Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.350
- Likes
- 28.332
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Γάνδη-Μπριζ: Η επιστροφή! Αλλά και νέες περιπλανήσεις σε: Βρυξέλλες, Αμβέρσα και Άμστερνταμ!
ΓΑΝΔΗ
26-12-2018
Η επιστροφή
Απέμεναν λίγες μέρες μέχρι να εκπνεύσει ο Οκτώβρης του 2018, όταν επέστρεψα καταγοητευμένη από το πολυήμερο ταξίδι μου στη Γάνδη. Στην πανέμορφη πόλη του Βελγίου ταξίδεψα προσφέροντας βοήθεια στον γιο μου ώστε να εγκατασταθεί για ένα πρόγραμμα Erasmus διάρκειας τεσσάρων μηνών.
Πριν καλά-καλά επανακτήσω τους κανονικούς μου ρυθμούς ξεκίνησα να γράφω την ιστορία μου, για αυτήν την υπέροχη εμπειρία που έζησα, θέλοντας να κρατήσω ζωντανή την ανάμνηση, αλλά και να γεμίσω δημιουργικά τον χρόνο μου μέχρι την προγραμματισμένη επιστροφή μου στη Γάνδη μαζί με τον σύζυγο, στις 26 Δεκεμβρίου του 2018. Παράλληλα έκανα προετοιμασία και για το επικείμενο ταξίδι μας στο οποίο είχαμε σκοπό να εντάξουμε κάποιους καινούριους προορισμούς όπως: Βρυξέλλες, Αμβέρσα και Άμστερνταμ. Επίσης, σκεφτόμασταν να επισκεφθούμε, ξανά, την κουκλίστικη Μπριζ γιατί μια φορά ποτέ δεν είναι αρκετή για έναν τόσο όμορφο προορισμό.
Τελείωσα την ιστορία μου λίγες μέρες πριν ξαναβρεθώ στο Βέλγιο, οπότε μέσα μου ένιωθα σαν να μην έφυγα ποτέ. Ο νους μου περιφερόταν κάθε μέρα στα όμορφα πλακόστρωτα δρομάκια της Γάνδης, στα κανάλια με τα λουλούδια να κρέμονται πάνω από το νερό, στους επιβλητικούς ναούς και τα καμπαναριά, στις μεσαιωνικές πλατείες και τα βαθμιδωτά χρωματιστά κτίρια. Και οι νοερές εικόνες μου συμπληρώνονταν από τοξωτές γέφυρες και καταπράσινα περιποιημένα πάρκα, από ποδήλατα και τραμ να διασχίζουν τους πολυσύχναστους και πολυπερπατημένους δρόμους της καρδιάς της πόλης.
Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό στη συγγραφή εκείνης της ιστορίας, θέλοντας να καταγράψω και να αποτυπώσω με κάθε λεπτομέρεια όλα μου τα βιώματα όχι μόνο από τη Γάνδη, αλλά και από τους άλλους προορισμούς που γνώρισα σε εκείνο το ταξίδι (Λιλ, Μπριζ και Οστάνδη). Κατέθεσα απλόχερα όλα τα συναισθήματα που μου δημιούργησε αυτή η πόλη, από την πρώτη κιόλας στιγμή που περιπλανήθηκα στους δρόμους και τις γειτονιές της, και ποτέ δεν καταλάγιασε η επιθυμία μου να ξαναβρεθώ εκεί, να περπατήσω δίπλα στα κανάλια, να χαθώ σε γνώριμες γειτονιές και να νιώσω τη ζεστασιά και την οικειότητα που προσφέρει αυτός τόπος ο οποίος κατέχει μια ξεχωριστή θέση στη δική μας καρδιά.
Ποτέ δεν έκρυψα τον ενθουσιασμό μου και την αγάπη μου για αυτήν την πόλη και όσο πλησίαζαν οι μέρες του ταξιδιού μας η προσμονή μου κορυφωνόταν και η χαρά μου πολλαπλασιαζόταν σε υπερθετικό βαθμό. Ήθελα να δείξω και στον σύζυγό μου όλες τις γωνιές της πόλης και είχα μια μικρή αγωνία αν θα συμμεριζόταν και εκείνος αυτήν τη σχεδόν παιδική συμπεριφορά που με κατέκλυζε όταν του περιέγραφα πού σκόπευα να τον ξεναγήσω και πόσο όμορφα πράγματα επρόκειτο να δει.
Υ.Γ. Στην παρούσα ιστορία για τις πόλεις Γάνδη και Μπριζ δε θα γίνει καμία εκτεταμένη ανάλυση ή ιστορική αναφορά στα αξιοθέατά τους, αφού όλα αυτά έχουν καταγραφεί, με πολύ αναλυτικό τρόπο, την προηγούμενη φορά.
Εδώ μπορείτε να βρείτε την προηγούμενη ιστορία:
https://www.travelstories.gr/community/threads/Μαζί-με-τον-βασιλικό-ποτίζεται-και-η-γλάστρα.60337/
Η επομένη των Χριστουγέννων μας βρήκε στο Ελευθέριος Βενιζέλος να περιμένουμε την πτήση μας για το αεροδρόμιο Σαρλερουά. Ώρα αναχώρησης 13:50. Ακριβέστατη η πτήση της Ryanair απογειώθηκε στην ώρα της και η προσγείωση έγινε στις 16:24 τοπική ώρα.
Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο
και προχωρώντας, για να εισέλθουμε στον χώρο του αεροδρομίου, απολαύσαμε έναν πορτοκαλοκόκκινο ουρανό με φόντο ένα αεροσκάφος της εταιρείας, αφού ο ήλιος μόλις είχε δύσει στο βάθος του ορίζοντα.
Πήραμε τις αποσκευές μας γρήγορα και βγήκαμε έξω. Αναζητήσαμε το λεωφορείο της Flibco για Γάνδη, αλλά δεν είχε φτάσει ακόμη στην αφετηρία του, οπότε περιμέναμε για λίγη ώρα. Το εισιτήριο το είχαμε κλείσει λίγες μέρες νωρίτερα στα 16,20 ευρώ/ανά άτομο. Aναχωρήσαμε στις 17:37 και στη Γάνδη φτάσαμε γύρω στις 19:00. Η Flibco κάνει στάση στην οδό Sint Denijslaan, πίσω από τον σταθμό τρένων Sint Pieters της πόλης.
Στη στάση μας περίμεναν ο γιος μας και η κοπέλα του η οποία βρισκόταν, ήδη, στη Γάνδη από τις 19 Δεκεμβρίου. Είχαν έρθει με τα ποδήλατά τους φυσικά! Μετά από αγκαλιές, φιλιά και πάλι αγκαλιές…... πήραμε το τραμ, το οποίο κάνει στάση δίπλα στον σταθμό Sint Pieters, για να φτάσουμε στο Ibis Gent Centrum Opera, το ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες 5 βραδιές (500 ευρώ το δίκλινο δωμάτιο για τα 5 βράδια).
Νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουμε μια εμπειρία από αυτήν την αλυσίδα ξενοδοχείων. Είναι μια αξιοπρεπής επιλογή με καθαρά αλλά λίγο μικρά δωμάτια. Εμείς το επιλέξαμε για δύο λόγους: Πρώτος και πολύ βασικός λόγος ήταν ότι αυτό το ξενοδοχείο βρίσκεται σε πολύ κεντρικό σημείο και σε 10 λεπτά με τα πόδια φτάνεις στο κέντρο, οπότε θα μπορούσαμε να πεταχτούμε για μια μικρή ανάπαυλα όταν και αν θα την είχαμε ανάγκη. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι το ξενοδοχείο βρίσκεται σε σχετικά κοντινή, περπατήσιμη απόσταση από τη γειτονιά του Πανεπιστημίου και τη φοιτητική εστία στην οποία διέμενε ο γιος μας, οπότε πάλι θα μπορούσαμε να τον επισκεφθούμε χωρίς να είναι απαραίτητο να πάρουμε κάποιο μεταφορικό μέσο.
Τα παιδιά μας ακολούθησαν με τα ποδήλατα και φτάσαμε σχεδόν ταυτόχρονα στο ξενοδοχείο. Είχα κάνει ήδη το check-in ηλεκτρονικά, οπότε το μόνο που κάναμε ήταν να πληρώσουμε στη ρεσεψιόν και να πάρουμε την κάρτα του δωματίου μας εύκολα και πολύ γρήγορα. Ανεβήκαμε και οι τέσσερις στο δωμάτιο, αφήσαμε τις αποσκευές, κάναμε ένα γρήγορο φρεσκάρισμα και βγήκαμε στον δρόμο με προορισμό το κέντρο φυσικά.
Δώσαμε ραντεβού με τα παιδιά στην Πλατεία Korenmarkt και τα ακολούθησα με το βλέμμα μου να χάνονται στο βάθος του δρόμου με τα ποδήλατα. Ένιωθα υπέροχα. Ήμουν πάλι κοντά στο παιδί μου και περπατούσα μαζί με τον σύζυγό μου δίπλα στο ποτάμι, φτάνοντας στη γέφυρα του Αγίου Μιχαήλ. Ανεβήκαμε πάνω στη γέφυρα για να έχουμε μια πρώτη πανοραμική θέα της πόλης. Πρώτα προς το Graslei και τo Korenlei και στη συνέχεια ρίξαμε το βλέμμα μας αντικρίζοντας τη διάσημη σειρά των τριών πιο ιστορικών κτιρίων της πόλης τα καμπαναριά των οποίων ορίζουν, από τον μεσαίωνα μέχρι και σήμερα, τον ορίζοντα της Γάνδης.
Η Korenmarkt μου φάνηκε αγνώριστη.
Eδώ είχε στηθεί μια απέραντη χριστουγεννιάτικη αγορά με αμέτρητα ξύλινα σπιτάκια σε σειρές. Όλα ήταν στολισμένα με πλούσιες γιρλάντες, πολλά λαμπιόνια, χριστουγεννιάτικα δέντρα, ενώ μια τεράστια ρόδα έφτανε σε ύψος τον ναό του Αγίου Νικολάου.
Τα παιδιά άφησαν τα ποδήλατα σε ένα parking ποδηλάτων και όλοι μαζί πλέον ξεκινήσαμε να βολτάρουμε, αναμεμειγμένοι με πλήθος κόσμου, στη χριστουγεννιάτικη αγορά της Γάνδης. Τα τραπεζάκια από τα καφέ και τα εστιατόρια της Πλατείας δεν υπήρχαν πλέον απλωμένα εδώ ή μάλλον ο αριθμός τους ήταν πολύ λιγότερος σε σχέση με τον προηγούμενο καιρό, αφού τη θέση τους είχαν πλέον καταλάβει τα όμορφα ξύλινα σπιτάκια της αγοράς.
Χρώματα και αρώματα μπερδεύονταν με ανθρώπους και μεσαιωνικά κτίρια γύρω από την Πλατεία. Το κλίμα ήταν άκρως εορταστικό. Η ατμόσφαιρα ήταν πλημμυρισμένη από μυρωδιές φαγητών και γλυκών, ζεστά κρασιά με μπαχαρικά πωλούνταν παντού για να ξεγελάσουν το κρύο, αλλά υπήρχαν και πάμπολλα κιόσκια με παγωμένη μπίρα, με τυριά, με πατάτες, με βάφλες, ακόμα και σουβλάκια από Κρητικούς είδαμε, καθώς και τεράστια φιλέτα ψαριού να ψήνονται-σε στιλ "αντικριστό"-απέναντι από δυνατές φλόγες. Όλα σε αφθονία και τσιμπημένες τιμές.
Στους κλειστούς χώρους έπαιζε δυνατή μουσική και από τεράστια βαρέλια έρεε άφθονη μπίρα. Μια λαοθάλασσα πλημμύριζε τα πάντα. Ακριβώς κάτω από το Stadshal είχε στηθεί το παγοδρόμιο και η χριστουγεννιάτικη αγορά απλωνόταν μέχρι την είσοδο του Καθεδρικού Ναού, γύρω από το Κωδωνοστάσιο και τελείωνε στο Δημαρχείο της πόλης. Η πολύ μεγάλη αυτή αγορά καταλάμβανε όλο το ιστορικό κέντρο της πόλης.
Φυσικά δεν κυριαρχούσε μόνο το φαγητό και το ποτό, αλλά και άφθονα κιόσκια με ρούχα, καπέλα, σκουφιά, γούνες, σουβενίρ και είδη τέχνης. Η απόλυτη ευτυχία για τα πιτσιρίκια που έβγαζαν κραυγές ευτυχίας μόλις έβλεπαν τους πάγκους με τα μπιχλιμπίδια και τα παιχνίδια. Αυτή η πόλη σίγουρα εκπληρώνει το χριστουγεννιάτικο, παραμυθένιο όνειρο του κάθε ανθρώπου που πιστεύει σε αυτό και θέλει να το ζήσει με πάθος, είτε δοκιμάζοντας διαφορετικά είδη φαγητού, είτε ψωνίζοντας διάφορα μικροαντικείμενα, ρούχα και αξεσουάρ, είτε πίνοντας μπίρες και κρασιά μέχρι τελικής πτώσης.
Όλα τα ιστορικά κτίρια της καρδιάς της πόλης είχαν περάσει σε δεύτερη θέση και ο κύριος πρωταγωνιστής ήταν, πλέον, αυτή η πολύ εκτεταμένη χριστουγεννιάτικη αγορά. Εγώ πάντως δεν είμαι και πολύ φαν όλου αυτού του πανηγυριού. Όχι ότι θα το αποφύγω, αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Δεν μου αρέσει όλος αυτός ο συνωστισμός.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς το Gravensteen, το Κάστρο της Αρίθμησης
στη συνέχεια ακολουθώντας την οδό Geldmunt βγήκαμε στο ποτάμι
και περπατήσαμε μέχρι την Friday Market στην οποία ήταν στημένη άλλη αγορά με ρούχα και ένα μίνι Λούνα Παρκ.
Ένιωθα φοβερά οικεία και χαλαρά παρόλο που η πόλη μου έδειχνε ένα άλλο καινούριο και διαφορετικό πρόσωπο. Σε όλους τους δρόμους και τις γειτονιές του κέντρου επικρατούσε ένα πολύ χαρούμενο και εορταστικό κλίμα. Ο κόσμος κυκλοφορούσε σε όλα τα μέρη της πόλης και κατέκλυζε, όχι μόνο τους πολύ κεντρικούς δρόμους και την αγορά, αλλά και σημεία λιγότερο κεντρικά και τουριστικά.
Αφού είχαμε περιπλανηθεί κάμποσες ώρες στη νυχτερινή γιορτινή Γάνδη γυρίσαμε πάλι στην Korenmarkt, αφού εκεί χτυπούσε η καρδιά των Χριστουγέννων με το πλήθος να κρατάει ζωντανή την Πλατεία μέχρι πολύ αργά.
Πεινάσαμε και κουραστήκαμε, αφού ήμασταν από το πρωί στο πόδι, και αποφασίσαμε να πάμε στο δωμάτιο του γιου μας παίρνοντας πίτσες από μια πολύ καλή πιτσαρία της οδού Overpoort, στη φοιτητική συνοικία. Δεν είχαμε όρεξη και κουράγιο να μαγειρέψουμε στην κουζίνα της εστίας οπότε για σήμερα διαλέξαμε την εύκολη λύση.
Ο σύζυγος πήρε από το κέντρο το λεωφορείο, τα παιδιά τα ποδήλατά τους, και εγώ απαρνούμενη τον σύζυγο-αλλά μη μπορώντας να απαρνηθώ την αγαπημένη μου συνήθεια-έκανα τη διαδρομή με τα πόδια. Το ραντεβού μας ήταν έξω από την πιτσαρία. Τα παιδιά έφτασαν, φυσικά, πρώτα και έδωσαν την παραγγελία. Στη συνέχεια όλοι μαζί ανεβήκαμε στο φοιτητικό δωμάτιο του γιου μας και απολαύσαμε χαρούμενες οικογενειακές στιγμές με φαγητό και κουβέντα μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Μετά τα μεσάνυχτα, ο σύζυγος και εγώ, πήραμε ποδαράτοι τον δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο. Ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι για αυτό που ζούσαμε!
ΓΑΝΔΗ
26-12-2018
Η επιστροφή
Απέμεναν λίγες μέρες μέχρι να εκπνεύσει ο Οκτώβρης του 2018, όταν επέστρεψα καταγοητευμένη από το πολυήμερο ταξίδι μου στη Γάνδη. Στην πανέμορφη πόλη του Βελγίου ταξίδεψα προσφέροντας βοήθεια στον γιο μου ώστε να εγκατασταθεί για ένα πρόγραμμα Erasmus διάρκειας τεσσάρων μηνών.
Πριν καλά-καλά επανακτήσω τους κανονικούς μου ρυθμούς ξεκίνησα να γράφω την ιστορία μου, για αυτήν την υπέροχη εμπειρία που έζησα, θέλοντας να κρατήσω ζωντανή την ανάμνηση, αλλά και να γεμίσω δημιουργικά τον χρόνο μου μέχρι την προγραμματισμένη επιστροφή μου στη Γάνδη μαζί με τον σύζυγο, στις 26 Δεκεμβρίου του 2018. Παράλληλα έκανα προετοιμασία και για το επικείμενο ταξίδι μας στο οποίο είχαμε σκοπό να εντάξουμε κάποιους καινούριους προορισμούς όπως: Βρυξέλλες, Αμβέρσα και Άμστερνταμ. Επίσης, σκεφτόμασταν να επισκεφθούμε, ξανά, την κουκλίστικη Μπριζ γιατί μια φορά ποτέ δεν είναι αρκετή για έναν τόσο όμορφο προορισμό.
Τελείωσα την ιστορία μου λίγες μέρες πριν ξαναβρεθώ στο Βέλγιο, οπότε μέσα μου ένιωθα σαν να μην έφυγα ποτέ. Ο νους μου περιφερόταν κάθε μέρα στα όμορφα πλακόστρωτα δρομάκια της Γάνδης, στα κανάλια με τα λουλούδια να κρέμονται πάνω από το νερό, στους επιβλητικούς ναούς και τα καμπαναριά, στις μεσαιωνικές πλατείες και τα βαθμιδωτά χρωματιστά κτίρια. Και οι νοερές εικόνες μου συμπληρώνονταν από τοξωτές γέφυρες και καταπράσινα περιποιημένα πάρκα, από ποδήλατα και τραμ να διασχίζουν τους πολυσύχναστους και πολυπερπατημένους δρόμους της καρδιάς της πόλης.
Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό στη συγγραφή εκείνης της ιστορίας, θέλοντας να καταγράψω και να αποτυπώσω με κάθε λεπτομέρεια όλα μου τα βιώματα όχι μόνο από τη Γάνδη, αλλά και από τους άλλους προορισμούς που γνώρισα σε εκείνο το ταξίδι (Λιλ, Μπριζ και Οστάνδη). Κατέθεσα απλόχερα όλα τα συναισθήματα που μου δημιούργησε αυτή η πόλη, από την πρώτη κιόλας στιγμή που περιπλανήθηκα στους δρόμους και τις γειτονιές της, και ποτέ δεν καταλάγιασε η επιθυμία μου να ξαναβρεθώ εκεί, να περπατήσω δίπλα στα κανάλια, να χαθώ σε γνώριμες γειτονιές και να νιώσω τη ζεστασιά και την οικειότητα που προσφέρει αυτός τόπος ο οποίος κατέχει μια ξεχωριστή θέση στη δική μας καρδιά.
Ποτέ δεν έκρυψα τον ενθουσιασμό μου και την αγάπη μου για αυτήν την πόλη και όσο πλησίαζαν οι μέρες του ταξιδιού μας η προσμονή μου κορυφωνόταν και η χαρά μου πολλαπλασιαζόταν σε υπερθετικό βαθμό. Ήθελα να δείξω και στον σύζυγό μου όλες τις γωνιές της πόλης και είχα μια μικρή αγωνία αν θα συμμεριζόταν και εκείνος αυτήν τη σχεδόν παιδική συμπεριφορά που με κατέκλυζε όταν του περιέγραφα πού σκόπευα να τον ξεναγήσω και πόσο όμορφα πράγματα επρόκειτο να δει.
Υ.Γ. Στην παρούσα ιστορία για τις πόλεις Γάνδη και Μπριζ δε θα γίνει καμία εκτεταμένη ανάλυση ή ιστορική αναφορά στα αξιοθέατά τους, αφού όλα αυτά έχουν καταγραφεί, με πολύ αναλυτικό τρόπο, την προηγούμενη φορά.
Εδώ μπορείτε να βρείτε την προηγούμενη ιστορία:
https://www.travelstories.gr/community/threads/Μαζί-με-τον-βασιλικό-ποτίζεται-και-η-γλάστρα.60337/
Η επομένη των Χριστουγέννων μας βρήκε στο Ελευθέριος Βενιζέλος να περιμένουμε την πτήση μας για το αεροδρόμιο Σαρλερουά. Ώρα αναχώρησης 13:50. Ακριβέστατη η πτήση της Ryanair απογειώθηκε στην ώρα της και η προσγείωση έγινε στις 16:24 τοπική ώρα.
Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο
και προχωρώντας, για να εισέλθουμε στον χώρο του αεροδρομίου, απολαύσαμε έναν πορτοκαλοκόκκινο ουρανό με φόντο ένα αεροσκάφος της εταιρείας, αφού ο ήλιος μόλις είχε δύσει στο βάθος του ορίζοντα.
Πήραμε τις αποσκευές μας γρήγορα και βγήκαμε έξω. Αναζητήσαμε το λεωφορείο της Flibco για Γάνδη, αλλά δεν είχε φτάσει ακόμη στην αφετηρία του, οπότε περιμέναμε για λίγη ώρα. Το εισιτήριο το είχαμε κλείσει λίγες μέρες νωρίτερα στα 16,20 ευρώ/ανά άτομο. Aναχωρήσαμε στις 17:37 και στη Γάνδη φτάσαμε γύρω στις 19:00. Η Flibco κάνει στάση στην οδό Sint Denijslaan, πίσω από τον σταθμό τρένων Sint Pieters της πόλης.
Στη στάση μας περίμεναν ο γιος μας και η κοπέλα του η οποία βρισκόταν, ήδη, στη Γάνδη από τις 19 Δεκεμβρίου. Είχαν έρθει με τα ποδήλατά τους φυσικά! Μετά από αγκαλιές, φιλιά και πάλι αγκαλιές…... πήραμε το τραμ, το οποίο κάνει στάση δίπλα στον σταθμό Sint Pieters, για να φτάσουμε στο Ibis Gent Centrum Opera, το ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες 5 βραδιές (500 ευρώ το δίκλινο δωμάτιο για τα 5 βράδια).
Νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουμε μια εμπειρία από αυτήν την αλυσίδα ξενοδοχείων. Είναι μια αξιοπρεπής επιλογή με καθαρά αλλά λίγο μικρά δωμάτια. Εμείς το επιλέξαμε για δύο λόγους: Πρώτος και πολύ βασικός λόγος ήταν ότι αυτό το ξενοδοχείο βρίσκεται σε πολύ κεντρικό σημείο και σε 10 λεπτά με τα πόδια φτάνεις στο κέντρο, οπότε θα μπορούσαμε να πεταχτούμε για μια μικρή ανάπαυλα όταν και αν θα την είχαμε ανάγκη. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι το ξενοδοχείο βρίσκεται σε σχετικά κοντινή, περπατήσιμη απόσταση από τη γειτονιά του Πανεπιστημίου και τη φοιτητική εστία στην οποία διέμενε ο γιος μας, οπότε πάλι θα μπορούσαμε να τον επισκεφθούμε χωρίς να είναι απαραίτητο να πάρουμε κάποιο μεταφορικό μέσο.
Τα παιδιά μας ακολούθησαν με τα ποδήλατα και φτάσαμε σχεδόν ταυτόχρονα στο ξενοδοχείο. Είχα κάνει ήδη το check-in ηλεκτρονικά, οπότε το μόνο που κάναμε ήταν να πληρώσουμε στη ρεσεψιόν και να πάρουμε την κάρτα του δωματίου μας εύκολα και πολύ γρήγορα. Ανεβήκαμε και οι τέσσερις στο δωμάτιο, αφήσαμε τις αποσκευές, κάναμε ένα γρήγορο φρεσκάρισμα και βγήκαμε στον δρόμο με προορισμό το κέντρο φυσικά.
Δώσαμε ραντεβού με τα παιδιά στην Πλατεία Korenmarkt και τα ακολούθησα με το βλέμμα μου να χάνονται στο βάθος του δρόμου με τα ποδήλατα. Ένιωθα υπέροχα. Ήμουν πάλι κοντά στο παιδί μου και περπατούσα μαζί με τον σύζυγό μου δίπλα στο ποτάμι, φτάνοντας στη γέφυρα του Αγίου Μιχαήλ. Ανεβήκαμε πάνω στη γέφυρα για να έχουμε μια πρώτη πανοραμική θέα της πόλης. Πρώτα προς το Graslei και τo Korenlei και στη συνέχεια ρίξαμε το βλέμμα μας αντικρίζοντας τη διάσημη σειρά των τριών πιο ιστορικών κτιρίων της πόλης τα καμπαναριά των οποίων ορίζουν, από τον μεσαίωνα μέχρι και σήμερα, τον ορίζοντα της Γάνδης.
Η Korenmarkt μου φάνηκε αγνώριστη.
Eδώ είχε στηθεί μια απέραντη χριστουγεννιάτικη αγορά με αμέτρητα ξύλινα σπιτάκια σε σειρές. Όλα ήταν στολισμένα με πλούσιες γιρλάντες, πολλά λαμπιόνια, χριστουγεννιάτικα δέντρα, ενώ μια τεράστια ρόδα έφτανε σε ύψος τον ναό του Αγίου Νικολάου.
Τα παιδιά άφησαν τα ποδήλατα σε ένα parking ποδηλάτων και όλοι μαζί πλέον ξεκινήσαμε να βολτάρουμε, αναμεμειγμένοι με πλήθος κόσμου, στη χριστουγεννιάτικη αγορά της Γάνδης. Τα τραπεζάκια από τα καφέ και τα εστιατόρια της Πλατείας δεν υπήρχαν πλέον απλωμένα εδώ ή μάλλον ο αριθμός τους ήταν πολύ λιγότερος σε σχέση με τον προηγούμενο καιρό, αφού τη θέση τους είχαν πλέον καταλάβει τα όμορφα ξύλινα σπιτάκια της αγοράς.
Χρώματα και αρώματα μπερδεύονταν με ανθρώπους και μεσαιωνικά κτίρια γύρω από την Πλατεία. Το κλίμα ήταν άκρως εορταστικό. Η ατμόσφαιρα ήταν πλημμυρισμένη από μυρωδιές φαγητών και γλυκών, ζεστά κρασιά με μπαχαρικά πωλούνταν παντού για να ξεγελάσουν το κρύο, αλλά υπήρχαν και πάμπολλα κιόσκια με παγωμένη μπίρα, με τυριά, με πατάτες, με βάφλες, ακόμα και σουβλάκια από Κρητικούς είδαμε, καθώς και τεράστια φιλέτα ψαριού να ψήνονται-σε στιλ "αντικριστό"-απέναντι από δυνατές φλόγες. Όλα σε αφθονία και τσιμπημένες τιμές.
Στους κλειστούς χώρους έπαιζε δυνατή μουσική και από τεράστια βαρέλια έρεε άφθονη μπίρα. Μια λαοθάλασσα πλημμύριζε τα πάντα. Ακριβώς κάτω από το Stadshal είχε στηθεί το παγοδρόμιο και η χριστουγεννιάτικη αγορά απλωνόταν μέχρι την είσοδο του Καθεδρικού Ναού, γύρω από το Κωδωνοστάσιο και τελείωνε στο Δημαρχείο της πόλης. Η πολύ μεγάλη αυτή αγορά καταλάμβανε όλο το ιστορικό κέντρο της πόλης.
Φυσικά δεν κυριαρχούσε μόνο το φαγητό και το ποτό, αλλά και άφθονα κιόσκια με ρούχα, καπέλα, σκουφιά, γούνες, σουβενίρ και είδη τέχνης. Η απόλυτη ευτυχία για τα πιτσιρίκια που έβγαζαν κραυγές ευτυχίας μόλις έβλεπαν τους πάγκους με τα μπιχλιμπίδια και τα παιχνίδια. Αυτή η πόλη σίγουρα εκπληρώνει το χριστουγεννιάτικο, παραμυθένιο όνειρο του κάθε ανθρώπου που πιστεύει σε αυτό και θέλει να το ζήσει με πάθος, είτε δοκιμάζοντας διαφορετικά είδη φαγητού, είτε ψωνίζοντας διάφορα μικροαντικείμενα, ρούχα και αξεσουάρ, είτε πίνοντας μπίρες και κρασιά μέχρι τελικής πτώσης.
Όλα τα ιστορικά κτίρια της καρδιάς της πόλης είχαν περάσει σε δεύτερη θέση και ο κύριος πρωταγωνιστής ήταν, πλέον, αυτή η πολύ εκτεταμένη χριστουγεννιάτικη αγορά. Εγώ πάντως δεν είμαι και πολύ φαν όλου αυτού του πανηγυριού. Όχι ότι θα το αποφύγω, αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Δεν μου αρέσει όλος αυτός ο συνωστισμός.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς το Gravensteen, το Κάστρο της Αρίθμησης
στη συνέχεια ακολουθώντας την οδό Geldmunt βγήκαμε στο ποτάμι
και περπατήσαμε μέχρι την Friday Market στην οποία ήταν στημένη άλλη αγορά με ρούχα και ένα μίνι Λούνα Παρκ.
Ένιωθα φοβερά οικεία και χαλαρά παρόλο που η πόλη μου έδειχνε ένα άλλο καινούριο και διαφορετικό πρόσωπο. Σε όλους τους δρόμους και τις γειτονιές του κέντρου επικρατούσε ένα πολύ χαρούμενο και εορταστικό κλίμα. Ο κόσμος κυκλοφορούσε σε όλα τα μέρη της πόλης και κατέκλυζε, όχι μόνο τους πολύ κεντρικούς δρόμους και την αγορά, αλλά και σημεία λιγότερο κεντρικά και τουριστικά.
Αφού είχαμε περιπλανηθεί κάμποσες ώρες στη νυχτερινή γιορτινή Γάνδη γυρίσαμε πάλι στην Korenmarkt, αφού εκεί χτυπούσε η καρδιά των Χριστουγέννων με το πλήθος να κρατάει ζωντανή την Πλατεία μέχρι πολύ αργά.
Πεινάσαμε και κουραστήκαμε, αφού ήμασταν από το πρωί στο πόδι, και αποφασίσαμε να πάμε στο δωμάτιο του γιου μας παίρνοντας πίτσες από μια πολύ καλή πιτσαρία της οδού Overpoort, στη φοιτητική συνοικία. Δεν είχαμε όρεξη και κουράγιο να μαγειρέψουμε στην κουζίνα της εστίας οπότε για σήμερα διαλέξαμε την εύκολη λύση.
Ο σύζυγος πήρε από το κέντρο το λεωφορείο, τα παιδιά τα ποδήλατά τους, και εγώ απαρνούμενη τον σύζυγο-αλλά μη μπορώντας να απαρνηθώ την αγαπημένη μου συνήθεια-έκανα τη διαδρομή με τα πόδια. Το ραντεβού μας ήταν έξω από την πιτσαρία. Τα παιδιά έφτασαν, φυσικά, πρώτα και έδωσαν την παραγγελία. Στη συνέχεια όλοι μαζί ανεβήκαμε στο φοιτητικό δωμάτιο του γιου μας και απολαύσαμε χαρούμενες οικογενειακές στιγμές με φαγητό και κουβέντα μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Μετά τα μεσάνυχτα, ο σύζυγος και εγώ, πήραμε ποδαράτοι τον δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο. Ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι για αυτό που ζούσαμε!
Last edited:
