Ιταλία Dolomites & Livigno σε 3 μέρες

[cave_c1]

Όπως σας είχα υποσχεθεί θα σας βγάλω μεν την ψυχή μέχρι να τελειώσω αλλά πιστεύω να τα καταφέρω.
Λοιπόν έχουμε και λέμε.
Φλεβάρης 2010 και πρωί-πρωί μπαίνουμε από Κέρκυρα στο καράβι για Βενετία. 24 ώρες ταξίδι για την ρομαντική πόλη των Δόγηδων. Ταξίδι που έχουμε κάνει πολλές φορές από Κέρκυρα μια και όπως έχω πει προτιμάμε να ταξιδεύουμε με ΙΧ και να κινούμαστε με μεγαλύτερη ελευθερία.
Την επόμενη μέρα πρωί πρωί αντικρίζουμε το κλασικό μουντό Χειμωνιάτικο σκηνικό μιας Βενετίας που πρώτη φορά την είδαμε χιονισμένη.
Βγαίνουμε απ' το λιμάνι και χωρίς καθυστέρηση μπαίνουμε στην auto strata για Verona. Δεν μπαίνουμε μέσα μια και την έχουμε δει σε άλλο ταξίδι αλλά παίρνουμε την Α22 με προορισμό την Lago del Garda και καταλήγουμε στο Lazise ένα μικρό χωριουδάκι στην νοτιοδυτική πλευρά της λίμνης.
Από εκεί αρχίζουμε να ανεβαίνουμε παραλίμνια προς τον βορά με προορισμό την Riva Del Garda ένα ονειρεμένο μεσαιωνικό καλοδιατηρημένο χωριουδάκι στο βορειότερο άκρο της λίμνης Garda.
Η παραλίμνια διαδρομή ονειρεμένη, περίπου 55 χλμ. διάρκεια χαλαρά με πολλές στάσεις περίπου 2 ώρες. Χωριουδάκια σαν το Bardolino, την Garda το Malcesine και πολλά άλλα σε κάνουν να μη θέλεις να ξεκολλήσεις.
Αριστερά η λίμνη καταπράσινη δεξιά στην αρχή χαμηλότερα και στη συνέχεια ψηλότερα βουνά σε χορταίνουν με τις εναλλαγές του πράσινου (δεν είχε χιόνια εκεί) του γαλάζιου, μικρές βαρκούλες, πάπιες στη λίμνη, ψαροχώρια και ένα οδικό δίκτυο εννοείται σε προκλητικά άψογη κατάσταση τόσο το οδόστρωμα όσο και οι διαγραμμίσεις, οι θέσεις στάθμευσης τα πάντα οι διαβάσεις πεζών τα πάντα και μην ξεχνάμε σε παραλίμνια χωριουδάκια. Εκεί βέβαια το καλοκαίρι γίνεται το έλα να δεις από τους Γερμανούς και τους Αυστριακούς που κατεβαίνουν για λιμνιαία σπορ.
Αλλά είχαμε μείνει στην Riva Del Garda. Μια μικρή μεσαιωνική κωμόπολη με το castello περιτριγυρισμένο από το canale della rocca ένα μικρό κανάλι που το χωρίζει από την ξηρά και με την απαραίτητη ξύλινη γέφυρα που σηκώνετε και αποκόπτει το castello. Μια βόλτα στην παλιά πόλη μας μεταφέρει σε άλλη εποχή. Περνάμε από στενά παραδοσιακά πλακόστρωτα δρομάκια, με καλοδιατηρημένα κτίρια σε πολλά από τα οποία υπάρχουν εξωτερικές διακοσμήσεις από ζωγραφιές όπως στο Βόρειο Τιρόλο, μικρές πλατείες με τις fontanes τους πύργους και τα πηγάδια και πολλά cafe.
Στάση για καφέ στην piazza Cavour. Καθόμαστε κάτω από την Porta San Michele απέναντι από την Santa Maria Assunta. Η ώρα έχει πάει 18:00 και σχεδόν έχει νυχτώσει. Σε λίγο αφού κάνουμε μια τελευταία βόλτα στα στενά σοκάκια της Riva αναχωρούμε για Bolzano την πρωτεύουσα του αυτόνομου διαμερίσματος Trentino-Alto Adige ή Sudtirol.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[pattyyy]

Χιονισμένη Βενετία, λίμνες, χωριουδάκια! Ωραία αρχίζεις...Αναμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[nenena]

Αν το πας 10 - 10 γραμμές σίγουρα θα μας βγάλεις την ψυχή! Αλλά είμαστε μαζόχες και θα περιμένουμε!

 

[kapetanore]

Γράψε για Δολομίτες και ας μας βγάλεις την ψυχή! Αρκεί να μας δίνεις μια μικρή έστω γεύση κάθε μέρα! Και φωτογραφίες θέλουμε...

 

[cave_c1]

Λοιπόν οκ θα προσπαθήσω να τελειώσω το ΣαββατοΚυριακο
Αλλά ρε παιδιά συγνώμη, ο χρόνος μου τις καθημερινές είναι πολύ λίγος και έχω και το λαμπραντορακι μου που θέλει παιχνίδια.....πολλά παιχνιδια

 

[cave_c1]

Bolzano

Μετά από περίπου 1 ώρα στην autostrata φθάνουμε Bolzano. Το ξενοδοχείο που θα μείνουμε το Hotel Stiegl Scala είναι ένα ανακαινισμένο κλασικό κτίριο σε μπαρόκ ρυθμό άνετο 5 λεπτά από το ιστορικό κέντρο του Bolzano και με καλό πρωινό. Φυσικά όπως πάντα η κράτηση έγινε μέσω Booking.com
Το Bolzano θυμίζει κάτι από Insbruck κάτι από Τιρόλο λογικό αφού το Bozen όπως αλλιώς λέγεται, ανήκε μέχρι το 1919 στην Αυστρία οπότε και παραχωρήθηκε στην Ιταλία μετά την κατάρρευση της Αυστροουγγαρίας. Εδώ οι άνθρωποι μπορεί να είναι Ιταλοί υπήκοοι αλλά η κουλτούρα τους είναι καθαρά Αυστριακή γιαυτό και μιλάνε και τις δύο γλώσσες.

Παλιά μεσαιωνικά σοκάκια και κτίρια πολύχρωμα με μπαρόκ διακοσμήσεις υδρορροές χάλκινες ή μαντεμένιες που πάντοτε καταλήγουν μέσα στα φρεάτια και ποτέ χύμα στον δρόμο όμορφα διακοσμημένες απολήξεις και μεγάλες καμάρες κάτω από τις οποίες μπορείς να περπατήσεις σχεδόν όλο το ιστορικό κέντρο χωρίς να βραχείς.
Στο κέντρο μια τεράστια πλατεία η piazza Walther ή αλλιώς Waltherplatz είναι το διασημότερο σημείο της πόλης. Η τετράγωνη αυτή πλατεία περιβάλλεται από κτίρια σε Αυστριακό ύφος. Στο κέντρο της βρίσκεται το άγαλμα του κ Walther von der Vogelweide απο κάτω ένα τεράστιο υπόγειο parking, όλη η πλατεία παρακαλώ , και απέναντι το duomo. Ο καθεδρικός ναός της πόλης σε Γοτθικό ρυθμό.

Παραδόξως δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου στο βραδυνό φαγητό και γενικά το Bolzano φημίζεται για την νυχτερινή ζωή. Καλά τώρα μη νομίσεται και εσείς ότι είναι σαν κι εμάς αλλά βρίσκεις όμορφα Τυρολέζικα εστιατόρια με καλό φαγητό, μπαράκια και Cafe στα οποία μπορείς να ξενυστάξεις. Εξάλου η νυχτερινή ζωή του Bolzano είναι γνωστή σαν «bolzanina movida»

 

[cave_c1]

Dolomites

Είπαν γι' αυτά τα παράξενα και γοητευτικά βουνά της βόρειας Ιταλίας, πως είναι ένας πραγματικός «ναός» των δυνάμεων της Φύσης.
Οι Δολομίτες οφείλουν την ονομασία τους στον Γάλλο γεωλόγο D. Dolomieu, που πρώτος πρόσεξε, το 1789, την ασβεστολιθική και κρυσταλλική τους σύσταση, προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε το συγκεκριμένο πέτρωμα δολομίτης, και τα «περήφανα» βουνά, Δολομίτες!
Πρωί πρωί ξεκινάμε την διαδρομή. Μια διαδρομή μέσα από κάτασπρες κυλάδες ανάμεσα σε πανύψηλα χιονισμένα βουνά γεμάτες από ροδώνες και μηλιές -Val Gardena, Val di Faso, Arabba. Είναι η περίφημη strata dele Dolomite μια από τις ωραιότερες διαδρομές στις Αλπεις. Ο δρόμος αυτός που αποτελεί κατασκευαστικό άθλο καταλήγει στην Cortina d'Ambezzo.
Η διαδρομή ξεκινάει μέσα από ένα στενό φαράγγι με τα βράχια σχεδόν να σε ξύνουν από την μια πλευρά, νερά να τρέχουν από την άλλη και σε λίγο βγαίνοντας απʼ το φαράγγι μπροστά μας η πρώτες κορυφές των Δολομιτικών Άλπεων το Rosengarten ξεπροβάλει πάνω από το NovaLevante. Το πρώτο Τιρολέζικο χωριουδάκι στη διαδρομή μας και το πρώτο παγωμένο σιντριβάνι είναι γεγονός.

Συνεχίζουμε προς την παγωμένη Lago di Carezza. Την αφήνουμε πίσω μας, περνάμε από ονειρεμένα χωριουδάκια, άγριες ασβεστολιθικές κορυφές που λαμπιρίζουν στον ήλιο, κατάλευκα ποταμάκια και φτάνουμε στην ValdiFassa. Μπροστά μας ξετυλίγεται ένας πίνακας ζωγραφικής. Ένα χωριουδάκι το VigodiFassaεμπρός, αριστερά και δεξιά θεόρατες βουνοκορφές οι περίφημοι πύργοι των Δολομιτών Torri del Vajolet, διάφορε κορυφές –Lecime- και δεξιά στο βάθος το GRUPPO DEL SELLA - 3152 m με τον παγετώνα Marmolada σου κόβουν την ανάσα.

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις αυτές τις διαδρομές. Γοητευτικές και συνάμα άγριες, εκπληκτικές εναλλαγές τοπίων, αμέτρητες πίστες για σκι όπου και να κοιτάξεις το απέραντο λευκό με πολύχρωμες κουκίδες να ανεβοκατεβαίνουν σκίζοντας το χιόνι.
Τελεφερίκ σε ανεβάζουν σχεδόν σε όλες τις βουνοκορφές.
Περνάμε 2-3 κυλάδες ακόμη αρκετά χωριουδάκια σαν πινελιές στο χιόνι, σαν τούρτες χριστουγεννιάτικες στολισμένες με άχνη San Giovanni, Fontanazzo, το Campitello di Fassa κάτω από την επιβλητική κορυφή του Sassolungo

και καταλήγουμε στο Canazzei πριν ανηφορίσουμε για ένα ακόμη passo το passo Pordoi.
Το Canazzei, κοσμοπολίτικο με κλασσική Τιρολέζικη αρχιτεκτονική μας προσφέρει μια ευκαιρία για καφέ, περπάτημα και shoping.

Σε λίγο ανηφορίζουμε για το Passo Pordoi. Ένα από τα πιο δημοφιλή περάσματα στις Δολομιτικές Άλπεις σε υψόμετρο 2952 m μέχρι την Arabba. H διαδρομή σαν φίδι ανηφορίζει μέσα από μικρές λιμνούλες, αγκαθωτές κορυφές που λαμπιρίζουν στον ήλιο, πίστες σκι, απίστευτες εικόνες στην καρδιά των πιό οργανωμένων χιονοδρομικών κέντρων της Ευρώπης.
Το μάτι δεν ξέρει που να πρωτο κοιτάξει. Τα βράχια που καρφόνονται στον ουρανό, τους σκιέρ που περνάνε την μια δεξιά την άλλη αριστερά και σα να μην έφτανε αυτό οι πίστες περνάνε και πάνω από τον δρόμο σαν γέφυρες!!!!!! Αυτά που συμβαίνουν στον παραμυθένιο αυτό τόπο δεν περιγράφονται με λόγια.
Ο καιρός αρκετά καλός για την περιοχή. Ήλιος με πολύ κρύο αλλά καθαρή ορατότητα. Ιδανικός για φωτογραφίες. Άρα στάση και foto.

 

[pattyyy]

Η περιγραφή σου είναι πολύ όμορφη και οι φωτογραφίες σου την εμπλουτίζουν θαυμάσια! Bolzano...Τι μου θύμισες...Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό (βόρεια ιταλία-ελβετία) 12 χρόνια πριν..

 

[cave_c1]

Η περιγραφή σου είναι πολύ όμορφη και οι φωτογραφίες σου την εμπλουτίζουν θαυμάσια! Bolzano...Τι μου θύμισες...Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό (βόρεια ιταλία-ελβετία) 12 χρόνια πριν..

σ' ευχαριστώ pattyyy προσπαθώ για το καλύτερο, αλλά είπαμε ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος

 

[cave_c1]

Αφού χορτάσαμε την πανοραμική θέα μπροστά από το Hotel Garni Gonzaga συνεχίζουμε τις φουρκέτες του passo Pordoi με προορισμό την Arabba. Αριστερά μας το gruppoSellaμε την κορφή του να σκίζει τον ουρανό στα 3152 μ , δεξιά μας σχετικά χαμηλά το GranVernelκαι πίσω του στο βάθος η Marmoladaυψώνεται θεόρατη και επιβλητική. Είναι ο παγετώνας των Ιταλικών Άλπεων στα 3432 μ.


Στο σημείο αυτό δεν πηγαίνουμε ίσα για την Cortina dʼ Ampezzo, την έχουμε δει από καλοκαίρι, αλλά δεν μας παίρνει και ο χρόνος για αυθημερόν επιστροφή στο Bolzano. Έτσι στρίβουμε αριστερά για το Passo di Campolongo και την Corvara in Badia.
To Passo Campolongo είναι μια εύκολη διαδρομή χωρίς πολλές φουρκέτες και σκαμπανεβάσματα στα 1875 μ που όμως προσφέρει σημεία ανεπανάληπτα.



Η Corvara είναι ένα κομβικό σημείο για περιηγήσεις στην γύρο περιοχή σε υψόμετρο 1568 μ. Οι σκιέρ την λατρεύουν γιατί διαθέτει τέλεια οργάνωση και πίστες με σχεδόν όλες τις κλίμακες δυσκολίας. Εδώ κάνουμε και εμείς μια στάση όχι για σκι αλλά για για φαγητό. Τα εστιατόρια πολλά και καλά. Πιτσαρίες, international, traditional, cafe για όλα τα γούστα. Μπαίνουμε σε ένα παραδοσιακό Τιρολέζικο. Οι τιμές λίγο τσιμπημένες βέβαια αλλά η ατμόσφαιρα άξιζε. Παντού ξύλο, τραπέζια και πάγκοι το ίδιο, παραδοσιακά στρωμένα με Τιρολέζικα τραπεζομάντηλα και πετσέτες. Η κυρία που ήρθε για την παραγγελία ευγενέστατη όπως εξάλλου όλοι στο Νότιο Τίρολο ντυμένη με την παραδοσιακή στολή μας εξήγησε ότι η κουζίνα έχει κλείσει, αφού η ώρα ήταν 15:10 αλλά προσφέρθηκε να μας φτιάξει πίτσες κι έτσι τουλάχιστον γεμίσαμε τα στομάχια. Μια μικρή βόλτα για γυναικείο shopping, αναπόφευκτο όταν έχεις γυναίκες μαζί σου, αχόρταγες για βιτρίνες.
Σε λίγο αναχωρούμε και αρχίζουμε την άνοδο προς το passo Gardena. Ένα αρκετά δύσκολο πέρασμα, με πολλές φουρκέτες μοναδικά βράχια διακοσμημένα με χιόνι και τον ήλιο να τους δίνει απίστευτους χρωματισμούς. Ανεβαίνουμε ψηλά και κατηφορίζουμε προς την Val Gardena.


Η κοιλάδα αυτή με μήκος γύρω στα 15 Klm βρίσκεται σε υψόμετρο από 1200 έως 1700 μ. και κατά μήκος της υπάρχουν κοσμοπολίτικα χωριουδάκια και πίστες σκι που φτάνουν μέχρι τα 2518 μ. και κορυφές μέχρι τα 3181 μ. Χωριουδάκια σαν την Selva την Santa Cristina και το Ortisei μοιάζουν με ζωγραφιές. Μπαίνουμε στο Ortisei για καφέ. Στην κεντρική πλατεία το μικρό εκκλησάκι του St. Anthony's Chapel από το 1673 είναι ίσος το πιο πολύ φωτογραφημένο σημείο. Σε όλη το μήκος υπάρχουν fontanes (συντριβάνια) παγωμένα στη μέση του ρέματος που κυλάει δίπλα στο δρόμο.
Παντού στους δρόμους βλέπεις να επιστρέφουν με τα πέδιλα και όλο τον εξοπλισμό τους από τις πίστες μια και έχει αρχίσει να σουρουπώνει. Ο καφές στα 2,50  μας άφησε έκπληκτους όπως επίσης και ο ελεύθερος χώρος στάθμευσης. Ξεκούραση στο ζεστό καφέ παρέα με τις αναμνήσεις της ημέρας και σε λίγο παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.

Λίγες εικόνες από την Val Gardena και βγαίνουμε στην autostratta di Brenero με προορισμό το Hotel Scala στο Bolzano

 

[cave_c1]

Livigno

Την επόμενη μέρα ξεκινάμε για το Livigno.
Το Livignoείναι μια κοιλάδα μήκους περίπου 10 Klm και μέγιστο πλάτος περίπου 1,5 Klm σε υψόμετρο 1816 μ. στο κέντρο των Άλπεων σε Ιταλικό έδαφος στα Ιταλο - Ελβετικά σύνορα. Κατά μήκος της κοιλάδας που καταλήγει σε μια τεχνική λίμνη την Lago di Livigno κυλάει ένα ποτάμι και δίπλα του το ομώνυμο χωριό το οποίο ζει αποκλειστικά από το σκι. Υπάρχουν δύο τρόποι να πάει κανείς εκεί. Ο ένας περνώντας το passo dello Stelvio, ένα καταπληκτικό σε ομορφιά Passo που όμως τον Χειμώνα είναι κλειστό. Έτσι παίρνουμε τον άλλο δρόμο μέσω Ελβετίας. Φεύγοντας από Bolzano παίρνουμε την SS38 για Merano. Το αφήνουμε στα δεξιά μας και ολοταχώς για τα Ιταλο Ελβετικά σύνορα. Στην διαδρομή μας μικρά μεσαιωνικά κάστρα, εκκλησάκια με τα χαρακτηριστικά στενά κωνοειδή καμπαναριά τους και μικρά χωριουδάκια που σε προετοιμάζουν για την χώρα των Αλπεων.

Το Castelbello ένα πραγματικά όμορφο κάστρο πάνω στον βράχο αξίζει μια στάση, όπως επίσης η Glorenza, ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό περιτριγυρισμένο από τα παλιά τοίχοι, στο οποίο για να μπεις μέσα περνάς κάτω από έναν παλιό πύργο σε δρόμο πλακόστρωτο.

Συνεχίζουμε , μπροστά μας βλέπουμε το Tubre το τελευταίο Ιταλικό χωριό πριν μπούμε στην Ελβετία.

To προσπερνάμε και αυτό και στην επόμενη στροφή βρισκόμαστε στην Dogana.

Ο έλεγχος οφθαλμολογικός και από τις δύο πλευρές. Ένα κοίταγμα, ένα νεύμα και περάστε στο Mustair το πρώτο Ελβετικό χωριουδάκι με το μοναστήρι του Stan Giovanni από το 800 μ.χ. περίπου. Η βενζίνη εδώ στα 1,68 €, σχεδόν όσο στην Κέρκυρα δηλαδή.

Ανηφορίζουμε τις Ελβετικές Άλπεις, παιρνάμε το Ofenpas άλλο ένα passo και κατηφορίζουμε προς την άλλη πλευρά του Εθνικού πάρκου, οδηγόντας δίπλα σε καταράκτες και ορμητικά νερά που πέφτουν από τα απόκρυμνα βουνά που απλώνονται ολόγυρα.
Στην πρώτη διασταύρωση αριστερά μας βλέπουμε το tunnel to Livigno ( Munt La Schera).
Ένα πέτρινο tunnel του 1968 μιας κατεύθυνσης την κάθε φορά, κάτω από το Εθνικό πάρκο που σε βγάζει στην Lago di Livigno. Αυτό το tunnel ανήκει στους Ελβετούς οι οποίοι έκαναν καψώνια ενίοτε στους Ιταλούς και το έκλειναν για κάποιες ώρες, κόβοντας έτσι την επικοινωνία με το Livigno. Μπαίνουμε μέσα και σε λίγο αντικρίζουμε την παγωμένη λίμνη στο Livigno και τα διόδια στον σύνοριακό σταθμό 30 € παρακαλώ.

 

[cave_c1]

Livigno

Ξαναμπαίνουμε σε Ιταλικό έδαφος και διασχίζουμε την παγωμένη λίμνη κατά μήκος μέχρι το τέλος της όπου αρχίζει η Val di Livigno.

Όλα άσπρα, απίστευτη ομορφιά, ξυλόσπιτα πίστες του σκι όπου και να κοιτάξεις, τελεφερίκ λεωφορεία να πηγαινοφέρνουν κόσμο, τα μηχανήματα να καθαρίζουν τους δρόμους και να κουβαλάνε φορτηγά γεμάτα χιόνι μέχρι την λίμνη. Μια κατάσταση απερίγραπτα όμορφη και αλλόκοτη για μας. Κάποιος ανεβασμένος στη στέγη, καθαρίζει το χιόνι, κάποιος άλλος ανοίγει δρόμο μέχρι το αμάξι του. Το χιόνι ατελείωτο και αφράτο σου έλεγε "έλα κάνε μια βουτιά".
Οι πίστες γεμάτες από κόσμο κάθε ηλικίας. Μια μαμά με το ελκυθροκαρότσι της και το μωράκι σαν μικρός πιγκουίνος τυλιγμένο, δύο μπόμπιρες του Δημοτικού με τα πέδιλα στην πλάτη τραβάνε προς την πίστα. Όλα μοιάζουν με όνειρο.
Στην παγωμένη λίμνη έχουν φτιάξει πίστα για σπορ αμάξια.

Η ψηλότερη πίστα σκι ξεκινάει από τα 2797 m
Περιπλανιόμαστε στους χιονισμένους δρόμους. Παντού μικρά hotel και pansion, μαγαζάκια με ότι θέλεις, πολλά από τα οποία έχουν αφορολόγητα. Αυτός είναι και ο λόγος που στην επιστροφή μετά το tunnel οι Ελβετοί κάνουν έλεγχο. Βλέπεις η Ελβετία δεν ανοίκει στην Ε.Ε.
Κύριο δομικό υλικό το ξύλο, νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο φαρ ουεστ χιονισμένο.
Το μικρό γραφικό εκλησάκι δεν μπορούσε λείπει. Στην μέση του χωριού κατά μήκος κοιλάει ένα ποταμάκι. Νομίζω ότι η όλη κατάσταση μοιάζει με παραμύθι σαν αυτά που διαβάζαμε στο δημοτικό. Οι φωτογραφίες λένε πιό πολλά από τα λόγια.

Το απόγευμα αναχωρούμε και επιστροφή στο Ξενοδοχείο μας στο Bolzano.
Την επόμενη μέρα αναχωρούμε με προορισμό το λιμάνι της Βενετίας.