Φέτος το καλοκαίρι έκανα το κύριο μέρος των διακοπών μου στην Άνδρο στις αρχές Ιουλίου. Επειδή όμως γρήγορα επανήλθε η ανάγκη για θάλασσα και ταξίδι αποφάσισα να πεταχτώ με το έτερον ήμισυ στην Πάργα για ένα διήμερο. Σκοπός του ταξιδιού ήταν κυρίως το μπάνιο στην θάλασσα και αν προλαβαίναμε να πάμε και στις πηγές του Αχέροντα.
Δεν είχαμε πολύ χρόνο για ψάξιμο και πήγαμε λίγο στα τυφλά. Πρώτη φορά πήγαινα σε εκείνα τα μέρη αν και τελικά είναι πλέον πολύ κοντά από την περιοχή που μένω μέσω της Εγνατίας οδού. Άνετο ταξίδι και όμορφη διαδρομή. Πρόλαβα να δω μόνο φωτογραφίες από παραλίες που ήθελα να πάω και να τις τσεκάρω στον χάρτη.
Κλείσαμε δωμάτιο μέσω booking στην Πάργα πάνω στον περιφερειακό δρόμο. Ανακαινισμένα δωμάτια και πολύ βολικά με ευγενικό ιδιοκτήτη.
Την πρώτη ημέρα το πρωί πήγαμε για μπάνιο στην περιοχή της Πέρδικας. Αρχικά σταματήσαμε στο Καραβοστάσι αλλά όπως βγήκαμε από το αμάξι κατευθείαν μπήκαμε και φύγαμε. Πολύς κόσμος, δυνατή και κουραστική μουσική από μπιτσόμπαρα. Δίπλα ακριβώς είχα σημειώσει τον Σταυρολιμένα, έναν μικρό κολπίσκο. Λίγος κόσμος, ανοργάνωτη παραλία και όμορφη φύση. Στενός κόλπος με βραχάκια γύρω γύρω. Το μπάνιο το ευχαριστηθήκαμε αν και περιμέναμε πιο πλούσιο βυθό για να τον παρατηρείς με μάσκα. Κάτσαμε κανά δίωρο έχοντας μαζί μας το απαραίτητο για τέτοιες παραλίες ψυγειάκι με νεράκια και αναψυκτικά.
Το απογευματάκι (αφού ξεκουραστήκαμε καμιά ωρίτσα στο δωμάτιο) κινηθήκαμε στα νότια της Πάργας και σταματήσαμε σε άλλη μια παραλία που είχαμε τσεκάρει το Αλωνάκι. Εκεί αρχικά απογοητευτήκαμε γιατί είχαμε διαβάσει πως είναι μια παραλία ανοργάνωτη χωρίς πολύ κόσμο όπου απαγορεύονται οι παρεμβάσεις και όταν φτάσαμε είδαμε πολύ κόσμο και ένα (τουλάχιστον λάιτ) μπιτς μπαρ. Παρά την ξενέρα αποφασίσαμε να στήσουμε την ομπρέλα μας και να δώσουμε στο Αλωνάκι μια ευκαιρία την οποία τελικά την άξιζε. Ο κόλπος είναι πανέμορφος με απότομα βράχια και έναν βράχο να ξεπροβάλλει από τη θάλασσα στην μέση του κόλπου. Επίσης σε πολλά σημεία της θάλασσας μερικές δεκάδες μέτρα από την ακτή ορθώνονται από τον βυθό βράχια τα οποία φτάνουν μόλις λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του νερού. Το μέρος είναι ιδανικό για κολύμπι με μάσκα καθώς έχει όμορφη μορφολογία και πολλά και μεγάλα σχετικά ψάρια να παρατηρήσεις. Έτσι λοιπόν μας έμεινε και από αυτήν την παραλία μια γλυκιά ανάμνηση.
Το βραδάκι κάναμε μια βόλτα στην Πάργα. Πολύ περπάτημα με πολλές ανηφόρες. Ανεβήκαμε στο ενετικό κάστρο και αφού κάναμε μια βόλτα στα στενά κάτσαμε να φάμε σε μια ψαροταβέρνα που κοιτάει από την μεριά της παραλίας του βάλτου. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, μάλλον τουριστική θα έλεγα αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπής.
Την δεύτερη ημέρα το πρωί ξεκινήσαμε για Σύβοτα. Είχαμε δει πολύ ωραίες φωτογραφίες από Μπέλλα Βράκα και άλλες παραλίες και είπαμε να αφιερώσουμε την μέρα μας εκεί. Σαν οικισμός τα Σύβοτα δεν μας είπαν και πολλά... Ένα καθαρά τουριστικό μέρος με πολλά ωραία ξενοδοχεία και μπανγκαλόους αλλά μέχρι εκεί. Αφού τελικά βρήκαμε την παραλία Μπέλλα Βράκα κατεβήκαμε και ξενερώσαμε πάλι. Πολύς κόσμος σε μια τόσο μικρή παραλία... Με το ζόρι στήσαμε την ομπρέλα μας και κάναμε μια βουτιά. Πολύ βαβούρα, πολύχρωμες πλαστικές βάρκες, ο κάθε πικραμένος να κάνει κανόε καγιάκ και μιλιούνια να διασχίζουν την λωρίδα άμμου που συνδέει τα Σύβοτα με το μικρό νησάκι. Κάτσαμε καμιά ωρίτσα και δρόμο.
Πήραμε τον δρόμο για την Πάργα και κατεβαίναμε σε όλες τις παραλίες με την σειρά μέχρι να μας κάτσει μία στο μάτι. Τελικά στήσαμε την ομπρέλα μας στην Αγία Παρασκευή. Πολύ όμορφη παραλία με το νησάκι αλλά πάλι πολύς κόσμος. Το πιο σπαστικό από όλα ήταν ότι το 90% της παραλίας το καταλαμβάνουν ξαπλώστρες και για εμάς τους ταπεινούς έχουν αφήσει έναν μικρό χώρο στην άκρη. Πάντως άξιζε τον κόπο γιατί η θάλασσα ήταν ωραία και κολυμπήσαμε μέχρι το νησάκι απέναντι. Είχαμε την ίδια αίσθηση με το αλωνάκι: Πολύ όμορφα αλλά και πολύς κόσμος...
Στην επιστροφή για Πάργα κάναμε και μια στάση στο κάστρο του Αλή Πασά στην Ανθούσα πριν νυχτώσει. Η θέα του κόλπου της Πάργας από εκεί είναι μαγευτική και σε βάζει λίγο στην εποχή που ο Αλή Πασάς βομβάρδιζε από εκεί με τα κανόνια του.
Το βραδάκι μετά από μια βόλτα στην Πάργα και αφού θέλαμε να φάμε κάπου καλύτερα πήγαμε μετά από μίνι έρευνα στην Ανθούσα στην ταβέρνα Δίχτυ. Είναι πάνω στον δρόμο, δεν έχει θέα αλλά είναι μια εξαιρετική επιλογή. Είχε φρεσκότατο ψάρι και όχι τουριστικές τιμές (40 ευρώ το κιλό για τα μεγάλα ψάρια). Το ευχαριστηθήκαμε.
Την επόμενη ημέρα ήταν η επιστροφή μας και δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο γιατί έπρεπε να γυρίσουμε και σχετικά νωρίς στην βάση μας. Αποφασίσαμε να μην πάμε στον Αχέροντα (την επόμενη φορά) και να κάνουμε ένα ακόμα πρωινό μπάνιο. Για να μην απομακρυνθούμε πολύ από το δωμάτιο κατεβήκαμε νωρίς στην παραλία βάλτος. Στήσαμε την ομπρέλα μας και αφού κοιταχτήκαμε στα μάτια την ξεστήσαμε και φύγαμε. Μια τυπική παραλία χωρίς χαρακτήρα, χωρίς ομορφιά και με πολλά σκουπιδάκια να επιπλέουν. Μπήκαμε στο αμάξι και πήγαμε στην αμέσως επόμενη εκτός Πάργας τον Λύχνο όπου και πιάσαμε τζακ ποτ. Καταγάλανα και καθαρά νερά και ένας πολύ όμορφος κόλπος. Λεπτό βοτσαλάκι και όχι πολυκοσμία. Αν και έχει μπιτσόμπαρα έχει αρκετό χώρο και για να στήσεις μακριά τους την ομπρέλα σου. Ήταν πραγματικά το μπάνιο που ευχαριστηθήκαμε περισσότερο και το μόνο κακό ήταν ότι δεν είχαμε πολύ χρόνο.
Η εμπειρία του μίνι ταξιδιού μας ήταν πολύ όμορφη και μας φάνηκε πολύ λίγο... Είναι στα άμεσα σχέδια μας να ξαναπάμε αν βρούμε πάλι ελεύθερο χρόνο μέσα στο καλοκαίρι.
Δεν είχαμε πολύ χρόνο για ψάξιμο και πήγαμε λίγο στα τυφλά. Πρώτη φορά πήγαινα σε εκείνα τα μέρη αν και τελικά είναι πλέον πολύ κοντά από την περιοχή που μένω μέσω της Εγνατίας οδού. Άνετο ταξίδι και όμορφη διαδρομή. Πρόλαβα να δω μόνο φωτογραφίες από παραλίες που ήθελα να πάω και να τις τσεκάρω στον χάρτη.
Κλείσαμε δωμάτιο μέσω booking στην Πάργα πάνω στον περιφερειακό δρόμο. Ανακαινισμένα δωμάτια και πολύ βολικά με ευγενικό ιδιοκτήτη.
Την πρώτη ημέρα το πρωί πήγαμε για μπάνιο στην περιοχή της Πέρδικας. Αρχικά σταματήσαμε στο Καραβοστάσι αλλά όπως βγήκαμε από το αμάξι κατευθείαν μπήκαμε και φύγαμε. Πολύς κόσμος, δυνατή και κουραστική μουσική από μπιτσόμπαρα. Δίπλα ακριβώς είχα σημειώσει τον Σταυρολιμένα, έναν μικρό κολπίσκο. Λίγος κόσμος, ανοργάνωτη παραλία και όμορφη φύση. Στενός κόλπος με βραχάκια γύρω γύρω. Το μπάνιο το ευχαριστηθήκαμε αν και περιμέναμε πιο πλούσιο βυθό για να τον παρατηρείς με μάσκα. Κάτσαμε κανά δίωρο έχοντας μαζί μας το απαραίτητο για τέτοιες παραλίες ψυγειάκι με νεράκια και αναψυκτικά.
Το απογευματάκι (αφού ξεκουραστήκαμε καμιά ωρίτσα στο δωμάτιο) κινηθήκαμε στα νότια της Πάργας και σταματήσαμε σε άλλη μια παραλία που είχαμε τσεκάρει το Αλωνάκι. Εκεί αρχικά απογοητευτήκαμε γιατί είχαμε διαβάσει πως είναι μια παραλία ανοργάνωτη χωρίς πολύ κόσμο όπου απαγορεύονται οι παρεμβάσεις και όταν φτάσαμε είδαμε πολύ κόσμο και ένα (τουλάχιστον λάιτ) μπιτς μπαρ. Παρά την ξενέρα αποφασίσαμε να στήσουμε την ομπρέλα μας και να δώσουμε στο Αλωνάκι μια ευκαιρία την οποία τελικά την άξιζε. Ο κόλπος είναι πανέμορφος με απότομα βράχια και έναν βράχο να ξεπροβάλλει από τη θάλασσα στην μέση του κόλπου. Επίσης σε πολλά σημεία της θάλασσας μερικές δεκάδες μέτρα από την ακτή ορθώνονται από τον βυθό βράχια τα οποία φτάνουν μόλις λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του νερού. Το μέρος είναι ιδανικό για κολύμπι με μάσκα καθώς έχει όμορφη μορφολογία και πολλά και μεγάλα σχετικά ψάρια να παρατηρήσεις. Έτσι λοιπόν μας έμεινε και από αυτήν την παραλία μια γλυκιά ανάμνηση.
Το βραδάκι κάναμε μια βόλτα στην Πάργα. Πολύ περπάτημα με πολλές ανηφόρες. Ανεβήκαμε στο ενετικό κάστρο και αφού κάναμε μια βόλτα στα στενά κάτσαμε να φάμε σε μια ψαροταβέρνα που κοιτάει από την μεριά της παραλίας του βάλτου. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, μάλλον τουριστική θα έλεγα αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπής.
Την δεύτερη ημέρα το πρωί ξεκινήσαμε για Σύβοτα. Είχαμε δει πολύ ωραίες φωτογραφίες από Μπέλλα Βράκα και άλλες παραλίες και είπαμε να αφιερώσουμε την μέρα μας εκεί. Σαν οικισμός τα Σύβοτα δεν μας είπαν και πολλά... Ένα καθαρά τουριστικό μέρος με πολλά ωραία ξενοδοχεία και μπανγκαλόους αλλά μέχρι εκεί. Αφού τελικά βρήκαμε την παραλία Μπέλλα Βράκα κατεβήκαμε και ξενερώσαμε πάλι. Πολύς κόσμος σε μια τόσο μικρή παραλία... Με το ζόρι στήσαμε την ομπρέλα μας και κάναμε μια βουτιά. Πολύ βαβούρα, πολύχρωμες πλαστικές βάρκες, ο κάθε πικραμένος να κάνει κανόε καγιάκ και μιλιούνια να διασχίζουν την λωρίδα άμμου που συνδέει τα Σύβοτα με το μικρό νησάκι. Κάτσαμε καμιά ωρίτσα και δρόμο.
Πήραμε τον δρόμο για την Πάργα και κατεβαίναμε σε όλες τις παραλίες με την σειρά μέχρι να μας κάτσει μία στο μάτι. Τελικά στήσαμε την ομπρέλα μας στην Αγία Παρασκευή. Πολύ όμορφη παραλία με το νησάκι αλλά πάλι πολύς κόσμος. Το πιο σπαστικό από όλα ήταν ότι το 90% της παραλίας το καταλαμβάνουν ξαπλώστρες και για εμάς τους ταπεινούς έχουν αφήσει έναν μικρό χώρο στην άκρη. Πάντως άξιζε τον κόπο γιατί η θάλασσα ήταν ωραία και κολυμπήσαμε μέχρι το νησάκι απέναντι. Είχαμε την ίδια αίσθηση με το αλωνάκι: Πολύ όμορφα αλλά και πολύς κόσμος...
Στην επιστροφή για Πάργα κάναμε και μια στάση στο κάστρο του Αλή Πασά στην Ανθούσα πριν νυχτώσει. Η θέα του κόλπου της Πάργας από εκεί είναι μαγευτική και σε βάζει λίγο στην εποχή που ο Αλή Πασάς βομβάρδιζε από εκεί με τα κανόνια του.
Το βραδάκι μετά από μια βόλτα στην Πάργα και αφού θέλαμε να φάμε κάπου καλύτερα πήγαμε μετά από μίνι έρευνα στην Ανθούσα στην ταβέρνα Δίχτυ. Είναι πάνω στον δρόμο, δεν έχει θέα αλλά είναι μια εξαιρετική επιλογή. Είχε φρεσκότατο ψάρι και όχι τουριστικές τιμές (40 ευρώ το κιλό για τα μεγάλα ψάρια). Το ευχαριστηθήκαμε.
Την επόμενη ημέρα ήταν η επιστροφή μας και δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο γιατί έπρεπε να γυρίσουμε και σχετικά νωρίς στην βάση μας. Αποφασίσαμε να μην πάμε στον Αχέροντα (την επόμενη φορά) και να κάνουμε ένα ακόμα πρωινό μπάνιο. Για να μην απομακρυνθούμε πολύ από το δωμάτιο κατεβήκαμε νωρίς στην παραλία βάλτος. Στήσαμε την ομπρέλα μας και αφού κοιταχτήκαμε στα μάτια την ξεστήσαμε και φύγαμε. Μια τυπική παραλία χωρίς χαρακτήρα, χωρίς ομορφιά και με πολλά σκουπιδάκια να επιπλέουν. Μπήκαμε στο αμάξι και πήγαμε στην αμέσως επόμενη εκτός Πάργας τον Λύχνο όπου και πιάσαμε τζακ ποτ. Καταγάλανα και καθαρά νερά και ένας πολύ όμορφος κόλπος. Λεπτό βοτσαλάκι και όχι πολυκοσμία. Αν και έχει μπιτσόμπαρα έχει αρκετό χώρο και για να στήσεις μακριά τους την ομπρέλα σου. Ήταν πραγματικά το μπάνιο που ευχαριστηθήκαμε περισσότερο και το μόνο κακό ήταν ότι δεν είχαμε πολύ χρόνο.
Η εμπειρία του μίνι ταξιδιού μας ήταν πολύ όμορφη και μας φάνηκε πολύ λίγο... Είναι στα άμεσα σχέδια μας να ξαναπάμε αν βρούμε πάλι ελεύθερο χρόνο μέσα στο καλοκαίρι.
