varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.151
- Likes
- 10.967
Περιεχόμενα
Οφείλω να ομολογήσω ότι το Βελιγράδι δεν ήταν και η πρώτη μου προτεραιότητα ως ταξιδιωτικός προορισμός. Πως άλλωστε όταν από το ταξιδιωτικό μου πορτφόλιο λείπουν πρωτεύουσες όπως το Βερολίνο, η Κωνσταντινούπολη κ.λ.π.?
Ένα dj-set του Armin Van Buren και τα άκρως ελκυστικά αεροπορικά εισητήρια (93? μετ' επιστροφής) με Ολυμπιακή, στάθηκαν αρκετά για να αποφασιστεί μία σαββατοκυριακάτικη απόδραση στο Βελιγράδι με γνωστό και μη εξαιρεταίο θηλυκό μέλος του φόρουμ (κοκκινομάλλα, νυχτόβια και κακή συναναστροφή....ποια είναι?). Άσχετα τελικά που το set ακυρώθηκε...
Δεν θα αναφερθώ σε στοιχεία για αξιοθέατα μεταφορές, αποστάσεις κ.λ.π....άλλωστε η Nedeljia, στην πραγματικά πολύ χρήσιμη ιστορία της, παραθέτει και με το παραπάνω όλες αυτές τις πληροφορίες.
Θα πω εν συντομία τη δική μου εμπειρία από το Βελιγράδι.
Φτάσαμε στο Βελιγράδι Παρασκευή απόγευμα και πήγαμε κατευθείαν στην οδό Μakedonska όπου βρίσκεται το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει, το Makedonska Appartment http://www.booking.com/hotel/rs/sleep-in-apartments.el.html?aid=317904;label=bookings-name-yYmEJS%2Ay7kdW9aWjcX_xSAS5664035046;sid=063bf34732ebdeec7b9cce9efdb25354;dcid=1#availability_target.
Ο δρόμος Μakedonska είναι κεντρικότατος, μόλις 2 λεπτά από τον πεζόδρομο Knez Mihailova (το κεντρικότερο σημείο της πόλης) και σε απόσταση βολής από τα περισσότερα σημεία της πόλης που πρέπει να περπατήσει κανείς.
Ωστόσο αντικρύζοντας την πολυκατοικία όπου στεγάζεται το διαμέρισμα, έπαθα ψυχρολουσία...γιατί? Το κτίριο παμπάλαιο, με κατάμαυρη πρόσοψη και φαινόταν ότι δεν είχε ανακαινιστεί ή έστω ασπριστεί ποτέ από την μέρα που κατασκευάστηκε.
Όταν ήρθε η χαμογελαστή Μαρίνα, ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, και μπήκαμε πια στην είσοδο της πολυκατοικίας, ήταν σα βουτιά στο παρελθόν... πάτωμα με μωσαϊκό, παλιές μαρμάρινες σκάλες μαυρισμένες από τα χρόνια, το χαρακτηριστικό ασανσερ-σιδερένιο κουβούκλιο του προηγούμενου αιώνα και πάρα πολλά διαμερίσματα σε κάθε έναν από τους 5 ορόφους, πίσω από τις πόρτες των οποίων ακούγονταν διακριτικά ομιλίες, τηλεοράσεις και όλοι αυτοί οι ήχοι που φανερώνουν στιγμές καθημερινής ζωής.
Το ασανσερ αγκομαχώντας μας ανέβασε στον τελευταίο όροφο που ήταν το δικό μας διαμέρισμα... και ώ! τι έκπληξη! Πανέμορφο, ανακαινισμένο, με καινούρια έπιπλα, πολύχρωμα διακοσμημένο, ευρύχωρο και με πολλές ανέσεις (tv, dvd player, καφετιέρα, ψυγείο, τοστιέρα, σίδερο, πιστολάκι για τα μαλλιά, ακόμα και πλυντήριο).
Μετά από 10 μόλις λεπτά συζήτησης με την χαμογελαστή Μαρίνα και εφόσον αποδείχτηκε αμοιβαία συμπάθεια, μας κάλεσε σε ένα jazz club όπου το ίδιο βρ'αδυ ο άντρας της με το συγκρότημά του είχαν live. Ενθουσιαστήκαμε! Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και δώσαμε ραντεβού για αργότερα στο jazz club αφού πρώτα έπρεπε επειγόντως να πάμε κάπου για φαγητό.
Αφού διασχίσαμε τη μισή πόλη αναζητώντας 2 προτεινόμενα εστιατόρια που είχαμε υπόψιν, τα οποία τελικά έχουν σταματήσει να λειτουργούν, καταλήξαμε στον πεζόδρομο Skadarlija... αν και κάποτε ήταν η μποέμ περιοχή, σήμερα είναι πολύ τουριστική... βρήκαμε μια τυχαία οικογενειακή ταβέρνα όπου μέσα έπαιζαν και κάτι μεσήλικες οργανοπαίχτες σέρβικα τραγούδια, φάγαμε, ήπιαμε μπύρες Jelen και πήραμε δυνάμεις.
Μετά πήγαμε στο club που μας είχε καλέσει η καινούρια μας φίλη, το "Akademija 28" http://www.akademija28.com/. Η Μαρίνα μας σύστησε στον άντρα της, τον Milan, και γενικά νιώσαμε σα να μας βάζει μέσα στο ίδιο της το σπίτι καθώς μας γνώρισε και σε άλλα μέλη της οικογένειάς της που βρισκόταν εκεί για το live . H νεότατη και συμπαθέστατη μαμά του Milan, φανατική φίλη της Ελλάδας, μας μίλαγε με νοσταλγία (στα ελληνικά μάλιστα) για τις επισκέψεις της στην Ελλάδα και τους έλληνες φίλους της. Γενικά ήταν μία πολύ όμορφη βραδυά και προσωπικά εισέπραξα απίστευτη ζεστασιά από ανθρώπους που μόλις είχα γνωρίσει. Το γεγονός μάλιστα ότι μέναμε στο σπίτι τους, τους έκανε να αισθάνονται σα να είμαστε πραγματικοί φιλοξενούμενοί τους, μας κέρασαν τις μπύρες μας χωρίς να δέχονται αντίρρηση και δεν διανοούνταν το να μην μας επιστρέψουν στο διαμέρισμα με το αυτοκίνητό τους. Πραγματικά μας κατασκλάβωσαν.
Το επόμενο πρωϊ (Σάββατο), ξυπνήσαμε και αφού κάναμε μία μικρή επιδρομή σε κάποιο φούρνο για καφέ και πρωϊνό, ξεκινήσαμε για το Φρούριο Kalemegdan. Περιπλανηθήκαμε αρκετά εκεί και μετά αρχίσαμε να κατηφορίζουμε πάλι προς το κέντρο. Διασχίσαμε το δρόμο Strahinjića Bana, που οι ντόπιοι ονομάζουν και silicon valley λόγω του ότι εκεί τη δεκαετία του '90 ήταν τα στέκια νεόπλουτων κατοίκων της πόλης. Και σήμερα, όμως, η περιοχή είναι κάτι ανάλογο του Κολωνακίου με πολύ στυλάτα μαγαζιά και μοντέρνες φάτσες. Μία στάση στο "Pastis" για καφέ και συνέχεια στην εξερεύνηση της πόλης.
Περάσαμε από την υπαίθρια αγορά [FONT=times new roman, new york, times, serif]Kalenićeva pijaca, από το Κοινοβούλιο, το επιβλητικό κτίριο του Ταχυδρομείου, από τη γειτονιά των πρεσβειών και φτάσαμε στο Μουσείο Τέσλα το οποίο βρήκαμε δυστυχώς κλειστό διότι το Σάββατο κλείνει στη 1 το μεσημέρι. Έτσι, συνεχίσαμε για το Ναό του Αγίου Σάββα, ο οποίος είναι πάρα πολύ επιβλητικός παρά το γεγονός ότι είναι υπό κατασκευή.
Στην επιστροφή προς την Knez Mihailova και το διαμέρισμα, μία έντονη και γαργαλιστική μυρωδιά ψητού κρέατος μας αιχμαλώτισε και φυσικά, αφού η πείνα μας είχε χτυπήσει κόκκινο, αποφασίσαμε να την ακολουθήσουμε...αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε από που ερχόταν γιατί δεν φαινόταν κάτι σαν ταβέρνα ή σαν γυράδικο εκεί γύρω... Μόνο ένα κρεοπωλείο όπου ψώνιζαν σοριδόν ντόπιοι... Κολλήσαμε την μούρη μας στο τζάμι να δούμε τι γίνεται και το μυστήριο λύθηκε... Το κρεοπωλείο λειτουργούσε και σαν ψησταριά...Έμπαινες μέσα, διάλεγες από τη βιτρίνα όποιο κρέας ήθελες (αχ και ήταν όλα τόσo λαχταριστά), ο χασάπης τα ζύγιζε και τα έστελνε απευθείας στον ψήστη στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Εμείς διαλέξαμε το μπιφτέκι που αποτελεί τη βάση για την τυπική σέρβικη pljeskavica (κάτι σαν χάμπουργκερ αλλά 100 φορές καλύτερο) το οποίο σερβίρεται μέσα σε ψωμί τσαπάτα συνοδεία σαλάτας ή/και σάλτσας της αρεσκείας σου. Είναι μακράν το νοστιμότερο fast food που έχω φάει σε ταξίδι και είναι και πάρα πολύ φθηνό (το μπιφτέκι ζύγιζε σχεδόν μισό κιλό και όλη η pljeskavica κόστιζε 2 ευρώ!).
Για να κλείσει ωραία ένα γεύμα (έστω και στα όρθια) τι χρειάζεται όμως? Μα φυσικά γλυκό, το οποίο απολαύσαμε στο πολύ χαριτωμένο "Mali Princ" σε έναν παράλληλο δρόμο της Κnez Mihailova. http://www.maliprinc.com/
Όσο μίνιμαλ η διακόσμηση, τόσο γκράντε τα γλυκά... τι πάστες, τι σουφλέ σοκολάτας με ξηρούς καρπούς περιχυμένα με κρέμα, τι cup cakes! Όλα τέλεια! Και πάμφθηνα... πάλι!
Γρήγορη στάση στο διαμέρισμα για να φρεσκαριστούμε και συνέχεια στη "Federal Association of Globe-Trotters" http://www.nomadicnotes.com/travel-blog/the-federal-association-of-globe-trotters/
Τα γνωστά, όπως τα είπε και η Nedeljia, βρίσκεις την πολυκατοικία, χτυπάς το κουδούνι, σου ανοίγουν, κατεβαίνεις στο υπόγειο και μένεις έκπληκτος από αυτό που αντικρύζουν τα μάτια σου... υπέροχος χώρος, κάθε δωμάτιο σε διαφορετικό στυλ (άλλο που θυμίζει σαλόνι μαμαδίστικου σπιτιού, άλλο που θυμίζει τροπικο κήπο κ.λ.π.) και όλο το διαμέρισμα πολυ ξεχωριστό. Ήπιαμε ρακίες, κάτι σαν τη δική μας ρακή, αλλά με γεύση διαφόρων φρούτων στην ιλιγγιώδη τιμή του 1.20 ευρώ (!). Το αλκοόλ, ο ατμοσφαιρικός φωτισμός και η χαμηλή μουσική συμβάλλουν στο να χαλαρώσει κανείς και να κάνει εκ βαθέων συζητήσεις.
Και εδώ να τελείωνε η μέρα θα ήταν πολύ γεμάτη ΑΛΛΑ ΟΧΙ, δεν φεύγουμε από Βελιγράδι, την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ χωρίς να έχουμε άποψη για το clubbing. Ξεκινήσαμε για το Plastic, το οποίο ήταν δυστυχώς κλεισμένο για κάποιο πάρτυ, οπότε κάναμε στροφή 180 μοιρών και κατευθυνθήκαμε προς το "TUBE" http://www.thetube.rs/5th/ Μεγάλο club, δυνατή μουσική, ωραίες φάτσες, είσοδος free και η μπύρα 3 ευρώ!
Κλείσιμο της βραδυάς τρώγωντας βρώμικο μαζί με άλλους ξενύχτηδες... παρακολουθήσαμε που συνωστίζονταν οι ντόπιοι και μπήκαμε κι εμείς... πίτσα με προσούτο, ζεστή-ζεστή και νόστιμη, ό,τι πρέπει για να στρώσει το στομάχι.
Την επόμενη και τελευταία μέρα (Κυριακή) ξυπνήσαμε με τεράστια δυσκολία. Σύραμε τα κουρασμένα μας κορμιά μέχρι το όμορφο προάστιο Zemun. Περπατήσαμε παράλληλα στην όχθη του ποταμού, περιπλανηθήκαμε στα γραφικά στενά με τα εξίσου γραφικά σπίτια, καταλήξαμε στην υπαίθρια αγορά και απολαύσαμε καφέ στη λιακάδα της πλακόστρωτης πλατείας.
Στην επιστροφή προς το Βελιγράδι, είδαμε και το βομβαρδισμένο ξενοδοχείο Yugoslavia να στέκει εγκαταλειμένο και ρημαγμένο...διώχνουμε τις άσχημες σκέψεις και συνεχίζουμε τη διαδρομή προς το Βελιγράδι.
Έχουμε αρκετές ώρες μέχρι την πτήση των 18.45 οπότε αποφασίζουμε να δούμε άλλη μια περιοχή της πόλης, την Palilula και να φάμε στο πολύ χαριτωμένο ιταλικό εστιατόριο: http://www.lorenzokakalamba.com/rs.html. Η Μαρίνα μας είχε πει ότι οι Σέρβοι αγαπούν την ιταλική κουζίνα και πράγματι το εστιατόριο ήταν γεμάτο καλοβαλμένους ντόπιους. Ο χώρος πολύ ιδιαίτερος, το φαγητό καλό αλλά όσο κι αν ακούγεται παράξενο η pljeskavica της προηγούμενης μέρας μου άρεσε περισσότερο.
Επιστροφή στο διαμέρισμα για να δώσουμε το κλειδί στον Milan. Για άλλη μια φορά μας καταυποχρέωσε αφού επέμενε να μας πάει μέχρι το αεροδρόμιο και τελικά τον αφήσαμε να μας πάει μέχρι την αφετηρία των λεωφορείων.
Μέσα στο λεωφορείο πια, με προορισμό το αεροδρόμιο, σκεφτόμουν πόσο τυχερή ήμουν που ο Van Buren συμπεριέλαβε στην περιοδεία του το Βελιγράδι, γιατί έτσι προγραμμάτισα κι εγώ ένα ταξίδι στη "Λευκή Πόλη" ενώ δεν το σκεφτόμουν καν. Και επίσης, πρέπει να τον ευχαριστήσω κιόλας που ακύρωσε τελικά την εμφάνισή του, γιατί έτσι είχα την ευκαιρία και τον χρόνο να γνωρίσω περισσότερο αυτή την υπέροχη πόλη που μου έκλεψε την καρδιά, λόγω κυρίως των ανθρώπων της. Οι Σέρβοι είναι μακράν οι πιο φιλικοί, ευγενικοί και ζεστοί άνθρωποι που έχω γνωρίσει στο εξωτερικό... κι όταν λέω ευγένεια δεν εννοώ τη δουλοπρεπή ευγένεια των Ταϋλανδών για παράδειγμα... Είναι ένας αυθεντικός και όμορφος λαός και θα τον σκέφτομαι πάντα με πολύ συμπάθεια και νοσταλγία.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Αν και είπα ότι δεν θα αναφερθώ σε πρακτικές πληροφορίες, σκέφτηκα να παραθέσω κάποιες μιας και ένα σημαντικό πρόβλημα με το Βελιγράδι είναι ότι δεν υπάρχουν ταξιδιωτικοί οδηγοί ή οι ελάχιστοι που μπορεί να βρει κανείς έχουν να ενημερωθούν πριν από το 2000...
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
(Α) Λοιπόν, όπως το φαγητό/ποτό/διασκέδαση, έτσι και οι μεταφορές στο Βελιγράδι είναι πάμφθηνες.
Από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της πόλης (και τούμπαλιν) η τιμή του ταξί είναι 15 ευρώ. Το ίδιο χρεώνουν και τα ξενοδοχεία-ενοικιαζόμενα δωμάτια αν κλείσεις μαζί τους τις μεταφορές.
Ωστόσο, ακόμα πιο φθηνό και αρκετά γρήγορο είναι και το λεωφορείο.
Υπάρχουν 2 επιλογές: Το λεωφορείο "72" που κοστίζει 120 RSD (δηλαδή 1,2 ευρώ) και το "Α1" που κοστίζει 250 RSD (δηλαδή 2,5)... αν και το 2ο μας το παρουσίασαν ως εξπρες, δεν έχει μεγάλη διαφορά στο χρόνο.
Γενκά υπολογίστε 35΄-45΄από αεροδρόμιο-πόλη και το αντίστροφο σε κανονικές συνθήκες κίνησης.
Τα εισητήρια τα αγοράζετε μέσα στο λεωφορείο από τον οδηγό.
Περισσότερες πληροφορίες: Aerodrom Nikola Tesla | Transportation
(Β) Όσον αφορά τις μετακινήσεις εντός της πόλης και για τη διαδρομή Βελιγράδι-Zemun θα χρησιμοποιείτε την κάρτα Bus Plus (μπους πλους), την αγοράζετε από περίπτερα που υπάρχουν στο δρόμο. Ο περιπτεράς φορτώνει την κάρτα με όσες μονάδες του ζητήσετε και μετά σε κάθε διαδρομή "χτυπάτε" την κάρτα σε ειδικό μηχάνημα μέσα στο λεωφορείο και μειώνονται οι αντίστοιχες μονάδες.
Περισσότερες πληροφορίες: BusPlus Home
(Γ) Το ταξί είναι επίσης φθηνό. Για μετακίνησεις μέσα στην πόλη θα πληρώσετε από 3 έως 5 ευρώ και για να πάτε στο Zemun το πολύ 7 ευρώ.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ-ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Τέλος, όσον αφορά στη διασκέδαση-εστιατόρια-tours κ.λ.π., ένα πολύ καλό site το οποίο μας το πρότειναν ντόπιοι είναι το:
Home :: Hot-Spot.rs.
Το τσέκαρα και είναι πολύ ενημερωμένο.
Ένα dj-set του Armin Van Buren και τα άκρως ελκυστικά αεροπορικά εισητήρια (93? μετ' επιστροφής) με Ολυμπιακή, στάθηκαν αρκετά για να αποφασιστεί μία σαββατοκυριακάτικη απόδραση στο Βελιγράδι με γνωστό και μη εξαιρεταίο θηλυκό μέλος του φόρουμ (κοκκινομάλλα, νυχτόβια και κακή συναναστροφή....ποια είναι?). Άσχετα τελικά που το set ακυρώθηκε...
Δεν θα αναφερθώ σε στοιχεία για αξιοθέατα μεταφορές, αποστάσεις κ.λ.π....άλλωστε η Nedeljia, στην πραγματικά πολύ χρήσιμη ιστορία της, παραθέτει και με το παραπάνω όλες αυτές τις πληροφορίες.
Θα πω εν συντομία τη δική μου εμπειρία από το Βελιγράδι.
Φτάσαμε στο Βελιγράδι Παρασκευή απόγευμα και πήγαμε κατευθείαν στην οδό Μakedonska όπου βρίσκεται το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει, το Makedonska Appartment http://www.booking.com/hotel/rs/sleep-in-apartments.el.html?aid=317904;label=bookings-name-yYmEJS%2Ay7kdW9aWjcX_xSAS5664035046;sid=063bf34732ebdeec7b9cce9efdb25354;dcid=1#availability_target.
Ο δρόμος Μakedonska είναι κεντρικότατος, μόλις 2 λεπτά από τον πεζόδρομο Knez Mihailova (το κεντρικότερο σημείο της πόλης) και σε απόσταση βολής από τα περισσότερα σημεία της πόλης που πρέπει να περπατήσει κανείς.
Ωστόσο αντικρύζοντας την πολυκατοικία όπου στεγάζεται το διαμέρισμα, έπαθα ψυχρολουσία...γιατί? Το κτίριο παμπάλαιο, με κατάμαυρη πρόσοψη και φαινόταν ότι δεν είχε ανακαινιστεί ή έστω ασπριστεί ποτέ από την μέρα που κατασκευάστηκε.
Όταν ήρθε η χαμογελαστή Μαρίνα, ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, και μπήκαμε πια στην είσοδο της πολυκατοικίας, ήταν σα βουτιά στο παρελθόν... πάτωμα με μωσαϊκό, παλιές μαρμάρινες σκάλες μαυρισμένες από τα χρόνια, το χαρακτηριστικό ασανσερ-σιδερένιο κουβούκλιο του προηγούμενου αιώνα και πάρα πολλά διαμερίσματα σε κάθε έναν από τους 5 ορόφους, πίσω από τις πόρτες των οποίων ακούγονταν διακριτικά ομιλίες, τηλεοράσεις και όλοι αυτοί οι ήχοι που φανερώνουν στιγμές καθημερινής ζωής.
Το ασανσερ αγκομαχώντας μας ανέβασε στον τελευταίο όροφο που ήταν το δικό μας διαμέρισμα... και ώ! τι έκπληξη! Πανέμορφο, ανακαινισμένο, με καινούρια έπιπλα, πολύχρωμα διακοσμημένο, ευρύχωρο και με πολλές ανέσεις (tv, dvd player, καφετιέρα, ψυγείο, τοστιέρα, σίδερο, πιστολάκι για τα μαλλιά, ακόμα και πλυντήριο).
Μετά από 10 μόλις λεπτά συζήτησης με την χαμογελαστή Μαρίνα και εφόσον αποδείχτηκε αμοιβαία συμπάθεια, μας κάλεσε σε ένα jazz club όπου το ίδιο βρ'αδυ ο άντρας της με το συγκρότημά του είχαν live. Ενθουσιαστήκαμε! Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και δώσαμε ραντεβού για αργότερα στο jazz club αφού πρώτα έπρεπε επειγόντως να πάμε κάπου για φαγητό.
Αφού διασχίσαμε τη μισή πόλη αναζητώντας 2 προτεινόμενα εστιατόρια που είχαμε υπόψιν, τα οποία τελικά έχουν σταματήσει να λειτουργούν, καταλήξαμε στον πεζόδρομο Skadarlija... αν και κάποτε ήταν η μποέμ περιοχή, σήμερα είναι πολύ τουριστική... βρήκαμε μια τυχαία οικογενειακή ταβέρνα όπου μέσα έπαιζαν και κάτι μεσήλικες οργανοπαίχτες σέρβικα τραγούδια, φάγαμε, ήπιαμε μπύρες Jelen και πήραμε δυνάμεις.
Μετά πήγαμε στο club που μας είχε καλέσει η καινούρια μας φίλη, το "Akademija 28" http://www.akademija28.com/. Η Μαρίνα μας σύστησε στον άντρα της, τον Milan, και γενικά νιώσαμε σα να μας βάζει μέσα στο ίδιο της το σπίτι καθώς μας γνώρισε και σε άλλα μέλη της οικογένειάς της που βρισκόταν εκεί για το live . H νεότατη και συμπαθέστατη μαμά του Milan, φανατική φίλη της Ελλάδας, μας μίλαγε με νοσταλγία (στα ελληνικά μάλιστα) για τις επισκέψεις της στην Ελλάδα και τους έλληνες φίλους της. Γενικά ήταν μία πολύ όμορφη βραδυά και προσωπικά εισέπραξα απίστευτη ζεστασιά από ανθρώπους που μόλις είχα γνωρίσει. Το γεγονός μάλιστα ότι μέναμε στο σπίτι τους, τους έκανε να αισθάνονται σα να είμαστε πραγματικοί φιλοξενούμενοί τους, μας κέρασαν τις μπύρες μας χωρίς να δέχονται αντίρρηση και δεν διανοούνταν το να μην μας επιστρέψουν στο διαμέρισμα με το αυτοκίνητό τους. Πραγματικά μας κατασκλάβωσαν.
Το επόμενο πρωϊ (Σάββατο), ξυπνήσαμε και αφού κάναμε μία μικρή επιδρομή σε κάποιο φούρνο για καφέ και πρωϊνό, ξεκινήσαμε για το Φρούριο Kalemegdan. Περιπλανηθήκαμε αρκετά εκεί και μετά αρχίσαμε να κατηφορίζουμε πάλι προς το κέντρο. Διασχίσαμε το δρόμο Strahinjića Bana, που οι ντόπιοι ονομάζουν και silicon valley λόγω του ότι εκεί τη δεκαετία του '90 ήταν τα στέκια νεόπλουτων κατοίκων της πόλης. Και σήμερα, όμως, η περιοχή είναι κάτι ανάλογο του Κολωνακίου με πολύ στυλάτα μαγαζιά και μοντέρνες φάτσες. Μία στάση στο "Pastis" για καφέ και συνέχεια στην εξερεύνηση της πόλης.
Περάσαμε από την υπαίθρια αγορά [FONT=times new roman, new york, times, serif]Kalenićeva pijaca, από το Κοινοβούλιο, το επιβλητικό κτίριο του Ταχυδρομείου, από τη γειτονιά των πρεσβειών και φτάσαμε στο Μουσείο Τέσλα το οποίο βρήκαμε δυστυχώς κλειστό διότι το Σάββατο κλείνει στη 1 το μεσημέρι. Έτσι, συνεχίσαμε για το Ναό του Αγίου Σάββα, ο οποίος είναι πάρα πολύ επιβλητικός παρά το γεγονός ότι είναι υπό κατασκευή.
Στην επιστροφή προς την Knez Mihailova και το διαμέρισμα, μία έντονη και γαργαλιστική μυρωδιά ψητού κρέατος μας αιχμαλώτισε και φυσικά, αφού η πείνα μας είχε χτυπήσει κόκκινο, αποφασίσαμε να την ακολουθήσουμε...αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε από που ερχόταν γιατί δεν φαινόταν κάτι σαν ταβέρνα ή σαν γυράδικο εκεί γύρω... Μόνο ένα κρεοπωλείο όπου ψώνιζαν σοριδόν ντόπιοι... Κολλήσαμε την μούρη μας στο τζάμι να δούμε τι γίνεται και το μυστήριο λύθηκε... Το κρεοπωλείο λειτουργούσε και σαν ψησταριά...Έμπαινες μέσα, διάλεγες από τη βιτρίνα όποιο κρέας ήθελες (αχ και ήταν όλα τόσo λαχταριστά), ο χασάπης τα ζύγιζε και τα έστελνε απευθείας στον ψήστη στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Εμείς διαλέξαμε το μπιφτέκι που αποτελεί τη βάση για την τυπική σέρβικη pljeskavica (κάτι σαν χάμπουργκερ αλλά 100 φορές καλύτερο) το οποίο σερβίρεται μέσα σε ψωμί τσαπάτα συνοδεία σαλάτας ή/και σάλτσας της αρεσκείας σου. Είναι μακράν το νοστιμότερο fast food που έχω φάει σε ταξίδι και είναι και πάρα πολύ φθηνό (το μπιφτέκι ζύγιζε σχεδόν μισό κιλό και όλη η pljeskavica κόστιζε 2 ευρώ!).
Για να κλείσει ωραία ένα γεύμα (έστω και στα όρθια) τι χρειάζεται όμως? Μα φυσικά γλυκό, το οποίο απολαύσαμε στο πολύ χαριτωμένο "Mali Princ" σε έναν παράλληλο δρόμο της Κnez Mihailova. http://www.maliprinc.com/
Όσο μίνιμαλ η διακόσμηση, τόσο γκράντε τα γλυκά... τι πάστες, τι σουφλέ σοκολάτας με ξηρούς καρπούς περιχυμένα με κρέμα, τι cup cakes! Όλα τέλεια! Και πάμφθηνα... πάλι!
Γρήγορη στάση στο διαμέρισμα για να φρεσκαριστούμε και συνέχεια στη "Federal Association of Globe-Trotters" http://www.nomadicnotes.com/travel-blog/the-federal-association-of-globe-trotters/
Τα γνωστά, όπως τα είπε και η Nedeljia, βρίσκεις την πολυκατοικία, χτυπάς το κουδούνι, σου ανοίγουν, κατεβαίνεις στο υπόγειο και μένεις έκπληκτος από αυτό που αντικρύζουν τα μάτια σου... υπέροχος χώρος, κάθε δωμάτιο σε διαφορετικό στυλ (άλλο που θυμίζει σαλόνι μαμαδίστικου σπιτιού, άλλο που θυμίζει τροπικο κήπο κ.λ.π.) και όλο το διαμέρισμα πολυ ξεχωριστό. Ήπιαμε ρακίες, κάτι σαν τη δική μας ρακή, αλλά με γεύση διαφόρων φρούτων στην ιλιγγιώδη τιμή του 1.20 ευρώ (!). Το αλκοόλ, ο ατμοσφαιρικός φωτισμός και η χαμηλή μουσική συμβάλλουν στο να χαλαρώσει κανείς και να κάνει εκ βαθέων συζητήσεις.
Και εδώ να τελείωνε η μέρα θα ήταν πολύ γεμάτη ΑΛΛΑ ΟΧΙ, δεν φεύγουμε από Βελιγράδι, την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ χωρίς να έχουμε άποψη για το clubbing. Ξεκινήσαμε για το Plastic, το οποίο ήταν δυστυχώς κλεισμένο για κάποιο πάρτυ, οπότε κάναμε στροφή 180 μοιρών και κατευθυνθήκαμε προς το "TUBE" http://www.thetube.rs/5th/ Μεγάλο club, δυνατή μουσική, ωραίες φάτσες, είσοδος free και η μπύρα 3 ευρώ!
Κλείσιμο της βραδυάς τρώγωντας βρώμικο μαζί με άλλους ξενύχτηδες... παρακολουθήσαμε που συνωστίζονταν οι ντόπιοι και μπήκαμε κι εμείς... πίτσα με προσούτο, ζεστή-ζεστή και νόστιμη, ό,τι πρέπει για να στρώσει το στομάχι.
Την επόμενη και τελευταία μέρα (Κυριακή) ξυπνήσαμε με τεράστια δυσκολία. Σύραμε τα κουρασμένα μας κορμιά μέχρι το όμορφο προάστιο Zemun. Περπατήσαμε παράλληλα στην όχθη του ποταμού, περιπλανηθήκαμε στα γραφικά στενά με τα εξίσου γραφικά σπίτια, καταλήξαμε στην υπαίθρια αγορά και απολαύσαμε καφέ στη λιακάδα της πλακόστρωτης πλατείας.
Στην επιστροφή προς το Βελιγράδι, είδαμε και το βομβαρδισμένο ξενοδοχείο Yugoslavia να στέκει εγκαταλειμένο και ρημαγμένο...διώχνουμε τις άσχημες σκέψεις και συνεχίζουμε τη διαδρομή προς το Βελιγράδι.
Έχουμε αρκετές ώρες μέχρι την πτήση των 18.45 οπότε αποφασίζουμε να δούμε άλλη μια περιοχή της πόλης, την Palilula και να φάμε στο πολύ χαριτωμένο ιταλικό εστιατόριο: http://www.lorenzokakalamba.com/rs.html. Η Μαρίνα μας είχε πει ότι οι Σέρβοι αγαπούν την ιταλική κουζίνα και πράγματι το εστιατόριο ήταν γεμάτο καλοβαλμένους ντόπιους. Ο χώρος πολύ ιδιαίτερος, το φαγητό καλό αλλά όσο κι αν ακούγεται παράξενο η pljeskavica της προηγούμενης μέρας μου άρεσε περισσότερο.
Επιστροφή στο διαμέρισμα για να δώσουμε το κλειδί στον Milan. Για άλλη μια φορά μας καταυποχρέωσε αφού επέμενε να μας πάει μέχρι το αεροδρόμιο και τελικά τον αφήσαμε να μας πάει μέχρι την αφετηρία των λεωφορείων.
Μέσα στο λεωφορείο πια, με προορισμό το αεροδρόμιο, σκεφτόμουν πόσο τυχερή ήμουν που ο Van Buren συμπεριέλαβε στην περιοδεία του το Βελιγράδι, γιατί έτσι προγραμμάτισα κι εγώ ένα ταξίδι στη "Λευκή Πόλη" ενώ δεν το σκεφτόμουν καν. Και επίσης, πρέπει να τον ευχαριστήσω κιόλας που ακύρωσε τελικά την εμφάνισή του, γιατί έτσι είχα την ευκαιρία και τον χρόνο να γνωρίσω περισσότερο αυτή την υπέροχη πόλη που μου έκλεψε την καρδιά, λόγω κυρίως των ανθρώπων της. Οι Σέρβοι είναι μακράν οι πιο φιλικοί, ευγενικοί και ζεστοί άνθρωποι που έχω γνωρίσει στο εξωτερικό... κι όταν λέω ευγένεια δεν εννοώ τη δουλοπρεπή ευγένεια των Ταϋλανδών για παράδειγμα... Είναι ένας αυθεντικός και όμορφος λαός και θα τον σκέφτομαι πάντα με πολύ συμπάθεια και νοσταλγία.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Αν και είπα ότι δεν θα αναφερθώ σε πρακτικές πληροφορίες, σκέφτηκα να παραθέσω κάποιες μιας και ένα σημαντικό πρόβλημα με το Βελιγράδι είναι ότι δεν υπάρχουν ταξιδιωτικοί οδηγοί ή οι ελάχιστοι που μπορεί να βρει κανείς έχουν να ενημερωθούν πριν από το 2000...
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
(Α) Λοιπόν, όπως το φαγητό/ποτό/διασκέδαση, έτσι και οι μεταφορές στο Βελιγράδι είναι πάμφθηνες.
Από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της πόλης (και τούμπαλιν) η τιμή του ταξί είναι 15 ευρώ. Το ίδιο χρεώνουν και τα ξενοδοχεία-ενοικιαζόμενα δωμάτια αν κλείσεις μαζί τους τις μεταφορές.
Ωστόσο, ακόμα πιο φθηνό και αρκετά γρήγορο είναι και το λεωφορείο.
Υπάρχουν 2 επιλογές: Το λεωφορείο "72" που κοστίζει 120 RSD (δηλαδή 1,2 ευρώ) και το "Α1" που κοστίζει 250 RSD (δηλαδή 2,5)... αν και το 2ο μας το παρουσίασαν ως εξπρες, δεν έχει μεγάλη διαφορά στο χρόνο.
Γενκά υπολογίστε 35΄-45΄από αεροδρόμιο-πόλη και το αντίστροφο σε κανονικές συνθήκες κίνησης.
Τα εισητήρια τα αγοράζετε μέσα στο λεωφορείο από τον οδηγό.
Περισσότερες πληροφορίες: Aerodrom Nikola Tesla | Transportation
(Β) Όσον αφορά τις μετακινήσεις εντός της πόλης και για τη διαδρομή Βελιγράδι-Zemun θα χρησιμοποιείτε την κάρτα Bus Plus (μπους πλους), την αγοράζετε από περίπτερα που υπάρχουν στο δρόμο. Ο περιπτεράς φορτώνει την κάρτα με όσες μονάδες του ζητήσετε και μετά σε κάθε διαδρομή "χτυπάτε" την κάρτα σε ειδικό μηχάνημα μέσα στο λεωφορείο και μειώνονται οι αντίστοιχες μονάδες.
Περισσότερες πληροφορίες: BusPlus Home
(Γ) Το ταξί είναι επίσης φθηνό. Για μετακίνησεις μέσα στην πόλη θα πληρώσετε από 3 έως 5 ευρώ και για να πάτε στο Zemun το πολύ 7 ευρώ.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ-ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Τέλος, όσον αφορά στη διασκέδαση-εστιατόρια-tours κ.λ.π., ένα πολύ καλό site το οποίο μας το πρότειναν ντόπιοι είναι το:
Home :: Hot-Spot.rs.
Το τσέκαρα και είναι πολύ ενημερωμένο.
Attachments
Last edited:
