BASILISPAP
Member
- Μηνύματα
- 553
- Likes
- 2.830
- Επόμενο Ταξίδι
- Απο εδώ και από εκεί...
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΖηλανδία,Περού,Κιργιστάν
Βρισκόμαστε στα μέσα Νοεμβρίου του 2024, μόλις τρεις εβδομάδες πριν πραγματοποιήσουμε το ταξίδι μας και σκεφτόμαστε για κάποιον φθηνό προορισμό, αλλά και συνάμα λίγο διαφορετικό από την Ευρώπη. Μετά από κάποιες προσθήκες και αφαιρέσεις η τελική επιλογή είναι μεταξύ Μαρόκου και Αιγύπτου. Καταλήξαμε στην δεύτερη ΚΑΙ λόγω του ότι θα μπορούσαμε να πάμε και να επιστρέψουμε στο νησί μας μέσα στην ίδια μέρα, πράγμα διόλου εύκολο και σύνηθες!
Από μικρός είχα όνειρο να δω από κοντά τις πυραμίδες και να χαθώ στους λαβυρίνθους που έβλεπα στην μικρή οθόνη. Οι εικόνες με τις μούμιες είχαν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου… Έπρεπε όμως να περάσουν σαράντα χρόνια για να επισκεφτώ επιτέλους την χώρα!
Η Αίγυπτος είναι η τρίτη σε πληθυσμό χώρα στην Αφρική με περισσότερους από 110.000.000 κατοίκους. Ο Νείλος είναι ο μακρύτερος (ή ο δεύτερος ανάλογα την πηγή) ποταμός στον κόσμο με μήκος 6650 χιλιόμετρα και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον θεωρούσαν θεό. Ρέει από την κεντρική Αφρική και μέσω της βορειοανατολικής Αφρικής καταλήγει στη Μεσόγειο Θάλασσα!
Το όνομα Αίγυπτος προέρχεται από το ελληνικό Aegyptos που ήταν η ελληνική προφορά του αρχαιοαιγυπτιακού ονόματος «Hwt-Ka-Ptah» και αρχικά οι κάτοικοι της ήταν γνωστοί ως οι άνθρωποι του ποταμού.
Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 3 το πρωί, ένα ντους (πάλι; Έκανα την περασμένη εβδομάδα, αλήθεια) και μετά από έναν τελευταίο έλεγχο μπαίνουμε στο καράβι για την Ρόδο. Στο λιμάνι μας περιμένει η αδελφή μου για να πιούμε έναν καφέ (και όλως τυχαίως) να μας πάει στο αεροδρόμιο. Ο τζάμπας ζει καθώς δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο! Σύντομα παίρνουμε την πτήση των 11 για Αθήνα. Μετα από ένα μπισκοτάκι συνοδείας καφέ προσγειωνόμαστε και περιπλανιόμαστε στο αεροδρόμιο χαλαροί καθώς έχουμε πολλές ώρες αναμονής. Μάταια ψάξαμε να βρούμε έναν ταξιδιωτικό οδηγό για την χώρα που θα επισκεφτούμε...
Με το δωρεάν κουπόνι της πιστωτικής κάρτας Aegean Premium καταφέραμε και βρεθήκαμε στο business lounge (κανονικά η είσοδος κοστίζει 50 ευρώ το άτομο). Πρώτη φορά μπαίνουμε σε lounge και είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι από την εξυπηρέτηση και τα διαθέσιμα ποτά και φαγητά. Το τζάμπα είναι πάντα πιο γλυκό (όπως όλοι γνωρίζουμε και ανοίγει την όρεξη), καφές, τσιμπολόγημα, φαγητό με κρασάκι, ξανά καφές με γλυκό, ένα ποτάκι και στο τέλος τσάι και σόδα! Οι σχεδόν πέντε ώρες περνάνε σχετικά γρήγορα και με μισή καρδιά αφήνουμε πίσω μας τις ανέσεις.
Επιστροφή στην πραγματικότητα και στις 17:00 απογειωνόμαστε από Αθήνα και πάλι με την Aegean. Για άλλη μια φορά μέτρια εξυπηρέτηση, μαζί με ένα κρύο κριθαρότο που δεν με ενθουσίασε. Bρε ξέρετε ποιος είμαι εγώ; Μπαινοβγαίνω στα business lounge!
Προσγειωνόμαστε σε μια νέα για εμάς Ήπειρο στις 19:00 2 Δεκεμβρίου του σωτήριου έτους 2024, στο αεροδρόμιο του Καϊρου.
Περιμένουμε με ανυπομονησία στην ουρά για την βίζα (25 ευρώ το άτομο) και προσπαθούμε να πληρώσουμε με ευρώ αλλά δεν τα δέχονται. Ευτυχώς η Revolut λύνει άμεσα το πρόβλημα και μετά από έναν σύντομο διαβατηριακό έλεγχο παίρνουμε την απαραίτητη σφραγίδα. Βρισκόμαστε και επισήμως στην χώρα, αλλά δεν έχουμε στάση εδώ καθώς θέλουμε να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας από τα νότια.
Αρχικά θέλαμε να πάρουμε το τελευταίο τραίνο για το Ασουάν αλλά το αν θα το προλαβαίναμε ή όχι είναι μια ιστορία που δεν θα την μάθουμε ποτέ. Στην ερώτηση μου στο TripAdvisor όλοι μου απάντησαν αρνητικά, διαβάσαμε και κάποιες ιστορίες για την κίνηση στην πόλη και στο τέλος πρυτάνευσε η λογική. Πληροφοριακά το τραίνο της Abela έχει πολύ μέτρια σχόλια (στην καλύτερη) και κοστίζει 90 ευρώ το άτομο. Η μόνη διαθέσιμη επιλογή ήταν η πτήση για Ασουάν και μας απάλλαξε από 240 ευρώ για τους δύο μας.
Συνεχίζεται η απογοήτευση μας καθώς δεν βρίσκουμε κανέναν ταξιδιωτικό οδηγό για την χώρα ούτε και εδώ. Ένα λίγο μπερδεμένο αεροδρόμιο καθώς περνάς από έλεγχο πριν καν πας στο check in. Έλεγχος ξανά και βγάζεις παπούτσια, τριπλοί έλεγχοι ασφάλειας, ένας βαριεστημένος υπάλληλος μας παίρνει τον αναπτήρα, σχεδόν όλα τα καταστήματα είναι κλειστά.
Η πτήση της Egyptair στις 22:00 για Ασουάν πραγματοποιείται με ένα παλιό αεροσκάφος αλλά με πολύ άνετα και φαρδιά καθίσματα. Ένα ελαφρύ γεύμα μαζί με καφέ και στις 23:30 φτάνουμε επιτελούς στον τελικό μας προορισμό. Προσπαθούμε να βγάλουμε ανεπιτυχώς λεφτά από το πρώτο ATΜ ενω στο δεύτερο με την έξοδο της Revolut ακούμε ανακουφισμένοι τον γνώριμο ήχο της καταμέτρησης χαρτονομισμάτων.
Έχουμε κλείσει ταξί μεσώ του ξενοδοχείου σε πολύ καλή τιμή (10 ευρω) γιατί αλλιώς λόγω της προχωρημένης ώρας θα ήταν μπέρδεμα. Ο οδηγός μας περιμένει στην έξοδο και μπαίνουμε σε ενα παλίο όχημα που θυμίζει ολίγον νεκροφόρα με κιτς κουρτίνες! Διασχίζουμε το φράγμα, μπαίνουμε στην πόλη, εκατοντάδες ύποπτες φάτσες (πιθανότατα άκακοι άστεγοι) κάθονται τριγύρω από φωτιές σε βαρέλια. Ενδιαφέρουσες εικόνες από την ασφάλεια του αυτοκίνητου μας και 20 λεπτά αργότερα φτάνουμε στην προβλήτα για το Elephantine island. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και στο τέλος τους αντικρύζουμε δεκάδες βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη. Μπαίνω στην μια και ο έκπληκτος ιδιοκτήτης της με ρωτάει “που ξέρεις που να πας”; Έχω δει την φάτσα σου στο Booking (είναι ταυτόχρονα και ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας), του απαντώ και ικανοποιημένος λύνει τα σχοινιά. Τραβάει το κορδόνι για να ξεκινήσει ο δίχρονος κινητήρας και η γνώριμη οσμή της εξάτμισης με την λαδίλα γεμίζει την ατμόσφαιρα.
Μια πεντάλεπτη διαδρομή (που συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του καταλύματος μας) μέσα στο σκοτάδι και το διακριτικό σεληνόφως να δείχνει τα βράχια και τα καλάμια λίγα μόλις μέτρα μπροστά μας. Δεν μιλάμε παρά μόνο κοιταζόμαστε με βλέμμα γεμάτο χαρά για την επιλογή μας. Πλησιάζουμε την ακτή και η εξωλέμβια σβήνει αφήνοντας ένα αγκομαχητό, μόλις τελείωσε η πρώτη μας επαφή με τον Νείλο, μια όμορφη στιγμή. Σκόνη, σκουπίδια, σκοτάδι και δυο τρεις γάτες ενοχλούνται από το πέρασμα μας.
Ο νυσταγμένος ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας δείχνει το δωμάτιο και αποφασίζει να μας κάνει δωρεάν αναβάθμιση, μια καλοδεχούμενη κίνηση. Φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα και είμαστε ξύπνιοι εδώ και 21 ώρες! Η Α είναι απογοητευμένη που δεν βρήκαμε κάποιον ταξιδιωτικό οδηγό στα αεροδρόμια (μάθημα - πάθημα για το μέλλον) και προσπαθώ να βρω κάτι για να την καθησυχάσω. Κατέβασα στα γρήγορα όλους τους γνωστούς οδηγούς από το «ράφι» για διάβασμα απο το κινητό. Η ώρα έχει πάει 1:30 και επιτελούς κλείνω το φως…
Από μικρός είχα όνειρο να δω από κοντά τις πυραμίδες και να χαθώ στους λαβυρίνθους που έβλεπα στην μικρή οθόνη. Οι εικόνες με τις μούμιες είχαν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου… Έπρεπε όμως να περάσουν σαράντα χρόνια για να επισκεφτώ επιτέλους την χώρα!
Η Αίγυπτος είναι η τρίτη σε πληθυσμό χώρα στην Αφρική με περισσότερους από 110.000.000 κατοίκους. Ο Νείλος είναι ο μακρύτερος (ή ο δεύτερος ανάλογα την πηγή) ποταμός στον κόσμο με μήκος 6650 χιλιόμετρα και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον θεωρούσαν θεό. Ρέει από την κεντρική Αφρική και μέσω της βορειοανατολικής Αφρικής καταλήγει στη Μεσόγειο Θάλασσα!
Το όνομα Αίγυπτος προέρχεται από το ελληνικό Aegyptos που ήταν η ελληνική προφορά του αρχαιοαιγυπτιακού ονόματος «Hwt-Ka-Ptah» και αρχικά οι κάτοικοι της ήταν γνωστοί ως οι άνθρωποι του ποταμού.
Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 3 το πρωί, ένα ντους (πάλι; Έκανα την περασμένη εβδομάδα, αλήθεια) και μετά από έναν τελευταίο έλεγχο μπαίνουμε στο καράβι για την Ρόδο. Στο λιμάνι μας περιμένει η αδελφή μου για να πιούμε έναν καφέ (και όλως τυχαίως) να μας πάει στο αεροδρόμιο. Ο τζάμπας ζει καθώς δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο! Σύντομα παίρνουμε την πτήση των 11 για Αθήνα. Μετα από ένα μπισκοτάκι συνοδείας καφέ προσγειωνόμαστε και περιπλανιόμαστε στο αεροδρόμιο χαλαροί καθώς έχουμε πολλές ώρες αναμονής. Μάταια ψάξαμε να βρούμε έναν ταξιδιωτικό οδηγό για την χώρα που θα επισκεφτούμε...
Με το δωρεάν κουπόνι της πιστωτικής κάρτας Aegean Premium καταφέραμε και βρεθήκαμε στο business lounge (κανονικά η είσοδος κοστίζει 50 ευρώ το άτομο). Πρώτη φορά μπαίνουμε σε lounge και είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι από την εξυπηρέτηση και τα διαθέσιμα ποτά και φαγητά. Το τζάμπα είναι πάντα πιο γλυκό (όπως όλοι γνωρίζουμε και ανοίγει την όρεξη), καφές, τσιμπολόγημα, φαγητό με κρασάκι, ξανά καφές με γλυκό, ένα ποτάκι και στο τέλος τσάι και σόδα! Οι σχεδόν πέντε ώρες περνάνε σχετικά γρήγορα και με μισή καρδιά αφήνουμε πίσω μας τις ανέσεις.
Επιστροφή στην πραγματικότητα και στις 17:00 απογειωνόμαστε από Αθήνα και πάλι με την Aegean. Για άλλη μια φορά μέτρια εξυπηρέτηση, μαζί με ένα κρύο κριθαρότο που δεν με ενθουσίασε. Bρε ξέρετε ποιος είμαι εγώ; Μπαινοβγαίνω στα business lounge!
Προσγειωνόμαστε σε μια νέα για εμάς Ήπειρο στις 19:00 2 Δεκεμβρίου του σωτήριου έτους 2024, στο αεροδρόμιο του Καϊρου.
Περιμένουμε με ανυπομονησία στην ουρά για την βίζα (25 ευρώ το άτομο) και προσπαθούμε να πληρώσουμε με ευρώ αλλά δεν τα δέχονται. Ευτυχώς η Revolut λύνει άμεσα το πρόβλημα και μετά από έναν σύντομο διαβατηριακό έλεγχο παίρνουμε την απαραίτητη σφραγίδα. Βρισκόμαστε και επισήμως στην χώρα, αλλά δεν έχουμε στάση εδώ καθώς θέλουμε να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας από τα νότια.
Αρχικά θέλαμε να πάρουμε το τελευταίο τραίνο για το Ασουάν αλλά το αν θα το προλαβαίναμε ή όχι είναι μια ιστορία που δεν θα την μάθουμε ποτέ. Στην ερώτηση μου στο TripAdvisor όλοι μου απάντησαν αρνητικά, διαβάσαμε και κάποιες ιστορίες για την κίνηση στην πόλη και στο τέλος πρυτάνευσε η λογική. Πληροφοριακά το τραίνο της Abela έχει πολύ μέτρια σχόλια (στην καλύτερη) και κοστίζει 90 ευρώ το άτομο. Η μόνη διαθέσιμη επιλογή ήταν η πτήση για Ασουάν και μας απάλλαξε από 240 ευρώ για τους δύο μας.
Συνεχίζεται η απογοήτευση μας καθώς δεν βρίσκουμε κανέναν ταξιδιωτικό οδηγό για την χώρα ούτε και εδώ. Ένα λίγο μπερδεμένο αεροδρόμιο καθώς περνάς από έλεγχο πριν καν πας στο check in. Έλεγχος ξανά και βγάζεις παπούτσια, τριπλοί έλεγχοι ασφάλειας, ένας βαριεστημένος υπάλληλος μας παίρνει τον αναπτήρα, σχεδόν όλα τα καταστήματα είναι κλειστά.
Η πτήση της Egyptair στις 22:00 για Ασουάν πραγματοποιείται με ένα παλιό αεροσκάφος αλλά με πολύ άνετα και φαρδιά καθίσματα. Ένα ελαφρύ γεύμα μαζί με καφέ και στις 23:30 φτάνουμε επιτελούς στον τελικό μας προορισμό. Προσπαθούμε να βγάλουμε ανεπιτυχώς λεφτά από το πρώτο ATΜ ενω στο δεύτερο με την έξοδο της Revolut ακούμε ανακουφισμένοι τον γνώριμο ήχο της καταμέτρησης χαρτονομισμάτων.
Έχουμε κλείσει ταξί μεσώ του ξενοδοχείου σε πολύ καλή τιμή (10 ευρω) γιατί αλλιώς λόγω της προχωρημένης ώρας θα ήταν μπέρδεμα. Ο οδηγός μας περιμένει στην έξοδο και μπαίνουμε σε ενα παλίο όχημα που θυμίζει ολίγον νεκροφόρα με κιτς κουρτίνες! Διασχίζουμε το φράγμα, μπαίνουμε στην πόλη, εκατοντάδες ύποπτες φάτσες (πιθανότατα άκακοι άστεγοι) κάθονται τριγύρω από φωτιές σε βαρέλια. Ενδιαφέρουσες εικόνες από την ασφάλεια του αυτοκίνητου μας και 20 λεπτά αργότερα φτάνουμε στην προβλήτα για το Elephantine island. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και στο τέλος τους αντικρύζουμε δεκάδες βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη. Μπαίνω στην μια και ο έκπληκτος ιδιοκτήτης της με ρωτάει “που ξέρεις που να πας”; Έχω δει την φάτσα σου στο Booking (είναι ταυτόχρονα και ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας), του απαντώ και ικανοποιημένος λύνει τα σχοινιά. Τραβάει το κορδόνι για να ξεκινήσει ο δίχρονος κινητήρας και η γνώριμη οσμή της εξάτμισης με την λαδίλα γεμίζει την ατμόσφαιρα.
Μια πεντάλεπτη διαδρομή (που συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του καταλύματος μας) μέσα στο σκοτάδι και το διακριτικό σεληνόφως να δείχνει τα βράχια και τα καλάμια λίγα μόλις μέτρα μπροστά μας. Δεν μιλάμε παρά μόνο κοιταζόμαστε με βλέμμα γεμάτο χαρά για την επιλογή μας. Πλησιάζουμε την ακτή και η εξωλέμβια σβήνει αφήνοντας ένα αγκομαχητό, μόλις τελείωσε η πρώτη μας επαφή με τον Νείλο, μια όμορφη στιγμή. Σκόνη, σκουπίδια, σκοτάδι και δυο τρεις γάτες ενοχλούνται από το πέρασμα μας.
Ο νυσταγμένος ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας δείχνει το δωμάτιο και αποφασίζει να μας κάνει δωρεάν αναβάθμιση, μια καλοδεχούμενη κίνηση. Φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα και είμαστε ξύπνιοι εδώ και 21 ώρες! Η Α είναι απογοητευμένη που δεν βρήκαμε κάποιον ταξιδιωτικό οδηγό στα αεροδρόμια (μάθημα - πάθημα για το μέλλον) και προσπαθώ να βρω κάτι για να την καθησυχάσω. Κατέβασα στα γρήγορα όλους τους γνωστούς οδηγούς από το «ράφι» για διάβασμα απο το κινητό. Η ώρα έχει πάει 1:30 και επιτελούς κλείνω το φως…
Last edited:
Καλά είναι περιττό να σου πω οτι αυτή την ιστορία σου την ανέμενα όσο καμία άλλη ως τώρα! Και θα ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη, καθώς θα σε πρήξω λίγο με τις ερωτήσεις... 
