ipanag
Member
- Μηνύματα
- 316
- Likes
- 151
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Η συνέχεια της Βαρκελώνης ...
Μια σύντομη πτήση από τη Βαρκελώνη και βρισκόμαστε στην αύρα του Ατλαντικού ωκεανού. Λισαβόνα, Πορτογαλία. Πόλη των επτά λόφων την αποκαλούν. Η Λισαβόνα είναι γεμάτη ανηφόρες, τραμ και χρώματα. Ένα συννεφιασμένο πρωινό Κυριακής και η πόλη μοιάζει να κοιμάται ακόμη. Παίρνω το λεωφορείο για να συναντήσω τη Ντόρα, που θα με φιλοξενήσει στη Λισαβόνα. Όπως μου εξηγεί, τις Κυριακές συνηθίζουν να βγαίνουν έξω για πρωινό. Εκεί κοντά υπάρχει ένα καφέ και καθώς πλησιάζαμε μας κυρίευαν οι έντονες μυρωδιές από γλυκίσματα και άλλες αλμυρές λιχουδιές. Ήταν σχεδόν γεμάτο, παρόλο που βρισκόμασταν μακριά από το κέντρο της πόλης. Αρκετές γευστικές απολαύσεις, μεταξύ των οποίων και το γνωστότερο πορτογαλικό γλύκισμα, το Pastel de nata (σα μια τάρτα με γέμιση κρεμ μπρουλέ). Μαζί με κάποιους φίλους της, πιάσαμε τη κουβέντα για τη ζωή στις χώρες μας, για τα ταξίδια, κλπ. Οι Πορτογάλοι πίνουν πολύ καφέ και μάλιστα έχουν καθιερωμένα και διαλείμματα για καφέ στη δουλειά τους. Το κόστος του καφέ βέβαια σε καφετέρια είναι περίπου μισό ευρώ! Η Πορτογαλία έχει και αρκετούς μετανάστες. Οι περισσότεροι έχουν έρθει από τις παλιές αποικίες της στην Αφρική και φυσικά δε λείπουν και μερικά προβλήματα κοινωνικού ρατσισμού. Η Ντόρα δουλεύει σε προγράμματα επανένταξης στην κοινωνία και γνωρίζει αρκετές λεπτομέρειες για να μας πει. Η Πορτογαλία, με δικτατορία στην πρόσφατη ιστορία της, με βιοτικό επίπεδο σαν το δικό μας (ίσως λίγο χειρότερα), ουραγοί στην ΕΕ και με παρόμοια κοινωνικά προβλήματα, μοιάζει αρκετά με την Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται και αυτοί τουριστικά, κυρίως στα νότια της χώρας για τις ζεστές παραλίες. Ευτυχώς ακόμη η Λισαβόνα δεν είναι τόσο τουριστική, διατηρώντας την αυθεντικότητάς της. Τα παιδιά που ταυτίζονται με την ίδια φιλοσοφία ταξιδιού μου συνέστησαν τη βόρεια Πορτογαλία και μου βάλαν ιδέες για το μέλλον. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα επίθετο για να περιγράψω τους Πορτογάλους, θα έλεγα ότι είναι πολύ φιλικοί. Από τα παιδιά που γνώρισα και συζητήσαμε μέχρι άγνωστους που ρώταγα στο δρόμο για μια πληροφορία. Ένα καταπληκτικό πορτογαλικό πρωινό λοιπόν και κατευθύνομαι προς την πόλη.
Θα πάω κατευθείαν στο Belem, μια γραφική περιοχή κοντά στη θάλασσα, με πολλά μουσεία, υπαίθρια καφέ και εστιατόρια και εντυπωσιακά μνημεία αφιερωμένα στους Πορτογάλους εξερευνητές των θαλασσών. Αισθάνεσαι ότι ταξιδεύεις στο χρόνο με το Μαγγελάνο και το Βάσκο Ντα Γκάμα. Αγναντεύεις τη θάλασσα και ονειρεύεσαι ταξίδια σε άγνωστα μέρη στην άλλη άκρη του κόσμου. Αν έμενα στη Λισαβόνα εκεί θα πήγαινα κάθε φορά για να σκεφτώ και να σχεδιάσω το επόμενο ταξίδι μου. Το απόγευμα θα επιστρέψω στο κέντρο της πόλης. Λίγες βόλτες στη Baixa και στο γνωστό Bairro Alto. Όλα τα σπίτια παλιά, περίπου του 17ου αιώνα, με σκεπές και "πολύχρωμα" μπαλκόνια με απλωμένα ρούχα σχεδόν σε κάθε σπίτι. Ο ουρανός κρύβεται πίσω από ένα σύμπλεγμα καλωδίων του τραμ και όπου κι αν στρίψεις θα βρεις έναν ανηφορικό δρόμο. Μπορεί να μοιάζει λίγο φτωχική πόλη, αλλά το χρώμα και η αυθεντική της όψη χαρίζουν στον επισκέπτη μια μοναδική εικόνα. Οι μετανάστες από την Αφρική είναι πολύ περισσότεροι απ' όσο φανταζόμουν και δυστυχώς δεν έχουν ενταχθεί πλήρως στην κοινωνία. Λίγο αργότερα θα συναντηθούμε πάλι με τη Ντόρα και τους φίλους της. Θα πάμε για ένα ποτό στο Bairro Alto και για αυθεντικό πορτογαλικό φαγητό σε ένα τοπικό εστιατόριο. Με συζήτηση και ωραίες γεύσεις θα περάσει το βράδυ στη Λισαβόνα.
Το επόμενο πρωί θα χαιρετήσω τη Ντόρα, μιας και το απόγευμα πρέπει να πάω στο αεροδρόμιο και ίσως να μην έχει επιστρέψει από τη δουλειά. Ο ήλιος κάνει παιχνίδια με τα σύννεφα και εγώ ξεκινώ για να συνεχίσω την περιπλάνησή μου στη Λισαβόνα. Ανεβαίνω στο κάστρο για πανοραμική θέα όλης της πόλης. Στη συνέχεια εξερευνώ την παλιά αραβική συνοικία Alfama, την πιο τουριστική ίσως περιοχή της πόλης. Μια τελευταία βόλτα στο κέντρο, στους πεζόδρομους και στα στενά σοκάκια, παρατηρώντας τον κόσμο και τα κτήρια. Λίγο πριν νυχτώσει κατευθύνομαι προς το αεροδρόμιο, με το νου μου γεμάτο από πολύχρωμες εικόνες και σκέψεις που προσπάθησα να αποτυπώσω σ' αυτό το κείμενο. Ίσως επιστρέψω κάποτε για να επισκεφθώ το Πόρτο και άλλες περιοχές στη βόρεια Πορτογαλία.
Οι φωτογραφίες και η περιγραφή μου, εδώ:
http://www.periplanisi.com/travel/world/lisbon.html
Μια σύντομη πτήση από τη Βαρκελώνη και βρισκόμαστε στην αύρα του Ατλαντικού ωκεανού. Λισαβόνα, Πορτογαλία. Πόλη των επτά λόφων την αποκαλούν. Η Λισαβόνα είναι γεμάτη ανηφόρες, τραμ και χρώματα. Ένα συννεφιασμένο πρωινό Κυριακής και η πόλη μοιάζει να κοιμάται ακόμη. Παίρνω το λεωφορείο για να συναντήσω τη Ντόρα, που θα με φιλοξενήσει στη Λισαβόνα. Όπως μου εξηγεί, τις Κυριακές συνηθίζουν να βγαίνουν έξω για πρωινό. Εκεί κοντά υπάρχει ένα καφέ και καθώς πλησιάζαμε μας κυρίευαν οι έντονες μυρωδιές από γλυκίσματα και άλλες αλμυρές λιχουδιές. Ήταν σχεδόν γεμάτο, παρόλο που βρισκόμασταν μακριά από το κέντρο της πόλης. Αρκετές γευστικές απολαύσεις, μεταξύ των οποίων και το γνωστότερο πορτογαλικό γλύκισμα, το Pastel de nata (σα μια τάρτα με γέμιση κρεμ μπρουλέ). Μαζί με κάποιους φίλους της, πιάσαμε τη κουβέντα για τη ζωή στις χώρες μας, για τα ταξίδια, κλπ. Οι Πορτογάλοι πίνουν πολύ καφέ και μάλιστα έχουν καθιερωμένα και διαλείμματα για καφέ στη δουλειά τους. Το κόστος του καφέ βέβαια σε καφετέρια είναι περίπου μισό ευρώ! Η Πορτογαλία έχει και αρκετούς μετανάστες. Οι περισσότεροι έχουν έρθει από τις παλιές αποικίες της στην Αφρική και φυσικά δε λείπουν και μερικά προβλήματα κοινωνικού ρατσισμού. Η Ντόρα δουλεύει σε προγράμματα επανένταξης στην κοινωνία και γνωρίζει αρκετές λεπτομέρειες για να μας πει. Η Πορτογαλία, με δικτατορία στην πρόσφατη ιστορία της, με βιοτικό επίπεδο σαν το δικό μας (ίσως λίγο χειρότερα), ουραγοί στην ΕΕ και με παρόμοια κοινωνικά προβλήματα, μοιάζει αρκετά με την Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται και αυτοί τουριστικά, κυρίως στα νότια της χώρας για τις ζεστές παραλίες. Ευτυχώς ακόμη η Λισαβόνα δεν είναι τόσο τουριστική, διατηρώντας την αυθεντικότητάς της. Τα παιδιά που ταυτίζονται με την ίδια φιλοσοφία ταξιδιού μου συνέστησαν τη βόρεια Πορτογαλία και μου βάλαν ιδέες για το μέλλον. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα επίθετο για να περιγράψω τους Πορτογάλους, θα έλεγα ότι είναι πολύ φιλικοί. Από τα παιδιά που γνώρισα και συζητήσαμε μέχρι άγνωστους που ρώταγα στο δρόμο για μια πληροφορία. Ένα καταπληκτικό πορτογαλικό πρωινό λοιπόν και κατευθύνομαι προς την πόλη.
Θα πάω κατευθείαν στο Belem, μια γραφική περιοχή κοντά στη θάλασσα, με πολλά μουσεία, υπαίθρια καφέ και εστιατόρια και εντυπωσιακά μνημεία αφιερωμένα στους Πορτογάλους εξερευνητές των θαλασσών. Αισθάνεσαι ότι ταξιδεύεις στο χρόνο με το Μαγγελάνο και το Βάσκο Ντα Γκάμα. Αγναντεύεις τη θάλασσα και ονειρεύεσαι ταξίδια σε άγνωστα μέρη στην άλλη άκρη του κόσμου. Αν έμενα στη Λισαβόνα εκεί θα πήγαινα κάθε φορά για να σκεφτώ και να σχεδιάσω το επόμενο ταξίδι μου. Το απόγευμα θα επιστρέψω στο κέντρο της πόλης. Λίγες βόλτες στη Baixa και στο γνωστό Bairro Alto. Όλα τα σπίτια παλιά, περίπου του 17ου αιώνα, με σκεπές και "πολύχρωμα" μπαλκόνια με απλωμένα ρούχα σχεδόν σε κάθε σπίτι. Ο ουρανός κρύβεται πίσω από ένα σύμπλεγμα καλωδίων του τραμ και όπου κι αν στρίψεις θα βρεις έναν ανηφορικό δρόμο. Μπορεί να μοιάζει λίγο φτωχική πόλη, αλλά το χρώμα και η αυθεντική της όψη χαρίζουν στον επισκέπτη μια μοναδική εικόνα. Οι μετανάστες από την Αφρική είναι πολύ περισσότεροι απ' όσο φανταζόμουν και δυστυχώς δεν έχουν ενταχθεί πλήρως στην κοινωνία. Λίγο αργότερα θα συναντηθούμε πάλι με τη Ντόρα και τους φίλους της. Θα πάμε για ένα ποτό στο Bairro Alto και για αυθεντικό πορτογαλικό φαγητό σε ένα τοπικό εστιατόριο. Με συζήτηση και ωραίες γεύσεις θα περάσει το βράδυ στη Λισαβόνα.
Το επόμενο πρωί θα χαιρετήσω τη Ντόρα, μιας και το απόγευμα πρέπει να πάω στο αεροδρόμιο και ίσως να μην έχει επιστρέψει από τη δουλειά. Ο ήλιος κάνει παιχνίδια με τα σύννεφα και εγώ ξεκινώ για να συνεχίσω την περιπλάνησή μου στη Λισαβόνα. Ανεβαίνω στο κάστρο για πανοραμική θέα όλης της πόλης. Στη συνέχεια εξερευνώ την παλιά αραβική συνοικία Alfama, την πιο τουριστική ίσως περιοχή της πόλης. Μια τελευταία βόλτα στο κέντρο, στους πεζόδρομους και στα στενά σοκάκια, παρατηρώντας τον κόσμο και τα κτήρια. Λίγο πριν νυχτώσει κατευθύνομαι προς το αεροδρόμιο, με το νου μου γεμάτο από πολύχρωμες εικόνες και σκέψεις που προσπάθησα να αποτυπώσω σ' αυτό το κείμενο. Ίσως επιστρέψω κάποτε για να επισκεφθώ το Πόρτο και άλλες περιοχές στη βόρεια Πορτογαλία.
Οι φωτογραφίες και η περιγραφή μου, εδώ:
http://www.periplanisi.com/travel/world/lisbon.html
