Ιταλία Τα Γλυπτά των Αιθέρων!

[panlek30]

Πρόλογος

Νομίζω ότι το πιο ωραίο πράγμα που έχω κάνει για κάποιο ταξίδι, είναι η καταγραφή του ταξιδιού μας για την Ισλανδία «Η απόκοσμη ομορφιά». Ξέρετε, όλα ταξίδια, κάτι μας αφήνουν. Άλλα μας σημαδεύουν πολύ, άλλα λιγότερο, όμως αυτό που κέρδισα με την ιστορία της Ισλανδίας είναι να κρατήσω ζωντανή την ανάμνηση των συναισθημάτων, της χαράς και του ενθουσιασμού που αισθανθήκαμε. Καλώς ή κακώς όλα λίγο ξεθωριάζουν στο χρόνο και επίσης και εμείς αλλάζουμε. Αλλιώς αντιμετωπίζουμε κάθε επόμενο ταξίδι. Μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, αυξάνονται τα βιώματα και οι εμπειρίες μας και γινόμαστε λιγότερο ενθουσιώδεις. Είναι όμορφο να μπορείς να γυρνάς πίσω στο χρόνο και όλα αυτά που βίωσες να ζωντανεύουν και πάλι με έναν τρόπο.

Γι’ αυτό το ταξίδι μου ήρθε η επιθυμία να ξεκινήσω να γράφω πριν την πραγματοποίησή του. Για την ακρίβεια πάντα γράφω το πρόγραμμά μας πριν από κάποιο ταξίδι αλλά αυτή τη φορά, θέλησα να ξεκινήσω την καταγραφή της και εδώ, ως υπόσχεση στον εαυτό μου ότι δεν θα βαρεθώ να το καταγράψω αφού θα έχω μία «υποχρέωση» ανοιχτή που πρέπει να κλείσει.

Πάντα είχα την επιθυμία να επισκεφθώ τις Άλπεις. Πάντα έψαχνα φωτογραφίες και πάντα ενθουσιαζόμουν με τα τοπία. Το ίδιο εντυπωσιακές και το χειμώνα και το καλοκαίρι. Σκι δεν ξέρουμε, οπότε κατά κάποιο τρόπο ο προσανατολισμός μας ήταν να τις επισκεφθούμε καλοκαίρι για να μπορέσουμε να τις γυρίσουμε πιο εύκολα και να κάνουμε και τις πεζοπορίες μας που τόσο μας αρέσουν. Ονειρευόμασταν λίμνες, αγριολούλουδα, γραφικά χωριά, άγριες κορυφές και λιβάδια.

Το πρώτο πράγμα που μου ερχόταν στο μυαλό μου στο άκουσμα των Άλπεων, ήταν Ελβετία και Αυστρία. Όλα αυτά μέχρι να ανακαλύψω τους Δολομίτες - τα γλυπτά των αιθέρων! Εκεί έπρεπε να βρεθώ οπωσδήποτε είπα!

“Come have a close look at this wonder, without a doubt one of the most beautiful, powerful and astonishing gifts from our planet… Are they rocks or clouds? Are they true or the products of a dream? “

Dino Buzzati, The Glass Mountains, 1956​

Οι Δολομίτες είναι περίπου 250 εκατομμυρίων ετών και αποτελούνται κυρίως από μία μίξη ιζηματογενών βράχων και ασβεστόλιθου. Σήμερα, δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε ότι κάποτε τα εντυπωσιακά βουνά ήταν ένας τεράστιος κοραλλιογενής ύφαλος, που σχηματίστηκε στον αρχέγονο ωκεανό Τήθυς. Ακόμα και σήμερα, ανακαλύπτονται σε πολλούς βράχους στους Δολομίτες απολιθώματα κατοίκων του αρχέγονου αυτού ωκεανού.

Οι Δολομίτες πήραν το όνομά τους από τον Γάλλο γεωλόγο Déodat de Dolomieu. Ήταν ο πρώτος που ανέλυσε και περιέγραψε τους απολιθωμένους κοραλλιογενείς υφάλους.

Προετοιμασία Ταξιδιού

Το πρώτο που έπρεπε να αποφασίσουμε ήταν σε πιο αεροδρόμιο θα φτάσουμε. Ποια θα ήταν η πύλη εισόδου μας προς τους Δολομίτες. Αποφασίσαμε να κλείσουμε για Μπέργκαμο και όχι για Βενετία, γιατί μαγευτήκαμε από τη λίμνη Γκάρντα και θέλαμε οπωσδήποτε να δούμε 1-2 μέρη πριν ξεκινήσουμε για βορειότερα.

Το δεύτερο δίλλημα ήταν αυτοκίνητο ή campervan; Είχαμε αποφασίσει ότι θέλαμε να κάνουμε road trip, οπότε η πρώτη μας σκέψη ήταν να πάμε για campervan. Όμως δυσκολευτήκαμε στην επικοινωνία με τους Ιταλούς. Ανταλλάσσοντας email, τους ζητούσαμε πληροφορίες στα αγγλικά και το 90% απαντούσε στα Ιταλικά. Άλλα ρωτούσαμε, άλλα μας απαντούσαν. Δεν μπορούσαμε να βγάλουμε άκρη με τις extra χρεώσεις, τα πακέτα ασφάλειας και έτσι είπαμε να μη το ρισκάρουμε. Προχωρήσαμε στη λύση του αυτοκινήτου, κλείνοντας διαμονή σε 5 διαφορετικά καταλύματα, σύμφωνα με τις δραστηριότητες που αποφασίσαμε ότι θέλουμε να κάνουμε. Έτσι κλείσαμε :

1 βράδυ Riva del Garda (Hotel Centrale)
1 βράδυ Canazei (Residence Conrtin)
3 βράδια Cortina d’ Ampezzo (B&B Hotel Passo Tre Croci Cortina)
2 βράδια Ortisei (Apartment Genziana)
1 βράδυ Sirmione (Hotel Clodia)

Συνοπτικά η διαδρομή που θέλουμε να ακολουθήσουμε είναι η κάτωθι :

1η Μέρα : Bergamo Airport– Limone sul Garda – Riva del Garda
2η Μέρα : Riva del Garda – Canale di Tenno – Levico Terme – Lago di Carezza - Canazei
3η Μέρα : Canazei – Marmolada – Cinque Torri - Cortina d’ Ampezzo
4η Μέρα : Cortina d’ Ampezzo - San Cadido - Lago di Sorapis - Cortina d’ Ampezzo
5η Μέρα : Cortina d’ Ampezzo - Lago Misurina - Tre Cime di Lavaredo - Cortina d’ Ampezzo
6η Μέρα : Cortina d’ Ampezzo - Lago di Braies – Tolpei – Seceda – Ortisei
7η Μέρα : Ortisei - Alpe di Siusi – San Valenino - Santa Maddalena – St. Johann – Ortisei
8η Μέρα : Ortisei - Bolzano – Sirmione
9η Μέρα : Sirmione – Bergamo Airport

Αυτό είναι το φιλόδοξο πλάνο μας και εύχομαι να μπορέσουμε να το πραγματοποιήσουμε. Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει επίσης και αρκετές απαιτητικές πεζοπορίες που ελπίζω να καταφέρουμε!

Στις 4/6/2022 φεύγουμε και υπάρχει αρκετός ενθουσιασμός αλλά και αγωνία για το μικράκι μας που θα αφήσουμε στους παππούδες, για πρώτη φορά για τόσες πολλές μέρες…!

 

[Sassenach77]

Καλό ταξίδι, καλά να περάσετε!

 

[Smaragda53]

Καλό ταξίδι!

 

[psilos3]

Καλά να περάσετε, περιμένουμε το υπόλοιπο της ιστορίας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

 

[fenia42]

Καλό ταξίδι! Buon Viaggio. Αν χρειαστείς βοήθεια με τα ιταλικά στείλε μου ένα πμ. Παρόμοιο ταξίδι κάναμε κι εμείς το καλοκαίρι, νοικιάσαμε ένα FIAT 500L υβριδικό με απίστευτα χαμηλή κατανάλωση! Είχαμε βάση μας όμως τη Βερόνα. Τα μέρη μας έκλεψαν την καρδιά! Ειδικά το Bolzano. Περιμένουμε τα νέα σας!

 

[panlek30]

1η Μέρα

Η μέρα για το πολυαναμενόμενο ταξίδι μας έφτασε. Είναι 4 Ιουνίου και στις 10.30 βρισκόμαστε στο Μέργκαμο. Η πτήση της Ryanair ανέλπιστα συνεπής! Στην έξοδο των αφίξεων μας περίμενε το βανάκι Centauro που μας μετέφερε στα γραφεία της για την παραλαβή του αυτοκινήτου μας. Την εταιρία δεν την ήξερα, όμως αποδείχτηκε πολύ αξιόλογη με απλή διαδικασία παραλαβής και παράδοσης.

Ξεκινάμε για την λίμνη Garda και όλη η διαδρομή κατά μήκος της λίμνης είναι υπέροχη περνώντας από αρκετά χωριά και τούνελ. Αποφασίζουμε να βγούμε λίγο εκτός διαδρομής και να ακολουθήσουμε την περίφημη διαδρομή Strada della Forra που θεωρείται από τις πιο γραφικές που μπορεί να κάνει κάποιος στην Ιταλία. Πρόκειται για μία διαδρομή που διασχίζει ένα φυσικό φαράγγι και ανεβαίνοντας προσφέρει θέα σε όλη τη λίμνη.

Συνεχίζουμε μέχρι πόλη Riva del Garda όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Έχουμε κλείσει στο Hotel Centrale. Πιο κεντρικά δεν γίνεται. Ακριβώς πάνω την κεντρική πλατεία της πόλης με τα μισά δωμάτια να έχουν θέα τη λίμνη. Κάνουμε check in και αποφασίζουμε να γυρίσουμε λίγο πίσω και να επισκεφθούμε τo Limone. Έχω χωριό σκέτο ζωγραφιά. Χτισμένο αμφιθεατρικά και τόσο περιποιημένο λες και σε προσκαλούσε να το φωτογραφίσεις. Πάντου έντονο το στοιχείο του λεμονιού σε προϊόντα κάθε λογής, λόγω της παράδοσης που έχει το χωριό στην καλλιέργεια λεμονιών από το 1700.

Μετά από αρκετή περατζάδα στα σοκάκια και κατά μήκος της λίμνης, επιστρέψαμε στην Riva για φαγητό. Ο κόσμος ήταν αρκετός και τα δύο μέρη (αναμενόμενο λόγω καλοκαιριού) αλλά στην Riva γίνονται το αδιαχώρητο. Είχαμε πέσει σε κάποιο φεστιβάλ εκείνη την ημέρα. Καθίσαμε για φαγητό σε ένα μαγαζάκι με φαγητό σχετικά καλό αλλά όχι εξαιρετικό για να αξίζει αναφερθώ σε αυτό.

Συνεχίσαμε για λίγο ακόμα την βόλτα μας και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε.

 

[christam]

Πραγματικά οι Δολομίτες είναι υπέροχα βουνά (διαδρομές στην καταπράσινη φύση, λίμνες, καταρράκτες, κουκλίστικα χωριά με υπαίθριες δραστηριότητες και παραδοσιακές γιορτές). Κάναμε παρόμοιο ταξίδι το καλοκαίρι του 2018 (όπου πήγαμε στο δυτικό κομμάτι των Δολομιτών) έχοντας σαν βάση το Τρέντο. Πρώτα όμως είχαμε επισκεφθεί τη λίμνη Γκάρντα, διανυκτερεύσαμε στην Πεσκιέρα ντελ Γκάρντα , κι ένα από τα πολλά χωριά που μας εντυπωσίασαν ήταν το Μαλτσεζίνε.
Καλά ταξίδια να έχετε!

 

[panlek30]

2η Μέρα

Το επόμενο πρωί, πριν αποχαιρετήσουμε τη Riva, κάνουμε μία ακόμα βόλτα κατά μήκος της λίμνης. Εδώ να σημειώσω ότι η Garda έχει και αυτή τον δικό της μύθο για την υπάρξη τέρατος τον λεγόμενο Benacosaurus, αντίπαλο δέος του τέρατος της Lochness που φαίνεται να “εντοπίστηκε” πρώτη φορά το 1965, σαν ένα τεράστιο φίδι.

H Riva θεωρείται το μαργαριτάρι της Garda, η αρχόντισσα. Και πράγματι, η πόλη αυτή έχει μία αρχοντιά φυσική και ανεπιτήδευτη. Ειδικά το παραλίμνιο κομμάτι της είναι μαγευτικό.

Καθόμαστε για καφέ στην κυριολεξία πάνω στη λίμνη, στο Punta Lido και απολαμβάνουμε τη γαλήνη της λίμνης. Έχει αρκετή ζεστή 32 βαθμούς και ο κόσμος πιο κάτω κάνει μπάνιο στις παραλίες. Πραγματικά υπέροχες παραλίες αν σκεφτείς ότι βρίσκεσαι σε λίμνη. Πόσο ζήλεψα που δεν βούτηξα τότε αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος γιατί έπρεπε να φύγουμε για να βγει το πρόγραμμα της ημέρας. Ακόμα με στοιχειώνει η βουτιά που δεν έκανα εκεί!

Ξεκινήσαμε για τον καταρράκτη Cascate del Varone. Στην ουσία πρόκειται για πάρκο με είσοδο εντός του οποίου υπάρχει και ο καταρράκτης. Λουλούδια και φυτά παντού με τις αντίστοιχες ονομασίες τους. Θύμιζε βοτανικό κήπο. Όλα πολύ περιποιημένα και καθαρά. Ο καταρράκτης είναι εσωτερικός και έχουν δημιουργήσει μονοπάτι που φτάνεις τόσο στη βάση του όσο και στο υψηλότερο σημείο απ’ όπου πέφτει. Υπέροχος, αν και προσωπικά θα τον προτιμούσα φυσικό, χωρίς τα χρωματιστά φώτα που του έχουν βάλει. Σίγουρα πάντως έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά με τα μονοπάτια γιατί έχουν κάνει επισκέψιμο έναν καταρράκτη που λόγω της μορφολογίας που έχει, δεν θα ήταν επισκέψιμος αλλιώς.

Καθ' όλη τη διαδρομή εσωτερικά και ειδικά στο υψηλότερο σημείο το ντους από τον καταρράκτη είναι αρκετό για να γίνεις μούσκεμα σε λίγα λεπτά. Η αίσθηση όμως είναι τέλεια! Αν είναι μάλιστα και καλοκαίρι, δε σε νοιάζει καθόλου!

Συνεχίζουμε για το μεσαιωνικό χωριό – στολίδι Canale di Tenno. Ο χρόνος εδώ μοιάζει λες και σταμάτησε. Μου θύμισε τα σοκάκια στο κάστρο της Μονεμβασίας. Πραγματικά πανέμορφο!

Το χωριό είναι ένα κόσμημα. Κάθε στενάκι και μία έκπληξη. Δεν ξέρεις τι να πρωτοφωτογραφήσεις!

Όποιο άλλο χωριό ή πόλη συναντήσαμε αργότερα, θύμιζε περισσότερο Γερμανία – Αυστρία, παρά Ιταλία (λογικό λόγω της επιρροής και της προέλευσης των εδαφών). Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι σκόπιμα δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά γεγονότα παρά μόνο στο φυσικό κάλλος των μερών που επισκεφθήκαμε.

Λίγο πιο πάνω και η ομώνυμη Lago di Tenno η οποία λόγω των θερμοκρασιών που επικρατούσαν και της εποχής έσφυζε και αυτή από ζωή. Εντός της λίμνης υπάρχει και η λεγόμενη Neverland! Στη λίμνη υπάρχει ένα μικρό νησί αλλά κατά διαστήματα, όταν το νερό της λίμνης υποχωρεί, αναδύεται και ένα δεύτερο νησάκι που ονομάζεται 1986, από τη χρονιά κατά την οποία εντοπίστηκε για πρώτη φορά. Ως εκ τούτου, η λίμνη διαθέτει τη δική της "Χώρα του Ποτέ" που μερικές φορές τη βλέπεις και άλλες εξαφανίζεται!

Κατά την αναζήτησή μας για το ταξίδι μας, είχαμε πέσει σε μία φωτογραφία ενός δράκου φτιαγμένου από ξύλα και πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε. Ο Drago Vaia κατασκευάστηκε τον Νοεμβρίο 2021 από τον Ασιάτη γλύπτη Marco Martalar‎, στο πλαίσιο του έργου "Lavarone Green Land" από τα σπασμένα δέντρα του δάσους Triveneto που επλήγη από την τρομερή ‎‎καταιγίδα Vaia‎‎ του Οκτωβρίου 2018. Έχει ‎‎6 μέτρα ύψος, ‎‎μήκος 7 μέτρα‎‎ και οι διαστάσεις του όταν είσαι από κοντά είναι πράγματι εντυπωσιακές.

‎Μέσα από τον Drago Vaia, ‎‎ο Marco Martalar ήθελε‎‎ να στείλει ένα πολύ σαφές μήνυμα: “Tίποτα δεν διαρκεί για πάντα και όλα μεταμορφώνονται. Στην πραγματικότητα, το ‎‎ξύλο‎‎ του γλυπτού ‎‎δεν έχει υποστεί επεξεργασία και, με την πάροδο του χρόνου, θα διαβρωθεί λόγω της επίδρασης των ατμοσφαιρικών παραγόντων. Ως εκ τούτου, θα αλλάξει σχήμα και, μέσω ‎‎αποσύνθεσης‎‎, θα σχηματίσει νέα «τροφή» για το δάσος‎‎. Όπως διαπιστώσαμε και οι ίδιοι, το γλυπτό φαινεται αρκετα ευάλωτο ειδικα στα λεπτά σημεια π.χ φτερά, ουρά, άκρες. Δεν ξερω πόσο θα διατηρηθεί αλλα σιγουρα οχι για πολύ αν σκεφτεί κανεις κ τα ακραία φαινόμενα της περιοχής. Βέβαια με βαση τον δημιουργό του, ο σκοπός του δεν ειναι να διατηρηθεί. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα...

Στο δρόμο για τον δράκο.

How to train your dragon!!!

Ήταν σίγουρα ένα από τα highlight του ταξιδιού και ακόμα όχι τόσο γνωστό αξιοθέατο.

Συνεχίζουμε προς το γειτονικό χωριό Levico Terme με την ομώνυμη λίμνη του όπου κάναμε στάση για ποτάκι. Αυτή η λίμνη ήταν βαλτώδης. Δεν σε προσκαλούσε στα νερά της όπως οι άλλες που είχαμε δει ως τώρα. Όμως ήταν γραφική.

Ο καιρός μετά απο λίγο αρχίζει να αλλάζει δραματικά. Όταν φτάσαμε στην λίμνη είχε ζέστη όμως στο βάθος στα βουνά φαινόταν ο ουρανός να μαυρίζει. Μέσα σε μισή ώρα, σκοτείνιασε ο τόπος. Άρχισε πολύ δυνατός αέρας και δυνατή βροχή. Τόσο δυνατός που ξηλώθηκαν οι ψάθες από τις ομπρέλες, σήκωνε την άμμο και σήκωνε το νερό της λίμνης, ποτήρια και μπουκάλια σπάγανε ενώ η θερμοκρασία έπεσε κατακόρυφα. Πραγματικά δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Είχαμε εγκλωβιστεί στις τουαλέτες του μπαρ και δεν μπορούσαμε να πάμε στο αμάξι μας να φύγουμε. Μετά από 30’ όταν λίγο κόπασε το φαινόμενο, με τα πράγματά μας και εμάς να είμαστε παπιά, καταφέραμε να μπούμε στο αμάξι. Είχαμε αρκετό δρόμο, περίπου 2 ώρες μέχρι το Canazei οπού θα διανυκτερεύαμε.

Στο αρχικό πλάνο είχε σχεδιαστεί να πάρουμε τη γραφική διαδρομή μέσα από τα βουνά και να επισκεφθουμε και τη λίμνη Carezza. Με αυτόν τον καιρό όμως δεν υπήρχε περίπτωση να το διακινδυνέψουμε και έτσι επιλέξαμε την Autostrada όπου παρόλο που οδήγηση ήταν σχετικά ασφαλής είχαμε μειωμένη ορατότητα και πηγαίναμε αρκετά αργά. Οσο για τη λιμνη θα κοιτουσαμε αν μας εβγαινε στην επιστροφη να τη δουμε. Εξαλλου με αυτον τον καιρο δε θα ειχε και νόημα.

Το Canazei είναι ένα μεγάλο δημοφιλές θέρετρο σκι με δικό του χιονοδρομικό. Φτάνοντας εκεί, διαπιστώσαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω το καλοκαίρι. Η κοπέλα στην ρεσεψιόν γελούσε και απορούσε που ήμασταν με τα μαγιό και τις σαγιονάρες ενώ έξω είχε 9 βαθμούς . «Είστε λίγο καλοκαιρινοί για το Canazei. Εδώ το καλοκαίρι αργεί λίγο να μας επισκεφθεί» μας λέει γελώντας. Τι να σου λέω και σένα τώρα. Ότι ξεκινήσαμε από Riva με 32o όπου ο ιδρώτας σου γαργαλούσε την ραχοκοκκαλιά;

Ετοιμαστήκαμε γρήγορα και βγήκαμε για φαγητό. Ψάχναμε 30’ λεπτά και όλα κλειστά. Η ώρα 22:00, μη νομίζετε τίποτα μεσάνυχτα. Μετά πολλά βρήκαμε το μοναδικό μπαρο-μπυρο-φαγάδικο που ήταν ανοιχτό αλλά εν τέλει είχε κακό φαγητό. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι πέσαμε σε Έλληνα από Γερμανία που έκανε road trip με τις μηχανές και τους φίλους του και ειδικά η δική του χαρά ήταν απερίγραπτη. Πιάσαμε την κουβέντα, μας είπε την ιστορία της ζωής του, βγήκαμε και μερικές φωτογραφίες και επιστρέψαμε να ξεκουραστούμε μετά από μία μέρα που έμοιαζε ατελείωτη.

Αυτή ήταν και η πρώτη επαφή με τον τρελόκαιρο των Άλπεων που ακόμα και καλοκαίρι να πας, δεν σου εξασφαλίζει κανείς σταθερότητα στον καιρό και καλοκαιρία. Στους ορεινούς όγκους και μεταξύ αυτών, δημιουργούνται μικροκλίματα που ακόμα και μεταξύ μερικών μόνο χιλιομέτρων απόσταση, ο καιρός είναι εντελώς διαφορετικός!

 

[Sassenach77]

Να σπρώξω για να γράψεις;

 

[panlek30]

Να σπρώξω για να γράψεις;

Φευγω για Αφρικη σε 15 μερες και ψαχνομαι για εκει τωρα. Απο Σεπτεμβρη η συνεχεια...

 

[Rozaki@]

Φευγω για Αφρικη σε 15 μερες και ψαχνομαι για εκει τωρα. Απο Σεπτεμβρη η συνεχεια...

Ψάχνομαι για εκεί που πήγε, περιμένω με αγωνία για τη συνέχεια!!!