alexstef2
Member
- Μηνύματα
- 307
- Likes
- 170
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][B]Δεύτερη στάση στο πάρκο της Βιλέτ. [/B
- Κεφάλαιο 3ο][B]Τρίτη στάση [/B][B]Chinatown ή [/B][B]La [/B][B]Defense?[/B
- Κεφάλαιο 4ο]….Το μεσημέρι της προτελευταίας μέρας μου με βρήκε στην πλατεία Πορτ Μαγιό (πίσω από την αψίδα του θριάμβου) όπου βρίσκεται ο σταθμός των λεωφορείων που πηγαίνουν στο αεροδρόμιο Μπωβέ (μακρινό αεροδρόμιο που πετούν οι Ryanair και Wizzair). Αφού πήρα το εισιτήριο κατευθύνθηκα προς την [B]La [/B][B]Defense[/B
- Κεφάλαιο 5ο
Τρία … του Παρισιού!
Γυρνώντας από το Παρίσι, σκέφτηκα να γράψω μια μίνι και πρώτη μου ιστοριούλα για τρία λιγότερο ίσως τουριστικά μέρη του Παρισιού που με εξέπληξαν με το πόσο έχουν να δώσουν και αυτά μαζί με πολλά άλλα στο Παρίσι. Αφήνοντας για λίγο τα εντός της Boulevard Peripherique θα μεταφερθώ για δύο μέρες στα εκτός αλλά πολύ κοντινά της.
Πρώτη στάση το Δάσος της Βουλώνης. Βρίσκεται δυτικά του Παρισιού και έχει 4 σταθμούς μετρό που το εξυπηρετούν. Πρόκειται για μια έκταση 85000 περίπου χιλιάδων στρεμμάτων όπου ο Ναπολέων Γ’ έδωσε εντολή να φτιαχτεί αυτό το δάσος ώστε να καλυτερεύσει την ποιότητα ζωής στο Δυτικό τότε Παρίσι αλλά και για να ευχαριστήσει τους κατοίκους της περιοχής. Φεύγοντας από πρωινό περίπατο από το 16ο Αροντισμάν που συνορεύει με το δάσος, μπαίνω σε αυτό χωρίς να το καταλάβω αφού μπήκα από την ‘πίσω’ απόμερη είσοδο μη γνωρίζοντας πως βρέθηκα εκεί. Για περίπου μισή ώρα περπατούσα σε μια έκταση χωρίς κόσμο που ήταν παραμελημένη από Θεό και άνθρωπο και άκουγα από κάπου στο βάθος αμάξια με ύψιστη ταχύτητα. Στο τέταρτο να τα και τα σκουπίδια. Βρήκα αφορμή να τσατιστώ με το οδηγό N.G. Traveler όχι μόνο γιατί μου σκιζόταν εξαιτίας του μαλακού εξωφύλλου και χαρτιού του αλλά και γιατί εκθείαζε το Δάσος της Βουλώνης. Συνέχισα να περπατάω προσπαθώντας να ανακαλύψω αν τελικά το Παρίσι είναι ίσως μόνο το Λούβρο και ο Άιφελ και άλλα τέτοια. Αργότερα έφτασα σε μια λεωφόρο. Πέρασα στην απέναντι μεριά όπου άρχιζε να καλυτερεύει η εικόνα. Κατάλαβα λίγο πολύ που είμαι στο χάρτη του δάσους. Πλησιάζοντας όλο και πιο κεντρικά άρχισα να βλέπω πολύ όμορφες εικόνες ενός ‘πράσινου κοσμήματος’ στο κέντρο του Παρισιού που δε στερείται σε τίποτα τη φήμη ενός μπιγκ αξιοθέατου του κέντρου. Ο κόσμος πολύς και γινόταν όλο και περισσότερος. Η φυσική διαμόρφωση του τοπίου έκλεβε τη παράσταση, όπως συνήθως την κλέβει. Λοφίσκοι, δρομάκια χωμάτινα, λίγα λιθόστρωτα, λίγα με άσφαλτο σχημάτιζαν το τοπίο. Παντού δέντρα. Δύο λίμνες μικρές και τεχνητές, βρίσκονταν σχεδόν στο κέντρο και μέσα ένα νησάκι. Στο νησάκι υπήρχε ένα εστιατόριο, φημισμένο σύμφωνα με τον οδηγό, όπου περνούσες με το καραβάκι απέναντι έναντι 3 ευρώ. Στο νησάκι υπήρχε και εκεί φυσική διαδρομή που κατέληγε σε ένα φάρο. Το τοπίο μου άρεσε τρελά. Πιστεύω ότι ένας χώρος είναι νεκρός αν δεν έχει χρήση. Σε αυτό το χώρο αισθανόσουν ότι είναι εκεί όσοι πρέπει να είναι. Ούτε πολλοί ούτε λίγοι. Οι Παριζιάνοι έτρεχαν, περπατούσαν, βολτάρανε τα μωρά και τους εαυτούς τους, έκαναν ποδήλατο, πατίνια, έκαναν βαρκάδα, τσιμπολογούσαν και ότι άλλο μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ήμουν μόνος στο Παρίσι και στο Δάσος αισθάνθηκα σα να παρακολουθώ κομμάτι της ζωής τους. Live reality δηλαδή κανονικό! Άλλωστε μετά από ώρες περπατούσα τόσο αργά λόγω κούρασης, (ποια τα μυστικά για λιγότερη κούραση σε πολύωρα περπατήματα?) που περνούσαν οι πάντες από μπροστά μου. Τις δύο λίμνες τις ενώνει ένας καταρράκτης πολύ όμορφος. Το δάσος αποτελείται από διάφορα πάρκα όπως: Ζαρντέν ντ’ Ακλιματασιόν (ιππασία, γκόλφ,..), του Σέξπιρ με θεατράκι, του Μπαγκατέλ με τριανταφυλλιές και νούφαρα και άλλους. Από το ακριβό Παρίσι, είναι ένα μέρος που περνάς καλά χωρίς να ξοδέψεις. Ο οδηγός έλεγε για μερικά επικίνδυνα απόμερα σημεία με κακόφημες παρέες. Απόμερα είδα αλλά τίποτα το επικίνδυνο. Όσοι πάτε εκεί βάλτε το στο σακί σας.
Ας μην το χαλάω όμως άλλο. Η εικόνα ανταμείβει πολύ περισσότερο. Όσοι βρεθείτε επισκεφτείτε το έστω και για λίγο (με τις αποστάσεις το μιν που μπορείτε να ξοδέψετε είναι περίπου 2,5ώρες). Αν έχετε χρόνο και καλή παρέα ή μόνο τη πάρτη σας, πάρτε κανά ποδήλατο και το φαγητό σας για πικ νικ.
Γυρνώντας από το Παρίσι, σκέφτηκα να γράψω μια μίνι και πρώτη μου ιστοριούλα για τρία λιγότερο ίσως τουριστικά μέρη του Παρισιού που με εξέπληξαν με το πόσο έχουν να δώσουν και αυτά μαζί με πολλά άλλα στο Παρίσι. Αφήνοντας για λίγο τα εντός της Boulevard Peripherique θα μεταφερθώ για δύο μέρες στα εκτός αλλά πολύ κοντινά της.
Πρώτη στάση το Δάσος της Βουλώνης. Βρίσκεται δυτικά του Παρισιού και έχει 4 σταθμούς μετρό που το εξυπηρετούν. Πρόκειται για μια έκταση 85000 περίπου χιλιάδων στρεμμάτων όπου ο Ναπολέων Γ’ έδωσε εντολή να φτιαχτεί αυτό το δάσος ώστε να καλυτερεύσει την ποιότητα ζωής στο Δυτικό τότε Παρίσι αλλά και για να ευχαριστήσει τους κατοίκους της περιοχής. Φεύγοντας από πρωινό περίπατο από το 16ο Αροντισμάν που συνορεύει με το δάσος, μπαίνω σε αυτό χωρίς να το καταλάβω αφού μπήκα από την ‘πίσω’ απόμερη είσοδο μη γνωρίζοντας πως βρέθηκα εκεί. Για περίπου μισή ώρα περπατούσα σε μια έκταση χωρίς κόσμο που ήταν παραμελημένη από Θεό και άνθρωπο και άκουγα από κάπου στο βάθος αμάξια με ύψιστη ταχύτητα. Στο τέταρτο να τα και τα σκουπίδια. Βρήκα αφορμή να τσατιστώ με το οδηγό N.G. Traveler όχι μόνο γιατί μου σκιζόταν εξαιτίας του μαλακού εξωφύλλου και χαρτιού του αλλά και γιατί εκθείαζε το Δάσος της Βουλώνης. Συνέχισα να περπατάω προσπαθώντας να ανακαλύψω αν τελικά το Παρίσι είναι ίσως μόνο το Λούβρο και ο Άιφελ και άλλα τέτοια. Αργότερα έφτασα σε μια λεωφόρο. Πέρασα στην απέναντι μεριά όπου άρχιζε να καλυτερεύει η εικόνα. Κατάλαβα λίγο πολύ που είμαι στο χάρτη του δάσους. Πλησιάζοντας όλο και πιο κεντρικά άρχισα να βλέπω πολύ όμορφες εικόνες ενός ‘πράσινου κοσμήματος’ στο κέντρο του Παρισιού που δε στερείται σε τίποτα τη φήμη ενός μπιγκ αξιοθέατου του κέντρου. Ο κόσμος πολύς και γινόταν όλο και περισσότερος. Η φυσική διαμόρφωση του τοπίου έκλεβε τη παράσταση, όπως συνήθως την κλέβει. Λοφίσκοι, δρομάκια χωμάτινα, λίγα λιθόστρωτα, λίγα με άσφαλτο σχημάτιζαν το τοπίο. Παντού δέντρα. Δύο λίμνες μικρές και τεχνητές, βρίσκονταν σχεδόν στο κέντρο και μέσα ένα νησάκι. Στο νησάκι υπήρχε ένα εστιατόριο, φημισμένο σύμφωνα με τον οδηγό, όπου περνούσες με το καραβάκι απέναντι έναντι 3 ευρώ. Στο νησάκι υπήρχε και εκεί φυσική διαδρομή που κατέληγε σε ένα φάρο. Το τοπίο μου άρεσε τρελά. Πιστεύω ότι ένας χώρος είναι νεκρός αν δεν έχει χρήση. Σε αυτό το χώρο αισθανόσουν ότι είναι εκεί όσοι πρέπει να είναι. Ούτε πολλοί ούτε λίγοι. Οι Παριζιάνοι έτρεχαν, περπατούσαν, βολτάρανε τα μωρά και τους εαυτούς τους, έκαναν ποδήλατο, πατίνια, έκαναν βαρκάδα, τσιμπολογούσαν και ότι άλλο μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ήμουν μόνος στο Παρίσι και στο Δάσος αισθάνθηκα σα να παρακολουθώ κομμάτι της ζωής τους. Live reality δηλαδή κανονικό! Άλλωστε μετά από ώρες περπατούσα τόσο αργά λόγω κούρασης, (ποια τα μυστικά για λιγότερη κούραση σε πολύωρα περπατήματα?) που περνούσαν οι πάντες από μπροστά μου. Τις δύο λίμνες τις ενώνει ένας καταρράκτης πολύ όμορφος. Το δάσος αποτελείται από διάφορα πάρκα όπως: Ζαρντέν ντ’ Ακλιματασιόν (ιππασία, γκόλφ,..), του Σέξπιρ με θεατράκι, του Μπαγκατέλ με τριανταφυλλιές και νούφαρα και άλλους. Από το ακριβό Παρίσι, είναι ένα μέρος που περνάς καλά χωρίς να ξοδέψεις. Ο οδηγός έλεγε για μερικά επικίνδυνα απόμερα σημεία με κακόφημες παρέες. Απόμερα είδα αλλά τίποτα το επικίνδυνο. Όσοι πάτε εκεί βάλτε το στο σακί σας.
Ας μην το χαλάω όμως άλλο. Η εικόνα ανταμείβει πολύ περισσότερο. Όσοι βρεθείτε επισκεφτείτε το έστω και για λίγο (με τις αποστάσεις το μιν που μπορείτε να ξοδέψετε είναι περίπου 2,5ώρες). Αν έχετε χρόνο και καλή παρέα ή μόνο τη πάρτη σας, πάρτε κανά ποδήλατο και το φαγητό σας για πικ νικ.
Attachments
-
23,5 KB Προβολές: 331