Φινλανδία 66o, 32',35" Napapiiri , στην γη των Σαμι

[YBONNH]

Επιτέλους φεύγουμε , ήταν η σκέψη τους και ένα συναίσθημα πληρότητας ένιωσαν να τους κυριεύει, αυτό το περίεργο πράγμα που ένιωθαν κάθε φορά που έφευγαν ταξίδι αλλά και κάθε φορά που έμπαιναν στο αεροπλάνο ,αυτό το αίσθημα της απόδρασης, ότι φεύγεις, ότι την κοπανάς ενώ όλοι οι άλλοι μένουν πίσω και συνεχίσουν τις δουλειές τους.

Αυτο ακριβως! Η αρχη καθε ταξιδιου ειναι καθε φορα μαγικη!

 

[harilander]

Kuusamo

Όταν κατέβηκαν από το αεροπλάνο αμέσως τους τύλιξε ο αέρας της Οστροβοθνιας αρκετά πιο κρύος από την ζεστή Αθήνα που άφησαν το πρωί, η θερμοκρασία ήταν σε μονοψήφιο νούμερο.
Μόλις πήραν τις πράγματα τους κατευθύνθηκαν στην γκισέ της Hertz για να παραλάβουν το αυτοκίνητο που για καλή τους τύχη τους το είχαν αναβαθμίσει σε μεγαλύτερο έτσι με το Renault Meganne βρέθηκαν στους άδειους δρόμους έξω από το Κουουσάμο να ψάχνουν τον δρόμο για το ξενοδοχείο.
-ωπ, ρε συ έχει μια μπαλαντέζα στο πορτμπαγκάζ
-κάποιος θα την ξέχασε..
Οι δρόμοι ήταν φαρδιοί και άνετοι με μεγάλα πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομο αλλά με ελάχιστη κίνηση. Μέσα στην νύχτα βρήκαν το δρομάκι που οδηγούσε στο holiday club Ruka ,ένα συγκρότημα από σπιτάκια μέσα στο δάσος και κατευθύνθηκαν στο πρώτο οίκημα που ήταν η reception αλλά ήταν όλα κλειστά ,δεν υπήρχε ψυχή παρά μόνο ένας φάκελος με το όνομα τους. Μέσα είχε ένα σχεδιάγραμμα με το συγκρότημα και σημειωμένο το σπιτάκι που θα τους φιλοξενούσε καθώς και τα κλειδιά του. Το σπίτι ήταν κατασκευασμένο εξολοκλήρου από κορμούς δέντρων όπως συνήθιζαν οι Φινλανδοί να τα φτιάχνουν και μπορούσε να φιλοξενήσει άνετα 8-10 άτομα. Ήταν πλήρως επιπλωμένο και η κουζίνα είχε όλο τον εξοπλισμό. Επιπλέον δίπλα στο μπάνιο είχε και δική του σάουνα.
-ωρε μάγκα μου ! εδω θα μείνουμε μόνοι μας;
Είχε 3 κρεβατοκάμαρες και μία σοφίτα και αφού τα επισκέφτηκαν όλα καταλήξανε σε ένα από αυτά. Έξω στην βεράντα υπήρχαν ξύλα για το τζάκι αλλά βέβαια υπήρχε και κεντρική θέρμανση
[URL=http://imageshack.us/photo/my-images/10/fin16.jpg/] [/URL]
[URL=http://imageshack.us/photo/my-...[URL=http://imageshack.us]ImageShack.us[/URL]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

Το πρωί το αίσθημα της πείνας αλλά και της περιέργειας τους έκανε να βγουν γρήγορα από τα κρεβάτια τους σε αναζήτηση τροφής αλλά και τέρψης των οφθαλμών. Το σπιτάκι ήταν χωμένο ανάμεσα στα δέντρα και κάπου σε κοντινή απόσταση υπήρχε μια λίμνη.
Αφού πέρασαν από την ρεσεψιόν να τακτοποιήσουν την άφιξη τους κατευθύνθηκαν προς το Κουουσάμο για να ψωνίσουν προμήθειες καθώς τις επόμενες μέρες θα έπρεπε να φροντίζουν μόνοι τους για το πρωινό αλλά και τα γεύματα τουλάχιστον για κάποιες μέρες ώστε να γλυτώσουν κάποια χρήματα. Το «εξοχικό» τους απέχει 15 χιλιόμετρα από το Κουουσάμο οπότε η χρήση του αυτοκινήτου είναι επιβεβλημένη. Η μικρή πόλη των 15.000 κατοίκων με την αραιή δόμηση, τα χαμηλά κτίρια και τους φαρδιούς δρόμους ήταν μια ήσυχη πόλη χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο έτσι γρήγορα οι φίλοι μας έμαθαν τους δρόμους και βρήκαν τα απαραίτητα. Αφού περιηγήθηκαν κάποιες ώρες στην πόλη είπαν να βγουν πιο έξω ώστε να δουν την γύρω περιοχή , έτσι βρέθηκαν με το αμάξι να κόβουν βόλτες στους επαρχιακούς δρόμους ανάμεσα στα ατελείωτα δάση . Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις δάση που διακόπτονται από λίμνες μικρές ή μεγαλύτερες. Η συννεφιά και η ομίχλη που επικρατεί δημιουργεί ένα κλίμα μουντό και μελαγχολικό, τα χρώματα χάνουν λίγο από την φωτεινότητα τους με κυρίαρχο το πράσινο. Η οδήγηση μέσα στο δάσος και δίπλα στις λίμνες είναι απολαυστική και οι άδειοι δρόμοι τους προκαλούν να το πατήσουν λίγο παραπάνω. Είναι και δύο τους λάτρεις της ταχύτητας και βρίσκονται στην χώρα των μεγάλων οδηγών αγώνων , των ανθρώπων που έχουν κυριαρχήσει στην φόρμουλα 1 αλλά και στο wrc , Vatanen, Rosberg, Mikola, Salonen,Makinen, Hakinen και τόσους άλλους -en που έχουν ζωγραφίσει πίσω από το τιμόνι. Που ξέρεις, μπορεί κάποιος από όλους αυτούς να έχει πατήσει το ίδιο χώμα που πατάνε τώρα οι δυο μας φίλοι. Το χώμα αυτό που είναι τόσο διαφορετικό από της Ελλάδας! Οι χωματόδρομοι στην πλειοψηφία τους είναι στρωμένοι με ένα μείγμα πριονιδιού και χαλικιού δημιουργώντας ένα συμπαγή τάπητα.
Ξαφνικά έτσι όπως οδηγούσαν κάτι φάνηκε στην άκρη του δρόμου
- Ε, κοίτα,κοίτα!! Τάρανδοι!
Τους φάνηκε πολύ παράξενο και τους προκάλεσε έκπληξη να κυκλοφορούν έτσι οι τάρανδοι καθώς δεν είχαν ξαναδεί αλλά στις επόμενες μέρες δεν θα τους έκανε αίσθηση, θα ήταν όπως εχουμε συνηθίσει εμείς την εικόνα των προβάτων και των αγελάδων.
Το τοπίο πολλές φορές το συμπλήρωναν κάποιες αγροικίες με πολύ ωραία σπιτάκια.

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]


Χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει πόση ώρα έχει περάσει και πόσα χιλιόμετρα έχουν διανύσει βρέθηκαν μπροστά σε μια μπάρα και ένα στρατιωτικό φυλάκιο, είχαν φτάσει στα σύνορα με την Ρωσία! Είχαν μπροστά τους τα δάση της λευκής Καρελίας! Και βέβαια επειδή δεν είχαν την δυνατότητα να περάσουν γύρισαν πίσω, εξάλλου είχε αρχίσει να κάνει πείνα.

 

[harilander]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

 

[harilander]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

 

[harilander]

Finland by night

- “Καλή η Φιλανδική ύπαιθρος αλλά κάτι πρέπει να φάμε” είπε ο μικρός χαϊδεύοντας το στομάχι του.
- “πάμε να βρούμε κάνα ταβερνείο να δοκιμάσουμε καμιά τοπική σπεσιαλιτέ;”
- “ και με ένα βρώμικο βολεύομαι”.
- “έλα μην γίνεσαι συντηρητικός, είπαμε να δοκιμάσουμε νέες εμπειρίες”
Μόλις είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει πράγμα που σήμαινε ότι ήταν ώρα για φαγητό άρα τα μαγαζιά θα ήταν ανοιχτά μιας και οι Ευρωπαίοι τρώνε νωρίς έτσι κατευθύνθηκαν προς το κέντρο του Κουουσάμο όπου βρήκαν κάποιο συμπαθητικό μαγαζί με τοπική κουζίνα . Ο τάρανδος ήταν γευστικός αν και θα τον προτιμούσαν περισσότερο ψημένο και το karjalanpiirakka (πίτα γεμιστή με ρύζι, κάτι σαν πιροσκί )υπέροχο.
Αφού γέμισαν τα στομάχια τους και ικανοποίησαν τους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας τους είπαν να κάνουν μια βόλτα και να δροσίσουν τον ουρανίσκο τους μιας και ήταν νωρίς και Σάββατο και υπήρχε μία σχετική κίνηση στους δρόμους. Υπήρχαν αρκετές παρέες νέων στις πλατείες που συζητούσαν ή έπιναν την μπύρα τους παρά την χαμηλή θερμοκρασία. Εκείνο όμως που τους έκανε εντύπωση ήταν η οδηγική συμπεριφορά και τυπικότητα τους τόσο με τα αυτοκίνητα όσο και με τα ποδήλατα. Από τον πιτσιρικά των 6 χρονών μέχρι την γιαγιά των 76 όλοι φορούσαν το κράνος τους, μόνο που καθόσουν στο φανάρι έφτανε για να ακινητοποιηθούν όλα τα αμάξια. Θα μου πεις που είναι το παράξενο, έτσι γίνεται σε όλα τα πολιτισμένα κράτη. Αυτό όμως που τους έκανε εντύπωση ήταν ότι όταν έπεφτε η νύχτα σε απομακρυσμένες και ήσυχες γειτονιές, μακρυά συνήθως από τον πολύ κόσμο μια διαφορετική ιστορία εξελισσόταν . Οι πιτσιρικάδες δεν έχαναν ευκαιρία να στήσουν αυτοσχέδιους αγώνες με τα αυτοκίνητα κλείνοντας όπου μπορούσαν τον δρόμο ή σε ερημικές περιοχές, ή να κάνουν επίδειξη κάνοντας σβούρες και donuts όποτε τους δινόταν η ευκαιρία. Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα περισσότερα αυτοκίνητα των νεαρών ήταν πιο μεγάλα απο αυτούς σε ηλικία δηλαδή ήταν αυτοκίνητα της δεκαετίας του 80 ακόμα του 70! νεκρόφιλοι οι Φινλανδοί στα αυτοκίνητα! Βέβαια με τέτοια αγάπη για τα αυτοκίνητα και οδηγώντας από μικρή ηλικία αυτούς τους τάφους είναι φυσικό να βγαίνουν τέτοιοι οδηγοί παγκοσμίου κλάσεως.
- “ να τραβήξω ένα χειρόφρενο να μπούμε με τις πόρτες στην πλατεία;”
- “ δεν αφήνεις τις βλακείες να πάμε να πιούμε καμιά μπύρα; είδα μια μπυραρία πιο κάτω”
το μαγαζί με την ξύλινη επένδυση γρήγορα τους κέρδισε και έγινε στέκι για τις επόμενες μέρες. Εκεί γνώρισαν μια δροσερή ξανθιά , ευχάριστη στην συντροφιά καθότι ελαφριά, και το όνομα αυτής lapin kulta, ο χρυσός της Λαπωνίας! Στο διπλανό τραπέζι δύο Φινλανδοί δεν άργησαν να τους πιάσουν την κουβέντα καθώς τους είδαν ξένους. Η παρέα ήταν ευχάριστη και με την κουβέντα πέρασε γρήγορα η ώρα .Αφού οι Φινλανδοί κατανάλωσαν αρκετές ποσότητες μπύρας χαιρέτησαν γιατί έπρεπε να φύγουν και συνέστησαν στους δύο φίλους ένα διπλανό κλαμπάκι όπου μπορούσαν να συνεχίσουν το ποτό τους. Έτσι λοιπόν βρέθηκαν στο κλαμπ που μόλις είχε ανοίξει και ο κόσμος ήταν ακόμη λιγοστός πράγμα που διευκόλυνε να βρεις τραπέζι. Σύντομα λοιπόν ο χώρος άρχισε να γεμίζει με παρέες κυρίως νέων και η μουσική άρχισε να ανεβάζει ένταση. Από την γωνιά τους παρατηρούσαν και σχολίαζαν τα χαρακτηριστικά των θαμώνων που οι περισσότεροι είχαν τευτονικά χαρακτηριστικά , ψηλοί και ξανθοί αλλά υπήρχαν και αυτοί με τα χαρακτηριστικά των Λαπώνων ή ακόμα καλύτερα αυτοί που ήταν από προσμίξεις διαφορετικών φυλών όπως η κοπέλα που καθόταν απέναντι τους με τα μαύρα μαλλιά και τα ανοιχτόχρωμα μάτια σαν Χάσκι και δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα του από πάνω της.
- “ρε Χάρη σου μιλάω,για πες μου σε κοιτάει;”
- “καθόλου” του απαντάω
Αν και αυτά είναι “κόλπα ζόρικα” είχαν την ίδια κατάληξη με αυτή του καλλιτέχνη οπότε προσπάθησαν να αλλάξουν θέμα.
Όσο η ώρα πέρναγε τόσο ανέβαινε η διάθεση και οι πιτσιρικάδες κατέβαζαν το ένα ποτό μετά το άλλο. Δεν έφτανε που έπιναν πολύ αλλά τα μπέρδευαν κιόλας, μία μπύρα ένα σφηνάκι ουίσκι, και ξανά πάλι το ίδιο. Φυσικό ήταν μετά από αυτά τα εικοσάχρονα να έχουν γίνει λιώμα και να γλύφουν τα πατώματα. Δύο τύποι από το διπλανό τραπέζι έχουν ξαπλώσει στο πάτωμα, η κοπελιά πιο πέρα είναι έτοιμη να αφήσει στο πάτωμα ότι ήπιε μαζί με το φαγητό που έφαγε πιο νωρίς και ο φίλος της να προσπαθεί να την συνεφέρει και διάφορα άλλα τραγικά. Ήταν φανερό ότι οι νέοι δεν βγαίνουν να πιουν και να διασκεδάσουν αλλά για να μεθύσουν.
- “νομίζω ότι ήρθε η ώρα να φύγουμε, αρκετά είδαμε και είναι αργά, έχει πάει 3 η ώρα.”
Μόλις βγήκαν στους έρημους δρόμους της πόλης το κρύο τους έκανε να κουμπώσουν μέχρι επάνω τα μπουφάν και να σφίξουν απάνω τους τα χέρια τους. Δεν υπήρχε ψυχή στον δρόμο εκτός από μια ελαφριά ομίχλη που περιπλανιόταν και προσπαθούσε να τρυπώσει σαν απρόσκλητος επισκέπτης στα σπίτια. Το τοπίο ήταν λίγο απόκοσμο, σαν θρίλερ. Μπήκαν στο κρύο αυτοκίνητο τρίβοντας τα χέρια τους και ξεκίνησαν να γυρίσουν στο ζεστό σπιτάκι τους. Μπροστά ένα αυτοκίνητο με οδηγό μία κυρία τους κλείνει τον δρόμο πηγαίνοντας εκνευριστικά αργά σαν κάτι να ψάχνει, σαν να είναι μεθυσμένη..
- “που βρέθηκε αυτή τέτοια ώρα! “ σιχτίρισε ο μεγάλος και πάτησε γκάζι να την προσπεράσει.
Μόλις την προσπέρασε αντιλαμβάνεται με την περιφερειακή όραση ότι στο στενό δεξιά του υπάρχει ένα βανάκι σταματημένο αλλά δεν είναι σίγουρος τι ακριβώς είναι. Συνειδητοποιεί τι είναι όταν μετά από μερικά δευτερόλεπτα βγαίνει στον κεντρικό δρόμο με τους φάρους αναμμένους!
- “ουπς!την κάτσαμε..”
- “τι έγινε;” ρωτάει ο μικρός
- “έχεις δει τις Φινλανδικές φυλακές;”
- “όχι”
- “ετοιμάσου να τις δεις”
προς στιγμή σκέφτηκε να πατήσει το γκάζι και να χαθεί μέσα στο σκοτάδι αλλά δεν το θεώρησε καλή ιδέα ένα αυτοκυνηγητό στα δάση της Λαπωνίας έτσι ελάττωσε ταχύτητα. Μετά από λίγο το περιπολικό είχε βγει μπροστά τους και τους έκανε νόημα να σταματήσουν.. Αν και η θερμοκρασία είναι κοντά στο μηδέν ένας κρύος ιδρώτας τους έχει λούσει, η καρδιά έχει πάει στην κωλότσεπη. Δύο αστυνομικοί κατεβαίνουν και τους πλησιάζουν βαδίζοντας αργά. Ανοίγει αργά το παράθυρο και τους κοιτάει έντρομος καθώς του μιλάνε στα Φινλανδικά. Τους απαντάει στα αγγλικά και για καλή τους τύχη ή ατυχία ο αστυνομικός απαντάει σε άπταιστα αγγλικά. Ζητάει άδεια και διαβατήριο και με τρεμάμενα χέρια ο οδηγός τους τα δίνει.
- “ξέρεις με πόσο πήγαινες;” ρωτάει με αυστηρό ύφος ο αστυφύλακας
- “χμ, πενήντα;”
- “σχεδόν ογδόντα! Ξέρεις πόσο έκανα για να σε φτάσω;” ξαναλέει έντονα το όργανο.
- “εε, κοίτα, εγώ πήγαινα πενήντα αλλά εσύ για να με φτάσεις πήγαινες με ογδόντα άρα θέλεις κάποιο χρόνο για να με φτάσεις, αν πηγαίναμε και οι δύο με την ίδια ταχύτητα δεν θα με έφτανες ποτέ, εξάλλου το μπροστινό αμάξι ήταν ...πως το λένε... ασταθές!” προσπάθησε να δικαιολογηθεί. .
Κάποια στιγμή ο άλλος αστυφύλακας πάει στο περιπολικό-φορτηγό και φέρνει κάτι.
- “φύσα εδώ” του λέει και του βάζει μες την μούρη το αλκοολόμετρο
- “ωχ την κάναμε” λέει ο μεγάλος καθώς ξέρει ότι τα όρια στην Φινλανδία είναι μηδενικά, ευτυχώς δεν έχει πιει πολύ, δυο μπύρες και μια βότκα αλλά καθώς τα όρια είναι μηδενικά σίγουρα είναι παραβάτης. Φυσάει από λίγη απόσταση και περιμένει το αποτέλεσμα. Οι δυο αστυνομικοί καθώς κοιτάνε το μηχάνημα κάτι λένε μεταξύ τους στα Φινλαδικά. προσπαθεί να δει τι έχει γράψει το όργανο αλλά ο αστυνομικός δεν τον αφήνει.
- “που μένετε;” ρωτάει πάλι ο ένας από τους αστυνομικούς
- “στο holiday club rouka”
- “πόσο θα μείνετε”
- “μια εβδομάδα”
- “ελπίζω να μην σας ξαναδώ μπροστά μου “ απαντάει με αυστηρό ύφος ο αστυνομικός καθώς του δίνει το δίπλωμα και το διαβατήριο “καλό βράδυ”.
- “ούτε εμείς θέλουμε να σας ξαναδούμε” απαντάει καθώς η καρδιά επιστρέφει σιγά-σιγά στην θέση της.

 

[harilander]

suomutunturi

Δύσκολο το πρωινό ξύπνημα *μετά από ξενύχτι αλλά δεν* μπορούν να κάτσουν όλη μέρα στο κρεββάτι και να πάει η μέρα χαμένη. Ποια ημέρα δηλαδή που με την συννεφιά που έχει είναι σαν νύχτα. Κατά την διάρκεια του σπιτικού πρωινού τους αποφασίζουν και το πρόγραμμα της ημέρας.
- «σήμερα λέω να πάμε προς βορά, να περάσουμε τον αρκτικό κύκλο και βλέπουμε»
- «χμ, ωραία..» ήταν η απάντηση που πήρε χωρίς βέβαια να καταλάβει αν αυτό πήγαινε στην ιδέα του ή στο τοστ που μασουλούσε.
Η διαδρομή απλή, θα ακολουθούσαν τον Ε63 και όπου τους βγάλει. Το τοπίο είναι το ίδιο, απέραντα δάση που διακόπτονται από λίμνες καλυμμένα με μπόλικη ομίχλη! Πρώτη στάση στην Ρούκα, με περιοχή με πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις,σαλέ, πίστες του σκι όπου τώρα έβοσκαν αμέριμνοι οι τάρανδοι.
- «τι κρίμα να μην είμαστε εδώ χειμώνα ,να είναι όλα αυτά χιονισμένα και να κάνουμε σκι» αναρωτήθηκαν και οι δυο τους με μελαγχολία.
Η περιοχή εδώ είχε πιο έντονο γεωγραφικό ανάγλυφο *έτσι ώστε να επιτρέπει την δημιουργία πιστών για σκι. Μην φανταστείτε βέβαια τίποτα φοβερό , ο μεγαλύτερος λόφος ήταν στα 450μ . υψόμετρο!

[/URL][/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]
Αφού περπάτησαν και περιηγήθηκαν στους γύρω δρόμους αποφάσισαν να συνεχίσουν το δρόμο τους πιο βόρεια. Συνέχισαν έχοντας αριστερά τους μια μεγάλη λίμνη ώσπου συνάντησαν διακλάδωση για το πάρκο Ουλάνκα που ήθελαν να επισκεφτούν αλλά αποφάσισαν να το επισκεφτούν μια άλλη ημέρα καθώς ο καιρός ήταν λίγο βροχερός και δεν είχαν όρεξη για πολύ περπάτημα μετά το χθεσινό ξενύχτι έτσι συνέχισαν να ακολουθούν τον Ε63.
- «σύμφωνα με τον χάρτη πρέπει να πλησιάζουμε στην γραμμή του αρκτικού κύκλου»
- «πως θα το καταλάβουμε;»
- «θα δεις μια άσπρη γραμμή ζωγραφισμένη στο έδαφος!» του απάντησε περιπαικτικά
- «πλάκα θα είχε, πάντως εδώ λέει ότι έχει ένα χιονοδρομικό κέντρο»
Μετά από λίγο είδαν ταμπέλα που τους ενημέρωνε ότι έφτασαν στο χιονοδρομικό κέντρο του αρκτικού* στον βουνό του suomutunturi με το εκπληκτικό υψόμετρο των 408μ!! Που δεν φαινόταν βέβαια λόγω της ομίχλης. Είχαν φτάσει στο γεωγραφικό πλάτος 66ο ,33’,35’’, το όριο του αρκτικού κύκλου. Μία στάση επιβάλετε για κάτι ζεστό μιας και ο καιρός εκτός από βροχερός είναι και κρύος. Είχε περάσει το μεσημέρι και εκτός το ότι έκανε πείνα σιγά σιγά η μέρα πήγαινε για το τελείωμα της και το φως λιγόστευε. Ήθελαν βέβαια να συνεχίσουν για πιο βόρεια αλλά οι συνθήκες δεν βοηθούσαν. Θα ακολουθούσαν τον δρόμο όσο είχε φως ,μετά ή θα γύρναγαν ή θα διανυκτέρευαν κάπου και θα συνέχιζαν την άλλη μέρα. Μετά από μια ώρα έφτασαν στο kemijarvi μια πόλη στην όχθη της ομώνυμης λίμνης και αφού την έφεραν μια βόλτα στα γρήγορα συνέχισαν ακόμα πιο πάνω. Μα που ήθελε να πάει; Δεν ήξερε αλλά μια περιέργεια τον τράβαγε προς τον βορά , στην γη των Σαμε, την παγωμένη περιοχή της Λαπωνίας, να δει πως ήταν το μέρος. Τελικά μετά από αρκετά χιλιόμετρα και αρκετή συζήτηση αποφάσισαν *ότι επειδή είχε πέσει η νύχτα και δεν έβλεπαν τίποτα να γυρίσουν πίσω *και να μην ξόδευαν λεφτά για άλλο ξενοδοχείο ,είχαν κάνει πάνω από 200 χιλιόμετρα σήμερα και για να φτάσουν στο Ίβαλο ήθελαν άλλα τόσα. ότι πρόλαβαν είδαν, ίσως μια άλλη φορά...

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]
*

 

[harilander]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

 

[harilander]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

που είναι οι φωτος ωεο;

 

[harilander]

karhunkieros , το μονοπάτι της αρκούδας

στην περιοχή του Κουουσαμο και της Σαλας βρισκεται ενα απο τα πιο γνωστα εθνικα πάρκα της Φινλανδίας, το πάρκο Oulanka που καλύπτει μια έκταση 270 τ.χ. Κοντά στα σύνορα με την Ρωσία.
Φυσικά οι φίλοι μας δεν θα έχαναν την ευκαιρία για ενα περπάτημα στο δάσος έτσι πρωι πρωι ξεκίνησαν για το ενημερωτικό κέντρο της Ουλάνκα που είναι μια απο τις πύλες του πάρκου. Στο σημείο υπάρχει κεντρο υποδοχής και πληροφοριών καθώς και ενημερωτικό κέντρο σχετικά με την χλωριδα και την πανίδα της περιοχής. Υπάρχουν διάφορα μονοπάτια αλλά το μεγαλύτερο και διασημότερο ειναι το karhunkieros ή το μονοπάτι της αρκούδας που διασχίζει όλο το πάρκο με μήκος 80 χλμ, ξεκινάει απο το Hautajarvi και τελειωνει στην Rukatunturi. Βέβαια επειδή αυτό για να το κάνεις θέλει αρκετές μέρες μπορείς να κάνεις ενα μέρος του ετσι αποφάσισαν να κάνουν ενα κομμάτι μέχρι το taivalkongas και να επιστρέψουν.
Το μονοπάτι είναι εύκολο χωρις τεχνική δυσκολία και πολύ καλά σηματοδοτημένο σε σημείο υπερβολικό σε καποια μέρη ,έτσι ξεκίνησαν χαλαρά απολαμβάνοντας το τοπίο ,αν και μονότονο μιας και ήταν σχετικά επίπεδο και κυρίως απο έλατα. Την ησυχία ήρθε να την διαταράξει ενας θόρυβος μπροστά τους πίσω απο ένα θάμνο και ενας τάρανδος ξεπετάχτηκε σχεδόν δίπλα τους τρομαγμενος απο την παρουσία των ανθρώπων. Μετά απο λίγη ωρα το τοπίο αλλάζει λίγο όψη καθώς το μονοπάτι διασταυρώνεται με τον ποταμό oulankajoki και μικρές λίμνες σχηματίζονται σε καποια σημεία. Η πρωινή συννεφιά μαζί με την ομίχλη φίλτραρε παράξενα το φως του ηλιου και εκανε το τοπίο λίγο μυστηριακό και απόκοσμο, τα νερά του ποταμού φαινονταν σκούρα και μόνο κάποιο ξωτικό έλειπε για να συμπληρώσει το τοπίο. Ευτυχώς γι'αυτούς δεν υπήρχε ψυχή στο δάσος κι ετσι συνέχισαν μόνοι τους την περιπλάνηση στο δάσος.
Στο μέρος αυτό κάποτε κατοικούσαν οι Σάμι , οι αυτοχθονες κάτοικοι που ζούσαν απο το ψάρεμα και την κτηνοτροφία ώσπου οι νεώτεροι κάτοικοι , οι Φίννοι, τους περιόρισαν πάνω απο την Αρκτική ζώνη
Το πάρκο δίνει στους επισκέπτες την δυνατότητα για πολλές δραστηριοτητες εκτός απο το ψάρεμα που χρειάζεται ειδική άδεια. Σε συγκεκριμένα σημεία υπήρχε χώρος για πικ-νικ , χώρος για να αναψεις φωτιά, για μαγείρεμα , μέχρι και ξύλα σε υπόστεγο υπήρχαν. Εντύπωση τους έκανε οτι υπήρχε πριόνι για να κόβεις τα ξύλα αλλά και τσιρότο σε περίπτωση που χτυπήσεις! Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν ήταν ότι αν αυτό ήταν στην Ελλάδα το πριόνι θα είχε κάνει φτερά! Κακοήθειες....
στα σημεία που το μονοπάτι διασταυρώνεται με το ποτάμι κρεμαστές γέφυρες έκαναν την διάβαση του εύκολη και σε σημεία δύσβατα και απότομα ξύλινες σκάλες και ράμπες διευκολυναν την κατάσταση αλλά και προστατευαν το ευαίσθητο οικοσύστημα . Μετά απο δυόμιση ώρες εύκολης πορείας κάλυψαν τα 9 χιλιόμετρα μέχρι το καταφύγιο ανάγκης στο taivalkongas. Ενα ξύλινο καταφύγιο που είναι συνεχώς ανοικτό και μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 10 άτομα παρέχοντας τα βασικά, μια ξυλόσομπα και γκάζι για μαγειρεμα! Το καταφύγιο χτισμένο δίπλα στο ποτάμι ειναι το ιδανικό σημείο να ξαποστάσεις για να μπορέσεις να συνεχισεις το ταξίδι σου. Αφού έφαγαν κάτι προχειρο απο αυτά που είχαν μαζί τους, έγγραψαν στο ημερολόγιο του καταφυγίου για να αποτυπώσουν το περασμα τους απο εκεί αποφάσισαν να παρουν τον δρόμο του γυρισμού καθως ήθελαν αλλες δυομιση ώρες μεχρι να επιστρέψουν. Στην ευρύτερη περιοχή θεωρητικά ζουν διάφορα ζώα οπως αρκουδες, λύκοι,ελάφια, λύγκες και αρκετά άλλα που ευτυχώς για όλους αποφεύγουν τις συναντήσεις με τους ανθρώπους.Πράγματι μετά απο δυομιση περιπου ώρες βρίσκονταν πάλι πίσω στο αυτοκίνητο τους κουρασμένοι και πεινασμένοι και το μόνο που μπορούσαν να σκεφτούν ήταν ενα καλό μπάνιο και καλό φαγητό. Επιστρέφοντας στο σπίτι το πράγμα που έκαναν ήταν να ανάψουν την σάουνα και να ετοιμάσουν φαγητό. Η σάουνα ήταν οτι πιο λυτρωτικό μετά απο το περπάτημα!! και το φαγητό φυσικά!

[/URL] Uploaded with ImageShack.us[/IMG]

 

[harilander]

μερικες φωτος

 

[chris7]

Πανέμορφες φωτογραφίες.