και πολλά άλλα. Αγαπημένο του νησί η Κέρκυρα!
Να στε πάντα καλά φίλοι ταξιδιώτες, πάντα θα βλέπω αυτή τη φώτο και θα μου έρχονται όμορφες μνήμες!
Στην πλευρά της Μολδαβίας ξεμπερδέψαμε γρήγορα, μου κοίταξαν διαβατήριο, κατέγραψαν την μηχανή κι έφυγα!
Ακριβώς δίπλα στο συνοριακό φυλάκιο, ένας βοσκός οδηγούσε τα πρόβατα του
Γεμάτος από εικόνες και εμπειρίες, καβάλησα την μπέμπα μου μέχρι τον ξενώνα Vila de Nord που είχα κλείσει με 12 ευρώ την βραδιά στην κοντινή με τα σύνορα πόλη Σορόκα, της Μολδαβίας! Ήταν άλλωστε ο μοναδικός στην πόλη! Η καλή κυρία που τον είχε, μου άνoiξε κι έβαλα την μηχανή στην αυλή και με ανέβασε να δω το δωμάτιο που θα κοιμηθώ. Το δωμάτιο μύριζε παλιά, old school Σοβιετίλα Πήρα φυσικά το μπλε ως αγοράκι . Για βόλτα στην πόλη μετά από τέτοια ημέρα ούτε λόγος! Πονούσαν τα κοκκαλάκια μου με τόσα χιλιόμετρα και τόσο κοπάνημα! Ευτυχώς είχα κάποια αποθέματα φαγητού και τα τίμησα δεόντως. Μετά το φαγητό δεν άργησε διόλου να με πάρει ο Μορφέας στην αγκαλιά του! Η ξενάγηση της περιοχής μπορούσε να περιμένει μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί, доброї ночі!
Τέλος 19ης ημέρας...ουφ!
Παντού νταλίκες, με τους οδηγούς να οδηγάνε όπως να ναι! Προσπεράσεις νταλίκες σε λεωφορεία, σε αυτοκίνητα, σε άλλες νταλίκες...
Τα λεωφορεία όλα σε vintage style
Δρόμοι χιλιομπαλωμένοι και σπασμένοι στις άκρες! Αν για οποιονδήποτε λόγο έφευγες απ το κομμάτι ασφάλτου ειδικά με την μηχανή, έφυγες!
Που και που κάποια πόλη έσπαγε την μονοτονία του άθλιου δρόμου!
Σε όλη την επαρχία το κύριο χαρακτηριστικό ήταν τα φτωχά σπίτια που νόμιζες οτι ήσουν σε επαρχία Ρωσίας, τα κατάλοιπα της ΕΣΣΔ βλέπετε...
Ήθελε μεγάλη προσοχή, καθώς τα προσπεράσματα σε νταλίκες ήταν συχνά, σε δρόμο μάλιστα με περιορισμένη ορατότητα λόγω κλίσης.
Είχα φάει τρελό κοπάνιμα λέμε, με ταχύτητες 80-100χλμ/h για να μπορέσω να καλύψω τα χλμ της μέρας ! Ηρωίδα η μπουμπού αλλά γι αυτούς τους σκοπούς φτιάχτηκε, ν αντέχει και να σε πηγαίνει οσο το δυνατό πιο ξεκούραστα για πολλά χλμ!
Όταν έβγαινα απ τους εντελώς σπασμένους δρόμους έκανα το σήμα της νίκης!
Άχαρα Ουκρανικά μπλοκ κατοικιών στις μεγαλύτερες πόλεις (Βινίτσκα)
Απέραντα λιβάδια σε άλλη μια πεδινή χώρα
Βυτία και νταλίκες παντου
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά μετά από πόλεις, ήθελε μεγάλη προσοχή καθώς στεγάζονταν μικρά αστυνομικά τμήματα. Αν σε σταματούσαν για οποιοδήποτε λόγο θα είχες πρόβλημα ! Ένα παρόμοιο περιστατικό μου έτυχε και έπεσε βέβαια και το πρώτο λαδωματακι σε αστυνομικούς της Ουκρανίας! Κάποια στιγμή, συναντάω κάτι σαν τρίγωνο στο δρόμο, δεν είχε σήματα, κοιτάω το GPS και φαινόντουσαν 3 δρόμοι. Το GPS με περνάει απ τον μεσαίο, κοιτάω το δρόμο στον οποίο φαινόντουσαν 2 δρόμοι! Λέω θα πάρω τον αριστερό! Ε λοιπόν οι αστυνομία ήταν κάπου εκεί στυμμένη επίτηδες, επειδή μάλλον την πατάνε πολλοί στο σημείο αυτό!
Μου ζήτησαν να πληρώσω πρόστιμο 200 ντολαρς γιατί λέει πήγα από λάθος δρόμο ανάποδα! Όταν τους είπα δεν έχω τότε με προέτρεψαν να αφήσω την μηχανή και να πάμε στο τμήμα! Επειδή κατάλαβα ότι κάτι τέτοιο το είπαν για να με εκφοβίσουν τους ανέφερα ότι δεν πάω πουθενά κι ότι θα καλέσω my embassy! Όλη αυτή η συνεννόηση γινόταν με τις ελάχιστες λέξεις που ήξεραν (problem, money dollars ) και σχεδιάζοντας πάνω σε ένα χαρτί πόσα θέλουν, την παράβαση κλπ! Φυσικά μόλις άκουσαν το call my Greek embassy, τότε ανασκουμπώθηκαν και κατάλαβα οτι ήθελαν το κάτιτις τους! Να μην τα πολυλογώ μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, έδωσα 15 ευρώ (ήταν 3, ένα ταλιρακι στον καθένα) και την γλίτωσα, άσε που όταν τους έδειξα το τσαντακι μου (δεν είχα τα λεφτά εκεί, μόνο αυτά τα λίγα) είδαν την μικρή φωτογραφική και ήθελαν να τους την δώσω! Με νοήματα τους ανέφερα, οτι δεν είχα άλλη, κι ότι την ήθελα για να έβγαζα φώτο τα αξιοθέατα της Ουκρανίας!
Ευτυχώς είχα αλλού τα χοντρά (επίτηδες κρυμμένα για τέτοιες περιπτώσεις) οπότε έδωσα ότι ψηλά είχα.
Επίσης οι δρόμοι της Ουκρανίας απλά δεν υπάρχουν, μάλλον έχουν βομβαρδιστεί δεν εξηγείται , οδηγούσα πολλές φορές όρθιος για να μην κοπανιέμαι! 520 χλμ γεμάτα εμπειρίες...
Με τα πολλά, χωρίς να σταματήσω καθόλου παρά μόνο για βενζίνη, (παρεμπιπτόντως όλα τα πρατήρια δεχόντουσαν κανονικά κάρτα, αυτό μου έκανε εντύπωση η αλήθεια είναι καθώς τότε στην Ελλάδα σε ελάχιστα την δέχονταν), έφτασα στον συνοριακό σταθμό στα σύνορα Γιαμπιλ Ουκρανίας με Cosauti Μολδαβίας. Έφτασα 7 παρά 5 και 7 έκλειναν! Λίγο έλειψε να κοιμηθώ αγκαλιά με το συνοριακό στρατό της Ουκρανίας!!
Ήμουν εγώ κι άλλο ένα αμάξι με έναν μολδαβοιρλανδο και την οικογένεια του οι οποιοι γυρνούσαν πίσω στην πατρίδα τους. Ας είναι καλά ο άνθρωπος, με βοήθησε με την γλώσσα για να τελειώνω γρήγορα, αφού κανείς απ τους συνοριακούς δεν μιλούσε γρί αγγλικά! Ακόμα εκεί θα ήμουν κι ευτυχώς δεν πήρε το τελευταίο δρομολόγιο της παντόφλας γιατί θα κοιμόμουν αγκαλίτσα με τον Ουκρανικό στρατό. Αφού λοιπόν τελειώσαμε με την χαρτούρα, θα περνάγαμε τον Δνείστερο ποταμό μέχρι τα απέναντι σύνορα της Μολδαβίας, με μια παλιά παντόφλα! Βοηθήσαμε τον καπετάνιο να την λύσει-δέσει κι καινούργιος μου φίλος πλήρωσε στη συνέχεια το εισιτήριο της διαδρομής (πρέπει να ήταν είκοσι λεπτά του ευρώ, μπορεί και λιγότερο!), αφού δεν είχα ψηλά, κι εγώ ως αντάλλαγμα του έδωσα μισό λίτρο Κρητικό λάδι που κρατούσα και μου είχε μείνει, άλλωστε σε 3-4 μέρες θα ήμουν πίσω! Στη συνέχεια έβγαλε κι αυτός μια τσάντα φρέσκα κεράσια και μου τα έδωσε λέγοντας μου, τώρα είμαστε πάτσι, ασε που κανονικά σου χρωστάω κιόλας! Εγώ έμεινα φυσικά με το στόμα ανοιχτό! Μου λέει το παρθένο ελαιόλαδο είναι ακριβό εδώ, σ'ευχαριστώ Έλληνα! Απίθανα πράγματα που μόνο τα ταξίδια του δρόμου σου χαρίζουν... φυσικά ήξερε ιστορία Ελλάδας και πολλά άλλα. Αγαπημένο του νησί η Κέρκυρα!
Να στε πάντα καλά φίλοι ταξιδιώτες, πάντα θα βλέπω αυτή τη φώτο και θα μου έρχονται όμορφες μνήμες!
Στην πλευρά της Μολδαβίας ξεμπερδέψαμε γρήγορα, μου κοίταξαν διαβατήριο, κατέγραψαν την μηχανή κι έφυγα!
Ακριβώς δίπλα στο συνοριακό φυλάκιο, ένας βοσκός οδηγούσε τα πρόβατα του
Γεμάτος από εικόνες και εμπειρίες, καβάλησα την μπέμπα μου μέχρι τον ξενώνα Vila de Nord που είχα κλείσει με 12 ευρώ την βραδιά στην κοντινή με τα σύνορα πόλη Σορόκα, της Μολδαβίας! Ήταν άλλωστε ο μοναδικός στην πόλη! Η καλή κυρία που τον είχε, μου άνoiξε κι έβαλα την μηχανή στην αυλή και με ανέβασε να δω το δωμάτιο που θα κοιμηθώ. Το δωμάτιο μύριζε παλιά, old school Σοβιετίλα Πήρα φυσικά το μπλε ως αγοράκι . Για βόλτα στην πόλη μετά από τέτοια ημέρα ούτε λόγος! Πονούσαν τα κοκκαλάκια μου με τόσα χιλιόμετρα και τόσο κοπάνημα! Ευτυχώς είχα κάποια αποθέματα φαγητού και τα τίμησα δεόντως. Μετά το φαγητό δεν άργησε διόλου να με πάρει ο Μορφέας στην αγκαλιά του! Η ξενάγηση της περιοχής μπορούσε να περιμένει μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί, доброї ночі!
Τέλος 19ης ημέρας...ουφ!
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
Last edited by a moderator: