interted
Member
- Μηνύματα
- 1.355
- Likes
- 8.200
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Γεια σας,
Σε ενάμιση μήνα πετάω για Τζακάρτα με σκοπό να εξαντλήσω τις 30 μέρες ελεύθερης βίζας και να δω όσο μπορώ με βάση ένα μέτριο μπάτζετ και την παντελή απειρία μου σε θέματα ζούγκλας.
Όπως φαίνεται το να διαλέξεις που θα πας στην Ινδονησία είναι φοβερός πονοκέφαλος, και διαβάζοντας εδώ αλλά και σε άλλα μέρη, δεν κάνουν την απόφαση πιο εύκολη...
Αφού πάρω μια αξιοπρεπή εικόνα από την Ιάβα, και μια μικρή δόση από Μπαλί σκεφτομαι να προσανατολιστώ σε ένα από Βόρνεο, Νούσα τενγκάρα/Σουλαουέσι ή Παπούα για τις τελευταίες 2 βδομάδες. Ξαναλέω, δεν έχω εμπειρία από ταξίδια σε ζούγκλα, οπότε δεν έχω βλέψεις για πρότζεκτ τύπου διάσχιση του Βόρνεο ή μεγάλες εξερευνήσεις στην Παπούα και ο στόχος μου είναι ΚΥΡΙΩΣ να ζήσω για λίγο με ντόπιους σε παραδοσιακούς οικισμούς και μετά η πανίδα και χλωρίδα (που είναι απίστευτη βέβαια). Από ότι διαβάζω, οι παραδοσιακοί οικισμοί και τρόποι ζωής τείνουν να εκλείψουν παντού στην Ινδονησία - απόλυτα λογικό όταν ξαφνικά ανακαλύπτεις έναν νέο κόσμο με άπειρη ευκολία σχετικά με πριν - οπότε το να βρεις παραδοσιακό longhouse ή δεντρόσπιτο κτλ. είναι δύσκολο και δαπανηρό. Το πιο πιθανό, η όλη φάση να είναι μια παράσταση για τον δυτικό τουρίστα - έτσι κι αλλίως με το που πας εκεί ως χάχας δυτικός με όλα τα κομφόρ σου δεν νομίζω να μην έχει συνέπειες - , αλλά ακόμα και έτσι θα ήθελα να το κάνω όσο προλαβαίνω.
Επί του θέματος... Με δυσκολία ξεχώρισα 3 επιλογές (αφήνοντας έξω φοβερά πράγματα πχ. τους Τοράγιανς): Από την μία το Βόρνεο (Καλιμαντάν) φαίνεται πιο φιλόξενο, ειδικά την περιοχή Kapuas Hulu που λένε ότι υπάρχουν ακόμα κάποια longhouses με τα παραδοσιακά υλικά και τον φοβερό τρόπο ζωής των Νταγιάκ! Στα συν του Βόρνεο και τα οργανωμένα πάρκα που μπορείς ( ; ) να δεις ουρακοτάγκους. Γοητευτικοί είναι και οι τσιγκάνοι τις θάλασσας, οι Μπατζάο, που τους βρίσκεις σε διάφορα μέρη, και θα μπορούσα να τους δω είτε στα Togean islands (κεντρικό Σουλαουεσι), είτε στην Ανατολική Νούσα Τενγκάρα, όπου θα συνδυάσω και τους δράκους του Κομόντο. Και βέβαια η Παπούα (η καλή, η Ινδονησιακή) όπου στις 10 Αυγ. μαζεύονται οι Ντάνι, οι Λάνι και οι Γιάλι (δηλαδή όλες οι φυλές - μέχρι πολύ πρόσφατα κυνηγοί κεφαλών!) για το ξακουστό Baliem Valley Festival! Στα μείον της Παπουα είναι το κόστος, ο κίνδυνος απο πτήσεις, πανίδα (ανήκει στην Αυστραλέζικη ήπειρο, αρά death adders κτλ.), τα κινηματα επελευθέρωσης, και την απομόνωση. Όλα καλά είναι θα πείτε, αλλά δεν δίνονται πολλές φορές τέτοιες ευκαιρίες και δεν θέλω να κάνω καμιά μεγάλη πατάτα. Αυτό που με δυσκολεύει πολύ είναι να αξιολογήσω τα ρίσκα, ειδικά στην Παπούα... (Εδώ ο συμφορουμίτης δίνει κάποιες φοβερές πληροφορίες αλλά με σταγονόμετρο.)
Σε ενάμιση μήνα πετάω για Τζακάρτα με σκοπό να εξαντλήσω τις 30 μέρες ελεύθερης βίζας και να δω όσο μπορώ με βάση ένα μέτριο μπάτζετ και την παντελή απειρία μου σε θέματα ζούγκλας.
Όπως φαίνεται το να διαλέξεις που θα πας στην Ινδονησία είναι φοβερός πονοκέφαλος, και διαβάζοντας εδώ αλλά και σε άλλα μέρη, δεν κάνουν την απόφαση πιο εύκολη...
Αφού πάρω μια αξιοπρεπή εικόνα από την Ιάβα, και μια μικρή δόση από Μπαλί σκεφτομαι να προσανατολιστώ σε ένα από Βόρνεο, Νούσα τενγκάρα/Σουλαουέσι ή Παπούα για τις τελευταίες 2 βδομάδες. Ξαναλέω, δεν έχω εμπειρία από ταξίδια σε ζούγκλα, οπότε δεν έχω βλέψεις για πρότζεκτ τύπου διάσχιση του Βόρνεο ή μεγάλες εξερευνήσεις στην Παπούα και ο στόχος μου είναι ΚΥΡΙΩΣ να ζήσω για λίγο με ντόπιους σε παραδοσιακούς οικισμούς και μετά η πανίδα και χλωρίδα (που είναι απίστευτη βέβαια). Από ότι διαβάζω, οι παραδοσιακοί οικισμοί και τρόποι ζωής τείνουν να εκλείψουν παντού στην Ινδονησία - απόλυτα λογικό όταν ξαφνικά ανακαλύπτεις έναν νέο κόσμο με άπειρη ευκολία σχετικά με πριν - οπότε το να βρεις παραδοσιακό longhouse ή δεντρόσπιτο κτλ. είναι δύσκολο και δαπανηρό. Το πιο πιθανό, η όλη φάση να είναι μια παράσταση για τον δυτικό τουρίστα - έτσι κι αλλίως με το που πας εκεί ως χάχας δυτικός με όλα τα κομφόρ σου δεν νομίζω να μην έχει συνέπειες - , αλλά ακόμα και έτσι θα ήθελα να το κάνω όσο προλαβαίνω.
Επί του θέματος... Με δυσκολία ξεχώρισα 3 επιλογές (αφήνοντας έξω φοβερά πράγματα πχ. τους Τοράγιανς): Από την μία το Βόρνεο (Καλιμαντάν) φαίνεται πιο φιλόξενο, ειδικά την περιοχή Kapuas Hulu που λένε ότι υπάρχουν ακόμα κάποια longhouses με τα παραδοσιακά υλικά και τον φοβερό τρόπο ζωής των Νταγιάκ! Στα συν του Βόρνεο και τα οργανωμένα πάρκα που μπορείς ( ; ) να δεις ουρακοτάγκους. Γοητευτικοί είναι και οι τσιγκάνοι τις θάλασσας, οι Μπατζάο, που τους βρίσκεις σε διάφορα μέρη, και θα μπορούσα να τους δω είτε στα Togean islands (κεντρικό Σουλαουεσι), είτε στην Ανατολική Νούσα Τενγκάρα, όπου θα συνδυάσω και τους δράκους του Κομόντο. Και βέβαια η Παπούα (η καλή, η Ινδονησιακή) όπου στις 10 Αυγ. μαζεύονται οι Ντάνι, οι Λάνι και οι Γιάλι (δηλαδή όλες οι φυλές - μέχρι πολύ πρόσφατα κυνηγοί κεφαλών!) για το ξακουστό Baliem Valley Festival! Στα μείον της Παπουα είναι το κόστος, ο κίνδυνος απο πτήσεις, πανίδα (ανήκει στην Αυστραλέζικη ήπειρο, αρά death adders κτλ.), τα κινηματα επελευθέρωσης, και την απομόνωση. Όλα καλά είναι θα πείτε, αλλά δεν δίνονται πολλές φορές τέτοιες ευκαιρίες και δεν θέλω να κάνω καμιά μεγάλη πατάτα. Αυτό που με δυσκολεύει πολύ είναι να αξιολογήσω τα ρίσκα, ειδικά στην Παπούα... (Εδώ ο συμφορουμίτης δίνει κάποιες φοβερές πληροφορίες αλλά με σταγονόμετρο.)
