canf
Member
- Μηνύματα
- 735
- Likes
- 218
- Επόμενο Ταξίδι
- Ολλανδία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Ισπανίας
Συνήθως, όταν επιχειρώ να μιλήσω για κάτι που αγαπώ, είτε είναι άνθρωπος, είτε βιβλίο, είτε πόλη, είτε οτιδήποτε άλλο, τα λόγια κάπως χάνονται...Έτσι και για τη Pisa. Βέβαια, πότε πρόλαβα να την αγαπήσω δεν ξέρω. Γιατί η γνωριμία μας ήταν κάπως μικρή. Αλλά έχω καταλήξει να λέω απλά πως ήταν κεραυνοβόλος έρωτας...Χωρίς να χρειάζονται πολλά πολλά στολίδια βρήκα κάτι που με μάγεψε στα στενά δρομάκια της... Έτσι απλά θα παραθέσω λίγες πληροφορίες για τη πόλη και κυρίως κάποιες σκόρπιες φωτογραφίες που έβγαλα από εκεί, ένα κάποιο πρόσφατο φθινόπωρο...
Γνωστή, και μη εξαιρετέα, για τον πύργο της, εκείνον που γέρνει ντε εδώ και πάνω απο 800 χρόνια, κατακλύζεται απο τουρίστες που επιθυμούν να δουν αυτό το μνημείο. Προσωπικά βρήκα μέχρι και εκνευριστική αυτή την ...τουριστομάνια (γι'αυτο και δεν θα δείτε ούτε μια φωτό απο εκεί, αν και έβγαλα ουκ ολίγες, απο τη βάση, ανεβαίνοντας, απο τη κορυφή κοκ). Είναι κρίμα για όποιον δεν σταθεί λίγο παραπάνω, για όποιον δεν κοιμηθεί ένα βράδυ μαζί της.
Η πλούσια κουλτούρα της κρατάει από Ετρούσκους και Ρωμαίους και αποκαλύπτεται στα πολλά όμορφα κτήριά της και στις εκκλησίες της. Είναι γοητευτικό τουλάχιστον το πάντρεμα παρελθόντος και παρόντος , απο τη μία οι όλο ζωή φοιτητές που της δίνουν θόρυβο και ένταση και απο την άλλη τα όλο σιωπές δρομάκια με τους φθαρμένους κίτρινους , πορτοκαλί τοίχους. Δεν ξεχνώ τον Arno...αλλά και δυσκολεύομαι να μιλήσω γι'αυτόν...είναι οι αγάπες που λέγαμε...
Ιστορικά μιλώντας πάντως, σημαντική ναυτική βάση της ρωμαικής αυτοκρατορίας αλλά και αργότερα. Περι τον 14ο αιώνα οι συνεχείς διαμάχες με Φλωρεντία, Γένοβα, Λουκκα, την αποδυνάμωσαν αρκετά, εως ότου της επιβλήθηκε η δυναστεία της Φλωρεντίας. Το καλό αυτού, ο ερχομός αναγεννησιακών ρευμάτων και το άνοιγμα πανεπιστημίων. Προχωρώντας ακόμα παραπέρα, η πόλη υπέστη πολλές καταστροφές κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και έτσι αρκετά κτήρια, γέφυρας ανακατασκευάστηκαν...Και για την ιστορία και πάλι, γενέτειρα του Γαλιλέου, του αστρονόμου και φιλοσόφου, που και έζησε και σπούδασε στη Πίζα.
Σήμερα μια πόλη ζωντανή, γεμάτη, που τα έχει σχεδόν όλα αλλά και πάλι όχι...και αυτό είναι το καλό για μένα...
Αν δεν ξαναπάω, θα είναι γιατί δεν θα αντέχω να την εγκαταλείψω πάλι...
Τέλος.
Γνωστή, και μη εξαιρετέα, για τον πύργο της, εκείνον που γέρνει ντε εδώ και πάνω απο 800 χρόνια, κατακλύζεται απο τουρίστες που επιθυμούν να δουν αυτό το μνημείο. Προσωπικά βρήκα μέχρι και εκνευριστική αυτή την ...τουριστομάνια (γι'αυτο και δεν θα δείτε ούτε μια φωτό απο εκεί, αν και έβγαλα ουκ ολίγες, απο τη βάση, ανεβαίνοντας, απο τη κορυφή κοκ). Είναι κρίμα για όποιον δεν σταθεί λίγο παραπάνω, για όποιον δεν κοιμηθεί ένα βράδυ μαζί της.
Η πλούσια κουλτούρα της κρατάει από Ετρούσκους και Ρωμαίους και αποκαλύπτεται στα πολλά όμορφα κτήριά της και στις εκκλησίες της. Είναι γοητευτικό τουλάχιστον το πάντρεμα παρελθόντος και παρόντος , απο τη μία οι όλο ζωή φοιτητές που της δίνουν θόρυβο και ένταση και απο την άλλη τα όλο σιωπές δρομάκια με τους φθαρμένους κίτρινους , πορτοκαλί τοίχους. Δεν ξεχνώ τον Arno...αλλά και δυσκολεύομαι να μιλήσω γι'αυτόν...είναι οι αγάπες που λέγαμε...
Ιστορικά μιλώντας πάντως, σημαντική ναυτική βάση της ρωμαικής αυτοκρατορίας αλλά και αργότερα. Περι τον 14ο αιώνα οι συνεχείς διαμάχες με Φλωρεντία, Γένοβα, Λουκκα, την αποδυνάμωσαν αρκετά, εως ότου της επιβλήθηκε η δυναστεία της Φλωρεντίας. Το καλό αυτού, ο ερχομός αναγεννησιακών ρευμάτων και το άνοιγμα πανεπιστημίων. Προχωρώντας ακόμα παραπέρα, η πόλη υπέστη πολλές καταστροφές κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και έτσι αρκετά κτήρια, γέφυρας ανακατασκευάστηκαν...Και για την ιστορία και πάλι, γενέτειρα του Γαλιλέου, του αστρονόμου και φιλοσόφου, που και έζησε και σπούδασε στη Πίζα.
Σήμερα μια πόλη ζωντανή, γεμάτη, που τα έχει σχεδόν όλα αλλά και πάλι όχι...και αυτό είναι το καλό για μένα...
μια μικρή γιορτούλα με τοπικές λιχουδιές και άλλα προϊόντα
σεργιάνι , δίχως οδηγούς και πρέπει
ο "πικρός" καφές του αποχαιρετισμού...
σεργιάνι , δίχως οδηγούς και πρέπει
ο "πικρός" καφές του αποχαιρετισμού...
Αν δεν ξαναπάω, θα είναι γιατί δεν θα αντέχω να την εγκαταλείψω πάλι...
Τέλος.
Attachments
-
232,6 KB Προβολές: 46