burtonitsa
Member
- Μηνύματα
- 102
- Likes
- 87
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιταλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αργεντινή
Επειδή είχα μεγάλη ανάγκη για ένα ταξίδι αυτόν τον χειμώνα έψαχνα για κάποια καλή προσφορά σε κάποια χώρα της Ευρώπης. Έτσι τον Οκτώβριο βρήκα μια καλή προσφορά για 6 ημέρες (104 ευρώ μετ' επιστροφής για δύο άτομα) και χωρίς δεύτερη σκέψη έκλεισα τα εισιτήρια. Το ταξίδι είχε κανονιστεί για 22-28 Φεβρουαρίου και είχαμε αρκετό χρόνο με το αγόρι μου να οργανωθούμε.
Οι προετοιμασίες έγιναν κλείσαμε ένα αρκετά οικονομικό ξενοδοχείο με 305 ευρώ (συμπεριλαμβανόμενου του πρωινού) ,μαζέψαμε αρκετές πληροφορίες για τα αξιοθέατα που αξίζουν και την νυχτερινή ζωή. Ήμασταν έτοιμη να ανακαλύψουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε σε αυτήν την τεράστια πόλη. Λόγω καιρού έπρεπε να πάρουμε αρκετά ζεστά ρούχα. Την εποχή που ταξιδέψαμε είχε από -6 έως 7 βαθμούς. Μόλις προσγειωθήκαμε μας διαπέρασε το τσουχτερό κρύο (ευτυχώς ξεκινήσαμε ζεστά ντυμένοι από την ηλιόλουστη Αθήνα). Το Βερολίνο είναι μια αραιοκατοικημένη πόλη και οι κάτοικοι της χρησιμοποιούν τα μέσα συγκοινωνίας (U-Bahn, S-Bahn). Συμφέρει αρκετά να βγάλεις μια κάρτα 5 ημερών με 36 ευρώ που χρησιμοποιείται και για τις 3 ζώνες του μετρό και του ηλεκτρικού. Πιστέψτε με αν δεν έχει καλό καιρό να νοικιάσεις ποδήλατο με τόσο κρύο και με τόσες τεράστιες αποστάσεις αυτή η κάρτα θα σας γλυτώσει πολύ χαμένο χρόνο και θα προλάβετε να δείτε πολλά.
Λοιπόν για να τελειώνω με τις έξτρα πληροφορίες το να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας δεν ήταν τόσο εύκολο. Μάλλον κάναμε λάθος να εμπιστευτούμε μια πατριώτισσα (η οποία σπούδαζε στο Βερολίνο), η οποία μας έστειλε να κάνουμε τον γύρο της πόλης και να χάσουμε πάνω από μια ώρα κάνοντας βόλτα στο μετρό. Δυστυχώς καταλάβαμε το λάθος στα μισά της διαδρομής, αλλά δεν πειράζει κάθε αρχή και δύσκολη!!! Φτάσαμε γύρω στις 7 στο ξενοδοχείο. Αρκετά συμπαθητικό με ευγενική ρεσεψιόν,άνετο, καθαρό και ζεστό δωμάτιο. Επίσης 5 στάσεις από την διάσημη Axexander Platz. Μου φάνηκε καλή τοποθεσία αρχικά λόγω αξιοθέατων και μουσείων, άλλα μακριά από την νυχτερινή διασκέδαση της αρεσκείας μας. Θα φτάσω όμως και σε αυτό αργότερα. Μόλις ταχτοποιηθήκαμε, παρά την κούραση και την περασμένη ώρα, αποφασίσαμε να πάμε για ένα μικρό περίπατο στο κέντρο του Βερολίνου. Φτάσαμε στην χιονισμένη Alexander Platz και αρχίσαμε να ψάχνουμε κάποιο μαγαζί για να φάμε. Δυστυχώς λόγω υπερβολικού κρύου ο περίπατος δεν ήταν πολύ υποφερτός, και σταματήσαμε να φάμε σε ένα τούρκικο ντονεράδικο (έχει άπειρα σε κάθε σημείο της πόλης). Οι τιμές στο φαγητό ήταν καλές και "χορταστικές" για το κέντρο της πλατείας (λίγο παραπάνω από 5 ευρώ) όπως και οι μπύρες που είναι αρκετά φθηνές σε όλη την Γερμανία. Το καλό είναι ότι στο μαγαζί επιτρεπόταν το κάπνισμα (πολύ σημαντικό για μας, καθώς φανατικοί καπνιστές) και έτσι κάναμε μια απολαυστική στάση μέχρι να βγούμε πάλι στο υπό το μηδέν Βερολίνο. Κατευθυνθήκαμε προς την διάσημη οδό Unter den Linden, άλλωτε παλιά Πρώσικη αυτοκρατορική συνοικία, αλλά ο καιρός δεν μας βοηθούσε για να συνεχίσουμε, όπως επίσης και ο φωτισμός. Το Βερολίνο δεν είναι ολοφώτιστο. Φτάσαμε μέχρι το Rottenhaus Marienkirche αλλά όπως είπα ο φωτισμός δεν βοηθούσε να θαυμάσουμε τα κτίρια. Έτσι είπαμε να γυρίσουμε πίσω αφού δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί για να πιούμε μία παραδοσιακή βερολινέζικη μπύρα. Η ώρα ήταν λίγο περασμένη και καθώς γυρίσαμε στον σταθμό για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας (το μετρό και ο ηλεκτρικός σταματούν να λειτουργούν στις 12 τις καθημερινές και στην μία το σ/κ), αποφασίσαμε να κάτσουμε σε μία όμορφη μπυραρία του σταθμού για καμία μπυρίτσα και να διαβάσουμε λίγο καλύτερα τον ταξιδιωτικό μας οδηγό για τον λόγο ότι πραγματικά είχαμε μπερδευτεί κάπως. Γυρίσαμε λίγο απογοητευμένοι από την σύντομη βόλτα μας ενώ σκεφτόμασταν ότι κάπου κάναμε λάθος και το ταξίδι μας δεν θα είναι αυτό που πιστεύαμε. Ευτυχώς στην πορεία βγήκαμε ψεύτες.
Το άλλο πρωί που σηκωθήκαμε αντικρίσαμε ένα ακόμη πιο χιονισμένο τοπίο από το χθεσινό, ντυθήκαμε και κατεβήκαμε για το πρωινό μας το οποίο και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Μαρμελάδες, φρούτα, διάφορα ψωμάκια, διάφορα είδη αλλαντικών, δημητριακών και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Οι Γερμανοί δίνουν μεγάλη σημασία στο πρωινό τους και το ανακαλύψαμε "ιδιοις ομμασι". Αφού φάγαμε και ήπιαμε το καφεδάκι μας ξεκινήσαμε για την πρωινή μας βόλτα. Δεν είχε τόσο κρύο όσο την προηγούμενη μέρα και ξεκινήσαμε από εκεί που το είχαμε παρατήσει χθες. Κατεβήκαμε στην Alexander Platz, η οποία είχε πολύ κόσμο που έκανε την βόλτα του, είδαμε τον πύργο της τηλεόρασης (στον οποίο δεν αξίζει να δώσεις 15 ευρώ, έχει πολλά περισσότερα να δεις αυτή η πόλη) και κατεβήκαμε στην Unter den Linden. Θαυμάσαμε τα κτίρια που δεν μπορέσαμε χθες λόγω φωτισμού (βγάλαμε τις κλασικές φωτογραφίες) και κατηφορίσαμε στο νησί των μουσείων. Με εντυπωσίασε ο καθεδρικός τους ναός "Berliner Dom" (καθώς είμαι λάτρης κτιρίων), οι μεγάλες πλατείες, ο ανοιχτός χώρος για βόλτες. Στην πλατεία είχε πλανόδιους που πουλούσαν διάφορα αναμνηστικά από το άλλωτε ανατολικό Βερολίνο (κάτι το οποίο δεν γνωρίζω κατά πόσο αυθεντικά είναι). Το καλύτερο ήταν τα "βρώμικα" του Βερολίνου τα Bratwurst. Κινητά μαγαζάκια που "φοριούνται" πολύ σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης, ένα απολαυστικό σνακ καθώς κάνεις την βόλτα σου και πάρα πολύ φθηνό. Σκοπός μας να βρεθούμε στην περίφημη πύλη του Βραδεμβούργου και η διαδρομή ήταν μεγάλη και η θερμοκρασία άρχισε πάλι να πέφτει. Κάναμε μια μικρή στάση σε μία παραδοσιακή βερολινέζικη μπυραρία για να πάρουμε δυνάμεις. Πιείτε οπωσδήποτε μια berliner weisse, είναι πιο ελαφριά και αρκετά πρωτότυπη στην γεύση. Αφού ανακτήσαμε τις δυνάμεις μας ήμασταν έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε το κρύο με περισσότερο κέφι. Φτάσαμε στην πύλη, την θαυμάσαμε και όσο θυμόμουν τον ρόλο αυτής της πύλης (ταξίδεψα καλά διαβασμένη) στην ιστορία του Βερολίνου ξεκίνησε να χιονίζει. Αποφασίσαμε να πάμε να βρούμε κάποιο καφέ και πήραμε το μετρό για να κατευθυνθούμε στην Hackeschen Markt στην οποία είχαμε διαβάσει ότι υπάρχουν αρκετά καφέ. Μόλις σταματήσαμε στο σταθμό (από τους πιο παλιούς και γραφικούς Γερμανικούς σταθμούς) αντικρίσαμε με χαρά ότι στην πλατεία είχε στηθεί ένα μικρό γιουσουρούμ με διάφορα χειροποίητα μπιχλιμπίδια, σουβενίρ, αλλά και πολύ φαγητό. Ευτυχώς σε έναν πάγκο πουλούσαν gulasch (πολωνέζικη σούπα) και δεν άντεξα μετά από τα τόσα καλά λόγια που είχα ακούσει να μην δοκιμάσω. Πήραμε την σούπα μας και ενώ τριγυρίζαμε στο γιουσουρούμ ζεσταίναμε τα μέσα μας με το πεντανόστιμο gulasch. Όμως το κρύο και το χιόνι γινόταν πιο έντονο και αναζητήσαμε ένα καταφύγιο να πιούμε τον καφέ μας. Βρήκαμε ένα ισπανικό καφέ/ρεστοράν παράλληλα απ' τις γραμμές του ηλεκτρικού και αφού προσπαθούσα να εξηγήσω στην σερβιτόρα στα ισπανογερμανικά ότι είχα ξεπαγιάσει, ήρθαν τα cappucino και χαλαρώσαμε κάπως. Άρχισε να σκοτεινιάζει και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας για να ετοιμαστούμε για το σαββατιάτικο μας Berlin by night. Είχα διαβάσει ότι το καλό underground alternative Berlin παίζει στην περιοχή της Kreuzberg. Αυτή η περιοχή κατοικείται από μετανάστες, φοιτητές, πανκ και υπάρχουν αρκετές καταλήψεις. Δεν είναι τόσο καθαρή περιοχή και έτσι καταλαβαίνουμε πως μάλλον βρήκαμε αυτό που ψάχναμε. Είχα ενημερωθεί για ένα μαγαζί όπου παίζονταν ωραία σκηνικά και αποφασίσαμε να το βρούμε. Φτάσαμε σε ένα υπόγειο μαγαζί όπου τα έπιπλα ήταν κολλημένα στο ταβάνι, είχε αρκετό κόσμο και ντόπιο και από άλλες χώρες, πληρώσαμε ένα μικρό αντίτιμο στην είσοδο γιατί εκείνη την βραδιά, λόγω Dj set (κάτι το οποίο μετάνιωσα, δεν είμαι και πολύ φαν της ηλεκτρονικής μουσικής, ευτυχώς άρχισε να παίζει όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε), παραγγείλαμε τις μπυρίτσες μας απ' το μπαρ και αράξαμε. Ευτυχώς το κάπνισμα σε εκείνη την περιοχή δεν ήταν απαγορευμένο (για να λέμε την αλήθεια ανακαλύψαμε ότι μπορεί να καπνιστεί εκεί επιτρέπεται
). Εκεί κατάλαβα την ανοησία που κάναμε να μην κλείσουμε ξενοδοχείο σε εκείνη την περιοχή και πως πρέπει να φεύγουμε νωρίτερα για να προλάβουμε το μετρό. Η βραδιά μας λοιπόν κύλησε όμορφα, διασκεδάζοντας. Γνωρίσαμε ένα Ιταλό τον οποίο όταν τον ρώτησε το αγόρι μου πως και έκανε ταξίδι και δεν ήταν στην χώρα του λόγω των φετινών εκλογών μας εξηγούσε όλη την πολιτική κατάσταση στην πατρίδα του και ενώ συζητήσουμε, μας ρώτησε από που είμαστε. Μόλις άκουσε την απάντηση είπε απλά "mama mia" και αγκάλιασε το αγόρι μου. Αθάνατη πατρίδα τους έχουμε βάλει όλους τα γυαλιά :eek-91: . Δυστυχώς ήρθε η ώρα να φύγουμε, πήραμε το μετρό, παίξαμε και λίγο χιονοπόλεμο (δεν είχε σταματήσει ακόμα να χιονίζει) και πήγαμε για ύπνο.
Την άλλη μέρα κανονίσαμε να βολτάρουμε στην Sophienstrasse, μία απ΄τις παλιότερες συνοικίες και γραφικές του Βερολίνου. Βρήκαμε την κατάληψη Tachelles, για την οποία είχα διαβάσει ότι γίνεται ένα γιουσουρούμ από τους κατοίκους της και από διάφορους καλλιτέχνες, δυστυχώς δεν ήταν η αυλή της ανοιχτή (υπέθεσα λόγω κρύου), απλά ακουγόταν από μέσα φασαρία και υποθέσαμε πως δεν ήταν προσβάσιμο το κτίριο για τους μη προνομιούχους (κρίμα γιατί είχα διαβάσει καλά σχόλια και ήθελα να την επισκεφθώ). Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην συνοικία και μπήκαμε σε ένα απ' τα πολλά ωραία καφέ της για να πιούμε ένα καφέ και να τσιμπήσουμε κάτι. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τις Γερμανικές σούπες και τα παραδοσιακά γλυκά τους (Apfelkuche). Είναι αρκετά γευστικά και οικονομικά. Σε αυτό το καφέ σιγουρεύτηκα επίσης ότι αν θες να δώσεις την παραγγελία σου πρέπει να πας στο μπαρ. Οι σερβιτόροι στα κναιπεν (γερμανικές pub) και στα καφέ δεν έρχονται να σου πάρουν παραγγελία!!!! Χαλαρώσαμε και ήμασταν έτοιμοι για την συνέχεια. Επόμενη στάση Nikolaiviertel. Η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετά και δεν νιώθαμε τα άκρα μας. Η στάση που βρίσκεται το μετρό σε αυτήν την περιοχή θα σας τρομάξει λίγο. Μουντά, γκρίζα κτίρια, χωρίς κόσμο (πιθανόν γραφεία), άδειοι δρόμοι μόνο τα ζόμπι λείπανε (μπορεί το καλοκαίρι να υπάρχει περισσότερη ζωντάνια) και εμείς μόνοι σε αναζήτηση της Nikolaiviertel.
Τελικά ανακαλύψαμε μια όμορφη περιοχή με πανέμορφα κτίρια, πλακόστρωτα δρομάκια μια όμορφη εκκλησία και πολλά εστιατόρια. Έκανε τόσο κρύο και η υγρασία πρέπει να είχε φτάσει 90% (ένιωθα να μου τρυπάει τα κόκαλα και με τόση ομίχλη δεν έβλεπα την μύτη μου). Έτσι βρήκαμε ένα μικρό παραδοσιακό βαυβαρικό εστιατόριο και αράξαμε για ένα πλουσιοπάροχο γεύμα. Σνίτσελ καλυμμένο με τηγανιτό αυγό, πατατοσαλάτα, κότσι και φυσικά λουκάνικα (χοληστερίνη στο φούλ). Μετά το φαί και το κρύο δεν αντέχαμε για παραπάνω βόλτα. Οπότε επόμενη στάση Μπύρες κάτι να τσιμπολογάμε και ξενοδοχείο για καυτό μπανάκι και ξάπλα!!!
Ξημέρωσε η επόμενη μέρα και επιτέλους η βόλτα για να δούμε από κοντά το διάσημο τείχος του Βερολίνου.
Φτάσαμε στην Kreuzberg για μια ημερήσια εξερεύνηση (δλδ να εντοπίσουμε τα καλά κναιπεν). Κάτσαμε σε ένα όμορφο καφέ και οργανωθήκαμε για να επισκεφτούμε το τείχος. Ξεκινήσαμε απ' το Checkpoint Charlie, το οποίο το βρήκαμε άκρως τουριστικό. Και αφού δεν άξιζε πολλά αυτό το σημείο (εκτός απο τα Bratwurst που φάγαμε από μια μικρή καντίνα) αρχίσαμε να βλέπουμε το τείχος του Βερολίνου. Άξιζαν αρκετά σημεία που παρουσίαζαν αρκετά πολιτιστικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Ο καθένας πιστεύω έχει διαφορετική κρίση για το τείχος. Απλά τριγυρίστε για να το ανακαλύψετε. Πραγματικά ήταν μια όμορφη μέρα για βόλτα (μας βοήθησε αρκετά και ο καιρός). Επιστροφή στην συνοικία μας (Friedrichschein), μιας και είχαμε αρκετό χρόνο και μόλις είχε σκοτεινιάσει μπορούσαμε να ψάξουμε για νυχτερινή ζωή κοντά στο ξενοδοχείο μας. Για καλή μας τύχη βρήκαμε κάποιες κναιπεν και αράξαμε να κλείσουμε την βραδιά μας με πολύ κέφι μέχρι να νιώσουμε ότι κλείνουμε τα μάτια μας.
Η τέταρτη μέρα είχε κανονιστεί για εκδρομή έξω απο την πόλη. Το γνωστό Postdam! Ο καιρός ήταν ακόμη καλύτερος απο την προηγούμενη μέρα και το εισιτήριο 5 ημερών που είχαμε αγοράσει συμπεριλάμβανε και την ζώνη C, όπου άνηκε και το Postdam. Η διαδρομή διαρκούσε 45 λεπτά και ήταν πανέμορφη. Βλέπαμε πανέμορφα χωριά, όμορφα διατηρημένα, ποτάμια, δάση, πολλά έργα να γίνονται (κυρίως σιδηροδρομικές γραμμές. Άνετα μπορεί να χτιστεί ένα καινούργιο Βερολίνο υπογείως. Μόνο το μετρό της Μόσχας περνά το Βερολινέζικο σε βάθος). Μετά από την υπέροχη διαδρομή, απολαμβάνοντας το καφεδάκι και την κουβεντούλα φτάσαμε στο Postadam.Υπήρχε χάρτης δωρεάν για να μας βοηθήσει να διασχίσουμε την πόλη και με την βοήθεια μιας πατριώτισσας καταφέραμε να καταλάβουμε πιο απ' όλα τα τράμ μας αφήνει σε κεντρικό σημείο. Καταφέραμε να βρούμε απο πού βγάζουμε εισιτήριο και στα συνεννοήσιμα Γερμανικά μου βρήκαμε κάποια άκρη. Το Postdam είναι μία μικρή πόλη με αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία. Χτίστηκε για να κατοικηθούν από Ολανδούς ευγενείς οι οποίοι τελικά ποτέ δεν έμειναν και τελικά κατοικήθηκε από Πρώσους αποίκους. Γι' αυτόν τον λόγο η πόλη απαρτίζετε από Ολανδικά σπίτια αναμειγμένα με Γερμανικά. Παραδοσιακή πόλη, πανέμορφη με την δική της πύλη του Βραδεμβούργου και τα όμορφα θερινά ανάκτορα της από τους αυτοκράτορες της Πρωσίας. Πραγματικά απολαύσαμε την εκδρομή μας. Ήταν σαν να βγήκε από άλλη εποχή. Αποφασίσαμε να φύγουμε όταν είχε σκοτεινιάσει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Επόμενη στάση; Τα κνάιπεν της Kreuzberg. Καταλήξαμε να περάσουμε μία απίστευτη βραδιά πίνοντας όσες διαφορετικές μπύρες μπορούσαμε, παίζοντας επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι με Γερμανούς (υπάρχουν σε όλες τις κναιπεν), ακούγοντας φοβερή μουσική με την διάθεση μας να είναι στα ύψη. Δεν ξέρω πως να το θέσω...αλλά οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής είναι πολύ πιο φιλικοί και πιο προσιτοί απο τους κατοίκους του υπόλοιπου Βερολίνου που γνωρίσαμε. Τελείως διαφορετική κουλτούρα και συμπεριφορά (ξαναλέω θα μπορούσα να μείνω για μήνες στο Kreuzberg). Μετά το όμορφο βράδυ μας και με αρκετό τραγούδι στο δρόμο για το μετρό (κάτω απο το οποίο σε μία αποθήκη του γινόταν μια punk συναυλία, η οποία μάλλον ήταν prive, δύσκολο να μπείς αν δεν έχεις κονέ από ότι κατάλαβα από την προσπάθεια μας να εισβάλουμε ), νιώσαμε μια επιθυμία για ένα καλό σαντουιτσάκι αλλαντικών και μια μπύρα για τον δρόμο (απλά τι να κουβαλάς τσάντα τι μπύρα σε αυτήν την πόλη είναι το ίδιο και το αυτό) από τον σταθμό του μετρό και μιας και ήμασταν οι τελευταίοι πελάτες δεχτήκαμε με ευχαρίστηση τα κρουασανάκια που μας πρόσφερε ο καταστηματάρχης. Ο ύπνος φάνταζε το ιδανικότερο και τα κρουασανάκια ακόμη καλύτερα για το επόμενο πρωί αφού το να ξυπνήσουμε την άλλη μέρα για να φάμε πρωινό ήταν ακατόρθωτο. Όπως ανέφερα πρίν το πρωινό ξύπνημα δεν ήταν εφικτό εκείνη την μέρα λόγω κραιπάλης της προηγούμενης. Σηκωθήκαμε χαλαρά και με αργούς ρυθμούς ξεκινήσαμε για την Friedrichstrasse για να αγοράσουμε κανένα αναμνηστικό. Δεν πετύχαμε και καμία φοβερή αγορά. Πάντα πηγαίναμε να βρούμε ανοιχτή αγορά μία μέρα μετά (Εγγλέζοι πάντα). Δεν βγήκαμε χαμένοι. Μας αποζημίωσε ένα όμορφο καφέ απο τα μάταια πάνε έλα προς αναζήτηση αγοράς. Καλοφτιαγμένος καφές, νόστιμο Frozenyogurt (δεν φάγαμε στην Ελλάδα, το τιμήσαμε στο Berlin), υπέροχο περιβάλλον (πραγματική Βαβέλ) και πολλές παρτίδες Γκρινιάρη (είχαμε ένα επιτραπέζιο ντέρμπι, αφού δεν είχε τάβλι). Ήρθε λοιπόν η ώρα για να δούμε και κανένα μουσείο. Επιλέξαμε το μουσείο της Περγάμου. Το να αντικρίσουμε την αναπαράσταση 5 πολιτισμών μας φάνηκε η καλύτερη επιλογή. Και ήταν!!! Τα λόγια είναι περιττά. Αξίζει να γυρίσεις το μουσείο να δώσεις σημασία στην ιστορία που ξετυλίγεται μπροστά σου και θα φύγεις με πολλές γνώσεις βαρύτερος. Ένα μικρό minus ήταν η κυρία στον γκισέ εισιτηρίων. Προσπάθησα να συννενοηθώ στα μέτρια Γερμανικά μου, δεν ήξερε και καλά Αγγλικά με αποτέλεσμα να είναι κάπως αγενής. Είχε αρχίσει να βραδιάζει όταν φύγαμε απο το μουσείο και σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε για τελευταία φορά στην πύλη του Βραδεμβούργου (ευκαιρία να την δούμε και φωτισμένη). Όσο σκεφτόμουν πως λόγω κακοκαιρίας δεν μπορούμε να απολαύσουμε τα μαγαζάκια που ανοίγουν στο ποτάμι και κάτω απο την γέφυρα τους μήνες του καλοκαιριού με έπιασε το παράπονο.Τι πιο όμορφο να λιαζόμασταν στις ξαπλώστρες και να διασκεδάζαμε στα konzert που διοργανώνονται στα πάρκα. (Το ξεπέρασα γρήγορα γιατί με παρηγορούσε το χιόνι γύρω μου μιας και δεν είδα φέτος στην Ελλάδα). Κάναμε την βόλτα μας και σκεφτήκαμε να πάμε στο Sony center στην Postdamer Platz μπας και πάρουμε κανένα δωράκι. Τα μαγαζιά κλείνανε σε λίγο και δεν είχαμε ψωνίσει τίποτα. Εντυπωσιακό το Sony Center (τους κόστισε πολλά λεφτά το διαστημικό εμπορικό, αν και όχι και τόσο του γούστου μου), αλλά δεν βρήκαμε κάτι σε λογική τιμή να αγοράσουμε. Σαν τρελοί τρέξαμε στην Alexander Platz και προλάβαμε ένα μαγαζάκι λίγο πριν κλείσει (οι Εγγλέζοι που λέγαμε). Κάναμε τα ψώνια μας κάτσαμε λίγο στην πλατεία να απολαύσουμε κάποιους καλούς πλανόδιους μουσικούς και πήγαμε για τα τελευταία Wurst και τις τελευταίες μπύρες. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, πληρώσαμε γιατί θα αναχωρούσαμε 5 μισή τα ξημερώματα από το ξενοδοχείο και προς ευχάριστη έκπληξη η ρεσεψιονίστ προσφέρθηκε να μας ετοιμάσει το πρωινό μας να το πάρουμε μαζί μας, μιας και το εστιατόριο άνοιγε από τις 7. Τα Ξημερώματα σηκωθήκαμε αφήσαμε το κλειδί μας, παραλάβαμε το πρωινό μας (και θέλω να τονίσω το πόσο επαγγελματικά φέρθηκαν, μας ξάφνιασαν ευχάριστα) και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής θλιμμένοι, μελαγχολικοί, αλλά με πολλές ευχάριστες αναμνήσεις.
Το Βερολίνο είναι πολύπλευρο, για κάθε γούστο, έχει μεγάλο πολιτισμικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Ελπίζω να σας βοήθησα με τις πληροφορίες μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε υποστηρικτές των ζωολογικών κήπων γι' αυτό δεν μπήκαμε στον κόπο να τον επισκεφτούμε. Η Tiergarten θα ήταν μια καλή επιλογή για περιπάτους και για ποδηλατάδα αν ο καιρός ήταν καλός. Περπατήσαμε λίγο και δεν άξιζε μέσα στο κρύο να χάσουμε τον λίγο χρόνο μας. Επίσης προτιμήσαμε να μην πάμε σε club, τα κναιπεν είναι περισσότερο του στύλ μας. Πού θα τα βρούμε στην Ελλάδα αυτά; 'Ομως ο καθένας κάνει τις επιλογές του και το Βερολίνο είναι για όλα τα γούστα. Μην διστάσετε να το εξερευνήσετε. Καλά να περάσετε!
Οι προετοιμασίες έγιναν κλείσαμε ένα αρκετά οικονομικό ξενοδοχείο με 305 ευρώ (συμπεριλαμβανόμενου του πρωινού) ,μαζέψαμε αρκετές πληροφορίες για τα αξιοθέατα που αξίζουν και την νυχτερινή ζωή. Ήμασταν έτοιμη να ανακαλύψουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε σε αυτήν την τεράστια πόλη. Λόγω καιρού έπρεπε να πάρουμε αρκετά ζεστά ρούχα. Την εποχή που ταξιδέψαμε είχε από -6 έως 7 βαθμούς. Μόλις προσγειωθήκαμε μας διαπέρασε το τσουχτερό κρύο (ευτυχώς ξεκινήσαμε ζεστά ντυμένοι από την ηλιόλουστη Αθήνα). Το Βερολίνο είναι μια αραιοκατοικημένη πόλη και οι κάτοικοι της χρησιμοποιούν τα μέσα συγκοινωνίας (U-Bahn, S-Bahn). Συμφέρει αρκετά να βγάλεις μια κάρτα 5 ημερών με 36 ευρώ που χρησιμοποιείται και για τις 3 ζώνες του μετρό και του ηλεκτρικού. Πιστέψτε με αν δεν έχει καλό καιρό να νοικιάσεις ποδήλατο με τόσο κρύο και με τόσες τεράστιες αποστάσεις αυτή η κάρτα θα σας γλυτώσει πολύ χαμένο χρόνο και θα προλάβετε να δείτε πολλά.
Λοιπόν για να τελειώνω με τις έξτρα πληροφορίες το να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας δεν ήταν τόσο εύκολο. Μάλλον κάναμε λάθος να εμπιστευτούμε μια πατριώτισσα (η οποία σπούδαζε στο Βερολίνο), η οποία μας έστειλε να κάνουμε τον γύρο της πόλης και να χάσουμε πάνω από μια ώρα κάνοντας βόλτα στο μετρό. Δυστυχώς καταλάβαμε το λάθος στα μισά της διαδρομής, αλλά δεν πειράζει κάθε αρχή και δύσκολη!!! Φτάσαμε γύρω στις 7 στο ξενοδοχείο. Αρκετά συμπαθητικό με ευγενική ρεσεψιόν,άνετο, καθαρό και ζεστό δωμάτιο. Επίσης 5 στάσεις από την διάσημη Axexander Platz. Μου φάνηκε καλή τοποθεσία αρχικά λόγω αξιοθέατων και μουσείων, άλλα μακριά από την νυχτερινή διασκέδαση της αρεσκείας μας. Θα φτάσω όμως και σε αυτό αργότερα. Μόλις ταχτοποιηθήκαμε, παρά την κούραση και την περασμένη ώρα, αποφασίσαμε να πάμε για ένα μικρό περίπατο στο κέντρο του Βερολίνου. Φτάσαμε στην χιονισμένη Alexander Platz και αρχίσαμε να ψάχνουμε κάποιο μαγαζί για να φάμε. Δυστυχώς λόγω υπερβολικού κρύου ο περίπατος δεν ήταν πολύ υποφερτός, και σταματήσαμε να φάμε σε ένα τούρκικο ντονεράδικο (έχει άπειρα σε κάθε σημείο της πόλης). Οι τιμές στο φαγητό ήταν καλές και "χορταστικές" για το κέντρο της πλατείας (λίγο παραπάνω από 5 ευρώ) όπως και οι μπύρες που είναι αρκετά φθηνές σε όλη την Γερμανία. Το καλό είναι ότι στο μαγαζί επιτρεπόταν το κάπνισμα (πολύ σημαντικό για μας, καθώς φανατικοί καπνιστές) και έτσι κάναμε μια απολαυστική στάση μέχρι να βγούμε πάλι στο υπό το μηδέν Βερολίνο. Κατευθυνθήκαμε προς την διάσημη οδό Unter den Linden, άλλωτε παλιά Πρώσικη αυτοκρατορική συνοικία, αλλά ο καιρός δεν μας βοηθούσε για να συνεχίσουμε, όπως επίσης και ο φωτισμός. Το Βερολίνο δεν είναι ολοφώτιστο. Φτάσαμε μέχρι το Rottenhaus Marienkirche αλλά όπως είπα ο φωτισμός δεν βοηθούσε να θαυμάσουμε τα κτίρια. Έτσι είπαμε να γυρίσουμε πίσω αφού δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί για να πιούμε μία παραδοσιακή βερολινέζικη μπύρα. Η ώρα ήταν λίγο περασμένη και καθώς γυρίσαμε στον σταθμό για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας (το μετρό και ο ηλεκτρικός σταματούν να λειτουργούν στις 12 τις καθημερινές και στην μία το σ/κ), αποφασίσαμε να κάτσουμε σε μία όμορφη μπυραρία του σταθμού για καμία μπυρίτσα και να διαβάσουμε λίγο καλύτερα τον ταξιδιωτικό μας οδηγό για τον λόγο ότι πραγματικά είχαμε μπερδευτεί κάπως. Γυρίσαμε λίγο απογοητευμένοι από την σύντομη βόλτα μας ενώ σκεφτόμασταν ότι κάπου κάναμε λάθος και το ταξίδι μας δεν θα είναι αυτό που πιστεύαμε. Ευτυχώς στην πορεία βγήκαμε ψεύτες.
Το άλλο πρωί που σηκωθήκαμε αντικρίσαμε ένα ακόμη πιο χιονισμένο τοπίο από το χθεσινό, ντυθήκαμε και κατεβήκαμε για το πρωινό μας το οποίο και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Μαρμελάδες, φρούτα, διάφορα ψωμάκια, διάφορα είδη αλλαντικών, δημητριακών και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Οι Γερμανοί δίνουν μεγάλη σημασία στο πρωινό τους και το ανακαλύψαμε "ιδιοις ομμασι". Αφού φάγαμε και ήπιαμε το καφεδάκι μας ξεκινήσαμε για την πρωινή μας βόλτα. Δεν είχε τόσο κρύο όσο την προηγούμενη μέρα και ξεκινήσαμε από εκεί που το είχαμε παρατήσει χθες. Κατεβήκαμε στην Alexander Platz, η οποία είχε πολύ κόσμο που έκανε την βόλτα του, είδαμε τον πύργο της τηλεόρασης (στον οποίο δεν αξίζει να δώσεις 15 ευρώ, έχει πολλά περισσότερα να δεις αυτή η πόλη) και κατεβήκαμε στην Unter den Linden. Θαυμάσαμε τα κτίρια που δεν μπορέσαμε χθες λόγω φωτισμού (βγάλαμε τις κλασικές φωτογραφίες) και κατηφορίσαμε στο νησί των μουσείων. Με εντυπωσίασε ο καθεδρικός τους ναός "Berliner Dom" (καθώς είμαι λάτρης κτιρίων), οι μεγάλες πλατείες, ο ανοιχτός χώρος για βόλτες. Στην πλατεία είχε πλανόδιους που πουλούσαν διάφορα αναμνηστικά από το άλλωτε ανατολικό Βερολίνο (κάτι το οποίο δεν γνωρίζω κατά πόσο αυθεντικά είναι). Το καλύτερο ήταν τα "βρώμικα" του Βερολίνου τα Bratwurst. Κινητά μαγαζάκια που "φοριούνται" πολύ σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης, ένα απολαυστικό σνακ καθώς κάνεις την βόλτα σου και πάρα πολύ φθηνό. Σκοπός μας να βρεθούμε στην περίφημη πύλη του Βραδεμβούργου και η διαδρομή ήταν μεγάλη και η θερμοκρασία άρχισε πάλι να πέφτει. Κάναμε μια μικρή στάση σε μία παραδοσιακή βερολινέζικη μπυραρία για να πάρουμε δυνάμεις. Πιείτε οπωσδήποτε μια berliner weisse, είναι πιο ελαφριά και αρκετά πρωτότυπη στην γεύση. Αφού ανακτήσαμε τις δυνάμεις μας ήμασταν έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε το κρύο με περισσότερο κέφι. Φτάσαμε στην πύλη, την θαυμάσαμε και όσο θυμόμουν τον ρόλο αυτής της πύλης (ταξίδεψα καλά διαβασμένη) στην ιστορία του Βερολίνου ξεκίνησε να χιονίζει. Αποφασίσαμε να πάμε να βρούμε κάποιο καφέ και πήραμε το μετρό για να κατευθυνθούμε στην Hackeschen Markt στην οποία είχαμε διαβάσει ότι υπάρχουν αρκετά καφέ. Μόλις σταματήσαμε στο σταθμό (από τους πιο παλιούς και γραφικούς Γερμανικούς σταθμούς) αντικρίσαμε με χαρά ότι στην πλατεία είχε στηθεί ένα μικρό γιουσουρούμ με διάφορα χειροποίητα μπιχλιμπίδια, σουβενίρ, αλλά και πολύ φαγητό. Ευτυχώς σε έναν πάγκο πουλούσαν gulasch (πολωνέζικη σούπα) και δεν άντεξα μετά από τα τόσα καλά λόγια που είχα ακούσει να μην δοκιμάσω. Πήραμε την σούπα μας και ενώ τριγυρίζαμε στο γιουσουρούμ ζεσταίναμε τα μέσα μας με το πεντανόστιμο gulasch. Όμως το κρύο και το χιόνι γινόταν πιο έντονο και αναζητήσαμε ένα καταφύγιο να πιούμε τον καφέ μας. Βρήκαμε ένα ισπανικό καφέ/ρεστοράν παράλληλα απ' τις γραμμές του ηλεκτρικού και αφού προσπαθούσα να εξηγήσω στην σερβιτόρα στα ισπανογερμανικά ότι είχα ξεπαγιάσει, ήρθαν τα cappucino και χαλαρώσαμε κάπως. Άρχισε να σκοτεινιάζει και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας για να ετοιμαστούμε για το σαββατιάτικο μας Berlin by night. Είχα διαβάσει ότι το καλό underground alternative Berlin παίζει στην περιοχή της Kreuzberg. Αυτή η περιοχή κατοικείται από μετανάστες, φοιτητές, πανκ και υπάρχουν αρκετές καταλήψεις. Δεν είναι τόσο καθαρή περιοχή και έτσι καταλαβαίνουμε πως μάλλον βρήκαμε αυτό που ψάχναμε. Είχα ενημερωθεί για ένα μαγαζί όπου παίζονταν ωραία σκηνικά και αποφασίσαμε να το βρούμε. Φτάσαμε σε ένα υπόγειο μαγαζί όπου τα έπιπλα ήταν κολλημένα στο ταβάνι, είχε αρκετό κόσμο και ντόπιο και από άλλες χώρες, πληρώσαμε ένα μικρό αντίτιμο στην είσοδο γιατί εκείνη την βραδιά, λόγω Dj set (κάτι το οποίο μετάνιωσα, δεν είμαι και πολύ φαν της ηλεκτρονικής μουσικής, ευτυχώς άρχισε να παίζει όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε), παραγγείλαμε τις μπυρίτσες μας απ' το μπαρ και αράξαμε. Ευτυχώς το κάπνισμα σε εκείνη την περιοχή δεν ήταν απαγορευμένο (για να λέμε την αλήθεια ανακαλύψαμε ότι μπορεί να καπνιστεί εκεί επιτρέπεται
). Εκεί κατάλαβα την ανοησία που κάναμε να μην κλείσουμε ξενοδοχείο σε εκείνη την περιοχή και πως πρέπει να φεύγουμε νωρίτερα για να προλάβουμε το μετρό. Η βραδιά μας λοιπόν κύλησε όμορφα, διασκεδάζοντας. Γνωρίσαμε ένα Ιταλό τον οποίο όταν τον ρώτησε το αγόρι μου πως και έκανε ταξίδι και δεν ήταν στην χώρα του λόγω των φετινών εκλογών μας εξηγούσε όλη την πολιτική κατάσταση στην πατρίδα του και ενώ συζητήσουμε, μας ρώτησε από που είμαστε. Μόλις άκουσε την απάντηση είπε απλά "mama mia" και αγκάλιασε το αγόρι μου. Αθάνατη πατρίδα τους έχουμε βάλει όλους τα γυαλιά :eek-91: . Δυστυχώς ήρθε η ώρα να φύγουμε, πήραμε το μετρό, παίξαμε και λίγο χιονοπόλεμο (δεν είχε σταματήσει ακόμα να χιονίζει) και πήγαμε για ύπνο.Την άλλη μέρα κανονίσαμε να βολτάρουμε στην Sophienstrasse, μία απ΄τις παλιότερες συνοικίες και γραφικές του Βερολίνου. Βρήκαμε την κατάληψη Tachelles, για την οποία είχα διαβάσει ότι γίνεται ένα γιουσουρούμ από τους κατοίκους της και από διάφορους καλλιτέχνες, δυστυχώς δεν ήταν η αυλή της ανοιχτή (υπέθεσα λόγω κρύου), απλά ακουγόταν από μέσα φασαρία και υποθέσαμε πως δεν ήταν προσβάσιμο το κτίριο για τους μη προνομιούχους (κρίμα γιατί είχα διαβάσει καλά σχόλια και ήθελα να την επισκεφθώ). Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην συνοικία και μπήκαμε σε ένα απ' τα πολλά ωραία καφέ της για να πιούμε ένα καφέ και να τσιμπήσουμε κάτι. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τις Γερμανικές σούπες και τα παραδοσιακά γλυκά τους (Apfelkuche). Είναι αρκετά γευστικά και οικονομικά. Σε αυτό το καφέ σιγουρεύτηκα επίσης ότι αν θες να δώσεις την παραγγελία σου πρέπει να πας στο μπαρ. Οι σερβιτόροι στα κναιπεν (γερμανικές pub) και στα καφέ δεν έρχονται να σου πάρουν παραγγελία!!!! Χαλαρώσαμε και ήμασταν έτοιμοι για την συνέχεια. Επόμενη στάση Nikolaiviertel. Η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετά και δεν νιώθαμε τα άκρα μας. Η στάση που βρίσκεται το μετρό σε αυτήν την περιοχή θα σας τρομάξει λίγο. Μουντά, γκρίζα κτίρια, χωρίς κόσμο (πιθανόν γραφεία), άδειοι δρόμοι μόνο τα ζόμπι λείπανε (μπορεί το καλοκαίρι να υπάρχει περισσότερη ζωντάνια) και εμείς μόνοι σε αναζήτηση της Nikolaiviertel.
Τελικά ανακαλύψαμε μια όμορφη περιοχή με πανέμορφα κτίρια, πλακόστρωτα δρομάκια μια όμορφη εκκλησία και πολλά εστιατόρια. Έκανε τόσο κρύο και η υγρασία πρέπει να είχε φτάσει 90% (ένιωθα να μου τρυπάει τα κόκαλα και με τόση ομίχλη δεν έβλεπα την μύτη μου). Έτσι βρήκαμε ένα μικρό παραδοσιακό βαυβαρικό εστιατόριο και αράξαμε για ένα πλουσιοπάροχο γεύμα. Σνίτσελ καλυμμένο με τηγανιτό αυγό, πατατοσαλάτα, κότσι και φυσικά λουκάνικα (χοληστερίνη στο φούλ). Μετά το φαί και το κρύο δεν αντέχαμε για παραπάνω βόλτα. Οπότε επόμενη στάση Μπύρες κάτι να τσιμπολογάμε και ξενοδοχείο για καυτό μπανάκι και ξάπλα!!!
Ξημέρωσε η επόμενη μέρα και επιτέλους η βόλτα για να δούμε από κοντά το διάσημο τείχος του Βερολίνου.
Φτάσαμε στην Kreuzberg για μια ημερήσια εξερεύνηση (δλδ να εντοπίσουμε τα καλά κναιπεν). Κάτσαμε σε ένα όμορφο καφέ και οργανωθήκαμε για να επισκεφτούμε το τείχος. Ξεκινήσαμε απ' το Checkpoint Charlie, το οποίο το βρήκαμε άκρως τουριστικό. Και αφού δεν άξιζε πολλά αυτό το σημείο (εκτός απο τα Bratwurst που φάγαμε από μια μικρή καντίνα) αρχίσαμε να βλέπουμε το τείχος του Βερολίνου. Άξιζαν αρκετά σημεία που παρουσίαζαν αρκετά πολιτιστικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Ο καθένας πιστεύω έχει διαφορετική κρίση για το τείχος. Απλά τριγυρίστε για να το ανακαλύψετε. Πραγματικά ήταν μια όμορφη μέρα για βόλτα (μας βοήθησε αρκετά και ο καιρός). Επιστροφή στην συνοικία μας (Friedrichschein), μιας και είχαμε αρκετό χρόνο και μόλις είχε σκοτεινιάσει μπορούσαμε να ψάξουμε για νυχτερινή ζωή κοντά στο ξενοδοχείο μας. Για καλή μας τύχη βρήκαμε κάποιες κναιπεν και αράξαμε να κλείσουμε την βραδιά μας με πολύ κέφι μέχρι να νιώσουμε ότι κλείνουμε τα μάτια μας.
Η τέταρτη μέρα είχε κανονιστεί για εκδρομή έξω απο την πόλη. Το γνωστό Postdam! Ο καιρός ήταν ακόμη καλύτερος απο την προηγούμενη μέρα και το εισιτήριο 5 ημερών που είχαμε αγοράσει συμπεριλάμβανε και την ζώνη C, όπου άνηκε και το Postdam. Η διαδρομή διαρκούσε 45 λεπτά και ήταν πανέμορφη. Βλέπαμε πανέμορφα χωριά, όμορφα διατηρημένα, ποτάμια, δάση, πολλά έργα να γίνονται (κυρίως σιδηροδρομικές γραμμές. Άνετα μπορεί να χτιστεί ένα καινούργιο Βερολίνο υπογείως. Μόνο το μετρό της Μόσχας περνά το Βερολινέζικο σε βάθος). Μετά από την υπέροχη διαδρομή, απολαμβάνοντας το καφεδάκι και την κουβεντούλα φτάσαμε στο Postadam.Υπήρχε χάρτης δωρεάν για να μας βοηθήσει να διασχίσουμε την πόλη και με την βοήθεια μιας πατριώτισσας καταφέραμε να καταλάβουμε πιο απ' όλα τα τράμ μας αφήνει σε κεντρικό σημείο. Καταφέραμε να βρούμε απο πού βγάζουμε εισιτήριο και στα συνεννοήσιμα Γερμανικά μου βρήκαμε κάποια άκρη. Το Postdam είναι μία μικρή πόλη με αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία. Χτίστηκε για να κατοικηθούν από Ολανδούς ευγενείς οι οποίοι τελικά ποτέ δεν έμειναν και τελικά κατοικήθηκε από Πρώσους αποίκους. Γι' αυτόν τον λόγο η πόλη απαρτίζετε από Ολανδικά σπίτια αναμειγμένα με Γερμανικά. Παραδοσιακή πόλη, πανέμορφη με την δική της πύλη του Βραδεμβούργου και τα όμορφα θερινά ανάκτορα της από τους αυτοκράτορες της Πρωσίας. Πραγματικά απολαύσαμε την εκδρομή μας. Ήταν σαν να βγήκε από άλλη εποχή. Αποφασίσαμε να φύγουμε όταν είχε σκοτεινιάσει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Επόμενη στάση; Τα κνάιπεν της Kreuzberg. Καταλήξαμε να περάσουμε μία απίστευτη βραδιά πίνοντας όσες διαφορετικές μπύρες μπορούσαμε, παίζοντας επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι με Γερμανούς (υπάρχουν σε όλες τις κναιπεν), ακούγοντας φοβερή μουσική με την διάθεση μας να είναι στα ύψη. Δεν ξέρω πως να το θέσω...αλλά οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής είναι πολύ πιο φιλικοί και πιο προσιτοί απο τους κατοίκους του υπόλοιπου Βερολίνου που γνωρίσαμε. Τελείως διαφορετική κουλτούρα και συμπεριφορά (ξαναλέω θα μπορούσα να μείνω για μήνες στο Kreuzberg). Μετά το όμορφο βράδυ μας και με αρκετό τραγούδι στο δρόμο για το μετρό (κάτω απο το οποίο σε μία αποθήκη του γινόταν μια punk συναυλία, η οποία μάλλον ήταν prive, δύσκολο να μπείς αν δεν έχεις κονέ από ότι κατάλαβα από την προσπάθεια μας να εισβάλουμε ), νιώσαμε μια επιθυμία για ένα καλό σαντουιτσάκι αλλαντικών και μια μπύρα για τον δρόμο (απλά τι να κουβαλάς τσάντα τι μπύρα σε αυτήν την πόλη είναι το ίδιο και το αυτό) από τον σταθμό του μετρό και μιας και ήμασταν οι τελευταίοι πελάτες δεχτήκαμε με ευχαρίστηση τα κρουασανάκια που μας πρόσφερε ο καταστηματάρχης. Ο ύπνος φάνταζε το ιδανικότερο και τα κρουασανάκια ακόμη καλύτερα για το επόμενο πρωί αφού το να ξυπνήσουμε την άλλη μέρα για να φάμε πρωινό ήταν ακατόρθωτο. Όπως ανέφερα πρίν το πρωινό ξύπνημα δεν ήταν εφικτό εκείνη την μέρα λόγω κραιπάλης της προηγούμενης. Σηκωθήκαμε χαλαρά και με αργούς ρυθμούς ξεκινήσαμε για την Friedrichstrasse για να αγοράσουμε κανένα αναμνηστικό. Δεν πετύχαμε και καμία φοβερή αγορά. Πάντα πηγαίναμε να βρούμε ανοιχτή αγορά μία μέρα μετά (Εγγλέζοι πάντα). Δεν βγήκαμε χαμένοι. Μας αποζημίωσε ένα όμορφο καφέ απο τα μάταια πάνε έλα προς αναζήτηση αγοράς. Καλοφτιαγμένος καφές, νόστιμο Frozenyogurt (δεν φάγαμε στην Ελλάδα, το τιμήσαμε στο Berlin), υπέροχο περιβάλλον (πραγματική Βαβέλ) και πολλές παρτίδες Γκρινιάρη (είχαμε ένα επιτραπέζιο ντέρμπι, αφού δεν είχε τάβλι
). Ήρθε λοιπόν η ώρα για να δούμε και κανένα μουσείο. Επιλέξαμε το μουσείο της Περγάμου. Το να αντικρίσουμε την αναπαράσταση 5 πολιτισμών μας φάνηκε η καλύτερη επιλογή. Και ήταν!!! Τα λόγια είναι περιττά. Αξίζει να γυρίσεις το μουσείο να δώσεις σημασία στην ιστορία που ξετυλίγεται μπροστά σου και θα φύγεις με πολλές γνώσεις βαρύτερος. Ένα μικρό minus ήταν η κυρία στον γκισέ εισιτηρίων. Προσπάθησα να συννενοηθώ στα μέτρια Γερμανικά μου, δεν ήξερε και καλά Αγγλικά με αποτέλεσμα να είναι κάπως αγενής. Είχε αρχίσει να βραδιάζει όταν φύγαμε απο το μουσείο και σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε για τελευταία φορά στην πύλη του Βραδεμβούργου (ευκαιρία να την δούμε και φωτισμένη). Όσο σκεφτόμουν πως λόγω κακοκαιρίας δεν μπορούμε να απολαύσουμε τα μαγαζάκια που ανοίγουν στο ποτάμι και κάτω απο την γέφυρα τους μήνες του καλοκαιριού με έπιασε το παράπονο.Τι πιο όμορφο να λιαζόμασταν στις ξαπλώστρες και να διασκεδάζαμε στα konzert που διοργανώνονται στα πάρκα. (Το ξεπέρασα γρήγορα γιατί με παρηγορούσε το χιόνι γύρω μου μιας και δεν είδα φέτος στην Ελλάδα). Κάναμε την βόλτα μας και σκεφτήκαμε να πάμε στο Sony center στην Postdamer Platz μπας και πάρουμε κανένα δωράκι. Τα μαγαζιά κλείνανε σε λίγο και δεν είχαμε ψωνίσει τίποτα. Εντυπωσιακό το Sony Center (τους κόστισε πολλά λεφτά το διαστημικό εμπορικό, αν και όχι και τόσο του γούστου μου), αλλά δεν βρήκαμε κάτι σε λογική τιμή να αγοράσουμε. Σαν τρελοί τρέξαμε στην Alexander Platz και προλάβαμε ένα μαγαζάκι λίγο πριν κλείσει (οι Εγγλέζοι που λέγαμε). Κάναμε τα ψώνια μας κάτσαμε λίγο στην πλατεία να απολαύσουμε κάποιους καλούς πλανόδιους μουσικούς και πήγαμε για τα τελευταία Wurst και τις τελευταίες μπύρες. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, πληρώσαμε γιατί θα αναχωρούσαμε 5 μισή τα ξημερώματα από το ξενοδοχείο και προς ευχάριστη έκπληξη η ρεσεψιονίστ προσφέρθηκε να μας ετοιμάσει το πρωινό μας να το πάρουμε μαζί μας, μιας και το εστιατόριο άνοιγε από τις 7. Τα Ξημερώματα σηκωθήκαμε αφήσαμε το κλειδί μας, παραλάβαμε το πρωινό μας (και θέλω να τονίσω το πόσο επαγγελματικά φέρθηκαν, μας ξάφνιασαν ευχάριστα) και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής θλιμμένοι, μελαγχολικοί, αλλά με πολλές ευχάριστες αναμνήσεις.Το Βερολίνο είναι πολύπλευρο, για κάθε γούστο, έχει μεγάλο πολιτισμικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Ελπίζω να σας βοήθησα με τις πληροφορίες μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε υποστηρικτές των ζωολογικών κήπων γι' αυτό δεν μπήκαμε στον κόπο να τον επισκεφτούμε. Η Tiergarten θα ήταν μια καλή επιλογή για περιπάτους και για ποδηλατάδα αν ο καιρός ήταν καλός. Περπατήσαμε λίγο και δεν άξιζε μέσα στο κρύο να χάσουμε τον λίγο χρόνο μας. Επίσης προτιμήσαμε να μην πάμε σε club, τα κναιπεν είναι περισσότερο του στύλ μας. Πού θα τα βρούμε στην Ελλάδα αυτά; 'Ομως ο καθένας κάνει τις επιλογές του και το Βερολίνο είναι για όλα τα γούστα. Μην διστάσετε να το εξερευνήσετε. Καλά να περάσετε!
Attachments
Last edited by a moderator:
