ThanasisU2
Member
- Μηνύματα
- 3.469
- Likes
- 3.440
- Επόμενο Ταξίδι
- Brno
- Ταξίδι-Όνειρο
- RTW
Κόντευε Πρωτομαγιά στην πολώνια κι ακόμα δε αποφάσισα που θα πάω το τρίμερο (στην Πολώνια έχουμε αργία και την 3 Μαΐου, σαν το πρώτο κράτος στην Ευρώπη που δημιούργησε δημοκρατία). Η απάντηση στο ερώτημα, έπεσε 3 βδομάδες πριν την πρωτομαγιά. Έλα στο πατρικό μου στην Bukowina Tatrzańska, μου είπε ένας συμφοιτητής. Η Bukowina είναι λίγα χλμ έξω από το Zakopane, κι έτσι έγινε.
Τελευταία μέρα του Απριλίου (Παρασκευή, 30 Απρίλη) περιμέναμε το λεωφορείο της Szwagropol για να μας πάει στην Bukowina. Μιας κι ήταν μέρα μεγάλου εξόδου των πολωνών στην αγαπημένη μας Zakopianka χάσαμε πάνω από 1 ώρα στην κίνηση.
Λίγο έξω το Nowy Sącz, ξαναπιάσαμε το καλό τέμπο, κι μέχρι το Nowy Targ πήγαμε σχετικά γρήγορα. Από το Nowy Targ μέχρι την Bukowina είναι ένα μισάωρο με 45 λεπτά.
Η Bukowina είναι ένα μικρό χωριουδάκι με σχεδόν 3 χιλιάδες κάτοικους, αλλά το χειμώνα σφύζει από ζωή, λόγο των πολλών χιονοδρομικών πιστών, που υπάρχουν στο χωριουδάκι. Η Bukowina βρίσκετε λίγα λεπτά από τα σύνορα με την Σλοβακία (Łysa Polana & Jurgów) κι 45 λεπτά από το ξακουστό κι υπερτιμημένο Zakopane.
Την πρώτη μέρα, με καλώς όρισαν με την ξακουστή σούπα kwasńica (σούπα φτιαγμένο από ξινό λάχανο, με του ζουμί του κι μπόλικο μπέικον) κι το παραδοσιακό κατσικίσιο τυρί osczypek ψημένο στα κάρβουνα με μπόλικες δόσεις Żurawina (μαρμέλαδα Crandberry).
Μετά το λουλουπούτειο γεύμα βγήκαμε για βόλτα με το αμάξι για να θαυμάσουμε τα πολωνικά Tatry από διάφορες πλευρές κι γυρίσαμε πίσω για ύπνο, μιας κι την επόμενη είχαμε επίσκεψη στο Zakopane.
Σαββάτο πρωί, 1Μαγία κι έξω 20 βαθμοί κι ένα δροσερό αεράκι ερχόταν από τα βουνά. Μετά το πρωινό μπήκαμε στο αμάξι κι φύγαμε για το Zakopane. Μετά από ένα μισάωρο ταξίδι μέσα από τα βουνά, φτάσαμε στο Zakopane. Αφήσαμε στο παρκινγκ το αμάξι κι ξεκινήσαμε την βόλτα στην διάσημη οδό Krupówki. Στον δρόμο αυτόν μπορούσες να βρεις τα πάντα από σουβενίρ. Από το παραδοσιακό τυρί osczypek κι τα παραδοσιακά μπαστούνια Ciupaga μέχρι τις ποιο μεγάλες μπούρδες όπως σπαθί Jedi με την επιγραφή Zakopane. Διάφορα εστιατόρια βρισκόντουσαν εκεί γύρω όπως κι τα παραδοσιακά Fast Food (Mc Donalds, KFC, Pizza Hut (sic!)), αλλά οι τιμές είναι λίγο τσουχτερές κι για τον έλληνα, για αυτό είναι καλύτερο να φάτε έξω από το Zakopane.
Ανεβαίνοντας τον δρόμο θα φτάσετε στο διάσιμο (Ski Jumping Hill, 1000 συγνώμη, αλλά δε ξέρω στα ελληνικά πως λέγετε) Wielka Krokiew, εκεί που κάθε χρόνο γίνετε το τουρνουά Ski Jumping (με τον πρωταθλητή Κόσμου να συμμετέχει σε τακτά διαστήματα, ο Adam Małysz). Επιστρέφοντας πάλι από τον ίδιο δρόμο, αποφασίσαμε να πάμε στην κορυφή Gubałówka, για να δούμε τα Tatry αλλά κι το Zakopane.
Για να φτάσεις εκεί πάνω έχεις 3 επιλογές. Η να το πάρεις ποδαράτος (το μονοπάτι στην πλαγία είναι εύκολο, αλλά θέλει προσοχή μιας κι το Μάιο έχει ακόμα χιόνια κι το μονοπάτι θέλει καλά παπούτσια), το τελεφερίκ (να υπολογίσετε μεγάλες ουρές) ή με το δρόμο, την διάσημη διαδρομή Salamandra με αμάξι ή ποδήλατο). Εμείς επιλέξαμε την επιλογή του αμαξιού για να ανέβουμε μέχρι εκεί πάνω, κι μετά με τα πόδια να φτάσουμε στη κορυφή του βουνού. Κι εκεί κλασικά μπορούσες να αγοράσεις ότι μπούρδα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
Χαλάρωση στο γρασίδι της πλαγίας χαζεύοντας το Zakopane, έπρεπε να γυρίσουμε πίσω, μιας κι μας έπιασε τεράστια πείνα.
Γκριλ με τα παραδοσιακά πολωνικά λουκάνικα kaszanka, σαλατούλες, μπύρες κι άλλα λιποειδή πράγματα.
Το βράδυ ήμασταν καλεσμένοι σε μια κοινή γνώστη μας, για τα 20στα γενέθλια της, κι μιας κι το ορίζει το πολωνικό νεανικό έθνος, στα 20 σου πίνεις τα διπλάσια που ήπιες στα 18 σου. Τα μπουκάλια αμέτρητα με przepalanka μέσα, περιτριγυρισμένα σε γλυκά, σαλάτες κι πατατάκια. Μετά από ένα καυτό όργιο φαγητού κι ποτού, κατά της 2 επιχειρήσαμε να πάμε στο σπίτι να ξεραθούμε στον ύπνο. Έλα που έπεσε τέτοια ομίχλη που με το ζόρι μπορούσες να δεις το δρόμο μπροστά σου. Μετά από αρκετό ψάξιμο, κι κατούρημα σε μερικά οικόπεδα καταφέραμε κι φτάσαμε.
Την επόμενη μέρα ως δια μαγείας ξύπνησα χωρίς κανένα hang over, κι με σύμμαχο τον καιρό βγήκαμε για βόλτα με τα ποδήλατα. Την επόμενη μέρα καθίσαμε μέσα, μιας κι ο καιρός μας τα χάλασε.
Τρίτη μέρα εκεί κι τότε πήγαμε την μονοήμερη εκδρομή στο Poprad της Σλοβακίας, περισσότερα εδώ.
Το Απογευματάκι που γυρίσαμε, ξάπλωσα στο μπαλκονάκι με την σλοβάκικη μπύρα, κι χάζευα τα βουνά πριν ξεκινήσουμε το πακετάρισμα για το γυρισμό προς την Κρακοβία.
Εντυπώσεις:
Υπέροχα ήταν. Χωρίς καθόλου κόσμο, μακριά από τους τουρίστες, κι παντού μια ησυχία.
Το χειμώνα θα έχει νέο riport μιας κι θα το τιμήσουμε με φουλ χιόνι (στο σπίτι του φίλου μου ή στο σπίτι της κοπελιάς μου)
ΥΓ ο τίτλος είναι από ένα τραγούδι
Κι λέει: βουνίσιε δε λυπάσαι?
Τελευταία μέρα του Απριλίου (Παρασκευή, 30 Απρίλη) περιμέναμε το λεωφορείο της Szwagropol για να μας πάει στην Bukowina. Μιας κι ήταν μέρα μεγάλου εξόδου των πολωνών στην αγαπημένη μας Zakopianka χάσαμε πάνω από 1 ώρα στην κίνηση.
Λίγο έξω το Nowy Sącz, ξαναπιάσαμε το καλό τέμπο, κι μέχρι το Nowy Targ πήγαμε σχετικά γρήγορα. Από το Nowy Targ μέχρι την Bukowina είναι ένα μισάωρο με 45 λεπτά.
Η Bukowina είναι ένα μικρό χωριουδάκι με σχεδόν 3 χιλιάδες κάτοικους, αλλά το χειμώνα σφύζει από ζωή, λόγο των πολλών χιονοδρομικών πιστών, που υπάρχουν στο χωριουδάκι. Η Bukowina βρίσκετε λίγα λεπτά από τα σύνορα με την Σλοβακία (Łysa Polana & Jurgów) κι 45 λεπτά από το ξακουστό κι υπερτιμημένο Zakopane.
Την πρώτη μέρα, με καλώς όρισαν με την ξακουστή σούπα kwasńica (σούπα φτιαγμένο από ξινό λάχανο, με του ζουμί του κι μπόλικο μπέικον) κι το παραδοσιακό κατσικίσιο τυρί osczypek ψημένο στα κάρβουνα με μπόλικες δόσεις Żurawina (μαρμέλαδα Crandberry).
Μετά το λουλουπούτειο γεύμα βγήκαμε για βόλτα με το αμάξι για να θαυμάσουμε τα πολωνικά Tatry από διάφορες πλευρές κι γυρίσαμε πίσω για ύπνο, μιας κι την επόμενη είχαμε επίσκεψη στο Zakopane.
Σαββάτο πρωί, 1Μαγία κι έξω 20 βαθμοί κι ένα δροσερό αεράκι ερχόταν από τα βουνά. Μετά το πρωινό μπήκαμε στο αμάξι κι φύγαμε για το Zakopane. Μετά από ένα μισάωρο ταξίδι μέσα από τα βουνά, φτάσαμε στο Zakopane. Αφήσαμε στο παρκινγκ το αμάξι κι ξεκινήσαμε την βόλτα στην διάσημη οδό Krupówki. Στον δρόμο αυτόν μπορούσες να βρεις τα πάντα από σουβενίρ. Από το παραδοσιακό τυρί osczypek κι τα παραδοσιακά μπαστούνια Ciupaga μέχρι τις ποιο μεγάλες μπούρδες όπως σπαθί Jedi με την επιγραφή Zakopane. Διάφορα εστιατόρια βρισκόντουσαν εκεί γύρω όπως κι τα παραδοσιακά Fast Food (Mc Donalds, KFC, Pizza Hut (sic!)), αλλά οι τιμές είναι λίγο τσουχτερές κι για τον έλληνα, για αυτό είναι καλύτερο να φάτε έξω από το Zakopane.
Ανεβαίνοντας τον δρόμο θα φτάσετε στο διάσιμο (Ski Jumping Hill, 1000 συγνώμη, αλλά δε ξέρω στα ελληνικά πως λέγετε) Wielka Krokiew, εκεί που κάθε χρόνο γίνετε το τουρνουά Ski Jumping (με τον πρωταθλητή Κόσμου να συμμετέχει σε τακτά διαστήματα, ο Adam Małysz). Επιστρέφοντας πάλι από τον ίδιο δρόμο, αποφασίσαμε να πάμε στην κορυφή Gubałówka, για να δούμε τα Tatry αλλά κι το Zakopane.
Για να φτάσεις εκεί πάνω έχεις 3 επιλογές. Η να το πάρεις ποδαράτος (το μονοπάτι στην πλαγία είναι εύκολο, αλλά θέλει προσοχή μιας κι το Μάιο έχει ακόμα χιόνια κι το μονοπάτι θέλει καλά παπούτσια), το τελεφερίκ (να υπολογίσετε μεγάλες ουρές) ή με το δρόμο, την διάσημη διαδρομή Salamandra με αμάξι ή ποδήλατο). Εμείς επιλέξαμε την επιλογή του αμαξιού για να ανέβουμε μέχρι εκεί πάνω, κι μετά με τα πόδια να φτάσουμε στη κορυφή του βουνού. Κι εκεί κλασικά μπορούσες να αγοράσεις ότι μπούρδα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
Χαλάρωση στο γρασίδι της πλαγίας χαζεύοντας το Zakopane, έπρεπε να γυρίσουμε πίσω, μιας κι μας έπιασε τεράστια πείνα.
Γκριλ με τα παραδοσιακά πολωνικά λουκάνικα kaszanka, σαλατούλες, μπύρες κι άλλα λιποειδή πράγματα.
Το βράδυ ήμασταν καλεσμένοι σε μια κοινή γνώστη μας, για τα 20στα γενέθλια της, κι μιας κι το ορίζει το πολωνικό νεανικό έθνος, στα 20 σου πίνεις τα διπλάσια που ήπιες στα 18 σου. Τα μπουκάλια αμέτρητα με przepalanka μέσα, περιτριγυρισμένα σε γλυκά, σαλάτες κι πατατάκια. Μετά από ένα καυτό όργιο φαγητού κι ποτού, κατά της 2 επιχειρήσαμε να πάμε στο σπίτι να ξεραθούμε στον ύπνο. Έλα που έπεσε τέτοια ομίχλη που με το ζόρι μπορούσες να δεις το δρόμο μπροστά σου. Μετά από αρκετό ψάξιμο, κι κατούρημα σε μερικά οικόπεδα καταφέραμε κι φτάσαμε.
Την επόμενη μέρα ως δια μαγείας ξύπνησα χωρίς κανένα hang over, κι με σύμμαχο τον καιρό βγήκαμε για βόλτα με τα ποδήλατα. Την επόμενη μέρα καθίσαμε μέσα, μιας κι ο καιρός μας τα χάλασε.
Τρίτη μέρα εκεί κι τότε πήγαμε την μονοήμερη εκδρομή στο Poprad της Σλοβακίας, περισσότερα εδώ.
Το Απογευματάκι που γυρίσαμε, ξάπλωσα στο μπαλκονάκι με την σλοβάκικη μπύρα, κι χάζευα τα βουνά πριν ξεκινήσουμε το πακετάρισμα για το γυρισμό προς την Κρακοβία.
Εντυπώσεις:
Υπέροχα ήταν. Χωρίς καθόλου κόσμο, μακριά από τους τουρίστες, κι παντού μια ησυχία.
Το χειμώνα θα έχει νέο riport μιας κι θα το τιμήσουμε με φουλ χιόνι (στο σπίτι του φίλου μου ή στο σπίτι της κοπελιάς μου)
ΥΓ ο τίτλος είναι από ένα τραγούδι
Κι λέει: βουνίσιε δε λυπάσαι?
Attachments
Last edited by a moderator:
