princesskonsouela
Member
- Μηνύματα
- 39
- Likes
- 154
Καλησπέρα. Είμαι η Χριστίνα , που ζει τα τελευταία 14 χρόνια στην Θεσ/νικη, ελπίζοντας και πιστεύοντας ότι αυτό θα ήταν μια προσωρινότητα. Το πολύ 4-5 χρόνια.
Το μικρόβιο μπήκε όταν διάβασα το πρώτο μου ταξιδιωτικό βιβλίο- ιστορία του Λουις Σεπούλδεβα γύρω στα 13-14 μου χρόνια "Παταγονία Εξπρες" και είπα μέσα μου "εκεί μια μέρα εγώ θα πάω!"
Το ίδιο λέω χρόνια μετά διαβάζοντας ανελλιπώς τις περισσότερες ταξιδιωτικές ιστορίες του φορουμ, όχι μόνο επειδή όντως με ενδιαφέρει το μέρος αλλά κυρίως επειδή με ενδιαφέρει η ταξιδιωτική εντύπωση και περιγραφή.
Το γονίδιο έκανε βέβαια τη δουλειά του , όταν οι γονείς μου φρόντισαν να με γυρίσουν σε Ελλάδα και εξωτερικό και να μου βάλουν το σαράκι.
Σίγουρα κι οι θείοι μου οι πολυταξιδεμένοι με τις ταξιδιωτικές νυχτερινές ιστορίες τους για κρουαζιέρες , vintage interail , road trip με μηχανές με μάγεψαν.
Ειδική αναφορά θα κάνω στον Che. Ναι τον επαναστάτη. Που διαβάζοντας για τη ζωή και τους αγώνες του , τους δικούς του και των λαών της Λατινικής Αμερικής, έπεσα πάνω σε ένα απόσπασμα από το ποίημα του Charles Pierre Baudelaire (Σαρλ Πιέρ Μπωντλαίρ) “ Το ταξίδι” από το ποιητικό του έργο les fleurs du mal” “Τα άνθη του κακού”1861 ,που τον περιέγραφε:
Μα αληθινοί ταξιδευτές εκείνοι είναι που φεύγουν
μονάχα για να φύγουν· ελαφρές καρδιές καθώς
μπαλόνια, το μοιραίο τους ποτέ δεν τ’ αποφεύγουν·
Χωρίς να ξέρουν το γιατί, πάντοτε λένε «Εμπρός!
ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΠΟΝΤΑΙ.
καλώς σας βρήκα και επωνύμως πια.
Το μικρόβιο μπήκε όταν διάβασα το πρώτο μου ταξιδιωτικό βιβλίο- ιστορία του Λουις Σεπούλδεβα γύρω στα 13-14 μου χρόνια "Παταγονία Εξπρες" και είπα μέσα μου "εκεί μια μέρα εγώ θα πάω!"
Το ίδιο λέω χρόνια μετά διαβάζοντας ανελλιπώς τις περισσότερες ταξιδιωτικές ιστορίες του φορουμ, όχι μόνο επειδή όντως με ενδιαφέρει το μέρος αλλά κυρίως επειδή με ενδιαφέρει η ταξιδιωτική εντύπωση και περιγραφή.
Το γονίδιο έκανε βέβαια τη δουλειά του , όταν οι γονείς μου φρόντισαν να με γυρίσουν σε Ελλάδα και εξωτερικό και να μου βάλουν το σαράκι.
Σίγουρα κι οι θείοι μου οι πολυταξιδεμένοι με τις ταξιδιωτικές νυχτερινές ιστορίες τους για κρουαζιέρες , vintage interail , road trip με μηχανές με μάγεψαν.
Ειδική αναφορά θα κάνω στον Che. Ναι τον επαναστάτη. Που διαβάζοντας για τη ζωή και τους αγώνες του , τους δικούς του και των λαών της Λατινικής Αμερικής, έπεσα πάνω σε ένα απόσπασμα από το ποίημα του Charles Pierre Baudelaire (Σαρλ Πιέρ Μπωντλαίρ) “ Το ταξίδι” από το ποιητικό του έργο les fleurs du mal” “Τα άνθη του κακού”1861 ,που τον περιέγραφε:
Μα αληθινοί ταξιδευτές εκείνοι είναι που φεύγουν
μονάχα για να φύγουν· ελαφρές καρδιές καθώς
μπαλόνια, το μοιραίο τους ποτέ δεν τ’ αποφεύγουν·
Χωρίς να ξέρουν το γιατί, πάντοτε λένε «Εμπρός!
ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΠΟΝΤΑΙ.
καλώς σας βρήκα και επωνύμως πια.
