Κροατία Ουγγαρία Πολωνία Σερβία Σλοβακία Αποκάλυψη: «Κεντρική Ευρώπη-Βαλκάνια» Μύθοι και πραγματικότητα

[Lianos Leonidas]

Το να φτιάχνεις όνειρα είναι τέχνη.Το κάθε ταξίδι είναι το όνειρο πραγματοποιημένο, όταν θα έχουν πέσει οι μάσκες.Τότε που θα γίνει μια στιγμή ευτυχίας ή θα μετατραπεί σε εφιάλτη.Για να αποφευχθεί το δεύτερο πρέπει αυτός που το σκηνοθετεί το όνειρο να το κάνει με σεβασμό στη προσδοκία των άλλων και με σοβαρότητα.Ετσι σχεδιάζοντας από το Πάσχα με ένα φιλικό μας ζευγάρι, ένα ταξίδι προς τις Δαλματικές ακτές για το φετινό καλοκαίρι και βλέποντας το κόστος να εκτοξεύεται δυσανάλογα με το μέρη που θα πηγαίναμε , αλλάξαμε ρότα στον σχεδιασμό και αποφασίσαμε να πάμε οδικώς με τα αυτοκίνητά μας κατά βάση προς Πολωνία και Ουγγαρία.Ο σχεδιασμός ο οποίος ακολουθήθηκε στο επακρο περιλάμβανε τη κάλυψη 5000 (+) χιλ διασχίζοντας αντίστοιχα τη Σερβία,Κροατία,Ουγγαρία,Σλοβακία και Πολωνία Οι κρατήσεις των ξενοδοχείων έγιναν από το μήνα Μαιο και μας στοίχισαν 580 ευρώ οι δέκα διανυκτερεύσεις( τρίκλινα περικαλώ…).Βέβαια δεν κλείσαμε ξενοδοχεία Seraton και τα τοιαύτα, αλλά αρκεσθήκαμε να μείνουμε σε πιο προσιτά ξενοδοχεία, πεντακάθαρα με πλούσια πρωινά και πάρκινγκ.

Η ιδια η μετακίνηση είναι μια διαδικασία μη στατική, αρα ερωτική.Σου δίνει μια πρωτογενή αίσθηση ελευθερίας, οι κόμποι σου και οι αναστολές λύνονται και αφήνεσαι πιο εύκολα στο τυχαίο.Βέβαια γνωρίζω ότι άνθρωποι είναι δύσπιστοι όσον αφορά να ξεκινήσει κάποιος ταξίδια οδικώς μέσω των Δυτικών Βαλκανίων για λόγους ασφαλείας.. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Αλβανία, και σε μικρότερο βαθμό σε ορισμένες περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας. . Πιστεύω ότι οι ανησυχίες αυτές σήμερα είναι τελείως περιττές, ανεξάρτητα αν ακούσετε από πολλούς διάφορα, συμπεριλαμβανομένων των τουριστικών γραφείων που περισσότερο για λόγους ποσοστών από τις γραμμές της Αδριατικής καθώς και των ασφαλιστικών ετιαρειών , που οι τελευταιές αρνούνται πεισματικά να ασφαλίσουν το αυτοκινητό σας κατά κλοπής και κατευθύνουν τους υποψήφιους ταξιδευτές με τον τρόπο τους μέσω Ιταλίας, για ένα ταξίδι στη Γερμανία, Αυστρία,Ουγγαρία κ.λ.π.
Ξεκινήσαμε λοιπόν τη 30 Ιουν από τη Ναύπακτο με πρώτο σταθμό το Βελιγράδι, όπου μας πήρε με τις στάσεις και καθυστερήσεις κάπου 10 ώρες και κάτι ψηλά… για να φθάσουμε.Φθάνοντας σχετικά γρήγορα μέσω της Εγνατίας Οδού , στο τελωνειακό σταθμό Ευζώνων στις 1000 ωρα , σε κλάσματα δευτερολέπτου βρεθήκαμε στη από εκεί πλευρά των συνόρων.Εδώ μια στάση στα αφορολόγητα ( Duty free), κρίνεται απαραίτητη γιατί αφ’ενός οι τιμές εξακολουθούν ακόμη να είναι δελεαστικές ιδιαίτερα στα τσιγάρα και στα ποτά( ενδεικτικά κούτες τσιγάρα με διεθνή brand στοιχίζουν 16 και 17 ευρώ) και γιατί δεν θα συναντήσετε Duty Free σε καμμία άλλη χώρα.O τελωνειακός έλεγχος στα Σκόπια άνετος χωρίς καθυστέρηση.Απο τους Ευζώνους μέχρι το Βελιγράδι ακολουθείτε τον αυτοκινητόδρομο Ε75, ο οποίος διατρέχει αρχικά τη Δημοκρατία των Σκοπίων και στη συνέχεια συνεχίζει μέχρι το Βελιγράδι.Ανετότατος αυτοκινητόδρομος, με δύο και τρείς λωρίδες ανα κατεύθυνση , με μοναδικές εξαιρέσεις το κομμάτι στα Σκόπια από Γευγελή μέχρι Στενά Δεμίρ Καπού και ενός αντιστοίχου στη Δημοκρατία της Σερβίας , από σύνορα μέχρι Leskovac που ο υπόψη αυτοκινητόδρομος είναι μεν καλής βατότητας και κυκλοφοριακής ροής , πλήν όμως με ένα ρεύμα ανα κατεύθυνση .Για να διασχίσετε τη μικρή Δημοκρατία των Σκοπίων θα σας πάρει, όπως μας πήρε και εμάς κάτι λιγότερο από 3 ώρες.Στη Δημοκρατία των Σκοπίων θα συναντήσετε τρείς σταθμούς διοδίων με τιμές 1 και 1,5 ευρώ(δέχονται και ευρώ, δεν χρειάζεται να έχετε δινάρια Σκοπίων).Ο συνοριακός σταθμός των Σκοπίων με τη Δημοκρατία της Σερβίας βρίσκεται 12 χιλ. έξω από το ΚουμάνοβοΕκεί μετά από τις συνοριακές διατυπώσεις, με ολίγη καθυστέρηση oφείλω να πω στη πλευρά της Σερβίας , περάσαμε στο έδαφος της Δημοκρατίας της Σερβίας.Η Σερβία μετατράπηκε σε ανεξάρτητη Δημοκρατία το καλοκαίρι του 2006 μετά από το δημοψηφισμα που διεξήχθηκε στις 21 Μαι του ιδίου έτους και είχε σαν αποτέλεσμα με 55,4% την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβούνιου από την ομοσπονδία με την Σερβία. Το τέλος της ένωσης των δυο δημοκρατιών αποτέλεσε το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του διαχωρισμού των 6 δημοκρατιών της παλιάς Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, η οποία συγκροτήθηκε το 1945 και συμπεριλάμβανε τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, τη Σλοβενία, τη Κροατία, τη Βοσνία -Εζεργοβίνη και τη Δημιοκρατία των Σκοπίων. Υπό την κυριαρχία του ηγέτη, Josip Broz Tito, υπήρχαν αρκετές εντάσεις. Η ομοσπονδία κράτησε για 10 χρόνια μετά από τον θάνατο του το 1980 και υπό την ηγεμονία του Σέρβου ηγέτη, Slobodan Milosevic, κατέρρευσε στις αρχές του 1990. Εξακολουθούμε να κινούμαστε στον αυτοκινητόδρομο Ε75, όπου μετά από μιά ώρα διαδρομής σταματάμε για φαγητό στο Μπρεντεγιάνε επί του δρόμου(μοτέλ και εστιατόριο).Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.Εδώ μαζί με τους φίλους μας απολαύσαμε παγωμένη μπύρα Scopsko και για μενού Καραγιώργεβα θα ζητήσετε(σνίντσελ ρολό με γέμιση μπείκον και κίτρινο τυρί ).Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας κινούμενοι πάντα στον αυτοκινητόδρομο Ε75 , στον οποίο να σημειωθεί υπάρχουν αρκετά αξιόλογα rest station, όπου μπορείτε να χαλαρώσετε πίνοντας ένα καφεδάκι , πρωτοστατούντων δύο ή τριών αν θυμάμαι καλά Olympus Plaza.Η τιμή της βενζίνης αυτή τη στιγμή στη Σερβία είναι η πλέον φθηνή από τις χώρες που επισκεφθήκαμε , αφού ένα λίτρο στοιχίζει 110 σερβικα δινάρια , δηλαδή 1 ευρώ και κάτι ψηλά…Και εδώ θα συναντήσετε διόδια με τιμές 3 ,5 και 7,5 ευρώ αντίστοιχα.
Είχαμε κλείσει για τη πρώτη βραδιά παραμονής μας στο Βελιγράδι και για τη τελευταία στο ξενοδοχείο Elegance με 70 ευρώ/βραδυά το τρίκλινο και δωρεάν πάρκινγκ.Πολύ καθαρό ξενοδοχείο με καλούς χώρους ,ασφαλέστατο , πλήν όμως λίγο απόκεντρο από το κέντρο , αφού βρίσκεται προς τη βιομηχανική περιοχή του Πάντζεβο([email protected]).

_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο
Μετά το πρωινό αναχώρηση για τη πρωτεύουσα της Κροατίας το πολυσυζητημένο Ζagreb. Η Κροατία ανακήρυξε τη ανεξαρτησία της και έγινε κυρίαρχο κράτος στις 25 Ιουν 1991.Μετά όμως ακολούθησε ένας καταστροφικός πόλεμος μεταξύ Σερβίας και Κροατίας , με αποκορύφωμα τη γνωστή συνθήκη του Ντείτον το 1995. Έχουν πλέον διαφορετικό νόμισμα, κυβέρνηση, γλώσσα (έτσι λένε αλλά χωρίς να πολυπείθουν), βιβλία ιστορίας και όλα γενικώς τα στοιχεία της δικής τους ξεχωριστής εθνικής ουτοπίας. Τους ενώνει όμως ακόμα το φαγητό, το ποτό.Αν και έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια από το τέλος του πολέμου, εν τούτοις διαφορές μεταξύ Κροατών και Σέρβων εξακολουθούν να υπάρχουν,κυριότερες των οποίων είναι οι αμοιβαίες προσφυγές της Σερβίας και της Κροατίας για γενοκτονίες αμφοτέρων στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης της Χάγης , καθώς και η ομαλή επαναπροώθηση των προσφύγων από το πόλεμο στις εστίες τους και στις περιουσίες τους.Κινούμενοι στον αυτοκινητόδρομο Ε 70, πρέπει να καλύψουμε μια απόσταση 385 χιλ. μεταξύ Βελιγραδίου και Ζάγκρεμπ όλο ευθεία αφού να σημειωθεί ότι διασχίζουμε μια από τις πλέον έφορες πεδιάδες της Ευρώπης , τη πεδιάδα του Νοβισαντ που κάποτε , όπως αναφέρεται από σχετικά ευρήματα ήταν θάλασσα..Τα διόδια στη Κροατία είναι σαφέστατα ακριβότερα μετιμές 15 ευρώ και 5,5 ευρώ. Κατά το μεσημεράκι φθάσαμε στο Ζάγκρεμπ και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο Ι Zagreb. Μόλις 10 λεπτά με το αυτοκίνητο από το κέντρο του Ζάγκρεμπ, αλλά σε ήσυχη και γαλήνια θέση, το ξενοδοχείο διαθέτει κλιματιζόμενα δωμάτια με μπαλκόνι με θέα στο γήπεδο του γκολφ και τα γήπεδα του τένις. Τα καταλύματα είναι ανακαινισμένα προσφέροντας μια αίσθηση άνεσης , με τιμή 60 ευρώ η βραδυά .Το Ζάγκρεμπ (Zagreb) έχει πληθυσμό 973.667 κατοίκους (2005). Στην ευρύτερη περιοχή ζουν 1.088.841 κάτοικοι. Η πόλη αποτελείται από τρία τμήματα: τα δύο παλαιότερα τμήματα (Κάπτολ και Γκόρντι Γκραντ) που βρίσκονται στο ψηλότερο σημείο κι από την Ντόνις Γκραντ ("Κάτω Πόλη") με εκτεταμένες σύγχρονες συνοικίες και βιομηχανικές περιοχές.Ενα ντούς και ξεχυνόμαστε στη πόλη.Για τις μετακινήσεις χρησιμοποιήστε το αξιόπιστο δίκτυο συγκοινωνιών και συγκεκριμένα το τράμ , όπου το ένα εισιτήριο στοιχίζει 8 κούνα(7,4 κούνα = 1 ευρώ), προσέξτε όμως γιατί τα τελευταία δρομολόγια είναι στις 11 το βράδυ.Είχα να επισκεφθώ το Ζάγκρεμπ 2 περίπου χρόνια από τη τελευταία φορά.Σαφώς υπάρχουν αλλαγές και στο design της πόλης , αλλά και των κατοίκων της Η ζωή στο Ζάγκρεμπ περιστρέφεται γύρω από το κέντρο και συγκεκριμένα το καθεδρικό ναό και τη κεντρική πλατεία.Καθήστε να απολαύσετε ένα καφέ σε ένα από τα πολυάριθμα που υπάρχουν σε αφθονία στα πέριξ στενά και κάθετους δρόμους καθώς και εστιατόρια κάθε μορφής χαζεύοντας καθώς θα σας προσπερνούν συνεχώς τις καλοβαλμένες κροάτισσες, πραγματικά θεριά όπως λέει και ο φίλος μου που επισκέπτεται για πρώτη φορά τη πόλη και έχει μένει κυριολεκτικά έκθαμβος. Για να γνωρίσετε το Ζάγκρεμπ θα χρειαστείτε τουλάχιστον δύο ημέρες. Να έχετε κατά νού ότι το Ζaγκρεμπ από το καλοκαίρι του 2010 έχει έρθει πιο κοντά με τη Ελλάδα , μετά τη αεροπορική σύνδεση με την Αθήνα που γίνεται από τη Κροατία Airlines , η οποία πραγματοποιεί τρεις φορές-εβδομαδιαία πτήση από το Ζάγκρεμπ για την Αθήνα με δελεαστικές τιμές, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στα 99 ευρώ.Δειπνήσαμε στο εστιατόριο ZagrobackaKatedrala, μετά τη προτροπή και των συζύγων μας , υπο τους ήχους ζωντανής μουσικής και τιμές για πλήρες μενού πάνω κάτω σαν της Ελλάδας.

Συνεχίζεται....
).
.)Εκτός από τη ξεχωριστή φυσική ομορφιά που το περιβάλλει το Ζακοπάνε είναι ένα από τα πιο παλιά και γραφικά θέρετρα.Το είχα ξαναεπισκεφθεί πρίν από δέκα χρόνια και το είχα αγαπήσει, αλλά αυτό που διαπίστωσα τώρα είναι ότι η πόλη , αλλά και η χώρα έχει εξελιχθεί τόσο , ώστε δεν θα ήταν υπερβολή να πώ ότι είναι 40 χρόνια μπροστά από την Ελλάδα. Μείναμε έκπληκτοι από τα μέγέθοι και την ποιότητα των σπιτιών που προσπερνούσαμε. Τα περισσότερα σπίτια σ’όλα τα χωριά της Πολωνίας είναι τεράστια , με βαθμίδες τις δίρρικτες στέγες για να μπορούν να αντιμετωπίζουν τις μεγάλες χιονοπτώσεις απο τα βουνά . Περνάς με το αυτοκίνητο μέσα από μια πολωνική κωμόπολη που σταματά σε ένα πέτρινο τοίχο και από την άλλη μεριά είναι ένα χωράφι με κριθάρι, ένα σαφέστατο όριο: εδώ η πόλη, εκεί η εξοχή.Οι Πολωνοί θεωρούν ότι είναι φευγάτος λαός, αυτοσχεδιαστικός, ελεύθερα πνεύματα.Υπάρχει διάχυτη μια αίσθηση νόμιμης αξίωσης στη ζωή και την ασφάλεια με την οποία ζούν και μεγαλώνουν οι Πολωνοί.Για σήμερα το απόγευμα έχουμε προγραμματίσει να επισκεφθούμε το Κάσπροβι Βιέρχ, μια από τις ψηλότερες κορυφές των Τάτρα. Η εικοσάλεπτη διαδρομή με το τελεφερίκ μέχρι το χιονοδρομικό κέντρο ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία.Το τελεφερίκ σε ανεβάζει στα 2200 μέτρα, εκεί ψηλά στις κορυφές του όρους Τάτρα, στα σύνορα της Πολωνίας και Σλοβακίας.Ασφαλέστατο τελεφερίκ , οργανωμένο καμμία σχέση με του Μπάνσκο στη Βουλγαρία για όσους έχετε πάει και με τιμή,10 ευρώ το άτομο(returnticket).Για το βράδυ κατευθυνθήκαμε στον μοναδικό και ανεπανάληπτο πεζόδρομο της πόλης, όπου σ’ένα από τα πολλά εστιατόρια και ταβέρνες απολαύσαμε νόστιμα πιάτα της περιοχής με βάση φυσικά διάφορες παραλλαγές του κρέατος και συνοδεία τοπικής μπύρας Zywiec.
Η ημέρα σήμερα είναι λίγο συννεφιασμένη.Το δελτίο της Πολωνικής τηλεόρασης προβλέπει βροχές έως βροχούλες μικρής έντασης.Το πρόγραμμα για σήμερα λέει κατέβασμα του ποταμού Ντούνατσεκ(Dunajec), κάνοντας Rafting. Παίρνουμε λοιπόν τις απαραίτητες νιτζεράδες μας και κατευθυνόμαστε στο Sromowce-katy.Απο το μέρος αυτό ξεκινά το Rafting Υπάρχουν δύο διαδρομές και αντίστοιχα δύο μαρίνες προορισμού.Η πρώτη είναι μέχρι Szczawnica με μήκος 18 χλμ και χρόνο της διαδρομής 2 ώρες και 15 λεπτά, η δε δεύτερη μέχρι Kroscienko με συνολικό μήκος διαδρομής 23 km, και χρόνο της διαδρομής 2 ώρες και 45 λεπτά.
Νομίζω ότι η πρώτη που ακολουθήσαμε και εμείς είναι υπεραρκετή.Εισητήριο μπορείτε να προμηθευτείτε στο Sromowce Wyzne (τηλ. 0048 -182629721).Τα Rafting γίνονται καθημερινά 8:30 π.μ. - 5 μ.μ. για τους μήνες από Μάιο-Αύγουστο.Τα κανονικά εισιτήρια στοιχίζουν 10 ευρώ το άτομο.Τα πάντα είναι οργανωμένα και ασφαλή.Απο τις τουαλέτες του σταθμού μέχρι τους Πολωνούς γονδολιέριδες με τα ανοικτά άσπρα πουκάμισα και τα χαρακτηριστικά εθνικ γιλέκα.Η διαδρομή των 18 μαγικών χιλ. που διανύουν οι σχεδίες ακριβώς επάνω στα σύνορα με τη Σλοβακία με κρεμασμένα από πάνω σας πυκνά δάση από κωνοφόρα και καστανιές, καθώς και γκριζωπούς βράχους σε παράξενους σχηματισμούς, συγκαταλέγονται ανάμεσα στα τρία κυριότερα αξιοθέατα της Πολωνίας.Χάρη στη φυσική ομορφιά της, αλλά και στη πλούσια πανίδα που κυριαρχεί η περιοχή φιλοξενεί αρκούδες , λύκους και αποτελεί όλη η περιοχήένα από τους δημοφιλέστατους εθνικούς δρυμούς της χώρας.Να πω στο σημείο αυτό ότι αν κινηθείτε με τα αυτοκίνητά σας μέχρι το Sromowce-katy, όπως κάναμε και εμείς υπάρχουν δύο υπαίθρια πάρκινγκ με τιμές 7 ζλότ που μπορείτε να αφήσετε το αυτοκίνητό σας. Από το τέλος του Rafting μπορείτε να επιστρέψετε στο πάρκινγκ του Sromowce με λεωφορείο με raftsmen. Αν πάλι δεν θέλετε να έρθετε μέχρι εδώ με το αυτοκίνητό σας , αλλά να το αφήσετε στο ξενοδοχείο μπορείτε να πάρετε ένα μίνι λεωφορείο από το Ζακοπάνε για το Sromowce όπου το rafting ξεκινά Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το rafting εδώ: http://www.flisacy.com.pl/lang/en. Επιστρέψαμε στο Ζακοπάνε και ξεχυθήκαμε στο πεζόδρομοKrupowki και στα πέριξ δρομάκια για τη αγορά των απαραίτητων σουβενίρ και δώρων.Υπάρχουν καταστήματα με καλά δερμάτινα και ξυλόγλυπτα, ενώ δεν θα πρέπει να παραλείψετε να πάρετε μαζί σας και δείγματα από τα φημισμένα καπνιστά τυριά της περιοχής.Στο stan Νο 17 , εντελώς τυχαία συναντήσαμε μια Πολωνέζα που εξέθετε τα τυριά της, είχεζήσει στη Ελλάδα , μιλούσε άπταιστα Ελληνικά και έξεφραζε το θαυμασμό και τη αγάπη της για τα χρόνια που έζησε στη πατρίδα μας.Κατά το βραδάκι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και για απόψε αποφασίσαμε, μιάς και ο καιρός ήταν και λίγο βροχερόςνα φάμε στο ξενοδοχείο.
θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες για τη πόλη και την ιστορία της.Μετά το σουλατσάρισμα στους δρόμους γύρω απότη πλατεία και τα πέριξ στενά, καιρός για να απολαύσουμε ένα καφέ. Σε συνδυασμό με περιγραφές-ιστορίες στο forum άλλων τραβελοριστών, καθήσαμε στο Wedel . Εδώ κάποιοι εξ ημών δοκίμασαν υπέροχες πραλίνες αλλά επίσης και ζεστή σοκολάτα από την τεράστια συλλογή τους.Τιμές 8-10 ζλότ κατ’ατομο.Ολη η Πολωνία και ιδιαίτερα η Κρακοβία αποτελεί ένα διατροφικό παράδεισο.Οσο αφορά τις τιμές κυμαίνονται από πολύ χαμηλές έως πάρα πολύ υψηλές, ανάλογα με το βαλάντιο του καθενός μας.Γύρω από τη πλατεία Rynek Glowny , όπου τελικά καθήσαμε και εμείς θα βρείτε αρκετά καφέ-εστιατόρια, τα οποία θα σας σερβίρουν πλούσιες μερίδες με τραπεζάκια στη πλατεία και σερβιτόρους ντυμένους στη τρίχα, με τιμές που ξεκινούν από τα 30zlot(7,5 ευρώ) το κυρίως πιάτο. Λογικές τιμές πιστεύω.
τουλάχιστον 1,1 εκατομμύριο ανθρώπους--Αθίγγανους, ομοφυλόφιλους, Σοβιετικούς, στη μεγάλη όμως πλειοψηφία Εβραίους κρατούμενους απ'όλη την κατεχόμενη Ευρώπη. Το κολαστήριο λειτούργησε από το 1940 έως το 1945, έτος κατά το οποίο γίνονταν νυχθημερόν οι καύσεις νεκρών κρατούμενων στα κρεματόρια. Το στρατόπεδο απελευθερώθηκε από τις σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις, καθώς "έμπαινε" η άνοιξη του 1945...Με τιμή που αγγίζει σχεδόν τα 11 ευρώ ανα άτομο ....είσερχεσαι στο στρατόπεδο για μια ξενάγηση διάρκειας δύομισυ περίπου ωρών με συνοδεία ξεναγού υποχρεωτικώς. Επιστροφή στη Κρακοβία , ολίγη ανάπαυλα και ξεχυνόμαστε ξανά στο κέντρο της Κρακοβίας.Το ταξίδι στη Κρακοβία δεν τελειώνει με τις επισκέψεις στα αξιοθέατα.Η πόλη διανύει τη καθημερινότητά της σε έντονους ρυθμούς.Αν ρωτήσετε κάποιο Πολωνό να σας πει για τη Κρακοβία, είναι πολύ πιθανό να πάρετε τη εξής απάντηση «στη Βαρσοβία δουλεύουμε, στη Κρακοβία διασκεδάζουμε».Καφεδάκι σε ένα από τα αμέτρητα καφέ της πλατείας και στη συνέχεια κλείσαμε τη βραδυά μας στο ατμοσφαιρικό εστιατόριο Pod Aniolami, που στεγάζεται σε ένα παλιό κελάρι και σερβίρει παραδοσιακές πολωνέζικες σπεσιαλιτέ.
Φθάνοντας στο ψηλότερο σημείο του ταξιδιού σε σχέση με την Ελλάδα και όχι με τη υψομετρική διαφορά, αρχίζουμε σήμερα την επιστροφή.Πρέπει να καλύψουμε μια απόσταση περίπου 530 χιλ. ακολουθώντας αρχικά τον Ε50 και στη συνέχεια τον Ε71 από τα σύνορα Σλοβακίας-Ουγγαρίας μέχρι τη Βουδαπέστη που είναι και ο σημερινός προορισμός μας.Περνάμε λοιπόν τα σύνορα Πολωνίας και εισερχόμαστε στο έδαφος της Σλοβακίας με προορισμό για μια στάση καφέ τη πόλη του Πόπραντ στο ανατολικό τμήμα της Σλοβακίας.Ολη αυτή η περιοχή της Σλοβακίας στη παραμεθόριο με τη Πολωνία είναι γνωστή ως η περιοχή του Σπίς, κατάσπαρτη με κάστρα και ιστορικές πόλεις.Είναι ενας θησαυρός της Σλοβακίας που μοιάζει με ελβετικό καντόνι, καθώς αποτελεί γεωγραφικό χώρο, αλλά όχι διοικητική περιφέρεια του σλοβακικού κράτους με καθεστώς υψηλού επιπέδου αυτοδιοίκησης και αυτοδιάθεσης.Η πόλη του Πόπραντ είναι μια μικρή πόλη με παλιό και ιστορικό κέντρο και με καλοδιαστηρημένα πολύχρωμα σπίτια , που πιστεύω ότι μαζί με τη γύρω περιοχή ανήκει ακόμη στους άγνωστους μικρούς θησαυρούς της κεντροανατολικής Ευρώπης.Η πλατεία του Αγίου Εγκίντιους είναι η καρδιά και ο πυρήνας αυτής της πόλης των 55000 ψυχών περίπου. Είναι ακόμη πρωί και σε συνδυασμό με την υγρασία, κάνει τις ηλιαχτίδες της ημέρας να παιχνιδίζουν με τη ομίχλη που περιστρέφεται γύρω από τις βουνοπλαγιές.Εκεί ψηλά στη κορυφή πάνω από τη πόλη του Σπίσκε Ποντχράντιε υψώνεται ένα γιγάντιο κάστρο, αρχικά θολό, κατόπιν πεντακάθαρο καθώς διαλύεται η πρωινή ομίχλη ή είναι απλώς ένα εξόγκωμα στο βράχο.Ναι αυτό είναι το περίφημο κάστρο του Σπίς που προσφέρει στη περιοχή ένα χαρισματικό τοπίο αντάξιο του θρυλικού παρελθόντος της.Το κάστρο αυτό δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο της Σλοβακίας , αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα της κεντρικής Ευρώπης.Το γεγονός ότι η γοτθική αρχιτεκτονική του έχει μείνει αναλλοίωτη μέχρι σήμερα, αλλά και το γιγάντιο μέγεθός του έπεισαν την Unesco να το συμπεριλάβει στη λίστα της.Η αλήθεια είναι ότι όλη η περιοχή απομονωμένη στο κέντρο της ανατολικής Σλοβακίας, ανάμεσα στα σύνορα με Πολωνία, Ουγγαρία και Ουκρανία είναι κατάσπαρτη με μικρές γλυκιές ιστορικές πόλεις, ανέγγιχτες ακόμη από τον μαζικό τουρισμό που αξίζει κάποιος αν διαθέτει το χρόνο να τις επισκεφθεί. Σπίσκε Ποντχραντιε Λεβοτσα, Κέσμαροκ Σπίσκα Νόβα Βες, είναι μερικές από αυτές.Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας και εν μέσω ξαφνικής νεροποντής , η οποία δυσκόλεψε αρκετά τη διαδρομή μας κατευθυνόμαστε προς τα σύνορα της Ουγγαρίας , τα οποία θα διαβούμε από το Kosice.Αχαρη πρώην βιομηχανική πόλη η τελευταία με τα απομινάρια των καμινάδων των εργοστασίων να στέκουν βουβά στο πέρασμα του χρόνου τη προσπερνούμε και μετά από λίγο πατάμε το έδαφος της Ουγγαρίας, ακολουθώντας τον Ε71.Και στη Ουγγαρία υπάρχουν πολλοί καλοί αυτοκινητόδρομοι ανευ διοδίων..Ο συγκεκριμένος αυτός δρόμος ο Ε71, που οδηγεί στη Βουδαπέστη το καλοκαίρι διέρχεται από αχανείς αγρούς με ηλιοτρόπια που εκτείνονται μέχρι τη γραμμή του ορίζοντα που βλέπουν τα μάτια σας.Φθάσαμε στη Βουδαπέστη κατά τις 8 ωρα το απόγευμα και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο Ibis Budapest VaciUt στο οποίο έχουμε κλείσει για δύο βραδυές με τιμή 55 ευρώ η βραδυά το τρίκλινο. Μέχρι να αποφασίσουμε να βγούμε, η ώρα είχε πάει 10:30.Πήραμε λοιπόν το μετρό της Βουδαπέστης και κατεβήκαμε που αλλού στο πεζόδρομο και εμπορικό δρόμο συγχρόνως τη Vaci. Ο περίφημος πεζόδρομος Vaci με τις πανάκριβες βιτρίνες και τα ωραία καφέ βρίσκεται στο κέντρο της Πέστης , ενώ ένα δρόμο πιο εκεί είναι ο Δούναβης .Ισως η επιλογή μας αυτή να αποδείχθηκε τελικά ως η πιο λανθασμένη σ’όλο το ταξίδι.Και θα εξηγήσω το γιατί..Το μετρό της Βουδαπέστης έκλεινε στις 11.30,ένα μέτρο μεσούσης και της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα αρκετά βρώμικο , γεμάτο περιθωριακούς τύπους στα υπόγεια των σταθμών.Σύν τοις άλλοις τα εστιατόρια στο κέντρο ήταν κλειστά και σε δύο τελευταία που δεν είχαν ακόμη κλείσει,θαμώνες και προσωπικό παρακολουθούσαν διακαώς προσηλωμένοι το αγώνα του μούντιαλ αν θυμάμαι καλά Ισπανία-Γερμανία.Αντε να βρείς ακρη…. Μετά απ’αυτή τη ψυχρολουσία πήραμε ξανά το μετρό και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και κάπως έτσι έκλεισε άδοξα η βραδυά μας.
Σήμερα θα περιηγηθούμε σε μια ηλιόλουστη Βουδαπέστη με θερμοκρασία που άγγιξε από νωρίς το πρωί και τους 36 βαθμούς κελσίου. Η χώρα αριθμεί, με βάση εκτιμήσεις του 2009, 9.905.596 κατοίκους. To προσδόκιμο ζωής στους άνδρες είναι, με βάση εκτιμήσεις του 2009, τα 69,27 χρόνια και στις γυναίκες τα 77,87 χρόνια . Οι Ούγγροι (Μαγυάροι όπως είναι επι το λαικότερο γνωστοί) και των οποίων η καταγωγή είναι κάτι που προκαλεί διαφωνίες και συζητήσεις μεταξύ ιστορικών και ανθρωπολόγων , είναι ενας καλιεργημένος από τα παλιά χρόνια λαός και η χώρα οφείλει την παγκόσμια φήμη της στα ιαματικά νερά, στους νομπελίστες και στους αθλητές της.Η Ουγγαρία χάρισε τον 20ο αιώνα δώδεκα νομπελίστες στον κόσμο, ενώ χάρη στους ολυμπιονίκες της, η χώρα καταλαμβάνει σταθερά κάθε φορά την 10 η – 15 η θέση στην κατάταξη των χωρών. Αν και οι περιπέτειες της ιστορίας είχαν οδηγήσει τους περισσότερους Ούγγρους μακριά από την πατρίδα, ποτέ δεν απαρνήθηκαν τις ρίζες τους .Ο Δούναβης καθορίζει την οψη της πόλης που απλώνεται εκατέρωθεν σε δύο μέρη.Στη δυτική όχθη οι δασωμένοι λόφοι της Βούδας, φιλοξενούν παλάτια, μνημεία και αριστοκρατικές συνοικίες. Ετσι παίρνοντας το BudaraniSiklo τελεφερίκ της Βουδαπέστης και με τιμή τα 3 ευρώ, ανεβήκαμε στο λόφο της Βούδας, όπου είδαμε την καστρούπολη με τους Πύργους των Ψαράδων - καταπληκτική θέα της Βουδαπέστης και του ποταμού Δούναβη με τις γέφυρες- τον Γοτθικό Ναό Ματτύας, όπου στεφόταν παλιά οι Ούγγροι βασιλείς, το Βασιλικό Παλάτι όπου στεγάζεται η Εθνική πινακοθήκη με έργα Ούγγρων καλλιτεχνών.Νέο αξιοθέατο του Κάστρου αποτελεί και το Σπίτι των Ουγγρικών Κρασιών, στα υπόγεια κελά*ρια του οποίου, μήκους εκατοντάδων μέτρων, ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει 450 κρασιά από τις είκοσι δύο ιστορικές οινοπαραγωγές περιοχές της Ουγγαρίας. Όποιος μπαίνει, παίρνει ένα μικρό φλιτζάνι και μπορεί να ξεκινήσει για την οινογευστική εκδρομή, δοκιμάζοντας 70–80 είδη κρασιού.Εμείς πάντως δεν προκάναμε…………Ηπιαμε όμως σ’ένα από τα φοβερά στέκια της Βούδας ένα καφέ με τιμές φυσικά Ελλάδος.Στη ανατολική όχθη, οι επίπεδες εκτάσεις της Πέστης κρύβουν τη καρδιά της σύγχρονης πόλης.Στο πεζόδρομο Vaci χτυπάει η καταναλωτική καρδιά της πόλης. Στην Πέστη μπορείτε να περπατήσετε και να δείτε την αλυσιδωτή γέφυρα με τις προτομές λεόντων στις εισόδους της, όπου βρίσκεται και το ξενοδοχείο INTERCONTINENTAL, τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου, τη λεωφόρο Andrassy, όπου βρίσκεται και η Όπερα, και η οποία καταλήγει στο πάρκο της πόλης, όπου βρίσκεται η πλατεία Ηρώων με το μνημείο της Χιλιετηρίδας και τις προτομές των Ούγγρων Βασιλιάδων, το περίφημο κτίριο της Βουλής που καθρεφτίζεται στα νερά του Δούναβη, τα ιαματικά λουτρά Σέτσενυ.Ο καλύτερος όμως τρόπος για να πάρει κάποιος μια γεύση της Βουδαπέστης και που είναι όλα τα λεφτά που λέμε ,είναι να κάνετε μια ποταμίσια κρουαζιέρα.Ετσι συγκρίνοντας τις τιμές των διαφόρων dealers που μας προσέγγιζαν στο δρόμο, αποφασίσαμε να κάνουμε μια οργανωμένη ξενάγηση με ένα από τα πολλά καραβάκια που πραγματοποιούν ημερήσιες κρουαζιέρες κατά μήκος του ποταμού και κατευθυνθήκαμε στο Dock 10, στη εταιρεία Dunayacht με τιμή 9 ευρώ το άτομο.Κυλάει το καραβάκι στα όχι όμως και τόσο καθαρά …νερά του Δούναβη και δίπλα σας βλέπετε να ξεδιπλώνονται οι ομορφιές και τα ιστορικά μνημεία της πόλης.Υπάρχει μια πρόληψη που λέει ότι όταν περνούμε με ένα πλοίο κάτω από κάποια γέφυρα, πρέπει να κάνουμε μια ευχή και η ευχή μας θα γίνει πραγματικότητα. Στη Βουδαπέστη θα μπο*ρούσαμε να κάνουμε εννέα ευχές. Μαζί με τις δύο σιδηροδρομικές γέφυρες συνολικά 9 γέφυρες ενώνουν τις όχθες του Δούναβη, όχι όμως και της mini κρουαζιέρας….Αυτή η mini κρουζιέρα διαρκεί δύο ώρες περίπου. Βέβαια να αναφέρω ότι τα πάντα στη Βουδαπέστη έχουν εμπορευματοποιηθεί μιας και η πόλη σηκώνει σχεδόν μόνη της το βάρος όλου του εισερχόμενου τουρισμού της χώρας(14.000.000 εκατ. τουρίστες επισκέφθηκαν τη χώρα το προηγούμενο χρόνο, σεβαστό … ποσοστό….).Παντού υπάρχουν εισιτήρια , όσο για το ΦΠΑ είναι κατά περίπτωση στο 18%, 20%, και 25%.Υπάρχουν αναρίθμητα καφέ και εστιατόρια κάθε μορφής και γούστου σ’όλη τη Βουδαπέστη.Τα περισσότερα βρίσκονται στην Andrassy και στη πλατεία Λιστ (Ferenc Lisztter),αλλά και στο λόφο της Βούδας.Εμείς όπως είχαμε και τις πληροφορίες μας επισκεφθήκαμε το NewYorkcafe το οποίο βρίσκεται λίγο πιο μακριά από το κέντρο και είναι ένα όμορφο καφέ μέσα σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο το Boscolo.Αν κινηθείτε με τράμ παίρνετε το 4 ή 6 και κατεβαίνετε στη στάση Wesselenyiutc, αν κινηθείτε με τρόλει παίρνετε το 74. Υπάρχουν όμορφα αγάλματα έξω από τα παράθυρα και η εσωτερική αρχιτεκτονική του είναι πολύ όμορφη.Αξίζει το κόπο για ένα καφέ ή ένα γεύμα , ανάλογα τι προτιμάτε, έστω και αν οι τιμές του είναι τσιμπιμένες… Η Βουδαπέστη είναι ενας μικρός παράδεισος γαστρονομικών απολαύσεων.Αξίζει ακόμη να αναζητήσετε τα γνήσια πιάτα της ουγγρικής κουζίνας και να απολαύσετε υπέροχους συνδυασμούς με κρέας, λαχανικά, φρέσκια κρέμα, πιπεριές και την απαραίτητη πάπρικα κάτι που κάναμε και εμείς σ’ένα τουριστικό εστιατόριο της Vaci, αφού εις μάτην έψαχνα να βρώ το εστιατόριο Faral, που βρίσκεται σ’ένα παράδρομο κάθετο της Vaciutca, σύμφωνα με περιγραφές τραβελορίστα που είχε επισκεφθεί τη πόλη και το συνιστούσε ανεπιφύλακτα.
Μήπως όμως δεν επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές στα Σκόπια, στη Ρουμανία, κ.α.Οποιος από εμάς έχει γυρίσειεκεί έξω ,θακαταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω.Γεμίσαμε κάθε λογής μετανάστες με διαφορετικά ήθη και έθιμα, εντελώς ξένους προς τοπολιτισμό μας και τις παραδόσεις μας και αυτούς τους ανθρώπους τους έχουμε ακόμη εκεί έξω και τους εκμεταλεύονται προς ίδιο όφελος η κάθε χώρα ανάλογα με τους σκοπούς της..Τουλάχιστον να τους δίναμε εκείνα τα άκρως απαραίτητα εφόδια να προβάλουν την Ελλάδα και τα συμφέροντά της όποια και αν είναι αυτά( εμπορικά, βιομηχανικά, κουλτούρας κ.α).
Γι’αυτό αγάπησα τον Σεφέρη.Για μια και μόνο του φράση.Το « Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδαμε πληγώνει» .
Αφήνουμε το χωριό και πληροφορούμενοι από τους κατοίκους του ότι στο μεθοριακό σταθμό του Szeged,όπως μεταδίδει και η ουγγρική τηλεόραση επικρατεί κομφούζιο από τις ορδές αδειούχων κατά βάση Τούρκων της Δυτικής Ευρώπης που κινούνται για τη πατρίδα τους για τις καλοκαιρινές διακοπές αποφασίζουμε να αλλάξουμε ρότα και να κινηθούμε προς τα Σερβοουγγρικά σύνορα από τον Ε 53 , από το σταθμό της Tompa μιας και ο προορισμός μας σήμερα είναι το Βελιγράδι. .Ησυχος δρόμος καθαρά επαρχιακός , μαγυάρικη φύση. Κάτι όμως τα χωριά τα οποία προσπερνάμε το ένα μετά το άλλο, κάτι οι ποδηλάτες που κινούνται στις άκρες του επαρχιακού δρόμου μας βγήκε η πίστη μέχρι να φθάσουμε στο Νόβισαντ και από εκεί να πάρουμε τον αυτοκινητόδρομο για το Βελιγράδι. Οι Ούγγροι σέβονται σε πολύ μεγάλο βαθμό τους ποδηλάτες, γι’αυτό απαιτείται σε τέτοιο δρόμο να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.Μπήκαμε στη Σερβία, μια Σερβία που συντηρεί το παρελθόν ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζεται για το μέλλον, μια Σερβία που και αυτή με τη σειρά της έχει τείνει χείρα βοηθείας από το 2009 στο ΔΝΤ ύψους 3 περίπου δις. ευρώ και κάθε τόσο περνάει τέστ drive…….απο τους ελεγκτές, οι οποίοι στη τελευταία έκθεσή τους διαπιστώνουν ότι η ανάκαμψη της χώρας δεν θα είναι εύκολη ούτε γρήγορη και οποσδήποτε όχι πρίν από το 2012.Με αναγνωρίζουν αρα υπάρχω, να τι ψάχνει διαρκώς να βρεί ο Σέρβος.Ο σερβικός πατριωτισμός, που γίνεται κατανοητός, όταν ληφθεί υπόψη το περιβάλλον και οι καιροί, θα φανεί ίσως σωβινιστικός σε μερικούς.Ο Γάλλος, ο Αγγλος, ο Ελβετός, ο Γερμανός,κ.α δεν είναι αναγκασμένος να αποδεικνύει κάθε στιγμή πως είναι είναι Γάλλος, ο Αγγλος, ο Ελβετός,κ.αΟ Σέρβος όμως είναι αλλιώς.Το ότι η Ευρώπη αναγνωρίζει στο Σέρβο πως υπάρχει, πως είναι μια πραγματικότητα είναι γι’αυτόν το μεγαλύτερο δώρο, αν και αυτό το «εγω» έχει αρχίσει να αμφισβητείται από τους νεώτερους. Στη reception του ξενοδοχείου η όμορφη Σερβα receptionist μας λέει “Ο μέσος μηνιαίος μισθός ενός Σέρβου τον περασμένο Γενάρη ήταν 375 ευρώ"το Κόσσοβο δεν με ενδιαφέρει καθόλου, ούτε και η εθνική υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και τα άλλα παραμύθια για ηλίθιους… Απλά θέλω να ζήσω".Ενας άλλος Σέρβος ο Drako που συναντήσαμε στο ξενοδοχείο είναι απογοητευμένος και οργισμένος με όλη τη κατάσταση και μας λέει "Η γυναίκα μου έχει πτυχίο μάστερ στην ιατρική, εγώ έχω πτυχίο στην πληροφορική". "Συνολικές απολαβές Ιουλίου 2010 – 805 ευρώ. Απολαβές Ιουλίου 2008 – 1.100 ευρώ".Οσο πάμε και κατεβαίνουμε.Ο κόσμος τουλάχιστον στο Βελιγράδι έχει μπουχτίσει από τα κόμματα της εξουσίας και "όλους τους άλλους". Το σέρβικο δηνάριο μειώνεται έναντι του ευρώ από τις αρχές του έτους. Την 1η Ιανουαρίου ένα ευρώ άξιζε 95,8 δηνάρια, ενώ τώρα που επισκεπτόμαστε εμείς το Βελιγράδι φθάνει τα 102 δηνάρια.Στο Βελιγράδι στο οποίο σαφώς θα πρέπει να αφιερώσει κανείς δύο τουλάχιστον διανυκτερεύσεις πρέπει απαραιτήτως να επισκεφθείτε το Μουσείο του Τίτο που είναι έξω από τη πόλη, στο οποίο περίεχονται όλα σχεδόν τα προσωπικά του αντικείμενα , καθώς και τα δώρα που του πρόσφεραν οι διάφοροι ηγέτες ανα τον κόσμο τις δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου, το φρούριο που βρίσκεται στη προέκταση του κεντρικού πεζόδρομου της πόλης της Knez Mihalova που όλο το 24ωρο είναι γεμάτο και σφίζει κατά βάση από νεαρόκοσμο, το άγαλμα του Ρήγα Φεραίου που βρίσκεται απέναντι από τον ζωολογικό κήπο της πόλης, το βομβαρδισμένο από τα νατοικά πυρά Υπουργείο Αμυνας και τέλος τις καφάνες.Τι εστι καφάνα.Οι ταβέρνες του Βελιγραδίου , επι το λαικότερο τα καπηλιά( καλούς κρεατομεζέδες, κρασί και μουσική).Εμείς παίρνωντας ένα ταξί κατευθυνθήκαμε στη Knez Mihalova και από εκεί περιηγηθήκαμε στο φρούριο.Για το βράδυ επισκεφθήκαμε τη μποέμικη συνοικία της πόλης τη ξακουστή Σκαντάλια.Σ’αυτή τη παλιά συνοικία ( φανταστείτε του Ψυρρή υπο σμίκρυνση) κάθε βράδυ γίνεται ένα ξεφάντωμα ανευ προηγουμένου.Κάθε κέντρο έχει τη δικιά του ορχήστρα με χάλκινα κατά βάση όργανα, αλλά και βιολιά και βιολετσέλο, που περιέρχονται στα τραπέζια και παίζουν άσματα των αγίων..Εαν φυσικά τρελλαίνεστε για χάλκινα, όπως εμείς θα πρέπει να προγραμματίσετε και να πραγματοποιήσετε μια επίσκεψη μέχρι το φεστιβάλ χάλκινων της Guca,που γίνεται κάθε χρόνο 10-12 Αυγ.Οχι χαμός αλλά χαημός …μέχρι πρωίας και πτώσεως στο φεστιβάλ αυτό που μαζεύονται ορχήστρες απ’όλα τα Βαλκάνια και κόσμος απ’΄ολη την οικουμένη.Του χρόνου ναμαστε καλά, πιστεύω να πάμε μέχρι εκεί.Καθήσαμε λοιπόν γιας να επανέλθω σε μια από τις καφάνες της Σκαντάλια και απολαύσαμε τους μεζέδες μας και τις μπύρες μας συνοδεία των χάλκινων.Τ ιμές 8 ευρώ το άτομο.Αν τώρα τα απεχθάνεστε αυτά και το παίζετε φυσιολάτρες το Βελιγράδι έχει και τα Boat Restaurants(10 τον αριθμό παρακαλώ) κατά μήκος της όχθης του Δούναβη, όπου μπορείτε να γευθείτε ποταμίσιο κατά βάση δεψαράκι.Δεν θα το συνιστούσα..Το Βελιγράδι όπως και οι άλλες πόλεις προσφέρονται γιδομένης της συναλλαγματικής ισοτιμίας και της ισχυροποίησης του ευρώ.Ενα καλό εμπορικό κέντρο είναι το City Passage που βρίσκεται στη Obilicev venac .Τα Σκόπια και η Σερβία απορροφούν περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ από καταναλωτές και επισκέπτες που επισκέπτονται από την Ελλάδα αυτές τις δύο χώρες.
Αποχαιρετούμε σήμερα πρωί-πρωί μετά το πρωινό το ελαφρώς ομιχλώδες(εξ αιτίας του Δούναβη) Βελιγράδι και μέσω του Ε75 κατευθυνόμαστε αρχικά προς Δημοκρατία Σκοπίων και στη συνέχεια για πάτρια εδάφη.Εχει δυστυχώς κίνηση, η οποία μας ακολουθεί κατά βάση μέχρι τα διόδια της Νις, αφού τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι μετανάστες Τούρκοι και Βούλγαροι της Δυτικής Ευρώπης που πάνε στις χώρες τους για τις καλοκαιρινές διακοπές.Φθάνουμε μετά από 4 και… ώρες στα σύνορα Σερβίας-Σκοπίων , όπου συναντήσαμε απίστευτη ταλαιπωρία και καθυστέρηση μιας και επιπλέον ώρας.Μπαίνουμε τελικά στη Δημοκρατία των Σκοπίων και αποφασίζουμε μια στάση στη πόλη του Κουμάνοβο, που αριθμεί 70000 κατοίκους περίπου.Επισκεφθήκαμε ένα σούπερ μάρκετ που υπάρχει και εδώ και μετά από σύγκριση τιμών αγοράσαμε μερικά σαμπουάν και αφρόλουτρα σε όντως πολύ πιο προσιτές τιμές από την Ελλάδα.Επειδή τα είδη που αγοράσαμε ήταν όλα διεθνή brand πιστεύω ότι οι τιμές στον καταναλωτή διαμορφώνονται ανάλογα με το μηνιαίο εισόδημα.Ετσι λοιπόν στα Σκόπια ο μηνιαίος μισθός ενός βιομηχανικού εργάτη είναι γύρω στα 120 ευρώ, ενώ μιας υπαλλήλου στο δημόσιο 240 ευρώ περίπου. Ενα κούρεμα στα Σκόπια κοστίζει μόλις 2 ευρώ, μια εξαγωγή δοντιού 8 ευρώ και ένα σφράγισμα δεν ξεπερνά τα 20 ευρώ. Μια καινούργια οδοντοστοιχία στη Γευγελή κοστίζει μόνον 150 ευρώ όταν στην Ελλάδα μπορεί να φτάσει και τα 1000 ευρώ.Στις νότιες περιοχές των Σκοπίων, στις οποίες υπάρχει εύκολη πρόσβαση από την Ελλάδα χάρη στην ύπαρξη τριών μεθοριακών σταθμών (Νίκη Φλώρινας, Εύζωνοι και Δοϊράνη στο Κιλκίς), οι τοπικές αγορές έχουν στηθεί με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των Ελλήνων. Πινακίδες στα ελληνικά και ελληνόγλωσση υπάλληλοι είναι έτοιμοι να εξυπηρετήσουν τον Ελληνα επισκέπτη. Ο τζίρος που δημιουργούν οι Ελληνες στα Σκόπια έχει προκαλέσει και το ενδιαφέρον των Τουρκων επιχειρηματιών.Ετσι κοντά στα ελληνικά σύνορα και πρίν τη πόλη του Γευγελή τελειώνει από τον από τον τούρκο Sudi Ozkan , γνωστό και ως «βασιλιά των καζίνο», η κατασκευή ξενοδοχείου-καζίνου σε συνεργασία με την «Sheraton».
Στα Σκόπια δραστηριοποιούνται περί τις 300 ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν επεκτείνει τις επενδύσεις τους σ’αυτή τη βαλκανική χώρα, απασχολώντας περί τους 20.000 εργαζομένους. Ο όγκος του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών μέσα σε μια δεκαετία δεκατετραπλασιάστηκε, αγγίζοντας τα 758,4 εκατομμύρια ευρώ το 2006, από μόλις 52 εκατομμύρια ευρώ το 1995.
Πρακτικά η Ελλάδα αποτελεί το βασικό οικονομικό αιμοδότη των Σκοπίων.
Μ’αυτές τις λίγες ή πολλές σκέψεις μπήκαμε Ελλάδα, χωρίς καμμία απολύτως καθυστέρηση ή ταλαιπωρία στο συνοριακό σταθμό των Ευζώνων και πρίν συνεχίσουμε για τα ενδότερα της πατρίδας μας , στάση για ένα frape και τσιγάρο.Φοβερή εμπειρία αυτό το ταξίδι με μεγάλη ποικιλία παραστάσεων και δυνατές εικόνες.Δεν θα πώ τίποτε περισσότερο.Καληνύκτα….(Ντόμπρο νότσε):roll:

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[vagantos]

Καλώς τον Λεωνίδα, περιηγητη της Κ.Ευρωπης και των Βαλκανιων αυτη τη φορά. Μου αρέσουν οι λεπτομέρειες που δίνεις.
( Με ξάφνιασε ο εφιάλτης στην αρχή της ιστορίας. Τον βρήκα υπερβολικό)

 

[ANEL]

Το να φτιάχνεις όνειρα είναι τέχνη.
​

πολύ όμορφο αυτό....εύχομαι πάντα να φτιάχνεις όνειρα και να τα πραγματοποιείς
άντε περιμένω και τη συνέχεια του ονείρου

 

[JES]

Αρκετα τσιμπιμενα βλεπω τα διοδια στους "γειτονες".....
Πολυ ενδιαφερον η ιστορια σου, περιμενουμε την συνεχεια....

 

[pattyyy]

Λεωνίδα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η έναρξη της εξιστόρησης του road trip! Εις αναμονή της συνέχειας!

 

[Lianos Leonidas]

Κεφάλαιο 2ο
3ή ημέρα ( 2 Ιουλ 2010)
Πλουσιοπάροχο πρωινό σκανδιναβικού τύπου, με τη απροσδόκητη συνοδεία κάποιων χάλκινων ήχων να ακούγονται στο βάθος από κάποια παρακείμενη πολυκατοικία της συνοικίας και αναχώρηση για Ουγγαρία.Κινούμαστε σήμερα στον αυτοκινητόδρομο Ε 71, ο ,οποίος μέσα από μια καταπράσινη διαδρομή μας κατευθύνει προς τα Κροατοουγγρικά σύνορα , με προορισμό τη λίμνη Balaton .Η λίμνη Balaton είναι η μεγαλύτερη λίμνη της Ευρώπης και γύρω της από την εποχή ακόμη του κομμουνισμού έχει ανθίσει μια ολόκληρη τουριστική βιομηχανία, που θα τη ζήλευαν πολλά χερσαία, αλλά και παραθαλλάσια μέρη της Ελλάδος.Υπάρχουν χωριά και οικισμοί όπως το Hévíz, το Eger, το Bük, το Zalakaros, το Hajdúszoboszló, το Gyula που είναι γνωστά σ’όλη την Ευρώπη για τα λουτρά τους. Σε όλη την Ουγγαρία εξαίρετα ξενοδοχεία well*ness και υδροθεραπευτήρια περιποιούνται τους πελάτες, οι οποίοι μέσα σε ένα καταπλη*κτικό περιβάλλον μπορούν να απολαύσουν τα ια*ματικά λουτρά, το τζακούζι, τη σάουνα, την αρωματοθεραπεία, τη φωτοθεραπεία, την πισί*να με υδρομασάζ,το fitness room και άλλες περιποιήσεις. Λουτρά με θερμά ή ιαματικά νερά υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις πε**ριοχές της χώρας και τροφο*δο*τούν*ται με νερό θερμοκρασίας 26-78 °C από χίλιες και πλέον γεωτρήσεις. Εμείς καταλήξαμε στη όμορφη λουτρόπολη του Hévíz . Στον οντως ευλογημένο τούτο τόπο υπάρχει η λίμνη του Hévíz που βρίσκεται στη ομόνυμη κομώπολη του Hévíz , κοντά στη δυτική άκρη της λίμνης Μπάλατον , πέντε μίλια από Keszthely . Hévíz , που σημαίνει ιαματικό νερό στην ουγγρική γλώσσα, είναι η μεγαλύτερη θερμική λίμνη του κόσμου, 47.500 τετραγωνικών μέτρακαι η λίμνη κάθεται επάνω σε παλιό κρατήρα ηφαιστείου. Εξ αιτίας αυτού το θειούχο νερό της περιέχει ραδιενεργά στοιχεία όπως ραδόνιο, που πιστεύεται ότι θεραπεύει ένα πλήθος παθήσεων, ιδιαίτερα για υγιή οστά και το δέρμα. Η θερμοκρασία του νερού τους καλοκαιρινούς μήνες κυμαίνεται από 34-36 βαθμούς , ενώ τους χειμερινούς μεταξύ 26-29 βαθμούς και το βάθος της κυμαίνεται κατά μέσο όρο στα 37 μέτρα...Υπάρχει μια απίστευτη οργάνωση από πλευράς του Ουγγρικού κράτους όχι μόνο στη λίμνη αλλά και γύρω της όπου μπορείτε να βρείτε εξαιρετικά ξενοδοχεία και δωμάτια για κάθε βαλάντιο, καθώς και άλλες υπηρεσίες , όπως οδοντιάτρους, ιατρούς ακόμη και πλαστικούς χειρουργούς!! Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε ένα μπάνιο στη θερμική λίμνη του Heviz , μιας και αυτός είναι ο λόγος που φθάσαμε σήμερα μέχρι εδώ.Η πανίδα και η χλωρίδα είναι μοναδικά, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς της είναι διάσπαρτα νούφαρα, τα οποία έχουν γίνει το σύμβολο του Hévíz.Εαν φυσικά τα απεχθάνεστε μπορείτε να κολυμπήσετε σε κάποια από τις δύο εσωτερικές πισίνες ..Η αίσθηση είναι μοναδική.Το βλέμμα μου πλανιόταν στα ανθισμένα νούφαρα που έπλεαν δίπλα μου και το πυκνό δάσος των κωνοφόρων που περιτριγυρίζει τη λίμνη.Περιστασιακά θα νιώθετε μικροσκοπικές φυσαλίδες ζεστού νερού που αναβλύζουν από το βυθό.Το μπάνιο στη λίμνη συνιστάται να μην υπερβαίνει τα 20 λεπτά,ενώ μετά τη έξοδό σας από το νερό θα σας συνοδεύσει για καμμιά ώρα μια ελαφριά δυσοσμία από το θειάφι προφανώς.Οι ώρες λειτουργίας για τους καλοκαιρινούς μήνες είναι από τις 8 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ.Για μπάνιο στη πισίνα μέχρι 2 ώρες οι τιμές διαμορφώνονται στα 2400 φιορίνια( 10 ευρώ περίπου θα υπολογίζετε) ανα άτομο.Τις απογευματινές ώρες οι τιμές μειωνονται στο μισό.Αυτό είναι ένα μέρος θα συνιστούσα σε όποιον θέλει μια χαλαρή μέρα Είναι ενας τόπος που αξίζει να επισκεφθείτε μόνο και μόνο γι’αυτή την εμπειρία άξιζει τον κόπο.Μετά από τη προγραμματισμένη αυτή στάση προχωρήσαμε μέσω επαρχιακών δρόμων, μέσα από τεράστιες εκτάσεις που καλύπτονται από αμπελώνες για τη πόλη του Gyor, όπου είχαμε προγραμματίσει να διανυκτερεύσουμε.Η Μπάλατον είναι μια από τις πιο γνωστές αμπελουργικές περιοχές , όπου χάρη στο πλούσιοηφαιστιακό χώμα παράγονται μερικά από τα πιο φημισμένα κρασιά της χώρας, όπως το κόκκινο Egri Bikaver/Αίμα του Ταύρου και το ελαφρύ λευκό αρωματικό Tokaj. Φθάσαμε αρκετά αργά το απόγευμα στο Gyor, και κατευθυνθήκαμε στο νεόκτιστο ξενοδοχείο Ibis, με τιμή 55 ευρώ τηβραδυά το τρίκλινο.Για υπόγειο πάρκινγκ επιπλέον 11 ευρώ.Τακτοποίηση στα δωμάτια , ντούς και εξορμούμε στη πόλη μιας και αύριο το πρωί αναχωρούμε και δεν θα έχουμε άλλο χρόνο να τη γνωρίσουμε.Γραφική πόλη με πολύ καλό ιστορικά διατηρημένο κέντρο.Κάτι όμως οι αγώνες του μούντιαλ που κάνουν τον κόσμο να έχει μαζευτεί στις καφετέριες και στα μπάρ, κάτι η οικονομική κρίση και η κίνηση είναι κάτω από μέτρια.Η Ουγγαρία είναι μια από τις πρώτες χώρες της ΕΕ , που ακολουθεί ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας. Η χώρα είχε υπερβεί τα όρια με ένα δημοσιονομικό έλλειμμα 8%. Σήμερα το δημόσιο έλλειμμα έχει φτάσει στο 3,4% του ΑΕΠ. Αυτό, όμως, δεν προφύλαξε καθόλου τους Ούγγρους, τους περίμενε μια νέα δοκιμασία λόγω της κρίσης του 2007-2008, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που προσέφυγαν στο ΔΝΤ για να πάρουν δάνειο 20 δισ. ευρώ (δεν χρησιμοποίησαν παρά μόνο 4 δισεκατομμύρια!!!εμείς με τα 110???).

http://translate.googleusercontent....gle.gr&usg=ALkJrhgCdDCw_8j5fvLlr2CV5qNrKfZc-Q

 

[Lianos Leonidas]

Κεφάλαιο 3ο
4ή ημέρα ( 3 Ιουλ 2010)

Σήμερα συνεχίζουμε μέσω του αυτοκινητόδρομου Ε 50 , που διατρέχει το έδαφος της Σλοβάκικης Δημοκρατίας , με κατεύθυνση τη Νότιο Πολωνία και συγκεκριμένα το Ζακοπάνε.Γρήγορα λοιπόν βρισκόμαστε στη Μπρατισλάβα , τον περιφερειακό της οποίας δια σχίζουμε , με κατεύθυνση προς Zilina και στη συνέχεια προς Poprad.Χαίρεσαι να οδηγάς στη Σλοβακική Δημοκρατία μιας και οι αυτοκινητόδρομοι είναι της τελευταίας δεκαετίας , άνετοι, ασφαλείς, υψηλών προδιαγραφών και χωρίς διόδια!!!!Κινούμενοι πάντα στον Ε50 μετά από δυο ώρες περίπου δεν αργούμε να αντικρύσουμε τα επιβλητικά ορη Τάτρα στο βάθος.Τα όρη Τάτρα είναι η μικρότερη αλπική οροσειρά της Ευρώπης και έχουν την ιδιαιτερότητα να περιλαμβάνουν 20 κορυφές με υψόμετρο μεγαλύτερο από 2500 μέτρα, αποτελούν δε το φυσικό όριο μεταξύ Πολωνίας και Σλοβακίας. Δεν αργούμε να φθάσουμε στα περίχωρα της μικρής πόλης του Πόπραντ και στη συνέχεια να κατευθυνθούμε προς Stary Smokovec.Σταματήσαμε στο Στάρι Σμόκοβετς,για ένα καφέ, μια μικρή πόλη 15.000 κατοίκων, που μαζί με κάποιες άλλες πόλεις στη περιοχή του ιδίου πάνω κάτω μεγέθους μοιράζονται τον τίτλο της χειμερινής πρωτεύουσας της Σλοβακίας.Η κωμόπολη αυτή που η ιστορία της χρονολογείται από τα τέλη του 18 ου αιώνα, αποτελεί το ιδανικό σημείο εκκίνησης για πεζοπορίες στα όρη Τάτρα. Ανηφορικά δρομάκια, γραφικότατα σπίτια με επικλινείς στέγες, πολλά ξενοδοχεία, μικρά και μεγάλα, καλόγουστα και ατμοσφαιρικά, εστιατόρια, καταστήματα,ΑΤΜ, μηχανήματα αυτόματης ανάληψης μετρητών κ.α συνηγορούν ώστε αυτή η μικρή πόλη να πληροί τις προυποθέσεις ενός ιδανικού μέρους για διακοπές.Μετά το σύντομο διάλειμμα φεύγουμε και κατευθυνόμαστε μέσα από ένα ειδυλιακότατο τοπίο, από έλατα και άλλα κωνοφόρα δενδρα στο Ζακοπάνε.Περνάς τα σύνορα και δεν καταλαβαίνεις ότι μπήκες στη Πολωνία.Το μοναδικό στοιχείο που σε προσανατολίζει είναι μια πινακίδα με το έμβλημα της Πολωνίας , η οποία σε καλοσωρίζει στη χώρα.Το Ζακοπάνε βρίσκεται 80 μίλια νότια της Κρακοβίας, στους πρόποδες των βουνών Τάτρα και αποτελεί το πιο διάσημο χειμερινό θέρετρο της Πολωνίας, καθώς και το σημαντικότερο κέντρο διεξαγωγής χειμερινών αθλημάτων στη χώρα . Φθάνουμε στοξενοδοχείο μας τοDwor Karolowkaπου έχουμε κλείσει να μείνουμε για δύο ημέρες .Το ξενοδοχείοήταν ένα κουκλόσπιστο στο δάσος,καινούργιο αφού πρωτολειτούργησε τα περασμένα Χριστούγεννα, όλα τα δωμάτια ήταν ευρύχωρα , πεντακάθαρο, οικογενειακό, με ωραία θέα στο παρακείμενο δάσος από έλατα, και με τιμή 540 zlot(132 ευρώ) οι δύο βραδυές(www.staypoland.com.)Εκτός από τη ξεχωριστή φυσική ομορφιά που το περιβάλλει το Ζακοπάνε είναι ένα από τα πιο παλιά και γραφικά θέρετρα.Το είχα ξαναεπισκεφθεί πρίν από δέκα χρόνια και το είχα αγαπήσει, αλλά αυτό που διαπίστωσα τώρα είναι ότι η πόλη , αλλά και η χώρα έχει εξελιχθεί τόσο , ώστε δεν θα ήταν υπερβολή να πώ ότι είναι 40 χρόνια μπροστά από την Ελλάδα. Μείναμε έκπληκτοι από τα μέγέθοι και την ποιότητα των σπιτιών που προσπερνούσαμε. Τα περισσότερα σπίτια σ’όλα τα χωριά της Πολωνίας είναι τεράστια , με βαθμίδες τις δίρρικτες στέγες για να μπορούν να αντιμετωπίζουν τις μεγάλες χιονοπτώσεις απο τα βουνά . Περνάς με το αυτοκίνητο μέσα από μια πολωνική κωμόπολη που σταματά σε ένα πέτρινο τοίχο και από την άλλη μεριά είναι ένα χωράφι με κριθάρι, ένα σαφέστατο όριο: εδώ η πόλη, εκεί η εξοχή.Οι Πολωνοί θεωρούν ότι είναι φευγάτος λαός, αυτοσχεδιαστικός, ελεύθερα πνεύματα.Υπάρχει διάχυτη μια αίσθηση νόμιμης αξίωσης στη ζωή και την ασφάλεια με την οποία ζούν και μεγαλώνουν οι Πολωνοί.Για σήμερα το απόγευμα έχουμε προγραμματίσει να επισκεφθούμε το Κάσπροβι Βιέρχ, μια από τις ψηλότερες κορυφές των Τάτρα. Η εικοσάλεπτη διαδρομή με το τελεφερίκ μέχρι το χιονοδρομικό κέντρο ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία.Το τελεφερίκ σε ανεβάζει στα 2200 μέτρα, εκεί ψηλά στις κορυφές του όρους Τάτρα, στα σύνορα της Πολωνίας και Σλοβακίας.Ασφαλέστατο τελεφερίκ , οργανωμένο καμμία σχέση με του Μπάνσκο στη Βουλγαρία για όσους έχετε πάει και με τιμή,10 ευρώ το άτομο(returnticket).Για το βράδυ κατευθυνθήκαμε στον μοναδικό και ανεπανάληπτο πεζόδρομο της πόλης, όπου σ’ένα από τα πολλά εστιατόρια και ταβέρνες απολαύσαμε νόστιμα πιάτα της περιοχής με βάση φυσικά διάφορες παραλλαγές του κρέατος και συνοδεία τοπικής μπύρας Zywiec.

 

[Borealis]

'' Oι Πολωνοί είναι αυτοσχεδιαστικός λαός και ελεύθερα πνεύματα''
Εσύ συμφωνείς με αυτό, πως τους είδες? Θέλησα πολλές φορές να περάσω από την Γερμανία στην Πολωνία, αλλά τελικά με συγκρατούσε η αντιπάθεια για ένα λαό που ελέγχεται από την Εκκλησία και που η κυβέρνησή του απαγόρεψε το πορτραίτο του Τσε σαν κομουνιστικό σύμβολο!!!

 

[Lianos Leonidas]

5η ημέρα ( 4 Ιουλ 2010)
Η ημέρα σήμερα είναι λίγο συννεφιασμένη.Το δελτίο της Πολωνικής τηλεόρασης προβλέπει βροχές έως βροχούλες μικρής έντασης.Το πρόγραμμα για σήμερα λέει κατέβασμα του ποταμού Ντούνατσεκ(Dunajec), κάνοντας Rafting. Παίρνουμε λοιπόν τις απαραίτητες νιτζεράδες μας και κατευθυνόμαστε στο Sromowce-katy.Απο το μέρος αυτό ξεκινά το Rafting Υπάρχουν δύο διαδρομές και αντίστοιχα δύο μαρίνες προορισμού.Η πρώτη είναι μέχρι Szczawnica με μήκος 18 χλμ και χρόνο της διαδρομής 2 ώρες και 15 λεπτά, η δε δεύτερη μέχρι Kroscienko με συνολικό μήκος διαδρομής 23 km, και χρόνο της διαδρομής 2 ώρες και 45 λεπτά.
Νομίζω ότι η πρώτη που ακολουθήσαμε και εμείς είναι υπεραρκετή.Εισητήριο μπορείτε να προμηθευτείτε στο Sromowce Wyzne (τηλ. 0048 -182629721).Τα Rafting γίνονται καθημερινά 8:30 π.μ. - 5 μ.μ. για τους μήνες από Μάιο-Αύγουστο.Τα κανονικά εισιτήρια στοιχίζουν 10 ευρώ το άτομο.Τα πάντα είναι οργανωμένα και ασφαλή.Απο τις τουαλέτες του σταθμού μέχρι τους Πολωνούς γονδολιέριδες με τα ανοικτά άσπρα πουκάμισα και τα χαρακτηριστικά εθνικ γιλέκα.Η διαδρομή των 18 μαγικών χιλ. που διανύουν οι σχεδίες ακριβώς επάνω στα σύνορα με τη Σλοβακία με κρεμασμένα από πάνω σας πυκνά δάση από κωνοφόρα και καστανιές, καθώς και γκριζωπούς βράχους σε παράξενους σχηματισμούς, συγκαταλέγονται ανάμεσα στα τρία κυριότερα αξιοθέατα της Πολωνίας.Χάρη στη φυσική ομορφιά της, αλλά και στη πλούσια πανίδα που κυριαρχεί η περιοχή φιλοξενεί αρκούδες , λύκους και αποτελεί όλη η περιοχήένα από τους δημοφιλέστατους εθνικούς δρυμούς της χώρας.Να πω στο σημείο αυτό ότι αν κινηθείτε με τα αυτοκίνητά σας μέχρι το Sromowce-katy, όπως κάναμε και εμείς υπάρχουν δύο υπαίθρια πάρκινγκ με τιμές 7 ζλότ που μπορείτε να αφήσετε το αυτοκίνητό σας. Από το τέλος του Rafting μπορείτε να επιστρέψετε στο πάρκινγκ του Sromowce με λεωφορείο με raftsmen. Αν πάλι δεν θέλετε να έρθετε μέχρι εδώ με το αυτοκίνητό σας , αλλά να το αφήσετε στο ξενοδοχείο μπορείτε να πάρετε ένα μίνι λεωφορείο από το Ζακοπάνε για το Sromowce όπου το rafting ξεκινά Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το rafting εδώ: http://www.flisacy.com.pl/lang/en. Επιστρέψαμε στο Ζακοπάνε και ξεχυθήκαμε στο πεζόδρομοKrupowki και στα πέριξ δρομάκια για τη αγορά των απαραίτητων σουβενίρ και δώρων.Υπάρχουν καταστήματα με καλά δερμάτινα και ξυλόγλυπτα, ενώ δεν θα πρέπει να παραλείψετε να πάρετε μαζί σας και δείγματα από τα φημισμένα καπνιστά τυριά της περιοχής.Στο stan Νο 17 , εντελώς τυχαία συναντήσαμε μια Πολωνέζα που εξέθετε τα τυριά της, είχεζήσει στη Ελλάδα , μιλούσε άπταιστα Ελληνικά και έξεφραζε το θαυμασμό και τη αγάπη της για τα χρόνια που έζησε στη πατρίδα μας.Κατά το βραδάκι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και για απόψε αποφασίσαμε, μιάς και ο καιρός ήταν και λίγο βροχερόςνα φάμε στο ξενοδοχείο.

 

[Lianos Leonidas]

6η ημέρα ( 5 Ιουλ 2010)


Αποχαιρετούμε το Ζακοπάνε και τους δύο νεαρούς οικοδεσπότες του ξενοδοχείου( οι οποίοι ομολογουμένως έκαναν τα πάντα για να μας εξυπηρετήσουν με χαρακτηριστική φινέτσα , ευγένεια και αρχοντιά ) και κατευθυνόμαστε προς Κρακοβία. Εμείς κατευθυνόμενοι προς Κρακοβία αποφασίζουμε μιας και είναι στο δρόμο μας να επισκεφθούμε πρώτα τα φημισμένα αλλατωρυχεία της Wieliczka Salt Mine, τα οποία βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα έξω από τη πόλη.Σε μια υπόγεια διαδρομή 3200 μέτρων και 125 μέτρα κάτω από το έδαφος και χρονικής διάρκειας δυόμισυ ωρών περίπου, θα περιηγηθείτε σε στοές, παρεκκλήσια, εκκλησία( η οποία χρησιμοποιήτε και για γάμους…) , εστιατόρια, καφετέρια. Μια επίσκεψη στο ορυχείο είναι μια ευκαιρία να γευτείτε νόστιμα πιάτα που σερβίρονται στο υπόγειο εστιατόριο σε σχετικά προσιτές τιμές ,όπου ένα Traditional pork chop τιμάται προς 10 ζλότ και ένας χυμός προς 3 ζλότ. Οι ξεναγήσεις στο ορυχείο είναι όλες καθοδηγούμενες (υποχρεωτική η περιήγηση με ξεναγό) με γκρούπ σε τοπική γλώσσα και σε άλλες επίσημες γλώσσες.Για το αγγλόφωνο τούρ στο οποίο ενταχθήκαμε εμείς το εισητήριο για ενήλικες στοίχισε 65 ζλότ..Κατευθυνόμαστε στο ξενοδοχείο μας το οποίο βρίσκεται στη περιφέρεια της Κρακοβίας το RT Galicya Hotel , στο οποίο μείναμε δύο βραδυές με συνολική τιμή 91 ευρώ με πρωινό ,πάντα για τρίκλινα και δωρεάν πάρκινγκ.Για να μετακινηθούμε στο κέντρο χρησιμοποιήσαμε το τράμ που περνούσε έξω από το ξενοδοχείο. Η Κρακοβία βρίσκεται στη νότιο Πολωνία και διατηρεί ανέπαφη τη πολιτιστική κληρονομιά της.Ο πληθυσμός της πόλης μαζί με τα περίχωρα φτάνει το 1.500.000 εκατομμύριο κατοίκους. Το ιστορικό κέντρο της πόλης που προστατεύεται από την Ουνέσκο βρίσκεται γύρω από τη μεγαλύτερη μεσαιωνική πλατεία της Ευρώπης που είναι η πλατεία της Αγοράς(Rynek Glowny), απ’όπου ξεκίνησε και η περιπλάνησή μας με τη πόλη.Στη πλατεία δεσπόζει ο φανταχτερός ναός της Παναγίας , με τους χαρακτηριστικούς πύργους, ο οποίος χρονολογείται από τον 14 αιώνα.Κάθε ώρα ακούγεται ο ήχος μιας Bejnat(σάλπιγγας) από τον ψηλότερο πύργο του ναού.Η μελωδία των ήχων που βγάζουν βασίζεται σε πέντε νότες που ακούγονταν κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα ως προειδοποίηση για κάποιο επερχόμενο κίνδυνο.Στα νότια της πόλης βρίσκεται ο μεγαλοπρεπής λόφος Wawel(δυο στάσεις με το τράμ πρίν τη κεντρική πλατεία).Στη κορυφή αυτού του λόφου δεσπόζουν ένα κάστρο και ενας καθεδρικός ναός.Λένε οι ντόπιοι ότι τόσο το κάστρο , όσο και ο καθεδρικός ναός αποτελούν σύμβολα της Πολωνίας και είναι οι φυσικοί φύλακες της ιστορίας του πολωνικού έθνους.Δυστυχώς εμείς δεν προλάβαμε να επισκεφθούμε το λόφο της Wawel, καθότι είναι τα αξιοθέατα ανοικτά για το κοινό από το πρωί μέχρι το μεσημέρι και ο min χρόνος που απαιτείται είναι κοντά στις τρείς ώρες.Η Κρακοβία είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ο σημαντικότερος τουριστικός προορισμός σε όλη τη Πολωνία, γι’αυτό θα πρότεινα να φροντίσετε να κάνετε κράτηση για τρείς τουλάχιστον διανυκτερεύσεις, εάν σκεφθείτε να την επισκεφθείτε.Στα δρομάκια του ιστορικού κέντρου, που απλώνονται γύρω από τη πλατεία, θα ανακαλύψετε όμορφα μαγαζάκια, τζάζ μπάρ και εστιατόρια που εναλάσσονται με εκκλησίες και ιστορικά μνημεία.Θα βρείτε ακόμη κοσμήματα από κεχριμπάρι Βόρειας Θάλασσας σε πολύ καλές τιμές( ευκαιρία για τις γυναίκες…).Ακόμη όποιος ή όποια είναι λάτρης της ζωγραφικής θα μπορέσει να αγοράσει πίνακες από πλανόδιους ζωγράφους ή μικρές γκαλερί που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης σε φανταστικές τιμές.Στη ιστιοσελίδα www.krakow.pl θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες για τη πόλη και την ιστορία της.Μετά το σουλατσάρισμα στους δρόμους γύρω από τη πλατεία και τα πέριξ στενά, καιρός για να απολαύσουμε ένα καφέ. Σε συνδυασμό με περιγραφές-ιστορίες στο forum άλλων τραβελοριστών, καθήσαμε στο Wedel . Εδώ κάποιοι εξ ημών δοκίμασαν υπέροχες πραλίνες αλλά επίσης και ζεστή σοκολάτα από την τεράστια συλλογή τους.Τιμές 8-10 ζλότ κατ’ατομο.Ολη η Πολωνία και ιδιαίτερα η Κρακοβία αποτελεί ένα διατροφικό παράδεισο.Οσο αφορά τις τιμές κυμαίνονται από πολύ χαμηλές έως πάρα πολύ υψηλές, ανάλογα με το βαλάντιο του καθενός μας.Γύρω από τη πλατεία Rynek Glowny , όπου τελικά καθήσαμε και εμείς θα βρείτε αρκετά καφέ-εστιατόρια, τα οποία θα σας σερβίρουν πλούσιες μερίδες με τραπεζάκια στη πλατεία και σερβιτόρους ντυμένους στη τρίχα, με τιμές που ξεκινούν από τα 30zlot(7,5 ευρώ) το κυρίως πιάτο. Λογικές τιμές πιστεύω.
7η ημέρα ( 6 Ιουλ 2010)


Σήμερα ξυπνώντας σε μια ηλιόλουστη ημέρα , ότι το καλύτερο, παίρνουμε τα αυτοκίνητά μας και κατευθυνόμαστε για επίσκεψη στο Αουσβιτς.Μια επίσκεψη μέχρι εδώ θα σας προκαλέσει συγκίνηση, έντονα συναισθήματα και σκέψεις για την αγριότητα που μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος.Το Αουσβιτς βρίσκεται 65 χιλ δυτικά της ΚρακοβίαςΠαίρνεις τον Ε40, με κατεύθυνση προς Katowice και αφού περάσεις τα διόδια (5 ευρώ), στη συνέχεια μετά από λίγο βγαίνεις από τον αυτοκινητόδρομο και κατευθύνεσαι προς τo Οσβιέτσιμ (Oświęcim). Προσοχή μην προσπαθήσετε να βρείτε πινακίδα που να γράφει Αουσβιτς, όπως εκανα εγώ και ταλαιπωρηθείτε.Κανα δύο πινακίδες με τη λέξη Αουσβιτς υπάρχουν μόνο πλησιάζοντας στο Οσβιέτσιμ.Η πόλη του Οσβιέτσιμ εγινε γνωστή κυρίως επειδή υπήρξε εκεί το μεγαλύτερο συγκρότημα ναζιστικών στρατοπέδων συγκεντρώσεων κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των οποίων ειδικά και το στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς Μπίρκεναου, το οποίο έγινε σύμβολο για τις μαζικές δολοφονίες των εθνικοσοσιαλιστών και του Ολοκαυτώματος. Οι Ναζί εξολόθρευσαν στο στρατόπεδο του Αουσβιτς Μπιρκενάου, με την "προμετωπίδα": "Η εργασία απελευθερώνει", τουλάχιστον 1,1 εκατομμύριο ανθρώπους--Αθίγγανους, ομοφυλόφιλους, Σοβιετικούς, στη μεγάλη όμως πλειοψηφία Εβραίους κρατούμενους απ'όλη την κατεχόμενη Ευρώπη. Το κολαστήριο λειτούργησε από το 1940 έως το 1945, έτος κατά το οποίο γίνονταν νυχθημερόν οι καύσεις νεκρών κρατούμενων στα κρεματόρια. Το στρατόπεδο απελευθερώθηκε από τις σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις, καθώς "έμπαινε" η άνοιξη του 1945...Με τιμή που αγγίζει σχεδόν τα 11 ευρώ ανα άτομο ....είσερχεσαι στο στρατόπεδο για μια ξενάγηση διάρκειας δύομισυ περίπου ωρών με συνοδεία ξεναγού υποχρεωτικώς. Επιστροφή στη Κρακοβία , ολίγη ανάπαυλα και ξεχυνόμαστε ξανά στο κέντρο της Κρακοβίας.Το ταξίδι στη Κρακοβία δεν τελειώνει με τις επισκέψεις στα αξιοθέατα.Η πόλη διανύει τη καθημερινότητά της σε έντονους ρυθμούς.Αν ρωτήσετε κάποιο Πολωνό να σας πει για τη Κρακοβία, είναι πολύ πιθανό να πάρετε τη εξής απάντηση «στη Βαρσοβία δουλεύουμε, στη Κρακοβία διασκεδάζουμε».Καφεδάκι σε ένα από τα αμέτρητα καφέ της πλατείας και στη συνέχεια κλείσαμε τη βραδυά μας στο ατμοσφαιρικό εστιατόριο Pod Aniolami, που στεγάζεται σε ένα παλιό κελάρι και σερβίρει παραδοσιακές πολωνέζικες σπεσιαλιτέ.

Σελ 5 απο σελ

 

[Lianos Leonidas]

Κεφάλαιο 4
8η ( 7 Ιουλ 2010)
Φθάνοντας στο ψηλότερο σημείο του ταξιδιού σε σχέση με την Ελλάδα και όχι με τη υψομετρική διαφορά, αρχίζουμε σήμερα την επιστροφή.Πρέπει να καλύψουμε μια απόσταση περίπου 530 χιλ. ακολουθώντας αρχικά τον Ε50 και στη συνέχεια τον Ε71 από τα σύνορα Σλοβακίας-Ουγγαρίας μέχρι τη Βουδαπέστη που είναι και ο σημερινός προορισμός μας.Περνάμε λοιπόν τα σύνορα Πολωνίας και εισερχόμαστε στο έδαφος της Σλοβακίας με προορισμό για μια στάση καφέ τη πόλη του Πόπραντ στο ανατολικό τμήμα της Σλοβακίας.Ολη αυτή η περιοχή της Σλοβακίας στη παραμεθόριο με τη Πολωνία είναι γνωστή ως η περιοχή του Σπίς, κατάσπαρτη με κάστρα και ιστορικές πόλεις.Είναι ενας θησαυρός της Σλοβακίας που μοιάζει με ελβετικό καντόνι, καθώς αποτελεί γεωγραφικό χώρο, αλλά όχι διοικητική περιφέρεια του σλοβακικού κράτους με καθεστώς υψηλού επιπέδου αυτοδιοίκησης και αυτοδιάθεσης.Η πόλη του Πόπραντ είναι μια μικρή πόλη με παλιό και ιστορικό κέντρο και με καλοδιαστηρημένα πολύχρωμα σπίτια , που πιστεύω ότι μαζί με τη γύρω περιοχή ανήκει ακόμη στους άγνωστους μικρούς θησαυρούς της κεντροανατολικής Ευρώπης.Η πλατεία του Αγίου Εγκίντιους είναι η καρδιά και ο πυρήνας αυτής της πόλης των 55000 ψυχών περίπου. Είναι ακόμη πρωί και σε συνδυασμό με την υγρασία, κάνει τις ηλιαχτίδες της ημέρας να παιχνιδίζουν με τη ομίχλη που περιστρέφεται γύρω από τις βουνοπλαγιές.Εκεί ψηλά στη κορυφή πάνω από τη πόλη του Σπίσκε Ποντχράντιε υψώνεται ένα γιγάντιο κάστρο, αρχικά θολό, κατόπιν πεντακάθαρο καθώς διαλύεται η πρωινή ομίχλη ή είναι απλώς ένα εξόγκωμα στο βράχο.Ναι αυτό είναι το περίφημο κάστρο του Σπίς που προσφέρει στη περιοχή ένα χαρισματικό τοπίο αντάξιο του θρυλικού παρελθόντος της.Το κάστρο αυτό δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο της Σλοβακίας , αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα της κεντρικής Ευρώπης.Το γεγονός ότι η γοτθική αρχιτεκτονική του έχει μείνει αναλλοίωτη μέχρι σήμερα, αλλά και το γιγάντιο μέγεθός του έπεισαν την Unesco να το συμπεριλάβει στη λίστα της.Η αλήθεια είναι ότι όλη η περιοχή απομονωμένη στο κέντρο της ανατολικής Σλοβακίας, ανάμεσα στα σύνορα με Πολωνία, Ουγγαρία και Ουκρανία είναι κατάσπαρτη με μικρές γλυκιές ιστορικές πόλεις, ανέγγιχτες ακόμη από τον μαζικό τουρισμό που αξίζει κάποιος αν διαθέτει το χρόνο να τις επισκεφθεί. Σπίσκε Ποντχραντιε Λεβοτσα, Κέσμαροκ Σπίσκα Νόβα Βες, είναι μερικές από αυτές.Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας και εν μέσω ξαφνικής νεροποντής , η οποία δυσκόλεψε αρκετά τη διαδρομή μας κατευθυνόμαστε προς τα σύνορα της Ουγγαρίας , τα οποία θα διαβούμε από το Kosice.Αχαρη πρώην βιομηχανική πόλη η τελευταία με τα απομινάρια των καμινάδων των εργοστασίων να στέκουν βουβά στο πέρασμα του χρόνου τη προσπερνούμε και μετά από λίγο πατάμε το έδαφος της Ουγγαρίας, ακολουθώντας τον Ε71.Και στη Ουγγαρία υπάρχουν πολλοί καλοί αυτοκινητόδρομοι ανευ διοδίων..Ο συγκεκριμένος αυτός δρόμος ο Ε71, που οδηγεί στη Βουδαπέστη το καλοκαίρι διέρχεται από αχανείς αγρούς με ηλιοτρόπια που εκτείνονται μέχρι τη γραμμή του ορίζοντα που βλέπουν τα μάτια σας.Φθάσαμε στη Βουδαπέστη κατά τις 8 ωρα το απόγευμα και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο Ibis Budapest VaciUt στο οποίο έχουμε κλείσει για δύο βραδυές με τιμή 55 ευρώ η βραδυά το τρίκλινο. Μέχρι να αποφασίσουμε να βγούμε, η ώρα είχε πάει 10:30.Πήραμε λοιπόν το μετρό της Βουδαπέστης και κατεβήκαμε που αλλού στο πεζόδρομο και εμπορικό δρόμο συγχρόνως τη Vaci. Ο περίφημος πεζόδρομος Vaci με τις πανάκριβες βιτρίνες και τα ωραία καφέ βρίσκεται στο κέντρο της Πέστης , ενώ ένα δρόμο πιο εκεί είναι ο Δούναβης .Ισως η επιλογή μας αυτή να αποδείχθηκε τελικά ως η πιο λανθασμένη σ’όλο το ταξίδι.Και θα εξηγήσω το γιατί..Το μετρό της Βουδαπέστης έκλεινε στις 11.30,ένα μέτρο μεσούσης και της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα αρκετά βρώμικο , γεμάτο περιθωριακούς τύπους στα υπόγεια των σταθμών.Σύν τοις άλλοις τα εστιατόρια στο κέντρο ήταν κλειστά και σε δύο τελευταία που δεν είχαν ακόμη κλείσει,θαμώνες και προσωπικό παρακολουθούσαν διακαώς προσηλωμένοι το αγώνα του μούντιαλ αν θυμάμαι καλά Ισπανία-Γερμανία.Αντε να βρείς ακρη…. Μετά απ’αυτή τη ψυχρολουσία πήραμε ξανά το μετρό και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και κάπως έτσι έκλεισε άδοξα η βραδυά μας.

 

[Lianos Leonidas]

9η ( 8 Ιουλ 2010)
Σήμερα θα περιηγηθούμε σε μια ηλιόλουστη Βουδαπέστη με θερμοκρασία που άγγιξε από νωρίς το πρωί και τους 36 βαθμούς κελσίου. Η χώρα αριθμεί, με βάση εκτιμήσεις του 2009, 9.905.596 κατοίκους. To προσδόκιμο ζωής στους άνδρες είναι, με βάση εκτιμήσεις του 2009, τα 69,27 χρόνια και στις γυναίκες τα 77,87 χρόνια . Οι Ούγγροι (Μαγυάροι όπως είναι επι το λαικότερο γνωστοί) και των οποίων η καταγωγή είναι κάτι που προκαλεί διαφωνίες και συζητήσεις μεταξύ ιστορικών και ανθρωπολόγων , είναι ενας καλιεργημένος από τα παλιά χρόνια λαός και η χώρα οφείλει την παγκόσμια φήμη της στα ιαματικά νερά, στους νομπελίστες και στους αθλητές της.Η Ουγγαρία χάρισε τον 20ο αιώνα δώδεκα νομπελίστες στον κόσμο, ενώ χάρη στους ολυμπιονίκες της, η χώρα καταλαμβάνει σταθερά κάθε φορά την 10 η – 15 η θέση στην κατάταξη των χωρών. Αν και οι περιπέτειες της ιστορίας είχαν οδηγήσει τους περισσότερους Ούγγρους μακριά από την πατρίδα, ποτέ δεν απαρνήθηκαν τις ρίζες τους .Ο Δούναβης καθορίζει την οψη της πόλης που απλώνεται εκατέρωθεν σε δύο μέρη.Στη δυτική όχθη οι δασωμένοι λόφοι της Βούδας, φιλοξενούν παλάτια, μνημεία και αριστοκρατικές συνοικίες. Ετσι παίρνοντας το BudaraniSiklo τελεφερίκ της Βουδαπέστης και με τιμή τα 3 ευρώ, ανεβήκαμε στο λόφο της Βούδας, όπου είδαμε την καστρούπολη με τους Πύργους των Ψαράδων - καταπληκτική θέα της Βουδαπέστης και του ποταμού Δούναβη με τις γέφυρες- τον Γοτθικό Ναό Ματτύας, όπου στεφόταν παλιά οι Ούγγροι βασιλείς, το Βασιλικό Παλάτι όπου στεγάζεται η Εθνική πινακοθήκη με έργα Ούγγρων καλλιτεχνών.Νέο αξιοθέατο του Κάστρου αποτελεί και το Σπίτι των Ουγγρικών Κρασιών, στα υπόγεια κελά*ρια του οποίου, μήκους εκατοντάδων μέτρων, ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει 450 κρασιά από τις είκοσι δύο ιστορικές οινοπαραγωγές περιοχές της Ουγγαρίας. Όποιος μπαίνει, παίρνει ένα μικρό φλιτζάνι και μπορεί να ξεκινήσει για την οινογευστική εκδρομή, δοκιμάζοντας 70–80 είδη κρασιού.Εμείς πάντως δεν προκάναμε…………Ηπιαμε όμως σ’ένα από τα φοβερά στέκια της Βούδας ένα καφέ με τιμές φυσικά Ελλάδος.Στη ανατολική όχθη, οι επίπεδες εκτάσεις της Πέστης κρύβουν τη καρδιά της σύγχρονης πόλης.Στο πεζόδρομο Vaci χτυπάει η καταναλωτική καρδιά της πόλης. Στην Πέστη μπορείτε να περπατήσετε και να δείτε την αλυσιδωτή γέφυρα με τις προτομές λεόντων στις εισόδους της, όπου βρίσκεται και το ξενοδοχείο INTERCONTINENTAL, τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου, τη λεωφόρο Andrassy, όπου βρίσκεται και η Όπερα, και η οποία καταλήγει στο πάρκο της πόλης, όπου βρίσκεται η πλατεία Ηρώων με το μνημείο της Χιλιετηρίδας και τις προτομές των Ούγγρων Βασιλιάδων, το περίφημο κτίριο της Βουλής που καθρεφτίζεται στα νερά του Δούναβη, τα ιαματικά λουτρά Σέτσενυ.Ο καλύτερος όμως τρόπος για να πάρει κάποιος μια γεύση της Βουδαπέστης και που είναι όλα τα λεφτά που λέμε ,είναι να κάνετε μια ποταμίσια κρουαζιέρα.Ετσι συγκρίνοντας τις τιμές των διαφόρων dealers που μας προσέγγιζαν στο δρόμο, αποφασίσαμε να κάνουμε μια οργανωμένη ξενάγηση με ένα από τα πολλά καραβάκια που πραγματοποιούν ημερήσιες κρουαζιέρες κατά μήκος του ποταμού και κατευθυνθήκαμε στο Dock 10, στη εταιρεία Dunayacht με τιμή 9 ευρώ το άτομο.Κυλάει το καραβάκι στα όχι όμως και τόσο καθαρά …νερά του Δούναβη και δίπλα σας βλέπετε να ξεδιπλώνονται οι ομορφιές και τα ιστορικά μνημεία της πόλης.Υπάρχει μια πρόληψη που λέει ότι όταν περνούμε με ένα πλοίο κάτω από κάποια γέφυρα, πρέπει να κάνουμε μια ευχή και η ευχή μας θα γίνει πραγματικότητα. Στη Βουδαπέστη θα μπο*ρούσαμε να κάνουμε εννέα ευχές. Μαζί με τις δύο σιδηροδρομικές γέφυρες συνολικά 9 γέφυρες ενώνουν τις όχθες του Δούναβη, όχι όμως και της mini κρουαζιέρας….Αυτή η mini κρουζιέρα διαρκεί δύο ώρες περίπου. Βέβαια να αναφέρω ότι τα πάντα στη Βουδαπέστη έχουν εμπορευματοποιηθεί μιας και η πόλη σηκώνει σχεδόν μόνη της το βάρος όλου του εισερχόμενου τουρισμού της χώρας(14.000.000 εκατ. τουρίστες επισκέφθηκαν τη χώρα το προηγούμενο χρόνο, σεβαστό … ποσοστό….).Παντού υπάρχουν εισιτήρια , όσο για το ΦΠΑ είναι κατά περίπτωση στο 18%, 20%, και 25%.Υπάρχουν αναρίθμητα καφέ και εστιατόρια κάθε μορφής και γούστου σ’όλη τη Βουδαπέστη.Τα περισσότερα βρίσκονται στην Andrassy και στη πλατεία Λιστ (Ferenc Lisztter),αλλά και στο λόφο της Βούδας.Εμείς όπως είχαμε και τις πληροφορίες μας επισκεφθήκαμε το NewYorkcafe το οποίο βρίσκεται λίγο πιο μακριά από το κέντρο και είναι ένα όμορφο καφέ μέσα σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο το Boscolo.Αν κινηθείτε με τράμ παίρνετε το 4 ή 6 και κατεβαίνετε στη στάση Wesselenyiutc, αν κινηθείτε με τρόλει παίρνετε το 74. Υπάρχουν όμορφα αγάλματα έξω από τα παράθυρα και η εσωτερική αρχιτεκτονική του είναι πολύ όμορφη.Αξίζει το κόπο για ένα καφέ ή ένα γεύμα , ανάλογα τι προτιμάτε, έστω και αν οι τιμές του είναι τσιμπιμένες… Η Βουδαπέστη είναι ενας μικρός παράδεισος γαστρονομικών απολαύσεων.Αξίζει ακόμη να αναζητήσετε τα γνήσια πιάτα της ουγγρικής κουζίνας και να απολαύσετε υπέροχους συνδυασμούς με κρέας, λαχανικά, φρέσκια κρέμα, πιπεριές και την απαραίτητη πάπρικα κάτι που κάναμε και εμείς σ’ένα τουριστικό εστιατόριο της Vaci, αφού εις μάτην έψαχνα να βρώ το εστιατόριο Faral, που βρίσκεται σ’ένα παράδρομο κάθετο της Vaciutca, σύμφωνα με περιγραφές τραβελορίστα που είχε επισκεφθεί τη πόλη και το συνιστούσε ανεπιφύλακτα.