Αυστρία Χριστούγεννα στην Βιέννη!

[Zeta_dream]

Καθώς μπαίνει το καλοκαιράκι, και αρχίζουμε να βγαίνουμε σιγά σιγά από τα καβούκια μας, αρχίζω να αναπολώ τον περασμένο χειμώνα και να ευλπιστώ ότι όλοι οι χειμώνες που θα έρθουν θα είναι σαν κι αυτόν. Μα καλά θα μου πείτε, τι το τόσο ιδιαίτερο είχε πια αυτός ο χειμώνας; Μα φυσικά το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό!!
Η ιδέα ήρθε ήδη από το καλοκαίρι του ΄19,ένα ζεστό απόγευμα Αυγούστου στην δουλειά, που ενώ οι υπόλοιποι απλάμβαναν τις βουτιές τους σε κάποιο νησί του Αιγαίου εγώ ονειρευόμουν τα χριστούγεννα και χιόνι. Έτσι, ήρθε η ιδέα να κάνουμεεπιτέλους το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό και ο προορισμός δεν άργησε να βρεθεί. Χριστούγεννα και χιόνι, μα δεν υπήρχε καλύτερη πόλη από την Βιέννη (μέχρι εκείνη την στιγμή πίστευα ότι ολόκληρη η Αυστρία καθόλη την διάρκεια του χειμώνα καλύπτεται από χιόνι...... που να ξερα )
Ξεκίνησα λοιπόν την οργάνωση του ονειρεμένου μου ταξιδιού, ξημεροβραδιαζόμουν πάνω στον υπολογιστή αναζητώντας πλγροφορίες και αφού τα είχα οργανώσει όλα στην εντέλεια οι μήνες πέρασαν και έφτασε η ώρα της αναχώρησης.

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου
Από την αγωνία μου δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ, καθώς πετούσαμε με πρωινή πτήση με Ryanair με απευθείας πτήση από Αθήνα για Βιέννη. Στο σημείο αυτό να πω ότι κάποια πράγματα πλέον δεν τα θυμάμαι η πιθανών να τα θυμάμαι λανθασμένα, καθώς πάνε 6 μήνες από τότε και κάπου έχω καταχωνιάσει τις σημειώσεις μου. Ξεκινήσαμε λοιπόν την πτήση μας προς την πανέμορφη πρωτεύουσα γύρω στις 10 το πρωί, η οποία μας κόστισε περίπου 50 ευρώ το άτομο μαζί με μία χειραποσκευή. Η Ryanair ήταν η μόνη εταιρία που είχα χρησιμοποιήσει αλλά μόνο για πτήση εσωτερικού, και θεωρώ ότι είναι πολύ καλή εταιρία για την τιμή της για αυτό και την επέλεξα και για το εξωτερικό. Μπορεί να ισχύει βέβαια ότι αν πνιγείς δεν σου δίνουν ούτε νερό ή ότι στριμώχνεσαι σαν τις σαρδέλες, αλλά προτιμώ να γλιτώσω χρήματα και να τα αξιοποιήσω κάπου αλλού. Η πτήση διήρκησε 2,5 ώρες και χωρίς να το καταλάβω ήμασταν στην Βιέννη!
Μόλις βγήκαμε στο αεροδρόμιο, χωρίς καν να βγούμε βασικά έξω από αυτό πήραμε το γρήγορο τρένο το CAT που σε ένα τέταρτο μας μετέφερε στο κέντρο της πόλης. Από εκεί μπήκαμε στο μετρό που μας μετέφερε με άνεση στο ξενοδοχείο μας.
Η πολύμηνη εξερεύνηση μου έπιασε τόπο, καθώς είχα φροντίσει να κατεβάσω στο κινητό μου μία εφαρμογή, την WienLinien, μέσα από την οποία έκλεισα τόσο το εισητήριο του τρένου όσο και μία εβδομαδιαία κάρτα για όλα τα μέσα μετρό, τραμ και λεωφορεία που απλά είχα στο κινητό μου για τυχόν έλεγχο και δεν χρειαζόταν εκτύπωση. Ωστόσο καμία μέρα της παραμονής μας εκεί δεν πετύχαμε έλεγχο και σε κανέναν σταθμό του μετρό δεν υπήρχαν μπάρες για να μπεις όπως το δικό μας μετρό εδώ. Γενικά πολύ πίσω οι Αυστριακοί σε αυτό το θέμα, όπως επίσης και ότι οι περισσότεροι σταθμοί του μετρό δεν είχαν ασανσέρ και μας έφαγαν οι σκάλες.
Το εισητήριο του CAT από το αεροδρόμιο μας κόστισε 9-10 ευρώ το άτομο, ωστόσο υπάρχει και άλλο ένα τρένο πιο οικονομικό το οποίο δεν χρησιμοποιήσα οπότε δεν γνωρίζω περισσότερα.
Φτάνουμε λοιπόν με το μετρό στην στάση που ήταν το ξενοδοχείο μας, το οποίο ήταν λίγο πιο έξω από την πόλη και το κέντρο αλλά δίπλα στο μετρό και δίπλα, για την ακρίβεια μέσα, σε ένα ταρστίων διαστάσεων εμπορικό κέντρο το οποίο διέσχιζε τον κεντρικό δρόμο με πεζογέφυρα και εκτεινόταν και στην απέναντι πλευρά. Θεώρησα πιο συνετό να κλείσω ξενοδοχείο εκτός κέντρου αλλά με εύκολη πρόσβαση ώστε να πετύχω καλύτερη τιμή. Έκλεισα λοιπόν το ξενοδοχείο Donau Zentrum Hotel για 4 νύχτες με πρωινό στα 90 ευρώ την βραδυά.
Μόλις βγήκα στον δρόμο έξω από το μετρό, μου φάνηκε ότι μύριζε ένας διαφορετικός αέρας, Βιεννέζικος. Ένιωσα ότι δεν βρίσκομαι πλέον στην Ελλάδα, αλλά σε έναν τόπο μαγικό, αλλιώτικο....... μόνο που δεν είχε χιόνι...... Μα που είναι το χιόνι που υποτίθεται ότι περίμενα; Εν τω μεταξύ είχα ντυθεί σαν κρεμμύδι με ισοθερμικά, γάντια, σκούφο και κασκόλ και είχα αρχίσει να ζεσταίνομαι υπερβολικά. Είχα αγοράσει και καινούριες μπότες χιονιού περιμένοντας να παίξω χιονοπόλεμο, αλλά η θερμοκρασία με είχε προδώσει. ήταν περίπου 3 το μεσημέρι και η θερμοκρασία ήταν 14 βαθμούς
Το ξενοδοχείο μας ήταν ακριβώς όπως το περίμενα, μοντέρνο, όμορφο και καθαρό και είχε και αυτόματο πωλητή στην ρεσεψιόν με νερά αναψυκτικά και σνακ, καθώς και δωρεάν τσάι.
Αφού αφήσαμε τις βαλίτσες μας και όλα τα ζεστά περιττά είδη όπως ισοθερμικά και γάντια, ξεκινήσαμε να κάνουμε την πρώτη μας βόλτα σε Αυστριακό έδαφος.
Πρώτη στάση το Pratter της Βιέννης. Ήταν μόνο 2 στάσεις με το μετρό από το ξενοδοχείο μας και είπαμε να το επισκεφτούμε ώστε να δούμε την πόλη από ψηλά. Πρόκειται για μία ρόδα που έχει βαγονάκια και μπαίνεις μέσα και γυρνάει αργά ώστε να δείς όλη την πόλη. Καθώς πλησίαζαν Χριστούγεννα υπήρχαν σε όλη την πόλη χριστουγεννιάτικες αγορές, έτσι και στην περιοχή του pratter υπήρχε μία μικρή αγορά. Στο ίδιο χώρο απότι κατάλαβα λειτουγεί και ένα μικρό λούνα παρκ καθώς και το μουσείο κέρινων ομοιομάτων madame tussauds. Εγώ ήθελα σόνι και καλά να ανέβω στην ρόδα, έτσι πληρώσαμε την είσοδο (αν θυμαμαι καλά 12 ευρώ το άτομο) και ανεβήκαμε. Στον προθάλαμο λειτουργουσε μία μικρή έκθεση με μακέτες όπως ήταν η περιοχή αυτή πριν χρόνια και πως είχε εξελιχθεί για να γίνει όπως είναι σήμερα. Την περάσαμε βιαστικά και επιβιβαστήκαμε στο βαγονάκι. Η ρόδα άρχισε να γυρίζει αργά, και σιγά σιγά να ανεβαίνει. Η ώρα ήταν ήδη 5.30 οπότε είχε ήδη νυχτώσει. Η απογοήτευση δεν άργησε να έρθει, καθώς μας εμπόδιζε ο τρόπος που ήταν κατασκευασμένη η ρόδα να δούμε όλη την πόλη, αλλά ίσως να έφταιγε και το σκοτάδι. Τελικά δεν ήταν αυτό ακριβώς που περιμέναμε και σίγουρα δεν άξιζε τα λεφτά που δώσαμε. Κατεβήκαμε λίγο απογοητευμένοι και κατευθηνθήκαμε σε ένα από τα ξύλινα σπιτάκια για να αγοράσουμε κόκκινο ζεστό κρασί, που πουλούσαν σε όλες τις χριστουγεννιάτικες αγορές. Μας το έδωσαν σε μία πανέμορφη κόκκινη κούπα, την οποία πληρώσαμε εξτρα και στο τέλος την επιστρέψαμε για να πάρουμε πίσω τα λεφτά μας. Δηλαδή κάτι σαν νοίκι Βέβαια μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω πως λειτουργεί το σύστημα, και αφούπαρατήρησα λίγο τους διπλανούς μας και άκουσα και τι συζητούσαν στα γερμανικά καθώς τα μιλάω καλά, κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω με την κούπα. Φυσικά αν θες την αγοράζεις και μάλιστα κάθεαγορά έχει την δική της κούπα οπότε είναι κάτι σαν σουβενίρ, οπότε το μετάνιωσα τελικά που δεν πήρα μία. Την επόμενη φορά!
Πλέον το κρύο είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του και ταυτόχρονα το στομάχι να παραπονιέται. Έτσι είπαμε να κατέβουμε προς το κέντρο της πόλης να βρούμε κάτι να φάμε. Άλλωστε είχαμε να φάμε από το πρωί. Πάντα με το μετρό φτάσαμε στην κεντρική πλατεία Karlplatz και με την βοήθεια του tripadvisor αναζητήσαμε ένα καλό εστιατόριο για καλό σνίτσελ. Αλλά κανονίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο.... η μάλλον τον εστιάτορα.
Η ώρα είχε περάσει, η πείνα μας μεγάλωνε, το κρύο αυξανόταν, το χιόνι ακόμα άφαντο ωστόσο και εμείς γυρνούσαμε στα δρομάκια του κέντρου της Βιέννης έχοντας ήδη μπει σε 6 εστιατόρια στα οποία φάγαμε πόρτα καθώς ήταν γεμάτα και δεν είχαμε κράτηση.
Που να το φανταστώ ότι για να φάω ένα απλό σνίτσελ στο κέντρο της Βιέννης στις 7 το απόγευμα, θα έπρεπε να έχω κράτηση. Θεώρησα ότι θα βρούμε εύκολα κάπου να κάτσουμε τέτοια ώρα, δεν υπολόγισα ότι η ώρα αυτή για αυτούς είναι η ώρα αιχμής. Απογοητευμένοι και κουρασμένοι αρκετά, αφού πιστέψαμε ότι θα την βγάλουμε με κανένα σνακ από το ξενοδοχείο, εμφανίστηκε μπροστά μας ένα εστιατόριο ολίγον άδειο. Μπήκαμε λίγο επιφυλακτικά και με μεγάλη μας χαρά είχε τραπέζι. Φάγαμε πολύ καλά, οι άνθρωποι ήταν πολύ εξυπηρετικοί και επγγελματίες και απόσο θυμάμαι οι τιμές ήταν φυσιολογικές. Φάγαμε φυσικά σνίτσελ, το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο, σούπα γκούλας, ένα άλλο πιάτο παραδοσικαό δικό τους με μοσχάρι και στρούντελ μήλου. Το μαγαζί λεγόταν Mnozils Gstwirstschaft zum Kellergwolb.
Αφού σκάσαμε από το φαγητό, χαρούμενοι και φαγωμένοι συνεχίσαμε την βόλτα μας στο κέντρο κατευθυνόμενοι ξανά προς την Karlplatz. Να πω εδώ ότι γενικά η πόλη δεν ήταν τόσο στολισμένη όσο περίμενα ωστόσο έντονο χριστουγεννιάτικο κλίμα έδιναν οι αγορές. Εντύπωση μου έκαναν οι άπειροι ποδηλατόδρομοι και ότι όλοι μικροί μεγάλοι μετακινούνταν με ποδήλατο ή πατίνι και μάλιστα υπήρχαν και εδικά φανάρια για αυτά. Μάλιστα περπατώντας αμέριμνη σε ένα πεζοδρόμιο χαζεύοντας, κλασσική ελληνίδα, ξαφνικά ένα ποδήλατο αρχισε να μου κορνάρει με το κουδουνάκι του. Γυρίζω πίσω μου και βλέπω το ποδήλατο να έρχεται μεφόρα κατα πάνω μου και τελευταία στιγμή έκανα στην άκρη. Το ποδήλατο πέρασε δίπλα μου και κάτι μου είπε στα γερμανικά που δεν κατάλαβα, οπότε υποθέτω ότι με έβρισε, και τότε κατάλαβα ότι τόση ώρα περπατούσα πάνω σε ποδηλατόδρομο, οπότε ήμουν ολίγον παράνομη Που να τα ξέρουμε αυτά εμείς οι Αθηναίοι; χαχαχα.
Μετά από αρκετό περπάτημα λοιπόν στο κέντρο της πόλης και αφού χαζέψαμε λίγο και στην χριστουγεννιάτικη αγορά εκέι που ήταν μεγάλη, και αφού θαυμάσαμε την όπερα της βιέννης και τον ναό του Καρόλου στην πλατεία, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο μας.
Έφτασε η ώρα που θα έπρεπε να σας δείξω τις υπέροχες φωτογραφίες που έβγαλα. Και εσείς να τις θαυμάσετε και να πέιτε μα τι ωραίο μέρος είναι αυτό και τι ωραία μέρη που μπορώ να δω εκεί, και πόσο θα ήθελα να κάνω κι εγώ ένα ταξίδι στην Βιέννη και άλλα τέτοια ωραία. Αλλά μαντέψτε.... ΔΕΝ έχω φωτογραφίες. Είμαι από αυτούς του ερασιτέχνες που κυκλοφορούν με κάτι κινητά της κακιάς ώρας, και δεν έχουν ιδεά από φωτογραφικές μηχανές, που ακόμα και όταν κάποιος θέλει να τους φωτογραφίσει στέκονται αμήχανα μπροστά στον φακό και περιμένουν να αστραψει το φλας για να σηκωθούν να φύγουν. Έχω ελάχιστες φωτογραφίες από το κινητό του άντρα μου, τις οποίες θα προσπαθήσω να ξεδιαλέξω, μήπως βρω καμία της προκοπής να σας ανεβάσω!
Πάμε λοιπόν για ύπνο με Βιεννέζικη διάθεση γιατί αύριο μας περιμένει μία μεγάλη μέρα. Ελπίζω να χιονίσει!!
Και μην ξεχνάτε να ονειρεύεστε τα ταξίδια σας, κάποια μέρα τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα....
Συνεχίζεται.........

 

[Zeta_dream]

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου
Ξημέρωσε! Μου πήρε κάμποση ώρα να συνειδητοποιήσω ότι έχω ξυπνήσει σε έναν άλλον τόπο, τόσα χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι μου και μακρυά από την Ελλάδα. Μόλις το κατάλαβα, πήδηξα χαρούμενη από το κρεββάτι και φώναξα στον άντρα μου,"πάμε γρήγορα, έχουμε ραντεβού με την πριγγίπισα Σίσυ, μας περιμένει!''
Σήμερα είχα αποφασίσει να αφιερώσουμε όλα την ημέρα στο παλάτι της Σίσσυ και αργότερα να κάναμε βόλτα στην πόλη. Μετά από ένα πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο μας, ξεκινήσαμε για το παλάτι Schonbrunn που βρίσκεται στην ομώνυμη στάση μετρό με μουντό καιρό και θερμοκρασία παρόμοια με την χτεσινή. Φυσικά και εδώ είχα φροντίσει να κλείσω το εισητήριο μας ηλεκτρονικά το οποίο μας κόστισε 40 ευρώ το άτομο και περιλάμβανε τόσο την είσοδο στο παλάτι, όσο και την είσοδο στον τεράστιο ζωολογικό κήπο της Βιέννης που βρίσκεται στον ίδιο χώρο πίσω από τους κήπους του παλατιού, και σε δύο άλλους χώρους σαν θερμοκήπια με διάφορα τροπικά φυτά.
Φτάνοντας στην είσοδο του παλατιού, βλέπεις αυτό που περιμένεις να δεις, ένα μεγάλο παλιό κτίριο, πριγγιπικό όπως του αρμόζει, αλλά μπαίνοντας μέσα εντυπωσιάζεσαι ακόμα περισσότερο καθώς διασχίζεις τα δωμάτια και τις αίθουσες, Νιώθεις για λίγο πως έχεις ταξιδέψει στον χρόνο και είσαι μέρος της βασιλικής ζωής της εποχής. Μπαίνοντας στην είσοδο υπάρχει audioguide σε διάφορες γλώσσες και στα αγγλικά, όμως αφού ρώτησα αν υπάρχει κάτι στα ελληνικά μας δόθηκε ένα φυλλάδιο το οποίο στην ουσία έγραφε όλες τις λεπτομέρεις και της πληροφορίες για κάθε αίθουσα που περνάς στα ελληνικά. Πράγματι πολύ χρήσιμο, αφού χωρίς αυτό δεν μπορείς να κατανοήσεις τι βλέπεις σε κάθε δωμάτιο.
1 ώρα μετά και ενθουσιασμένοι από όσα είδαμε μέσα στο παλάτι προσγειωθήκαμε ξανά στο 2019. Σειρά είχε η πίσω πλευρά του παλατιού όπου είναι εξίσου εντυπωσιακή με το εσωτερικό, ωστόσο οι περίφημοι κήποι δεν μπορούσαν να σου δώσουν όλη την ομορφιά τους καθώς Δεκέμβρη μήνα τα περισσότερα τμήματαήταν κλειστά ή ξερά. Θεωρώ πως την άνοιξη το τοπίο θα ήταν μαγευτικό.Προσπερνώντας του κήπους στο βάθος πάνω στον λόγο στέκει το Gloriette και από κάτω του η κρήνη με τον ποσειδώνα.
Καθώς η ώρα έχει περάσει αποφασίσαμε να πιούμε έναν βιεννέζικο καφέ στο καφέ Residenze δίπλα ακριβώς στο παλάτι, και φυσικά τον συνοδέψαμε με ένα στρούντελ μήλου. Ίσως το καλύτερο στρούντελ που φάγαμε όλες τις μέρες μας στην Βιέννη, με γρήγορη εξυπηρέτηση και όμορφο περιβάλλον. Στο ίδιο καφέ γίνεται και το στρούντελ σόου, όπου παρουσιάζουν πως φτιάχνουν τα περίφημα στρούντελ τους, αλλά γίνεται σε συγκεκριμένες ώρες και δεν μπορέσαμε να το παρακολουθήσουμε.
Σειρά είχε ο ζωολογικός κήπος, ο οποίος είναι ο παλιότερος ζωολογικός κήπος στον κόσμο.Όλα τα ζωάκια ήταν εκεί, αρκετά είχαν πέσει σε χειμερία νάρκη λόγω εποχής και μας πήρε αρκετές ώρες για να τον εξερενήσουμε όλους. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ένας χώρος που είχαν φτιάξει σαν να είσαι κάπου στην τροπική ζούγκλα, τόσο σε εμφάνιση όσο και σε καιρικές συνθήκες για να φιλοξενήσουν ζωάκια που ζουν σε τέτοια μέρη, και πραγματικά νόμιζες ότι ήσουν στον Αμαζόνιο.
Ύστερα από μία κουραστική μέρα και άπειρο περπάτημα,ο ήλιος (τρόπος του λέγειν) είχε δύσει,είχε σκοτεινιάσει, και αρχίσαμε να θυμόμαστε την χτεσινή βραδιά που κοντέψαμε να μείνουμε νηστικοί καθώς δεν είχαμε κράτηση σε κάποιο εστιατόριο. Έτσι, νιώθοντας βασιλιάδες, η μάλλον πρίγγιπες από την σημερινή μας περιήγηση, κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης σε αναζήτηση ενός πριγγιπικού γέυματος. Πρώτη στάση μία ωραία υπόγεια μπυραρία που είχαμε τσεκάρει από το στεσινό βράδυ. Φυσικά γεμάτη, δεν σταθήκαμε τυχεροί. Κάναμε λοιπόν κράτηση για την επόμενη βραδιά γιατί θέλαμε οπωσδήποτε να φάμε εκεί. Δύο τρία μαγαζιά ακόμα μήπως και μας χαμογελάσει η τύχη, ανάμεσα τους και το Figmuller για το οποίο μου είχαν πει τα καλύτερα αλλά η ουρά ήταν μέχρι έξω, και τελικά καταλήξαμε στο Huth Grillhouse Da Pax για burger. Φυσικά δεν είχα σκοπό να πάω στην Βιέννη και να φάω Burger, αλλά ας όψεται η ατυχία μας αφού δεν βρήκαμε τίποτα καλύτερο. Ωστόσο ήταν αρκετά καλό.
Φαγητό χωρίς γλυκό δεν γίνεται, οπότε πήγαμε μία βόλτα στην χριστουγεννιάτικη αγορά στην πλατεια Καρόλου όπως και το προηγούμενο βράδυ, και αφού ήπιαμε το ζεστό κρασί μας και φάγαμε διάφορα γλυκάκια, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση καθώς η μέρα μας ήταν μεγάλη. Άλλη μία μεγάλη μέρα στην υπέροχη Βιέννη μας περιμενει αύριο, οπότε ώρα για νανάκια.
Ας ονειρευτώ ότι χιονίζει στην Βιέννη, μπορεί το όνειρο μου να βγεί αληθινό....
Συνεχίζεται.....