Αν και οι υποψήφιοι προορισμοί ήταν, όπως και την προηγούμενη χρονιά, αρκετοί, η Χίος ήταν η τελική νικήτρια. Μας έδινε την αίσθηση του διαφορετικού. Κάτι η μαστίχα, κάτι τα μεσαιωνικά της χωριά, εκεί από κοντά κι ο κάμπος της. Δεν ήθελε και πολύ για να την επιλέξεις. Μας έλειπε ωστόσο το νησί της άγονης γραμμής που σαν παρέα τείνουμε να το καθιερώσουμε και να του αφιερώνουμε 1-2 μέρες από τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Αυτό το νησάκι έμελλε να είναι για φέτος τα Ψαρά.
Παρασκευή βράδυ και στις 22.00 το Aqua Maria της ΝΕΛ θα λύσει τους κάβους του και θα σηκώσει άγκυρα ξεκινώντας από το λιμάνι του Λαυρίου. Σαν εταιρεία δε μας άφησε την καλύτερη εντύπωση που θα μπορούσε μιας και το αρχικό δρομολόγιο που ήταν προγραμματισμένο για τις 17.00 το απόγευμα της ίδιας μέρας με ταχύπλοο ακυρώθηκε και δε μας ειδοποίησε κανείς. Κατά τύχη μετά από μία αναζήτηση που κάναμε, το δρομολόγιο είχε εξαφανιστεί και επικοινωνήσαμε οι ίδιοι για να δούμε τι συμβαίνει. Δε μείναμε ικανοποιημένοι ωστόσο από μία απάντηση για μεταφορά των εισιτηρίων. Πολύ δε περισσότερο όταν μας είπανε ότι όταν βγάλαμε τα εισιτήρια, το δρομολόγιο είχε ήδη ακυρωθεί. Ένας Δίας ξέρει τι σφάλμα μπορεί να έγινε στο σύστημα κρατήσεων. Ωστόσο, το πλοίο ήταν αξιοπρεπέστατο και το προσωπικό του ευγενέστατο. Οι 6 ώρες μέχρι τα ιστορικά Ψαρά πέρασαν σχετικά γρήγορα και στις 04.00 το πρωί του Σαββάτου φτάνουμε στον πρώτο μας προορισμό.
Η ομολογουμένως εντυπωσιακά φωτισμένη Μαύρη Ράχη των Ψαρών σου προκαλεί ένα κάποιο δέος. Το μυαλό σου αρχίζει να ταξιδεύει και να δημιουργεί εικόνες. Ένας στίχος του Σολωμού είναι αρκετός για να χτίσεις στο μυαλό σου τις εικόνες αυτές. Η παραλία Λαζαρέττα κοντά στον οικισμό θα υποδεχτεί τα κουρασμένα κορμιά μας και τα sleeping bags μας. Ο έναστρος ουρανός θα μας συνοδεύσει για μερικές ώρες μέχρι την ανατολή του ήλιου. Ένας ουρανός μ'αστέρια...που έχει χίλια καλοκαίρια... Το ξημέρωμα του Σαββάτου θα μας βρει να αλλάζουμε φορώντας την προσφιλή μας ένδυση για τις επόμενες μέρες. Μαγιώ, μπλουζάκι, παντόφλες. Η Λαζαρέττα είναι ικανοποιητική. Ωραία νερά με φόντο τον οικισμό και τη Μαύρη Ράχη. Επειδή όμως δεν έχουμε και πολλές ώρες στη διάθεσή μας, μιας και στις 18.00 το απόγευμα αναχωρούμε για Μεστά, ε ας δούμε λίγο το νησί. Άγριο, ξερό τοπίο. Πολλές εκκλησίες. Φτάσαμε μέχρι το φάρο του νησιού στα ΝΑ και μέχρι το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου στα ΒΑ. Η ανατολική πλευρά του νησιού είναι απότομη και βραχώδης. Δεν έχει πολλά να σου προσφέρει. Μόνο τον ήχο των κυμάτων που σκάνε με μανία πάνω στα βράχια. Η δυτική πλευρά του όμως έχει αρκετές παραλίες. Εμείς επιλέξαμε τη Φτελιώ. Τα νερά της ήταν κρυστάλλινα. Στο δρόμο σταματήσαμε σε ένα εκκλησάκι όπου από μακριά είδαμε κόσμο. Κάτι θα έχει εκεί σκεφτήκαμε. Ας πάμε. Και είχε. Κάποιοι γιόρταζαν τον άγιο της εκκλησίας. Πολύ φιλόξενος κόσμος. Μας κέρασαν κρέατα, γλυκά, φρούτα, μπύρες. Ωραίες στιγμές… Η ώρα όμως πέρασε και η κυρία Γαρυφαλλιά θα μας ψάχνει. Η ταβέρνα της στον Κάτω Γυαλό θα μας προσφέρει την οικονομικότερη αστακομακαρονάδα που έχουμε βρει ποτέ. 71 ευρώ για 4 άτομα. Ένα ταψί ολόκληρο είχε βγει με 2 μεγάλους αστακούς. Τα Ψαρά είναι ένας από τους τρεις μεγάλους αστακότοπους της Ελλάδας. Οι άλλοι δύο είναι η Σκύρος και οι Φούρνοι από ό,τι διαβάσαμε. Το φαγητό εξαιρετικό. Η τιμή του άπαιχτη. Κάποιοι στο ενδιάμεσο της αναμονής για τη μακαρονάδα επιλέξαμε να ανεβούμε μέχρι την κορυφή της Μαύρης Ράχης. Ένα μοναδικό συναίσθημα. Σαν να έχεις κατακτήσει κάτι. Σαν να είσαι απόλυτα ελεύθερος. Σαν να αγγίζεις τον ουρανό. Εσύ και το απέραντο γαλάζιο. Στις 18.00 λοιπόν το Psara Glory θα μας πάει μέχρι τα Μεστά. Σε δύο ωρίτσες είμαστε εκεί και το αποψινό μας κατάλυμα βρίσκεται στα Αυγώνυμα. Ένα παραδοσιακό σπιτάκι φτιαγμένο με τρόπο που να θυμίζει τα πυργόσπιτα που κάποτε γέμιζαν το χωριό. Εκείνα με τις χαμηλές πόρτες, ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά των παλιών σπιτιών των Χιωτών. 60 ευρώ τη βραδιά και για τους 4 ήταν μια πολύ καλή τιμή στο Chios Pyrgos Rooms.
Η Κυριακή μας υποδέχεται με πολύ αέρα. Ήταν κάτι που δεν το αποφύγαμε καμία μέρα στο νησί. Ο πολύς αέρας. Εν τέλει ίσως να ήταν και καλό μιας και έριχνε κάπως και τη θερμοκρασία. Πρώτος μας σταθμός ο Ανάβατος. Λέγεται και Μυστράς της Χίου. Ένας μεσαιωνικός οικισμός ερειπωμένος. Χτισμένος σε μία κορφή με τρόπο που από μακριά δεν τον ξεχωρίζεις. Τα πέτρινα κτίριά του και η πέτρινη κορφή φαινόταν να είναι ένα και το αυτό. Εντυπωσιακός τρόπος αποπροσανατολισμού για τους πειρατές που κάποτε αλώνιζαν στο νησί. Στη συνέχεια, η Νέα Μονή μας περιμένει εκεί κάπου στο μέσον του νησιού. Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο για τα ψηφιδωτά της. Εκπληκτικά ψηφιδωτά. Και πολύ καλή δουλειά για την αναστήλωση του ναού. Οι κυριότερες στιγμές της ζωής του Ιησού φτιαγμένες σε εικόνες με χιλιάδες χρωματιστές μικρές πέτρες. Η ώρα όμως πέρασε. Η Ελίντα θα μας δροσίσει για σήμερα. Μπούζι το νερό, όμορφο το τοπίο. Δυστυχώς όσο και να καθόσουν στο νερό ήταν τόσο παγωμένο που δεν το συνήθιζες άνετα για να το χαρείς. Μεσημεράκι και αφήνουμε πίσω την Ελίντα για τη Βολισσό και για φαγητό στην πλατεία Πύθωνα. Τίποτα το φοβερό. Κρίμα για τις πραγματικά πολύ καλές κριτικές που είχαμε διαβάσει για το συγκεκριμένο μαγαζάκι. Η διάθεση όμως δε χαλάει. Οκ κάτι πήγε στραβά. Δε χάλασε κι ο κόσμος. Άφθονο γέλιο και ουζάκι. Η συνέχεια θα μας χορτάσει. Θα κάνουμε το γύρο του βουνού Αμανή σταματώντας ενδιάμεσα στο οινοποιείο Αριούσιος που βρίσκεται στον Εγρηγόρο και στο Μελανειό, το δυτικότερο σημείου της Χίου, για το ηλιοβασίλεμα. Στον Αριούσιο η κυρία που ήταν εκεί θα προσφερθεί να μας κάνει και μία μικρή ξενάγηση στο οινοποιείο. Το βράδυ της Κυριακής θα μας βρει να παίζουμε τίτσου στην κεντρική πλατεία των Αυγωνύμων. Η ταβέρνα όμως ήθελε να κλείσει. Ε και; Έχει φροντίσει ο δήμος και έχει φώτα. Η ταβέρνα ανήκει στους ίδιους ανθρώπους με το δωμάτιο και μετά από τις προτροπές τους θα συνεχίσουμε για κάποιες ώρες ακόμα το παιχνίδι μας ολομόναχοι στην πλατεία.
Δευτέρα πρωί. Αποχαιρετούμε τα Αυγώνυμα. Το βράδυ θα μας υποδεχτεί ο Λιλικάς και μία ολοκαίνουργια μονοκατοικία του Lilikas Apartments. Μας κόστισε 70 ευρώ τη βραδιά και για τους 4. Αν μέναμε περισσότερες από τις 3 μέρες που μείναμε θα μας το κατέβαζε και στα 60 τη βραδιά. Αλλά δε μείναμε καθώς θέλαμε να μοιράσουμε τις μέρες μας στο νησί λόγω του μεγέθους του. Φεύγοντας, λοιπόν, από τα Αυγώνυμα θα κατευθυνθούμε προς τη Βέσσα. Ένα παραδοσιακό χωριό στο οποίο θα σταματήσουμε για χιώτικα αναψυκτικά και φυσικά τι άλλο εκτός από τίτσου. Θα θαυμάσουμε επίσης και τα χωράφια με τα μαστιχόδεντρα τα οποία θα βλέπουμε συνέχεια τις επόμενες μέρες. Στην Αποθήκα, μία όμορφη παραλία κοντά στα Μεστά, θα ψηθούμε από τον ήλιο και το αλάτι και θα πεινάσουμε για να θέλουμε να πάμε στο Μεσαίωνα στην κεντρική πλατεία των Μεστών για φαγητό. Πολύ καλό και οικονομικό φαγητό. Προτιμήστε τα μαγειρευτά του και κυρίως σε συνδυασμό με κάποιο ψητό. Όταν ζητήσαμε κεμπάπ με αγκινάρες ή κοτόπουλο ψητό με μπάμιες ο σερβιτόρος παραξενεύτηκε λιγάκι αλλά εμείς αποζημιωθήκαμε. Τα Μεστά είναι πολύ καλά διατηρημένα. Η πέτρα, τα στενά σοκάκια, οι καμάρες. Είναι εντυπωσιακό πως τέτοια χωριά συνεχίζουν και κατοικούνται. Το απόγευμα θα βουτήξουμε στην Αυλωνιά. Πολύ καλά νερά. Και θα φύγουμε για το Λιλικά προκειμένου να παίξουμε το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού. Λόγω ασυνεννοησίας με την ιδιοκτήτρια εκείνη είχε φύγει. Αλλά είχε αφήσει στο μπαλκόνι της κατοικίας μας το κλειδί της κάτω από ένα κουτάκι. Ποια είναι όμως η «πρώτη» όπως μας είπε κατοικία από τις οχτώ που είχε; Το ψάξιμο ξεκίνησε, κατέληξε επιτυχώς και το γλυκό κρασί που είχαμε αγοράσει την προηγούμενη μέρα από τον Αριούσιο θα συντροφεύσει τη βραδιά μας στο μπαλκόνι με (τι άλλο;;
ψητό μαστέλο.
Τρίτη λοιπόν. Ολύμποι. Ίδιο σκηνικό πάνω κάτω. Βόλτα στο χωριό, κεντρική πλατεία, χιώτικοι χυμοί του κάμπου, τίτσου. Την τιμητική της θα έχει στη συνέχεια η Αγία Δύναμη. Και μάλιστα μία παραλία λίγο πιο πέρα από αυτή η οποία προστατευόταν από το δυνατό αέρα της πρώτης. Το μεσημέρι θα κάνουμε πικνίκ στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας που είναι ειδικά διαμορφωμένος για παρόμοιες καταστάσεις. Μισή φρατζόλα ο καθένας μας και γεμίζουμε με γραβιέρα, παριζάκι και ντοματούλα. Άντε να χωνέψεις μετά. Επιβάλλεται όμως. Γιατί η πόλη της Χίου μας περιμένει. Με τα πάρα πολλά αυτοκίνητά της. Χαμός. Σύμφωνα με πληροφορίες είναι η τρίτη περιοχή της Ελλάδας σε αριθμό αυτοκινήτων ανά κάτοικο μετά φυσικά τις δύο πρωτεύουσες. Θα περπατήσουμε στην Απλωταριάς με παγωτό από τον Κρόνο και θα μπούμε στο κάστρο της πόλης για να καθίσουμε σε ένα παραδοσιακό μεζεδοπωλείο, το παλιό Ιακώβου. Δε θυμάμαι πως λέγεται σήμερα. Πολύ καλό φαγητό και για ακόμα μία φορά το ουζάκι έρρεε άφθονο. Πάντα τρώγαμε συνοδεία ούζου. Κάθε φορά και διαφορετικού. Απαλαρίνα, Στουπάκης, Ψυχής, Τέττερης κτλ. Εν τέλει καταλήξαμε ότι το καλύτερο για μας είναι ο Ψυχής. Εξαιρετικό και το μπέικον στη Χίο. Δεν είναι λεπτές φέτες αλλά πιο χοντρές. Πολύ νόστιμο. Προσωπικά μου άρεσε και η κοπανιστή. Αλλά μείναμε στο προσωπικά. Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικός μεζές για τσίπουρο και ούζο. Θα χωνέψουμε κάπως περπατώντας στην παραλιακή οδό της πόλης και θα πάμε για ύπνο.
Την Τετάρτη έχει σειρά το Πυργί με τα ξυστά του. Πολύ όμορφο χωριό. Πολύ ξεχωριστό. Δε συναντάς άλλωστε και πουθενά αλλού μία παρόμοια αρχιτεκτονική. Αν θυμάμαι καλά κάπου διαβάσαμε ότι ήρθε από την Ιταλία και τους Γενουάτες που κάποτε είχαν τη Χίο υπό τον έλεγχό τους. Η παραλία μας για σήμερα τα Βρουλίδια. Εντυπωσιακή. Λίγα σκαλάκια να κατέβεις και είσαι σε μπροστά σε θαυμάσια νερά. Αλλά και ανάμεσα σε μύγες που σε δαγκώνουν χωρίς οίκτο. Μα τι τις ταίζουν; Σαρκοφάγες πραγματικά. Έκοβαν κρέας. Όσο και να θες να κάτσεις και να αράξεις και να λύσεις τα σταυρόλεξά σου με την ησυχία σου δεν μπορείς. Άσε που πρέπει να επισκεφτούμε και το Χότζα στην πόλη της Χίου για εξαιρετικό φαγητό. Εκείνος ο κόκκορας ο κρασάτος ήταν ποίημα. Το δε μοσχαράκι με μαυροδάφνη όνειρο. Η γιορτή αγροτουρισμού στο δημοτικό κήπο της Χώρας ήταν πολύ καλή. Αγοράσαμε κάποια πραγματάκια και χχχχχχχχχ… Τόση κούραση ρε παιδιά; Μπα δε θα έχει άλλη ένταση η βραδιά αυτής της μέρας.
Πέμπτη και ο Λιλικάς μένει πίσω μας καθώς θα μείνουμε σε ένα αρχοντικό του κάμπου για τις υπόλοιπες 3 βραδιές μας στο νησί. Στο Βουλάμανδη. Το διαμέρισμα που μας είχανε κρατήσει δεν ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε και μετά από συζητήσεις με τον ιδιοκτήτη μεταφερθήκαμε με τα ίδια χρήματα (80 ευρώ τη βραδιά και για τους 4 με πρωινό) σε δύο δίκλινα παραδοσιακά δωματιάκια. Δε μου άρεσε που ένα δίκλινο διαμέρισμα μετετράπη σε τετράκλινο βγάζοντας το τραπέζι της κουζίνας που είχε η φωτογραφία της ιστοσελίδας και βάζοντας στη θέση του δύο μονά κρεβάτια. Στο τηλέφωνο είχαμε πει ότι το διαμέρισμα είναι όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Τέλος πάντων. Τα δύο δίκλινα μας ικανοποίησαν. Φτάσαμε λοιπόν εκεί αφού κάναμε τις βουτιές μας στην ωραιότερη παραλία της Χίου, τα Μαύρα Βόλια. Εξαιρετικό τοπίο και βυθός. Αφού ξεπλυθήκαμε από το αλάτι φάγαμε στα Θυμιανά στο Ρούσσικο. Για ακόμη μία φορά το φαγητό ήταν εξαιρετικό. Κατά τη γνώμη μου εκεί δοκίμασα και το καλύτερο μαστέλο. Πάντα ψητό στη σχάρα αλλά η ρίγανη που είχε εκεί από πάνω έδινε μία άλλη διάσταση. Ο σερβιτόρος του εστιατορίου θα μας οδηγήσει μέχρι το Citrus για να πιούμε τον καφέ μας. Να’ναι καλά ο άνθρωπος. Εξαιρετική λεμονόπιτα στο Citrus. Μην τη χάσατε αν σας βγάλει ο δρόμος σας μέχρι εκεί. Ένας ντόπιος γνωστός μας θα μας συνοδεύσει στον Καρφά για ένα βραδινό ποτάκι. Φρέσκια μπύρα Χίου. Εξαιρετική προσπάθεια και ένα μεγάλο μπράβο στους εμπνευστές της. Αυτάαααα…
Παρασκευή λοιπόν. Περνάνε οι μέρες. Κινούμαστε βόρεια προς Γιόσωνα. Ο αέρας θα μας στείλει τελικά στο Ναγό και θα απολαύσουμε τη θάλασσα εκεί. Θα φάμε στο χωριό Πιτυός στην ταβέρνα του Μάκελλου. Χερίσια μακαρόνια. Οκ μακαρόνια ήταν. Δε βρήκαμε κάποια διαφορά. Εγώ πάντως απόλαυσα τις κοπανιστόπιτές του. Εξαιρετικές. Θα κατηφορίσουμε προς τη Δασκαλόπετρα από την ωραιότερη διαδρομή που είδαμε στο νησί. Θα δούμε την ωραιότερη θέα που είδαμε στο νησί και θα φτάσουμε στην πέτρα όπου λέγεται ότι δίδασκε ο Όμηρος. Το Καφεκούτι είναι μία εξαιρετική καφετέρια με φοβερή θέα προς τη Χώρα. Το fondue του όμως αποτυχία. Σαν κρέμα γιώτης η σοκολάτα. Κρίμα γιατί είχε και 7 ευρώ. Δεν πειράζει. Αν και στην αρχή ξενέρωσα μπορώ να πω με την κοροιδία και προσπαθήσαμε να του πούμε εμμέσως ότι αυτό δεν είναι σοκολάτα λιωμένη, συνεχίσαμε τη βραδιά μας με πολύ γέλιο και τίτσου στον περιβάλλοντα χώρο του καμπίσιου αρχοντικού.
Σάββατο πρωί και αφού πήραμε το πρωινό μας θα πάμε στη Χώρα για να αγοράσουμε υποβρύχια (από το υποκατάστημα του citrus εκεί) και μαστέλο. Αφού πιούμε καφεδάκι στο κάστρο και περιηγηθούμε σε ένα εξαιρετικά διατηρημένο οθωμανικό χαμάμ (μπράβο στην πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει εκεί) θα βουτήξουμε στην Αγία Φωτιά. Τίποτα σπουδαίο. Αλλά το σημείο που είχαμε βρει με τη σκιά θα μας χαρίσει κάποιες ώρες ηρεμίας και ύπνου. Θα φάμε στου Γιώργου με θέα τον κάμπο και τη Χώρα. Ίσως το καλύτερο φαγητό που κάναμε στο νησί. Λόγω συνδυασμού φαγητού και θέας. Μου άρεσε που ο ιδιοκτήτης μας έδωσε το καλύτερο διαθέσιμο τραπέζι του χωρίς να πούμε τίποτα. Μην τη χάσατε αυτήν την ταβέρνα. Το ριζότο θαλασσινών και το κριθαρώτο με καλαμαράκι θα σας μείνουν αξέχαστα. Σπίτι να χωνέψουμε…
Κυριακή, τελευταία μας μέρα στο νησί. Εν συντομία, θα φάμε εξαιρετικούς λουκουμάδες και μπουγάτσα από το άχνη και κανέλα στο λιμάνι της Χώρας, θα πιούμε καφέ στο Μπούρτζι με θέα το λιμάνι της Χώρας, θα βουτήξουμε στον Ξηροπόταμο και θα φάμε στο Μεσαίωνα των Μεστών. Αφού απολαύσουμε ένα τελευταίο παγωτό Κρόνος, θα κατηφορίσουμε για το λιμάνι των Μεστών και θα μπούμε στην καμπίνα μας με προορισμό το Λαύριο.
Η Χίος μας άρεσε. Μας άρεσε πάρα πολύ. Και κυρίως για το εξαιρετικό φαγητό της με τις ιδιαίτερες γεύσεις του μαστέλο, του μπέικον και της κοπανιστής, για το ούζο και τη σουμάδα της που φτιάχνεται από πικραμύγδαλο, για τη μαστίχα της, για τα χωριά της τα μεσαιωνικά, για τον κάμπο της και για τόσα άλλα πράγματα. Είναι ένα πολύ όμορφο νησί με καλές παραλίες. Μην παραλείψετε τα Ψαρά. Αξίζουν και με το παραπάνω. Συνολικά για τις 9 μέρες των διακοπών μας με όλες τις διαμονές, τα μεταφορικά με το πλοίο (είχαμε και το αυτοκίνητο μαζί μας), το φαγητό μας, τις βενζίνες στο νησί και όλα τα υπόλοιπα μας κόστισε περίπου 500-550 ευρώ το άτομο. Ακόμα περιμένετε; Εγώ συνεχίζω να ακούω τις βολές από τα όπλα στη Μαύρη Ράχη των Ψαρών, να μυρίζω τη μαστίχα και τα εσπεριδοειδή του κάμπου και να χάνομαι στα πέτρινα σοκάκια των μαστιχοχωριών. Χιώτες, εις το επανειδείν…
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
Παρασκευή βράδυ και στις 22.00 το Aqua Maria της ΝΕΛ θα λύσει τους κάβους του και θα σηκώσει άγκυρα ξεκινώντας από το λιμάνι του Λαυρίου. Σαν εταιρεία δε μας άφησε την καλύτερη εντύπωση που θα μπορούσε μιας και το αρχικό δρομολόγιο που ήταν προγραμματισμένο για τις 17.00 το απόγευμα της ίδιας μέρας με ταχύπλοο ακυρώθηκε και δε μας ειδοποίησε κανείς. Κατά τύχη μετά από μία αναζήτηση που κάναμε, το δρομολόγιο είχε εξαφανιστεί και επικοινωνήσαμε οι ίδιοι για να δούμε τι συμβαίνει. Δε μείναμε ικανοποιημένοι ωστόσο από μία απάντηση για μεταφορά των εισιτηρίων. Πολύ δε περισσότερο όταν μας είπανε ότι όταν βγάλαμε τα εισιτήρια, το δρομολόγιο είχε ήδη ακυρωθεί. Ένας Δίας ξέρει τι σφάλμα μπορεί να έγινε στο σύστημα κρατήσεων. Ωστόσο, το πλοίο ήταν αξιοπρεπέστατο και το προσωπικό του ευγενέστατο. Οι 6 ώρες μέχρι τα ιστορικά Ψαρά πέρασαν σχετικά γρήγορα και στις 04.00 το πρωί του Σαββάτου φτάνουμε στον πρώτο μας προορισμό.
Η ομολογουμένως εντυπωσιακά φωτισμένη Μαύρη Ράχη των Ψαρών σου προκαλεί ένα κάποιο δέος. Το μυαλό σου αρχίζει να ταξιδεύει και να δημιουργεί εικόνες. Ένας στίχος του Σολωμού είναι αρκετός για να χτίσεις στο μυαλό σου τις εικόνες αυτές. Η παραλία Λαζαρέττα κοντά στον οικισμό θα υποδεχτεί τα κουρασμένα κορμιά μας και τα sleeping bags μας. Ο έναστρος ουρανός θα μας συνοδεύσει για μερικές ώρες μέχρι την ανατολή του ήλιου. Ένας ουρανός μ'αστέρια...που έχει χίλια καλοκαίρια... Το ξημέρωμα του Σαββάτου θα μας βρει να αλλάζουμε φορώντας την προσφιλή μας ένδυση για τις επόμενες μέρες. Μαγιώ, μπλουζάκι, παντόφλες. Η Λαζαρέττα είναι ικανοποιητική. Ωραία νερά με φόντο τον οικισμό και τη Μαύρη Ράχη. Επειδή όμως δεν έχουμε και πολλές ώρες στη διάθεσή μας, μιας και στις 18.00 το απόγευμα αναχωρούμε για Μεστά, ε ας δούμε λίγο το νησί. Άγριο, ξερό τοπίο. Πολλές εκκλησίες. Φτάσαμε μέχρι το φάρο του νησιού στα ΝΑ και μέχρι το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου στα ΒΑ. Η ανατολική πλευρά του νησιού είναι απότομη και βραχώδης. Δεν έχει πολλά να σου προσφέρει. Μόνο τον ήχο των κυμάτων που σκάνε με μανία πάνω στα βράχια. Η δυτική πλευρά του όμως έχει αρκετές παραλίες. Εμείς επιλέξαμε τη Φτελιώ. Τα νερά της ήταν κρυστάλλινα. Στο δρόμο σταματήσαμε σε ένα εκκλησάκι όπου από μακριά είδαμε κόσμο. Κάτι θα έχει εκεί σκεφτήκαμε. Ας πάμε. Και είχε. Κάποιοι γιόρταζαν τον άγιο της εκκλησίας. Πολύ φιλόξενος κόσμος. Μας κέρασαν κρέατα, γλυκά, φρούτα, μπύρες. Ωραίες στιγμές… Η ώρα όμως πέρασε και η κυρία Γαρυφαλλιά θα μας ψάχνει. Η ταβέρνα της στον Κάτω Γυαλό θα μας προσφέρει την οικονομικότερη αστακομακαρονάδα που έχουμε βρει ποτέ. 71 ευρώ για 4 άτομα. Ένα ταψί ολόκληρο είχε βγει με 2 μεγάλους αστακούς. Τα Ψαρά είναι ένας από τους τρεις μεγάλους αστακότοπους της Ελλάδας. Οι άλλοι δύο είναι η Σκύρος και οι Φούρνοι από ό,τι διαβάσαμε. Το φαγητό εξαιρετικό. Η τιμή του άπαιχτη. Κάποιοι στο ενδιάμεσο της αναμονής για τη μακαρονάδα επιλέξαμε να ανεβούμε μέχρι την κορυφή της Μαύρης Ράχης. Ένα μοναδικό συναίσθημα. Σαν να έχεις κατακτήσει κάτι. Σαν να είσαι απόλυτα ελεύθερος. Σαν να αγγίζεις τον ουρανό. Εσύ και το απέραντο γαλάζιο. Στις 18.00 λοιπόν το Psara Glory θα μας πάει μέχρι τα Μεστά. Σε δύο ωρίτσες είμαστε εκεί και το αποψινό μας κατάλυμα βρίσκεται στα Αυγώνυμα. Ένα παραδοσιακό σπιτάκι φτιαγμένο με τρόπο που να θυμίζει τα πυργόσπιτα που κάποτε γέμιζαν το χωριό. Εκείνα με τις χαμηλές πόρτες, ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά των παλιών σπιτιών των Χιωτών. 60 ευρώ τη βραδιά και για τους 4 ήταν μια πολύ καλή τιμή στο Chios Pyrgos Rooms.
Η Κυριακή μας υποδέχεται με πολύ αέρα. Ήταν κάτι που δεν το αποφύγαμε καμία μέρα στο νησί. Ο πολύς αέρας. Εν τέλει ίσως να ήταν και καλό μιας και έριχνε κάπως και τη θερμοκρασία. Πρώτος μας σταθμός ο Ανάβατος. Λέγεται και Μυστράς της Χίου. Ένας μεσαιωνικός οικισμός ερειπωμένος. Χτισμένος σε μία κορφή με τρόπο που από μακριά δεν τον ξεχωρίζεις. Τα πέτρινα κτίριά του και η πέτρινη κορφή φαινόταν να είναι ένα και το αυτό. Εντυπωσιακός τρόπος αποπροσανατολισμού για τους πειρατές που κάποτε αλώνιζαν στο νησί. Στη συνέχεια, η Νέα Μονή μας περιμένει εκεί κάπου στο μέσον του νησιού. Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο για τα ψηφιδωτά της. Εκπληκτικά ψηφιδωτά. Και πολύ καλή δουλειά για την αναστήλωση του ναού. Οι κυριότερες στιγμές της ζωής του Ιησού φτιαγμένες σε εικόνες με χιλιάδες χρωματιστές μικρές πέτρες. Η ώρα όμως πέρασε. Η Ελίντα θα μας δροσίσει για σήμερα. Μπούζι το νερό, όμορφο το τοπίο. Δυστυχώς όσο και να καθόσουν στο νερό ήταν τόσο παγωμένο που δεν το συνήθιζες άνετα για να το χαρείς. Μεσημεράκι και αφήνουμε πίσω την Ελίντα για τη Βολισσό και για φαγητό στην πλατεία Πύθωνα. Τίποτα το φοβερό. Κρίμα για τις πραγματικά πολύ καλές κριτικές που είχαμε διαβάσει για το συγκεκριμένο μαγαζάκι. Η διάθεση όμως δε χαλάει. Οκ κάτι πήγε στραβά. Δε χάλασε κι ο κόσμος. Άφθονο γέλιο και ουζάκι. Η συνέχεια θα μας χορτάσει. Θα κάνουμε το γύρο του βουνού Αμανή σταματώντας ενδιάμεσα στο οινοποιείο Αριούσιος που βρίσκεται στον Εγρηγόρο και στο Μελανειό, το δυτικότερο σημείου της Χίου, για το ηλιοβασίλεμα. Στον Αριούσιο η κυρία που ήταν εκεί θα προσφερθεί να μας κάνει και μία μικρή ξενάγηση στο οινοποιείο. Το βράδυ της Κυριακής θα μας βρει να παίζουμε τίτσου στην κεντρική πλατεία των Αυγωνύμων. Η ταβέρνα όμως ήθελε να κλείσει. Ε και; Έχει φροντίσει ο δήμος και έχει φώτα. Η ταβέρνα ανήκει στους ίδιους ανθρώπους με το δωμάτιο και μετά από τις προτροπές τους θα συνεχίσουμε για κάποιες ώρες ακόμα το παιχνίδι μας ολομόναχοι στην πλατεία.
Δευτέρα πρωί. Αποχαιρετούμε τα Αυγώνυμα. Το βράδυ θα μας υποδεχτεί ο Λιλικάς και μία ολοκαίνουργια μονοκατοικία του Lilikas Apartments. Μας κόστισε 70 ευρώ τη βραδιά και για τους 4. Αν μέναμε περισσότερες από τις 3 μέρες που μείναμε θα μας το κατέβαζε και στα 60 τη βραδιά. Αλλά δε μείναμε καθώς θέλαμε να μοιράσουμε τις μέρες μας στο νησί λόγω του μεγέθους του. Φεύγοντας, λοιπόν, από τα Αυγώνυμα θα κατευθυνθούμε προς τη Βέσσα. Ένα παραδοσιακό χωριό στο οποίο θα σταματήσουμε για χιώτικα αναψυκτικά και φυσικά τι άλλο εκτός από τίτσου. Θα θαυμάσουμε επίσης και τα χωράφια με τα μαστιχόδεντρα τα οποία θα βλέπουμε συνέχεια τις επόμενες μέρες. Στην Αποθήκα, μία όμορφη παραλία κοντά στα Μεστά, θα ψηθούμε από τον ήλιο και το αλάτι και θα πεινάσουμε για να θέλουμε να πάμε στο Μεσαίωνα στην κεντρική πλατεία των Μεστών για φαγητό. Πολύ καλό και οικονομικό φαγητό. Προτιμήστε τα μαγειρευτά του και κυρίως σε συνδυασμό με κάποιο ψητό. Όταν ζητήσαμε κεμπάπ με αγκινάρες ή κοτόπουλο ψητό με μπάμιες ο σερβιτόρος παραξενεύτηκε λιγάκι αλλά εμείς αποζημιωθήκαμε. Τα Μεστά είναι πολύ καλά διατηρημένα. Η πέτρα, τα στενά σοκάκια, οι καμάρες. Είναι εντυπωσιακό πως τέτοια χωριά συνεχίζουν και κατοικούνται. Το απόγευμα θα βουτήξουμε στην Αυλωνιά. Πολύ καλά νερά. Και θα φύγουμε για το Λιλικά προκειμένου να παίξουμε το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού. Λόγω ασυνεννοησίας με την ιδιοκτήτρια εκείνη είχε φύγει. Αλλά είχε αφήσει στο μπαλκόνι της κατοικίας μας το κλειδί της κάτω από ένα κουτάκι. Ποια είναι όμως η «πρώτη» όπως μας είπε κατοικία από τις οχτώ που είχε; Το ψάξιμο ξεκίνησε, κατέληξε επιτυχώς και το γλυκό κρασί που είχαμε αγοράσει την προηγούμενη μέρα από τον Αριούσιο θα συντροφεύσει τη βραδιά μας στο μπαλκόνι με (τι άλλο;;
ψητό μαστέλο.Τρίτη λοιπόν. Ολύμποι. Ίδιο σκηνικό πάνω κάτω. Βόλτα στο χωριό, κεντρική πλατεία, χιώτικοι χυμοί του κάμπου, τίτσου. Την τιμητική της θα έχει στη συνέχεια η Αγία Δύναμη. Και μάλιστα μία παραλία λίγο πιο πέρα από αυτή η οποία προστατευόταν από το δυνατό αέρα της πρώτης. Το μεσημέρι θα κάνουμε πικνίκ στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας που είναι ειδικά διαμορφωμένος για παρόμοιες καταστάσεις. Μισή φρατζόλα ο καθένας μας και γεμίζουμε με γραβιέρα, παριζάκι και ντοματούλα. Άντε να χωνέψεις μετά. Επιβάλλεται όμως. Γιατί η πόλη της Χίου μας περιμένει. Με τα πάρα πολλά αυτοκίνητά της. Χαμός. Σύμφωνα με πληροφορίες είναι η τρίτη περιοχή της Ελλάδας σε αριθμό αυτοκινήτων ανά κάτοικο μετά φυσικά τις δύο πρωτεύουσες. Θα περπατήσουμε στην Απλωταριάς με παγωτό από τον Κρόνο και θα μπούμε στο κάστρο της πόλης για να καθίσουμε σε ένα παραδοσιακό μεζεδοπωλείο, το παλιό Ιακώβου. Δε θυμάμαι πως λέγεται σήμερα. Πολύ καλό φαγητό και για ακόμα μία φορά το ουζάκι έρρεε άφθονο. Πάντα τρώγαμε συνοδεία ούζου. Κάθε φορά και διαφορετικού. Απαλαρίνα, Στουπάκης, Ψυχής, Τέττερης κτλ. Εν τέλει καταλήξαμε ότι το καλύτερο για μας είναι ο Ψυχής. Εξαιρετικό και το μπέικον στη Χίο. Δεν είναι λεπτές φέτες αλλά πιο χοντρές. Πολύ νόστιμο. Προσωπικά μου άρεσε και η κοπανιστή. Αλλά μείναμε στο προσωπικά. Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικός μεζές για τσίπουρο και ούζο. Θα χωνέψουμε κάπως περπατώντας στην παραλιακή οδό της πόλης και θα πάμε για ύπνο.
Την Τετάρτη έχει σειρά το Πυργί με τα ξυστά του. Πολύ όμορφο χωριό. Πολύ ξεχωριστό. Δε συναντάς άλλωστε και πουθενά αλλού μία παρόμοια αρχιτεκτονική. Αν θυμάμαι καλά κάπου διαβάσαμε ότι ήρθε από την Ιταλία και τους Γενουάτες που κάποτε είχαν τη Χίο υπό τον έλεγχό τους. Η παραλία μας για σήμερα τα Βρουλίδια. Εντυπωσιακή. Λίγα σκαλάκια να κατέβεις και είσαι σε μπροστά σε θαυμάσια νερά. Αλλά και ανάμεσα σε μύγες που σε δαγκώνουν χωρίς οίκτο. Μα τι τις ταίζουν; Σαρκοφάγες πραγματικά. Έκοβαν κρέας. Όσο και να θες να κάτσεις και να αράξεις και να λύσεις τα σταυρόλεξά σου με την ησυχία σου δεν μπορείς. Άσε που πρέπει να επισκεφτούμε και το Χότζα στην πόλη της Χίου για εξαιρετικό φαγητό. Εκείνος ο κόκκορας ο κρασάτος ήταν ποίημα. Το δε μοσχαράκι με μαυροδάφνη όνειρο. Η γιορτή αγροτουρισμού στο δημοτικό κήπο της Χώρας ήταν πολύ καλή. Αγοράσαμε κάποια πραγματάκια και χχχχχχχχχ… Τόση κούραση ρε παιδιά; Μπα δε θα έχει άλλη ένταση η βραδιά αυτής της μέρας.
Πέμπτη και ο Λιλικάς μένει πίσω μας καθώς θα μείνουμε σε ένα αρχοντικό του κάμπου για τις υπόλοιπες 3 βραδιές μας στο νησί. Στο Βουλάμανδη. Το διαμέρισμα που μας είχανε κρατήσει δεν ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε και μετά από συζητήσεις με τον ιδιοκτήτη μεταφερθήκαμε με τα ίδια χρήματα (80 ευρώ τη βραδιά και για τους 4 με πρωινό) σε δύο δίκλινα παραδοσιακά δωματιάκια. Δε μου άρεσε που ένα δίκλινο διαμέρισμα μετετράπη σε τετράκλινο βγάζοντας το τραπέζι της κουζίνας που είχε η φωτογραφία της ιστοσελίδας και βάζοντας στη θέση του δύο μονά κρεβάτια. Στο τηλέφωνο είχαμε πει ότι το διαμέρισμα είναι όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Τέλος πάντων. Τα δύο δίκλινα μας ικανοποίησαν. Φτάσαμε λοιπόν εκεί αφού κάναμε τις βουτιές μας στην ωραιότερη παραλία της Χίου, τα Μαύρα Βόλια. Εξαιρετικό τοπίο και βυθός. Αφού ξεπλυθήκαμε από το αλάτι φάγαμε στα Θυμιανά στο Ρούσσικο. Για ακόμη μία φορά το φαγητό ήταν εξαιρετικό. Κατά τη γνώμη μου εκεί δοκίμασα και το καλύτερο μαστέλο. Πάντα ψητό στη σχάρα αλλά η ρίγανη που είχε εκεί από πάνω έδινε μία άλλη διάσταση. Ο σερβιτόρος του εστιατορίου θα μας οδηγήσει μέχρι το Citrus για να πιούμε τον καφέ μας. Να’ναι καλά ο άνθρωπος. Εξαιρετική λεμονόπιτα στο Citrus. Μην τη χάσατε αν σας βγάλει ο δρόμος σας μέχρι εκεί. Ένας ντόπιος γνωστός μας θα μας συνοδεύσει στον Καρφά για ένα βραδινό ποτάκι. Φρέσκια μπύρα Χίου. Εξαιρετική προσπάθεια και ένα μεγάλο μπράβο στους εμπνευστές της. Αυτάαααα…
Παρασκευή λοιπόν. Περνάνε οι μέρες. Κινούμαστε βόρεια προς Γιόσωνα. Ο αέρας θα μας στείλει τελικά στο Ναγό και θα απολαύσουμε τη θάλασσα εκεί. Θα φάμε στο χωριό Πιτυός στην ταβέρνα του Μάκελλου. Χερίσια μακαρόνια. Οκ μακαρόνια ήταν. Δε βρήκαμε κάποια διαφορά. Εγώ πάντως απόλαυσα τις κοπανιστόπιτές του. Εξαιρετικές. Θα κατηφορίσουμε προς τη Δασκαλόπετρα από την ωραιότερη διαδρομή που είδαμε στο νησί. Θα δούμε την ωραιότερη θέα που είδαμε στο νησί και θα φτάσουμε στην πέτρα όπου λέγεται ότι δίδασκε ο Όμηρος. Το Καφεκούτι είναι μία εξαιρετική καφετέρια με φοβερή θέα προς τη Χώρα. Το fondue του όμως αποτυχία. Σαν κρέμα γιώτης η σοκολάτα. Κρίμα γιατί είχε και 7 ευρώ. Δεν πειράζει. Αν και στην αρχή ξενέρωσα μπορώ να πω με την κοροιδία και προσπαθήσαμε να του πούμε εμμέσως ότι αυτό δεν είναι σοκολάτα λιωμένη, συνεχίσαμε τη βραδιά μας με πολύ γέλιο και τίτσου στον περιβάλλοντα χώρο του καμπίσιου αρχοντικού.
Σάββατο πρωί και αφού πήραμε το πρωινό μας θα πάμε στη Χώρα για να αγοράσουμε υποβρύχια (από το υποκατάστημα του citrus εκεί) και μαστέλο. Αφού πιούμε καφεδάκι στο κάστρο και περιηγηθούμε σε ένα εξαιρετικά διατηρημένο οθωμανικό χαμάμ (μπράβο στην πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει εκεί) θα βουτήξουμε στην Αγία Φωτιά. Τίποτα σπουδαίο. Αλλά το σημείο που είχαμε βρει με τη σκιά θα μας χαρίσει κάποιες ώρες ηρεμίας και ύπνου. Θα φάμε στου Γιώργου με θέα τον κάμπο και τη Χώρα. Ίσως το καλύτερο φαγητό που κάναμε στο νησί. Λόγω συνδυασμού φαγητού και θέας. Μου άρεσε που ο ιδιοκτήτης μας έδωσε το καλύτερο διαθέσιμο τραπέζι του χωρίς να πούμε τίποτα. Μην τη χάσατε αυτήν την ταβέρνα. Το ριζότο θαλασσινών και το κριθαρώτο με καλαμαράκι θα σας μείνουν αξέχαστα. Σπίτι να χωνέψουμε…
Κυριακή, τελευταία μας μέρα στο νησί. Εν συντομία, θα φάμε εξαιρετικούς λουκουμάδες και μπουγάτσα από το άχνη και κανέλα στο λιμάνι της Χώρας, θα πιούμε καφέ στο Μπούρτζι με θέα το λιμάνι της Χώρας, θα βουτήξουμε στον Ξηροπόταμο και θα φάμε στο Μεσαίωνα των Μεστών. Αφού απολαύσουμε ένα τελευταίο παγωτό Κρόνος, θα κατηφορίσουμε για το λιμάνι των Μεστών και θα μπούμε στην καμπίνα μας με προορισμό το Λαύριο.
Η Χίος μας άρεσε. Μας άρεσε πάρα πολύ. Και κυρίως για το εξαιρετικό φαγητό της με τις ιδιαίτερες γεύσεις του μαστέλο, του μπέικον και της κοπανιστής, για το ούζο και τη σουμάδα της που φτιάχνεται από πικραμύγδαλο, για τη μαστίχα της, για τα χωριά της τα μεσαιωνικά, για τον κάμπο της και για τόσα άλλα πράγματα. Είναι ένα πολύ όμορφο νησί με καλές παραλίες. Μην παραλείψετε τα Ψαρά. Αξίζουν και με το παραπάνω. Συνολικά για τις 9 μέρες των διακοπών μας με όλες τις διαμονές, τα μεταφορικά με το πλοίο (είχαμε και το αυτοκίνητο μαζί μας), το φαγητό μας, τις βενζίνες στο νησί και όλα τα υπόλοιπα μας κόστισε περίπου 500-550 ευρώ το άτομο. Ακόμα περιμένετε; Εγώ συνεχίζω να ακούω τις βολές από τα όπλα στη Μαύρη Ράχη των Ψαρών, να μυρίζω τη μαστίχα και τα εσπεριδοειδή του κάμπου και να χάνομαι στα πέτρινα σοκάκια των μαστιχοχωριών. Χιώτες, εις το επανειδείν…
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
