Radical_Creative
Member
- Μηνύματα
- 6
- Likes
- 37
- Επόμενο Ταξίδι
- Ρουμανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Φέτος λοιπόν, μετά από αρκετή σκέψη για το που θα χαλαρώναμε για μερικές μέρες στα μέσα Αυγούστου, διαλέξαμε την Τήνο. Αν και ο θρησκευτικός τουρισμός, για τον οποίο φημίζεται μας αποθάρρυνε, οι φήμες για τις ωραίες παραλίες και την όμορφη χώρα μας κέρδισαν.
Τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια με αυτοκίνητο και το κόστος διαμονής ήταν σε πολύ λογικά πλαίσια, στα 160 ευρώ το άτομο για 4 βράδια, σε τετράκλινο. Την πρώτη μέρα φτάσαμε στο Aigeo Studios, όπου μας καλοσώρισε ο κ. Σωτήρης και μιας και το διαμέρισμά μας δεν ήταν έτοιμο ακόμη, κατευθυνθήκαμε προς την παραλία του Αγίου Φωκά που βρισκόταν 2 λεπτά μακριά με το αμάξι, όπου και κάναμε το πρώτο μας μπάνιο. Η παραλία ήταν μικρή και στενή, γεμάτη ηλικιωμένους και ενοχλητικά παιδάκια, οπότε ήπιαμε τον καλό, παραδόξως, καφέ μας στο τουριστικό beach bar και επιστρέψαμε στο δωμάτιο.
Αν και ημιυπόγειο από τη μία μεριά, ήταν εξαιρετικά φωτεινό, καθαρό και άνετο, με μια μικρή κουζινούλα και λίγα πράγματα για πρωινό, όπως φρυγανιές, σπιτική μαρμελάδα και μους λεμονιού από τη γυναίκα του κ. Σωτήρη (δυστυχώς δε θυμάμαι τ' όνομά της).
Ε είχε περάσει πλέον η ώρα και είχαμε πεινάσει. Συμβουλευτήκαμε το ίντερνετ και το Κουτούκι της Ελένης στη χώρα φάνηκε σαν μια καλή επιλογή. Ένα περιποιημένο μαγαζάκι στημένο στα στενά της Τήνου με χαρούμενες βεραμάν καρέκλες και το πιο κεφάτο προσωπικό που έχω δει, να μας φέρνει τεράστιες μερίδες από αρνάκι ψητό και μελιτζάνες φούρνου με πλούσια γεύση και λογικές τιμές, όπου πρέπει σίγουρα να φάτε μια φορά, αν πατήσετε το πόδι σας στο νησί.
Αφού σκάσαμε στο φαϊ, επιστρέψαμε στο δωμάτιο για λίγη ξεκούραση και το βραδάκι κατευθυνθήκαμε προς τα Δυο Χωριά όπου γινόταν το πανηγύρι της Ρίγανης. Η πλατεία του χωριού είχε μετατραπεί σε ένα τεράστιο υπαίθριο κέντρο, όπου με 5 ευρώ έπαιρνες ένα γενναίο πιάτο με σαλάτα, πατάτες φούρνου, κοτόπουλο ψητό και ντόπιο λουκάνικο, όλα πασπαλισμένα με τηνιακή ρίγανη. Το αλκοόλ ήταν έξτρα, αλλά έρεε άφθονο και οι μουσικοί βιρτουόζοι που έπαιζαν μέχρι το πρωί νησιώτικα είχανε ξεσηκώσει τον κόσμο, που μετά βίας χώραγε να χορέψει!
Την επόμενη μέρα επισκεφθήκαμε το χωριό Βώλαξ, το οποίο είναι γεμάτο με κολοσσιαίες, σφαιρικές πέτρες, οι οποίες δίνουν μια εξωγήινη διάσταση στο τοπίο. Το χωριό είναι πανέμορφο, με τα λευκά σπιτάκια να οδηγούν σε ένα λιλιπούτειο, αρχαίο θέατρο και σε περιστερώνες, μέσα στους οποίους εκτρέφονταν τα περιστέρια, όχι μόνο για το κρέας τους, αλλά και επειδή χρησιμοποιούνταν ως αγγελιοφόροι.
Το χωριό αποπνέει ένα ρομαντισμό, καθώς πάνω σε ακατοίκητους πλέον τοίχους και ξύλινες πόρτες είναι ζωγραφισμένα ποιήματα και τραγούδια. Επίσης, εκεί βρίσκεται και το πανέμορφο μαγαζάκι 'Ερως με τα χειροποίητα και προσεγμένα σουβενίρ που αξίζει ν' αγοράσετε.
Η πορεία μας συνεχίστηκε προς την παραλία Λαλούζα, κοντά στην Παχιά άμμο. Ωραία και άνετη παραλία, με καφέδες και γρήγορο φαγητό που μπορείτε να βρείτε στο κοντινό beach bar.
Αφού απολαύσαμε για μερικές ώρες την παραλία, και επιστρέψαμε στο διαμέρισμά μας για να φορέσουμε κάτι πιο στεγνό και άνετο, περιπλανηθήκαμε στην χώρα της Τήνου με τα προσεγμένα και καλαίσθητα μαγαζάκια. Αφού κάτσαμε κάπου στο κέντρο για ένα σουβλάκι, περπατήσαμε προς το bar Αργοναύτη για ένα βραδινό κοκτέιλ μέσα στην τροπική του διακόσμηση, η οποία εναρμονιζόταν τέλεια με την καλοκαιρινή μας διάθεση. (Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες του bar).
H 3η μέρα μας βρήκε στην παραλία του Άγιου Ρωμανού με λυσσασμένο αέρα να μας χτυπάει. Οι διαθέσιμες ξαπλώστρες ήτανε φυσικά πιασμένες από ώρα, και μάλιστα υπήρχε και λίστα αναμονής (!), οπότε, πήραμε τις ψάθες μας και αράξαμε λίγο πιο μακριά από το beach bar, όπου είχε εξίσου πολύ κόσμο, αλλά ήταν λίγο πιο απάνεμα.
Αφού φάγαμε τις φρέσκιες μπαγέτες μας και βουτήξαμε 1- 2 φορές στη θάλασσα με τον βοτσαλένιο πάτο (καλό θα ήταν να έχετε παπουτσάκια θαλάσσης μαζί), φύγαμε, γιατί είχαμε στο πρόγραμμα να επισκευθούμε τη Μεγαλόχαρη, μιας και έχει γίνει τόσο καλό marketing γύρω απ' τ' όνομά της και μας είχανε συμβουλεύσει να βρεθούμε εκεί απόγευμα καθημερινής για να αποφύγουμε το συνωστισμό.
Είχε αρκετό κόσμο, αλλά η ουρά κινούταν σχετικά γρήγορα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η παρουσία πολλών security, οι οποίοι συντόνιζαν τον κόσμο και άνοιγαν δρόμο για να περάσουν οι παπάδες που τελούσαν εκείνη τη στιγμή ευχέλαιο (μάλλον). Όσο για την περίφημη εικόνα δεν μπόρεσα να τη διακρίνω κάτω από όλο αυτό το ασήμι που τη σκέπαζε.
Μετά το θρησκευτικό μας tour κατευθυνθήκαμε προς ένα από τα 100 καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας. 'Οντας καλοφαγάδες δεν μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε σε μια τέτοια πληροφορία που διαβάσαμε στο ετήσιο, ταξιδιωτικό περιοδικό Τάμα, υπό τις κατευθυντήριες γραμμές της Μάγιας Τσόκλη. Πραγματικά το μενού του Μαραθιά ήταν εξαίσιο. Αποτελούταν μόνο από πιάτα ημέρας, από ολόφρεσκα και καλομαγειρεμένα υλικά και με έμπειρο προσωπικό. Το χοιρινό με μέλι και μάραθο που δοκίμασα εκείνη τη μέρα το σκέφτομαι ακόμα, (αν και οι πατάτες τύπου τσιπς δε με ξετρέλαναν). Αν σας δοθεί η ευκαιρία, δοκιμάστε το!
Την 4η ημέρα μας στο νησί είπαμε να την ξεκινήσουμε με ένα καλό πρωινό στο Μαγιού, στο χωριό Υστέρνια, όπου φάγαμε ελαφριές ομελέτες και καφέ ανάμεσα στα γραφικά σπίτια και την όμορφη θέα. Δυστυχώς ο καιρός ήταν λίγο απρόβλεπτος με τα σύννεφα να πηγαινοέρχονται πάνω απ' τα κεφάλια μας και το άνεμο να μας κρυώνει πού και πού.
Και για να συνεχιστεί η έντονη γαστρονομική μας εμπειρία συνεχίσαμε με το αυτοκίνητο, το οποίο χρειάζεται η αλήθεια είναι, προς το χωριό Πύργο, όπου στην κεντρική πλατεία άφαγα το καλύτερο γαλακτομπούρεκο της ζωής μου! Χωρίς υπερβολές. Η αφράτη κρέμα και το τραγανά σιροπιαστό του φύλλο θα μας μείνει αξέχαστη.
Και αν θυμάμαι καλά, το ζαχαροπλαστείο λεγότανε "Το Κεντρικόν".
Έπειτα, φτάσαμε στην παραλία της Ρόχαρης, η οποία ήταν και η καλύτερη από τις παραλίες που είδαμε, άνετη και πλατιά με διάσπαρτα, χαμηλά δέντρα και άμμο μέσα κι έξω κι ένα συμπαθητικό beach bar στο βάθος, που έπαιζε χαμηλά μουσική και εναρμονιζόταν με τη γαλήνη του τοπίου.
Μετά το μπάνιο πεινάσαμε, φυσικά, και ύστερα από πολύ κόπο, μιας και μπερδευτήκαμε σε κάτι κατηφόρες, βρεθήκαμε στην ταβέρνα του Φώτη, στη μικρή παραλία του Μπάλλου. Το ταβερνάκι δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ίσως και λίγο απογοητευτικό μπορώ να πω, ενώ οι μουσακάδες που εξαφανίσαμε σε λίγα λεπτά, αν και τεράστιοι, δεν θα έλεγα ότι ήταν και οι πιο φρέσκοι.
Αφού ξεπλύναμε τ' αλάτια από πάνω μας και φορέσαμε τα μπουφάν μας, ήπιαμε ένα χαλαρό και εύγευστο κοκτέιλ στον Κουρσάρο στην χώρα και επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε.
Η 5η και τελευταία ημέρα μας στο νησί, και αυτή μισή γιατί το καράβι σάλπαρε για Ραφήνα στις 3:30 μμ, ξεκίνησε με ένα δυνατό πρωινό-μεσημεριανό (brunch) στη χώρα, στο Γιαλού, όπου φάγαμε χωριάτικο κλαμπ και χωριάτικη ομελέτα ( η οποία ήταν για 4 άτομα χωρίς υπερβολές!) και ήπιαμε γευστικούς Freddo espresso.
Στη συνέχεια, κάναμε βόλτα στα στενά σοκάκια, αγοράσαμε σουβενίρ και νόστιμα αμυγλαδωτά από το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο του Χάλαρη και επιστρέψαμε στην Αθήνα με βαριά καρδιά που αφήσαμε πίσω μας το όμορφο αυτό νησί και ξαναγυρίζαμε στην πόλη.
(Για περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να με βρείτε στο instagram: @artemis.stiga).
Τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια με αυτοκίνητο και το κόστος διαμονής ήταν σε πολύ λογικά πλαίσια, στα 160 ευρώ το άτομο για 4 βράδια, σε τετράκλινο. Την πρώτη μέρα φτάσαμε στο Aigeo Studios, όπου μας καλοσώρισε ο κ. Σωτήρης και μιας και το διαμέρισμά μας δεν ήταν έτοιμο ακόμη, κατευθυνθήκαμε προς την παραλία του Αγίου Φωκά που βρισκόταν 2 λεπτά μακριά με το αμάξι, όπου και κάναμε το πρώτο μας μπάνιο. Η παραλία ήταν μικρή και στενή, γεμάτη ηλικιωμένους και ενοχλητικά παιδάκια, οπότε ήπιαμε τον καλό, παραδόξως, καφέ μας στο τουριστικό beach bar και επιστρέψαμε στο δωμάτιο.
Αν και ημιυπόγειο από τη μία μεριά, ήταν εξαιρετικά φωτεινό, καθαρό και άνετο, με μια μικρή κουζινούλα και λίγα πράγματα για πρωινό, όπως φρυγανιές, σπιτική μαρμελάδα και μους λεμονιού από τη γυναίκα του κ. Σωτήρη (δυστυχώς δε θυμάμαι τ' όνομά της).
Ε είχε περάσει πλέον η ώρα και είχαμε πεινάσει. Συμβουλευτήκαμε το ίντερνετ και το Κουτούκι της Ελένης στη χώρα φάνηκε σαν μια καλή επιλογή. Ένα περιποιημένο μαγαζάκι στημένο στα στενά της Τήνου με χαρούμενες βεραμάν καρέκλες και το πιο κεφάτο προσωπικό που έχω δει, να μας φέρνει τεράστιες μερίδες από αρνάκι ψητό και μελιτζάνες φούρνου με πλούσια γεύση και λογικές τιμές, όπου πρέπει σίγουρα να φάτε μια φορά, αν πατήσετε το πόδι σας στο νησί.
Αφού σκάσαμε στο φαϊ, επιστρέψαμε στο δωμάτιο για λίγη ξεκούραση και το βραδάκι κατευθυνθήκαμε προς τα Δυο Χωριά όπου γινόταν το πανηγύρι της Ρίγανης. Η πλατεία του χωριού είχε μετατραπεί σε ένα τεράστιο υπαίθριο κέντρο, όπου με 5 ευρώ έπαιρνες ένα γενναίο πιάτο με σαλάτα, πατάτες φούρνου, κοτόπουλο ψητό και ντόπιο λουκάνικο, όλα πασπαλισμένα με τηνιακή ρίγανη. Το αλκοόλ ήταν έξτρα, αλλά έρεε άφθονο και οι μουσικοί βιρτουόζοι που έπαιζαν μέχρι το πρωί νησιώτικα είχανε ξεσηκώσει τον κόσμο, που μετά βίας χώραγε να χορέψει!
Την επόμενη μέρα επισκεφθήκαμε το χωριό Βώλαξ, το οποίο είναι γεμάτο με κολοσσιαίες, σφαιρικές πέτρες, οι οποίες δίνουν μια εξωγήινη διάσταση στο τοπίο. Το χωριό είναι πανέμορφο, με τα λευκά σπιτάκια να οδηγούν σε ένα λιλιπούτειο, αρχαίο θέατρο και σε περιστερώνες, μέσα στους οποίους εκτρέφονταν τα περιστέρια, όχι μόνο για το κρέας τους, αλλά και επειδή χρησιμοποιούνταν ως αγγελιοφόροι.
Το χωριό αποπνέει ένα ρομαντισμό, καθώς πάνω σε ακατοίκητους πλέον τοίχους και ξύλινες πόρτες είναι ζωγραφισμένα ποιήματα και τραγούδια. Επίσης, εκεί βρίσκεται και το πανέμορφο μαγαζάκι 'Ερως με τα χειροποίητα και προσεγμένα σουβενίρ που αξίζει ν' αγοράσετε.
Η πορεία μας συνεχίστηκε προς την παραλία Λαλούζα, κοντά στην Παχιά άμμο. Ωραία και άνετη παραλία, με καφέδες και γρήγορο φαγητό που μπορείτε να βρείτε στο κοντινό beach bar.
Αφού απολαύσαμε για μερικές ώρες την παραλία, και επιστρέψαμε στο διαμέρισμά μας για να φορέσουμε κάτι πιο στεγνό και άνετο, περιπλανηθήκαμε στην χώρα της Τήνου με τα προσεγμένα και καλαίσθητα μαγαζάκια. Αφού κάτσαμε κάπου στο κέντρο για ένα σουβλάκι, περπατήσαμε προς το bar Αργοναύτη για ένα βραδινό κοκτέιλ μέσα στην τροπική του διακόσμηση, η οποία εναρμονιζόταν τέλεια με την καλοκαιρινή μας διάθεση. (Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες του bar).
H 3η μέρα μας βρήκε στην παραλία του Άγιου Ρωμανού με λυσσασμένο αέρα να μας χτυπάει. Οι διαθέσιμες ξαπλώστρες ήτανε φυσικά πιασμένες από ώρα, και μάλιστα υπήρχε και λίστα αναμονής (!), οπότε, πήραμε τις ψάθες μας και αράξαμε λίγο πιο μακριά από το beach bar, όπου είχε εξίσου πολύ κόσμο, αλλά ήταν λίγο πιο απάνεμα.
Αφού φάγαμε τις φρέσκιες μπαγέτες μας και βουτήξαμε 1- 2 φορές στη θάλασσα με τον βοτσαλένιο πάτο (καλό θα ήταν να έχετε παπουτσάκια θαλάσσης μαζί), φύγαμε, γιατί είχαμε στο πρόγραμμα να επισκευθούμε τη Μεγαλόχαρη, μιας και έχει γίνει τόσο καλό marketing γύρω απ' τ' όνομά της και μας είχανε συμβουλεύσει να βρεθούμε εκεί απόγευμα καθημερινής για να αποφύγουμε το συνωστισμό.
Είχε αρκετό κόσμο, αλλά η ουρά κινούταν σχετικά γρήγορα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η παρουσία πολλών security, οι οποίοι συντόνιζαν τον κόσμο και άνοιγαν δρόμο για να περάσουν οι παπάδες που τελούσαν εκείνη τη στιγμή ευχέλαιο (μάλλον). Όσο για την περίφημη εικόνα δεν μπόρεσα να τη διακρίνω κάτω από όλο αυτό το ασήμι που τη σκέπαζε.
Μετά το θρησκευτικό μας tour κατευθυνθήκαμε προς ένα από τα 100 καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας. 'Οντας καλοφαγάδες δεν μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε σε μια τέτοια πληροφορία που διαβάσαμε στο ετήσιο, ταξιδιωτικό περιοδικό Τάμα, υπό τις κατευθυντήριες γραμμές της Μάγιας Τσόκλη. Πραγματικά το μενού του Μαραθιά ήταν εξαίσιο. Αποτελούταν μόνο από πιάτα ημέρας, από ολόφρεσκα και καλομαγειρεμένα υλικά και με έμπειρο προσωπικό. Το χοιρινό με μέλι και μάραθο που δοκίμασα εκείνη τη μέρα το σκέφτομαι ακόμα, (αν και οι πατάτες τύπου τσιπς δε με ξετρέλαναν). Αν σας δοθεί η ευκαιρία, δοκιμάστε το!
Την 4η ημέρα μας στο νησί είπαμε να την ξεκινήσουμε με ένα καλό πρωινό στο Μαγιού, στο χωριό Υστέρνια, όπου φάγαμε ελαφριές ομελέτες και καφέ ανάμεσα στα γραφικά σπίτια και την όμορφη θέα. Δυστυχώς ο καιρός ήταν λίγο απρόβλεπτος με τα σύννεφα να πηγαινοέρχονται πάνω απ' τα κεφάλια μας και το άνεμο να μας κρυώνει πού και πού.
Και για να συνεχιστεί η έντονη γαστρονομική μας εμπειρία συνεχίσαμε με το αυτοκίνητο, το οποίο χρειάζεται η αλήθεια είναι, προς το χωριό Πύργο, όπου στην κεντρική πλατεία άφαγα το καλύτερο γαλακτομπούρεκο της ζωής μου! Χωρίς υπερβολές. Η αφράτη κρέμα και το τραγανά σιροπιαστό του φύλλο θα μας μείνει αξέχαστη.
Και αν θυμάμαι καλά, το ζαχαροπλαστείο λεγότανε "Το Κεντρικόν".
Έπειτα, φτάσαμε στην παραλία της Ρόχαρης, η οποία ήταν και η καλύτερη από τις παραλίες που είδαμε, άνετη και πλατιά με διάσπαρτα, χαμηλά δέντρα και άμμο μέσα κι έξω κι ένα συμπαθητικό beach bar στο βάθος, που έπαιζε χαμηλά μουσική και εναρμονιζόταν με τη γαλήνη του τοπίου.
Μετά το μπάνιο πεινάσαμε, φυσικά, και ύστερα από πολύ κόπο, μιας και μπερδευτήκαμε σε κάτι κατηφόρες, βρεθήκαμε στην ταβέρνα του Φώτη, στη μικρή παραλία του Μπάλλου. Το ταβερνάκι δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ίσως και λίγο απογοητευτικό μπορώ να πω, ενώ οι μουσακάδες που εξαφανίσαμε σε λίγα λεπτά, αν και τεράστιοι, δεν θα έλεγα ότι ήταν και οι πιο φρέσκοι.
Αφού ξεπλύναμε τ' αλάτια από πάνω μας και φορέσαμε τα μπουφάν μας, ήπιαμε ένα χαλαρό και εύγευστο κοκτέιλ στον Κουρσάρο στην χώρα και επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε.
Η 5η και τελευταία ημέρα μας στο νησί, και αυτή μισή γιατί το καράβι σάλπαρε για Ραφήνα στις 3:30 μμ, ξεκίνησε με ένα δυνατό πρωινό-μεσημεριανό (brunch) στη χώρα, στο Γιαλού, όπου φάγαμε χωριάτικο κλαμπ και χωριάτικη ομελέτα ( η οποία ήταν για 4 άτομα χωρίς υπερβολές!) και ήπιαμε γευστικούς Freddo espresso.
Στη συνέχεια, κάναμε βόλτα στα στενά σοκάκια, αγοράσαμε σουβενίρ και νόστιμα αμυγλαδωτά από το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο του Χάλαρη και επιστρέψαμε στην Αθήνα με βαριά καρδιά που αφήσαμε πίσω μας το όμορφο αυτό νησί και ξαναγυρίζαμε στην πόλη.
(Για περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να με βρείτε στο instagram: @artemis.stiga).
Last edited:
