Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.455
- Likes
- 17.526
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Συνέχεια στις συνεντεύξεις μελών μας, με τον @taver 
1. Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τα ταξίδια;
Μικρός είχα κάνει κάποια ταξίδια (με, αλλά και χωρίς γονείς), αλλά από τα 14 μου ως τα 31 μου δεν είχα βγει από τη χώρα. Κάπου εκεί αποφάσισα, στην αρχή δια της προσκολλήσεως σε ταξίδια φίλων, ότι τα ταξίδια ήταν κάτι που μου άρεσε και θα το κυνηγούσα, είτε είχα παρέα που να ενδιαφέρεται είτε όχι. Ξεκίνησα σιγά σιγά, γράφτηκα και στο travelstories που μου έδινε έξτρα παρακίνηση, και βάλθηκα να καλύψω μέσα σε λίγα χρόνια τα ταξίδια που δεν είχα κάνει τόσα χρόνια. Παράλληλα, άρχισαν και τα επαγγελματικά ταξίδια, που όμως ήταν σχετικά περιορισμένα και σε προορισμούς και σε διάρκεια (αν και σήμερα δε χρειάζεται πια να ταξιδεύω για δουλειά).
2. Ποιο είναι το ταξίδι που σου έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη και γιατί;
Ένα ταξίδι μένει πιο έντονα στη μνήμη όταν καθίσεις μετά να το καταγράψεις σε κείμενο. Αναγκάζεσαι να οργανώσεις και να καταγράψεις τις σκέψεις σου, να ψάξεις σε μεγαλύτερο βάθος πληροφορίες γι’ αυτό που είδες, κλπ. Στη μνήμη δε μένει απαραίτητα το πιο όμορφο ταξίδι, αλλά αυτό που προσέδωσε τις πιο περίεργες, νέες εμπειρίες. Υπό το πρίσμα αυτό, θα προέκρινα το ταξίδι μου στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στον Αρκτικό κύκλο, το τελευταίο σημείο με ανθρώπινη παρουσία πριν το βόρειο πόλο, και το πρώτο μου ταξίδι στη σουρεαλιστική Βόρεια Κορέα.
Μένουν όμως και τα απρόοπτα στη μνήμη. Όπως τότε που πήγα στο Βιετνάμ στα τέλη της εποχής των Μουσώνων και έπεσα σε πλημμύρες κι αποκλείστηκα σε μια πόλη που δεν είχε ρεύμα και νερό, κυκλοφορούσες στους δρόμους με… βάρκα κι όλοι το ζούσαν σα να ήταν νορμάλ. Ή όταν ένα μποτιλιάρισμα στην Cote d’ Azur με έστειλε σε ολονύκτιο business class ταξίδι με τρεις πτήσεις ως την Αγ. Πετρούπολη με έξοδα κάποιας ασφαλιστικής. Ή όταν ένας τύπος στην Ipanema στο Ρίο με απείλησε εν μέση οδό «This is a gun, give me money».
3. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός; Πες μας λίγα λόγια γιατί.
Έχω δυο ειδών αγαπημένους προορισμούς. Αφενός, είμαι παιδί της πόλης, θέλω να βλέπω ανθρώπους, να μαθαίνω ιστορίες, να βλέπω μνημεία κλπ. Γι’ αυτό, αγαπημένοι μου προορισμοί, που πάω και ξαναπάω συνέχεια, είναι μεγαλουπόλεις όπως το Παρίσι και το Λονδίνο, όπου πλέον ψάχνω τις γειτονιές τους, τα ασυνήθιστα μνημεία, τα μέρη που κανονικά είναι κλειστά για το κοινό κλπ. Αφετέρου, με ιντριγκάρουν τα μέρη με περίεργες πολιτικοοικονομικές καταστάσεις, για να ικανοποιήσουν την περιέργεια μου, αλλά και για να δω πως λειτουργούν τα πράγματα εκεί. Μάλλον η κεντρική Ασία προκρίνεται εδώ.
4. Η ομορφότερη πόλη που έχεις δει;
Δε μπορείς να συγκρίνεις μεγαλουπόλεις με εκατομμύρια κατοίκους και πραγματική ζωή, με μικρές πόλεις που ζουν κατά κύριο λόγο από τον τουρισμό. Στην πρώτη κατηγορία μάλλον θα έβαζα το Παρίσι στην πρώτη θέση, στη δεύτερη κατηγορία μάλλον τη Βενετία.
5. Σε ποιο μέρος συμπάθησες περισσότερο τους ανθρώπους και σε ποιο τους αντιπάθησες;
Όλους τους συμπαθώ γενικά, είμαι εύκολος και ανοικτός σ’ αυτά, αλλά προσπαθώ να μένω στην ουδέτερη παρατήρηση, και να μην εκδηλώνω πολλά συναισθήματα για να μην επηρεάζω καταστάσεις. Παρ’ όλα αυτά, βρήκα τους Ιρανούς, τους Αμερικανούς, τους Ιάπωνες και τους Ίβηρες συμπαθέστατους, και τους Ρώσσους και τους Κινέζους αντιπαθέστατους. Μεικτά αισθήματα για τους Ινδούς και τους Λατινοαμερικάνους που διαφέρουν πάρα πολύ και μεταξύ τους.
6. Ποιο είναι τα αγαπημένο σου μουσείο/εστιατόριο/μνημείο;
Αδύνατο να απαντήσω σε τέτοια ερώτηση. Είναι τόσα πολλά….
7. Ποιο είναι το χειρότερο ταξίδι που έχεις κάνει; τι συνέβη;
Υπήρξε ταξίδι, σύντομο ευτυχώς, που το πέρασα ολόκληρο ασθενής στο κρεββάτι του ξενοδοχείου. Υπήρχε κι άλλο που μόλις έφτασα με πληροφόρησαν για το θάνατο αγαπημένου μου συγγενή και δεν υπήρχε και πτήση να με φέρει πίσω εγκαίρως για την κηδεία. Αλλά πέρα από τα ταξίδια που πήγαν άσχημα για λόγους που είχαν να κάνουν με μένα, δύσκολα θα πω πως ένα ταξίδι ήταν κακό, πόσο μάλλον το χειρότερο. Ακόμα και τα ταξίδια με μεγάλες αναποδιές, ακόμα και με προβληματικούς συνταξιδιώτες ενίοτε, είναι ιδιαιτέρως διδακτικά.
8. Σε ποιο μέρος δε θα ταξίδευες ποτέ και γιατί;
Δεν υπάρχει μέρος που δε θα ταξίδευα ποτέ. Υπάρχουν μόνο μέρη που δεν πάω υπό τις παρούσες συνθήκες αλλά θα ήθελα να πάω αν αλλάξουν: Εμπόλεμες ζώνες, μέρη με έξαρση ασθενειών, μέρη που η παρουσία μου εκεί θα επιβαρύνει τη διαβίωση των εκεί ανθρώπων με οποιοδήποτε τρόπο. Υεμένη, ας πούμε, θέλω κάποτε να πάω, αλλά τώρα αποκλείεται. Σομαλία (στην κυρίως χώρα), ομοίως.
9. Ποιο είναι το ταξίδι-όνειρο που δεν έχεις κάνει ακόμα;
Το «όνειρο» είναι μεγάλη και βαριά λέξη, αλλά τέλος πάντων, αρκετά ταξίδια έχω στην κατηγορία αυτή. Υπάρχουν στανταράκια που μου λείπουν: Μεξικό, Περού, Αιθιοπία, Βιρμανία, Βομβάη κ.α. Αλλά έχω και πιο δύσκολους στόχους στη λίστα (Ανταρκτική, Σιβηρία, Βόρειο Καύκασο, Καμτσάτκα, Λαντάκ/Κασμίρ/Πουντζάμπ, από Πακιστάν ως Xinjiang, γύρους Αφρικής, κεντρική Αμερική, Ειρηνικό κ.α.), για τα οποία χρειάζεται καλός προγραμματισμός, χρόνος ή/και budget που προς το παρόν δεν έχω…
Δεν έχω πάρει ποτέ κάποια χορηγία για ταξίδι μου. Εκτός από τα λίγα επαγγελματικά ταξίδια, όλα τα άλλα έχουν γίνει από την τσέπη μου, και προς το παρόν τουλάχιστον θέλω να το κρατήσω έτσι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι κάποια όνειρα πρέπει να περιμένουν (όχι ότι έχει υπάρξει κάποιος που να μου προτείνει χορηγία και να πω όχι, αλλά δεν έψαξα κιόλας).
10. Από τις Ταξιδιωτικές Ιστορίες που έχεις γράψει στο φόρουμ ποια είναι η αγαπημένη σου;
Δεν έχω κάποια αγαπημένη, αλλά έχω συλλάβει τον εαυτό μου να ξαναδιαβάζει τις ιστορίες από τη Βόρεια Κορέα (λινκ) κι από το Νησί του Πάσχα (λινκ) ξανά και ξανά (και να βρίσκω και λαθάκια, δυστυχώς).
11. Ποια ή ποιες είναι οι Ταξιδιωτικές Ιστορίες από άλλα μέλη που έχεις απολαύσει περισσότερο ή που θυμάσαι περισσότερο από το φόρουμ;
Είμαι σχετικά μετρημένος στο που πατάω «like» στο travelstories, όπου με δείτε να το κάνω ανήκει στην κατηγορία αυτή. Να αναφέρω ιδιαίτερα τις ιστορίες που με επηρέασαν να κλείσω ταξίδια. Την ιστορία του @Traveller από τη Βόρεια Κορέα (λινκ), του @Yorgos από το νησί του Πάσχα (λινκ), της Isabelle από την Κεντρική Ασία (λινκ), του McElk από τα Svalbard (λινκ) και άλλες που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν. Αλλά και ιστορίες που έχουν την αξία τους έτσι κι αλλιώς, π.χ. κάποιες παλιές ιστορίες του @soudianos, το Αφγανιστάν (λινκ) του @hydronetta, κ.α.
12. Σε πόσες χώρες έχεις ταξιδέψει ως σήμερα;
Για τους περισσότερους ταξιδιώτες, αυτή η ερώτηση είναι κόκκινο πανί, και κάποιου είδους ιδιότυπο εισιτήριο συμμετοχής σε διαγωνισμό για τον "πιο ταξιδεμένο". Κανείς δε θέλει να τον περάσουν για αριθμολάγνο επιδειξία, για κάποιον που ταξιδεύει μόνο και μόνο για να μετρήσει σημαιάκια, και αν κάποιος γνωρίζει απευθείας την απάντηση συνάγεται στερεοτυπικά ότι ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία.
Για μένα δεν είναι κακό να μετράς και να κρατάς στατιστικά, κρατάω άλλωστε ένα σωρό απ’ αυτά έτσι κι αλλιώς. Μεμπτό (αν υπάρχει κάτι μεμπτό στα ταξίδια του άλλου) είναι να επιλέγεις ταξίδια και προορισμούς όχι για τις νέες εμπειρίες που έχουν να σου δώσουν αλλά για τα νέα σημαιάκια που θα προσθέσεις στο χάρτη σου. Μάλιστα, οι περισσότεροι ταξιδιώτες σε κάποια φάση περνάνε από αυτή την κατηγορία. Πέρασα κι εγώ κάποτε από κει. Θεωρώ πως προσωπικά το έχω ξεπεράσει, και νομίζω πως, έχοντας επισκεφθεί τις ίδιες χώρες ξανά και ξανά, καταρρίπτω πια εύκολα τέτοιες αιτιάσεις. Αν πάλι σε 10,20,30 χρόνια βρεθώ να είμαι ένα βήμα από το να έχω πάει σε όλες τις χώρες του κόσμου, που δεν το νομίζω, ίσως το ξανασκεφτώ κι αρχίσω να πηγαίνω και κάποια ταξίδια «για το σημαιάκι».
Το επόμενο ερώτημα είναι τι σημαίνει το «χώρες». Τι είναι χώρα και τι δεν είναι. Είναι η Σκωτία χώρα; Το Χογκ Κόγκ; Η Ταϊβάν; Το Βατικανό; Και τι σημαίνει «έχω ταξιδέψει»; Έκανα ένα 36ωρο όλο κι όλο στο Καζακστάν. Μετράει ή δε μετράει; Ένα τρίωρο στο Λιχτενστάιν; Αν απλώς αλλάξω αεροπλάνο στο αεροδρόμιο; Αν διασχίσω μια χώρα με το τρένο χωρίς να κατέβω; Αν είμαι σε ένα πλοίο, πιάσουμε σ’ ένα λιμάνι, αλλά δεν κατέβω, βλέπω όμως από το πλοίο το λιμάνι, έχω πάει στη χώρα ή όχι; Αν περάσω όλους τους ελέγχους στο αεροδρόμιο και βγω έξω, πάω ξέρω γώ ως το σταθμό του μετρό και αμέσως γυρίσω πάλι πίσω, μετράει; Απαντώ, θεωρώντας ότι η επίσκεψη μετράει μόνο όταν βλέπω κάτι στον προορισμό, έξω από αεροδρόμια, σταθμούς και λιμάνια.
Για τις χώρες, αν μετρήσουμε αυστηρά και μόνο τις χώρες μέλη του ΟΗΕ έχω ως σήμερα ταξιδέψει σε 84 (σε παρένθεση ο αριθμός των επισκέψεων σε κάθε μια):
Ευρώπη (44 χώρες): Ελλάδα και Πορτογαλία (3), Ισπανία (8), Ανδόρρα, Γαλλία (41), Μονακό (2), Ιρλανδία (2), Ηνωμένο Βασίλειο (29), Νορβηγία, Δανία (2), Σουηδία (3), Κάτω χώρες (9), Βέλγιο (7), Λουξεμβούργο (2), Γερμανία (34), Ελβετία (12), Λιχτενστάιν, Αυστρία (8), Ιταλία (12), Σαν Μαρίνο, Μάλτα, Πολωνία (4), Τσεχία (4), Σλοβακία (2), Ουγγαρία (2), Σλοβενία, Κροατία (2), Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Αλβανία (2), Σερβία (2), Βόρεια Μακεδονία (2), Βουλγαρία (4), Ρουμανία (2), Μολδαβία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Λιθουανία (2), Λεττονία, Εσθονία (2), Φινλανδία, Ρωσία (4), Τουρκία (12), Κύπρος
Αφρική (2 χώρες): Αίγυπτος (2), Τυνησία.
Αμερική (6 χώρες): ΗΠΑ (5), Βραζιλία (2), Αργεντινή, Ουρουγουάη, Χιλή, Βολιβία
Ωκεανία (1 χώρα): Αυστραλία (2)
Ασία (31 χώρες): Λίβανος, Ισραήλ (2), Ιορδανία, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Γεωργία (2), Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Ιράν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Μπουτάν, Κίνα (5), Βόρεια Κορέα (2), Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ (3), Μαλαισία, Μπρουνέι, Σιγκαπούρη (2), Ινδονησία, Φιλιππίνες
Αλλά αν μετρήσουμε κάθε μέρος με ειδικό συνοριακό καθεστώς (που θέλει δηλαδή ειδικούς ελέγχους, που αλλάζουν οι κρατικές αρχές που σε ελέγχουν ή που έχει ριζικές διαφορές στο ποιος επιτρέπεται να πάει και ποιος όχι), αλλά και τις χώρες που για πολιτικούς ή άλλους λόγους δεν είναι μέλη του ΟΗΕ, έχω ταξιδέψει επίσης και στα: Νησιά Φερόε, Νησιά Σβάλμπαρντ, Υπερδνειστερία, Βατικανό, Σερβική Βοσνία, Βόρεια Κύπρος (κατεχόμενη), Νησί του Πάσχα, Παλαιστίνη, Χονγκ Κόνγκ, Μακάο, Ταιβάν, Θιβέτ, Σκωτία, Ουαλία. Από 0 ως 14 χώρες δηλαδή, αναλόγως τι μετράει και τι όχι ως χώρα για τον καθένα, που με φτάνουν στις 84 ως 98 χώρες.
13. Έχεις κάποια ειδική δυσκολία που πρέπει να ξεπερνάς στα ταξίδια σου;
Δεν οδηγώ. Δεν έχω δίπλωμα, δε γνωρίζω οδήγηση, δε μπορώ να νοικιάσω μεταφορικό μέσο, πρέπει να χρησιμοποιώ αναγκαστικά δημόσια μέσα ή ταξί (κλπ.) παντού. Σε κάποιες χώρες αυτό είναι πραγματικά μεγάλο πρόβλημα (π.χ. Νήσοι Φαρόε, Ομάν) καθώς οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι πρακτικά ανύπαρκτες, τα ταξί υπερπανάκριβα, και οργανωμένα τουρ, απλώς… δεν. Ευτυχώς υπάρχουν οι φίλοι και συχνοί συνταξιδιώτες γι’ αυτά τα μέρη, απλά πρέπει να συντονιστούμε για να πάμε μαζί.
Επίσης, δε μπορώ να πάρω μεγάλες άδειες και να λείπω για καιρό. Αναγκαστικά, τα ταξίδια μου είναι το πολύ μέχρι 17-18 μέρες, ανελαστικά, και αναγκάζομαι να τα προγραμματίζω πολύ και από πριν (όσο κι αν δε μ’ αρέσει), να παίρνω εσωτερικές πτήσεις, να έχω κλεισμένα ξενοδοχεία, τρένα κλπ, κ.ο.κ.
14. Γιατί γράφεις ταξιδιωτικές ιστορίες;
Γιατί με αναγκάζει να οργανώσω τις σκέψεις μου, να ξεχωρίσω την ουσία του προορισμού, και να μελετήσω για να θυμηθώ τι είδα αλλά και για να μη γράψω καμμιά μπούρδα. Γράφω πρωτίστως για μένα δηλαδή, για να μου αποτυπωθεί καλύτερα το ταξίδι κι ο προορισμός. Καλό είναι να βοηθηθεί και κάποιος επόμενος ταξιδιώτης, αλλά αυτό δεν είναι ο πρώτος μου στόχος.
Δεν προλαβαίνω όμως να το κάνω για όλα μου τα ταξίδια. Η συγγραφή μιας ικανοποιητικής ταξιδιωτικής ιστορίας για ένα ταξίδι, με φωτογραφίες και όλα, χρειάζεται περισσότερο κόπο από την πραγματοποίηση του ταξιδιού, κι ο χρόνος γι’ αυτό συχνά δεν υπάρχει, ειδικά όταν κάνω τόσα ταξίδια. Προτεραιότητα αναγκαστικά παίρνουν οι πιο ενδιαφέροντες προορισμοί.
15. Μια αντιπροσωπευτική ή αγαπημένη φωτογραφία από κάποιο ταξίδι σου;
Με φόντο το όρος Έβερεστ (Θιβετιανή πλευρά):
Ευχαριστούμε πολύ τον @taver για τη συνέντευξη! Μπορείτε να δείτε το προφίλ του και τις Ταξιδιωτικές Ιστορίες που έχει γράψει εδώ.
Δείτε όλες τις συνεντεύξεις μελών εδώ.
Travelstories for ever.
1. Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τα ταξίδια;
Μικρός είχα κάνει κάποια ταξίδια (με, αλλά και χωρίς γονείς), αλλά από τα 14 μου ως τα 31 μου δεν είχα βγει από τη χώρα. Κάπου εκεί αποφάσισα, στην αρχή δια της προσκολλήσεως σε ταξίδια φίλων, ότι τα ταξίδια ήταν κάτι που μου άρεσε και θα το κυνηγούσα, είτε είχα παρέα που να ενδιαφέρεται είτε όχι. Ξεκίνησα σιγά σιγά, γράφτηκα και στο travelstories που μου έδινε έξτρα παρακίνηση, και βάλθηκα να καλύψω μέσα σε λίγα χρόνια τα ταξίδια που δεν είχα κάνει τόσα χρόνια. Παράλληλα, άρχισαν και τα επαγγελματικά ταξίδια, που όμως ήταν σχετικά περιορισμένα και σε προορισμούς και σε διάρκεια (αν και σήμερα δε χρειάζεται πια να ταξιδεύω για δουλειά).
2. Ποιο είναι το ταξίδι που σου έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη και γιατί;
Ένα ταξίδι μένει πιο έντονα στη μνήμη όταν καθίσεις μετά να το καταγράψεις σε κείμενο. Αναγκάζεσαι να οργανώσεις και να καταγράψεις τις σκέψεις σου, να ψάξεις σε μεγαλύτερο βάθος πληροφορίες γι’ αυτό που είδες, κλπ. Στη μνήμη δε μένει απαραίτητα το πιο όμορφο ταξίδι, αλλά αυτό που προσέδωσε τις πιο περίεργες, νέες εμπειρίες. Υπό το πρίσμα αυτό, θα προέκρινα το ταξίδι μου στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στον Αρκτικό κύκλο, το τελευταίο σημείο με ανθρώπινη παρουσία πριν το βόρειο πόλο, και το πρώτο μου ταξίδι στη σουρεαλιστική Βόρεια Κορέα.
Μένουν όμως και τα απρόοπτα στη μνήμη. Όπως τότε που πήγα στο Βιετνάμ στα τέλη της εποχής των Μουσώνων και έπεσα σε πλημμύρες κι αποκλείστηκα σε μια πόλη που δεν είχε ρεύμα και νερό, κυκλοφορούσες στους δρόμους με… βάρκα κι όλοι το ζούσαν σα να ήταν νορμάλ. Ή όταν ένα μποτιλιάρισμα στην Cote d’ Azur με έστειλε σε ολονύκτιο business class ταξίδι με τρεις πτήσεις ως την Αγ. Πετρούπολη με έξοδα κάποιας ασφαλιστικής. Ή όταν ένας τύπος στην Ipanema στο Ρίο με απείλησε εν μέση οδό «This is a gun, give me money».
3. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός; Πες μας λίγα λόγια γιατί.
Έχω δυο ειδών αγαπημένους προορισμούς. Αφενός, είμαι παιδί της πόλης, θέλω να βλέπω ανθρώπους, να μαθαίνω ιστορίες, να βλέπω μνημεία κλπ. Γι’ αυτό, αγαπημένοι μου προορισμοί, που πάω και ξαναπάω συνέχεια, είναι μεγαλουπόλεις όπως το Παρίσι και το Λονδίνο, όπου πλέον ψάχνω τις γειτονιές τους, τα ασυνήθιστα μνημεία, τα μέρη που κανονικά είναι κλειστά για το κοινό κλπ. Αφετέρου, με ιντριγκάρουν τα μέρη με περίεργες πολιτικοοικονομικές καταστάσεις, για να ικανοποιήσουν την περιέργεια μου, αλλά και για να δω πως λειτουργούν τα πράγματα εκεί. Μάλλον η κεντρική Ασία προκρίνεται εδώ.
4. Η ομορφότερη πόλη που έχεις δει;
Δε μπορείς να συγκρίνεις μεγαλουπόλεις με εκατομμύρια κατοίκους και πραγματική ζωή, με μικρές πόλεις που ζουν κατά κύριο λόγο από τον τουρισμό. Στην πρώτη κατηγορία μάλλον θα έβαζα το Παρίσι στην πρώτη θέση, στη δεύτερη κατηγορία μάλλον τη Βενετία.
5. Σε ποιο μέρος συμπάθησες περισσότερο τους ανθρώπους και σε ποιο τους αντιπάθησες;
Όλους τους συμπαθώ γενικά, είμαι εύκολος και ανοικτός σ’ αυτά, αλλά προσπαθώ να μένω στην ουδέτερη παρατήρηση, και να μην εκδηλώνω πολλά συναισθήματα για να μην επηρεάζω καταστάσεις. Παρ’ όλα αυτά, βρήκα τους Ιρανούς, τους Αμερικανούς, τους Ιάπωνες και τους Ίβηρες συμπαθέστατους, και τους Ρώσσους και τους Κινέζους αντιπαθέστατους. Μεικτά αισθήματα για τους Ινδούς και τους Λατινοαμερικάνους που διαφέρουν πάρα πολύ και μεταξύ τους.
6. Ποιο είναι τα αγαπημένο σου μουσείο/εστιατόριο/μνημείο;
Αδύνατο να απαντήσω σε τέτοια ερώτηση. Είναι τόσα πολλά….
7. Ποιο είναι το χειρότερο ταξίδι που έχεις κάνει; τι συνέβη;
Υπήρξε ταξίδι, σύντομο ευτυχώς, που το πέρασα ολόκληρο ασθενής στο κρεββάτι του ξενοδοχείου. Υπήρχε κι άλλο που μόλις έφτασα με πληροφόρησαν για το θάνατο αγαπημένου μου συγγενή και δεν υπήρχε και πτήση να με φέρει πίσω εγκαίρως για την κηδεία. Αλλά πέρα από τα ταξίδια που πήγαν άσχημα για λόγους που είχαν να κάνουν με μένα, δύσκολα θα πω πως ένα ταξίδι ήταν κακό, πόσο μάλλον το χειρότερο. Ακόμα και τα ταξίδια με μεγάλες αναποδιές, ακόμα και με προβληματικούς συνταξιδιώτες ενίοτε, είναι ιδιαιτέρως διδακτικά.
8. Σε ποιο μέρος δε θα ταξίδευες ποτέ και γιατί;
Δεν υπάρχει μέρος που δε θα ταξίδευα ποτέ. Υπάρχουν μόνο μέρη που δεν πάω υπό τις παρούσες συνθήκες αλλά θα ήθελα να πάω αν αλλάξουν: Εμπόλεμες ζώνες, μέρη με έξαρση ασθενειών, μέρη που η παρουσία μου εκεί θα επιβαρύνει τη διαβίωση των εκεί ανθρώπων με οποιοδήποτε τρόπο. Υεμένη, ας πούμε, θέλω κάποτε να πάω, αλλά τώρα αποκλείεται. Σομαλία (στην κυρίως χώρα), ομοίως.
9. Ποιο είναι το ταξίδι-όνειρο που δεν έχεις κάνει ακόμα;
Το «όνειρο» είναι μεγάλη και βαριά λέξη, αλλά τέλος πάντων, αρκετά ταξίδια έχω στην κατηγορία αυτή. Υπάρχουν στανταράκια που μου λείπουν: Μεξικό, Περού, Αιθιοπία, Βιρμανία, Βομβάη κ.α. Αλλά έχω και πιο δύσκολους στόχους στη λίστα (Ανταρκτική, Σιβηρία, Βόρειο Καύκασο, Καμτσάτκα, Λαντάκ/Κασμίρ/Πουντζάμπ, από Πακιστάν ως Xinjiang, γύρους Αφρικής, κεντρική Αμερική, Ειρηνικό κ.α.), για τα οποία χρειάζεται καλός προγραμματισμός, χρόνος ή/και budget που προς το παρόν δεν έχω…
Δεν έχω πάρει ποτέ κάποια χορηγία για ταξίδι μου. Εκτός από τα λίγα επαγγελματικά ταξίδια, όλα τα άλλα έχουν γίνει από την τσέπη μου, και προς το παρόν τουλάχιστον θέλω να το κρατήσω έτσι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι κάποια όνειρα πρέπει να περιμένουν (όχι ότι έχει υπάρξει κάποιος που να μου προτείνει χορηγία και να πω όχι, αλλά δεν έψαξα κιόλας).
10. Από τις Ταξιδιωτικές Ιστορίες που έχεις γράψει στο φόρουμ ποια είναι η αγαπημένη σου;
Δεν έχω κάποια αγαπημένη, αλλά έχω συλλάβει τον εαυτό μου να ξαναδιαβάζει τις ιστορίες από τη Βόρεια Κορέα (λινκ) κι από το Νησί του Πάσχα (λινκ) ξανά και ξανά (και να βρίσκω και λαθάκια, δυστυχώς).
11. Ποια ή ποιες είναι οι Ταξιδιωτικές Ιστορίες από άλλα μέλη που έχεις απολαύσει περισσότερο ή που θυμάσαι περισσότερο από το φόρουμ;
Είμαι σχετικά μετρημένος στο που πατάω «like» στο travelstories, όπου με δείτε να το κάνω ανήκει στην κατηγορία αυτή. Να αναφέρω ιδιαίτερα τις ιστορίες που με επηρέασαν να κλείσω ταξίδια. Την ιστορία του @Traveller από τη Βόρεια Κορέα (λινκ), του @Yorgos από το νησί του Πάσχα (λινκ), της Isabelle από την Κεντρική Ασία (λινκ), του McElk από τα Svalbard (λινκ) και άλλες που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν. Αλλά και ιστορίες που έχουν την αξία τους έτσι κι αλλιώς, π.χ. κάποιες παλιές ιστορίες του @soudianos, το Αφγανιστάν (λινκ) του @hydronetta, κ.α.
12. Σε πόσες χώρες έχεις ταξιδέψει ως σήμερα;
Για τους περισσότερους ταξιδιώτες, αυτή η ερώτηση είναι κόκκινο πανί, και κάποιου είδους ιδιότυπο εισιτήριο συμμετοχής σε διαγωνισμό για τον "πιο ταξιδεμένο". Κανείς δε θέλει να τον περάσουν για αριθμολάγνο επιδειξία, για κάποιον που ταξιδεύει μόνο και μόνο για να μετρήσει σημαιάκια, και αν κάποιος γνωρίζει απευθείας την απάντηση συνάγεται στερεοτυπικά ότι ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία.
Για μένα δεν είναι κακό να μετράς και να κρατάς στατιστικά, κρατάω άλλωστε ένα σωρό απ’ αυτά έτσι κι αλλιώς. Μεμπτό (αν υπάρχει κάτι μεμπτό στα ταξίδια του άλλου) είναι να επιλέγεις ταξίδια και προορισμούς όχι για τις νέες εμπειρίες που έχουν να σου δώσουν αλλά για τα νέα σημαιάκια που θα προσθέσεις στο χάρτη σου. Μάλιστα, οι περισσότεροι ταξιδιώτες σε κάποια φάση περνάνε από αυτή την κατηγορία. Πέρασα κι εγώ κάποτε από κει. Θεωρώ πως προσωπικά το έχω ξεπεράσει, και νομίζω πως, έχοντας επισκεφθεί τις ίδιες χώρες ξανά και ξανά, καταρρίπτω πια εύκολα τέτοιες αιτιάσεις. Αν πάλι σε 10,20,30 χρόνια βρεθώ να είμαι ένα βήμα από το να έχω πάει σε όλες τις χώρες του κόσμου, που δεν το νομίζω, ίσως το ξανασκεφτώ κι αρχίσω να πηγαίνω και κάποια ταξίδια «για το σημαιάκι».
Το επόμενο ερώτημα είναι τι σημαίνει το «χώρες». Τι είναι χώρα και τι δεν είναι. Είναι η Σκωτία χώρα; Το Χογκ Κόγκ; Η Ταϊβάν; Το Βατικανό; Και τι σημαίνει «έχω ταξιδέψει»; Έκανα ένα 36ωρο όλο κι όλο στο Καζακστάν. Μετράει ή δε μετράει; Ένα τρίωρο στο Λιχτενστάιν; Αν απλώς αλλάξω αεροπλάνο στο αεροδρόμιο; Αν διασχίσω μια χώρα με το τρένο χωρίς να κατέβω; Αν είμαι σε ένα πλοίο, πιάσουμε σ’ ένα λιμάνι, αλλά δεν κατέβω, βλέπω όμως από το πλοίο το λιμάνι, έχω πάει στη χώρα ή όχι; Αν περάσω όλους τους ελέγχους στο αεροδρόμιο και βγω έξω, πάω ξέρω γώ ως το σταθμό του μετρό και αμέσως γυρίσω πάλι πίσω, μετράει; Απαντώ, θεωρώντας ότι η επίσκεψη μετράει μόνο όταν βλέπω κάτι στον προορισμό, έξω από αεροδρόμια, σταθμούς και λιμάνια.
Για τις χώρες, αν μετρήσουμε αυστηρά και μόνο τις χώρες μέλη του ΟΗΕ έχω ως σήμερα ταξιδέψει σε 84 (σε παρένθεση ο αριθμός των επισκέψεων σε κάθε μια):
Ευρώπη (44 χώρες): Ελλάδα και Πορτογαλία (3), Ισπανία (8), Ανδόρρα, Γαλλία (41), Μονακό (2), Ιρλανδία (2), Ηνωμένο Βασίλειο (29), Νορβηγία, Δανία (2), Σουηδία (3), Κάτω χώρες (9), Βέλγιο (7), Λουξεμβούργο (2), Γερμανία (34), Ελβετία (12), Λιχτενστάιν, Αυστρία (8), Ιταλία (12), Σαν Μαρίνο, Μάλτα, Πολωνία (4), Τσεχία (4), Σλοβακία (2), Ουγγαρία (2), Σλοβενία, Κροατία (2), Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Αλβανία (2), Σερβία (2), Βόρεια Μακεδονία (2), Βουλγαρία (4), Ρουμανία (2), Μολδαβία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Λιθουανία (2), Λεττονία, Εσθονία (2), Φινλανδία, Ρωσία (4), Τουρκία (12), Κύπρος
Αφρική (2 χώρες): Αίγυπτος (2), Τυνησία.
Αμερική (6 χώρες): ΗΠΑ (5), Βραζιλία (2), Αργεντινή, Ουρουγουάη, Χιλή, Βολιβία
Ωκεανία (1 χώρα): Αυστραλία (2)
Ασία (31 χώρες): Λίβανος, Ισραήλ (2), Ιορδανία, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Γεωργία (2), Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Ιράν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Μπουτάν, Κίνα (5), Βόρεια Κορέα (2), Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ (3), Μαλαισία, Μπρουνέι, Σιγκαπούρη (2), Ινδονησία, Φιλιππίνες
Αλλά αν μετρήσουμε κάθε μέρος με ειδικό συνοριακό καθεστώς (που θέλει δηλαδή ειδικούς ελέγχους, που αλλάζουν οι κρατικές αρχές που σε ελέγχουν ή που έχει ριζικές διαφορές στο ποιος επιτρέπεται να πάει και ποιος όχι), αλλά και τις χώρες που για πολιτικούς ή άλλους λόγους δεν είναι μέλη του ΟΗΕ, έχω ταξιδέψει επίσης και στα: Νησιά Φερόε, Νησιά Σβάλμπαρντ, Υπερδνειστερία, Βατικανό, Σερβική Βοσνία, Βόρεια Κύπρος (κατεχόμενη), Νησί του Πάσχα, Παλαιστίνη, Χονγκ Κόνγκ, Μακάο, Ταιβάν, Θιβέτ, Σκωτία, Ουαλία. Από 0 ως 14 χώρες δηλαδή, αναλόγως τι μετράει και τι όχι ως χώρα για τον καθένα, που με φτάνουν στις 84 ως 98 χώρες.
13. Έχεις κάποια ειδική δυσκολία που πρέπει να ξεπερνάς στα ταξίδια σου;
Δεν οδηγώ. Δεν έχω δίπλωμα, δε γνωρίζω οδήγηση, δε μπορώ να νοικιάσω μεταφορικό μέσο, πρέπει να χρησιμοποιώ αναγκαστικά δημόσια μέσα ή ταξί (κλπ.) παντού. Σε κάποιες χώρες αυτό είναι πραγματικά μεγάλο πρόβλημα (π.χ. Νήσοι Φαρόε, Ομάν) καθώς οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι πρακτικά ανύπαρκτες, τα ταξί υπερπανάκριβα, και οργανωμένα τουρ, απλώς… δεν. Ευτυχώς υπάρχουν οι φίλοι και συχνοί συνταξιδιώτες γι’ αυτά τα μέρη, απλά πρέπει να συντονιστούμε για να πάμε μαζί.
Επίσης, δε μπορώ να πάρω μεγάλες άδειες και να λείπω για καιρό. Αναγκαστικά, τα ταξίδια μου είναι το πολύ μέχρι 17-18 μέρες, ανελαστικά, και αναγκάζομαι να τα προγραμματίζω πολύ και από πριν (όσο κι αν δε μ’ αρέσει), να παίρνω εσωτερικές πτήσεις, να έχω κλεισμένα ξενοδοχεία, τρένα κλπ, κ.ο.κ.
14. Γιατί γράφεις ταξιδιωτικές ιστορίες;
Γιατί με αναγκάζει να οργανώσω τις σκέψεις μου, να ξεχωρίσω την ουσία του προορισμού, και να μελετήσω για να θυμηθώ τι είδα αλλά και για να μη γράψω καμμιά μπούρδα. Γράφω πρωτίστως για μένα δηλαδή, για να μου αποτυπωθεί καλύτερα το ταξίδι κι ο προορισμός. Καλό είναι να βοηθηθεί και κάποιος επόμενος ταξιδιώτης, αλλά αυτό δεν είναι ο πρώτος μου στόχος.
Δεν προλαβαίνω όμως να το κάνω για όλα μου τα ταξίδια. Η συγγραφή μιας ικανοποιητικής ταξιδιωτικής ιστορίας για ένα ταξίδι, με φωτογραφίες και όλα, χρειάζεται περισσότερο κόπο από την πραγματοποίηση του ταξιδιού, κι ο χρόνος γι’ αυτό συχνά δεν υπάρχει, ειδικά όταν κάνω τόσα ταξίδια. Προτεραιότητα αναγκαστικά παίρνουν οι πιο ενδιαφέροντες προορισμοί.
15. Μια αντιπροσωπευτική ή αγαπημένη φωτογραφία από κάποιο ταξίδι σου;
Με φόντο το όρος Έβερεστ (Θιβετιανή πλευρά):
Ευχαριστούμε πολύ τον @taver για τη συνέντευξη! Μπορείτε να δείτε το προφίλ του και τις Ταξιδιωτικές Ιστορίες που έχει γράψει εδώ.
Δείτε όλες τις συνεντεύξεις μελών εδώ.
Travelstories for ever.
