Alexandros1977
Member
- Μηνύματα
- 51
- Likes
- 45
Περάσαμε πολύ ωραία στην Φολέγανδρο, κυρίως λόγω της πολύ όμορφης και γραφικής Χώρας. Πραγματικά δεν είναι υπερβολή ότι δεν χορταίνεις να κάνεις βόλτες στα στενάκια. Αν είχε και καλές παραλίες θα την θεωρούσα τον ιδανικό προορισμό. Τώρα βέβαια οι παραλίες είναι υποκειμενικό θέμα, εμένα μου αρέσουν οι απέραντες αμμουδιές και η Φολέγανδρος τέτοιες δεν έχει. Είναι όλες με άμμο και βότσαλο ή με σκέτο βότσαλο (λεπτό ή παχύ). Η χώρα κρέμεται από το χείλος ενός γκρεμού 200+ μέτρων και φαίνεται υπέροχη από μακρυά. Αλλά και από την χώρα, εάν πάτε στην πλευρά του γκρεμού, θα βγάλετε καταπληκτικές φωτογραφίες! Το τοπίο είναι πολύ άγριο (μου θύμισε λίγο Μάνη) και άγονο. Πραγματικά καταλαβαίνεις γιατί το αποκαλούν σιδερένιο νησί και με τις απότομες πλαγιές, λές και είναι κομμένες, μοιάζει σαν να είναι η κορυφή ενός τεράστιου βουνού που ξεμυτίζει από την θάλασσα. Παλιότερα φαίνεται ότι το νησί είχε περισσότερο πράσινο αλλά η ανθρώπινη δραστηριότητα (υλοτόμηση για κατασκευή σπιτιών) σε συνδυασμό με την έλλειψη βροχής έχει αποτελειώσει την χλωρίδα του νησιού. Ευτυχώς οι κάτοικοι έχουν διατηρήσει αναλλοίωτο τον παραδοσιακό χαρακτήρα του νησιού χωρίς κτήρια-εκτρώματα, πλαστικές καρέκλες, κτλ.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
Οι αποστάσεις στο νησί δεν είναι μεγάλες. Το όλο οδικό δίκτυο του νησιού δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 10 χιλιόμετρα. Η Χώρα ανεβαίνοντας από το λιμάνι (Καραβοστάσης) είναι 3,5 χλμ και από εκεί 5-6 χλμ περίπου είναι η Άνω Μεριά. Μόλις φτάσετε στην χώρα θα δείτε το απαγορευτικό σήμα (αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται μέσα στον οικισμό) οπότε θα κάνετε αριστερά και μετά από 1 λεπτό θα βγείτε στην 2η είσοδο της Χώρας (απέναντι από τον Ξενώνα "Φάνη-Βέβης"). Από την Χώρα προς την Άνω Μεριά αποκλείεται να χάσετε στα αριστερά σας τον μοναδικό δρόμο (κακός δρόμος αλλά τουλάχιστον όχι χωματόδρομος) που κατηφορίζει στην Αγκάλη. Η Άνω Μεριά δεν είναι χωριό με την κλασική έννοια του όρου. Δεν είναι ένας συγκεντρωμένος οικισμός με πλατείες, αλλά μία σειρά από σπίτια κατά μήκος του κεντρικού δρόμου. Πλατεία πουθενά!
Η αλήθεια είναι ότι το αυτοκίνητο πάντοτε βολεύει περισσότερο αλλά στο συγκεκριμένο νησί δεν είναι απαραίτητο. Οι αποστάσεις είναι μικρές, πολλά μέρη να πάς δεν υπάρχουν και τα δρομολόγια από ότι είδα ήταν αρκετά καλά. Τώρα βέβαια αν σκοπεύεις να κουβαλάς ομπρέλα, καρεκλάκια-ξαπλώστρες, κτλ χρειάζεσαι αμάξι. Δεν συνιστώ να νοικιάσεις αμάξι, ειδικά τον Αύγουστο, διότι άκουσα ότι χρεώνουν 60 Ευρώ την ημέρα (περίπου δηλαδή όσο είναι το εισιτήριο του αυτοκινήτου στο συμβατικό πλοίο). Από παρκάρισμα δεν θα έχετε πρόβλημα καθώς υπάρχουν 2 Δημοτικοί χώροι στάθμευσης, ένας σε κάθε μία από τις εισόδους του οικισμού. Να ξέρετε βέβαια ότι το αμάξι σας θα γίνει χάλια από το χώμα διότι οι χώροι αυτοί είναι στην ουσία απλά οικόπεδα χωρίς άσφαλτο ή κάτι συναφές.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Το πρώτο ερώτημα είναι σε ποια περιοχή να μείνεις. Για μένα η υπ' αριθμόν ένα επιλογή είναι η Χώρα και αυτό επειδή κάθε βράδυ εκεί θα πηγαίνεις. Απλώς κάθε πρωί μετακινείσαι για να πάς στις παραλίες, οι οποίες είναι όμως κοντά. Εάν δεν μείνεις στην Χώρα τότε θα μείνεις είτε στον Καραβοστάση είτε στην Αγκάλη. Βέβαια στον Καραβοστάση δεν έχεις επιλογές το βράδυ και για την Αγκάλη ακόμα λιγότερες, απλώς έχεις την παραλία στα πόδια σου. Συνεπώς μία φορά την ημέρα θα μετακινείσαι έτσι κι αλλιώς για να πάς στην χώρα. Στην Αγκάλη μπορείς να κάθεσαι κάθε μέρα για μπάνιο διότι δεν χάνεις και πολλά πράγματα αν δεν δείς τις άλλες παραλίες. Στον Καραβοστάση έχεις παραπάνω επιλογές με κύρια όμως την Βάρδια (οι άλλες 3 που είναι από την άλλη μεριά είναι πολύ μικρές και το Λιβάδι έχει αρκετό περπάτημα από το λιμάνι). Από εδώ και πέρα είναι καθαρά θέμα προσωπικών προτιμήσεων. Στην Άνω Μεριά δεν συνιστώ να μείνει κανείς διότι ούτε παραλία έχει κοντά ούτε έχεις δίπλα σου την πανέμορφη Χώρα.
Το δεύτερο ερώτημα είναι σε ποιο δωμάτιο να μείνεις. Θα αναφέρω μόνο τα καταλύματα της Χώρας διότι εκεί είναι τα πιο πολλά και εκεί προτιμούν να μένουν οι περισσότεροι. Βασικά τα καταλύματα χωρίζονται - χονδρικά - σε 3 περιοχές. Υπάρχουν αυτά που είναι στην πρώτη είσοδο της Χώρας (όπως έρχεσαι από το λιμάνι), αυτά στην δεύτερη είσοδο και τα άλλα που είναι πιο μέσα στην Χώρα και πάνω στον γκρεμό. Μερικά από αυτά, όπως τα θυμάμαι, είναι:
- Στην πρώτη είσοδο υπάρχει το "Άνθεια", το "Folegandros Apartments" πάνω στον γκρεμό, ο "Ανεμόμυλος" επίσης πάνω στον γκρεμό και το "Μελτέμι".
- Στην δεύτερη είσοδο υπάρχει το "Φάνη-Βένης", το "Αιγαίο", η "Καλλίστη", το "Chora Resort", το "Fata Morgana" που είναι πάνω στον γκρεμό, το "Κύμα στο Φώς" επίσης στον γκρεμό, ο "Πήγαδος" με το ένα κτήριο από τα 2 πάνω στον γκρεμό, η "Ανεμούσα" πάνω στον γκρεμό και λίγο πιο πέρα οι "Κηφήνες".
- Αυτά μέσα στην Χώρα (από την πλευρά του γκρεμού) είναι το "Άρια", ο "Οδυσσέας" και μερικά άλλα σε στυλ Μαρία Rooms, Μπάμπης Rooms, κτλ πολύ συμπαθητικά όμως.
Πάντως να ξέρετε ότι όλα σχεδόν τα καταλύματα στο νησί είναι αρκετά τσουχτερά. Ειδικά τον Αύγουστο δεν αξίζουν τα χρήματα που ζητάνε.
Ποτέ, όπου και να πάμε, δεν κλείνουμε δωμάτιο εάν δεν δούμε φωτογραφίες από το Διαδίκτυο. Η Φολέγανδρος όμως είναι μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που πλέον (τώρα που την έχω δεί από κοντά) θα έκλεινα δωμάτιο στην χώρα χωρίς πρώτα να δώ φωτογραφίες. Ο λόγος είναι ότι όλα τα καταλύματα είναι παραδοσιακού ύφους, καθαρά (τουλάχιστον από έξω) και πολύ γραφικά. Εσωτερικά τα δωμάτια που δεν είναι ακριβά είναι όλα πάνω κάτω τα ίδια. Άρα από εκεί και πέρα είναι θέμα εσωτερικής καθαριότητας, για την οποία ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ακόμα και να δείς φωτογραφίες.
ΠΑΡΑΛΙΕΣ
Οι παραλίες είναι λίγες και μικρές. Μπορεί να μην βρείτε αμμουδιές, όπως ανέφερα και νωρίτερα, αλλά τα νερά είναι ωραία και καθαρά. Πάντως όλες οι παραλίες κυμαίνονται στο ίδιο μήκος κύματος, δεν έχουν μεγάλες διαφορές η μία με την άλλη. Ευτυχώς δεν είναι οργανωμένες (είμαι κατά των οργανωμένων παραλιών) και επειδή δεν υπάρχει πολλή σκιά διαθέσιμη να ξέρετε ότι θα χρειαστείτε ομπρέλα.
- Η πιο δημοφιλής είναι η παραλία της Αγκάλης διότι εκτός από καλή (γαλαζοπράσινα νερά) έχει και εύκολη πρόσβαση με συχνά λεωφορεία, και κατά συνέπεια εκεί μαζεύεται ο περισσότερος κόσμος.
- Μην διανοηθείτε να πάτε στις βόρειες παραλίες (Άγιος Γεώργιος, κτλ) διότι η πρόσβαση είναι δύσκολη, εκτός αν έχετε 4x4. Αν το αμάξι είναι φορτωμένο και δεν είναι δυνατό μπορεί να κολλήσει σε καμμία ανηφόρα και να μείνετε εκεί, αλλά και το μηχανάκι μπορεί να καταλήξετε να το σπρώχνετε. Έτσι κι αλλιώς οι παραλίες εκεί δεν αξίζουν την ταλαιπωρία. Το μόνο καλό που έχουν είναι ότι ακόμα και τον Αύγουστο το πιο πιθανό είναι να είστε μόνοι σας διότι σχεδόν κανείς δεν πάει. Αφήστε τα "βατός χωματόδρομος" που μπορεί να διαβάσετε σε κάποιον οδηγό, ο δρόμος δεν είναι καθόλου βατός, σας το λέω εκ πείρας.
- Η παραλία του Καραβοστάση (Χοχλίδια) είναι όλο μεγάλα βότσαλα και δεν βολεύει πολύ. Το καλό της είναι ότι είναι αρκετά απάνεμη.
- Από την πίσω μεριά υπάρχει η Βάρδια (πηγαίνοντας στο πάρκινγκ) που είναι αρκετά καλή. Έχει λίγη κατάβαση (αρκετά σκαλιά) και λίγη ανάβαση στην επιστροφή. Είναι στα ίδια επίπεδα με την Αγκάλη αλλά νομίζω ότι η Αγκάλη είναι λίγο πιο ωραία.
- Πιο μέρα από την παραλία του Καραβοστάση υπάρχουν άλλες 3 μικροσκοπικές παραλίες (Λατινάκι - Βιτσέντζου - Πουντάκι). Παρκάρεις το αυτοκίνητο και κατεβαίνεις στις παραλίες από σκαλάκια.
- Μετά από τις 3 μικρές παραλίες θα βρείτε (οδικώς πάλι) το Λιβάδι. Σε σχέση με τις προηγούμενες αυτή η παραλία θα σας φανεί τεράστια.
- Τέλος υπάρχει το Κάτεργο (όχι, δεν είναι όνομα και πράγμα). Θεωρώ ότι είναι η πιο ωραία παραλία του νησιού (με μικρή διαφορά πάντως από την Αγκάλη) αλλά το κακό είναι ότι πάς μόνο με πλοίο από τον Καραβοστάση. Το πλοιαράκι φεύγει για εκεί κάθε (χονδρικά) μία ώρα ξεκινώντας από τις 11 (αν θυμάμαι καλά) και τελευταίο δρομολόγιο κατά τις 6+. Το εισιτήριο είναι 8 Ευρώ το άτομο (με επιστροφή) που είναι κάπως πολύ για μία διαδρομή 10 λεπτών.
ΦΑΓΗΤΟ
Οι βασικές επιλογές για φαγητό είναι τέσσερις: Χώρα, Άνω Μεριά, Καραβοστάσης και Αγκάλη.
Αγκάλη:
Δεν φάγαμε στην Αγκάλη, έφαγε όμως μία παρέα που γνωρίσαμε για μεσημέρι και μας είπε άσχημα λόγια. Δεν θυμάμαι σε πιο μαγαζί καθίσαν για να σας πώ αλλά 2-3 είναι όλα και όλα εκεί.
Καραβοστάσης:
Εμείς κάτσαμε στον Καλύμνιο για αστακομακαρονάδα, οπότε δεν ξέρω να σας πώ γενικά για το φαγητό του, διότι δεν δοκιμάσαμε κάτι άλλο. Ήταν καλό μαγαζί με εξυπηρετικό προσωπικό αλλά με τσιμπημένες τιμές.
Χώρα:
Θα βρείτε όλα τα είδη φαγητού, από παραδοσιακό μέχρι σαλάτα με ρόκα, παρμεζάνα και μπαλσάμικο. Πάρα πολύ ωραίο φαγητό φάγαμε στον Ζέφυρο όπου άνετα ξαναπήγαινα. Στο Eva's Garden είχε καλό φαγητό αλλά πολύ δήθεν το μαγαζί ρε παιδιά και το μενού ήταν λές και έτρωγες στην Αθήνα. Στο μεταξύ κάνουν και κρατήσεις στα τραπέζια, έλεος, σε νησί είμαστε για διακοπές, και εδώ κράτηση;;; Άσε που οι σερβιτόροι (ο ένας μπορεί να ήταν ο ιδιοκτήτης) ήταν ο ένας πιο κουνιστός από τον άλλον, αηδία σκέτη. Υπάρχει και το Σικ δίπλα στην Πιάτσα αν θέλετε να δοκιμάσετε λίγο πιο πρωτότυπες (αλλά και ωραίες) γεύσεις. Το έχει μία Γερμανίδα που έχει παντρευτεί ντόπιο και μένει μόνιμα πια εδώ, και σε αυτό θα ξαναπήγαινα. Η Πιάτσα είχε καλό φαγητό χωρίς όμως να μας ενθουσιάσει ιδιαίτερα.
- Για σουβλάκι τώρα υπάρχουν δύο επιλογές, το Πικάντικο (πλατεία Μαράκι) και το άλλο που είναι πιο κεντρικό δίπλα στην Μέλισσα (δεν θυμάμαι πώς ακριβώς λέγεται). Φάγαμε και στα δύο αλλά το Πικάντικο κάνει πολύ καλύτερο σουβλάκι (και κάνει και 2 Ευρώ αντί για 2,5 που το χρεώνει ο άλλος), μακρυά από τον άλλον λοιπόν. Το χοιρινό το καλαμάκι φαινόταν χειροποίητο, δεν ήταν από αυτά στην Αθήνα που έχουν όλα το ίδιο ακριβώς σχήμα.
- Για κρέπα πάλι υπάρχουν 2 επιλογές. Υπάρχει η Κρεπερί-Χασαπερί παραδίπλα από την Αστάρτη και το Θέμα Χρόνου με την μικροσκοπική είσοδο λίγο πριν την Πούντα (όπως πάς από τις πλατείες προς την Πούντα). Στην Χασαπερί η κρέπα δεν μας άρεσε καθόλου, ήταν περίεργη η ζύμη της. Στο Θέμα Χρόνου πήραμε κρέπα (με πραλίνα, λευκή σοκολάτα και τριμμένο μπισκότο) και γλείφαμε τα δάχτυλά μας!
- Στον φούρνο του οικισμού (δίπλα στο εστιατόριο Σπιτικό) θα βρείτε ψωμί και τυροπιτοειδή. Υπάρχει και ένα τυροπιτάδικο εκεί κοντά αλλά μην κάνετε το λάθος να πάτε, είναι πανάκριβος (2,5 Ευρώ το κρουασάν ζαμπόν-τυρί, έλεος) και τρώς ότι και στην Αθήνα. Από ψωμί καλή επιλογή (ειδικά για σαντουιτσάκι) είναι η Λαδένια από τον φούρνο.
- Τέλος στην χωριάτικη σαλάτα καλό είναι να ζητάς πάντοτε να σου την σερβίρουν με σουρωτό, διότι μερικές φορές μπορεί να την φέρουν με φέτα.΄Όχι ότι η φέτα δεν είναι ωραία αλλά την βρίσκεις παντού.
Άνω Μεριά:
Εδώ θα βρείτε μόνο παραδοσιακό φαγητό (από κυρίως πιάτο, σχεδόν αποκλειστικά ματσάτα) αλλά πολύ νόστιμο. Τα ματσάτα είχαν μεγάλη διαφορά από αυτά που φάγαμε στην Χώρα. Φαινόταν τόσο από την γεύση τους όσο από το ακανόνιστο σχήμα τους ότι είναι ολόφρεσκα και χειροποίητα. Και οι μερίδες μεγάλες. Σέρβιραν τα μακαρόνια (ματσάτα) και το κρέας (κόκκορα, στιφάδο, σουτζουκάκια, κτλ) σε 2 ξεχωριστά πιάτα, προφανώς επειδή στο ίδιο δεν θα χώραγαν. Όλα αυτά που σας λέω αφορούν την Συνάντηση, εκεί καθίσαμε. Επίσης την Καλασούνα να την φάτε από τον φούρνο της Άνω Μεριάς και όχι από αυτόν της Χώρας. Μεγάλη διαφορά στην γεύση. Στην Χώρα που την φάγαμε δεν μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, αντιθέτως στην Άνω Μεριά την ευχαριστηθήκαμε. Γενικά προτιμήστε να τρώτε στην Άνω Μεριά καθώς τα πάντα τελικά είναι νοστιμότερα εκεί.
ΠΟΤΟ, ΓΛΥΚΟ, ΚΤΛ
Για ποτό υπάρχει πρώτον η Αστάρτη στην πλατεία Κονταρίνη δίπλα στην εκκλησία. Εάν θέλετε να βρείτε να καθίσετε κάπου (το πιο πιθανό είναι να βρείτε στο τοιχάκι της εκκλησίας και όχι σε τραπέζι) καλά θα κάνετε να πάτε από νωρίς. Το ρακόμελο είναι πολύ καλό αν και δεν μπορώ να πώ ότι ήταν τόσο καλύτερο από αυτό που ήπιαμε και αλλού (π.χ. στο "Μικρό"). Πολύ κόσμο έχει και στο "Baraki" που είναι λίγο πιο πέρα αλλά δεν κάτσαμε καθόλου εκεί. Εάν θέλετε κάτι πιο ήσυχο τότε θα σας αρέσει το "Μικρό" που είναι λίγο πιο πέρα από το Ψαροκόκκαλο. Καλύτερες τιμές, ησυχία, και γρήγορη εξυπηρέτηση. Φεύγοντας από εκεί, αμέσως μετά το γωνιακό Σούπερ-Μαρκετ, υπάρχει για καφέ και ο Υδροχόος (δεν κάτσαμε). Κάτι ήσυχο, όχι όμως υπερβολικά, είναι η Ρακεντιά. Είναι εύκολο να σας ξεφύγει, καθώς είναι στην δεύτερη είσοδο την Χώρας, αμέσως μετά από το "Fata Morgana", αφού κατέβεις μερικά σκαλιά. Εκεί αν είστε τυχεροί θα βρείτε θέση στις ξαπλώστρες με την θάλασσα ακριβώς κάτω από τα πόδια σας.
Από γλυκά φάγαμε την καρπουζένια (δεν με ενθουσίασε προσωπικά, δεν είναι γλυκό του γούστου μου) και την μπισκοτένια. Η μπισκοτένια ήταν πολύ καλή αλλά δεν είναι συνταγή του νησιού οπότε δεν θα την βρείτε εύκολα. Την σερβίρουν στην πιάτσα σίγουρα και - νομίζω - στο Σίκ που είναι ακριβώς δίπλα. Για γλυκό καθίσαμε στην Πλατεία Ντούναβη (εκεί υπάρχει και το μοναδικό πλατάνι του νησιού). Πάνω στην πλατεία υπάρχουν 2 μαγαζάκια. Το ένα έχει πολλά τραπέζια τα οποία είναι από την μεριά του Κάστρου ενώ το άλλο είναι από την άλλη μεριά δίπλα στην εκκλησία (τα λίγα τραπεζάκια του είναι μόλις ανέβεις τα σκαλάκια). Στο πρώτο φάγαμε λουκουμάδες (η καρπουζένια που θέλαμε να δοκιμάσουμε είχε τελειώσει) οι οποίοι δεν με ενθουσίασαν ιδιαίτερα. Επίσης το προσωπικό δεν ήταν καθόλου καλής πάστας, αγενείς και είρωνες, Αλβανοί βλέπετε. Στο άλλο μαγαζί φάγαμε άλλη μέρα την καρπουζένια και μία σοκολατόπιτα με παγωτό. Η καρπουζένια ήταν καλή αλλά εμένα δεν μου αρέσουν τέτοια γλυκά. Η σοκολατόπιτα με το παγωτό όμως ήταν πραγματικά εξαιρετική και την τιμήσαμε δεόντως! Επίσης καλή και γρήγορη εξυπηρέτηση και από την ευγενική κοπέλα που μας σέρβιρε.
Σε ένα στενάκι (κυριολεκτικά στενάκι) πηγαίνοντας από την πλατεία Ντούναβη προς τον φούρνο θα συναντήσετε ένα παγωτατζίδικο που το έχει Ιταλός. Εκεί έχει πολύ καλό παγωτό, ειδικά η κρέμα δεν έχει σχέση με ότι έχετε φάει στο παρελθόν. Έχει λίγα τραπεζάκια οπότε μπορείτε να καθίσετε κιόλας.
ΨΩΝΙΑ
Ως γνωστόν, όσο πιο ξερό και άγονο είναι ένα μέρος (όπως η Φολέγανδρος) τόσο καλύτερο μέλι παράγει. Μέλι μπορείτε να ψωνίσετε από την Πιάτσα (ναι καλά διαβάσατε, το εστιατόριο) ή από την Άνω Μεριά. Εμείς πήραμε από την Πιάτσα και ήταν καλό.
Από τον φούρνο της Άνω Μεριάς μπορείτε να αγοράσετε κουλούρα. Δοκιμάστε την με τυρί και ντομάτα για πρωινό.
Από την Άνω Μεριά επίσης μπορείτε να προμηθευτείτε παστέλι. Το φτιάχνουν με ντόπιο μέλι και είναι πολύ νόστιμο.
Εάν έχετε ψυγειάκι μαζί μπορείτε να ψωνίσετε και σουρωτό τυρί. Μπορείτε να πάρετε και το σκληρό τυρί (αυτό που βάζουν στα μακαρόνια) το οποίο όμως κάνει μόνο για μακαρόνια, δεν θα μπορέσετε να το φάτε έτσι. Πάντως πάει πολύ στο ζυμαρικό.
ΤΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Λαογραφικό Μουσείο
Αξίζει πραγματικά να πάτε στο Λαογραφικό Μουσείο που βρίσκεται στην Άνω Μεριά για να δείτε πώς ζούσαν οι Φολεγανδρινοί παλιότερα. Στην αρχή του οικισμού (ερχόμενοι από Χώρα) θα δείτε αριστερά έναν δρόμο (ο θεός να τον κάνει) που οδηγεί στο Λαογραφικό Μουσείο. Προσοχή επειδή μπορεί εύκολα να το χάσετε. Μην αποπειραθείτε να πάτε με το αυτοκίνητο, δεν χωράει. Αφήστε το αμάξι επί τόπου (πάνω στον κεντρικό δρόμο, άκρη άκρη) και αρχίστε να περπατάτε, είναι μία μικρή απόσταση 5 λεπτών το πολύ. Στην αρχή θα αναρωτιέστε μήπως δεν πάτε καλά επειδή δεν βλέπετε τίποτα και περπατάτε σε έναν κατσικόδρομο, όμως μην ανησυχείτε, πάτε καλά. Όταν φτάσετε σας περιμένει μία έκπληξη, δεν θα δείτε κάποιο Μουσείο ή κάτι που να μοιάζει με Μουσείο. Το Μουσείο είναι στην πραγματικότητα μία διατηρημένη θεμωνιά. Θεμωνιά είναι το συγκρότημα της οικίας μαζί με όλα τα παρελκόμενα κτίσματα (φούρνος, αλώνι, κτλ) που χρησιμοποιούσε το κάθε σπιτικό. Η είσοδος είναι δωρεάν (όποιος θέλει μπορεί να ρίξει τον οβολό του στο κουτί) και η κοπέλα εκεί πρόθυμα θα σας ξεναγήσει.
Πούντα
Στην Πούντα, η οποία είναι ένα μικρό πανέμορφο μπαλκόνι του Αιγαίου, θα χαζέψετε την θέα και θα βγάλετε πολλές φωτογραφίες. Δεν νοείται να πάτε στην Φολέγανδρο και να μην βγάλετε φωτογραφίες στην Πούντα. Εκεί υπάρχει και ένα καφέ (δεν κάτσαμε) και λίγο πιο πέρα ένα πολύ όμορφο βιβλιοπωλείο όπου θα βρείτε και εκδόσεις σχετικά με το νησί (οδηγό, φωτογραφικό λεύκωμα, συνταγές μαγειρικής, κτλ).
Κάστρο
Το Κάστρο είναι πολύ διαφορετικό από όσα κάστρα έχετε δεί. Αν δεν ξέρετε περί τίνος πρόκειται μπορεί να το προσπεράσετε χωρίς καν να το καταλάβετε. Μπορεί και να το επισκεφτείτε χωρίς να συνειδητοποιήσετε ότι είστε εκεί. Το Κάστρο είναι στην ουσία ένας μικρός οικισμός όπου τα σπίτια είναι στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο και κολλητά σε έναν αμυντικό σχηματισμό (για μάχη μέχρις εσχάτων). Για το Κάστρο υπάρχουν δύο είσοδοι, η πρώτη είσοδος όπως έρχεσαι από την Πούντα και η άλλη λίγο πιο πέρα, απέναντι από το ψιλικατζίδικο, στην αρχή της οποίας είναι και ένα μαγαζί (καφέ αν θυμάμαι καλά). Μέσα στο Κάστρο δεν θα μείνετε για πολύ, διότι δεν είναι μεγάλο και δεν έχει μαγαζιά, εκτός από 1-2 ξενώνες. Θα πάτε εκεί για βόλτα και για φωτογραφίες.
Παναγία
Αξίζει να κάνετε τον κόπο να ανεβείτε στην Παναγία, μόνο προσοχή επειδή κλείνει με την δύση του ηλίου. Αξίζει πρώτον για την πανοραμική θέα. Από την εκκλησία μπορείτε να δείτε μεγάλο μέρος του νησιού, από την Άνω Μεριά μέχρι και κάτω τον Καραβοστάση. Επειδή λογικά θα ανεβείτε απόγευμα για να αποφύγετε την ζέστη, θα απολαύσετε και ένα ωραιότατο ηλιοβασίλεμα και θα βγάλετε πολλές φωτογραφίες. Δεύτερον θα δείτε αρχαία υπολείμματα στον χώρο του ναού. Βλέπετε ο ναός έχει χτιστεί στα ερείπια παλαιότερου αρχαιοελληνικού ναού. Στην βάση του καμπαναριού θα δείτε ενσωματωμένο στο τοίχωμα ένα μαρμάρινο άγαλμα όπως και δίπλα στην είσοδο του ναού την βάση και ελάχιστα απομεινάρια ενός ορειχάλκινου αγάλματος.
Άνω Μεριά
Η Άνω Μεριά, παρόλο που εκεί εδρεύει το Λαογραφικό Μουσείο, είναι ουσιαστικά ολόκληρη ένα υπαίθριο λαογραφικό μουσείο.
Ο χρόνος είναι σαν να έχει σταματήσει. Θα δείτε να κυκλοφορούν πολλά γαϊδουράκια, θα δείτε και τις ξερολιθιές (τοίχοι από πέτρα χωρίς συνδετικό υλικό ανάμεσα στις πέτρες. Από μακρυά θα δείτε και λιγοστά δενδρόσπιτα, ξερολιθιές χτισμένες γύρω από το δέντρο ώστε να το προστατεύουν από τους πολύ ισχυρούς ανέμους που πνέουν στο νησί. Φυσάει τόσο πολύ στο νησί που προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι δεν εκμεταλλεύονται την αιολική ενέργεια.
Χρυσοσπηλιά
Δυστυχώς η είσοδος δεν είναι ανοικτή ακόμα για τον κόσμο οπότε στην καλύτερη περίπτωση να την δείτε εξωτερικά αν κάνετε τον γύρο του νησιού. Εκεί οι νεαροί αρχαίοι Έλληνες πήγαιναν για να γράψουν με γκράφιτι (με λάσπη) τα ονόματά τους στα τοιχώματα του σπηλαίου.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
Οι αποστάσεις στο νησί δεν είναι μεγάλες. Το όλο οδικό δίκτυο του νησιού δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 10 χιλιόμετρα. Η Χώρα ανεβαίνοντας από το λιμάνι (Καραβοστάσης) είναι 3,5 χλμ και από εκεί 5-6 χλμ περίπου είναι η Άνω Μεριά. Μόλις φτάσετε στην χώρα θα δείτε το απαγορευτικό σήμα (αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται μέσα στον οικισμό) οπότε θα κάνετε αριστερά και μετά από 1 λεπτό θα βγείτε στην 2η είσοδο της Χώρας (απέναντι από τον Ξενώνα "Φάνη-Βέβης"). Από την Χώρα προς την Άνω Μεριά αποκλείεται να χάσετε στα αριστερά σας τον μοναδικό δρόμο (κακός δρόμος αλλά τουλάχιστον όχι χωματόδρομος) που κατηφορίζει στην Αγκάλη. Η Άνω Μεριά δεν είναι χωριό με την κλασική έννοια του όρου. Δεν είναι ένας συγκεντρωμένος οικισμός με πλατείες, αλλά μία σειρά από σπίτια κατά μήκος του κεντρικού δρόμου. Πλατεία πουθενά!
Η αλήθεια είναι ότι το αυτοκίνητο πάντοτε βολεύει περισσότερο αλλά στο συγκεκριμένο νησί δεν είναι απαραίτητο. Οι αποστάσεις είναι μικρές, πολλά μέρη να πάς δεν υπάρχουν και τα δρομολόγια από ότι είδα ήταν αρκετά καλά. Τώρα βέβαια αν σκοπεύεις να κουβαλάς ομπρέλα, καρεκλάκια-ξαπλώστρες, κτλ χρειάζεσαι αμάξι. Δεν συνιστώ να νοικιάσεις αμάξι, ειδικά τον Αύγουστο, διότι άκουσα ότι χρεώνουν 60 Ευρώ την ημέρα (περίπου δηλαδή όσο είναι το εισιτήριο του αυτοκινήτου στο συμβατικό πλοίο). Από παρκάρισμα δεν θα έχετε πρόβλημα καθώς υπάρχουν 2 Δημοτικοί χώροι στάθμευσης, ένας σε κάθε μία από τις εισόδους του οικισμού. Να ξέρετε βέβαια ότι το αμάξι σας θα γίνει χάλια από το χώμα διότι οι χώροι αυτοί είναι στην ουσία απλά οικόπεδα χωρίς άσφαλτο ή κάτι συναφές.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Το πρώτο ερώτημα είναι σε ποια περιοχή να μείνεις. Για μένα η υπ' αριθμόν ένα επιλογή είναι η Χώρα και αυτό επειδή κάθε βράδυ εκεί θα πηγαίνεις. Απλώς κάθε πρωί μετακινείσαι για να πάς στις παραλίες, οι οποίες είναι όμως κοντά. Εάν δεν μείνεις στην Χώρα τότε θα μείνεις είτε στον Καραβοστάση είτε στην Αγκάλη. Βέβαια στον Καραβοστάση δεν έχεις επιλογές το βράδυ και για την Αγκάλη ακόμα λιγότερες, απλώς έχεις την παραλία στα πόδια σου. Συνεπώς μία φορά την ημέρα θα μετακινείσαι έτσι κι αλλιώς για να πάς στην χώρα. Στην Αγκάλη μπορείς να κάθεσαι κάθε μέρα για μπάνιο διότι δεν χάνεις και πολλά πράγματα αν δεν δείς τις άλλες παραλίες. Στον Καραβοστάση έχεις παραπάνω επιλογές με κύρια όμως την Βάρδια (οι άλλες 3 που είναι από την άλλη μεριά είναι πολύ μικρές και το Λιβάδι έχει αρκετό περπάτημα από το λιμάνι). Από εδώ και πέρα είναι καθαρά θέμα προσωπικών προτιμήσεων. Στην Άνω Μεριά δεν συνιστώ να μείνει κανείς διότι ούτε παραλία έχει κοντά ούτε έχεις δίπλα σου την πανέμορφη Χώρα.
Το δεύτερο ερώτημα είναι σε ποιο δωμάτιο να μείνεις. Θα αναφέρω μόνο τα καταλύματα της Χώρας διότι εκεί είναι τα πιο πολλά και εκεί προτιμούν να μένουν οι περισσότεροι. Βασικά τα καταλύματα χωρίζονται - χονδρικά - σε 3 περιοχές. Υπάρχουν αυτά που είναι στην πρώτη είσοδο της Χώρας (όπως έρχεσαι από το λιμάνι), αυτά στην δεύτερη είσοδο και τα άλλα που είναι πιο μέσα στην Χώρα και πάνω στον γκρεμό. Μερικά από αυτά, όπως τα θυμάμαι, είναι:
- Στην πρώτη είσοδο υπάρχει το "Άνθεια", το "Folegandros Apartments" πάνω στον γκρεμό, ο "Ανεμόμυλος" επίσης πάνω στον γκρεμό και το "Μελτέμι".
- Στην δεύτερη είσοδο υπάρχει το "Φάνη-Βένης", το "Αιγαίο", η "Καλλίστη", το "Chora Resort", το "Fata Morgana" που είναι πάνω στον γκρεμό, το "Κύμα στο Φώς" επίσης στον γκρεμό, ο "Πήγαδος" με το ένα κτήριο από τα 2 πάνω στον γκρεμό, η "Ανεμούσα" πάνω στον γκρεμό και λίγο πιο πέρα οι "Κηφήνες".
- Αυτά μέσα στην Χώρα (από την πλευρά του γκρεμού) είναι το "Άρια", ο "Οδυσσέας" και μερικά άλλα σε στυλ Μαρία Rooms, Μπάμπης Rooms, κτλ πολύ συμπαθητικά όμως.
Πάντως να ξέρετε ότι όλα σχεδόν τα καταλύματα στο νησί είναι αρκετά τσουχτερά. Ειδικά τον Αύγουστο δεν αξίζουν τα χρήματα που ζητάνε.
Ποτέ, όπου και να πάμε, δεν κλείνουμε δωμάτιο εάν δεν δούμε φωτογραφίες από το Διαδίκτυο. Η Φολέγανδρος όμως είναι μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που πλέον (τώρα που την έχω δεί από κοντά) θα έκλεινα δωμάτιο στην χώρα χωρίς πρώτα να δώ φωτογραφίες. Ο λόγος είναι ότι όλα τα καταλύματα είναι παραδοσιακού ύφους, καθαρά (τουλάχιστον από έξω) και πολύ γραφικά. Εσωτερικά τα δωμάτια που δεν είναι ακριβά είναι όλα πάνω κάτω τα ίδια. Άρα από εκεί και πέρα είναι θέμα εσωτερικής καθαριότητας, για την οποία ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ακόμα και να δείς φωτογραφίες.
ΠΑΡΑΛΙΕΣ
Οι παραλίες είναι λίγες και μικρές. Μπορεί να μην βρείτε αμμουδιές, όπως ανέφερα και νωρίτερα, αλλά τα νερά είναι ωραία και καθαρά. Πάντως όλες οι παραλίες κυμαίνονται στο ίδιο μήκος κύματος, δεν έχουν μεγάλες διαφορές η μία με την άλλη. Ευτυχώς δεν είναι οργανωμένες (είμαι κατά των οργανωμένων παραλιών) και επειδή δεν υπάρχει πολλή σκιά διαθέσιμη να ξέρετε ότι θα χρειαστείτε ομπρέλα.
- Η πιο δημοφιλής είναι η παραλία της Αγκάλης διότι εκτός από καλή (γαλαζοπράσινα νερά) έχει και εύκολη πρόσβαση με συχνά λεωφορεία, και κατά συνέπεια εκεί μαζεύεται ο περισσότερος κόσμος.
- Μην διανοηθείτε να πάτε στις βόρειες παραλίες (Άγιος Γεώργιος, κτλ) διότι η πρόσβαση είναι δύσκολη, εκτός αν έχετε 4x4. Αν το αμάξι είναι φορτωμένο και δεν είναι δυνατό μπορεί να κολλήσει σε καμμία ανηφόρα και να μείνετε εκεί, αλλά και το μηχανάκι μπορεί να καταλήξετε να το σπρώχνετε. Έτσι κι αλλιώς οι παραλίες εκεί δεν αξίζουν την ταλαιπωρία. Το μόνο καλό που έχουν είναι ότι ακόμα και τον Αύγουστο το πιο πιθανό είναι να είστε μόνοι σας διότι σχεδόν κανείς δεν πάει. Αφήστε τα "βατός χωματόδρομος" που μπορεί να διαβάσετε σε κάποιον οδηγό, ο δρόμος δεν είναι καθόλου βατός, σας το λέω εκ πείρας.
- Η παραλία του Καραβοστάση (Χοχλίδια) είναι όλο μεγάλα βότσαλα και δεν βολεύει πολύ. Το καλό της είναι ότι είναι αρκετά απάνεμη.
- Από την πίσω μεριά υπάρχει η Βάρδια (πηγαίνοντας στο πάρκινγκ) που είναι αρκετά καλή. Έχει λίγη κατάβαση (αρκετά σκαλιά) και λίγη ανάβαση στην επιστροφή. Είναι στα ίδια επίπεδα με την Αγκάλη αλλά νομίζω ότι η Αγκάλη είναι λίγο πιο ωραία.
- Πιο μέρα από την παραλία του Καραβοστάση υπάρχουν άλλες 3 μικροσκοπικές παραλίες (Λατινάκι - Βιτσέντζου - Πουντάκι). Παρκάρεις το αυτοκίνητο και κατεβαίνεις στις παραλίες από σκαλάκια.
- Μετά από τις 3 μικρές παραλίες θα βρείτε (οδικώς πάλι) το Λιβάδι. Σε σχέση με τις προηγούμενες αυτή η παραλία θα σας φανεί τεράστια.
- Τέλος υπάρχει το Κάτεργο (όχι, δεν είναι όνομα και πράγμα). Θεωρώ ότι είναι η πιο ωραία παραλία του νησιού (με μικρή διαφορά πάντως από την Αγκάλη) αλλά το κακό είναι ότι πάς μόνο με πλοίο από τον Καραβοστάση. Το πλοιαράκι φεύγει για εκεί κάθε (χονδρικά) μία ώρα ξεκινώντας από τις 11 (αν θυμάμαι καλά) και τελευταίο δρομολόγιο κατά τις 6+. Το εισιτήριο είναι 8 Ευρώ το άτομο (με επιστροφή) που είναι κάπως πολύ για μία διαδρομή 10 λεπτών.
ΦΑΓΗΤΟ
Οι βασικές επιλογές για φαγητό είναι τέσσερις: Χώρα, Άνω Μεριά, Καραβοστάσης και Αγκάλη.
Αγκάλη:
Δεν φάγαμε στην Αγκάλη, έφαγε όμως μία παρέα που γνωρίσαμε για μεσημέρι και μας είπε άσχημα λόγια. Δεν θυμάμαι σε πιο μαγαζί καθίσαν για να σας πώ αλλά 2-3 είναι όλα και όλα εκεί.
Καραβοστάσης:
Εμείς κάτσαμε στον Καλύμνιο για αστακομακαρονάδα, οπότε δεν ξέρω να σας πώ γενικά για το φαγητό του, διότι δεν δοκιμάσαμε κάτι άλλο. Ήταν καλό μαγαζί με εξυπηρετικό προσωπικό αλλά με τσιμπημένες τιμές.
Χώρα:
Θα βρείτε όλα τα είδη φαγητού, από παραδοσιακό μέχρι σαλάτα με ρόκα, παρμεζάνα και μπαλσάμικο. Πάρα πολύ ωραίο φαγητό φάγαμε στον Ζέφυρο όπου άνετα ξαναπήγαινα. Στο Eva's Garden είχε καλό φαγητό αλλά πολύ δήθεν το μαγαζί ρε παιδιά και το μενού ήταν λές και έτρωγες στην Αθήνα. Στο μεταξύ κάνουν και κρατήσεις στα τραπέζια, έλεος, σε νησί είμαστε για διακοπές, και εδώ κράτηση;;; Άσε που οι σερβιτόροι (ο ένας μπορεί να ήταν ο ιδιοκτήτης) ήταν ο ένας πιο κουνιστός από τον άλλον, αηδία σκέτη. Υπάρχει και το Σικ δίπλα στην Πιάτσα αν θέλετε να δοκιμάσετε λίγο πιο πρωτότυπες (αλλά και ωραίες) γεύσεις. Το έχει μία Γερμανίδα που έχει παντρευτεί ντόπιο και μένει μόνιμα πια εδώ, και σε αυτό θα ξαναπήγαινα. Η Πιάτσα είχε καλό φαγητό χωρίς όμως να μας ενθουσιάσει ιδιαίτερα.
- Για σουβλάκι τώρα υπάρχουν δύο επιλογές, το Πικάντικο (πλατεία Μαράκι) και το άλλο που είναι πιο κεντρικό δίπλα στην Μέλισσα (δεν θυμάμαι πώς ακριβώς λέγεται). Φάγαμε και στα δύο αλλά το Πικάντικο κάνει πολύ καλύτερο σουβλάκι (και κάνει και 2 Ευρώ αντί για 2,5 που το χρεώνει ο άλλος), μακρυά από τον άλλον λοιπόν. Το χοιρινό το καλαμάκι φαινόταν χειροποίητο, δεν ήταν από αυτά στην Αθήνα που έχουν όλα το ίδιο ακριβώς σχήμα.
- Για κρέπα πάλι υπάρχουν 2 επιλογές. Υπάρχει η Κρεπερί-Χασαπερί παραδίπλα από την Αστάρτη και το Θέμα Χρόνου με την μικροσκοπική είσοδο λίγο πριν την Πούντα (όπως πάς από τις πλατείες προς την Πούντα). Στην Χασαπερί η κρέπα δεν μας άρεσε καθόλου, ήταν περίεργη η ζύμη της. Στο Θέμα Χρόνου πήραμε κρέπα (με πραλίνα, λευκή σοκολάτα και τριμμένο μπισκότο) και γλείφαμε τα δάχτυλά μας!
- Στον φούρνο του οικισμού (δίπλα στο εστιατόριο Σπιτικό) θα βρείτε ψωμί και τυροπιτοειδή. Υπάρχει και ένα τυροπιτάδικο εκεί κοντά αλλά μην κάνετε το λάθος να πάτε, είναι πανάκριβος (2,5 Ευρώ το κρουασάν ζαμπόν-τυρί, έλεος) και τρώς ότι και στην Αθήνα. Από ψωμί καλή επιλογή (ειδικά για σαντουιτσάκι) είναι η Λαδένια από τον φούρνο.
- Τέλος στην χωριάτικη σαλάτα καλό είναι να ζητάς πάντοτε να σου την σερβίρουν με σουρωτό, διότι μερικές φορές μπορεί να την φέρουν με φέτα.΄Όχι ότι η φέτα δεν είναι ωραία αλλά την βρίσκεις παντού.
Άνω Μεριά:
Εδώ θα βρείτε μόνο παραδοσιακό φαγητό (από κυρίως πιάτο, σχεδόν αποκλειστικά ματσάτα) αλλά πολύ νόστιμο. Τα ματσάτα είχαν μεγάλη διαφορά από αυτά που φάγαμε στην Χώρα. Φαινόταν τόσο από την γεύση τους όσο από το ακανόνιστο σχήμα τους ότι είναι ολόφρεσκα και χειροποίητα. Και οι μερίδες μεγάλες. Σέρβιραν τα μακαρόνια (ματσάτα) και το κρέας (κόκκορα, στιφάδο, σουτζουκάκια, κτλ) σε 2 ξεχωριστά πιάτα, προφανώς επειδή στο ίδιο δεν θα χώραγαν. Όλα αυτά που σας λέω αφορούν την Συνάντηση, εκεί καθίσαμε. Επίσης την Καλασούνα να την φάτε από τον φούρνο της Άνω Μεριάς και όχι από αυτόν της Χώρας. Μεγάλη διαφορά στην γεύση. Στην Χώρα που την φάγαμε δεν μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, αντιθέτως στην Άνω Μεριά την ευχαριστηθήκαμε. Γενικά προτιμήστε να τρώτε στην Άνω Μεριά καθώς τα πάντα τελικά είναι νοστιμότερα εκεί.
ΠΟΤΟ, ΓΛΥΚΟ, ΚΤΛ
Για ποτό υπάρχει πρώτον η Αστάρτη στην πλατεία Κονταρίνη δίπλα στην εκκλησία. Εάν θέλετε να βρείτε να καθίσετε κάπου (το πιο πιθανό είναι να βρείτε στο τοιχάκι της εκκλησίας και όχι σε τραπέζι) καλά θα κάνετε να πάτε από νωρίς. Το ρακόμελο είναι πολύ καλό αν και δεν μπορώ να πώ ότι ήταν τόσο καλύτερο από αυτό που ήπιαμε και αλλού (π.χ. στο "Μικρό"). Πολύ κόσμο έχει και στο "Baraki" που είναι λίγο πιο πέρα αλλά δεν κάτσαμε καθόλου εκεί. Εάν θέλετε κάτι πιο ήσυχο τότε θα σας αρέσει το "Μικρό" που είναι λίγο πιο πέρα από το Ψαροκόκκαλο. Καλύτερες τιμές, ησυχία, και γρήγορη εξυπηρέτηση. Φεύγοντας από εκεί, αμέσως μετά το γωνιακό Σούπερ-Μαρκετ, υπάρχει για καφέ και ο Υδροχόος (δεν κάτσαμε). Κάτι ήσυχο, όχι όμως υπερβολικά, είναι η Ρακεντιά. Είναι εύκολο να σας ξεφύγει, καθώς είναι στην δεύτερη είσοδο την Χώρας, αμέσως μετά από το "Fata Morgana", αφού κατέβεις μερικά σκαλιά. Εκεί αν είστε τυχεροί θα βρείτε θέση στις ξαπλώστρες με την θάλασσα ακριβώς κάτω από τα πόδια σας.
Από γλυκά φάγαμε την καρπουζένια (δεν με ενθουσίασε προσωπικά, δεν είναι γλυκό του γούστου μου) και την μπισκοτένια. Η μπισκοτένια ήταν πολύ καλή αλλά δεν είναι συνταγή του νησιού οπότε δεν θα την βρείτε εύκολα. Την σερβίρουν στην πιάτσα σίγουρα και - νομίζω - στο Σίκ που είναι ακριβώς δίπλα. Για γλυκό καθίσαμε στην Πλατεία Ντούναβη (εκεί υπάρχει και το μοναδικό πλατάνι του νησιού). Πάνω στην πλατεία υπάρχουν 2 μαγαζάκια. Το ένα έχει πολλά τραπέζια τα οποία είναι από την μεριά του Κάστρου ενώ το άλλο είναι από την άλλη μεριά δίπλα στην εκκλησία (τα λίγα τραπεζάκια του είναι μόλις ανέβεις τα σκαλάκια). Στο πρώτο φάγαμε λουκουμάδες (η καρπουζένια που θέλαμε να δοκιμάσουμε είχε τελειώσει) οι οποίοι δεν με ενθουσίασαν ιδιαίτερα. Επίσης το προσωπικό δεν ήταν καθόλου καλής πάστας, αγενείς και είρωνες, Αλβανοί βλέπετε. Στο άλλο μαγαζί φάγαμε άλλη μέρα την καρπουζένια και μία σοκολατόπιτα με παγωτό. Η καρπουζένια ήταν καλή αλλά εμένα δεν μου αρέσουν τέτοια γλυκά. Η σοκολατόπιτα με το παγωτό όμως ήταν πραγματικά εξαιρετική και την τιμήσαμε δεόντως! Επίσης καλή και γρήγορη εξυπηρέτηση και από την ευγενική κοπέλα που μας σέρβιρε.
Σε ένα στενάκι (κυριολεκτικά στενάκι) πηγαίνοντας από την πλατεία Ντούναβη προς τον φούρνο θα συναντήσετε ένα παγωτατζίδικο που το έχει Ιταλός. Εκεί έχει πολύ καλό παγωτό, ειδικά η κρέμα δεν έχει σχέση με ότι έχετε φάει στο παρελθόν. Έχει λίγα τραπεζάκια οπότε μπορείτε να καθίσετε κιόλας.
ΨΩΝΙΑ
Ως γνωστόν, όσο πιο ξερό και άγονο είναι ένα μέρος (όπως η Φολέγανδρος) τόσο καλύτερο μέλι παράγει. Μέλι μπορείτε να ψωνίσετε από την Πιάτσα (ναι καλά διαβάσατε, το εστιατόριο) ή από την Άνω Μεριά. Εμείς πήραμε από την Πιάτσα και ήταν καλό.
Από τον φούρνο της Άνω Μεριάς μπορείτε να αγοράσετε κουλούρα. Δοκιμάστε την με τυρί και ντομάτα για πρωινό.
Από την Άνω Μεριά επίσης μπορείτε να προμηθευτείτε παστέλι. Το φτιάχνουν με ντόπιο μέλι και είναι πολύ νόστιμο.
Εάν έχετε ψυγειάκι μαζί μπορείτε να ψωνίσετε και σουρωτό τυρί. Μπορείτε να πάρετε και το σκληρό τυρί (αυτό που βάζουν στα μακαρόνια) το οποίο όμως κάνει μόνο για μακαρόνια, δεν θα μπορέσετε να το φάτε έτσι. Πάντως πάει πολύ στο ζυμαρικό.
ΤΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Λαογραφικό Μουσείο
Αξίζει πραγματικά να πάτε στο Λαογραφικό Μουσείο που βρίσκεται στην Άνω Μεριά για να δείτε πώς ζούσαν οι Φολεγανδρινοί παλιότερα. Στην αρχή του οικισμού (ερχόμενοι από Χώρα) θα δείτε αριστερά έναν δρόμο (ο θεός να τον κάνει) που οδηγεί στο Λαογραφικό Μουσείο. Προσοχή επειδή μπορεί εύκολα να το χάσετε. Μην αποπειραθείτε να πάτε με το αυτοκίνητο, δεν χωράει. Αφήστε το αμάξι επί τόπου (πάνω στον κεντρικό δρόμο, άκρη άκρη) και αρχίστε να περπατάτε, είναι μία μικρή απόσταση 5 λεπτών το πολύ. Στην αρχή θα αναρωτιέστε μήπως δεν πάτε καλά επειδή δεν βλέπετε τίποτα και περπατάτε σε έναν κατσικόδρομο, όμως μην ανησυχείτε, πάτε καλά. Όταν φτάσετε σας περιμένει μία έκπληξη, δεν θα δείτε κάποιο Μουσείο ή κάτι που να μοιάζει με Μουσείο. Το Μουσείο είναι στην πραγματικότητα μία διατηρημένη θεμωνιά. Θεμωνιά είναι το συγκρότημα της οικίας μαζί με όλα τα παρελκόμενα κτίσματα (φούρνος, αλώνι, κτλ) που χρησιμοποιούσε το κάθε σπιτικό. Η είσοδος είναι δωρεάν (όποιος θέλει μπορεί να ρίξει τον οβολό του στο κουτί) και η κοπέλα εκεί πρόθυμα θα σας ξεναγήσει.
Πούντα
Στην Πούντα, η οποία είναι ένα μικρό πανέμορφο μπαλκόνι του Αιγαίου, θα χαζέψετε την θέα και θα βγάλετε πολλές φωτογραφίες. Δεν νοείται να πάτε στην Φολέγανδρο και να μην βγάλετε φωτογραφίες στην Πούντα. Εκεί υπάρχει και ένα καφέ (δεν κάτσαμε) και λίγο πιο πέρα ένα πολύ όμορφο βιβλιοπωλείο όπου θα βρείτε και εκδόσεις σχετικά με το νησί (οδηγό, φωτογραφικό λεύκωμα, συνταγές μαγειρικής, κτλ).
Κάστρο
Το Κάστρο είναι πολύ διαφορετικό από όσα κάστρα έχετε δεί. Αν δεν ξέρετε περί τίνος πρόκειται μπορεί να το προσπεράσετε χωρίς καν να το καταλάβετε. Μπορεί και να το επισκεφτείτε χωρίς να συνειδητοποιήσετε ότι είστε εκεί. Το Κάστρο είναι στην ουσία ένας μικρός οικισμός όπου τα σπίτια είναι στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο και κολλητά σε έναν αμυντικό σχηματισμό (για μάχη μέχρις εσχάτων). Για το Κάστρο υπάρχουν δύο είσοδοι, η πρώτη είσοδος όπως έρχεσαι από την Πούντα και η άλλη λίγο πιο πέρα, απέναντι από το ψιλικατζίδικο, στην αρχή της οποίας είναι και ένα μαγαζί (καφέ αν θυμάμαι καλά). Μέσα στο Κάστρο δεν θα μείνετε για πολύ, διότι δεν είναι μεγάλο και δεν έχει μαγαζιά, εκτός από 1-2 ξενώνες. Θα πάτε εκεί για βόλτα και για φωτογραφίες.
Παναγία
Αξίζει να κάνετε τον κόπο να ανεβείτε στην Παναγία, μόνο προσοχή επειδή κλείνει με την δύση του ηλίου. Αξίζει πρώτον για την πανοραμική θέα. Από την εκκλησία μπορείτε να δείτε μεγάλο μέρος του νησιού, από την Άνω Μεριά μέχρι και κάτω τον Καραβοστάση. Επειδή λογικά θα ανεβείτε απόγευμα για να αποφύγετε την ζέστη, θα απολαύσετε και ένα ωραιότατο ηλιοβασίλεμα και θα βγάλετε πολλές φωτογραφίες. Δεύτερον θα δείτε αρχαία υπολείμματα στον χώρο του ναού. Βλέπετε ο ναός έχει χτιστεί στα ερείπια παλαιότερου αρχαιοελληνικού ναού. Στην βάση του καμπαναριού θα δείτε ενσωματωμένο στο τοίχωμα ένα μαρμάρινο άγαλμα όπως και δίπλα στην είσοδο του ναού την βάση και ελάχιστα απομεινάρια ενός ορειχάλκινου αγάλματος.
Άνω Μεριά
Η Άνω Μεριά, παρόλο που εκεί εδρεύει το Λαογραφικό Μουσείο, είναι ουσιαστικά ολόκληρη ένα υπαίθριο λαογραφικό μουσείο.
Ο χρόνος είναι σαν να έχει σταματήσει. Θα δείτε να κυκλοφορούν πολλά γαϊδουράκια, θα δείτε και τις ξερολιθιές (τοίχοι από πέτρα χωρίς συνδετικό υλικό ανάμεσα στις πέτρες. Από μακρυά θα δείτε και λιγοστά δενδρόσπιτα, ξερολιθιές χτισμένες γύρω από το δέντρο ώστε να το προστατεύουν από τους πολύ ισχυρούς ανέμους που πνέουν στο νησί. Φυσάει τόσο πολύ στο νησί που προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι δεν εκμεταλλεύονται την αιολική ενέργεια.
Χρυσοσπηλιά
Δυστυχώς η είσοδος δεν είναι ανοικτή ακόμα για τον κόσμο οπότε στην καλύτερη περίπτωση να την δείτε εξωτερικά αν κάνετε τον γύρο του νησιού. Εκεί οι νεαροί αρχαίοι Έλληνες πήγαιναν για να γράψουν με γκράφιτι (με λάσπη) τα ονόματά τους στα τοιχώματα του σπηλαίου.
