Η ιστορία αυτή ξεκίνησε πριν από περίπου ένα χρόνο. Εκεί που κάθομαι ήσυχη ήσυχη, έρχεται ο δικός μου και μου λέει " διάλεξε αυτοκίνητο, φεύγουμε Γερμανία, το παίρνουμε και επιστρέφουμε από Βενετία!" Έτσι απλά κλείνουμε αεροπορικά με ενδιάμεση στάση την Πράγα και τους 4 βαθμούς της!
Η 22 μέρα του Ιουνίου μας βρίσκει στο Ανόβερο, αφού παίρνουμε το αυτοκίνητο, τελειώνουμε όλα τα διαδικαστικά, ευχαριστούμε τον Herr Poi και ξεκινάμε για την επιστροφή μας. Θέλοντας να σπάσουμε τη διαδρομή στη μέση κάνουμε μια διανυκτέρευση σε ένα χωριό έξω από το Μόναχο το Oberscheiβheim. Την επόμενη μέρα, αφού έχουμε γεμάτες μπαταρίες ξεκινάμε για Βενετία! Η διαδρομή από τις αυστριακές άλπεις απλά μαγευτική, βροχερό τοπίο, καταπράσινη φύση και οι κορυφές των βουνών χιονισμένες!
Μια ιταλική σημαία μας καλωσορίζει στην Ιταλία, έτσι απλά. Φτάνοντας στη Βενετία αφήνουμε το αυτοκίνητο στο Tronchetto Parking Garage και παίρνουμε βαπορέτο για Βενετία. Στάση στην Piazza San Marco, βαλίτσα στο χέρι και βουρ για το ξενοδοχείο www.hotelbonvecchiati.it, αφού κάνουμε μια γύρα βρισκόμαστε στη ρεσεψιόν. Μας οδηγούν σε έναν χώρο απέναντι από το ξενοδοχείο σε ένα πολύ όμορφο δωμάτιο στον πρώτο όροφο με θέα ένα μικρό κανάλι. Είναι ήδη απόγευμα και ξεκινάμε τη βόλτα μας στη πλατεία San Marco, όπου βρίσκεται η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, το κωδωνοστάσιο, το παλάτι των Δόγηδων και πίσω από το παλάτι η γέφυρα των στεναγμών "πίτα" στην διαφήμιση. Η φυλακή που βρίσκεται εκεί, διάβασα ότι τους φυλακισμένους που "φιλοξενούσε" τους κρατούσαν στα χαμηλότερα επίπεδά της για να πεθαίνουν από την πείνα και την υγρασία! Μόνο ένας κατάφερε να γλιτώσει ο γνωστός Καζανόβα.
Αρχίζει να ψιχαλίζει, δεν πτοούμαστε ανοίγουμε την ομπρελίτσα και πάμε για φαγητό, σε κάποιο εστιατόριο στα στενά του Rialto και μετά gelato στο χέρι και βόλτα στην Αγορά του Rialto. Χανόμαστε στα στενά σοκάκια της Βενετίας και καταλήγουμε να ακολουθούμε ένα ζευγάρι Κινέζων που και αυτοί είχαν χαθεί! Βγαίνοντας από τα στενά μπροστά μας η ψαραγορά του Rialto και αποφασίζουμε ότι είναι ώρα για κρασάκι σε ένα μπαράκι με τη βεραντούλα πάνω στη θάλασσα. Ήμασταν μόνοι μας και αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στη βεράντα του σπιτιού μας με τη διαφορά ότι δίπλα μας περνούσαν βαπορέτα- ταξί.
Την επόμενη μέρα πρωινό στην σκεπαστή βεράντα του ξενοδοχείου και έτοιμοι για μια ακόμη βόλτα. Βαπορέτο και περνάμε απέναντι από την πλατεία του Αγίου Μάρκου εκεί όπου βρίσκεται η εκκλησία της Santa Maria della Salute, αποτέλεσμα κάποιου τάματος στην Παναγία που είχαν κάνει κάτι ιερείς όταν στην περιοχή είχα ξεσπάσει πανδημία. Η πανδημία σταμάτησε λαο αυτή η μεγαλιώδης εκκλησία έκανε 50 χρόνια να χτίστει και επειδή ο χώρος που καταλάμβανε ήταν μεγάλος, αναγκάστηκαν να γκρεμίσουν κάτι άλλα μοναστήρια που βρίσκοταν εκεί. Το εσωτερικό της γαλήνιο και χωρίς περιττές πολυτέλειες!
Ακολουθεί βόλτα με το βαπορέτο στο Μεγάλο Κανάλι. Ο καιρός ζεστός παρόλο που το πρωί μια βροχούλα την έριξε.
Το μεσημεράκι μας βρίσκει στην περιοχή πίσω από το Ca d' Oro, λίγα σουβενίρ και ώρα για βόλτα στο νησάκι Murano.
Η λιμνοθάλασσα ήρεμη γεμάτη βαπορέτα να πηγαινοφέρνουν τουρίστες.
Στο Murano συντάμε κατασκευές από γυαλί και αυτά που μου τραβάνε την προσοχή είναι ένα γυάλινο μπλε αστέρι και ένα δέντρο στολισμένο με λογιών λογιών κρύσταλλα. Δεν γίνεται να μην ρίξουμε μια ματιά στα υαλουργικά εργαστήρια που φτίαχνουν τα πάντα από γυαλί.
Πιάνουμε κουβέντα με έναν ντόπιο και τον ρωτάμε για τον φάρο που συναντήσαμε και μας είπε ότι το φως του φαίνεται από την Αδριατική για να καθοδηγεί τα πλοία να μπουν στη λιμνοθάλασσα.
Η επόμενη μέρα αρκετά ζεστή και η βόλτα στα στενά επιβάλλεται, πάνω κάτω στις γέφυρες με τα πλωτά καταστήματα να εκθέτουν τις πραμάτιες τους στο κανάλι.
Η ουρά έξω από την εκκλησία του Αγίου Μάρκου μας επιτρέπει να περιμένουμε για να δούμε το εσωτερικό της εκκλησίας. Σ΄αυτό το σημείο θέλω να πω ότι η ενδυμασία μέσα στην εκκλησία πρέπει να είναι σεμνή, αλλιώς είτε αποχωρείς, είτε αγοράζεις κάτι σαν πανί για να το δέσεις πάνω σου ώστε να σε αφήσουν να μπεις.
Ανεβήκαμε και στο κωδωνοστάσιο, φυσικά με το lift! Η θέα που απλώνεται μπροστά μας είναι αυτή της εισόδου της πλατείας με τα λιοντάρια- φύλακες να δεσπόζουν και να σε καλωσορίζουν σε μια μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Σπιτάκια με κεραμυδι χρώμα μέχρι εκεί που βλεπει το μάτι σου και η έλλειψη των άχαρων πολυκατοικιών. Το ελαφρύ αεράκι έκανε την παραμονή μας στο κωδωνοστάσιο ευχάριστη.
Βενετία όμως χωρίς βόλτα με γόνδολα, γίνεται? Δε γίνεται! Την απόλυτη ησυχία σπάει η φωνή του γονδολιέρη μας του Francesco, που σιδοτραγουδάει μελωδίες. Γέμισαν τα μάτια μας με εικόνες από μια Βενετία που δεν βλέπεις στους ταξιδιωτικούς οδηγούς! Μικρά μπαλκονάκια με λίγα λουλούδια, απλωμένα ρούχα και το ύψος της στάθμης του νερού να φαίνεταο στους τοίχους των σπιτιών.
Μια τελευταία βόλτα στην πλατεία που βρίσκεται υπό τους ήχους των μουσικών που στήνονται έξω από τα cafe και ένα τελευταί ποτηράκι κρασί στην περιοχή του Castello για το επανιδείν.
Η τελευταία εικόνα που έχω από τη Βενετία σε εκείνο το cafe να βλέπω τον ναό του Σαν Τζόρτζο Ματζόρε όπως απεικονίζεται στον οδηγό που κρατούσα στα χέρια μου.
Αρχίζει να βρέχει και είναι ώρα να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο.
Την επόμενη χαιρετήσαμε τη Βενετία των 420 γεφυρών και επιστρέψαμε!
photo by wikipedia.org
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
Η 22 μέρα του Ιουνίου μας βρίσκει στο Ανόβερο, αφού παίρνουμε το αυτοκίνητο, τελειώνουμε όλα τα διαδικαστικά, ευχαριστούμε τον Herr Poi και ξεκινάμε για την επιστροφή μας. Θέλοντας να σπάσουμε τη διαδρομή στη μέση κάνουμε μια διανυκτέρευση σε ένα χωριό έξω από το Μόναχο το Oberscheiβheim. Την επόμενη μέρα, αφού έχουμε γεμάτες μπαταρίες ξεκινάμε για Βενετία! Η διαδρομή από τις αυστριακές άλπεις απλά μαγευτική, βροχερό τοπίο, καταπράσινη φύση και οι κορυφές των βουνών χιονισμένες!
Μια ιταλική σημαία μας καλωσορίζει στην Ιταλία, έτσι απλά. Φτάνοντας στη Βενετία αφήνουμε το αυτοκίνητο στο Tronchetto Parking Garage και παίρνουμε βαπορέτο για Βενετία. Στάση στην Piazza San Marco, βαλίτσα στο χέρι και βουρ για το ξενοδοχείο www.hotelbonvecchiati.it, αφού κάνουμε μια γύρα βρισκόμαστε στη ρεσεψιόν. Μας οδηγούν σε έναν χώρο απέναντι από το ξενοδοχείο σε ένα πολύ όμορφο δωμάτιο στον πρώτο όροφο με θέα ένα μικρό κανάλι. Είναι ήδη απόγευμα και ξεκινάμε τη βόλτα μας στη πλατεία San Marco, όπου βρίσκεται η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, το κωδωνοστάσιο, το παλάτι των Δόγηδων και πίσω από το παλάτι η γέφυρα των στεναγμών "πίτα" στην διαφήμιση. Η φυλακή που βρίσκεται εκεί, διάβασα ότι τους φυλακισμένους που "φιλοξενούσε" τους κρατούσαν στα χαμηλότερα επίπεδά της για να πεθαίνουν από την πείνα και την υγρασία! Μόνο ένας κατάφερε να γλιτώσει ο γνωστός Καζανόβα.
Αρχίζει να ψιχαλίζει, δεν πτοούμαστε ανοίγουμε την ομπρελίτσα και πάμε για φαγητό, σε κάποιο εστιατόριο στα στενά του Rialto και μετά gelato στο χέρι και βόλτα στην Αγορά του Rialto. Χανόμαστε στα στενά σοκάκια της Βενετίας και καταλήγουμε να ακολουθούμε ένα ζευγάρι Κινέζων που και αυτοί είχαν χαθεί! Βγαίνοντας από τα στενά μπροστά μας η ψαραγορά του Rialto και αποφασίζουμε ότι είναι ώρα για κρασάκι σε ένα μπαράκι με τη βεραντούλα πάνω στη θάλασσα. Ήμασταν μόνοι μας και αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στη βεράντα του σπιτιού μας με τη διαφορά ότι δίπλα μας περνούσαν βαπορέτα- ταξί.
Την επόμενη μέρα πρωινό στην σκεπαστή βεράντα του ξενοδοχείου και έτοιμοι για μια ακόμη βόλτα. Βαπορέτο και περνάμε απέναντι από την πλατεία του Αγίου Μάρκου εκεί όπου βρίσκεται η εκκλησία της Santa Maria della Salute, αποτέλεσμα κάποιου τάματος στην Παναγία που είχαν κάνει κάτι ιερείς όταν στην περιοχή είχα ξεσπάσει πανδημία. Η πανδημία σταμάτησε λαο αυτή η μεγαλιώδης εκκλησία έκανε 50 χρόνια να χτίστει και επειδή ο χώρος που καταλάμβανε ήταν μεγάλος, αναγκάστηκαν να γκρεμίσουν κάτι άλλα μοναστήρια που βρίσκοταν εκεί. Το εσωτερικό της γαλήνιο και χωρίς περιττές πολυτέλειες!
Ακολουθεί βόλτα με το βαπορέτο στο Μεγάλο Κανάλι. Ο καιρός ζεστός παρόλο που το πρωί μια βροχούλα την έριξε.
Το μεσημεράκι μας βρίσκει στην περιοχή πίσω από το Ca d' Oro, λίγα σουβενίρ και ώρα για βόλτα στο νησάκι Murano.
Η λιμνοθάλασσα ήρεμη γεμάτη βαπορέτα να πηγαινοφέρνουν τουρίστες.
Στο Murano συντάμε κατασκευές από γυαλί και αυτά που μου τραβάνε την προσοχή είναι ένα γυάλινο μπλε αστέρι και ένα δέντρο στολισμένο με λογιών λογιών κρύσταλλα. Δεν γίνεται να μην ρίξουμε μια ματιά στα υαλουργικά εργαστήρια που φτίαχνουν τα πάντα από γυαλί.
Πιάνουμε κουβέντα με έναν ντόπιο και τον ρωτάμε για τον φάρο που συναντήσαμε και μας είπε ότι το φως του φαίνεται από την Αδριατική για να καθοδηγεί τα πλοία να μπουν στη λιμνοθάλασσα.
Η επόμενη μέρα αρκετά ζεστή και η βόλτα στα στενά επιβάλλεται, πάνω κάτω στις γέφυρες με τα πλωτά καταστήματα να εκθέτουν τις πραμάτιες τους στο κανάλι.
Η ουρά έξω από την εκκλησία του Αγίου Μάρκου μας επιτρέπει να περιμένουμε για να δούμε το εσωτερικό της εκκλησίας. Σ΄αυτό το σημείο θέλω να πω ότι η ενδυμασία μέσα στην εκκλησία πρέπει να είναι σεμνή, αλλιώς είτε αποχωρείς, είτε αγοράζεις κάτι σαν πανί για να το δέσεις πάνω σου ώστε να σε αφήσουν να μπεις.
Ανεβήκαμε και στο κωδωνοστάσιο, φυσικά με το lift! Η θέα που απλώνεται μπροστά μας είναι αυτή της εισόδου της πλατείας με τα λιοντάρια- φύλακες να δεσπόζουν και να σε καλωσορίζουν σε μια μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Σπιτάκια με κεραμυδι χρώμα μέχρι εκεί που βλεπει το μάτι σου και η έλλειψη των άχαρων πολυκατοικιών. Το ελαφρύ αεράκι έκανε την παραμονή μας στο κωδωνοστάσιο ευχάριστη.
Βενετία όμως χωρίς βόλτα με γόνδολα, γίνεται? Δε γίνεται! Την απόλυτη ησυχία σπάει η φωνή του γονδολιέρη μας του Francesco, που σιδοτραγουδάει μελωδίες. Γέμισαν τα μάτια μας με εικόνες από μια Βενετία που δεν βλέπεις στους ταξιδιωτικούς οδηγούς! Μικρά μπαλκονάκια με λίγα λουλούδια, απλωμένα ρούχα και το ύψος της στάθμης του νερού να φαίνεταο στους τοίχους των σπιτιών.
Μια τελευταία βόλτα στην πλατεία που βρίσκεται υπό τους ήχους των μουσικών που στήνονται έξω από τα cafe και ένα τελευταί ποτηράκι κρασί στην περιοχή του Castello για το επανιδείν.
Η τελευταία εικόνα που έχω από τη Βενετία σε εκείνο το cafe να βλέπω τον ναό του Σαν Τζόρτζο Ματζόρε όπως απεικονίζεται στον οδηγό που κρατούσα στα χέρια μου.
Αρχίζει να βρέχει και είναι ώρα να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο.
Την επόμενη χαιρετήσαμε τη Βενετία των 420 γεφυρών και επιστρέψαμε!
photo by wikipedia.org
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
