«ταξίδι στο όνειρο της γιαγιάς»
Μεγάλωσα με ένα παραμύθι.. Μας το έλεγε κάθε μέρα η γιαγιά μου.
Η αφήγηση αφορούσε την «Πατρίδα» …
….Ήταν ένα πανέμορφο χωρίο μέσα στα πλατάνια ,στην κορυφή ενός λόφου με κερασιές, συκιές και ελαιώνες..
Το σπίτι ήταν διώροφο με αυλή και πηγάδι απέναντι ακριβώς από το σχολείο του χωριού.
Από εδώ το ’22 έφυγαν οι προγονοί μου και ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Όπως ακούγαμε το παραμύθι ,στα παιδικά μυαλά αυτή η πατρίδα ήταν στα βάθη της Ανατολής.
Ψάχνοντας σήμερα βρήκα το χωριό «άνω νεοχώριο» επαρχίας Κυζίκου και αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε.
<o
></o>
Ξεκινήσαμε στις 6.15 το πρωί από την Καβάλα και σε δύο ώρες ήμασταν στα σύνορα
Από σύνορα στην Κεσάνη σε μισή ώρα περίπου 40 χιλιόμετρα και άλλα 120 χιλιόμετρα από Κεσάνη στην Καλλίπολη. Είναι η περιοχή γνωστή σαν Δαρδανέλια .
Ένα φέρρυ σαν πλατφόρμα μας περνάει απέναντι στην Λάμψακο σε είκοσι λεπτά .
Από την Λάμψακο στην Πάντερμο είναι άλλα 120 χιλιόμετρα περίπου.
Ο δρόμος είναι βατός –επαρχιακός – αλλά η διαδρομή είναι ωραία καταπράσινη και σε κάποια κομμάτια θυμίζει έντονα Χαλκιδική .Στο μεγαλύτερο κομμάτι ο δρόμος είναι παραθαλάσσιος και η θάλασσα του ΜΑΡΜΑΡΑ ένα εξαίσιο θαλάσσιο πάρκο.
Νωρίς το μεσημέρι είμαστε στην Χερσόνησο του Κύζικου Το χωριό είναι ακριβώς όπως το περιέγραφε η γιαγιά μου (η Θοδώρα). Μια πλαγιά ελαιώνες ,πολλές συκιές και κερασιές. Το χωριό είναι ψηλά και ανεβαίνοντας βλέπεις την Πάντερμο και ένα μεγάλο κομμάτι της χερσονήσου.
Οι κάτοικοι εδώ μας καλοδέχονται ,μας κερνούν καφέ ,μας δείχνουν που είναι το παλιό σχολείο και ακριβώς απέναντι είναι το «σπίτι μας» .Είναι πραγματικά μια συγκινητική εμπειρία.
Αχ βρε γιαγιά να το ήξερα ότι το χωριό σου ήταν τόσο κοντά θα σε έφερνα να μην φύγεις με αυτό το παράπονο….
Το μεσημέρι φθάνουμε στο λιμάνι .Η Πάντερμος είναι μια πόλη που μοιάζει με την Καβάλα γι αυτό και ο παππούς μου ο Γιάννης που έφυγε από εκεί το ’22 στην μικρασιατική καταστροφή διάλεξε την Καβάλα σαν δεύτερη πατρίδα του. (εδώ στο λιμάνι ο παππούς είχε μπακάλικο)
Τρώμε στον Βoby-Dick σε μια ψαροταβέρνα στο λιμάνι και στις 3.30 αναχωρούμε . Σε δύο ώρες ακριβώς φθάνουμε στην Πόλη στο λιμάνι Γενικαπί.
Στην συνέχεια ζούμε το δικό μας όνειρο..
Μεγάλωσα με ένα παραμύθι.. Μας το έλεγε κάθε μέρα η γιαγιά μου.
Η αφήγηση αφορούσε την «Πατρίδα» …
….Ήταν ένα πανέμορφο χωρίο μέσα στα πλατάνια ,στην κορυφή ενός λόφου με κερασιές, συκιές και ελαιώνες..
Το σπίτι ήταν διώροφο με αυλή και πηγάδι απέναντι ακριβώς από το σχολείο του χωριού.
Από εδώ το ’22 έφυγαν οι προγονοί μου και ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Όπως ακούγαμε το παραμύθι ,στα παιδικά μυαλά αυτή η πατρίδα ήταν στα βάθη της Ανατολής.
Ψάχνοντας σήμερα βρήκα το χωριό «άνω νεοχώριο» επαρχίας Κυζίκου και αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε.
<o
></o>Ξεκινήσαμε στις 6.15 το πρωί από την Καβάλα και σε δύο ώρες ήμασταν στα σύνορα
Από σύνορα στην Κεσάνη σε μισή ώρα περίπου 40 χιλιόμετρα και άλλα 120 χιλιόμετρα από Κεσάνη στην Καλλίπολη. Είναι η περιοχή γνωστή σαν Δαρδανέλια .
Ένα φέρρυ σαν πλατφόρμα μας περνάει απέναντι στην Λάμψακο σε είκοσι λεπτά .
Από την Λάμψακο στην Πάντερμο είναι άλλα 120 χιλιόμετρα περίπου.
Ο δρόμος είναι βατός –επαρχιακός – αλλά η διαδρομή είναι ωραία καταπράσινη και σε κάποια κομμάτια θυμίζει έντονα Χαλκιδική .Στο μεγαλύτερο κομμάτι ο δρόμος είναι παραθαλάσσιος και η θάλασσα του ΜΑΡΜΑΡΑ ένα εξαίσιο θαλάσσιο πάρκο.
Νωρίς το μεσημέρι είμαστε στην Χερσόνησο του Κύζικου Το χωριό είναι ακριβώς όπως το περιέγραφε η γιαγιά μου (η Θοδώρα). Μια πλαγιά ελαιώνες ,πολλές συκιές και κερασιές. Το χωριό είναι ψηλά και ανεβαίνοντας βλέπεις την Πάντερμο και ένα μεγάλο κομμάτι της χερσονήσου.
Οι κάτοικοι εδώ μας καλοδέχονται ,μας κερνούν καφέ ,μας δείχνουν που είναι το παλιό σχολείο και ακριβώς απέναντι είναι το «σπίτι μας» .Είναι πραγματικά μια συγκινητική εμπειρία.
Αχ βρε γιαγιά να το ήξερα ότι το χωριό σου ήταν τόσο κοντά θα σε έφερνα να μην φύγεις με αυτό το παράπονο….
Το μεσημέρι φθάνουμε στο λιμάνι .Η Πάντερμος είναι μια πόλη που μοιάζει με την Καβάλα γι αυτό και ο παππούς μου ο Γιάννης που έφυγε από εκεί το ’22 στην μικρασιατική καταστροφή διάλεξε την Καβάλα σαν δεύτερη πατρίδα του. (εδώ στο λιμάνι ο παππούς είχε μπακάλικο)
Τρώμε στον Βoby-Dick σε μια ψαροταβέρνα στο λιμάνι και στις 3.30 αναχωρούμε . Σε δύο ώρες ακριβώς φθάνουμε στην Πόλη στο λιμάνι Γενικαπί.
Στην συνέχεια ζούμε το δικό μας όνειρο..
