Ivana
Member
- Μηνύματα
- 910
- Likes
- 1.492
- Ταξίδι-Όνειρο
- οχ.....όλος ο κόσμος
Κάθε μέρος που επισκεφτήκαμε μας έχει αφήσει διάφορες εντυπώσεις. Κάποιες από αυτές θα ξεχαστούν γρήγορα, κάποιες θα μείνουν για καιρό, ενώ κάποιες θα παραμείνουν αξέχαστες για πάντα. Συνήθως, αυτές οι εντυπώσεις διαμορφώνονται ως αποτέλεσμα διάφορων εμπειριών που αποκτάμε μέσω εικόνων, γεύσεων, μυρωδιών και όλων εκείνων πραγμάτων που «δοκιμάζουμε» στα ταξίδιά μας. Όμως, υπάρχουν και πιο αφηρημένες εντυπώσεις, εκείνες πνευματικές και πιο προσωπικές θα έλεγα, αφού όλοι έχουμε διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων.
Το τελευταίο μου ταξίδι έγινε στην Πορτογαλία και ανεξάρτητα από την ομορφιά που έχουν τα μέρη αυτά και το ιδιαίτερο κλίμα που επικρατεί παντού, εκείνο που μου άφησε την πιο δυνατή και αξέχαστη εντύπωση ήταν η ευγένεια την οποία και να ήθελες δεν μπoρούσες να την αποφύγεις.
Δεν ξέρω αν αυτό μου κάνει εντύπωση επειδή η αγένεια με φέρνει στο σημείο οργής ή επειδή στις σημερινές γρήγορες και ανταγωνιστικές κοινωνίες η ευγένεια είναι το στοιχείο που πλέον χάθηκε. Ο’τι και να είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων ήταν απίστευτη. Και μόνο που σκέφτομαι ότι παραξενεύομαι με κάτι τόσο αυτονόητο με κάνει να καταλήγω στο συμπέρασμα ότι κάτι δεν πάει καλά με «μας».
Κάποτε κάπου διάβασα μια γαλλική παροιμία που λέει «Η ευγένεια δεν είναι υποχρεωτική, αλλά υποχρεώνει» . Όντως, όσο και να είσαι ευγενικός όταν ο άλλος ξεπερνά κάθε συνηθισμένο (επίτηδες δεν λέω λογικό) όριο της ευγένειας και εσύ δεν μπορείς να μην ανταποκρίνεσαι αντίστοιχα...
Λέμε τώρα....προϋποθέτει να είσαι και λίγο άνθρωπος..
Όπως και να έχει, από εδώ και τώρα, δηλαδή από την πραγματικότητα στην οποία γύρισα όλα αυτά μου φαίνονται σαν παραμύθι και μόνο που παρηγορεί είναι η γνώση ότι αυτές οι αξίες υπάρχουν ακόμα. Οπότε παρόλο που δεν απάντησα στο τόπικ που κυκλοφορούσε πρόσφατα, την κατατάσσω την Πορτογαλία στα μέρη στα οποία θα ήθελα να ξαναπάω για πολλές φορές ακόμα.
*************************************************
Η ιστορία αυτή θα είναι λιγότερο λεπτομερής ενώ θα προσπαθήσω να δωσω πληροφορίες ως προς τα πρακτικά πράγματα, επειδή δεν ξέρω αν θα μπορέσω να την τελειώσω αν αρχίσω να πολυλογώ. Αντίθετα θα προσθέσω πολλές φωτογραφίες επειδή δεν μπορώ να αποφασίσω πια είναι πιο περιγραφική από την άλλη..ελπίζω να μην σας κουράσω με αυτές.
Τέλος, επειδή το light motiv της ιστορίας αυτής είναι σαφές και κατανοητό, θα παρακαλέσω όλους όσους μπορεί να ενοχλήσει οτιδήποτε στην ιστορία αυτή (από την έκφρασή μου ως την ορθογραφία ή οποιαδήποτε λάθη που μπορώ να κάνω...) να τα κρατήσουν για τον ευατό τους.
Ευχαριστώ.... ή μάλλον obrigada!
Το ταξίδι ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη με πτήση προς Μπέργκαμο το οποίο αξίζει αναφορά και θα το περιγράψω (όσες εντυπώσεις έχω μετά από λίγο χρόνο που πέρασα εκεί) στο τέλος τις ιστορίας. Από εκεί και στο εξής itinerary ήταν Μπέργκαμο-Πόρτο- Γκιμαράες-Λισσαβόνα-(Μαλπένσα)-Θεσσαλονίκη.
Το Πόρτο, η πόλη των γλάρων
Στο Πόρτο φτάσαμε το απόγευμα γύρω στις 7. Το αεροδρόμιο συμπαθητικό, μοντέρνο και εύκολο. Στην κεντρική αίθουσα στις αφίξεις πολλά γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων, πληροφορίες, ίντερνετ καφέ, καφετέριες, ο τι χρειάζεσαι. Στο γραφείο τουρισμού δύο εξυπηρετικότατες κυρίες που μιλούσανε άπταιστα αγγλικά (όπως και όλοι όσοι τα μιλούσανε, θα έλεγα αρκετοί ως πολλοί). Μαζέψαμε το υλικό που μας άρεσε και αγοράσαμε εισιτήρια για μετρό. Η τιμή 2.30 ευρώ για απλό εισιτήριο. Το μετρό του Πόρτο έχει 6 γραμμές κια γενικά τα ΜΜΜ μοιάζουν πάρα πολύ καλά. Μείναμε στην περιοχή του Μπολχάο και το ταξίδι ως εκεί διέρκησε γύρω στα 15-20 λεπτά. Πετύχαμε (η μας πέτυχαν..) έλεγχο εισιτηρίων. J
Το Μπολχάο βρίσκεται στα 10 λεπτά με τα πόδια από τον ποταμό στην οδό παράλληλη με την αγορά. Αν εξαιρέσουμε μικρή κατηφόρα που για κάποιους θα μπορούσε να είναι λίγο δύσκολη, γενικά όλη η περιοχή μου φάνηκε καλή αν λάβουμε υπόψιν ότι το κατάλυμα ήταν οικονομικό όσο δεν πάει. Το ξενοδοχείο ικανοποιητικό και γλυκό, πεντακάθαρο με πολύ ωραίο πρωινό και με τιμή στα 28 ευρώ την βραδιά !!! Booking.com: ξενοδοχείο Resid
Από το πρώτο βράδυ η διαφορετική αρχιτεκτονική της πόλης μας έχει κερδίσει. Παλιά κτήρια, σχεδόν εγκαταλειμένα, διακοσμημένα με πλακάκια στους τοίχους σκόρπιζαν μια νοσταλγική αίσθηση καθώς περιπλανιόμασταν στα στενά. Το Πόρτο είναι εύκολη πόλη θα έλεγα, κατηφορικό προς τον ποταμό έτσι ώστε σχεδόν όλοι οι δρόμοι να καταλήγουν σε ένα σημείο, στην πλατεία-πεζόδρομο Cais de Ribeira. Μάλιστα, μιλάω για το κέντρο και για πορεία ενός τουρίστα.
Η πλατεία αυτή βρίσκεται στην δεξιά όχθη του ποταμού Ντούρο και η βόλτα εκεί είναι καταπληκτική. Δίπλα σε εκείνο το σημείο όπου φτάνεις από πάνω είναι η γνωστή γέφυρα που την βλέπουμε σε όλες τις φωτογραφίες του Πόρτο με όνομα Ponte Dom Luis. Στο κάτω τμήμα κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα και πεζοί, ενώ στο πάνω τα τραμ/μετρό και πεζοί. Η θέα και από τα δύο είναι πολύ όμορφη. Είναι σημαντικό να σας πω ότι αν θέλετε να περάσετε με τα πόδια στην άλλη όχθη όπου είναι οι κάβες καλύτερα να πάτε από το κάτω τμήμα καθώς από πάνω είναι μακρυά. Αν όμως θέλετε να πάρετε το τελεφερίκ το οποίο κατεβαίνει από την γέφυρα προς τα κάτω δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα, θα βρεθείται στο επίκεντρο του «δρόμου του πόρτο» στην περιοχή Gaia. Το εισιτήριο για τελεφερίκ κοστίζει 5 ευρώ OW/ 8.5 ευρώ RTN. Η βόλτα διαρκεί όχι περισσότερο από 5 λεπτά και η θέα επίσης είναι μοναδική. Καθώς κατεβαίνετε στα δεξιά κρέμεται στούς λόφους η παλιά πόλη του Πόρτο, ενώ στα αριστερά- πίσω, πάνω και κάτω από κόκκινες σκεπές και αμέτρητες μπουγάδες κρύβονται πολλές κάβες του γνωστού κρασιού. Από την αριστερή όχθη αναχωρούν και πολλές βάρκες η οποίες κάνουν βόλτα στον ποταμό την οποία την ονομάζουν «6 γέφυρες». Ανάλογα σε ποιο θα πάτε αυτή η βαρκάδα κοστίζει από 10 ως 15 ευρώ και συμπεριλαμβάνει και wine tasting με ξενάγηση σε μια από τις κάβες. Όσον αφορά τις κάβες , εκείνες στο δρόμο δίπλα στον ποταμό δείχνουν αρκετά τουριστικές και δεν με ενθουσίασαν ιδιαίτερα. Μπήκαμε σε τρείς από τις οποίες μόνο του Sandeman ήταν «κάπος» χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω «πως». Αφενός οργανωμένο, με ωραία κελάρια, κατάλληλους χώρους για degustation, αφετέρου φτιαγμένο για να εξυπηρετήσει τουρίστα χωρίς μια ιδιαίτερη επαφή με αυτόν, πολύ «αποστηρεμένο» με μόνο έναν σκοπό-να πουλήσει. Μπορεί να έχω λάθος προσδοκίες εγώ, αλλά δεν μ άρεσε και ιδιαίτερα. Η εικόνα καλυτερεύει όσο χάνεται κανείς στα στενά που ανηφορίζουν από τον ποταμό προς τα μέσα. Αλλάζει και η αρχιτεκτονική η οποία από δω και πέρα χαρακτηρίζεται από πέτρινα σπίτια, ψηλά τείχη και μια πόρτα που οδηγεί στην μέση της αυλής από όπου μπαίνεις στα κτήρια. Πληροφορίες για τα κελάρια και χάρτες της Gaia μπορείτε να βρείτε στο γραφείο τουρισμού στην οδό δίπλα στον ποταμό.
Η πλατεία de Ribeira
Γενικά, τα απλωμένα ρούχα είναι το στοιχείο το οποίο είναι must και στις δύο μεγάλες πόλεις...και ώρες αναρωτιόμασταν αν τις βγάζουν επήτιδες
να ελκούν τους τουρίστες.. (όχι ότι μας είναι παράξενο να πλένονται 
, αλλά δεν έχουν κάποιο μπαλκονάκι από μέσα/ πίσω;; ) ... Πάντος εμένα πολύ μου αρέσει, κάτι που θα καταλάβετε και από τις φωτογραφίες μου.Η όψη του ποταμού από την πλατεία
Η θέα προς την παλιά πόλη από την Γαϊα
και μάλιστα το τελεφερίκ που "φιλάει" παλιές γραφικές σκεπές
......
