vagantos
Member
- Μηνύματα
- 2.030
- Likes
- 1.618
- Επόμενο Ταξίδι
- Θιβέτ, K.Aμερική ή Αφρική
- Ταξίδι-Όνειρο
- στου Ν.Καββαδία τα μέρη
Περιεχόμενα
Ποιος να μου το λεγε οτι η πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορια θα ειχε θέμα το Α.Ο. (Αγιο Όρος).
Η ιστορία αρχιζει τον Φεβρουάριο, οταν ο dk ανακοίνωσε οτι "εκλεισε" επίσκεψη στο Α.Ο. για την 1/5
Ζητάω λεπτομέρειες και μου στέλνει τα τηλέφωνα της Ιεράς Επιστασίας Α.Ο. που εκδίδει τα διαμονητήρια, να κλεισω για την ιδια μέρα.
Τηλεφωνώ και αποτυγχάνω.Δεν υπάρχει θέση (εκδίδονται 120 διαμονητήρια - 4 ήμερες αδειες εισόδου- καθημερινά. Βέβαια υπάρχουν και οι αδειες χωρίς περιορισμό, που ονομάζονται ευλογίες - κάτι σαν καρτες απεριοριστων διαδρομών- που αφορούν τους εκλεκτούς).
Thanks god τα καταφέρνω, όταν κάποιος απ την παρέα ακυρώνει την επίσκεψή του και παίρνω τη θέση του.
Προσπερνώ ευτυχής και τις μάλλον μουδιασμένες αντιδράσεις της υπόλοιπης οικογένειας ( κι αν σου αρέσει και θελήσεις να μείνεις, τι θα κάνουμε εμεις με ενα μισθό και δάνειο
βρίσκομαι απόγευμα της Τετάρτης 30/4 στην εθνική Οδο να περιμένω τους υπόλοιπους.
Καταφτάνουν, συστηνόμαστε και φεύγουμε για Ουρανούπολη. Καταλύουμε σε ένα ευπρεπές ξενοδοχείο ( Μακεδονία, 35 ? το δικλινο) και κάνουμε μια βόλτα. Τουριστικό το μέρος,κυριαρχουν τα μαγαζιά με ειδη που αφορουν τον θρησκευτικό τουρισμό ( μπαστουνια περιπατητών, εικόνες, λιβάνια, αλλά και ειδη θαλάσσης).
Η βραδιά ολοκληρώνεται με κρασοκατάνυξη σε παραθαλάσσια ταβέρνα με σερβιτόρα εντυπωσιακή ομόθρησκη Σλάβα.
Πέμπτη 1/5. Πρωινό στην παραλία, επισκεψη στον πύργο πάνω απ το λιμάνι, που εχει γίνει μουσείο, παραλαβή του διαμονητηρίου ( 25 ? κόστος) και επιβιβαση στο καραβάκι. Το δρομολόγιο είναι η ΝΔ πλευρα της χερσονήσου (Ουρανούπολη - Δάφνη - σκήτη Αγ.Αννης και επιστροφή, με αρκετες ενδιαμεσες στάσεις ).
Το καράβι εχει αρκετό κόσμο καλόγερους, λαϊκούς, ελληνες και ξενους, ολους αντρες εννοείται). Το ταξιδάκι ειναι ευχάριστο με ωραία θέα,κουβεντούλα και φωτό.
Η δική μας στάση ειναι στη μονή Δοχειαρίου. Ειναι χτισμενη πολύ κοντά στη θάλασσα και ειναι αφιερωμένη στους Αρχαγγελους Γαβριήλ και Μιχαήλ.
Ανηφορίζουμε και μπαίνουμε στη μονή αφου συναντάμε πρώτα ενα ωραίο εξωτερικό κιοσκι. Η μονή ειναι κάτι σαν φρούριο με τειχος περιμετρικά, κύρια εισοδο και πύργο, για προστασία απ τους πειρατές.
Κατευθυνόμαστε στο αρχονταρίκι ( reception για τον απλό κόσμο). Μας προσφέρουν τσιπουράκι και λουκούμι, γραφόμαστε στα βιβλια επισκεπτων - ειχαμε κανει κράτηση από πριν - και περιμένουμε για τακτοποιηση σε κατάλυμα.
Μετά απο μιση ωρα περιπου ο αχοντάρης μας ανακοινωνει το απογευματινο πρόγραμμα ( εσπερινος στις 6μμ, προσκύνημα λειψάνων και δειπνο) και μας οδηγει στα δωμάτια.
Το δικό μας ειναι 11κλινο ( Εμεις είμαστε 5 κι έρχεται κι ενας ακόμη).
Ειναι ήδη 1μμ. Αφηνουμε τα πράγματα, κατεβαινουμε για βόλτα. Προσκυνάμε την ( φημισμένη) εικόνα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου και βγαίνουμε στο κιόσκι για φωτό, τσιγάρο, θέα και χρήση κινητού.
Σε λιγο πάμε και λιγο παρακάτω για φαγητό. Μερικοι εφεραν κονσέρβες μη τυχον και πεινάσουμε. Εμείς οι ψυχραιμότεροι που δεν πηραμε για να κάνουμε και δίαιτα, φάγαμε απ τις δικές τους.
Η ωρα πηγε 3. Καποιοι φυγαν για ύπνο. Εγώ συνεχίζω τις βόλτες.
Ανεβαινω ψηλά . Μου κάνει εντύπωση που βλέπω ενα γερανό που ειναι πιο ψηλός απ τον τρούλο του καθολικού ( κι εδώ η Τεχνολογία ειναι πάνω απ τον Παντοκράτορα.
Κάτω στην παραλία μοναχοι δουλεύουν ασταμάτητα. σκίζουν πέτρινες πλάκες για σκεπές και φορτώνουν πέτρες σε ενα UNIMOG. Ειναι ολοι τους λιπόσαρκοι, με τρυπια ράσα, μορφές El Greco. Το ιδιο κοκαλιαρες ειναι και οι γάτες του μοναστηριού.
Mπούχτισα απο βολτες και λέω ας παω στον εσπερινό. Βρίσκω και τους άλλους, πάμε να μπουμε στην εκκλησία, κλειστή.
Καθόμαστε απέξω, με πιανουν τα γέλια
"Ποιος θα μου το λεγε οτι θα καθομουν εξω απ την εκκλησια και θα περίμενα να ανοίξει..."
Ανοίγει η πόρτα κι αρχιζει ο εσπερινός.
Ο χώρος της εκκλησιας υποφωτισμενος και υποβλητικός.Οι μοναχοι παιρνουν θέσεις , αλλοι στα ψαλτηρια και οι υπόλοιποι ακροβολίζονταιστα στασιδια, καταμαυροι στο μισοσκόταδο.
Οι ψαλμωδίες όμως εξαίσιες. Με εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα κάποιοι καλλίφωνοι πιτσιρικάδες ( δόκιμοι μοναχοί και ένας νέος καλόγερος με ελαφρά ξενική προφορά.
Μετά από μιαμιση ωρα μας καλούν να προσκυνήσουμε τα λειψανα της μονής. Εγώ κι ο dk το βρίσκουμε too much και την κάνουμε - με ελαφρά- προς την τράπεζα (εστιατόριο).
Το δειπνο ειναι πατατες γιαχνί (νόστιμες), ρυζι λαπάς, ψωμί, τυρί,φρουτοκαι κρασάκι
Μας κάνει εντύπωση που το τυπικό προβλέπει εκτος από μια ευχη στην αρχή, ανάγνωση διαφόρων κειμένων στη διαρκεια του φαγητού.
Ετσι τρωμε χωρις να μιλαμε μεταξύ μας.
Τελειώνουμε και αποχωρουμε συντεταγμένα αφου γινει και μια ακομη δεηση μπροστα στην Γοργοϋπήκοο.
Η ώρα ειναι περιπου 8.30. Οι πόρτες κλεινουν κι εμεις ανεβαίνουμε στο δωμάτιο κι ετοιμαζομαστε γιατην κατάκλιση.
Μπάνιο δεν υπάρχει εδώ ( ούτε στα αλλά μοναστήρια που είδαμε). Ξαπλώνουμε κι αρχίζουμε τα (ευσεβή) καλαμπούρια.
Λεπτομέρεια: Ηλεκτρικό δεν υπήρχε. Οι χωροι φωτίζονταν απο λάμπες πετρελαίου.
Τελικά ( μη έχοντας τι άλλο να κάνουμε) πέφτουμε για υπνο κατά τις 10 - 10.30.
...................................................Συνεχίζεται.....
Η ιστορία αρχιζει τον Φεβρουάριο, οταν ο dk ανακοίνωσε οτι "εκλεισε" επίσκεψη στο Α.Ο. για την 1/5
Ζητάω λεπτομέρειες και μου στέλνει τα τηλέφωνα της Ιεράς Επιστασίας Α.Ο. που εκδίδει τα διαμονητήρια, να κλεισω για την ιδια μέρα.
Τηλεφωνώ και αποτυγχάνω.Δεν υπάρχει θέση (εκδίδονται 120 διαμονητήρια - 4 ήμερες αδειες εισόδου- καθημερινά. Βέβαια υπάρχουν και οι αδειες χωρίς περιορισμό, που ονομάζονται ευλογίες - κάτι σαν καρτες απεριοριστων διαδρομών- που αφορούν τους εκλεκτούς).
Thanks god τα καταφέρνω, όταν κάποιος απ την παρέα ακυρώνει την επίσκεψή του και παίρνω τη θέση του.
Προσπερνώ ευτυχής και τις μάλλον μουδιασμένες αντιδράσεις της υπόλοιπης οικογένειας ( κι αν σου αρέσει και θελήσεις να μείνεις, τι θα κάνουμε εμεις με ενα μισθό και δάνειο
βρίσκομαι απόγευμα της Τετάρτης 30/4 στην εθνική Οδο να περιμένω τους υπόλοιπους.Καταφτάνουν, συστηνόμαστε και φεύγουμε για Ουρανούπολη. Καταλύουμε σε ένα ευπρεπές ξενοδοχείο ( Μακεδονία, 35 ? το δικλινο) και κάνουμε μια βόλτα. Τουριστικό το μέρος,κυριαρχουν τα μαγαζιά με ειδη που αφορουν τον θρησκευτικό τουρισμό ( μπαστουνια περιπατητών, εικόνες, λιβάνια, αλλά και ειδη θαλάσσης).
Η βραδιά ολοκληρώνεται με κρασοκατάνυξη σε παραθαλάσσια ταβέρνα με σερβιτόρα εντυπωσιακή ομόθρησκη Σλάβα.
Πέμπτη 1/5. Πρωινό στην παραλία, επισκεψη στον πύργο πάνω απ το λιμάνι, που εχει γίνει μουσείο, παραλαβή του διαμονητηρίου ( 25 ? κόστος) και επιβιβαση στο καραβάκι. Το δρομολόγιο είναι η ΝΔ πλευρα της χερσονήσου (Ουρανούπολη - Δάφνη - σκήτη Αγ.Αννης και επιστροφή, με αρκετες ενδιαμεσες στάσεις ).
Το καράβι εχει αρκετό κόσμο καλόγερους, λαϊκούς, ελληνες και ξενους, ολους αντρες εννοείται). Το ταξιδάκι ειναι ευχάριστο με ωραία θέα,κουβεντούλα και φωτό.
Η δική μας στάση ειναι στη μονή Δοχειαρίου. Ειναι χτισμενη πολύ κοντά στη θάλασσα και ειναι αφιερωμένη στους Αρχαγγελους Γαβριήλ και Μιχαήλ.
Ανηφορίζουμε και μπαίνουμε στη μονή αφου συναντάμε πρώτα ενα ωραίο εξωτερικό κιοσκι. Η μονή ειναι κάτι σαν φρούριο με τειχος περιμετρικά, κύρια εισοδο και πύργο, για προστασία απ τους πειρατές.
Κατευθυνόμαστε στο αρχονταρίκι ( reception για τον απλό κόσμο). Μας προσφέρουν τσιπουράκι και λουκούμι, γραφόμαστε στα βιβλια επισκεπτων - ειχαμε κανει κράτηση από πριν - και περιμένουμε για τακτοποιηση σε κατάλυμα.
Μετά απο μιση ωρα περιπου ο αχοντάρης μας ανακοινωνει το απογευματινο πρόγραμμα ( εσπερινος στις 6μμ, προσκύνημα λειψάνων και δειπνο) και μας οδηγει στα δωμάτια.
Το δικό μας ειναι 11κλινο ( Εμεις είμαστε 5 κι έρχεται κι ενας ακόμη).
Ειναι ήδη 1μμ. Αφηνουμε τα πράγματα, κατεβαινουμε για βόλτα. Προσκυνάμε την ( φημισμένη) εικόνα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου και βγαίνουμε στο κιόσκι για φωτό, τσιγάρο, θέα και χρήση κινητού.
Σε λιγο πάμε και λιγο παρακάτω για φαγητό. Μερικοι εφεραν κονσέρβες μη τυχον και πεινάσουμε. Εμείς οι ψυχραιμότεροι που δεν πηραμε για να κάνουμε και δίαιτα, φάγαμε απ τις δικές τους.
Η ωρα πηγε 3. Καποιοι φυγαν για ύπνο. Εγώ συνεχίζω τις βόλτες.
Ανεβαινω ψηλά . Μου κάνει εντύπωση που βλέπω ενα γερανό που ειναι πιο ψηλός απ τον τρούλο του καθολικού ( κι εδώ η Τεχνολογία ειναι πάνω απ τον Παντοκράτορα
.Κάτω στην παραλία μοναχοι δουλεύουν ασταμάτητα. σκίζουν πέτρινες πλάκες για σκεπές και φορτώνουν πέτρες σε ενα UNIMOG. Ειναι ολοι τους λιπόσαρκοι, με τρυπια ράσα, μορφές El Greco. Το ιδιο κοκαλιαρες ειναι και οι γάτες του μοναστηριού.
Mπούχτισα απο βολτες και λέω ας παω στον εσπερινό. Βρίσκω και τους άλλους, πάμε να μπουμε στην εκκλησία, κλειστή.
Καθόμαστε απέξω, με πιανουν τα γέλια
"Ποιος θα μου το λεγε οτι θα καθομουν εξω απ την εκκλησια και θα περίμενα να ανοίξει..."
Ανοίγει η πόρτα κι αρχιζει ο εσπερινός.
Ο χώρος της εκκλησιας υποφωτισμενος και υποβλητικός.Οι μοναχοι παιρνουν θέσεις , αλλοι στα ψαλτηρια και οι υπόλοιποι ακροβολίζονταιστα στασιδια, καταμαυροι στο μισοσκόταδο.
Οι ψαλμωδίες όμως εξαίσιες. Με εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα κάποιοι καλλίφωνοι πιτσιρικάδες ( δόκιμοι μοναχοί
και ένας νέος καλόγερος με ελαφρά ξενική προφορά.Μετά από μιαμιση ωρα μας καλούν να προσκυνήσουμε τα λειψανα της μονής. Εγώ κι ο dk το βρίσκουμε too much και την κάνουμε - με ελαφρά- προς την τράπεζα (εστιατόριο).
Το δειπνο ειναι πατατες γιαχνί (νόστιμες), ρυζι λαπάς, ψωμί, τυρί,φρουτοκαι κρασάκι
Μας κάνει εντύπωση που το τυπικό προβλέπει εκτος από μια ευχη στην αρχή, ανάγνωση διαφόρων κειμένων στη διαρκεια του φαγητού.
Ετσι τρωμε χωρις να μιλαμε μεταξύ μας.
Τελειώνουμε και αποχωρουμε συντεταγμένα αφου γινει και μια ακομη δεηση μπροστα στην Γοργοϋπήκοο.
Η ώρα ειναι περιπου 8.30. Οι πόρτες κλεινουν κι εμεις ανεβαίνουμε στο δωμάτιο κι ετοιμαζομαστε γιατην κατάκλιση.
Μπάνιο δεν υπάρχει εδώ ( ούτε στα αλλά μοναστήρια που είδαμε). Ξαπλώνουμε κι αρχίζουμε τα (ευσεβή) καλαμπούρια.
Λεπτομέρεια: Ηλεκτρικό δεν υπήρχε. Οι χωροι φωτίζονταν απο λάμπες πετρελαίου.
Τελικά ( μη έχοντας τι άλλο να κάνουμε) πέφτουμε για υπνο κατά τις 10 - 10.30.
...................................................Συνεχίζεται.....
.
.
