VasoZ
New Member
- Μηνύματα
- 4
- Likes
- 7
- Επόμενο Ταξίδι
- άγνωστο...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αγ.Πετρούπολη-Βλαδιβοστόκ
(Εκείνη)- Γιατί δεν πάμε μαζί επιτέλους μια φορά διακοπές? Έεεεελλλααααα (νιαουρισμα) πααααμε μωρεεεεεε!!! :love2::love2:
(Εκείνος)-Πάμε με τη μηχανή Σερβία?
(Εκείνη)- Εεεε… ναι .. ( τωρα τι λεμε???
) πάμε! (που θα πάμε καλέ με τη μηχανή τόσα χλμ, τρελός είναι??!!!??? )
Κι έτσι άμα το παίζεις άνετος εκεί που δε σε παίρνει τελικά θα βρεθείς σίγουρα Σερβία με τη μηχανή! Το πλάνο αρχικά ήταν Θεσσαλονίκη – Νις – Βελιγράδι και πάλι πίσω. Αγόρασα τα απαραίτητα αξεσουάρ (μπουφάν – κράνος κτλ), φορτώσαμε και Δευτέρα 9/7 ξεκινήσαμε το ταξίδι που ήταν από τα καλύτερα που έχω κάνει μέχρι τώρα!
Ημέρα 1η: 06:00 το πρωί και είμαστε στο δρόμο, με την τσίμπλα στο μάτι κι εγώ ολίγων τι χεσμένη είν’ η αλήθεια. Πρώτη στάση και απολύτως απαραίτητη στη μισή μόλις ώρα για καφέ ν’ ανοίξει το μάτι. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και στις 2 ώρες μπαίνουμε στο ηφαιστειώδες κολαστήριο που λέγεται Θεσσαλική γη… Τι ζέστη ήταν αυτή μάνα μου μαντζουράνα μου??? Τα παίξαμε λιαν συντόμως και 1 το μεσημέρι έχουμε ήδη βρει ενοικιαζόμενο στον Άγιο Παντελεήμονα δίπλα στον Πλαταμώνα και βουτάμε στα γαλανά νερά με θέα από πίσω μας το κάστρο του Πλαταμώνα. Ψαράκι για φαγητό σε ταβερνούλα δίπλα στη θάλασσα, ύπνος και ξεκούραση μέχρι το βραδάκι. Αποφασίζουμε να μην αφήσουμε τη νύχτα ανεκμετάλλευτη και βγαίνουμε για ποτάκι στο φασαριόζικο Πλαταμώνα. Αρκετός κόσμος για Δευτέρα βράδυ, αλλά η κούραση μας γυρίζει πίσω νωρίς. Εξάλλου έχει πάλι πρωϊνό εγερτήριο την επομένη!
Ημέρα 2η: Λίγο πιο αργά η εκκίνηση στις 07:30 και κατευθυνόμαστε προς τα σύνορα. Στους Ευζώνους η ερώτηση αν είμαι σίγουρη για να συνεχίσουμε έρχεται αυθόρμητα: Εννοείται! Τώρα που έφτασα μέχρι εδώ?!
Περνάμε τους απαραίτητους ελέγχους στα σύνορα και βρισκόμαστε από την άλλη πλευρά. Μου κάνει εντύπωση πως παντού υπάρχουν διαφημίσεις για καζίνο και μάλιστα και στα ελληνικά… Σταματάμε για βενζίνη (πολύ πιο φτηνή εννοείται περίπου 50λεπτά) γρήγορο ανεφοδιασμό με νερό και εμπρός για την περιπέτεια! Η διαδρομή εως τα Σκόπια μάλλον αδιάφορη, ενώ το οδικό δίκτυο… ΩΩΩ ΘΕΕ μου είναι χάλια! Λακκούβες παντού οπότε και ο πόνος σε πλάτη και μέση δεν αργεί να εμφανιστεί
. Ας μη πω επίσης τα καντήλια που έριξα για την οδήγηση των Σκοπιανών!! Αναρωτιέμαι αλήθεια γιατί έχουν αυτές τις τάσεις αυτοκτονίας!!! Οδική συμπεριφορά δια τον μπε@ν! Φτάνοντας στα Σκόπια οι εντυπώσεις μέτριες. Παντού βλέπεις πινακίδες να σου υπενθυμίζουν πόσο «μακεδόνας» ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος, λιοντάρια τύπου Βεργίνας, αστέρια Βεργίνας, μηνύματα υποδοχής στο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας για το μουσείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αεροδρόμιο Αλέξανδρος της Μακεδονίας, αψίδες και κτήρια στυλ «παλιά ρωμαίκή αυτοκρατορία» που τώρα κατασκευάζονται. Η μεγαλοπρέπεια τους μάρανε! Τα ασκουπίδια στους δρόμους και το φτωχό κόσμο που κυκλοφορεί γύρω από όλα αυτά τα κλαπατσίμπαλα δε τα σκέφτηκαν! Έλεγα κι εγώ να μην είμαστε υπερβολικοί με τους Σκοπιανούς, αλλά η προπαγάνδα τους ειλικρινά δεν έχει κανένα όριο! Πιο κομπλεξικό λαό δεν έχω γνωρίσει μέχρι τώρα. Άμα γνωρίσω θα σας πώ, αλλά πολύ αμφιβάλω. Τελοσπάντων, είπαμε κι εμείς να δούμε τουλάχιστον το κάστρο τους («μας» δηλαδή βυζαντινό είναι νομίζω) κάνουμε τον κόπο να ανέβουμε καιαιαι… κλειστό για τους τουρίστες. Μου θυμίζουν λιγάκι τα Σκόπια μια θλιβερή εικόνα που έχω στο μυαλό μου για την Ελλάδα τη δεκαετία του 80… Με κόπο φεύγουμε, η ζέστη είναι αφόρητη και το δίλλημα τι θα κάνουμε έρχεται μοιραία. Ούτε λόγος να μείνουμε στα Σκόπια. Είναι τόσο καταθλιπτικά και άσχημα… Σκεφτόμαστε σαν λύση είτε να συνεχίσουμε για Νις στη Σερβία, είτε να πάμε στη λίμνη Οχρίδα. Η ώρα είναι ήδη 2 το μεσημέρι και τελικά παίρνουμε την απόφαση να συνεχίσουμε για Σερβία. Πίνουμε ένα γρήγορο καφέ, μπερδευόμαστε σε κάτι στενοσόκακα, δεν είναι ακριβώς έτσι η περιπέτεια που είχαμε στο νου, αλλά τελικά κατορθώνουμε να βγούμε στην εθνική. Κι άλλες λακκούβες… Τις σκέφτομαι και πονάω! Φτάνουμε στα σύνορα με Σερβία και εμπρός για Νις! Ο ήλιος και η ζέστη είναι τόσο εξουθενωτικά. Νομίζω πως αυτή ήταν και η πιο κουραστική μέρα στο ταξίδι. Τελικά φτάνουμε γύρω στις 5 το απόγευμα και προσπαθούμε να βγάλουμε μια άκρη πού είναι το ξενοδοχείο που είχαμε σημειώσει από το σπίτι. Ας είναι καλά ο Steve Jobs κι όλη η apple, να θυμηθώ να τους ανάψω μια λαμπάδα, είσαμε το μπόι μου θα ναι (όχι και πολύ μεγάλη δλδ). Εκεί που γυρίζαμε γυρίζαμε γυρίζαμε γύρω από το ίδιο σημείο, τσούπ εμφανίζεται μια θειά, και μας λέει «δεν είναι καλό το ξενοδοχείο που ψάχνετε, ελάτε μαζί μου να σας δείξω ένα hostel που έχω έγω». Και τρώω μια φρίκη,σκέφτομαι τώρα είναι λέω ώρα ο καλός μου να πάρει απόφαση να πάει πίσω από τη θείτσα, που μου φάνηκε να πω σαν τον κακό το λύκο που πλησιάζει την κοκκινοσκουφίτσα, και να μας περιμένουν στη γωνία τίποτα γομάρια (γιατί είναι και γομάρια οι Σέρβοι ζωή να χουν) να μας σαπίσουν στο ξύλο, να μας πάρουν και τη μηχανή και καλά έλεγε η μάνα μου πως έχω τρελαθεί και που θα πάω με τη μηχανή στα Βαλκάνια???? Αλλά με έβγαλε από τον υστερικό συνειρμό γρήγορα ο καλός μου, λες να πάμε; μου λεει και απαντάω ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Κι ευτυχώς έκανε αναστροφή και φύγαμε και γλιτώσαμε από δε ξέρω τι, αλλά γλιτώσαμε. Με την καταπληκτική λοιπόν εφεύρεση αυτή που λέγεται iphone ματα-ξαναπήραμε το δρόμο να γυρίζουμε γυρω γυρω, αλλά επειδή το καλό το παληκάρι έχει και booking.com στο iphone βρήκαμε το Tami Hotel με 4 παρακαλώ αστεράκια και με μόλις 50 ευρά παρακαλώ, και έτσι το απογευματάκι μας βρήκε στην πισίνα να απολαμβάνουμε τη λαβ μας. Και για να εξηγούμαι είναι lav και είναι μπύρα, για να μην εκτραπεί ο νους σας, γιατί και από το love χορτάσαμε, αλλά δεν είναι γι αυτό το σάιτ οι λεπτομέρειες 
! Φάγαμε και το φαγάκι μας το απόγευμα και κατά τις 11 έξω για βόλτα. Εννοείται πήγαμε στο κάστρο της Νις εκεί – που- γίνονται-όλα δίπλα στο ποτάμι. Εκεί ήταν και η πρώτη μου επαφή με τις Σερβες… Oh shit @$#@@$@%#^%@#!%$#@^%##%#& ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΗΓΑ ΧΩΡΙΣ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΑΚΟΥΝΙΩΝ δεν κατάλαβα ακόμη! Όλες οι Σέρβες σε ποσοστό 95% είναι απλά πανέμορφες!!! Τι να πρωτοσχολιάσεις? Πρόσωπο, κορμί, πόδια, μέση, κ@λο? Ήττα φίλοι… :russianroulette: κι εγώ πήγα χωρίς τακούνια και χωρίς σορτάκι… Συμβουλή προς το γυναικείο φύλο: Ποτέ μα ποτέ ποτέ δεν πάμε στη Σερβία χωρίς 10ποντα τουλάχιστον και ή μινι ή σορτσάκι. Αν πάμε χωρίς αυτά δεν πρήζουμε τα @@@δια του συμβίου γιατί κοιτάει λυσσάρικα δεξιά κι αριστερά. Γιατί απλά είναι άνθρωπος κι αυτός τι να κάνει? Εδώ θα κοιτάς εσύ! Χαρούμενα λοιπόν και ψυχρολουσμένη εγώ τελείωσε και η 2η μέρα μας.
Ημέρα 3η: Ο χρόνος πλέον ήταν με το μέρος μας, οπότε χουζουρέψαμε το πρωί, φάγαμε το πρωϊνό μας και εμπρός για Βελιγράδι! Το μεσημεράκι μας βρήκε στο Design Hotel President στο κέντρο της πόλης. Αν και καλό ξενοδοχείο νομίζω ήταν ακριβό για 4στερο με υπηρεσίες 3στερου. Άσε που μας είδαν με τις μηχανές και ζήτησαν προεξόφληση του ποσού :roll:, ενώ δεν ήταν στην πολιτική του ξενοδοχείου! Αλλά έχε χάρη που είμασταν σε διακοπές… Κατά τ’ άλλα το Βελιγράδι σε κερδίζει αμέσως με τους μεγάλους και άνετους δρόμους του, τα πράσινα πάρκα του, το κάστρο στην κορυφή με την απεριόριστη θέα στο ποτάμι. Εικόνες μαγευτικές που οι φωτογραφίες λίγη μόνο μπορούν να εγκλωβίσουν από την ομορφιά τριγύρω σου. Το ακόμη καλύτερο βέβαια είναι πως οι άνθρωποι τα απολαμβάνουν όσα έχουν, και τα πάρκα και το ποτάμι τους και το κάστρο. Το βράδυ βγήκαμε για το ποτάκι μας στη γνωστή οδό Skardarska. Παντού άκουγες ζωντανή μουσική από «πλανόδιους» μουσικούς ή live από μικρά συγκροτηματάκια. Μια ζωντανή πόλη σίγουρα! Αν και Τετάρτη βράδυ φαινόταν σαν να ήταν Σάββατο! Όλοι ήταν έξω και με διάθεση για διασκέδαση! Δυστυχώς η κούραση μας νίκησε και δεν συνεχίσαμε για το περίφημο clubbing του Βελιγραδίου… Ίσως την επόμενη φορά…
Ημέρα 4η: Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στην ξενάγηση στο Βελιγράδι. Μια βόλτα από το παλιό παλάτι, όπου στεγάζεται πλέον το City Assembly, το κτίριο National Assembly, την περιοχή Zenum,το μνημείο Vecna Vatra στο νέο Βελιγράδι, το Belgrade Arena, τον Άγιο Σάββα τη μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία των βαλκανίων που είναι ακόμη υπό ανέγερση, το μουσείο προς τιμήν του Τεσλα ( και ναι πρέπει να το επισκεφτεί κανείς για να θαυμάσει έναν πραγματικό ερευνητή στην ψυχή). Κάπως έτσι έφτασε μεσημεροαπόγευμα, και στο ενδιάμεσο αλλάξαμε και ξενοδοχείο επιλέγοντας το Prestige Hotel με καλύτερες παροχές από το President σε καλύτερη τιμή αλλά στου διαόλου τη μάνα, την οποία δυσκολευτήκαμε να τη βρούμε κιόλας την άτιμη. Βέβαια η απόσταση δεν ήταν πρόβλημα για μας αφού είχαμε τη μηχανή. Μάλιστα μας έκαναν προσφορά και μείναμε στα 4στερα δωμάτιά τους με την τιμή για 3στερο! Καλό?! Με ένα γρήγορο μπανάκι και ξανά στο δρόμο, πάλι προς το κάστρο όπου βρήκαμε την ταβέρνα Kafana ? και τσιμπήσαμε. Καλό φαγητό, αξιοπρεπές σε τιμές και σέρβις και ποιότητα, αν και μπυρίτσα δεν είπιαμε. Το όριο για οδήγηση με αλκοολ είναι το απόλυτο 0!!! Οπότε μη κάνετε ταρζανιές, εδώ δεν είναι Ελλάδα! Στο μόνο στο οποίο έχουν ακριβώς την ίδια ανοχή είναι στο κάπνισμα. Είναι σχεδόν παντού ελεύθερο, οπότε όσοι μεριακλήδες μην ανησυχείτε. Κατά τις 8 ξεκινήσαμε για Novi Sad αφού Πέμπτη ξεκινούσε το διάσημο Exit Festival. Στη διαδρομή μας τρόμαξαν κάτι κεραυνοί που έσκιζαν τον ορίζοντα, αλλά ευτυχώς σταγόνα δεν έπεσε. Φτάνοντας στο Novi Sad η τεχνολογία και το GPS μας πρόδωσε, αλλά δε μας πρόδωσε η ελληνική έμφυτη πονηριά, οπότε αν και χάσαμε την έξοδο, μπήκαμε λίγο παρακάτω που έκαναν έργα. Μπαίνοντας στην πόλη έβλεπες παντού ορδές εφήβων και νεαρών αγοριών και κοριτσιών που κατευθύνονταν προς το κάστρο και το χώρο διενέργειας του φεστιβάλ. Εμείς δεν είχαμε βγάλει εισητήριο (ήταν 35 ευρώ για μία μέρα όση ώρα κι αν έμενες μέσα, κι έμεις θα γυρίζαμε Βελιγράδι, οπότε το σφάξαμε..) οπότε κάναμε το γύρο της πόλης, θαυμάσαμε για άλλη μια φορά (δλδ εκείνος θαύμαζε κι εγώ φουρκιζόμουν) τον υπέροχο θηλυκό κόσμο της Σερβίας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Ημέρα 5η: Πρωί Παρασκευής φορτώσαμε πράγματα για να αρχίσουμε σιγά σιγά να κατηφορίζουμε. Αποφασίσαμε να πάμε από λίμνη Οχρίδα μη μας μείνει ο καημός ότι δεν περάσαμε τελικά. Μετά από αρκετές ώρες και πάλι κάποιες στο απαίσιο οδικό δίκτυο των Σκοπίων
:evil::evil:, φτάσαμε στην πανέμορφη λίμνη Οχρίδα. Με το που πατήσαμε το πόδι μας σχεδόν μας κυνηγούσαν με παπάκια και ποδήλατα διάφοροι τύποι – κράχτες για να επιλέξουμε κάποιο από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που προσέφεραν. ΜΗΝ κάνετε το λάθος και δεχτείτε. Υπάρχουν υπέροχα σπίτια και ενοικιαζόμενα στην παλιά πόλη στο λοφάκι και όσοι θέλουν δίπλα στη λίμνη συνεχίζοντας νότια τα νερά είναι πολύ πιο καθαρά, σχεδόν κρυστάλλινα και αξίζει τον κόπο να πάτε προς τα εκεί. Εμείς μείναμε στην παλιά πόλη για να κάνουμε καμιά βολτίτσα στα σοκάκια της και στα μνημεία της. Η Villa Kalle με 35 ευρώ χωρίς πρωινό μας άφησε απόλυτα ικανοποιημένους. Για φαγητό επιλέξαμε το Dalga Restaurant (με 10 % έκπτωση λόγω του Villa Kalle), όπου δοκιμάσαμε κυπρίνο και χέλι και τα δύο καλοψημένα και εύγευστα. Περιπλανηθήκαμε στα σοκάκια της πόλης και επισκεφτήκαμε (άλλο ένα) το κάστρο του Σαμουήλ ( ναι αυτού που τον ξέρουμε για Βούλγαρο , αλλά οι Φυρομιώτες τον λένε «Μακεδόνα» μουαχαχαχα ας γελάσω) (Μάχη του Κλειδίου - Βικιπαίδεια) που δεσπόζει στην κορυφή της πόλης. Κάτω από το κάστρο βρίσκεται μια πολύ παλιά εκκλησία του 13ου αιώνα αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, ενώ μέσα στην πόλη βρίσκεται το μοναστήρι της Αγίας Σοφίας του 10ου αιώνα. Όλη η ατμόσφαιρα απέπνεε μια νωχελική ευτυχία ή μπορεί εμένα να ήταν αυτή η διάθεσή μου. Το βέβαιο πάντως είναι πως η λίμνη προσφέρεται για διακοπές με μέτρο: ούτε πολύ φασιαριόζικες ούτε πολύ ήσυχες. Το βράδυ προσπαθήσαμε επί ματαίω να μείνουμε ξύπνοι για ένα ποτάκι, αλλά η κούραση μας νίκησε. Εξάλλου έπρεπε να προετοιμαστούμε για την επιστροφή…
Ημέρα 6η και τελευταία: Από την λίμνη αποφασίσαμε να μη γυρίσουμε πίσω από Σκόπια αλλά να ακολουθήσουμε τη διαδρομή μέσα από το πανέμορφο Galicica National Park. Τα λόγια με δυσκολία μπορούν να περιγράψουν την ομορφιά της φύσης. Από τη μία πλευρά του βουνού έχεις μια καταπληκτική θέα σε όλη τη λίμνη Οχρίδα και μόλις περάσεις από την άλλη πλευρά βλέπεις τις Πρέσπες. Μια ανεπανάληπτη πραγματικά εμπειρία… Η συνέχεια του ταξιδιού δεν είχε και πολλά να πει. Φτάσαμε μέχρι τον Πλάταμώνα και πάλι, διανυκτερεύσαμε εκεί και την επομένη γυρίσαμε Αθήνα κουβαλώντας μαζί μας υπέροχες εικόνες και την ικανοποίηση από την ολοκλήρωση αυτού του ταξιδιου! Αν το προτείνω? ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!
(Εκείνος)-Πάμε με τη μηχανή Σερβία?
(Εκείνη)- Εεεε… ναι .. ( τωρα τι λεμε???
) πάμε! (που θα πάμε καλέ με τη μηχανή τόσα χλμ, τρελός είναι??!!!??? )Κι έτσι άμα το παίζεις άνετος εκεί που δε σε παίρνει τελικά θα βρεθείς σίγουρα Σερβία με τη μηχανή! Το πλάνο αρχικά ήταν Θεσσαλονίκη – Νις – Βελιγράδι και πάλι πίσω. Αγόρασα τα απαραίτητα αξεσουάρ (μπουφάν – κράνος κτλ), φορτώσαμε και Δευτέρα 9/7 ξεκινήσαμε το ταξίδι που ήταν από τα καλύτερα που έχω κάνει μέχρι τώρα!
Ημέρα 1η: 06:00 το πρωί και είμαστε στο δρόμο, με την τσίμπλα στο μάτι κι εγώ ολίγων τι χεσμένη είν’ η αλήθεια. Πρώτη στάση και απολύτως απαραίτητη στη μισή μόλις ώρα για καφέ ν’ ανοίξει το μάτι. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και στις 2 ώρες μπαίνουμε στο ηφαιστειώδες κολαστήριο που λέγεται Θεσσαλική γη… Τι ζέστη ήταν αυτή μάνα μου μαντζουράνα μου??? Τα παίξαμε λιαν συντόμως και 1 το μεσημέρι έχουμε ήδη βρει ενοικιαζόμενο στον Άγιο Παντελεήμονα δίπλα στον Πλαταμώνα και βουτάμε στα γαλανά νερά με θέα από πίσω μας το κάστρο του Πλαταμώνα. Ψαράκι για φαγητό σε ταβερνούλα δίπλα στη θάλασσα, ύπνος και ξεκούραση μέχρι το βραδάκι. Αποφασίζουμε να μην αφήσουμε τη νύχτα ανεκμετάλλευτη και βγαίνουμε για ποτάκι στο φασαριόζικο Πλαταμώνα. Αρκετός κόσμος για Δευτέρα βράδυ, αλλά η κούραση μας γυρίζει πίσω νωρίς. Εξάλλου έχει πάλι πρωϊνό εγερτήριο την επομένη!
Ημέρα 2η: Λίγο πιο αργά η εκκίνηση στις 07:30 και κατευθυνόμαστε προς τα σύνορα. Στους Ευζώνους η ερώτηση αν είμαι σίγουρη για να συνεχίσουμε έρχεται αυθόρμητα: Εννοείται! Τώρα που έφτασα μέχρι εδώ?!
Περνάμε τους απαραίτητους ελέγχους στα σύνορα και βρισκόμαστε από την άλλη πλευρά. Μου κάνει εντύπωση πως παντού υπάρχουν διαφημίσεις για καζίνο και μάλιστα και στα ελληνικά… Σταματάμε για βενζίνη (πολύ πιο φτηνή εννοείται περίπου 50λεπτά) γρήγορο ανεφοδιασμό με νερό και εμπρός για την περιπέτεια! Η διαδρομή εως τα Σκόπια μάλλον αδιάφορη, ενώ το οδικό δίκτυο… ΩΩΩ ΘΕΕ μου είναι χάλια! Λακκούβες παντού οπότε και ο πόνος σε πλάτη και μέση δεν αργεί να εμφανιστεί
. Ας μη πω επίσης τα καντήλια που έριξα για την οδήγηση των Σκοπιανών!! Αναρωτιέμαι αλήθεια γιατί έχουν αυτές τις τάσεις αυτοκτονίας!!! Οδική συμπεριφορά δια τον μπε@ν! Φτάνοντας στα Σκόπια οι εντυπώσεις μέτριες. Παντού βλέπεις πινακίδες να σου υπενθυμίζουν πόσο «μακεδόνας» ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος, λιοντάρια τύπου Βεργίνας, αστέρια Βεργίνας, μηνύματα υποδοχής στο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας για το μουσείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αεροδρόμιο Αλέξανδρος της Μακεδονίας, αψίδες και κτήρια στυλ «παλιά ρωμαίκή αυτοκρατορία» που τώρα κατασκευάζονται. Η μεγαλοπρέπεια τους μάρανε! Τα ασκουπίδια στους δρόμους και το φτωχό κόσμο που κυκλοφορεί γύρω από όλα αυτά τα κλαπατσίμπαλα δε τα σκέφτηκαν! Έλεγα κι εγώ να μην είμαστε υπερβολικοί με τους Σκοπιανούς, αλλά η προπαγάνδα τους ειλικρινά δεν έχει κανένα όριο! Πιο κομπλεξικό λαό δεν έχω γνωρίσει μέχρι τώρα. Άμα γνωρίσω θα σας πώ, αλλά πολύ αμφιβάλω. Τελοσπάντων, είπαμε κι εμείς να δούμε τουλάχιστον το κάστρο τους («μας» δηλαδή βυζαντινό είναι νομίζω) κάνουμε τον κόπο να ανέβουμε καιαιαι… κλειστό για τους τουρίστες. Μου θυμίζουν λιγάκι τα Σκόπια μια θλιβερή εικόνα που έχω στο μυαλό μου για την Ελλάδα τη δεκαετία του 80… Με κόπο φεύγουμε, η ζέστη είναι αφόρητη και το δίλλημα τι θα κάνουμε έρχεται μοιραία. Ούτε λόγος να μείνουμε στα Σκόπια. Είναι τόσο καταθλιπτικά και άσχημα… Σκεφτόμαστε σαν λύση είτε να συνεχίσουμε για Νις στη Σερβία, είτε να πάμε στη λίμνη Οχρίδα. Η ώρα είναι ήδη 2 το μεσημέρι και τελικά παίρνουμε την απόφαση να συνεχίσουμε για Σερβία. Πίνουμε ένα γρήγορο καφέ, μπερδευόμαστε σε κάτι στενοσόκακα, δεν είναι ακριβώς έτσι η περιπέτεια που είχαμε στο νου, αλλά τελικά κατορθώνουμε να βγούμε στην εθνική. Κι άλλες λακκούβες… Τις σκέφτομαι και πονάω! Φτάνουμε στα σύνορα με Σερβία και εμπρός για Νις! Ο ήλιος και η ζέστη είναι τόσο εξουθενωτικά. Νομίζω πως αυτή ήταν και η πιο κουραστική μέρα στο ταξίδι. Τελικά φτάνουμε γύρω στις 5 το απόγευμα και προσπαθούμε να βγάλουμε μια άκρη πού είναι το ξενοδοχείο που είχαμε σημειώσει από το σπίτι. Ας είναι καλά ο Steve Jobs κι όλη η apple, να θυμηθώ να τους ανάψω μια λαμπάδα, είσαμε το μπόι μου θα ναι (όχι και πολύ μεγάλη δλδ). Εκεί που γυρίζαμε γυρίζαμε γυρίζαμε γύρω από το ίδιο σημείο, τσούπ εμφανίζεται μια θειά, και μας λέει «δεν είναι καλό το ξενοδοχείο που ψάχνετε, ελάτε μαζί μου να σας δείξω ένα hostel που έχω έγω». Και τρώω μια φρίκη,σκέφτομαι τώρα είναι λέω ώρα ο καλός μου να πάρει απόφαση να πάει πίσω από τη θείτσα, που μου φάνηκε να πω σαν τον κακό το λύκο που πλησιάζει την κοκκινοσκουφίτσα, και να μας περιμένουν στη γωνία τίποτα γομάρια (γιατί είναι και γομάρια οι Σέρβοι ζωή να χουν) να μας σαπίσουν στο ξύλο, να μας πάρουν και τη μηχανή και καλά έλεγε η μάνα μου πως έχω τρελαθεί και που θα πάω με τη μηχανή στα Βαλκάνια???? Αλλά με έβγαλε από τον υστερικό συνειρμό γρήγορα ο καλός μου, λες να πάμε; μου λεει και απαντάω ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Κι ευτυχώς έκανε αναστροφή και φύγαμε και γλιτώσαμε από δε ξέρω τι, αλλά γλιτώσαμε. Με την καταπληκτική λοιπόν εφεύρεση αυτή που λέγεται iphone ματα-ξαναπήραμε το δρόμο να γυρίζουμε γυρω γυρω, αλλά επειδή το καλό το παληκάρι έχει και booking.com στο iphone βρήκαμε το Tami Hotel με 4 παρακαλώ αστεράκια και με μόλις 50 ευρά παρακαλώ, και έτσι το απογευματάκι μας βρήκε στην πισίνα να απολαμβάνουμε τη λαβ μας. Και για να εξηγούμαι είναι lav και είναι μπύρα, για να μην εκτραπεί ο νους σας, γιατί και από το love χορτάσαμε, αλλά δεν είναι γι αυτό το σάιτ οι λεπτομέρειες ! Φάγαμε και το φαγάκι μας το απόγευμα και κατά τις 11 έξω για βόλτα. Εννοείται πήγαμε στο κάστρο της Νις εκεί – που- γίνονται-όλα δίπλα στο ποτάμι. Εκεί ήταν και η πρώτη μου επαφή με τις Σερβες… Oh shit @$#@@$@%#^%@#!%$#@^%##%#& ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΗΓΑ ΧΩΡΙΣ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΑΚΟΥΝΙΩΝ δεν κατάλαβα ακόμη! Όλες οι Σέρβες σε ποσοστό 95% είναι απλά πανέμορφες!!! Τι να πρωτοσχολιάσεις? Πρόσωπο, κορμί, πόδια, μέση, κ@λο? Ήττα φίλοι… :russianroulette: κι εγώ πήγα χωρίς τακούνια και χωρίς σορτάκι… Συμβουλή προς το γυναικείο φύλο: Ποτέ μα ποτέ ποτέ δεν πάμε στη Σερβία χωρίς 10ποντα τουλάχιστον και ή μινι ή σορτσάκι. Αν πάμε χωρίς αυτά δεν πρήζουμε τα @@@δια του συμβίου γιατί κοιτάει λυσσάρικα δεξιά κι αριστερά. Γιατί απλά είναι άνθρωπος κι αυτός τι να κάνει? Εδώ θα κοιτάς εσύ! Χαρούμενα λοιπόν και ψυχρολουσμένη εγώ τελείωσε και η 2η μέρα μας.Ημέρα 3η: Ο χρόνος πλέον ήταν με το μέρος μας, οπότε χουζουρέψαμε το πρωί, φάγαμε το πρωϊνό μας και εμπρός για Βελιγράδι! Το μεσημεράκι μας βρήκε στο Design Hotel President στο κέντρο της πόλης. Αν και καλό ξενοδοχείο νομίζω ήταν ακριβό για 4στερο με υπηρεσίες 3στερου. Άσε που μας είδαν με τις μηχανές και ζήτησαν προεξόφληση του ποσού :roll:, ενώ δεν ήταν στην πολιτική του ξενοδοχείου! Αλλά έχε χάρη που είμασταν σε διακοπές… Κατά τ’ άλλα το Βελιγράδι σε κερδίζει αμέσως με τους μεγάλους και άνετους δρόμους του, τα πράσινα πάρκα του, το κάστρο στην κορυφή με την απεριόριστη θέα στο ποτάμι. Εικόνες μαγευτικές που οι φωτογραφίες λίγη μόνο μπορούν να εγκλωβίσουν από την ομορφιά τριγύρω σου. Το ακόμη καλύτερο βέβαια είναι πως οι άνθρωποι τα απολαμβάνουν όσα έχουν, και τα πάρκα και το ποτάμι τους και το κάστρο. Το βράδυ βγήκαμε για το ποτάκι μας στη γνωστή οδό Skardarska. Παντού άκουγες ζωντανή μουσική από «πλανόδιους» μουσικούς ή live από μικρά συγκροτηματάκια. Μια ζωντανή πόλη σίγουρα! Αν και Τετάρτη βράδυ φαινόταν σαν να ήταν Σάββατο! Όλοι ήταν έξω και με διάθεση για διασκέδαση! Δυστυχώς η κούραση μας νίκησε και δεν συνεχίσαμε για το περίφημο clubbing του Βελιγραδίου… Ίσως την επόμενη φορά…
Ημέρα 4η: Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στην ξενάγηση στο Βελιγράδι. Μια βόλτα από το παλιό παλάτι, όπου στεγάζεται πλέον το City Assembly, το κτίριο National Assembly, την περιοχή Zenum,το μνημείο Vecna Vatra στο νέο Βελιγράδι, το Belgrade Arena, τον Άγιο Σάββα τη μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία των βαλκανίων που είναι ακόμη υπό ανέγερση, το μουσείο προς τιμήν του Τεσλα ( και ναι πρέπει να το επισκεφτεί κανείς για να θαυμάσει έναν πραγματικό ερευνητή στην ψυχή). Κάπως έτσι έφτασε μεσημεροαπόγευμα, και στο ενδιάμεσο αλλάξαμε και ξενοδοχείο επιλέγοντας το Prestige Hotel με καλύτερες παροχές από το President σε καλύτερη τιμή αλλά στου διαόλου τη μάνα, την οποία δυσκολευτήκαμε να τη βρούμε κιόλας την άτιμη. Βέβαια η απόσταση δεν ήταν πρόβλημα για μας αφού είχαμε τη μηχανή. Μάλιστα μας έκαναν προσφορά και μείναμε στα 4στερα δωμάτιά τους με την τιμή για 3στερο! Καλό?!
Με ένα γρήγορο μπανάκι και ξανά στο δρόμο, πάλι προς το κάστρο όπου βρήκαμε την ταβέρνα Kafana ? και τσιμπήσαμε. Καλό φαγητό, αξιοπρεπές σε τιμές και σέρβις και ποιότητα, αν και μπυρίτσα δεν είπιαμε. Το όριο για οδήγηση με αλκοολ είναι το απόλυτο 0!!! Οπότε μη κάνετε ταρζανιές, εδώ δεν είναι Ελλάδα! Στο μόνο στο οποίο έχουν ακριβώς την ίδια ανοχή είναι στο κάπνισμα. Είναι σχεδόν παντού ελεύθερο, οπότε όσοι μεριακλήδες μην ανησυχείτε. Κατά τις 8 ξεκινήσαμε για Novi Sad αφού Πέμπτη ξεκινούσε το διάσημο Exit Festival. Στη διαδρομή μας τρόμαξαν κάτι κεραυνοί που έσκιζαν τον ορίζοντα, αλλά ευτυχώς σταγόνα δεν έπεσε. Φτάνοντας στο Novi Sad η τεχνολογία και το GPS μας πρόδωσε, αλλά δε μας πρόδωσε η ελληνική έμφυτη πονηριά, οπότε αν και χάσαμε την έξοδο, μπήκαμε λίγο παρακάτω που έκαναν έργα. Μπαίνοντας στην πόλη έβλεπες παντού ορδές εφήβων και νεαρών αγοριών και κοριτσιών που κατευθύνονταν προς το κάστρο και το χώρο διενέργειας του φεστιβάλ. Εμείς δεν είχαμε βγάλει εισητήριο (ήταν 35 ευρώ για μία μέρα όση ώρα κι αν έμενες μέσα, κι έμεις θα γυρίζαμε Βελιγράδι, οπότε το σφάξαμε..) οπότε κάναμε το γύρο της πόλης, θαυμάσαμε για άλλη μια φορά (δλδ εκείνος θαύμαζε κι εγώ φουρκιζόμουν) τον υπέροχο θηλυκό κόσμο της Σερβίας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.Ημέρα 5η: Πρωί Παρασκευής φορτώσαμε πράγματα για να αρχίσουμε σιγά σιγά να κατηφορίζουμε. Αποφασίσαμε να πάμε από λίμνη Οχρίδα μη μας μείνει ο καημός ότι δεν περάσαμε τελικά. Μετά από αρκετές ώρες και πάλι κάποιες στο απαίσιο οδικό δίκτυο των Σκοπίων
:evil::evil:, φτάσαμε στην πανέμορφη λίμνη Οχρίδα. Με το που πατήσαμε το πόδι μας σχεδόν μας κυνηγούσαν με παπάκια και ποδήλατα διάφοροι τύποι – κράχτες για να επιλέξουμε κάποιο από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που προσέφεραν. ΜΗΝ κάνετε το λάθος και δεχτείτε. Υπάρχουν υπέροχα σπίτια και ενοικιαζόμενα στην παλιά πόλη στο λοφάκι και όσοι θέλουν δίπλα στη λίμνη συνεχίζοντας νότια τα νερά είναι πολύ πιο καθαρά, σχεδόν κρυστάλλινα και αξίζει τον κόπο να πάτε προς τα εκεί. Εμείς μείναμε στην παλιά πόλη για να κάνουμε καμιά βολτίτσα στα σοκάκια της και στα μνημεία της. Η Villa Kalle με 35 ευρώ χωρίς πρωινό μας άφησε απόλυτα ικανοποιημένους. Για φαγητό επιλέξαμε το Dalga Restaurant (με 10 % έκπτωση λόγω του Villa Kalle), όπου δοκιμάσαμε κυπρίνο και χέλι και τα δύο καλοψημένα και εύγευστα. Περιπλανηθήκαμε στα σοκάκια της πόλης και επισκεφτήκαμε (άλλο ένα) το κάστρο του Σαμουήλ ( ναι αυτού που τον ξέρουμε για Βούλγαρο , αλλά οι Φυρομιώτες τον λένε «Μακεδόνα» μουαχαχαχα ας γελάσω) (Μάχη του Κλειδίου - Βικιπαίδεια) που δεσπόζει στην κορυφή της πόλης. Κάτω από το κάστρο βρίσκεται μια πολύ παλιά εκκλησία του 13ου αιώνα αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, ενώ μέσα στην πόλη βρίσκεται το μοναστήρι της Αγίας Σοφίας του 10ου αιώνα. Όλη η ατμόσφαιρα απέπνεε μια νωχελική ευτυχία ή μπορεί εμένα να ήταν αυτή η διάθεσή μου. Το βέβαιο πάντως είναι πως η λίμνη προσφέρεται για διακοπές με μέτρο: ούτε πολύ φασιαριόζικες ούτε πολύ ήσυχες. Το βράδυ προσπαθήσαμε επί ματαίω να μείνουμε ξύπνοι για ένα ποτάκι, αλλά η κούραση μας νίκησε. Εξάλλου έπρεπε να προετοιμαστούμε για την επιστροφή…Ημέρα 6η και τελευταία: Από την λίμνη αποφασίσαμε να μη γυρίσουμε πίσω από Σκόπια αλλά να ακολουθήσουμε τη διαδρομή μέσα από το πανέμορφο Galicica National Park. Τα λόγια με δυσκολία μπορούν να περιγράψουν την ομορφιά της φύσης. Από τη μία πλευρά του βουνού έχεις μια καταπληκτική θέα σε όλη τη λίμνη Οχρίδα και μόλις περάσεις από την άλλη πλευρά βλέπεις τις Πρέσπες. Μια ανεπανάληπτη πραγματικά εμπειρία… Η συνέχεια του ταξιδιού δεν είχε και πολλά να πει. Φτάσαμε μέχρι τον Πλάταμώνα και πάλι, διανυκτερεύσαμε εκεί και την επομένη γυρίσαμε Αθήνα κουβαλώντας μαζί μας υπέροχες εικόνες και την ικανοποίηση από την ολοκλήρωση αυτού του ταξιδιου! Αν το προτείνω? ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!
Attachments
Last edited by a moderator:
