vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 962
- Likes
- 8.812
- Επόμενο Ταξίδι
- ;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 1η: Βόλτα στον Τάμεση.
- Ημέρα 2η: Βρετανικό μουσείο - Borough Market - Tate Modern
- Ημέρα 2η: Covent Garden - China town - Piccadilly Circus
- Ημέρα 3η: Westminster Abbey - Buckingham Palace - Camden
- Ημέρα 3η: Επίσκεψη στο Στούντιο.
- Ημέρα 4η: Hyde Park - Μουσείο Φυσικής Ιστορίας
- Επίλογος
Εισαγωγή.
Αφού λοιπόν:
-χάσαμε το καθιερωμένο πασχαλιάτικο ταξίδι μας,
-πάψαμε να σχεδιάζουμε μικρές αεροπορικές αποδράσεις, που δειλά δειλά είχαμε ξεκινήσει να κάνουμε,
-το καλοκαιρινό οδικό ταξίδι μας στην Τουρκία βαίνει προς ακύρωση,
ας διηγηθώ το ταξίδι που έκανα πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή με την κόρη μου στο Λονδίνο,
για να παρηγορηθώ λιγάκι.
Είναι ένα από τα αγαπημένα μου ταξίδια, γιατί ήταν διαφορετικό (για πολλούς λόγους) από αυτά που συνήθως κάνω.
Αν κάποιος μου έλεγε πριν από 10 χρόνια να πάω στο Λονδίνο, θα του έλεγα ότι δεν τρελάθηκα ακόμη, υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα μέρη που θα ήθελα να ξοδέψω τα λεφτά μου για να πάω.
Αν μου το έλεγε πριν από 3 χρόνια, θα το σκεφτόμουν και θα του απαντούσα ότι ίσως κάποια στιγμή αργότερα, τώρα έχω άλλες προτεραιότητες.
Όταν πριν από ενάμιση χρόνο μου ζήτησε η μεγάλη κόρη μου να πάμε να δούμε το στούντιο του Harry Potter στο Λονδίνο, δέχτηκα σχεδόν αμέσως και της είπα ότι θα πάμε τα Χριστούγεννα του 2020.
Όμως το συνεχές πρέσινγκ και η ανυπομονησία της, αλλά και κάποια δικά μου ταξίδια που ακυρώθηκαν τότε λόγω σπασμένου ποδιού, έφεραν το ταξίδι αυτό πιο κοντά, στον Ιούνιο του 2019.
Γιατί όλος αυτός ο πρόλογος;
Ταξιδιωτικά όνειρα είχα από παλιά, όμως κάποιες περιοχές του πλανήτη μας ( στην συγκεκριμένη περίπτωση και το Λονδίνο), δεν μου έλεγαν κάτι ώστε να τις εντάξω στα ταξιδιωτικά μου σχέδια ή όνειρα.
Όμως η καθημερινή παρακολούθηση του travelstories όλα αυτά τα χρόνια, άλλαξαν πολλά στα θέλω και τα ταξιδιωτικά όνειρά μου.
Θυμάμαι έντονα ένα μήνυμα κάποιου που είχε γράψει χιουμοριστικά στο φόρουμ περίπου αυτό:
“Εσείς φταίτε που πήγα εκεί κι εκεί κι εκεί …… και ονειρεύομαι να πάω εκεί κι εκεί κι εκεί…….”
Η κόρη μου ακόμη αναρωτιέται, “μα πως κατάφερα τόσο εύκολα και σε έπεισα;” γιατί δεν έχει καταλάβει πως το ταξιδιωτικό σαράκι και το travelstories, είχαν προετοιμάσει το έδαφος για να παρθεί η απόφαση αυτή τόσο εύκολα.
Τώρα βέβαια, λέει γιατί βιάστηκε και δεν το άφησε να πάμε τα Χριστούγεννα, για να δούμε την πόλη στολισμένη, αλλά και το στούντιο με την ανάλογη θεματολογία. Μάλλον έμοιασε στον πατέρα της και θέλει να τα δει όλα.
Στο Λονδίνο πήγα κρατώντας μικρό καλάθι.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι οι μεγαλουπόλεις δεν μου ασκούν έντονη γοητεία.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος ήταν η προετοιμασία. Όσο περισσότερο ψάχνω για ένα ταξίδι, τόσο λιγότερο εντυπωσιάζομαι από αυτά που θα δω όταν το πραγματοποιήσω. Και γι’ αυτό το ταξίδι είχα ξοδέψει πολλές ώρες στο ψάξιμο.
Για το Λονδίνο έχουν γραφτεί πολύ ωραίες ιστορίες, με πολλές χρηστικές πληροφορίες. Ο λόγος που τελικά κάθισα να γράψω την δική μου, είναι ότι ήθελα να υπάρχει κάτι σαν ημερολόγιο για το πρώτο ταξίδι που κάναμε μόνοι εγώ και η μεγάλη κόρη μου.
Ας δούμε λοιπόν τι άφησε σε εμένα αυτή η μεγαλούπολη που λέγεται Λονδίνο.
Αφού λοιπόν:
-χάσαμε το καθιερωμένο πασχαλιάτικο ταξίδι μας,
-πάψαμε να σχεδιάζουμε μικρές αεροπορικές αποδράσεις, που δειλά δειλά είχαμε ξεκινήσει να κάνουμε,
-το καλοκαιρινό οδικό ταξίδι μας στην Τουρκία βαίνει προς ακύρωση,
ας διηγηθώ το ταξίδι που έκανα πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή με την κόρη μου στο Λονδίνο,
για να παρηγορηθώ λιγάκι.
Είναι ένα από τα αγαπημένα μου ταξίδια, γιατί ήταν διαφορετικό (για πολλούς λόγους) από αυτά που συνήθως κάνω.
Αν κάποιος μου έλεγε πριν από 10 χρόνια να πάω στο Λονδίνο, θα του έλεγα ότι δεν τρελάθηκα ακόμη, υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα μέρη που θα ήθελα να ξοδέψω τα λεφτά μου για να πάω.
Αν μου το έλεγε πριν από 3 χρόνια, θα το σκεφτόμουν και θα του απαντούσα ότι ίσως κάποια στιγμή αργότερα, τώρα έχω άλλες προτεραιότητες.
Όταν πριν από ενάμιση χρόνο μου ζήτησε η μεγάλη κόρη μου να πάμε να δούμε το στούντιο του Harry Potter στο Λονδίνο, δέχτηκα σχεδόν αμέσως και της είπα ότι θα πάμε τα Χριστούγεννα του 2020.
Όμως το συνεχές πρέσινγκ και η ανυπομονησία της, αλλά και κάποια δικά μου ταξίδια που ακυρώθηκαν τότε λόγω σπασμένου ποδιού, έφεραν το ταξίδι αυτό πιο κοντά, στον Ιούνιο του 2019.
Γιατί όλος αυτός ο πρόλογος;
Ταξιδιωτικά όνειρα είχα από παλιά, όμως κάποιες περιοχές του πλανήτη μας ( στην συγκεκριμένη περίπτωση και το Λονδίνο), δεν μου έλεγαν κάτι ώστε να τις εντάξω στα ταξιδιωτικά μου σχέδια ή όνειρα.
Όμως η καθημερινή παρακολούθηση του travelstories όλα αυτά τα χρόνια, άλλαξαν πολλά στα θέλω και τα ταξιδιωτικά όνειρά μου.
Θυμάμαι έντονα ένα μήνυμα κάποιου που είχε γράψει χιουμοριστικά στο φόρουμ περίπου αυτό:
“Εσείς φταίτε που πήγα εκεί κι εκεί κι εκεί …… και ονειρεύομαι να πάω εκεί κι εκεί κι εκεί…….”
Η κόρη μου ακόμη αναρωτιέται, “μα πως κατάφερα τόσο εύκολα και σε έπεισα;” γιατί δεν έχει καταλάβει πως το ταξιδιωτικό σαράκι και το travelstories, είχαν προετοιμάσει το έδαφος για να παρθεί η απόφαση αυτή τόσο εύκολα.
Τώρα βέβαια, λέει γιατί βιάστηκε και δεν το άφησε να πάμε τα Χριστούγεννα, για να δούμε την πόλη στολισμένη, αλλά και το στούντιο με την ανάλογη θεματολογία. Μάλλον έμοιασε στον πατέρα της και θέλει να τα δει όλα.
Στο Λονδίνο πήγα κρατώντας μικρό καλάθι.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι οι μεγαλουπόλεις δεν μου ασκούν έντονη γοητεία.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος ήταν η προετοιμασία. Όσο περισσότερο ψάχνω για ένα ταξίδι, τόσο λιγότερο εντυπωσιάζομαι από αυτά που θα δω όταν το πραγματοποιήσω. Και γι’ αυτό το ταξίδι είχα ξοδέψει πολλές ώρες στο ψάξιμο.
Για το Λονδίνο έχουν γραφτεί πολύ ωραίες ιστορίες, με πολλές χρηστικές πληροφορίες. Ο λόγος που τελικά κάθισα να γράψω την δική μου, είναι ότι ήθελα να υπάρχει κάτι σαν ημερολόγιο για το πρώτο ταξίδι που κάναμε μόνοι εγώ και η μεγάλη κόρη μου.
Ας δούμε λοιπόν τι άφησε σε εμένα αυτή η μεγαλούπολη που λέγεται Λονδίνο.
και μπορεί να εκπληρώσει το όνειρο της όταν ενηλικιωθεί και καταφέρει να βγάλει τα απαιτούμενα χρήματα για να πάει έως εκεί.
