kos2111
Member
- Μηνύματα
- 7
- Likes
- 28
Kαι να λοιπόν που 8 χρόνια μετά αξιώθηκα, να ξαναπάω στο νησί που τόσο πολύ με μάγεψε από την πρώτη μου επίσκεψη. Την προηγούμενη φορά συνδυάστηκε με τη Νάξο και τα Κουφονησια, ενώ τώρα - κι αφού πριν 3 χρόνια επισκέφτηκα Σχοινουσα και Δονούσα - τώρα ήταν η σειρά της Ηρακλειας.
Πρώτη μέρα και στο αεροδρόμιο, Μακεδονία, πρώτη πρωινή πτήση για Σαντορίνη.
Ανακαινίσμενο και σε υπό κατασκευή, το οποίο σε συνδυασμό με την 9μηνη αποχή από τις πτήσεις, μου έβγαλε μια αμηχανία.
Σε μιαμιση ώρα όμως το μαγευτικό τοπίο της καλντερας, ήρθε να μου πάρει όλες τις σκέψεις της ρουτίνας και να μου δηλώσει εμφατικά πως "αρχίζουν οι διακοπές".
Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας και κάναμε τις πάντα υπέροχες βόλτες στα Φηρά, έφτασε η στιγμή να πάρουμε το πλοίο για την Αμοργο.
Το sea Jet το οποίο μας μετέφερε στα Καταπολα της Αμοργού, ήρθε στην ώρα του ( @psilos 3, κι όμως έγινε), έπειτα από απίστευτη ζέστη φτάσαμε λίγο μετά τις 3 στην Αμοργό. Έχοντας ήδη συνεννοηθεί για Ταξί, δεδομένου ότι ήμασταν 4 άτομα και το ΚΤΕΛ, έχει μεν δρομολόγια, αλλά σε ακανόνιστες ώρες.
Επειτα απο περίπου είκοσι λεπτά φτάσαμε στην Αιγιάλη
Η άπνοια που επικρατούσε μας έκανε να βάλουμε μαγιό και να περπατήσουμε λίγες δεκάδες μέτρα από τον οικισμό της Αιγιαλης προς τον οικισμό Λακκι κσι το θρυλικό beach bar Que.
Για όσους δε γνωρίζουν, το beach bar que βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το κάμπινγκ και η παρουσία μόνιμα νεραων θαμώνων το καθιστούν ιδανικό για 24 ώρες.
Αφού βουλιάξαμε πρώτα στις βουτιές και έπειτα στις μπύρες, ξεκινήσανε για να τιθασεύσουμε την πείνα μας στον Αμοργιαλο, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στο λιμανάκι της Αιγιαλης
Μεζέδες με θαλασσινά, ψημένες ρακιές
και η πρώτη μέρα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο.
Την δεύτερη μέρα η χαλάρωση ήταν επιβεβλημένη καθώς, το ταξίδι ήταν εύκολο, αλλά η κούραση της δουλειάς καθιστά την χαλάρωση επιβεβλημένη. Στην πισίνα της Αιγιαλης, αράξαμε και εκμεταλλευτήκαμε τον τέλειο καιρό και την υπέροχη παραλία.
Έπειτα από ένα πρόχειρο γεύμα στα σοκάκια της Αιγιαλης και συγκεκριμένα στο μαγαζί falafel , το οποίο ενδείκνυται και για πρωινό και για καφέ ανηφορίσαμε αργά το απόγευμα για τη Λαγκάδα. για φωτογραφίες βόλτα στα πανέμορφα σοκάκια της, αλλά και τους εξαιρετικούς μεζέδες και τσίπουρου στη λοζα ( έτσι αποκαλούνται οι πλατείες) του χωριού. Το χωριό είναι πολύ κοντά στην Αιγιάλη, και αξίζει να το επισκεφτείτε αφού πέσει ο ήλιος. Μάλιστα είναι ο κύριος οικισμός του όρμου της Αιγιαλης κατά τους χειμερινούς μήνες.
Μάλιστα θυμήθηκα πως σ αυτό το όμορφο πλακόστρωτο σοκάκι, τον 15στο τα μαγαζιά ενώνουν τις " δυνάμεις" τους και στήνουν ένα πολύ όμορφο πανηγύρι. Εμείς καθίσαμε στο εικοσιπενταρακι με τους πολύ ωραίου μεζέδες τους οποίους τιμήσαμε με συνοδεία τσίπουρου
Αργά το βράδυ ήπιαμε τα χωνευτικά ποτά μας στον Μαιστρο και τα λοιπά μπαράκια της Αιγιαλης, που βρίσκονται στα σκαλάκια αριστερά του Αμοργιαλού και μπροστά από τη στάση του ΚΤΕΛ.
Εκεί κι αν βγάλαμε φωτογραφίες καθώς είχε ενα υπεροχο φεγγάρι.
Τρίτη και τελευταία μέρα μας στην Αιγιαλη και ήταν η στιγμή που έπρεπε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο καθώς τα 4 ταξί του νησιού δεν έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να μας μεταφέρουν σε μια παραλία 5 λεπτά απόσταση με το αμάξι.
Η παραλία Λεμβρωσος η οποία βρίσκεται ουσιαστικά, κάτω από το επιβλητικό ξενοδοχείο Αιγιαλις, με την εκπληκτική υπερυψωμένη ταβέρνα μας φιλοξένησε αρκετές ώρες μετά την ξάπλα στην παραλία.
Ωραία μεζεδάκια , υπέροχη μουσική στα ηχεία και χαλαρό μεζεδάκι, αλλά και με αρκετές μπύρες λόγω ζέστης.
Λίγο πιο αργά κι αφού έπεσε ο ήλιος ( πολύ βασικό), ξεκινήσαμε για τα Θολαρια. Το όμορφο χωριό που είναι απέναντι από τη Λαγκάδα, και δεσπόζει κι αυτό πάνω από την Αιγιαλη.
Aράξαμε σε ενα πολύ ωραίο καλό μπαρ το Σελαδι για καφε, και γαι να θαυμάσουμε την απίστευτη θέα.
Αφού ήπιαμε τα ροφήματα , και κάναμε τις απαραίτητες βόλτες στα όμορφα Θολάρια, ήπιαμε και μπυρίτσα στο ξακουστό , και απο το τραγούδι του Μπαλάφα "Αμοργός" , το καφενείο "Καλή Καρδιά"
όλις και πήρε να βραδιάζει κατεβήκαμε στον Αμοργιαλο που μόλις είχε ο Νίκος και η Βάσω, ένα φιλικό μας ζευγάρι, αρτι αφιχθεντες από Αστυπάλαια.
Αφού ήπιαμε τις ψημένες μας, και χαιρετήσαμε τα παιδιά, τα οποία και θα βλέπαμε την επόμενη μέρα στη χώρα, κατευθύνθηκαμε στο que, για να κλείσουμε με τρόπο που άρμοζε την παραμονή μας στην Αιγιαλη .
Την Τετάρτη μέρα πήραμε και το δεύτερο αυτοκίνητο καθώς πλέον η παρέα από 4 θα γινόταν 7.
Στη χώρα λοιπόν για την οποία ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί, συναντήσαμε το ζευγάρι της προηγούμενης μέρας και ένα ακόμη φίλο των παιδιών.
Η χώρα της Αμοργού είναι μια χώρα που μπορεί να σου δημιουργεί ένα τρομερό συναίσθημα και θες μόνο να την τριγύριζεις και να μη πας ποτέ για μπάνιο.
Ήπιαμε την καφεδαρα μας στη Λοζα, η οποία πρωταγωνιστεί στην πανέμορφη πλατεία της Χώρας και αμέσως μετά ξεκινήσαμε για Άγιο Παύλο και Νιικουρια..
Ο Άγιος Παύλος είναι μια εξαιρετική παραλία με βότσαλο που σχηματίζει μια μύτη, και κολυμπάς από όποια πλευρά είναι απάνεμη.
Το καραβάκι που σε πηγαίνει απέναντι στη Νικουρια έχει δρομολόγιο κάθε ώρα, και μάλιστα όταν έχει κίνηση, κάνει και ανά μισή.
Φέτος στη κεντρική παραλια της Νικουριας λειτουργεί και καντίνα..
Το απόγευμα μας βρήκε στη χώρα την οποία κ περπατήσαμε με ένα δροσιστικό μπυρακι ανά χείρας. Το βράδυ είχαμε προνοήσει από το μεσημέρι και κλείσαμε να φάμε στο Τραντζιστορακι, το οποίο βρίσκεται στη κεντρική οδό της χώρας και είναι ένα πολύ γραφικό μαγαζί με εξαιρετική μουσική.
Την επόμενη μέρα ξεκίνησαμε για την Άγ.Αννα και το μοναστήρι της Χοζοβιωτισσας. Αξίζει να το επισκεφτείτε, όσο πιο νωρίς γινεται καθώς έχει αρκετό σκαλί. Η ψημένη που κερνάνε οι μοναχοί είναι βάλσαμο, αλλά και ο θαυμασμός για το πως χτίστηκε το πιο φωτογραφημενο μέρος του νησιού. Η παραλία κάτω της Αγ. Άννας είναι πανέμορφη. Έχει αναψυκτήριο για να προμηθευτείτε τα απαραίτητα, και φυσικά λίγα σκαλιά τα οποία σας οδηγούν στα 2 κολπάκια. Το κολπάκια είναι μικρά με ελάχιστη άμμο και οι λουομένοι απλώνονται σα χταπόδια στα βράχια. Όπως καταλαβαίνετε, κι εδώ πρέπει να πας η νωρίς για να επιλέξεις σημείο, αλλιώς δύσκολα θα βγάλεις πάνω από ώρα καθώς ο ήλιος ζεματάει..
Επόμενη στάση καθώς ‘όπως καταλάβατε δε πήγαμε νωρίς, ήταν ο Μουρος. Στην ίδια πλευρά του νησιού, με απίστευτη διαδρομή που το απέραντο γαλάζιο σου κόβει την ανάσα. Περίπου 25 λεπτά μετά την Άη. Άννα οδήγηση φτάσαμε στην παραλία όπου και αράξαμε στη αμμώδη μεν, αλλά σαν βοτσαλωτή παραλία. Έχει κατάβαση, η οποία όμως έχει πλέον σκάλακια, κάτι που την κάνει σίγουρα υποφερτή. Ένα δεκάλεπτο περίπου, και φτάνεις από την άσφαλτο, στην παραλία. Από το παρκινγκ που αφήνεις το αυτοκίνητο , μπορείς να προμηθευτείς νερά καφέδες ή μπουκαλάκια με πάγο για να διατηρηθεί η ψύξη στο μεταφερόμενο ψυγειάκι.
Η παραλία είναι απαράμιλλης ομορφιάς. Άγριο τοπίο, πεντακάθαρα νερά, αρκετοί κολπίσκοι, αρκεί να κολυμπήσει κανείς για 5-10 λεπτά...
Πρώτη μέρα και στο αεροδρόμιο, Μακεδονία, πρώτη πρωινή πτήση για Σαντορίνη.
Ανακαινίσμενο και σε υπό κατασκευή, το οποίο σε συνδυασμό με την 9μηνη αποχή από τις πτήσεις, μου έβγαλε μια αμηχανία.
Σε μιαμιση ώρα όμως το μαγευτικό τοπίο της καλντερας, ήρθε να μου πάρει όλες τις σκέψεις της ρουτίνας και να μου δηλώσει εμφατικά πως "αρχίζουν οι διακοπές".
Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας και κάναμε τις πάντα υπέροχες βόλτες στα Φηρά, έφτασε η στιγμή να πάρουμε το πλοίο για την Αμοργο.
Το sea Jet το οποίο μας μετέφερε στα Καταπολα της Αμοργού, ήρθε στην ώρα του ( @psilos 3, κι όμως έγινε), έπειτα από απίστευτη ζέστη φτάσαμε λίγο μετά τις 3 στην Αμοργό. Έχοντας ήδη συνεννοηθεί για Ταξί, δεδομένου ότι ήμασταν 4 άτομα και το ΚΤΕΛ, έχει μεν δρομολόγια, αλλά σε ακανόνιστες ώρες.
Επειτα απο περίπου είκοσι λεπτά φτάσαμε στην Αιγιάλη
Η άπνοια που επικρατούσε μας έκανε να βάλουμε μαγιό και να περπατήσουμε λίγες δεκάδες μέτρα από τον οικισμό της Αιγιαλης προς τον οικισμό Λακκι κσι το θρυλικό beach bar Que.
Για όσους δε γνωρίζουν, το beach bar que βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το κάμπινγκ και η παρουσία μόνιμα νεραων θαμώνων το καθιστούν ιδανικό για 24 ώρες.
Αφού βουλιάξαμε πρώτα στις βουτιές και έπειτα στις μπύρες, ξεκινήσανε για να τιθασεύσουμε την πείνα μας στον Αμοργιαλο, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στο λιμανάκι της Αιγιαλης
Μεζέδες με θαλασσινά, ψημένες ρακιές
και η πρώτη μέρα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο.
Την δεύτερη μέρα η χαλάρωση ήταν επιβεβλημένη καθώς, το ταξίδι ήταν εύκολο, αλλά η κούραση της δουλειάς καθιστά την χαλάρωση επιβεβλημένη. Στην πισίνα της Αιγιαλης, αράξαμε και εκμεταλλευτήκαμε τον τέλειο καιρό και την υπέροχη παραλία.
Έπειτα από ένα πρόχειρο γεύμα στα σοκάκια της Αιγιαλης και συγκεκριμένα στο μαγαζί falafel , το οποίο ενδείκνυται και για πρωινό και για καφέ ανηφορίσαμε αργά το απόγευμα για τη Λαγκάδα. για φωτογραφίες βόλτα στα πανέμορφα σοκάκια της, αλλά και τους εξαιρετικούς μεζέδες και τσίπουρου στη λοζα ( έτσι αποκαλούνται οι πλατείες) του χωριού. Το χωριό είναι πολύ κοντά στην Αιγιάλη, και αξίζει να το επισκεφτείτε αφού πέσει ο ήλιος. Μάλιστα είναι ο κύριος οικισμός του όρμου της Αιγιαλης κατά τους χειμερινούς μήνες.
Μάλιστα θυμήθηκα πως σ αυτό το όμορφο πλακόστρωτο σοκάκι, τον 15στο τα μαγαζιά ενώνουν τις " δυνάμεις" τους και στήνουν ένα πολύ όμορφο πανηγύρι. Εμείς καθίσαμε στο εικοσιπενταρακι με τους πολύ ωραίου μεζέδες τους οποίους τιμήσαμε με συνοδεία τσίπουρου
Αργά το βράδυ ήπιαμε τα χωνευτικά ποτά μας στον Μαιστρο και τα λοιπά μπαράκια της Αιγιαλης, που βρίσκονται στα σκαλάκια αριστερά του Αμοργιαλού και μπροστά από τη στάση του ΚΤΕΛ.
Εκεί κι αν βγάλαμε φωτογραφίες καθώς είχε ενα υπεροχο φεγγάρι.
Τρίτη και τελευταία μέρα μας στην Αιγιαλη και ήταν η στιγμή που έπρεπε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο καθώς τα 4 ταξί του νησιού δεν έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να μας μεταφέρουν σε μια παραλία 5 λεπτά απόσταση με το αμάξι.
Η παραλία Λεμβρωσος η οποία βρίσκεται ουσιαστικά, κάτω από το επιβλητικό ξενοδοχείο Αιγιαλις, με την εκπληκτική υπερυψωμένη ταβέρνα μας φιλοξένησε αρκετές ώρες μετά την ξάπλα στην παραλία.
Ωραία μεζεδάκια , υπέροχη μουσική στα ηχεία και χαλαρό μεζεδάκι, αλλά και με αρκετές μπύρες λόγω ζέστης.
Λίγο πιο αργά κι αφού έπεσε ο ήλιος ( πολύ βασικό), ξεκινήσαμε για τα Θολαρια. Το όμορφο χωριό που είναι απέναντι από τη Λαγκάδα, και δεσπόζει κι αυτό πάνω από την Αιγιαλη.
Aράξαμε σε ενα πολύ ωραίο καλό μπαρ το Σελαδι για καφε, και γαι να θαυμάσουμε την απίστευτη θέα.
Αφού ήπιαμε τα ροφήματα , και κάναμε τις απαραίτητες βόλτες στα όμορφα Θολάρια, ήπιαμε και μπυρίτσα στο ξακουστό , και απο το τραγούδι του Μπαλάφα "Αμοργός" , το καφενείο "Καλή Καρδιά"
όλις και πήρε να βραδιάζει κατεβήκαμε στον Αμοργιαλο που μόλις είχε ο Νίκος και η Βάσω, ένα φιλικό μας ζευγάρι, αρτι αφιχθεντες από Αστυπάλαια.
Αφού ήπιαμε τις ψημένες μας, και χαιρετήσαμε τα παιδιά, τα οποία και θα βλέπαμε την επόμενη μέρα στη χώρα, κατευθύνθηκαμε στο que, για να κλείσουμε με τρόπο που άρμοζε την παραμονή μας στην Αιγιαλη .
Την Τετάρτη μέρα πήραμε και το δεύτερο αυτοκίνητο καθώς πλέον η παρέα από 4 θα γινόταν 7.
Στη χώρα λοιπόν για την οποία ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί, συναντήσαμε το ζευγάρι της προηγούμενης μέρας και ένα ακόμη φίλο των παιδιών.
Η χώρα της Αμοργού είναι μια χώρα που μπορεί να σου δημιουργεί ένα τρομερό συναίσθημα και θες μόνο να την τριγύριζεις και να μη πας ποτέ για μπάνιο.
Ήπιαμε την καφεδαρα μας στη Λοζα, η οποία πρωταγωνιστεί στην πανέμορφη πλατεία της Χώρας και αμέσως μετά ξεκινήσαμε για Άγιο Παύλο και Νιικουρια..
Ο Άγιος Παύλος είναι μια εξαιρετική παραλία με βότσαλο που σχηματίζει μια μύτη, και κολυμπάς από όποια πλευρά είναι απάνεμη.
Το καραβάκι που σε πηγαίνει απέναντι στη Νικουρια έχει δρομολόγιο κάθε ώρα, και μάλιστα όταν έχει κίνηση, κάνει και ανά μισή.
Φέτος στη κεντρική παραλια της Νικουριας λειτουργεί και καντίνα..
Το απόγευμα μας βρήκε στη χώρα την οποία κ περπατήσαμε με ένα δροσιστικό μπυρακι ανά χείρας. Το βράδυ είχαμε προνοήσει από το μεσημέρι και κλείσαμε να φάμε στο Τραντζιστορακι, το οποίο βρίσκεται στη κεντρική οδό της χώρας και είναι ένα πολύ γραφικό μαγαζί με εξαιρετική μουσική.
Την επόμενη μέρα ξεκίνησαμε για την Άγ.Αννα και το μοναστήρι της Χοζοβιωτισσας. Αξίζει να το επισκεφτείτε, όσο πιο νωρίς γινεται καθώς έχει αρκετό σκαλί. Η ψημένη που κερνάνε οι μοναχοί είναι βάλσαμο, αλλά και ο θαυμασμός για το πως χτίστηκε το πιο φωτογραφημενο μέρος του νησιού. Η παραλία κάτω της Αγ. Άννας είναι πανέμορφη. Έχει αναψυκτήριο για να προμηθευτείτε τα απαραίτητα, και φυσικά λίγα σκαλιά τα οποία σας οδηγούν στα 2 κολπάκια. Το κολπάκια είναι μικρά με ελάχιστη άμμο και οι λουομένοι απλώνονται σα χταπόδια στα βράχια. Όπως καταλαβαίνετε, κι εδώ πρέπει να πας η νωρίς για να επιλέξεις σημείο, αλλιώς δύσκολα θα βγάλεις πάνω από ώρα καθώς ο ήλιος ζεματάει..
Επόμενη στάση καθώς ‘όπως καταλάβατε δε πήγαμε νωρίς, ήταν ο Μουρος. Στην ίδια πλευρά του νησιού, με απίστευτη διαδρομή που το απέραντο γαλάζιο σου κόβει την ανάσα. Περίπου 25 λεπτά μετά την Άη. Άννα οδήγηση φτάσαμε στην παραλία όπου και αράξαμε στη αμμώδη μεν, αλλά σαν βοτσαλωτή παραλία. Έχει κατάβαση, η οποία όμως έχει πλέον σκάλακια, κάτι που την κάνει σίγουρα υποφερτή. Ένα δεκάλεπτο περίπου, και φτάνεις από την άσφαλτο, στην παραλία. Από το παρκινγκ που αφήνεις το αυτοκίνητο , μπορείς να προμηθευτείς νερά καφέδες ή μπουκαλάκια με πάγο για να διατηρηθεί η ψύξη στο μεταφερόμενο ψυγειάκι.
Η παραλία είναι απαράμιλλης ομορφιάς. Άγριο τοπίο, πεντακάθαρα νερά, αρκετοί κολπίσκοι, αρκεί να κολυμπήσει κανείς για 5-10 λεπτά...
Attachments
Last edited by a moderator:
