Κωνσταντινούπολη 9/11/2012 – 12/11/2012
Πρώτη μέρα
Όλα έτοιμα λοιπόν ,για το πολυαναμενόμενο ταξίδι που είχαμε προγραμματίσει εδώ και 2 μήνες.Πρωταγωνιστές εγώ,ο αδερφός μου ο Γ.,η Τ. και η Μ. και σε δεύτερο ρόλο ο Β. και η εκ Τουρκίας Α.
Όπως πάντα,οι πολύτιμες συμβουλές και ιστορίες από το site κάνανε το ταξίδι μας πιο εύκολο!Κοινή μας συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη και το σχέδιο ήταν το εξής:
Eγώ από Αθήνα αεροπορικώς με Aegean, θα συναντούσα τον Γ. ,την Τ. και την Μ. όπου θα ξεκινούσαν το βράδυ της Πέμπτης οδικώς από Ιωάννινα προς Αλεξανδρούπολη και από εκεί με λεωφορείο εις την Πόλη.Το ταξίδι τους θα διαρκούσε 12 ώρες και για μένα 55 λεπτά
.Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Ο καιρός εξαιρετικός και ηλιόλουστος,η πτήση μου ήταν προγραμματισμένη τις 13:40 οπότε είχα μπόλικο χρόνο για να πιω το κλασικό φρέντο καπουτσίνο μου εώς ότου ανοίξουν οι πύλες για τον περαιτέρω έλεγχο!Αφού έκανα τις απαραίτητες φυσικές ανάγκες μου και καθώς είχε φτάσει η ώρα μπήκα από τον έλεγχο και βουουουουορ στα duty free για κανα ουζάκι για το μετανάστη φίλο μας Β. που βρίσκεται στα ξένα!
Όλα έβαιναν καλώς ,η πτήση στην ώρα της και μετά από μία ωρίτσα φτάνω στο αεροδρόμιο Ατατουρκ όπου θα με περίμεναν από το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για δωρεάν μεταφορά.Σειρά είχε ο χώρος ελέγχου διαβατηρίου,περιμένω στην ουρά μου,βγάζω ταυτότητα ,την δίνω στον αστυνομικό και μου λέει “Passaporte???” εδώ είμαστε λέω μέσα μου.....θα φάμε το άκυρό μας...του λέω “European ID sir” και με νευριασμένη μουτσούνα μου σφραγίζει ένα χαρτί για την είσοδό μου στην χώρα!!!Δόξα τον Κύριο λέω.....πριν πάρω τις βαλίτσες μου,είπα να ρίξω λενα γρήγορο «ψιλό»!Μπαίνω μέσα όλα κατειλλημένα...χτυπάω μία πόρτα και ακούω «αλλόοοοοοος»!!!Μιλάμε λύθηκα στο γέλιο.Για σου ρε Ελλαδάρα του απάντησα.
Τέλος πάντων,βρίσκω σε ένα χαρτί το όνομα μου,με υποδέχεται ο Τούρκος οδηγός και με το που του λεω ότι είμαι Yunan, αμέσως με μία απίστευτη έκφραση στο πρόσωπό του μου λέει σε σπαστά ελληνικά ‘καλημέρα’ .Μετά από ενα 10λεπτο επιβιβάζομαι στο mini-bus του ξενοδοχείου και.......ο χάρος ξεκινά!!!!Μιλάμε ποιο τραγικούς και ασυνείδητους οδηγούς δεν έχω ξανασυναντήσει!Να φανταστείτε οι δικοί μας είναι κλάσεις ανώτεροι!Τί προσπεράσεις στο χιλιοστό,τι περνάνε με κόκκινο,τι περάσματα σε αντίθετο ρεύμα....αλλό πράγμα μιλάμε!Αφού δεν στουκάραμε πουθενά πάλι καλά να λέω.....Με αυτά και με αυτά,μετά από κανά 20λεπτο φτάνουμε στο ξενοδοχείο Best Western Plus The President Hotel Istanbul | 4 Four Star Hotel in Istanbul | Istanbul Old City Hotels | hotels near Grand Bazaarκαι η υποδοχή έγινε από μία πανέμορφη Τουρκάλα λέγοντάς μας μερικά ελληνικά.Το δωμάτιο υπέροχο,με μικρή αλλά μαγευτική θέα στη θάλασσα του Μαρμαρά, με τα τσαγάκια του,το εμφιαλωμένο νεράκι του,το χρηματοκιβώτιο του και μέσα στο συρτάρι ένα κοράνι......Η θέα από τον χώρο του πρωινού μαγευτική....άλλο πράγμα!!Αφού κάνω το απαραίτητο μπανάκι ,μιλάω με τον Γ. ,όπου ήδη είχαν πάει στην ασιατική πλευρά για βόλτα με την Τ. και την Μ. ,για το που θα δώσουμε σημείο συνάντησης....τελικώς αποφασίζουμε να βρεθούμε στην στάση τραμ του Eminonou,4 στάσεις από το Beyazit που βρισκόταν το ξενοδοχείο.Φτάνω στο σταθμό για επιβίβαση και ρωτάω από δω κι από κει για το πως μπορώ να βγάλω εισιτήριο....μιλάμε κανείς να μην μιλάει αγγλικά;;;;;Τι ισπανικά,τι γαλλικά,τι αγγλικά ακομά και ελληνικά τίποτα.....οπότε πέρνω τον Γ. και μετά από αρκετά λεπτά συνεννόησης βγάλαμε άκρη!Το εισιτήριο έχει 3.00 TL για μία διαδρομή,ενώ μπορείς να πάρεις την Istanbulkart όπου φορτώνεις με λίρες και μπαίνεις ακουμπώντας την δίπλα από τις μπάρες.Αν είχες την κάρτα,τότε το εισιτήριο σου κόστιζε 1.95 TL….δεν το λες και φτηνά πάντως!Συναντάω τα παιδία και μετά τους αναγκαλισμούς κατευθυνόμαστε στην Αιγυπτιακή αγορά ή αγορά των μπαχαρικών....παντού χρώματα και αρώματα!Ένα σοκάκι με οτιδήποτε μπαχαρικών θες...τσάγια,βότανα,μπαχάρια κλπ....διασχίζουμε το σοκάκι και παντού να μας φωνάζουν espanol?italiano? με το που λέγαμε Yunan μία έκφραση θαυμασμού στο πρόσωπό τους και αρχίζανε “kardasi , batzanak,euxaristo” και ότι άλλο ελληνικό (τούρκικο) γνωρίζανε μας το είπαν.Τελικά αποφασίσαμε να ψωνίσουμε στον Νίκο ο οποίος αν και τούρκος ήξερε άπταιστα ελληνικά.Μας εξήγησε πως η πρώην κοπέλα του ήταν ελληνίδα και έτσι αναγκαστικά έμαθε κι ελληνικά!Πολύ καλός ανθρώπος...εγκάρδιος,φιλόξενος να δοκιμάσουμε τα λουκούμια του (γεύση ροδιού με φυστίκι αιγίνης ...κόλαση),να μας δείξει την πραμάτια του...φοβερός!Τα κορίτσια της παρέας πηγαίναν από μαγαζί σε μαγαζί και μυρίζανε τα μπαχαρικά εώς ότου βρουν τα ιδανικά με τα δικά τους κριτήρια!Το σκηνικό που γελάσαμε πολύ ήταν όταν η Τ. στην προσπάθειά της να μυρίσει κάρυ,ακούμπισε και γέμισε τη μύτη της και ακούμε το κορυφαίο από τον πωλητή “Spice girl” !!!Δεν μπορώ να περιγράψω το γέλιο που ρίξαμε.Εκείνη την ημέρα συνειδητοποίησα ότι οι Τούρκοι είναι πολύ καλή άνθρωποι,ευγενέστατοι και νόμιζα ότι στο άκουσμα Yunan θα ενοχλόντουσα αλλά ακριβώς το αντίθετο!Δεν ξέρω στις άλλες πόλεις,αλλά τουλάχιστον στην πόλη μας αγαπάνε πολύ τους Έλληνες!Φεύγοντας από εκεί,περπατάμε και βγάζουμε τις απαραίτητες φωτό στο Yeni Cami,ένα πολύ συμπαθητικό τζαμί με 2 μιναρέδες όπου πιο κάτω ήρθε η ώρα για φαγητό!Αποφασίζουμε να μπούμε στο hamdi et lokandas HAMD? RESTAURANT ανεβαίνουμε στον 1ο όροφο παραγγέλνουμε τα κεμπάμ μας κ απολαμβάνουμε την θέα στο βόσπορο.Τιμές κανονικές μας περιποιήθηκαν άψογα!Οι μερίδες πολύ ωραίες αλλά όχι ιδιαίτερα χορταστικές!Ύστερα,περπατήσαμε με προορισμό τον σταθμό του Eminonou και στο πέρασμά μας τι ανακαλύπτουμε...ένα γωνιακό ζαχαροπλαστείο “Hafiz 1864” http://www.hafizmustafa.com/ ,όπου ο μαγαζάτορας μας προτείνει να δοκιμάσουμε από ένα μπακλαβαδάκι στον καθένα!Πραγματικά,δεν έχω λόγια να περιγράψω την γεύση του!!!Εγώ δεν είμαι ιδιαίτερος λάτρεις τον γλυκών και ιδιαίτερα των σιροπιαστών αλλά αυτό παιδιά ήταν άλλο πράγμα!Το φίλο μαλακό που δεν είχε ποτίσει από το σιρόπι του,το φυστικάκι από μέσα λαχταριστό!!!Δεν θέλαμε και πολύ,μπουκάραμε και κάτσαμε σε ένα τραπεζάκι!Τα κορίτσια πήρανε τον μπακλαβά που είχαμε δοκιμάσει πριν,ο Γ. πήρε ένα προφιτερόλ σοκολάτα κι εγώ άλλο ένα με φυστίκι!Δεύτερο σοκ!!!!Ακόμα καλύτερα από τους μπακλαβάδες!Το προφιτερόλ μου είχε μους σοκολάτα με κομματάκια φυστίκι μέσα του και από πάνω μους φυστίκι!!!Τα λόγια είναι απερίγραπτα!Όποιος έχει σχεδιάσει ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να φάει γλυκό από εκεί!Φυσικά την τελευταία μέρα,εφοδιαστήκαμε από εκεί γλυκά για συγγενείς και φίλους!Από λουκούμια μέχρι σιροπιαστά τα οποία να φανταστείτε πόσο μάστορες είναι,σου τα κλείνανε αεροστεγώς σε σακουλάκι για να διατηρηθούνε φρέσκα!Το τέλος της πρώτης μας μέρας, μας βρήκε στο ξενοδοχείο όπου ξεκουραστήκαμε για να πάρουμε δυνάμεις για τον αυριανό σχεδιασμό!Το βράδυ ήταν ήσυχο,ώσπου στις 05:30 ακούσαμε τον ιμάμη να λέει τις προσευχές του....φοβερό συναίσθημα!Ναι μεν μας ξύπνησε, αλλά το άκουσμα του ήταν τόσο μελωδικό στα αυτιά μας που δεν μας ενόχλησε καθόλου!
Δεύτερη μέρα
Ξύπνημα λοιπόν στις 08:00 για να πάρουμε το πρωινό μας στην ταράτσα του ξενοδοχείου.Έξω από τα τζάμια, μας κράταγαν συντροφιά μερικοί γλάροι-θυρία ,που μας κοιτούσαν απέξω να τρώμε.Μεγάλες μορφές αυτοί οι γλάροι!
Μετέπειτα,αφού φάγαμε,περπατήσαμε εώς την πλατεία Sultanahmet για περίπου 15 λεπτάκια.Η Κωνσταντινούπολη είναι μία πόλη με πολλές αντιθέσεις!Μπορούσες να δεις την χλιδή αλλά και την φτώχεια,έβλεπες την γυναίκες μερικές με μαντήλες κ μερικές χωρίς ,άλλα πράγματα εξευρωπαισμένα και άλλα διατηρούσαν την ανατολίτικη φύση της.Περπατώντας,βλέπαμε πολλά μαγαζιά με τούρκικες σημαίες και άλλες σημαίες μεσιστιες και αναρωτηθήκαμε αν ήταν κάτι εκείνη η μέρα!Το απόγευμα μάθαμε από την Α. , η τουρκάλα της παρέας, πως ήταν η μέρα που είχε πεθάνει ο Κεμάλ Ατατούρκ και πενθούσε όλη η Τουρκία!Στις 09:00 ξαφνικά (ώρα που είχε πεθάνει ο Κεμάλ από ανακοπή),ακούμε συρήνες να ηχούν και για ένα λεπτό όλοι σταματούσαν αυτό που κάνανε και σκύβανε προς το πάτωμα σαν φόρο τιμής του.Τότε κατάλαβα το πόσο πολύ αγαπούν και λατρεύουν τον Κεμάλ!Ειλικρινά,δεν έχω ξαναδει λαό να λατρεύει τόσο πολύ ένα πρόσωπο που έχει πεθάνει (εκτός μάλλον από τους Βορειοκορεάτες
).Τέλος πάντων,βρισκόμαστε στην πλατεία του Sultanahmet, και η όψη φανταστική!Από την μια μεριά το Μπλε Τζαμί και απέναντι ακριβώς το αριστούργημα της Αγιάς Σοφιάς...Δύο απίστευτα έργα τέχνης στις άκρες μιας πλατείας, αντικρίζει το ένα το άλλο!Αποφασίζουμε για αρχή να πάμε στο Μπλε Τζαμί μιας και το μεσημέρι, λόγω του ότι ειναι εν ενεργεία τζαμί, τις ώρες τις προσευχής είναι κλειστά για τους τουρίστες!Περιμένουμε στην ουρά για περίπου ένα τεταρτάκι,πέρνουμε τα σακουλάκια για να βάλουμε τα παπούτσια μας (απαγορεύονται μέσα στο ναό), μπουκάρουμε μέσα και μένουμε άφωνοι!!!Ένα απίστευο θέαμα γεμάτο με ψηφιδωτά και η χλιδή στο μεγαλείο της!Φυσικά ήταν φίσκα από κόσμο, άρα αποφασίζουμε να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας όσο γρήγορα γινόταν , ακούγαμε ταυτόχρονα από δω κι από κει τους ξεναγούς από διάφορα γκρουπ δωρεάν .Ύστερα,κατευθυνόμαστε για την Αγιά Σοφιά και οι πρώτες βροχές (και μετέπειτα καταιγίδες) κάνουν την εμφάνισή τους!Αυτόματα οι μικροπωλητές βγαίνουν σβάρνα για να πουλήσουν ομπρέλες, ενώ υπήρχαν διασκορπισμένοι τύποι που πωλούσαν κάστανα και καλαμπόκια γιάααααμιιιιιιι (4 TL 100gr και 1.5 tl έκαστως) .Σαν πρώτη εξωτερική όψη η Αγια Σοφιά όχι κάτι ιδιαίτερο.Ένα μνημείο (πλέον μουσείο), κακοδιατηρημένο εξωτερικά (λέγεται πως είναι επίτηδες παραμελημένη για να φένεται πιο εντυπωσιακό το Μπλε τζαμί) με τσιμπημένο εισιτήριο 25 TL. Αφού αρχικά κοιτάμε διάφορα εκθέματα πριν το κύριο ναό, μπένουμε εσωτερικά και η ανατριχίλα σε όλο της το μεγαλείο....αυτό το δέος παιδιά που σε πιάνει με το που την αντικρύζεις δεν περιγράφεται! Δυστυχώς,μόνο όποιος την έχει επισκευθεί μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς εννοώ!Λίγα έχουν διατηρηθεί από τότε που έπεσε σε Οθωμανικά χέρια,διότι είχε αποφασιστεί να βάψουν όλο το εσωτερικό της έτσι ώστε να μην υπάρχει τίποτα χριστιανικό!Ακόμα και οι μαρμάρινοι σταυροί,είχαν σπαστεί!Ευτυχώς,κι ενώ μετέπειτα έγινε τζαμί ο Κεμάλ Ατατούρκ με το επιχειρηματικό μυαλό του, αποφάσισε να το κάνει μουσείο και να βγάλουν τις μπογιές με σκοπό να σώσουν ότι περισσότερο μπορούσαν!
Η βροχή συνεχίζεται και γοργά-γοργά τρώμε κάτι μεσημεριανό και βρίσκουμε τον Β. και την Α. (την τουρκάλα της παρέας).Πάμε ποδαράτο εώς το Kapali Carsi (ελληνιστεί Μεγάλο Παζάρι) για τα τουριστικά ψώνια!Πραγματικά χάνεσαι....λέγεται πως στεγάζονται 4400 μαγαζιά με πραμάτια ότι χωράει ο νους!Δερμάτινα,τουριστικά,γλυκά,μπαχάρια,ποτήρια, κλπ κλπ.Με την πολύτιμη βοήθεια της Α. και τα πιεστικά παζάρια που πραγματοποιήθηκαν, καταφέραμε να αγοράσουμε πράγματα σε πολύ καλές τιμές.Να σας ενημερώσω πάντως πως οι Τούρκοι είναι πολύ καλοί διαπραγματευτές και είναι γατόνια στο παζάρια τους...σε γενικές γραμμές πάντως μια καλή τιμή αγοράς είναι αυτή με το μισό ποσό που θα σας πούνε εκείνοι!
Κατηφορίζουμε στα σοκάκια του παζαριού και φτάνουμε σε ένα μαγαζάκι (Kral Kokorec) που πουλούσε κοκορέτσι σε σάντουιτς μετά από προτροπή του Β. ότι είναι ότι πιο κορυφαίο σε κοκορέτσι έχει φάει!Και δεν είχε άδικο...μιας που εγώ δεν τρώω κοκορέτσι δοκιμάζω μια μπουκιά από τον Γ. Και πείθομαι να παραγγείλω ένα!Ολίγον καυτερό, αλλά ο συνδιασμός του με τα μπαχαρικά το έκανα μούρλια!
Επόμενη στάση η πλατεία Taksim και η εμπορικότερη οδός τους η Istiklal.Η βροχή συνέχιζε και μετά από το υπόγειο τελεφερίκ που πήραμε (εκείνοι το ονομάζουν πάντως Tunnel), βγαίνουμε στην πλατεία Taksim όπου κάποιοι Σύριοι τραγουδούσαν με τις σημαίες τους (μάλλον διαμαρτυρόντουσαν για τους βομβαρδισμούς που έχουν μεταξύ τους στα σύνορα) και χαζεύουμε τα μαγαζιά στην Istiklal.Κόσμος παντόυ,νέοι-γέροι,ντόπιοι και τουρίστες διάσχιζαν αυτό το δρόμο που στη μέση του,πέρναγε ένα τραμ!Πίνουμε τους χυμούς ροδιού και φτάνουμε στο τέλος της,που συναντάς τον πύργο του Γαλατά!Δυστυχώς,δεν ανεβήκαμε πάνω λόγω έλλειψης χρόνου αλλά υποσχεθήκαμε πως αν το φέρει ο δρόμος μας και ξαναβρεθούμε στην πόλη, θα ανέβουμε.Βρισκόμαστε πλέον στην γέφυρα του Γαλατά,πλήθος κόσμου να ψαρεύει ο ένας δίπλα στον άλλον,αποχαιρετάμε τον Β. και την Α. μιας που θα επέστρεφαν πίσω στην Άγκυρα και επιστρέφουμε προς το ξενοδοχείο!Μετά από πρήξιμό μου στους συνοδοιπόρους μου,τους προτρύνω να πάμε να βγάλουμε φωτό στην φωτισμένη Αγιά Σοφιά.
Τρίτη μέρα
Ξυπνάμε λοιπόν πουρνό-πουρνό,με προορισμό το Πατριαρχείο και την λειτουργεία μιας που ήταν Κυριακή.Επίσης ήταν και ο μαραθώνιος και για κακή μας τύχη ήταν κλειστοί οι κεντρικοί δρόμοι της περιοχής.Αποφασίζουμε να πάρουμε ταξί (τι το θέλαμε κι εμείς;;;;; ) μιας και η πρόσβαση για το Φανάρι δεν γίνεται με τα ΜΜΜ.Λέμε στο ταρίφα πόσο θα μας κοστίσει και μας απαντάει όσο γράψει το ταξίμετρο.Διάβαζοντας από το site ότι οι ταξιτζήδες στην Κων/πολη δεν είναι και οι καλύτεροι και ότι καλό θα ήταν να κάνουμε συμφωνία προτού μπούμε για το πόσο θα μας κοστίσει!Δυστυχώς μας πέτυχε στην ανάγκη,γιατί οι δρόμοι ήταν κλειστεί και τα ταξί λιγοστά.Πληρώσαμε 35 TL συνολικά,μας έκανε τον γύρο της περιοχής με την δικαιολογία ότι ήταν κλειστοί οι δρόμοι,μπήκαμε σε κάτι στενάκια και μετά από ένα τεταρτάκι φτάνουμε στο Πατριαρχείο.Κατά την είσοδο,λέγοντας στο φύλακα ότι είμαστε από Ελλάδα,μας αγκάλιασε και μας παρότρυνε να μπούμε μέσα στο ναό,διότι η λειτουργεία έφτανε στο τέλος της.Του λέμε το ποσό που δώσαμε στο ταξιτζή και με μία έκφραση απορίας μας λέει .... “Σας έγδυσε παιδιά” !!!!!Μας είπε πως το πολύ 10 TL είναι η διαδρομή και άντε βαρια-βαριά 15 λόγω του ότι ήταν κλειστοί οι δρόμοι!Λέμε τουλάχιστον στην επιστροφή θα είμαστε πιο προσεκτικοί.Μας συμβούλεψε να πάρουμε ταξί από δω και να μας άει στο Eminonou για να γλιτώσουμε το κύκλο!Ανάβουμε τα κεράκια μας,πέρνουμε άρτους (μας δίνουν κάτι παραπάνω μιας και Έλληνες) πέρνουμε ταξί για Eminonou και μας λέει 40TL!!!!!!! Απίστευτοι!Φυσικά αρνιόμαστε και καπάκι μας κάνει αντιπρόταση 20.Λέμε εντάξει...4 άτομα είμαστε 5 στο καθένα θα κοστίσει και μπουκάρουμε!Έλα μου ντε που εξακολουθούσαν οι δρόμοι να είναι κλειστοί ?!?!??!Το πάλευε από δω το πάλευε από κει τα πάντα κλειστά!Μας αφήνει σε ένα σημείο και μας λέει ότι μιας και το ταξί δεν μπορεί να περάσει,αν περπατήσουμε 10 λεπτά την γέφυρα θα φτάσουμε στο Eminonou.Κατεβαίνουμε από το αμάξι και συνειδητοποιούμε πως μαε είχε αφήσει σε άλλη γέφυρα!!!Κοιτάμε δυτικά και βλέπουμε τον πυργο του Γαλατά στο βάθος!!Ρε τα λαμόγια τους ταξιτζήδες....την πατήσαμε και τις 2 φορές,άρα όπως καταλαβαίνετε ταξί για το 4μερο τελός!Περπατάμε κανά μισάωρο για να φτάσουμε στη γέφυρα του Γαλατά και λέμε να πάμε για μεσημεριανή βαρκάδα!Βρήκαμε μία με 15 TL το άτομο για 2 ώρες διαδρομή,μας βάζει στον σκυλοπνίχτη (φυσικά υπήρχαν πληθώρα άλλα καραβάκια πιο καινούργια μεν αλλά ακριβότερα δε) και ξεκινάμε!Ο καιρός δεν βοηθάει μιας και δεν έχει σταματήσει η βροχή αλλά δεν πτοούμαστε!Απολαμβάνουμε τα αξιοθέατα που βρίσκονται στις ακτές της ευρωπαικής και την ανατολικής πλευράς,πίνοντας τσάι μήλο να ζεσταθεί το λαρυγγάκι μας!Συνηστώ ανεπιφύλακτα την κρουαζιέρα!!Εκπληκτικά τοπία όπου διέκρινες πάντου σε κάθε σχεδόν λόφο και από μια τεράστια τούρκικη σημαία να κυματίζει επιβλητικά και όπως πάντα σε αρκετά κτίρια και μία σημαία με τον Κεμάλ!Τελειώνοντας την βαρκάδα και καθώς νύχτωνε,το πρόγραμμα έλεγε βόλτα στην Istiklal για φαγητό και ψώνια. Όπως αναμενόταν χαμός για άλλη μια φορά, πηγαίνουμε για φαγητό σε ένα παραδοσιακό μαγαζάκι που λεγόταν “hala manti” Hala Mant ve Ev Yemekleri Yresel Paket Servisi Grup Yemekleri | beyoglubeyoglu.com με κάτι γιαγιάδες να φτιάχνουν πίτες. Μιλώντας με τα γκαρσόνια, μας είπαν πόσο μοιάζουμε στους Τούρκους και του απαντάω πως και οι Τούρκοι μοίαζουν απίστευτα στους Έλληνες!Ευγενέστατοι για άλλη μια φορά,τα φαγητά εξαιρετικά και αυτό που μου έκανε εντύπωση,ήταν πως αν τους ζητούσε νερό,σου δίνανε ένα κουτάκι (σαν συσκευασία γιαουρτίου φανταστείτε) που ανοίγεις το πάνω μέρος και πίνεις!Για κανάτα νερό βέβαια ούτε λόγος!Καπάκι μιας και μας ήρθε μια λιγουρίτσα για γλυκάκι , κοιτώντας τον οδηγό μας,μας πρότεινε το ζαχαροπλαστείο Saray και είπαμε να το συγκρίνουμε με το Hafiz!Η μέρα με την νύχτα.....αν και το μαγαζί είχε 6 ορόφους για να κάτσεις,τα γλυκά άθλια!Το καζάμ ντιπί σαν τσίχλα,το εκμέκ πολύ σιρόπι με κρέμα σε σχήμα οδοντόπαστας και το μόνο που το έσωζε ήταν ο μπακλαβάς που ναι μεν δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο,αλλά τρωγόταν.Ακριβό μαγαζί και φυσικά δεν συγκρίνεται στο ελάχιστο με το Hafiz , γι’αυτό και οδεύουμε προς αύτο για τις αγορές μας.Το μαγαζί παιδία πολύ μπροστά....πέρνουμε ο καθένας τα γλυκά του,τα συσκευάζουμε αεροστεγώς και τσιμπάμε για το δρόμο από ένα μπακλαβαδάκι.
Η ώρα κυλούσε με απίστευτους ρυθμούς και είχε φτάσει αισίως 8μιση....ήταν και το τελευταίο βράδυ μας στην Πόλη και μια υποψία στεναχώριας πλανούσε μέσα μας...μελαγχωλία που θα αφήναμε ένα φανταστικό μέρος , που οι 4 μέρες που διαθέσαμε φυσικά ήταν ελάχιστες,αλλά υποσχεθήκαμε πως θα ξαναεπιστρέψουμε.Ο Γ. , η Τ. και η Μ. Θα φεύγανε 10 η ώρα από τα κτελ τους ενώ η πτήση μου ήταν προγραμματισμένη στις 16:00...Λόγω του ότι τα παιδιά δεν προλάβανε να πάρουνε κάποια πράγματα που θέλανε,τους είπα ότι θα πάω το πρωί στο Μεγάλο Παζάρι να αγοράσω ότι είχε ξεχαστεί.
Τέταρτη μέρα
Ξημερώνει η Δευτέρα,με περίεργο ηθικό διότι η ώρα του αποχαιρετισμού είχε φτάσει.Τους χαιρετώ και κατευθύνομαι στην αγορά,κάνω τα παζάρια μου και κατόπιν πέρνω το μετρό για το αεροδρόμιο Ατατούρκ.Αυτό ήταν...ένα όνειρο εκπληρώθηκε με τις καλύτερες εντυπώσεις!Μία πόλη γεμάτο αντιθέσεις ,με εγκάρδιους ανθρώπους και ένα σωρό πράγματα να κάνεις!Ένα ταξίδι που πιστεύω πρέπει να πραγματοποιήσει κάθε έλληνας για να γνωρίσει από κόντα τα μεγαλεία από την Ρωμαΐκή εποχή (και όχι μόνο) εώς σήμερα.
Πρώτη μέρα
Όλα έτοιμα λοιπόν ,για το πολυαναμενόμενο ταξίδι που είχαμε προγραμματίσει εδώ και 2 μήνες.Πρωταγωνιστές εγώ,ο αδερφός μου ο Γ.,η Τ. και η Μ. και σε δεύτερο ρόλο ο Β. και η εκ Τουρκίας Α.
Όπως πάντα,οι πολύτιμες συμβουλές και ιστορίες από το site κάνανε το ταξίδι μας πιο εύκολο!Κοινή μας συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη και το σχέδιο ήταν το εξής:
Eγώ από Αθήνα αεροπορικώς με Aegean, θα συναντούσα τον Γ. ,την Τ. και την Μ. όπου θα ξεκινούσαν το βράδυ της Πέμπτης οδικώς από Ιωάννινα προς Αλεξανδρούπολη και από εκεί με λεωφορείο εις την Πόλη.Το ταξίδι τους θα διαρκούσε 12 ώρες και για μένα 55 λεπτά
.Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.Ο καιρός εξαιρετικός και ηλιόλουστος,η πτήση μου ήταν προγραμματισμένη τις 13:40 οπότε είχα μπόλικο χρόνο για να πιω το κλασικό φρέντο καπουτσίνο μου εώς ότου ανοίξουν οι πύλες για τον περαιτέρω έλεγχο!Αφού έκανα τις απαραίτητες φυσικές ανάγκες μου και καθώς είχε φτάσει η ώρα μπήκα από τον έλεγχο και βουουουουορ στα duty free για κανα ουζάκι για το μετανάστη φίλο μας Β. που βρίσκεται στα ξένα!
Όλα έβαιναν καλώς ,η πτήση στην ώρα της και μετά από μία ωρίτσα φτάνω στο αεροδρόμιο Ατατουρκ όπου θα με περίμεναν από το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για δωρεάν μεταφορά.Σειρά είχε ο χώρος ελέγχου διαβατηρίου,περιμένω στην ουρά μου,βγάζω ταυτότητα ,την δίνω στον αστυνομικό και μου λέει “Passaporte???” εδώ είμαστε λέω μέσα μου.....θα φάμε το άκυρό μας...του λέω “European ID sir” και με νευριασμένη μουτσούνα μου σφραγίζει ένα χαρτί για την είσοδό μου στην χώρα!!!Δόξα τον Κύριο λέω.....πριν πάρω τις βαλίτσες μου,είπα να ρίξω λενα γρήγορο «ψιλό»!Μπαίνω μέσα όλα κατειλλημένα...χτυπάω μία πόρτα και ακούω «αλλόοοοοοος»!!!Μιλάμε λύθηκα στο γέλιο.Για σου ρε Ελλαδάρα του απάντησα.
Τέλος πάντων,βρίσκω σε ένα χαρτί το όνομα μου,με υποδέχεται ο Τούρκος οδηγός και με το που του λεω ότι είμαι Yunan, αμέσως με μία απίστευτη έκφραση στο πρόσωπό του μου λέει σε σπαστά ελληνικά ‘καλημέρα’ .Μετά από ενα 10λεπτο επιβιβάζομαι στο mini-bus του ξενοδοχείου και.......ο χάρος ξεκινά!!!!Μιλάμε ποιο τραγικούς και ασυνείδητους οδηγούς δεν έχω ξανασυναντήσει!Να φανταστείτε οι δικοί μας είναι κλάσεις ανώτεροι!Τί προσπεράσεις στο χιλιοστό,τι περνάνε με κόκκινο,τι περάσματα σε αντίθετο ρεύμα....αλλό πράγμα μιλάμε!Αφού δεν στουκάραμε πουθενά πάλι καλά να λέω.....Με αυτά και με αυτά,μετά από κανά 20λεπτο φτάνουμε στο ξενοδοχείο Best Western Plus The President Hotel Istanbul | 4 Four Star Hotel in Istanbul | Istanbul Old City Hotels | hotels near Grand Bazaarκαι η υποδοχή έγινε από μία πανέμορφη Τουρκάλα λέγοντάς μας μερικά ελληνικά.Το δωμάτιο υπέροχο,με μικρή αλλά μαγευτική θέα στη θάλασσα του Μαρμαρά, με τα τσαγάκια του,το εμφιαλωμένο νεράκι του,το χρηματοκιβώτιο του και μέσα στο συρτάρι ένα κοράνι......Η θέα από τον χώρο του πρωινού μαγευτική....άλλο πράγμα!!Αφού κάνω το απαραίτητο μπανάκι ,μιλάω με τον Γ. ,όπου ήδη είχαν πάει στην ασιατική πλευρά για βόλτα με την Τ. και την Μ. ,για το που θα δώσουμε σημείο συνάντησης....τελικώς αποφασίζουμε να βρεθούμε στην στάση τραμ του Eminonou,4 στάσεις από το Beyazit που βρισκόταν το ξενοδοχείο.Φτάνω στο σταθμό για επιβίβαση και ρωτάω από δω κι από κει για το πως μπορώ να βγάλω εισιτήριο....μιλάμε κανείς να μην μιλάει αγγλικά;;;;;Τι ισπανικά,τι γαλλικά,τι αγγλικά ακομά και ελληνικά τίποτα.....οπότε πέρνω τον Γ. και μετά από αρκετά λεπτά συνεννόησης βγάλαμε άκρη!Το εισιτήριο έχει 3.00 TL για μία διαδρομή,ενώ μπορείς να πάρεις την Istanbulkart όπου φορτώνεις με λίρες και μπαίνεις ακουμπώντας την δίπλα από τις μπάρες.Αν είχες την κάρτα,τότε το εισιτήριο σου κόστιζε 1.95 TL….δεν το λες και φτηνά πάντως!Συναντάω τα παιδία και μετά τους αναγκαλισμούς κατευθυνόμαστε στην Αιγυπτιακή αγορά ή αγορά των μπαχαρικών....παντού χρώματα και αρώματα!Ένα σοκάκι με οτιδήποτε μπαχαρικών θες...τσάγια,βότανα,μπαχάρια κλπ....διασχίζουμε το σοκάκι και παντού να μας φωνάζουν espanol?italiano? με το που λέγαμε Yunan μία έκφραση θαυμασμού στο πρόσωπό τους και αρχίζανε “kardasi , batzanak,euxaristo” και ότι άλλο ελληνικό (τούρκικο) γνωρίζανε μας το είπαν.Τελικά αποφασίσαμε να ψωνίσουμε στον Νίκο ο οποίος αν και τούρκος ήξερε άπταιστα ελληνικά.Μας εξήγησε πως η πρώην κοπέλα του ήταν ελληνίδα και έτσι αναγκαστικά έμαθε κι ελληνικά!Πολύ καλός ανθρώπος...εγκάρδιος,φιλόξενος να δοκιμάσουμε τα λουκούμια του (γεύση ροδιού με φυστίκι αιγίνης ...κόλαση),να μας δείξει την πραμάτια του...φοβερός!Τα κορίτσια της παρέας πηγαίναν από μαγαζί σε μαγαζί και μυρίζανε τα μπαχαρικά εώς ότου βρουν τα ιδανικά με τα δικά τους κριτήρια!Το σκηνικό που γελάσαμε πολύ ήταν όταν η Τ. στην προσπάθειά της να μυρίσει κάρυ,ακούμπισε και γέμισε τη μύτη της και ακούμε το κορυφαίο από τον πωλητή “Spice girl” !!!Δεν μπορώ να περιγράψω το γέλιο που ρίξαμε.Εκείνη την ημέρα συνειδητοποίησα ότι οι Τούρκοι είναι πολύ καλή άνθρωποι,ευγενέστατοι και νόμιζα ότι στο άκουσμα Yunan θα ενοχλόντουσα αλλά ακριβώς το αντίθετο!Δεν ξέρω στις άλλες πόλεις,αλλά τουλάχιστον στην πόλη μας αγαπάνε πολύ τους Έλληνες!Φεύγοντας από εκεί,περπατάμε και βγάζουμε τις απαραίτητες φωτό στο Yeni Cami,ένα πολύ συμπαθητικό τζαμί με 2 μιναρέδες όπου πιο κάτω ήρθε η ώρα για φαγητό!Αποφασίζουμε να μπούμε στο hamdi et lokandas HAMD? RESTAURANT ανεβαίνουμε στον 1ο όροφο παραγγέλνουμε τα κεμπάμ μας κ απολαμβάνουμε την θέα στο βόσπορο.Τιμές κανονικές μας περιποιήθηκαν άψογα!Οι μερίδες πολύ ωραίες αλλά όχι ιδιαίτερα χορταστικές!Ύστερα,περπατήσαμε με προορισμό τον σταθμό του Eminonou και στο πέρασμά μας τι ανακαλύπτουμε...ένα γωνιακό ζαχαροπλαστείο “Hafiz 1864” http://www.hafizmustafa.com/ ,όπου ο μαγαζάτορας μας προτείνει να δοκιμάσουμε από ένα μπακλαβαδάκι στον καθένα!Πραγματικά,δεν έχω λόγια να περιγράψω την γεύση του!!!Εγώ δεν είμαι ιδιαίτερος λάτρεις τον γλυκών και ιδιαίτερα των σιροπιαστών αλλά αυτό παιδιά ήταν άλλο πράγμα!Το φίλο μαλακό που δεν είχε ποτίσει από το σιρόπι του,το φυστικάκι από μέσα λαχταριστό!!!Δεν θέλαμε και πολύ,μπουκάραμε και κάτσαμε σε ένα τραπεζάκι!Τα κορίτσια πήρανε τον μπακλαβά που είχαμε δοκιμάσει πριν,ο Γ. πήρε ένα προφιτερόλ σοκολάτα κι εγώ άλλο ένα με φυστίκι!Δεύτερο σοκ!!!!Ακόμα καλύτερα από τους μπακλαβάδες!Το προφιτερόλ μου είχε μους σοκολάτα με κομματάκια φυστίκι μέσα του και από πάνω μους φυστίκι!!!Τα λόγια είναι απερίγραπτα!Όποιος έχει σχεδιάσει ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να φάει γλυκό από εκεί!Φυσικά την τελευταία μέρα,εφοδιαστήκαμε από εκεί γλυκά για συγγενείς και φίλους!Από λουκούμια μέχρι σιροπιαστά τα οποία να φανταστείτε πόσο μάστορες είναι,σου τα κλείνανε αεροστεγώς σε σακουλάκι για να διατηρηθούνε φρέσκα!Το τέλος της πρώτης μας μέρας, μας βρήκε στο ξενοδοχείο όπου ξεκουραστήκαμε για να πάρουμε δυνάμεις για τον αυριανό σχεδιασμό!Το βράδυ ήταν ήσυχο,ώσπου στις 05:30 ακούσαμε τον ιμάμη να λέει τις προσευχές του....φοβερό συναίσθημα!Ναι μεν μας ξύπνησε, αλλά το άκουσμα του ήταν τόσο μελωδικό στα αυτιά μας που δεν μας ενόχλησε καθόλου!
Δεύτερη μέρα
Ξύπνημα λοιπόν στις 08:00 για να πάρουμε το πρωινό μας στην ταράτσα του ξενοδοχείου.Έξω από τα τζάμια, μας κράταγαν συντροφιά μερικοί γλάροι-θυρία ,που μας κοιτούσαν απέξω να τρώμε.Μεγάλες μορφές αυτοί οι γλάροι!
Μετέπειτα,αφού φάγαμε,περπατήσαμε εώς την πλατεία Sultanahmet για περίπου 15 λεπτάκια.Η Κωνσταντινούπολη είναι μία πόλη με πολλές αντιθέσεις!Μπορούσες να δεις την χλιδή αλλά και την φτώχεια,έβλεπες την γυναίκες μερικές με μαντήλες κ μερικές χωρίς ,άλλα πράγματα εξευρωπαισμένα και άλλα διατηρούσαν την ανατολίτικη φύση της.Περπατώντας,βλέπαμε πολλά μαγαζιά με τούρκικες σημαίες και άλλες σημαίες μεσιστιες και αναρωτηθήκαμε αν ήταν κάτι εκείνη η μέρα!Το απόγευμα μάθαμε από την Α. , η τουρκάλα της παρέας, πως ήταν η μέρα που είχε πεθάνει ο Κεμάλ Ατατούρκ και πενθούσε όλη η Τουρκία!Στις 09:00 ξαφνικά (ώρα που είχε πεθάνει ο Κεμάλ από ανακοπή),ακούμε συρήνες να ηχούν και για ένα λεπτό όλοι σταματούσαν αυτό που κάνανε και σκύβανε προς το πάτωμα σαν φόρο τιμής του.Τότε κατάλαβα το πόσο πολύ αγαπούν και λατρεύουν τον Κεμάλ!Ειλικρινά,δεν έχω ξαναδει λαό να λατρεύει τόσο πολύ ένα πρόσωπο που έχει πεθάνει (εκτός μάλλον από τους Βορειοκορεάτες
).Τέλος πάντων,βρισκόμαστε στην πλατεία του Sultanahmet, και η όψη φανταστική!Από την μια μεριά το Μπλε Τζαμί και απέναντι ακριβώς το αριστούργημα της Αγιάς Σοφιάς...Δύο απίστευτα έργα τέχνης στις άκρες μιας πλατείας, αντικρίζει το ένα το άλλο!Αποφασίζουμε για αρχή να πάμε στο Μπλε Τζαμί μιας και το μεσημέρι, λόγω του ότι ειναι εν ενεργεία τζαμί, τις ώρες τις προσευχής είναι κλειστά για τους τουρίστες!Περιμένουμε στην ουρά για περίπου ένα τεταρτάκι,πέρνουμε τα σακουλάκια για να βάλουμε τα παπούτσια μας (απαγορεύονται μέσα στο ναό), μπουκάρουμε μέσα και μένουμε άφωνοι!!!Ένα απίστευο θέαμα γεμάτο με ψηφιδωτά και η χλιδή στο μεγαλείο της!Φυσικά ήταν φίσκα από κόσμο, άρα αποφασίζουμε να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας όσο γρήγορα γινόταν , ακούγαμε ταυτόχρονα από δω κι από κει τους ξεναγούς από διάφορα γκρουπ δωρεάν .Ύστερα,κατευθυνόμαστε για την Αγιά Σοφιά και οι πρώτες βροχές (και μετέπειτα καταιγίδες) κάνουν την εμφάνισή τους!Αυτόματα οι μικροπωλητές βγαίνουν σβάρνα για να πουλήσουν ομπρέλες, ενώ υπήρχαν διασκορπισμένοι τύποι που πωλούσαν κάστανα και καλαμπόκια γιάααααμιιιιιιι (4 TL 100gr και 1.5 tl έκαστως) .Σαν πρώτη εξωτερική όψη η Αγια Σοφιά όχι κάτι ιδιαίτερο.Ένα μνημείο (πλέον μουσείο), κακοδιατηρημένο εξωτερικά (λέγεται πως είναι επίτηδες παραμελημένη για να φένεται πιο εντυπωσιακό το Μπλε τζαμί) με τσιμπημένο εισιτήριο 25 TL. Αφού αρχικά κοιτάμε διάφορα εκθέματα πριν το κύριο ναό, μπένουμε εσωτερικά και η ανατριχίλα σε όλο της το μεγαλείο....αυτό το δέος παιδιά που σε πιάνει με το που την αντικρύζεις δεν περιγράφεται! Δυστυχώς,μόνο όποιος την έχει επισκευθεί μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς εννοώ!Λίγα έχουν διατηρηθεί από τότε που έπεσε σε Οθωμανικά χέρια,διότι είχε αποφασιστεί να βάψουν όλο το εσωτερικό της έτσι ώστε να μην υπάρχει τίποτα χριστιανικό!Ακόμα και οι μαρμάρινοι σταυροί,είχαν σπαστεί!Ευτυχώς,κι ενώ μετέπειτα έγινε τζαμί ο Κεμάλ Ατατούρκ με το επιχειρηματικό μυαλό του, αποφάσισε να το κάνει μουσείο και να βγάλουν τις μπογιές με σκοπό να σώσουν ότι περισσότερο μπορούσαν!Η βροχή συνεχίζεται και γοργά-γοργά τρώμε κάτι μεσημεριανό και βρίσκουμε τον Β. και την Α. (την τουρκάλα της παρέας).Πάμε ποδαράτο εώς το Kapali Carsi (ελληνιστεί Μεγάλο Παζάρι) για τα τουριστικά ψώνια!Πραγματικά χάνεσαι....λέγεται πως στεγάζονται 4400 μαγαζιά με πραμάτια ότι χωράει ο νους!Δερμάτινα,τουριστικά,γλυκά,μπαχάρια,ποτήρια, κλπ κλπ.Με την πολύτιμη βοήθεια της Α. και τα πιεστικά παζάρια που πραγματοποιήθηκαν, καταφέραμε να αγοράσουμε πράγματα σε πολύ καλές τιμές.Να σας ενημερώσω πάντως πως οι Τούρκοι είναι πολύ καλοί διαπραγματευτές και είναι γατόνια στο παζάρια τους...σε γενικές γραμμές πάντως μια καλή τιμή αγοράς είναι αυτή με το μισό ποσό που θα σας πούνε εκείνοι!
Κατηφορίζουμε στα σοκάκια του παζαριού και φτάνουμε σε ένα μαγαζάκι (Kral Kokorec) που πουλούσε κοκορέτσι σε σάντουιτς μετά από προτροπή του Β. ότι είναι ότι πιο κορυφαίο σε κοκορέτσι έχει φάει!Και δεν είχε άδικο...μιας που εγώ δεν τρώω κοκορέτσι δοκιμάζω μια μπουκιά από τον Γ. Και πείθομαι να παραγγείλω ένα!Ολίγον καυτερό, αλλά ο συνδιασμός του με τα μπαχαρικά το έκανα μούρλια!
Επόμενη στάση η πλατεία Taksim και η εμπορικότερη οδός τους η Istiklal.Η βροχή συνέχιζε και μετά από το υπόγειο τελεφερίκ που πήραμε (εκείνοι το ονομάζουν πάντως Tunnel), βγαίνουμε στην πλατεία Taksim όπου κάποιοι Σύριοι τραγουδούσαν με τις σημαίες τους (μάλλον διαμαρτυρόντουσαν για τους βομβαρδισμούς που έχουν μεταξύ τους στα σύνορα) και χαζεύουμε τα μαγαζιά στην Istiklal.Κόσμος παντόυ,νέοι-γέροι,ντόπιοι και τουρίστες διάσχιζαν αυτό το δρόμο που στη μέση του,πέρναγε ένα τραμ!Πίνουμε τους χυμούς ροδιού και φτάνουμε στο τέλος της,που συναντάς τον πύργο του Γαλατά!Δυστυχώς,δεν ανεβήκαμε πάνω λόγω έλλειψης χρόνου αλλά υποσχεθήκαμε πως αν το φέρει ο δρόμος μας και ξαναβρεθούμε στην πόλη, θα ανέβουμε.Βρισκόμαστε πλέον στην γέφυρα του Γαλατά,πλήθος κόσμου να ψαρεύει ο ένας δίπλα στον άλλον,αποχαιρετάμε τον Β. και την Α. μιας που θα επέστρεφαν πίσω στην Άγκυρα και επιστρέφουμε προς το ξενοδοχείο!Μετά από πρήξιμό μου στους συνοδοιπόρους μου,τους προτρύνω να πάμε να βγάλουμε φωτό στην φωτισμένη Αγιά Σοφιά.
Τρίτη μέρα
Ξυπνάμε λοιπόν πουρνό-πουρνό,με προορισμό το Πατριαρχείο και την λειτουργεία μιας που ήταν Κυριακή.Επίσης ήταν και ο μαραθώνιος και για κακή μας τύχη ήταν κλειστοί οι κεντρικοί δρόμοι της περιοχής.Αποφασίζουμε να πάρουμε ταξί (τι το θέλαμε κι εμείς;;;;; ) μιας και η πρόσβαση για το Φανάρι δεν γίνεται με τα ΜΜΜ.Λέμε στο ταρίφα πόσο θα μας κοστίσει και μας απαντάει όσο γράψει το ταξίμετρο.Διάβαζοντας από το site ότι οι ταξιτζήδες στην Κων/πολη δεν είναι και οι καλύτεροι και ότι καλό θα ήταν να κάνουμε συμφωνία προτού μπούμε για το πόσο θα μας κοστίσει!Δυστυχώς μας πέτυχε στην ανάγκη,γιατί οι δρόμοι ήταν κλειστεί και τα ταξί λιγοστά.Πληρώσαμε 35 TL συνολικά,μας έκανε τον γύρο της περιοχής με την δικαιολογία ότι ήταν κλειστοί οι δρόμοι,μπήκαμε σε κάτι στενάκια και μετά από ένα τεταρτάκι φτάνουμε στο Πατριαρχείο.Κατά την είσοδο,λέγοντας στο φύλακα ότι είμαστε από Ελλάδα,μας αγκάλιασε και μας παρότρυνε να μπούμε μέσα στο ναό,διότι η λειτουργεία έφτανε στο τέλος της.Του λέμε το ποσό που δώσαμε στο ταξιτζή και με μία έκφραση απορίας μας λέει .... “Σας έγδυσε παιδιά” !!!!!Μας είπε πως το πολύ 10 TL είναι η διαδρομή και άντε βαρια-βαριά 15 λόγω του ότι ήταν κλειστοί οι δρόμοι!Λέμε τουλάχιστον στην επιστροφή θα είμαστε πιο προσεκτικοί.Μας συμβούλεψε να πάρουμε ταξί από δω και να μας άει στο Eminonou για να γλιτώσουμε το κύκλο!Ανάβουμε τα κεράκια μας,πέρνουμε άρτους (μας δίνουν κάτι παραπάνω μιας και Έλληνες) πέρνουμε ταξί για Eminonou και μας λέει 40TL!!!!!!! Απίστευτοι!Φυσικά αρνιόμαστε και καπάκι μας κάνει αντιπρόταση 20.Λέμε εντάξει...4 άτομα είμαστε 5 στο καθένα θα κοστίσει και μπουκάρουμε!Έλα μου ντε που εξακολουθούσαν οι δρόμοι να είναι κλειστοί ?!?!??!Το πάλευε από δω το πάλευε από κει τα πάντα κλειστά!Μας αφήνει σε ένα σημείο και μας λέει ότι μιας και το ταξί δεν μπορεί να περάσει,αν περπατήσουμε 10 λεπτά την γέφυρα θα φτάσουμε στο Eminonou.Κατεβαίνουμε από το αμάξι και συνειδητοποιούμε πως μαε είχε αφήσει σε άλλη γέφυρα!!!Κοιτάμε δυτικά και βλέπουμε τον πυργο του Γαλατά στο βάθος!!Ρε τα λαμόγια τους ταξιτζήδες....την πατήσαμε και τις 2 φορές,άρα όπως καταλαβαίνετε ταξί για το 4μερο τελός!Περπατάμε κανά μισάωρο για να φτάσουμε στη γέφυρα του Γαλατά και λέμε να πάμε για μεσημεριανή βαρκάδα!Βρήκαμε μία με 15 TL το άτομο για 2 ώρες διαδρομή,μας βάζει στον σκυλοπνίχτη (φυσικά υπήρχαν πληθώρα άλλα καραβάκια πιο καινούργια μεν αλλά ακριβότερα δε) και ξεκινάμε!Ο καιρός δεν βοηθάει μιας και δεν έχει σταματήσει η βροχή αλλά δεν πτοούμαστε!Απολαμβάνουμε τα αξιοθέατα που βρίσκονται στις ακτές της ευρωπαικής και την ανατολικής πλευράς,πίνοντας τσάι μήλο να ζεσταθεί το λαρυγγάκι μας!Συνηστώ ανεπιφύλακτα την κρουαζιέρα!!Εκπληκτικά τοπία όπου διέκρινες πάντου σε κάθε σχεδόν λόφο και από μια τεράστια τούρκικη σημαία να κυματίζει επιβλητικά και όπως πάντα σε αρκετά κτίρια και μία σημαία με τον Κεμάλ!Τελειώνοντας την βαρκάδα και καθώς νύχτωνε,το πρόγραμμα έλεγε βόλτα στην Istiklal για φαγητό και ψώνια. Όπως αναμενόταν χαμός για άλλη μια φορά, πηγαίνουμε για φαγητό σε ένα παραδοσιακό μαγαζάκι που λεγόταν “hala manti” Hala Mant ve Ev Yemekleri Yresel Paket Servisi Grup Yemekleri | beyoglubeyoglu.com με κάτι γιαγιάδες να φτιάχνουν πίτες. Μιλώντας με τα γκαρσόνια, μας είπαν πόσο μοιάζουμε στους Τούρκους και του απαντάω πως και οι Τούρκοι μοίαζουν απίστευτα στους Έλληνες!Ευγενέστατοι για άλλη μια φορά,τα φαγητά εξαιρετικά και αυτό που μου έκανε εντύπωση,ήταν πως αν τους ζητούσε νερό,σου δίνανε ένα κουτάκι (σαν συσκευασία γιαουρτίου φανταστείτε) που ανοίγεις το πάνω μέρος και πίνεις!Για κανάτα νερό βέβαια ούτε λόγος!Καπάκι μιας και μας ήρθε μια λιγουρίτσα για γλυκάκι , κοιτώντας τον οδηγό μας,μας πρότεινε το ζαχαροπλαστείο Saray και είπαμε να το συγκρίνουμε με το Hafiz!Η μέρα με την νύχτα.....αν και το μαγαζί είχε 6 ορόφους για να κάτσεις,τα γλυκά άθλια!Το καζάμ ντιπί σαν τσίχλα,το εκμέκ πολύ σιρόπι με κρέμα σε σχήμα οδοντόπαστας και το μόνο που το έσωζε ήταν ο μπακλαβάς που ναι μεν δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο,αλλά τρωγόταν.Ακριβό μαγαζί και φυσικά δεν συγκρίνεται στο ελάχιστο με το Hafiz , γι’αυτό και οδεύουμε προς αύτο για τις αγορές μας.Το μαγαζί παιδία πολύ μπροστά....πέρνουμε ο καθένας τα γλυκά του,τα συσκευάζουμε αεροστεγώς και τσιμπάμε για το δρόμο από ένα μπακλαβαδάκι.
Η ώρα κυλούσε με απίστευτους ρυθμούς και είχε φτάσει αισίως 8μιση....ήταν και το τελευταίο βράδυ μας στην Πόλη και μια υποψία στεναχώριας πλανούσε μέσα μας...μελαγχωλία που θα αφήναμε ένα φανταστικό μέρος , που οι 4 μέρες που διαθέσαμε φυσικά ήταν ελάχιστες,αλλά υποσχεθήκαμε πως θα ξαναεπιστρέψουμε.Ο Γ. , η Τ. και η Μ. Θα φεύγανε 10 η ώρα από τα κτελ τους ενώ η πτήση μου ήταν προγραμματισμένη στις 16:00...Λόγω του ότι τα παιδιά δεν προλάβανε να πάρουνε κάποια πράγματα που θέλανε,τους είπα ότι θα πάω το πρωί στο Μεγάλο Παζάρι να αγοράσω ότι είχε ξεχαστεί.
Τέταρτη μέρα
Ξημερώνει η Δευτέρα,με περίεργο ηθικό διότι η ώρα του αποχαιρετισμού είχε φτάσει.Τους χαιρετώ και κατευθύνομαι στην αγορά,κάνω τα παζάρια μου και κατόπιν πέρνω το μετρό για το αεροδρόμιο Ατατούρκ.Αυτό ήταν...ένα όνειρο εκπληρώθηκε με τις καλύτερες εντυπώσεις!Μία πόλη γεμάτο αντιθέσεις ,με εγκάρδιους ανθρώπους και ένα σωρό πράγματα να κάνεις!Ένα ταξίδι που πιστεύω πρέπει να πραγματοποιήσει κάθε έλληνας για να γνωρίσει από κόντα τα μεγαλεία από την Ρωμαΐκή εποχή (και όχι μόνο) εώς σήμερα.
