Lamprini74
Member
- Μηνύματα
- 45
- Likes
- 78
Καλημερα σ' ολους. Χρόνια τώρα διαβάζω με μεγάλη επιμέλεια τις συμβουλές σας, τις εντυπώσεις σας, τα ταξίδια και τις εμπειρίες σας. Συνέχεια σκεφτόμουν, "δεν γίνεται, εγώ δεν προσφέρω τίποτα, μόνο παίρνω, από δικές μου εμπειρίες...δεν προσφέρω τίποτα! Δεν πειράζει, ελεγα, στο επόμενο ταξίδι μου, θα γράψω και γω τις εντυπώσεις μου, στο επόμενο, στο επόμενο...." και να που επιτέλους έφτασε αυτή η στιγμή. Το ταξίδι μου είναι μικρό, ολίγον τι βιαστικά οργανωμένο και κακώς υπολογισμενο στα εξόδα, καθώς έκρυβε πολλές εκπλήξεις, δυσάρεστες οικονομικά. Ας ξεκινήσω λοιπόν με την οργάνωση του. Αρχικά να πω, πως από τον Νοέμβριο του 2017 οργάνωνα ενα 11ημερο ταξίδι στα Βαλκάνια και Σλοβενία το οποίο ναυάγησε άδοξα τον Μάιο του 2018, εξού και η καθυστέρηση στην οργάνωση του νέου ταξιδιού μας.
Λοιπόν, το ταξίδι έγινε από 25/07/2018 και διήρκησε μέχρι τις 31/07/2018, 6 διανυκτερεύσεις στη Βόρεια Ιταλία. Τον Μάιο κλείστηκαν τα αεροπορικά εισιτήρια (4 ατομα) από Σόφια - Περγκαμο και επιστροφή η ίδια. Η επιλογή της Σόφιας ως αεροδρόμιο έγινε λόγο της εγγύτητας του σπιτιού μας με τη Βουλγαρία και φυσικά της χαμηλότερης τιμής των εισιτηρίων με Wizz Air. Η διαμονή κλείστηκε ως εξής. Τρεις διανυκτερεύσεις Γένοβα, μεσω Airbnb, 2 διανυκτερεύσεις Βερόνα και 1 διανυκτέρευση Μιλάνο μεσω booking. To αυτοκίνητο κλείστηκε μέσω Εconomy cars ( να ναι καλα!) και αφορούσε ένα μεσαίας κατηγορίας αυτοκίνητο για 7 ημέρες με εταιρία ενοικιάσεως την Locauto ( τους κρατάω κακία!, λεπτομέρειες παρακάτω).
25/07/2018
Ξεκινάμε λοιπόν, με τα boarding pass ανα χείρας για πρωινή πτήση από Σόφια. Ώρα εγερτηρίου 1.30 τα ξημερώματα, καθότι η πτήση αναχωρούσε απο Σόφια περίπου 7.30 πμ. και έχουμε άγωστους δρόμους μπροστά μας. Το αυτοκίνητο μας είναι φορτωμένο αποβραδις με τα απαραιτητα. Φυσικά μόλις νύχτωσε εκείνο το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε καθόλου, μόνο περιμέναμε να πάει 1.30 για να ξεκινήσουμε. Ξεκινάμε, περνάμε τα σύνορα, βάζουμε βενζίνη, αγοράζουμε βινιέτα και τον απαραίτητο καφέ για τον δρόμο και ζορίζουμε τα παιδιά μας ( δύο εφηβάκια ) να κοιμηθούν. Ψιλή κουβεντούλα μεταξύ μας μέχρι το Σαντάνσκι Βουλγαρίας που είναι άνετος ο δρόμος και μετά αρχίζει ο στενός δρόμος, μουσική στο ραδιόφωνο και πολύ προσοχή, καθώς τα φορτηγά πάνε σαν παλαβά σε δρόμους που εκείνοι γνωρίζουν καλά. Πορεία σταθερή για Σόφια, κοιτώντας πάντα τις πινακίδες στο δρόμο. Μετά από δυο ώρες περίπου, φτάνοντας κοντά στη Σόφια, ενεργοποιούμε τα navigator στα κινητά μας για να είμαστε σίγουροι. Πινακίδες για αεροδρόμιο Σόφιας πουθενά, τουλάχιστον δεν τις είδαμε εμείς. Ξαφνικά, βρισκόμαστε στο πρώτο δίλημμα. Το ένα navigator μας καλεί να στρίψουμε δεξιά ενώ το άλλο κάθεται σιωπηλό δείχνοντας σταθερά ευθεία πορεία. Τι κάνουμε; πινακίδα για αεροδρόμιο πουθενά. Γρήγορα αποφασίζουμε να στρίψουμε, αλλά είναι αυτός ο δρόμος μας; πολλές λακκούβες βρε παιδί μου για δρόμο που οδηγεί σε αεροδρόμιο! το navigator αρχίζει τα τρελά του, για μισή ώρα περίπου περιδιαβαίνουμε σε σκοτεινό δρόμο χωρίς κίνηση στις 4 περίπου τα ξημερώματα χωρίς να βλέπουμε κανένα σημάδι ζωής, κίνησης, αεροδρομίου....nada! Μπαίνουμε σιγά σιγά στα προάστεια της Σόφια, το navigator μια μας χάνει μια μας βρίσκει και μεις κολλάμε τις μύτες μας στα τζάμια να καταλαβούμε που βρισκόμαστε. Σταματάμε, ξεκινάμε, ρωτάμε έναν οδηγό ξενύχτη που δεν μας καταλαβαίνει και στο τέλος βρίσκουμε τον σωτήρα μας. Εναν οδηγό ταξί! Κολλέγκα, αεροπορτο; Ελα! μας απαντά και πατάει γκάζι! Μετά δέκα λεπτά...τσουπ! Πινακιδα. Αεροδρόμιο Σόφιας μπροστά μας. Μπλαγκουνταριά, του φωνάζουμε και περιχαρεις συνεχίζουμε για το τερμιναλ που γράφει το boarding pass μας. Τι ωραία! σκεφτόμαστε, φτάσαμε και νωρίς. Ξυπνάμε τα παιδιά στα τελευταία 2 χλμ και βάζουμε πλώρη για το πάρκινγκ του αεροδρομίου. Παρκάρουμε, κατεβάζουμε τις βαλίτσες μας κ εισερχόμαστε στο τερμιναλ. Πάμε να πάρουμε αλλον έναν καφέ; Γιατί όχι; Κάτσε να δούμε την πτήση μας στις ανακοινώσεις αναχωρήσεων πρωτα, λέω εγώ. Bergamo, Bergamo που είσαι Bergamo; Bergamo πουθενά. Έλα γρήγορα φωνάζω στον άντρα μου, καμία πτήση δεν φεύγει για Bergamo.
Οριστε.....
Αυριο η συνέχεια
.....Κοιτάμε τα boarding pass που έχουμε στα χέρια μας, βλέπουμε τέρμιναλ χ, κοιτάμε γύρω μας τις πινακίδες τερμιναλ χ, οκ σκεφτόμαστε στο σωστό είμαστε... η πτήση μας όμως που είναι; Ρωτάμε στις πληροφορίες,...No no, μας λεει, you are in the wrong terminal. What? Τέλος πάντων, το άλλο τερμιναλ είναι κανά δυο χλμ πίσω μας, οπότε παίρνουμε τις βαλιτσούλες μας και πίσω στο πάρκινγκ, μπαίνουμε στ' αμάξι και κατευθυνόμαστε στο άλλο τέρμιναλ. Ξαναπαρκάρουμε και μπαίνουμε πηγαίνοντας κατευθείαν στον πίνακα ανακοινώσεων, όπου βλέπουμε το πολυπόθητο Bergamo. Καταλάβαμε πως στα εισιτήρια μας ήταν λάθος τερμιναλ τυπωμένο. Αγοράζουμε καφέ και μην έχοντας λέβα πληρώνουμε με κάρτα ( πανάκριβος μας βγήκε), πηγαίνουμε στην αίθουσα αναμονής και περιμένουμε. Η πτήση μας αναχωρεί στην ώρα της, είναι άνετη, τσιμπάμε και μισή ωρίτσα έναν υπνάκο και προσγειωνόμαστε Bergamo. Με το voucher στα χέρια πηγαίνουμε στην εταιρία για το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε και μετά από μισή ώρα φεύγουμε οδηγώντας ένα Polo. Βάζουμε τα navigator μας και στοχεύουμε τη Γένοβα. Αυτοκινητόδρομοι μεγάλοι, κίνηση απίστευτη, αλλά άνετη οδήγηση σε μεγάλες ευθείες. Μια ώρα πριν την Γένοβα σταματάμε για καφέ και παίρνουμε τηλέφωνο στον ιδιοκτήτη του Airbnb για να οριστεί η ώρα του ραντεβού και το σημείο συνάντησης. Πριν την Γένοβα μπαίνουμε σε στενό δρόμο που στριφογυρίζει στις παρυφές ενός λόφου, ακολουθώντας ένα ποτάμι, σ' ένα τοπίο που θυμίζει Τέμπη με πανέμορφα μικρά χωριά ψηλά που θυμίζουν Τοσκάνη. Λίγο πριν τη 1 το μεσημέρι μπαίνουμε Γένοβα, οδηγώντας σε μια αερογέφυρα δίπλα στη θάλασσα, αγναντεύοντας τα ζωγραφισμένα σπίτια της παλιάς πόλης από ψηλά. Τι υπέροχη που φαίνεται, απλωμένη από τη θάλασσα μέχρι τους μακρινούς λόφους! Χρωματισμένα διώροφα παλαιά σπίτια, με στενά σοκάκια ανάμεσα τους που νομίζεις πως χωρά ένας άνθρωπος μονάχα, ένα ξύλινο πλοίο στην προκυμαία και το ενυδρείο να δεσπόζει στην πλευρα της θάλασσας. Όμορφη η πρώτη μας εντύπωση λοιπόν. Κατευθυνόμαστε στο σημείο συνάντησης για το μέρος που θα μείνουμε, παρκάρουμε το αυτοκίνητο ακριβώς εκεί που θέλουμε, γνωρίζουμε την ιδιοκτήτρια, η οποία μας ανεβάζει στο διαμέρισμα. Όμορφο διαμέρισμα, μέσα σε ένα παλιό μοναστηριακό κτίσμα. Ξανακατεβαίνουμε να πάρουμε τις βαλίτσες από το αυτοκίνητο και βλέπουμε έναν ένστολο μπροστά στο αμάξι μας να (τι άλλο) να μας γράφει για παράνομο παρκάρισμα. Prego, prego, ξεκινάμε για ένα λεπτό το αφήσαμε! Αυτός δεν μιλάει Αγγλικά, εμείς δεν ξέρουμε Ιταλικά, τώρα μας έγραψε δεν μας έγραψε δεν καταλάβαμε! Βάλαμε παρκοκάρτα και ανεβάσαμε τα πράγματά μας πάνω. Μισή ώρα ξεκούραση και φεύγουμε για την πρώτη γνωριμία με την πόλη. Κόβουμε βόλτες στις παρυφές της παλιάς πόλης της Γένοβας, στα όρια με τη μοντέρνα πόλη, η οποία είναι γεμάτη πεζόδρομους, καταστήματα και κόσμο. Η πείνα αρχίζει και μας θερίζει, οποτε πηγαίνουμε σε μια τραττορία, την οποία είχα βρει πριν φύγουμε από Ελλάδα. Πολύ νόστιμο φαγητό με μικρές μερίδες ωστόσο και ένα υπέροχο pesto genovese. Τρώμε και κάνοντας άλλη μία μεγάλη βόλτα γυρίζουμε για λιγο ύπνο στο διαμέρισμα. Κατά τις 6 το απόγευμα, βγαίνω να ψωνίζω πέντε βασικά πράγματα για την τριήμερη διαμονή μας και όλοι μαζί ξεκινάμε για μια καλύτερη γνωριμία με την παλιά Γένοβα. Μεγάλα palazzo με κήπους και τεράστιες ξύλινες πόρτες με ρόπτρα, αναγεννησιακά κτίρια με πλούσιο διάκοσμο, φαρδείς πεζόδρομοι , η via garibaldi, η πλατεία ferrari, παλάτια, εκκλησίες, μεσαιωνικά δρομάκια ανήλιαγα και στενά, πολύ ιδιαίτερη η παλιά πόλη και τεράστια. Μετά από πέντε ώρες περπατήματος, λέμε να ξαποστάσουμε λίγο αλλά έχουμε ξεχάσει ότι τα εστιατόρια κλείνουν αυστηρά στις 10, οπότε χαζοτσιμπάμε κάτι στο πόδι και γυρίζουμε ξεθεωμένοι για ύπνο. Τέλος της πρώτης μας μέρας με πολύ ωραίες εντυπώσεις από τη γενέτειρα του Κολόμβου.
26/07/2018
Την επομένη το πρωϊ ξυπνάω από τις 7.30 για να βάλω νέα παρκοκάρτα στο αυτοκίνητο και αφου τρώμε ένα γερό πρωϊνό ξεκινάμε για το περίφημο ενυδρείο. Σε 20 λεπτά εκδίδουμε τα εισιτήρια μας και μπαίνουμε μέσα ακολουθώντας την προτεινόμενη διαδρομή. Θαλάσσια είδη της Μεσογείου, τροπικά ψάρια, καρχαριοειδή, φώκιες, δελφίνια, διάφορα άγνωστα και γνωστά ψάρια, μια μεγάλη χαμηλή πισίνα όπου τα παιδιά ενθαρρύνονται να βάλουν τα χέρια τους μέσα και να πιάσουν τα καλκάνια και τις γλώσσες που μάταια προσπαθούν να αποφύγουν τα χάδια των παιδιών, η μεγάλη πισίνα κλειστή λόγω συντήρησης, όλα αυτά μας απορρόφησαν για τρεις γεμάτες ώρες. Βγαίνοντας γεμάτοι από εικόνες στο μυαλό και φωτογραφίες στη φωτογραφική και τα κινητά, μας πιάνει μια μικρή πείνα και τρώμε στο χέρι, τι άλλο ; θαλασσινά και ψιλά ψαράκια τηγανητά στη λαδόκολλα. Κάτι σαν fish and chips, θεσπέσιο! Επιστρέφοντας νωχελικά προς το διαμέρισμα , χανόμαστε στα στενά σοκάκια της πόλης και χορταίνουμε μυρωδιές και εικόνες. Παίρνουμε μαγιό για να πάμε για μπάνιο και πάμε στο αυτοκίνητο. Α! ένα χαρτάκι πάνω στο μπαμπριζ του αυτοκινήτου μας περιμένει. Σταματάμε έναν Ιταλο να μας εξηγήσει το σημείωμα που είναι στα Ιταλικά και μας λέει σε άπταιστα Αγγλικά. " Oh! it's says that another car hit yours' and left". Δεύτερο What! σε αυτό το ταξίδι αναφωνούμε και βλέπουμε τη ζημιά στο αυτοκίνητο μας. Οκ, ένας Ιταλός μας χτύπησε, ενώ είμαστε σε κανονική θέση παρκαρισμένοι και την κοπάνησε. Γρήγορα τηλεφωνούμε στη Locauto όπου ένας υπάλληλος σε σπαστά Αγγλικά μας λέει να συμπληρώσουμε τη φόρμα που υπάρχει μέσα στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και να το στείλουμε με φαξ στην εταιρία. Ψάχνουμε, βρίσκουμε τη φόρμα, η οποία είναι μόνο στα Ιταλικά, κάτι σαν τη δική μας φιλική δήλωση συμβάντος από ότι καταλάβαμε. Ξαναπαίρνουμε τηλέφωνο προσπαθώντας να εξηγήσουμε ότι δεν ξέρουμε Ιταλικά και ότι ο άλλος οδηγός έχει φύγει, ωστόσο ο υπάλληλος επιμένει στην πρώτη του δήλωση και κλείνει το τηλέφωνο. Αστο για μετά οταν γυρίσουμε στο διαμέρισμα σκεφτόμαστε και φευγουμε για μπάνιο Δυτικά. Περνάμε από την αερογέφυρα που έπεσε πρόσφατα έξω από τη Γένοβα και χαζεύουμε το τοπίο. Ωραίος αυτοκινητόδρομος, λίγο δύσκολος βέβαια, καθώς τη κάθε αερογέφυρα τη διαδέχεται ένα τούνελ και πάλι αερογέφυρα και πάλι τούνελ και το navigator τρελαίνεται και μας βγάζει ότι οδηγούμε πάνω στη θάλασσα. Αποφασίζουμε να βγούμε από τον αυτοκινητόδρομο και να οδηγήσουμε κοντά στη θάλασσα. Περνάμε από όμορφα παραθαλάσσια χωριά με οργανωμένες παραλίες και εστιατόρια. Αποφασίζουμε να σταματήσουμε στην περιοχή Noli, όπου βρίσκουμε μια ωραία παραλία για μπάνιο. Βουτάμε και χαιρόμαστε τη θάλασσα. Αφού ευχαριστηθήκαμε το μπάνιο μας, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και συνεχίζουμε δυτικά όπου και βρίσκουμε ένα πολύ γραφικό χωριό με πανέμορφα σπίτια και πεζοδρόμους, τo Finale Ligure. Εκεί μας πιάνει η νύχτα και η πείνα μαζί! Τρώμε την καλύτερη πίτσα που υπάρχει, σε μια πιτσαρία που συχνάζουν μόνο Ιταλοί και επιστρέφουμε στη Γενοβα μετά τη μία τα μεσάνυχτα. Πότε τέλειωσε και αυτή η μέρα, δεν το καταλάβαμε.
27/07/2018
Την επόμενη μέρα, ξυπνάω και πάλι νωρίς για την παρκοκάρτα του αυτοκινήτου και κατεβαίνω σε έναν φούρνο, που έχω εντοπίσει από προχθές, παίρνω το χαρτάκι με το νούμερο της σειράς μου και χαζεύω τη βιτρίνα του φούρνου. Αγοράζω 7-8 διαφορετικές φοκάτσιες με το κιλό. Απίθανες φοκάτσιες! Τι διαφορετικές γεύσεις! με γέμιση προσούτο, παρμεζάνα, πέστο, κ.α. φανταστικές. Δοκιμάζουμε από όλες στο διαμέρισμά μας και οργανωνόμαστε και την σημερινή μας εκδρομή. Το πρόγραμμα μας λέει μπάνιο στη θάλασσα και Cinque Terre. Πρώτα όμως έχουμε το τρακάρισμα στο αμάξι να σκεφτούμε. Πηγαίνουμε λοιπόν στο αερόδρομιο της Γένοβας για να βρούμε τον εκεί αντιπρόσωπο της Locauto. Βγάζει φωτογραφία το αμάξι, συμπληρώνουμε σε μια λευκή κόλλα την περιγραφή του συμβάντος και μας διώχνει, λέγοντας μας πως θα τα στείλει στο Bergamo για τις υπόλοιπες διαδικασίες. Ξεκινάμε λοιπόν από το αεροδρόμιο με κατεύθυνση τo Levanto, από όπου αποφασίσαμε να πάρουμε το τρένο για Cinque Terre. Την αράζουμε πρώτα για 2 ωρίτσες στη θάλασσα και μετά πάμε στο σταθμό των τρένων, όπου παρκάρουμε το αυτοκίνητο, παίρνουμε τα απαραίτητα και εφοδιαζόμαστε με την κάρτα Cinque Terre. Αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε από το πιο μακρινό χωριό και σιγά σιγά να γυρίζουμε προς τα πίσω και όπου θέλουμε να κάνουμε στάση. Μπαίνουμε στο τρένο χωρίς air condition με πολύ ζέστη και ενώ περιμένουμε να χαζεύουμε τη θάλασσα στη διαδρομή μια και το τρένο κινείται δίπλα της, μπαίνουμε σε διαδοχικά τούνελ με μόνες εξωτερικές στάσεις τα υπόλοιπα χωριά. Ο κόσμος πολύς, με μαγιό, μικρές τσάντες στις πλάτες και έντονη βαβούρα. Φτάνουμε στο Riomaggiore. Τι απίστευτο χωριό. Στενό, με ψηλά έντονα χρωματισμένα σπίτια, ανηφοριές και στενά δρομάκια που σε οδηγούν στο πάνω μέρος του χωριού, καθώς και μπροστά στη θάλασσα. Πανέμορφο τοπίο με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Ανεβοκατεβαίνουμε μέσα στη ζέστη τα δρομάκια και τα απότομα σκαλιά, ωστόσο η αίσθηση είναι υπέροχη. Μετά από δυο ώρες αποφασίζουμε να μετακινηθούμε στο επόμενο χωριό τη Manarola. Τόσο ίδιο στην πρώτη εντύπωση και τόσο διαφορετικό στη συνέχεια. ¨Εφηβοι κάναν βουτιές στη θάλασσα από τα βράχια και τα χειροκροτήματα αντιλαλούσαν παντού. Τα σπίτια σκαρφαλωμένα πάνω στο βράχο, κολλητά το ένα πάνω στο άλλο και όμορφα μικρά μαγαζάκια που πλήθος επιλογές και παγωτό, καφέ ή φαγητό. Αφού χορταίνουμε βόλτες, φωτογραφίες και ένα δροσερό παγωτό, ανεβαίνουμε και πάλι στο τρένο για την Vernazza. Εδώ το τοπίο και πάλι αλλάζει. Υπάρχει πρόσβαση μέσω μιας μικρής πλατείας στην παραλία, όπου αρκετός κόσμος κάνει το μπάνιο του. Πιο ήσυχα τα πράγματα εδώ, χωρίς φυσικά να λείπει το έντονο πλήθος και από εδώ. Σουλατσάρουμε πάνω -κάτω στον κεντρικό δρόμο, χωρίς να κάνουμε μπάνιο. Αποφασίζουμε πως τρία από τα χωριά είναι αρκετά και επιστρέφουμε με το τρένο στο Levanto. Το Levanto, το βρήκαμε πολύ συμπαθητικό με μεγάλη απλωμένη παραλία μπροστά και κατάφυτους δρόμους που οδηγούν στη θάλασσα. Βρίσκουμε ένα ωραίο καφέ εστιατόριο πάνω στην άμμο και αράζουμε για πίτσες. Απολαμβάνουμε τη δύση του ηλίου μέσα στη θάλασσα και χορτασμένοι από τα πάντα, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε στη Γένοβα, πάλι κοντά στα μεσάνυχτα.
Λοιπόν, το ταξίδι έγινε από 25/07/2018 και διήρκησε μέχρι τις 31/07/2018, 6 διανυκτερεύσεις στη Βόρεια Ιταλία. Τον Μάιο κλείστηκαν τα αεροπορικά εισιτήρια (4 ατομα) από Σόφια - Περγκαμο και επιστροφή η ίδια. Η επιλογή της Σόφιας ως αεροδρόμιο έγινε λόγο της εγγύτητας του σπιτιού μας με τη Βουλγαρία και φυσικά της χαμηλότερης τιμής των εισιτηρίων με Wizz Air. Η διαμονή κλείστηκε ως εξής. Τρεις διανυκτερεύσεις Γένοβα, μεσω Airbnb, 2 διανυκτερεύσεις Βερόνα και 1 διανυκτέρευση Μιλάνο μεσω booking. To αυτοκίνητο κλείστηκε μέσω Εconomy cars ( να ναι καλα!) και αφορούσε ένα μεσαίας κατηγορίας αυτοκίνητο για 7 ημέρες με εταιρία ενοικιάσεως την Locauto ( τους κρατάω κακία!, λεπτομέρειες παρακάτω).
25/07/2018
Ξεκινάμε λοιπόν, με τα boarding pass ανα χείρας για πρωινή πτήση από Σόφια. Ώρα εγερτηρίου 1.30 τα ξημερώματα, καθότι η πτήση αναχωρούσε απο Σόφια περίπου 7.30 πμ. και έχουμε άγωστους δρόμους μπροστά μας. Το αυτοκίνητο μας είναι φορτωμένο αποβραδις με τα απαραιτητα. Φυσικά μόλις νύχτωσε εκείνο το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε καθόλου, μόνο περιμέναμε να πάει 1.30 για να ξεκινήσουμε. Ξεκινάμε, περνάμε τα σύνορα, βάζουμε βενζίνη, αγοράζουμε βινιέτα και τον απαραίτητο καφέ για τον δρόμο και ζορίζουμε τα παιδιά μας ( δύο εφηβάκια ) να κοιμηθούν. Ψιλή κουβεντούλα μεταξύ μας μέχρι το Σαντάνσκι Βουλγαρίας που είναι άνετος ο δρόμος και μετά αρχίζει ο στενός δρόμος, μουσική στο ραδιόφωνο και πολύ προσοχή, καθώς τα φορτηγά πάνε σαν παλαβά σε δρόμους που εκείνοι γνωρίζουν καλά. Πορεία σταθερή για Σόφια, κοιτώντας πάντα τις πινακίδες στο δρόμο. Μετά από δυο ώρες περίπου, φτάνοντας κοντά στη Σόφια, ενεργοποιούμε τα navigator στα κινητά μας για να είμαστε σίγουροι. Πινακίδες για αεροδρόμιο Σόφιας πουθενά, τουλάχιστον δεν τις είδαμε εμείς. Ξαφνικά, βρισκόμαστε στο πρώτο δίλημμα. Το ένα navigator μας καλεί να στρίψουμε δεξιά ενώ το άλλο κάθεται σιωπηλό δείχνοντας σταθερά ευθεία πορεία. Τι κάνουμε; πινακίδα για αεροδρόμιο πουθενά. Γρήγορα αποφασίζουμε να στρίψουμε, αλλά είναι αυτός ο δρόμος μας; πολλές λακκούβες βρε παιδί μου για δρόμο που οδηγεί σε αεροδρόμιο! το navigator αρχίζει τα τρελά του, για μισή ώρα περίπου περιδιαβαίνουμε σε σκοτεινό δρόμο χωρίς κίνηση στις 4 περίπου τα ξημερώματα χωρίς να βλέπουμε κανένα σημάδι ζωής, κίνησης, αεροδρομίου....nada! Μπαίνουμε σιγά σιγά στα προάστεια της Σόφια, το navigator μια μας χάνει μια μας βρίσκει και μεις κολλάμε τις μύτες μας στα τζάμια να καταλαβούμε που βρισκόμαστε. Σταματάμε, ξεκινάμε, ρωτάμε έναν οδηγό ξενύχτη που δεν μας καταλαβαίνει και στο τέλος βρίσκουμε τον σωτήρα μας. Εναν οδηγό ταξί! Κολλέγκα, αεροπορτο; Ελα! μας απαντά και πατάει γκάζι! Μετά δέκα λεπτά...τσουπ! Πινακιδα. Αεροδρόμιο Σόφιας μπροστά μας. Μπλαγκουνταριά, του φωνάζουμε και περιχαρεις συνεχίζουμε για το τερμιναλ που γράφει το boarding pass μας. Τι ωραία! σκεφτόμαστε, φτάσαμε και νωρίς. Ξυπνάμε τα παιδιά στα τελευταία 2 χλμ και βάζουμε πλώρη για το πάρκινγκ του αεροδρομίου. Παρκάρουμε, κατεβάζουμε τις βαλίτσες μας κ εισερχόμαστε στο τερμιναλ. Πάμε να πάρουμε αλλον έναν καφέ; Γιατί όχι; Κάτσε να δούμε την πτήση μας στις ανακοινώσεις αναχωρήσεων πρωτα, λέω εγώ. Bergamo, Bergamo που είσαι Bergamo; Bergamo πουθενά. Έλα γρήγορα φωνάζω στον άντρα μου, καμία πτήση δεν φεύγει για Bergamo.
Οριστε.....
Αυριο η συνέχεια
.....Κοιτάμε τα boarding pass που έχουμε στα χέρια μας, βλέπουμε τέρμιναλ χ, κοιτάμε γύρω μας τις πινακίδες τερμιναλ χ, οκ σκεφτόμαστε στο σωστό είμαστε... η πτήση μας όμως που είναι; Ρωτάμε στις πληροφορίες,...No no, μας λεει, you are in the wrong terminal. What? Τέλος πάντων, το άλλο τερμιναλ είναι κανά δυο χλμ πίσω μας, οπότε παίρνουμε τις βαλιτσούλες μας και πίσω στο πάρκινγκ, μπαίνουμε στ' αμάξι και κατευθυνόμαστε στο άλλο τέρμιναλ. Ξαναπαρκάρουμε και μπαίνουμε πηγαίνοντας κατευθείαν στον πίνακα ανακοινώσεων, όπου βλέπουμε το πολυπόθητο Bergamo. Καταλάβαμε πως στα εισιτήρια μας ήταν λάθος τερμιναλ τυπωμένο. Αγοράζουμε καφέ και μην έχοντας λέβα πληρώνουμε με κάρτα ( πανάκριβος μας βγήκε), πηγαίνουμε στην αίθουσα αναμονής και περιμένουμε. Η πτήση μας αναχωρεί στην ώρα της, είναι άνετη, τσιμπάμε και μισή ωρίτσα έναν υπνάκο και προσγειωνόμαστε Bergamo. Με το voucher στα χέρια πηγαίνουμε στην εταιρία για το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε και μετά από μισή ώρα φεύγουμε οδηγώντας ένα Polo. Βάζουμε τα navigator μας και στοχεύουμε τη Γένοβα. Αυτοκινητόδρομοι μεγάλοι, κίνηση απίστευτη, αλλά άνετη οδήγηση σε μεγάλες ευθείες. Μια ώρα πριν την Γένοβα σταματάμε για καφέ και παίρνουμε τηλέφωνο στον ιδιοκτήτη του Airbnb για να οριστεί η ώρα του ραντεβού και το σημείο συνάντησης. Πριν την Γένοβα μπαίνουμε σε στενό δρόμο που στριφογυρίζει στις παρυφές ενός λόφου, ακολουθώντας ένα ποτάμι, σ' ένα τοπίο που θυμίζει Τέμπη με πανέμορφα μικρά χωριά ψηλά που θυμίζουν Τοσκάνη. Λίγο πριν τη 1 το μεσημέρι μπαίνουμε Γένοβα, οδηγώντας σε μια αερογέφυρα δίπλα στη θάλασσα, αγναντεύοντας τα ζωγραφισμένα σπίτια της παλιάς πόλης από ψηλά. Τι υπέροχη που φαίνεται, απλωμένη από τη θάλασσα μέχρι τους μακρινούς λόφους! Χρωματισμένα διώροφα παλαιά σπίτια, με στενά σοκάκια ανάμεσα τους που νομίζεις πως χωρά ένας άνθρωπος μονάχα, ένα ξύλινο πλοίο στην προκυμαία και το ενυδρείο να δεσπόζει στην πλευρα της θάλασσας. Όμορφη η πρώτη μας εντύπωση λοιπόν. Κατευθυνόμαστε στο σημείο συνάντησης για το μέρος που θα μείνουμε, παρκάρουμε το αυτοκίνητο ακριβώς εκεί που θέλουμε, γνωρίζουμε την ιδιοκτήτρια, η οποία μας ανεβάζει στο διαμέρισμα. Όμορφο διαμέρισμα, μέσα σε ένα παλιό μοναστηριακό κτίσμα. Ξανακατεβαίνουμε να πάρουμε τις βαλίτσες από το αυτοκίνητο και βλέπουμε έναν ένστολο μπροστά στο αμάξι μας να (τι άλλο) να μας γράφει για παράνομο παρκάρισμα. Prego, prego, ξεκινάμε για ένα λεπτό το αφήσαμε! Αυτός δεν μιλάει Αγγλικά, εμείς δεν ξέρουμε Ιταλικά, τώρα μας έγραψε δεν μας έγραψε δεν καταλάβαμε! Βάλαμε παρκοκάρτα και ανεβάσαμε τα πράγματά μας πάνω. Μισή ώρα ξεκούραση και φεύγουμε για την πρώτη γνωριμία με την πόλη. Κόβουμε βόλτες στις παρυφές της παλιάς πόλης της Γένοβας, στα όρια με τη μοντέρνα πόλη, η οποία είναι γεμάτη πεζόδρομους, καταστήματα και κόσμο. Η πείνα αρχίζει και μας θερίζει, οποτε πηγαίνουμε σε μια τραττορία, την οποία είχα βρει πριν φύγουμε από Ελλάδα. Πολύ νόστιμο φαγητό με μικρές μερίδες ωστόσο και ένα υπέροχο pesto genovese. Τρώμε και κάνοντας άλλη μία μεγάλη βόλτα γυρίζουμε για λιγο ύπνο στο διαμέρισμα. Κατά τις 6 το απόγευμα, βγαίνω να ψωνίζω πέντε βασικά πράγματα για την τριήμερη διαμονή μας και όλοι μαζί ξεκινάμε για μια καλύτερη γνωριμία με την παλιά Γένοβα. Μεγάλα palazzo με κήπους και τεράστιες ξύλινες πόρτες με ρόπτρα, αναγεννησιακά κτίρια με πλούσιο διάκοσμο, φαρδείς πεζόδρομοι , η via garibaldi, η πλατεία ferrari, παλάτια, εκκλησίες, μεσαιωνικά δρομάκια ανήλιαγα και στενά, πολύ ιδιαίτερη η παλιά πόλη και τεράστια. Μετά από πέντε ώρες περπατήματος, λέμε να ξαποστάσουμε λίγο αλλά έχουμε ξεχάσει ότι τα εστιατόρια κλείνουν αυστηρά στις 10, οπότε χαζοτσιμπάμε κάτι στο πόδι και γυρίζουμε ξεθεωμένοι για ύπνο. Τέλος της πρώτης μας μέρας με πολύ ωραίες εντυπώσεις από τη γενέτειρα του Κολόμβου.
Την επομένη το πρωϊ ξυπνάω από τις 7.30 για να βάλω νέα παρκοκάρτα στο αυτοκίνητο και αφου τρώμε ένα γερό πρωϊνό ξεκινάμε για το περίφημο ενυδρείο. Σε 20 λεπτά εκδίδουμε τα εισιτήρια μας και μπαίνουμε μέσα ακολουθώντας την προτεινόμενη διαδρομή. Θαλάσσια είδη της Μεσογείου, τροπικά ψάρια, καρχαριοειδή, φώκιες, δελφίνια, διάφορα άγνωστα και γνωστά ψάρια, μια μεγάλη χαμηλή πισίνα όπου τα παιδιά ενθαρρύνονται να βάλουν τα χέρια τους μέσα και να πιάσουν τα καλκάνια και τις γλώσσες που μάταια προσπαθούν να αποφύγουν τα χάδια των παιδιών, η μεγάλη πισίνα κλειστή λόγω συντήρησης, όλα αυτά μας απορρόφησαν για τρεις γεμάτες ώρες. Βγαίνοντας γεμάτοι από εικόνες στο μυαλό και φωτογραφίες στη φωτογραφική και τα κινητά, μας πιάνει μια μικρή πείνα και τρώμε στο χέρι, τι άλλο ; θαλασσινά και ψιλά ψαράκια τηγανητά στη λαδόκολλα. Κάτι σαν fish and chips, θεσπέσιο! Επιστρέφοντας νωχελικά προς το διαμέρισμα , χανόμαστε στα στενά σοκάκια της πόλης και χορταίνουμε μυρωδιές και εικόνες. Παίρνουμε μαγιό για να πάμε για μπάνιο και πάμε στο αυτοκίνητο. Α! ένα χαρτάκι πάνω στο μπαμπριζ του αυτοκινήτου μας περιμένει. Σταματάμε έναν Ιταλο να μας εξηγήσει το σημείωμα που είναι στα Ιταλικά και μας λέει σε άπταιστα Αγγλικά. " Oh! it's says that another car hit yours' and left". Δεύτερο What! σε αυτό το ταξίδι αναφωνούμε και βλέπουμε τη ζημιά στο αυτοκίνητο μας. Οκ, ένας Ιταλός μας χτύπησε, ενώ είμαστε σε κανονική θέση παρκαρισμένοι και την κοπάνησε. Γρήγορα τηλεφωνούμε στη Locauto όπου ένας υπάλληλος σε σπαστά Αγγλικά μας λέει να συμπληρώσουμε τη φόρμα που υπάρχει μέσα στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και να το στείλουμε με φαξ στην εταιρία. Ψάχνουμε, βρίσκουμε τη φόρμα, η οποία είναι μόνο στα Ιταλικά, κάτι σαν τη δική μας φιλική δήλωση συμβάντος από ότι καταλάβαμε. Ξαναπαίρνουμε τηλέφωνο προσπαθώντας να εξηγήσουμε ότι δεν ξέρουμε Ιταλικά και ότι ο άλλος οδηγός έχει φύγει, ωστόσο ο υπάλληλος επιμένει στην πρώτη του δήλωση και κλείνει το τηλέφωνο. Αστο για μετά οταν γυρίσουμε στο διαμέρισμα σκεφτόμαστε και φευγουμε για μπάνιο Δυτικά. Περνάμε από την αερογέφυρα που έπεσε πρόσφατα έξω από τη Γένοβα και χαζεύουμε το τοπίο. Ωραίος αυτοκινητόδρομος, λίγο δύσκολος βέβαια, καθώς τη κάθε αερογέφυρα τη διαδέχεται ένα τούνελ και πάλι αερογέφυρα και πάλι τούνελ και το navigator τρελαίνεται και μας βγάζει ότι οδηγούμε πάνω στη θάλασσα. Αποφασίζουμε να βγούμε από τον αυτοκινητόδρομο και να οδηγήσουμε κοντά στη θάλασσα. Περνάμε από όμορφα παραθαλάσσια χωριά με οργανωμένες παραλίες και εστιατόρια. Αποφασίζουμε να σταματήσουμε στην περιοχή Noli, όπου βρίσκουμε μια ωραία παραλία για μπάνιο. Βουτάμε και χαιρόμαστε τη θάλασσα. Αφού ευχαριστηθήκαμε το μπάνιο μας, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και συνεχίζουμε δυτικά όπου και βρίσκουμε ένα πολύ γραφικό χωριό με πανέμορφα σπίτια και πεζοδρόμους, τo Finale Ligure. Εκεί μας πιάνει η νύχτα και η πείνα μαζί! Τρώμε την καλύτερη πίτσα που υπάρχει, σε μια πιτσαρία που συχνάζουν μόνο Ιταλοί και επιστρέφουμε στη Γενοβα μετά τη μία τα μεσάνυχτα. Πότε τέλειωσε και αυτή η μέρα, δεν το καταλάβαμε.
27/07/2018
Την επόμενη μέρα, ξυπνάω και πάλι νωρίς για την παρκοκάρτα του αυτοκινήτου και κατεβαίνω σε έναν φούρνο, που έχω εντοπίσει από προχθές, παίρνω το χαρτάκι με το νούμερο της σειράς μου και χαζεύω τη βιτρίνα του φούρνου. Αγοράζω 7-8 διαφορετικές φοκάτσιες με το κιλό. Απίθανες φοκάτσιες! Τι διαφορετικές γεύσεις! με γέμιση προσούτο, παρμεζάνα, πέστο, κ.α. φανταστικές. Δοκιμάζουμε από όλες στο διαμέρισμά μας και οργανωνόμαστε και την σημερινή μας εκδρομή. Το πρόγραμμα μας λέει μπάνιο στη θάλασσα και Cinque Terre. Πρώτα όμως έχουμε το τρακάρισμα στο αμάξι να σκεφτούμε. Πηγαίνουμε λοιπόν στο αερόδρομιο της Γένοβας για να βρούμε τον εκεί αντιπρόσωπο της Locauto. Βγάζει φωτογραφία το αμάξι, συμπληρώνουμε σε μια λευκή κόλλα την περιγραφή του συμβάντος και μας διώχνει, λέγοντας μας πως θα τα στείλει στο Bergamo για τις υπόλοιπες διαδικασίες. Ξεκινάμε λοιπόν από το αεροδρόμιο με κατεύθυνση τo Levanto, από όπου αποφασίσαμε να πάρουμε το τρένο για Cinque Terre. Την αράζουμε πρώτα για 2 ωρίτσες στη θάλασσα και μετά πάμε στο σταθμό των τρένων, όπου παρκάρουμε το αυτοκίνητο, παίρνουμε τα απαραίτητα και εφοδιαζόμαστε με την κάρτα Cinque Terre. Αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε από το πιο μακρινό χωριό και σιγά σιγά να γυρίζουμε προς τα πίσω και όπου θέλουμε να κάνουμε στάση. Μπαίνουμε στο τρένο χωρίς air condition με πολύ ζέστη και ενώ περιμένουμε να χαζεύουμε τη θάλασσα στη διαδρομή μια και το τρένο κινείται δίπλα της, μπαίνουμε σε διαδοχικά τούνελ με μόνες εξωτερικές στάσεις τα υπόλοιπα χωριά. Ο κόσμος πολύς, με μαγιό, μικρές τσάντες στις πλάτες και έντονη βαβούρα. Φτάνουμε στο Riomaggiore. Τι απίστευτο χωριό. Στενό, με ψηλά έντονα χρωματισμένα σπίτια, ανηφοριές και στενά δρομάκια που σε οδηγούν στο πάνω μέρος του χωριού, καθώς και μπροστά στη θάλασσα. Πανέμορφο τοπίο με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Ανεβοκατεβαίνουμε μέσα στη ζέστη τα δρομάκια και τα απότομα σκαλιά, ωστόσο η αίσθηση είναι υπέροχη. Μετά από δυο ώρες αποφασίζουμε να μετακινηθούμε στο επόμενο χωριό τη Manarola. Τόσο ίδιο στην πρώτη εντύπωση και τόσο διαφορετικό στη συνέχεια. ¨Εφηβοι κάναν βουτιές στη θάλασσα από τα βράχια και τα χειροκροτήματα αντιλαλούσαν παντού. Τα σπίτια σκαρφαλωμένα πάνω στο βράχο, κολλητά το ένα πάνω στο άλλο και όμορφα μικρά μαγαζάκια που πλήθος επιλογές και παγωτό, καφέ ή φαγητό. Αφού χορταίνουμε βόλτες, φωτογραφίες και ένα δροσερό παγωτό, ανεβαίνουμε και πάλι στο τρένο για την Vernazza. Εδώ το τοπίο και πάλι αλλάζει. Υπάρχει πρόσβαση μέσω μιας μικρής πλατείας στην παραλία, όπου αρκετός κόσμος κάνει το μπάνιο του. Πιο ήσυχα τα πράγματα εδώ, χωρίς φυσικά να λείπει το έντονο πλήθος και από εδώ. Σουλατσάρουμε πάνω -κάτω στον κεντρικό δρόμο, χωρίς να κάνουμε μπάνιο. Αποφασίζουμε πως τρία από τα χωριά είναι αρκετά και επιστρέφουμε με το τρένο στο Levanto. Το Levanto, το βρήκαμε πολύ συμπαθητικό με μεγάλη απλωμένη παραλία μπροστά και κατάφυτους δρόμους που οδηγούν στη θάλασσα. Βρίσκουμε ένα ωραίο καφέ εστιατόριο πάνω στην άμμο και αράζουμε για πίτσες. Απολαμβάνουμε τη δύση του ηλίου μέσα στη θάλασσα και χορτασμένοι από τα πάντα, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε στη Γένοβα, πάλι κοντά στα μεσάνυχτα.
Last edited:
