Ilias Katsoulis
Member
- Μηνύματα
- 81
- Likes
- 374
Η αρχική σκέψη ήταν να ξανακάνω ταξίδι με την μοτοσυκλέτα, όπως πέρσι στην Νότια Ιταλία. Η δυσκολία εύρεσης κοινού προγράμματος, αλλά κυρίως η αύξηση στα πάντα και κυρίως στην βενζίνη, που θα καθιστούσε πέρα από μεγαλύτερο (είναι και το πήγαινε – έλα με τα πλοία), πολύ ακριβότερο το ταξίδι, με έκανε να ψάξω την λύση του αεροπλάνου. Εισιτήριο πάντως βρήκα σε πολύ καλή τιμή (270 Ευρώ), με την Air Serbia μέσω Βελιγραδίου, επειδή το έκλεισα στις αρχές Ιουλίου. Από περιέργεια κοίταξα πόσο κόστιζε στην ίδια πτήση ένα μήνα μετά…. Σχεδόν διπλάσια!
Το ταξίδι λοιπόν άρχισε στις 22 Αυγούστου με την πολύ πρωινή πτήση Αθήνα – Βελιγράδι, μία περίπου ώρα αναμονή (θα ήταν δύο, αλλά φύγαμε με πάνω από μισή ώρα καθυστέρηση) και μετά Βελιγράδι – Λιουμπλιάνα. Σχεδόν ποτέ δεν καταφέρνω να κοιμηθώ κατά το ταξίδι και η αλήθεια είναι ότι έφτασα ήδη λιγάκι ζαβλακωμένος. Αντί να ρωτήσω για το λεωφορείο, που θα με πήγαινε με 4 Ευρώ στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, μπήκα κι εγώ σε ένα μικρό βαν (σαν μεγάλο ταξί δηλαδή) που με εισιτήριο 12 Ευρώ πηγαίνει τους επιβάτες στον προορισμό τους. Μικρό το κακό. Το μεγαλύτερο ήταν ότι πήρα το πρώτο τρένο που έφευγε για το Μάριμπορ, χωρίς να ρωτήσω αν ήταν γρήγορο ή όχι. Δεν ήταν, σταμάταγε σε όλες τις στάσεις, οπότε αντί για κάτι λιγότερο από 2 ώρες, έφτασα σε πάνω από δυόμιση. Θα μου πείτε μικρό το κακό και εδώ, άμα όμως είσαι άυπνος ένα βράδυ δεν βλέπεις την ώρα να φτάσεις στον προορισμό σου. Οι αναποδιές όμως σταμάτησαν εδώ, ευτυχώς. Το κατάλυμα όπου είχα κλείσει δωμάτιο ήταν περίπου 20 λεπτά με τα πόδια από τον σιδηροδρομικό σταθμό, ακριβώς στο κέντρο. Λέγεται Patrick’s pub (Connectez-vous ou inscrivez-vous pour voir le contenu) και ναι, πρόκειται για ένα συμπαθέστατο μπαρ-εστιατόριο στον πιο τουριστικό πεζόδρομο της πόλης, που στον πάνω όροφο έχει πολύ ωραία δωμάτια και η τιμή…80 Ευρώ για δύο βράδια, ενώ υπάρχει και μία μεγάλη κοινή βεράντα στο πίσω μέρος! Αν βρεθείτε από την πόλη, το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Αφού λοιπόν τέλειωσε η ταλαιπωρία του πηγαιμού (έχουμε και άλλη, στον γυρισμό, υπομονή) και μετά από ένα σύντομο ντους, βγήκα για την πρώτη βόλτα, άλλωστε είχα φτάσει μεσημεράκι. Για το Maribor είχα διαβάσει κάποτε σε ένα άρθρο κάποιου ταξιδιωτικού ιστότοπου ότι αξίζει μία επίσκεψη και αποδείχτηκε ότι έκανα καλά που το εμπιστεύτηκα. Είναι η 2η πόλη της Σλοβενίας, (150.000 κάτοικοι περίπου) και το κέντρο της είναι η περιοχή ανάμεσα στην πλατεία Σλόμσκοβ (Slomškov trg), την πανέμορφη Κεντρική πλατεία (Glavni trg), δίπλα ακριβώς από το κατάλυμά μου και την λεωφόρο Τίτο (Titova cesta). Το εντυπωσιακό Δημαρχείο, ο καθεδρικός ναός, το Κάστρο με το Περιφερειακό Μουσείο μέσα και το φουτουριστικό Μνημείο Εθνικής Απελευθέρωσης στην μικρή πλατεία δίπλα του, η εκκλησία των Φραγκισκανών και το Ταχυδρομείο είναι τα σημαντικότερα αξιοθέατα, όλη όμως η περιοχή του κέντρου, μέρος της οποίας είναι πεζοδρομημένη, είναι όμορφη. Αξίζει να καθίσετε για ένα ποτήρι κρασί σε ένα από τα παλαιότερα οινοποιεία του κόσμου, στην συνοικία Lent (αφού περπατήσετε στα στενάκια της), πάνω στο ποτάμι. Παρεμπιπτόντως τα κρασιά της Σλοβενίας θεωρούνται εξαιρετικά και όσα δοκίμασα (εγώ πίνω κόκκινο) ήταν! Περνώντας τον ποταμό Drava βρίσκουμε το πιο σύγχρονο κομμάτι της πόλης. Πέρα από τα αξιοθέατά του όμως, το Maribor είναι και αρκετά ζωντανή πόλη, με ωραία καφέ μπαρ και εστιατόρια που ήταν γεμάτα, τουλάχιστον μέχρι τα μεσάνυχτα. Πολλοί θαμώνες ήταν ξένοι βέβαια, αλλά έχει φήμη στον τομέα αυτό, μια και είναι πανεπιστημιούπολη.
Glavni Trg
Maribor
Μετά την σύντομη επίσκεψή μου στην «συμπρωτεύουσα» της χώρας, ήρθε η σειρά της πρωτεύουσας. Στον δρόμο μου όμως ήταν και το Celje (Τσέλιε), η πόλη των ιπποτών όπως την ονομάζουν. Πήρα νωρίς σχετικά το τρένο (σύγχρονο και γρήγορο αυτή τη φορά) και έκανα στάση για λίγες ώρες. Άφησα την βαλίτσα μου στους ειδικούς χώρους που έχουν οι κυριότεροι σιδηροδρομικοί σταθμοί της Σλοβενίας, high tech παρακαλώ, πληρώνεις σε ένα μηχάνημα, 5 Ευρώ για μεγάλη αποσκευή, παίρνεις την απόδειξη και γράφει στο πινακάκι σε ποιο ράφι να την αφήσεις, όταν πας να την πάρεις, σκανάρεις το εισιτήριο και το ράφι ανοίγει, δεν ξέρω αν (δεν νομίζω ότι) έχουμε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα. Τέλος πάντων, το Celje είναι πολύ όμορφο, με μέρος του κέντρου πεζοδρομημένο. Δεν είχα και όλη την ημέρα, κάποια στιγμή νωρίς σχετικά, ήθελα να φτάσω στην Λιουμπλιάνα, οπότε έκανα ένα γύρο του κέντρου και επισκέφτηκα το Περιφερειακό Μουσείο (Pokrajinski muzej - Pokrajinski muzej Celje) που στο υπόγειό του έχει ευρήματα από την Ρωμαϊκή εποχή, ενώ στους άλλους ορόφους εκθέματα από τις άλλες περιόδους της ιστορίας της χώρας. Σε μία αίθουσα το ταβάνι είναι καλυμμένο με μία εντυπωσιακή τοιχογραφία (πώς να την πεις τώρα … ταβανογραφία;
). Όπως κάθε σημαντική πόλη έχει και ένα κάστρο λίγο έξω από το κέντρο, που φυσικά ήθελε ανάβαση, για να είμαι ειλικρινής βαριόμουνα να ανέβω. Πάντως η επίσκεψη στην πόλη άξιζε τον κόπο.
Celje
Στο τρένο λοιπόν πάλι και άφιξη στην Λιουμπλιάνα. Το διαμέρισμα που είχα κλείσει απείχε περίπου 800 μέτρα από τον σταθμό και λιγότερο από 700 από το κέντρο της πόλης, στην λεωφόρο Gosposvetska, κοντά στην διασταύρωση με την εμπορική Slovenska που οδηγεί στο κέντρο. Η περιοχή είναι εξαιρετικά βολική, με πολλά καταστήματα, ένα σουπερμάρκετ πολύ κοντά και σχετικά ήσυχη, γιατί στο κέντρο της πόλης γινόταν χαμός από τουρίστες (δημοφιλέστατη η Λιουμπλιάνα και η Σλοβενία γενικότερα). Θα συνιστούσα σε όποιον βρεθεί εκεί να την προτιμήσει, το διαμέρισμα που έμεινα εγώ λέγεται Optim (480 Ευρώ για 7 διανυκτερεύσεις και ήταν θαυμάσιο), αλλά εκεί γύρω υπάρχουν πολλά Airbnb και αρκετά ξενοδοχεία. Τακτοποίηση λοιπόν και μία βόλτα γνωριμίας με την πρωτεύουσα και επιβεβαίωση όσων είχα διαβάσει! Η Ljubljana είναι μία πανέμορφη, μικρή (περίπου 290.000 κάτοικοι), θα έλεγα ανθρώπινη πόλη (είναι και αδελφοποιημένη με την Αθήνα). Τα κτίρια εκτός από όμορφα, είναι φροντισμένα και καθαρά. Τα πεζοδρόμια άνετα, προσοχή όμως στις λωρίδες για τα ποδήλατα, ο κόσμος χρησιμοποιεί πολύ τόσο τα κλασικά, όσο και τα ηλεκτρικά (αυτά μερικοί τα πάνε σαν να κάνουν αγώνες!). Οι δρόμοι, άνετοι και αυτοί, χωρίς πολλή κίνηση, ενώ μεγάλο μέρος του κέντρου είναι κλειστό για τα αυτοκίνητα. Γενικά οι Σλοβένοι δίνουν μεγάλη σημασία στα περιβαλλοντικά θέματα και υπερηφανεύονται γιατί η πρωτεύουσά τους είναι από τις πιο «πράσινες» πόλεις στον κόσμο.
Ljubljana
Την επόμενη ημέρα άρχισα την πραγματική εξερεύνηση της πόλης, η οποία κράτησε σιγά σιγά όλες τις ημέρες της διαμονής μου. Το κέντρο της είναι γύρω από τον ποταμό Ljubljanica (Λιουμπλιάνιτσα) και σχεδιάστηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα Jože Plečnik (1872 - 1957). Η πλατεία Πρεσέρεν (Prešeren trg) με την Εκκλησία των Φραγκισκανών, το άγαλμα του France Prešeren (του μεγαλύτερου ποιητή της χώρας) και μπροστά της την πρωτοποριακή Τριπλή Γέφυρα είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Προχωρώντας προς τα νότια βρίσκουμε την πλατεία Μέστνι (Mestni trg), με το επιβλητικό Δημαρχείο, γυρίζοντας πίσω και προς τα ανατολικά έχουμε τον Καθεδρικό ναό της πόλης, την Κεντρική Λαϊκή Αγορά (αν είσαστε σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα και θέλετε να εφοδιαστείτε με φαγώσιμα) και φτάνουμε στην οδό Κοπιτάριεβα (Kopitarjeva ulica). Στρίβοντας αριστερά φτάνουμε στην Γέφυρα του Δράκου (Zmajski most), με τα 4 αγάλματα δράκων (ο δράκος είναι το σύμβολο της πόλης). Συνεχίζοντας βορειοανατολικά βρίσκουμε το Σλοβενικό Εθνογραφικό Μουσείο και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Αλλά και στην δυτική πλευρά της πόλης, πολύ κοντά στην λεωφόρο Gosposvetska, αξίζουν η Εθνική Πινακοθήκη και το Λαϊκό Μουσείο της Σλοβενίας, ενώ λίγο δυτικότερα υπάρχει το πάρκο Tivoli. Στο νότιο τμήμα της πόλης το σπίτι του Plečnik έχει γίνει ένα μικρό μουσείο, ενώ το Μουσείο της πόλης της Λιουμπλιάνα (Mestni muzej Ljubljana) είναι ενδιαφέρον.
Στο πρόγραμμα είχα βάλει να επισκεφτώ και κάποιες πόλεις, πράγμα που αποδείχτηκε εύκολο. Οι αποστάσεις είναι μικρές, ενώ ο σιδηρόδρομος και τα πούλμαν εξαιρετικά (έμενα και πολύ κοντά στον σταθμό)! Η πρώτη μου εξόρμηση άρχισε από την Skofja Loka (Σκόφια Λόκα), 23 χιλιόμετρα από την Λιουμπλιάνα, όπου πήγα με πούλμαν. Ωραία μικρή πόλη με ένα ενδιαφέρον κάστρο (εκεί δεν βαρέθηκα να ανέβω) με εκθέματα από την ιστορία της χώρας, από τον Μεσαίωνα μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Αφού το είδα, περπάτησα στον κεντρικό δρόμο και ήπια έναν καφέ, ώρα για την επόμενη στάση, το Kranj (Κραν), την 3η σε πληθυσμό πόλη της Σλοβενίας, με πούλμαν πάλι (12 χιλιόμετρα από την Skofja Loka). Το κέντρο της πόλης είναι κτισμένο σε ένα λόφο στην συμβολή των ποταμών Σάβα και Κόκρα, είναι σαφώς μεγαλύτερο και πιο ενδιαφέρον, με πολλά ωραία κτίρια, όπως το Δημαρχείο, όλος ο κεντρικός πεζόδρομος όμως είναι ευχάριστος, στο νότιο τέρμα του δε βρίσκεται η εκκλησία των Αγίων Σεβαστιανού, Φάμπιαν και Ροχ από όπου έχει κανείς μια πανοραμική θέα της γύρω περιοχής. Μετά από ένα ωραίο φαγητό, δρόμο για τον σιδηροδρομικό σταθμό, που είναι όμως στην απέναντι πλευρά του Σάβα, ένα χιλιόμετρο περίπου από το κέντρο της πόλης. Λίγος ποδαρόδρομος στο κατέβασμα του λόφου δεν με χάλασε, αν όμως κάποιος θέλει να πάει στο Kranj από την Λιουμπλιάνα, βολεύει σαφώς το πούλμαν, ο σταθμός των λεωφορείων είναι δίπλα στο κέντρο.
Skofja Loka
Kranj
Την 6η ημέρα της διαμονής μου έφτασε ένας φίλος που είχε κάνει ένα μικρό γύρο ανά την κεντρική Ευρώπη και την επόμενη πήγαμε μαζί στο Κάστρο της Λιουμπλιάνα (απαραίτητο αξιοθέατο), στο οποίο μπορεί κανείς να πάει και με τελεφερίκ. Ωραίο (ο καιρός μας τα χάλασε λίγο, με μία βροχή που δεν κράτησε πολύ ευτυχώς) και με πανοραμική θέα της πόλης. Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με βόλτες στην Λιουμπλιάνα, να την δει κι αυτός, γιατί την επόμενη ημέρα είχαμε κανονίσει να κάνουμε ημερήσια εκδρομή στην Τεργέστη (λίγη γεύση Ιταλίας δεν κάνει κακό!)
Αναχώρηση λοιπόν την επομένη, σχετικά νωρίς με λεωφορείο της Flixbus, την ύπαρξη της οποίας ομολογώ ότι δεν γνώριζα (την είχε χρησιμοποιήσει ο Παναγιώτης). Πρόκειται για Γερμανική εταιρεία που κάνει διάφορα δρομολόγια ανά την Ευρώπη αλλά και την Αμερική από ότι διάβασα. Έχει πολύ ωραία πούλμαν, σε λογικές τιμές (Λιουμπλιάνα – Τεργέστη με επιστροφή κόστιζε 35 Ευρώ), ενώ μπορεί να κλείσει κανείς το εισιτήριό του μέσω Internet. Φτάνει με την διαφήμιση όμως! Το ταξίδι ήταν άνετο, παρεμπιπτόντως οι αυτοκινητόδρομοι της Σλοβενίας είναι πολύ καλοί, και άφιξη στην Τεργέστη. Έχοντας ένα 5ωρο περίπου στην διάθεσή μας, δεν επισκεφτήκαμε μουσεία, βόλτα θέλαμε να κάνουμε, αλλά χωρίς άγχος. Η Τεργέστη είναι ωραία και κάπως …. ξεχωριστή. Χτισμένη αμφιθεατρικά, στριμωγμένη θα έλεγα ανάμεσα στο βουνό και την θάλασσα, μοιάζει περισσότερο με Αυστριακή παρά με Ιταλική πόλη. Το κέντρο της είναι η εντυπωσιακή και τεράστια Πλατεία της Ενότητας της Ιταλίας (Piazza Unità d’Italia), με πολλά μεγαλοπρεπή κτίρια, όπως το Δημαρχείο, το Μέγαρο Πιττέρι (Palazzo Pitteri), και το Μέγαρο των Λόυντ της Τεργέστης (Palazzo del Lloyd Triestino). Η πεζοδρομημένη via di Cavana, προς τα νοτιοδυτικά είναι μια ευχάριστη διαδρομή μέχρι την πλατεία Attilio Hortis και το Πανεπιστήμιο, ενώ προς τα βόρεια βρίσκεται η Piazza della Borsa (πολύ ωραία και αυτή) και μέσω της οδού Roma το Μεγάλο Κανάλι της Τεργέστης (Gran Canale di Trieste, όχι τόσο μεγάλο πάντως) με την Πλατεία Sant’Antonio, την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου και την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Συνεχίζοντας βόρεια φτάσαμε στην Piazza della Libertà (Πλατεία Ελευθερίας) και πίσω στον Σιδηροδρομικό Σταθμό. Από ότι διάβασα η Τεργέστη έχει και αρκετά ενδιαφέροντα μουσεία, αλλά είπαμε, ήταν μία επίσκεψη express! Στο πρόγραμμα δεν μπορούσε να λείψει ένα φαγητό. Ρωτήσαμε σε ένα κατάστημα ρούχων (ούτε λίγο shopping θα μπορούσε να λείψει φυσικά). Μας συνέστησαν μεταξύ άλλων το Il Melograno (Home), πολύ καλό και σε λογικές τιμές, πραγματικά άξιζε.
Gran Canale
Piazza Unita d'Italia
Il Melograno
Trieste
Η επιστροφή ήταν πάλι άνετη και η ημέρα ολοκληρώθηκε με βραδινές βόλτες στην Λιουμπλιάνα. Μια και μιλάμε για βράδυ, η πόλη έχει αρκετή ζωή, κυρίως στα εστιατόρια και τα καφέ, αλλά ανακαλύψαμε και το πολύ ωραίο Holidays’ Pub (Holidays' Pub – Z vami že 25 let!) που κλείνει στις 3 παρακαλώ. Ακριβώς κάτω από το διαμέρισμα (Gosposvetska cesta 7) υπάρχει και το συμπαθέστατο Pivnica Postaja P3 με εξαιρετικές μπύρες μικρών παραγωγών, αυτό όμως δεν έχει πάντα πολλή κίνηση αργά. Μια και φτάσαμε στις μπύρες (για τα κρασιά είπαμε), οι πιο γνωστές είναι η Laško, γνωστή σε όλη την πρώην Γιουγκοσλαβία, και η Union (αυτή μου άρεσε περισσότερο για να πω την αλήθεια). Αφού έπιασα τα «στέκια» που ανακάλυψα, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω το αγαπημένο μου, το καφέ – μπαρ – εστιατόριο Figovec (Connectez-vous ou inscrivez-vous pour voir le contenu) με εξαιρετικό παραδοσιακό φαγητό, ωραίο περιβάλλον μέσα, σε «νευραλγικό» σημείο, με μεγάλο χώρο έξω και ευγενέστατο προσωπικό. Αν τέλος επιθυμήσετε λίγο Βαλκάνια το Sarajevo’84 (Nazorjeva ulica 12 με τραπέζια έξω στην Slovenska cesta) έχει κεμπάπ, pleskavica και πολλά άλλα ωραία Βοσνιακά πιάτα.
Holidays' Pub
Figovec
Την επόμενη και προτελευταία μου ημέρα ο Παναγιώτης ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής, με λεωφορείο για Βελιγράδι, και εγώ πήρα το λεωφορείο για την περίφημη λίμνη Bled, 56 περίπου χιλιόμετρα από την Ljubljana και σχεδόν δίπλα στα σύνορα με την Αυστρία. Η λίμνη είναι πολύ δημοφιλής προορισμός, κυρίως τον χειμώνα, και το τοπίο είναι πράγματι μαγευτικό, ενώ διοργανώνονται πολλές δραστηριότητες όπως πεζοπορίες στην φύση, σκι, snowboard και άλλα (για όσους ενδιαφέρονται www.bled.si/en/what-to-see-do/activities/30/alpine-skiing-&-snowboarding/). Υπάρχουν και πλοιάρια για να επισκεφτεί κανείς το νησάκι με την εκκλησία της Ανάληψης της Παναγίας, στο βόρειο μέρος της λίμνης δε υπάρχει και το απαραίτητο κάστρο. Η ομώνυμη πόλη είναι φροντισμένη, με πολλά εστιατόρια, καφέ και φυσικά καταλύματα για όλα τα γούστα και βαλάντια. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν είμαι πολύ των φυσιολατρικών δραστηριοτήτων. Ένας πρώτος καφές σε ένα (πανάκριβο) καφέ ξενοδοχείου με θέα την λίμνη, λίγο περπάτημα κατά μήκος της λίμνης και στην πόλη (κάποια καταλύματα είναι καταπληκτικά), ένας δεύτερος καφές και το εξαιρετικό τοπικό κέικ κρέμας σε ένα άλλο καφέ, μέσα στην πόλη, και αναχώρηση. Επειδή το ταξίδι με το τρένο μου αρέσει απείρως περισσότερο από ότι με πούλμαν, είπα να κατέβω με λεωφορείο στην κωμόπολη Λέστσε (Lesce απέχει 5 χιλιόμετρα), από όπου περνάει η σιδηροδρομική γραμμή. Ευκαιρία να δω και μία ακόμη κωμόπολη, έλεγα, μόνο που η ιδέα μου ήταν τουλάχιστον άτυχη, γιατί το Lesce δεν είχε κυριολεκτικά τίποτα. Περπάτησα λίγο, ρώτησα και μία κοπέλα στον δρόμο αν υπάρχει κάποιο κεντρικό μέρος, κάποια πλατεία βρε αδελφέ (!), να πιώ έναν καφέ ή μια μπύρα και να περάσει λίγο η ώρα. Μου απάντησε ότι δεν υπάρχει τίποτα, όλα είναι στο Bled. Από ότι κατάλαβα όσοι δουλεύουν στη λίμνη, μένουν στο Lesce και λογικό είναι, φαντάζομαι πόσο θα κοστίζουν τα νοίκια επάνω. Τέλος πάντων πήγα στον σταθμό, εκεί πάντα υπάρχει κάτι, ήπια μία μπύρα, Union φυσικά, μέχρι να έλθει το τρένο, και πίσω στην Ljubljana. Ηθικό δίδαγμα: αν θέλετε να επισκεφτείτε το μέρος, που φυσικά αξίζει, και δεν έχετε δικό σας μεταφορικό μέσο, προτιμήστε το λεωφορείο ή τα μεγάλα ταξί, αν είσαστε διατεθειμένοι να πληρώσετε κάτι παραπάνω (υπάρχουν και διαδρομές από το αεροδρόμιο της Ljubljana).
Bled
Η τελευταία ημέρα μου είχα υπολογίσει πως θα πέρναγε με βόλτες στην Λιουμπλιάνα, άλλωστε η πτήση μου ήταν για τις εννέα το βράδυ (που να ήξερα). Δύο ημέρες πριν όμως είδα σε ένα διαφημιστικό να συνιστούν μία άλλη μικρή πόλη, το Kamnik, 20 περίπου χιλιόμετρα μακριά. Αφού μάζεψα τα πράγματα λοιπόν και «αποχαιρέτησα» το συμπαθέστατο διαμέρισμα όπου έμεινα, πήγα στον σιδηροδρομικό σταθμό, έβαλα στην (high tech) φύλαξη την βαλίτσα και πήρα το πρώτο πούλμαν για το Kamnik. Άλλο ένα ενδιαφέρον μέρος, χτισμένο δίπλα στον ποταμό Kamniska Bistrica με όμορφο ιστορικό κέντρο, που αρχίζει πολύ κοντά στον σταθμό των λεωφορείων με την Glavni trg (Κεντρική πλατεία), παραδίπλα βρίσκεται το εντυπωσιακό μοναστήρι των Φραγκισκανών (πρέπει να είχαν δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στην Σλοβενία), ενώ λίγο νοτιότερα βρίσκεται ένας μικρός λόφος με ένα παρεκκλήσι που δεν λέει τίποτα σπουδαίο, αλλά έχει ωραία θέα. Συνέχισα προς τα νότια περπατώντας την πολύ όμορφη οδό Šutna, με τον ναό της Αμώμου Σύλληψης (τι σημαίνει; Ψάξτε το στο Internet, είναι κάποιο δόγμα των Καθολικών), επισκέφτηκα το μικροσκοπικό μουσείο του Rudolf Meister (στρατιωτικός της Αυστροουγγαρίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά της Γιουγκοσλαβίας) και έφτασα στον τρίτο και νοτιότερο σιδηροδρομικό σταθμό του Kamnik (ναι, το τρένο σταματάει σε τρία σημεία, η πόλη είναι μακρόστενη). Μία τελευταία Union, μέχρι να φτάσει το τρένο και πίσω στην Ljubljana. Αφού είχα ακόμη ώρα, πήγα να φάω κάτι και μετά στο λεωφορείο για το αεροδρόμιο.
Kamnik
Με την ευκαιρία να πω ότι το αεροδρόμιο της Λιουμπλιάνα είναι μικρό (άλλωστε η Σλοβενία είναι μικρή, δεν έχει καν δική της αεροπορική εταιρεία), έχει όμως ένα καφέ-μπαρ με ωραίο εξωτερικό χώρο, εν ολίγοις η ώρα πέρναγε ευχάριστα, δεδομένου ότι και ο καιρός ήταν καλός. Η ώρα πέρασε γρήγορα, πέρασα το check-in και με μισή ώρα καθυστέρηση μας κάλεσαν να μπούμε στο αεροσκάφος για Βελιγράδι. Ξεκινήσαμε για την απογείωση, η αεροσυνοδός άρχισε την κλασική επίδειξη για την χρήση ζωνών, σωσιβίων κλπ., διακόπτεται το μικρόφωνο! Αρχίζει πάλι, πέφτουν τα φώτα! Το αεροπλάνο σταματάει για λίγο, λέω θα κοιμηθούμε στο Βελιγράδι απόψε, δεν έβλεπα ότι θα προλάβαινα την ανταπόκριση (πλησιάζανε ήδη μεσάνυχτα). Αισιόδοξος αποδείχτηκα, λίγα λεπτά αργότερα μας λένε ότι πρέπει να κατέβουμε, κανένα μισάωρο μετά ότι η πτήση ακυρώνεται λόγω τεχνικού προβλήματος και ότι θα φύγουμε με την πρωινή πτήση της Air Serbia, στις 9. Ξενοδοχεία μας λένε δεν υπάρχουν με ελεύθερα δωμάτια και μας παρατάνε στα κρύα του λουτρού! Πολλοί πήραν ταξί και κατέβηκαν στην πόλη, όπου δωμάτια βρήκαν, με ψάξιμο βέβαια, εγώ επειδή για την πτήση θα έπρεπε να είμαι στις 7+ πίσω, αποφάσισα να κοιμηθώ στο αεροδρόμιο, όπως και αρκετοί άλλοι. Αργά το βράδυ βέβαια έλαβα SMS από την εταιρεία με το εισιτήριό μου για το επόμενο μεσημέρι για Αθήνα, μέσω Φρανκφούρτης! Ξαναείδα, μετά από κάποια χρόνια, το γιγαντιαίο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης και έφαγα ένα ωραίο σάντουιτς με λουκάνικο συνοδευόμενο από μία (φυσικά πολύ καλή) Γερμανική μπύρα! Τέλος πάντων, αρκετά με την περιπέτεια, έφτασα τελικά στην Αθήνα με κάτι λιγότερο από 24 ώρες καθυστέρηση, κατά τις 11.30 το βράδυ της επομένης. Για την ιστορία έχω κάνει και ενέργειες για αποζημίωση, θα δούμε.
Αεροδρόμιο Jože Pučnik
Ας κάνω και μερικές γενικές παρατηρήσεις τώρα. Η Σλοβενία πραγματικά ξεπέρασε τις προσδοκίες μου! Είναι εξαιρετικά όμορφη χώρα! Οι μεταφορές με τρένα (φτάνει να μην πάρετε τα κόκκινα) και με λεωφορεία είναι θαυμάσιες, παντού θα βρείτε διαφημιστικά και δωρεάν χάρτες, οι τουριστικές τους (τουλάχιστον) πόλεις αξίζουν μία επίσκεψη, ενώ έχουν παράδοση, από την εποχή της Γιουγκοσλαβίας, σε φυσιολατρικές δραστηριότητες. Άλλωστε είναι καταπράσινη και σε μεγάλο βαθμό, κυρίως κοντά στα σύνορα με την Αυστρία, ορεινή. Βρέχει επίσης αρκετά, για παράδειγμα το προτελευταίο μου βράδυ στην Λιουμπλιάνα έγινε κυριολεκτικά κατακλυσμός, ευτυχώς όχι για πολύ. Σε ότι αφορά τους επισκέπτες, γινόταν χαμός, δύο βράδια δεν βρήκα μέρος να καθίσω να φάω και έφαγα στα όρθια. Όσο για την κουζίνα, δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχουν πολύ ιδιαίτερη δική τους, είναι επηρεασμένη από την Αυστριακή (πολύ ωραία πιάτα με κρέατα, λουκάνικα) και την Ιταλική (πάρα πολλές πιτσαρίες). Έχουν επίσης εξαιρετικά γλυκά, (10 Most Popular Slovenian Desserts), επιρροή και αυτή των Αυστριακών φαντάζομαι. Εν ολίγοις είναι μία χώρα που κατατάσσεται περισσότερο στην κεντρική Ευρώπη, παρά στα Βαλκάνια, πράγμα που φαίνεται και στους ανθρώπους. Οι Σλοβένοι έχουν βέβαια στοιχεία από τους νότιους Ευρωπαίους, είναι όμως κάπως πιο συνεσταλμένοι και διακριτικοί από εμάς. Σίγουρα είναι ευγενέστατοι και Αγγλικά τουλάχιστον μιλάνε σε μεγάλο βαθμό (όλοι στα καταστήματα, εστιατόρια, μουσεία κλπ.). Σε ότι αφορά το κόστος, οι τιμές είναι κάπως μικρότερες από την Ελλάδα, μην περιμένετε να την βγάλετε πολύ φτηνά, το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι πάνω κάτω ίδιο με της Ελλάδας και, αν είναι ενδεικτικό στοιχείο, παλιά αυτοκίνητα εγώ δεν είδα και πολλά στην Λιουμπλιάνα. Μοναδική εξαίρεση η ενοικίαση αυτοκινήτων. Σκεφτήκαμε να νοικιάσουμε ένα με τον Παναγιώτη την ημέρα που θα πηγαίναμε στην Τεργέστη. Περίπου 100 Ευρώ την ημέρα, αν νοίκιαζες για πάνω από δύο ημέρες, και αρκετά πάνω από 100 για μία ημέρα! Μεγάλη ζήτηση, σε σχέση με την προσφορά; Δεν ξέρω. Όσο για τα μέρη που επισκέφτηκα, μου άρεσαν όλα (εντάξει το Lesce ήταν εξαίρεση, άλλωστε πήγα χωρίς να ψάξω πληροφορίες), ενώ σε ότι αφορά αυτά που δεν πήγα, διάβασα πως αξίζουν η Postojna (Ποστόινα) με το τεράστιο σπήλαιο, το Ptuj (Πτούι), κοντά στα σύνορα με την Κροατία, και η μικρή έξοδος της χώρας στην Αδριατική θάλασσα. Τέλος, για τους φυσιολάτρες υπάρχει και η λίμνη Bohinj (Μπόχιν), που μου είπαν ότι είναι ακόμη πιο όμορφη από την Bled. Με λίγα λόγια υπάρχουν πολλά πράγματα να δει και να κάνει κάποιος, ενώ η Τεργέστη, το Ζάγκρεμπ και η Αυστρία είναι πολύ κοντά. Έφυγα λοιπόν με τις καλύτερες εντυπώσεις από την μικρή, αλλά συμπαθέστατη αυτή χώρα και φυσικά δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή για τις όποιες ταλαιπωρίες. Άλλωστε και αυτές είναι μέρος, πολλές φορές αναπόφευκτο, των ταξιδιών.
Το ταξίδι λοιπόν άρχισε στις 22 Αυγούστου με την πολύ πρωινή πτήση Αθήνα – Βελιγράδι, μία περίπου ώρα αναμονή (θα ήταν δύο, αλλά φύγαμε με πάνω από μισή ώρα καθυστέρηση) και μετά Βελιγράδι – Λιουμπλιάνα. Σχεδόν ποτέ δεν καταφέρνω να κοιμηθώ κατά το ταξίδι και η αλήθεια είναι ότι έφτασα ήδη λιγάκι ζαβλακωμένος. Αντί να ρωτήσω για το λεωφορείο, που θα με πήγαινε με 4 Ευρώ στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, μπήκα κι εγώ σε ένα μικρό βαν (σαν μεγάλο ταξί δηλαδή) που με εισιτήριο 12 Ευρώ πηγαίνει τους επιβάτες στον προορισμό τους. Μικρό το κακό. Το μεγαλύτερο ήταν ότι πήρα το πρώτο τρένο που έφευγε για το Μάριμπορ, χωρίς να ρωτήσω αν ήταν γρήγορο ή όχι. Δεν ήταν, σταμάταγε σε όλες τις στάσεις, οπότε αντί για κάτι λιγότερο από 2 ώρες, έφτασα σε πάνω από δυόμιση. Θα μου πείτε μικρό το κακό και εδώ, άμα όμως είσαι άυπνος ένα βράδυ δεν βλέπεις την ώρα να φτάσεις στον προορισμό σου. Οι αναποδιές όμως σταμάτησαν εδώ, ευτυχώς. Το κατάλυμα όπου είχα κλείσει δωμάτιο ήταν περίπου 20 λεπτά με τα πόδια από τον σιδηροδρομικό σταθμό, ακριβώς στο κέντρο. Λέγεται Patrick’s pub (Connectez-vous ou inscrivez-vous pour voir le contenu) και ναι, πρόκειται για ένα συμπαθέστατο μπαρ-εστιατόριο στον πιο τουριστικό πεζόδρομο της πόλης, που στον πάνω όροφο έχει πολύ ωραία δωμάτια και η τιμή…80 Ευρώ για δύο βράδια, ενώ υπάρχει και μία μεγάλη κοινή βεράντα στο πίσω μέρος! Αν βρεθείτε από την πόλη, το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Αφού λοιπόν τέλειωσε η ταλαιπωρία του πηγαιμού (έχουμε και άλλη, στον γυρισμό, υπομονή) και μετά από ένα σύντομο ντους, βγήκα για την πρώτη βόλτα, άλλωστε είχα φτάσει μεσημεράκι. Για το Maribor είχα διαβάσει κάποτε σε ένα άρθρο κάποιου ταξιδιωτικού ιστότοπου ότι αξίζει μία επίσκεψη και αποδείχτηκε ότι έκανα καλά που το εμπιστεύτηκα. Είναι η 2η πόλη της Σλοβενίας, (150.000 κάτοικοι περίπου) και το κέντρο της είναι η περιοχή ανάμεσα στην πλατεία Σλόμσκοβ (Slomškov trg), την πανέμορφη Κεντρική πλατεία (Glavni trg), δίπλα ακριβώς από το κατάλυμά μου και την λεωφόρο Τίτο (Titova cesta). Το εντυπωσιακό Δημαρχείο, ο καθεδρικός ναός, το Κάστρο με το Περιφερειακό Μουσείο μέσα και το φουτουριστικό Μνημείο Εθνικής Απελευθέρωσης στην μικρή πλατεία δίπλα του, η εκκλησία των Φραγκισκανών και το Ταχυδρομείο είναι τα σημαντικότερα αξιοθέατα, όλη όμως η περιοχή του κέντρου, μέρος της οποίας είναι πεζοδρομημένη, είναι όμορφη. Αξίζει να καθίσετε για ένα ποτήρι κρασί σε ένα από τα παλαιότερα οινοποιεία του κόσμου, στην συνοικία Lent (αφού περπατήσετε στα στενάκια της), πάνω στο ποτάμι. Παρεμπιπτόντως τα κρασιά της Σλοβενίας θεωρούνται εξαιρετικά και όσα δοκίμασα (εγώ πίνω κόκκινο) ήταν! Περνώντας τον ποταμό Drava βρίσκουμε το πιο σύγχρονο κομμάτι της πόλης. Πέρα από τα αξιοθέατά του όμως, το Maribor είναι και αρκετά ζωντανή πόλη, με ωραία καφέ μπαρ και εστιατόρια που ήταν γεμάτα, τουλάχιστον μέχρι τα μεσάνυχτα. Πολλοί θαμώνες ήταν ξένοι βέβαια, αλλά έχει φήμη στον τομέα αυτό, μια και είναι πανεπιστημιούπολη.
Glavni Trg
Maribor
Μετά την σύντομη επίσκεψή μου στην «συμπρωτεύουσα» της χώρας, ήρθε η σειρά της πρωτεύουσας. Στον δρόμο μου όμως ήταν και το Celje (Τσέλιε), η πόλη των ιπποτών όπως την ονομάζουν. Πήρα νωρίς σχετικά το τρένο (σύγχρονο και γρήγορο αυτή τη φορά) και έκανα στάση για λίγες ώρες. Άφησα την βαλίτσα μου στους ειδικούς χώρους που έχουν οι κυριότεροι σιδηροδρομικοί σταθμοί της Σλοβενίας, high tech παρακαλώ, πληρώνεις σε ένα μηχάνημα, 5 Ευρώ για μεγάλη αποσκευή, παίρνεις την απόδειξη και γράφει στο πινακάκι σε ποιο ράφι να την αφήσεις, όταν πας να την πάρεις, σκανάρεις το εισιτήριο και το ράφι ανοίγει, δεν ξέρω αν (δεν νομίζω ότι) έχουμε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα. Τέλος πάντων, το Celje είναι πολύ όμορφο, με μέρος του κέντρου πεζοδρομημένο. Δεν είχα και όλη την ημέρα, κάποια στιγμή νωρίς σχετικά, ήθελα να φτάσω στην Λιουμπλιάνα, οπότε έκανα ένα γύρο του κέντρου και επισκέφτηκα το Περιφερειακό Μουσείο (Pokrajinski muzej - Pokrajinski muzej Celje) που στο υπόγειό του έχει ευρήματα από την Ρωμαϊκή εποχή, ενώ στους άλλους ορόφους εκθέματα από τις άλλες περιόδους της ιστορίας της χώρας. Σε μία αίθουσα το ταβάνι είναι καλυμμένο με μία εντυπωσιακή τοιχογραφία (πώς να την πεις τώρα … ταβανογραφία;
). Όπως κάθε σημαντική πόλη έχει και ένα κάστρο λίγο έξω από το κέντρο, που φυσικά ήθελε ανάβαση, για να είμαι ειλικρινής βαριόμουνα να ανέβω. Πάντως η επίσκεψη στην πόλη άξιζε τον κόπο.
Celje
Στο τρένο λοιπόν πάλι και άφιξη στην Λιουμπλιάνα. Το διαμέρισμα που είχα κλείσει απείχε περίπου 800 μέτρα από τον σταθμό και λιγότερο από 700 από το κέντρο της πόλης, στην λεωφόρο Gosposvetska, κοντά στην διασταύρωση με την εμπορική Slovenska που οδηγεί στο κέντρο. Η περιοχή είναι εξαιρετικά βολική, με πολλά καταστήματα, ένα σουπερμάρκετ πολύ κοντά και σχετικά ήσυχη, γιατί στο κέντρο της πόλης γινόταν χαμός από τουρίστες (δημοφιλέστατη η Λιουμπλιάνα και η Σλοβενία γενικότερα). Θα συνιστούσα σε όποιον βρεθεί εκεί να την προτιμήσει, το διαμέρισμα που έμεινα εγώ λέγεται Optim (480 Ευρώ για 7 διανυκτερεύσεις και ήταν θαυμάσιο), αλλά εκεί γύρω υπάρχουν πολλά Airbnb και αρκετά ξενοδοχεία. Τακτοποίηση λοιπόν και μία βόλτα γνωριμίας με την πρωτεύουσα και επιβεβαίωση όσων είχα διαβάσει! Η Ljubljana είναι μία πανέμορφη, μικρή (περίπου 290.000 κάτοικοι), θα έλεγα ανθρώπινη πόλη (είναι και αδελφοποιημένη με την Αθήνα). Τα κτίρια εκτός από όμορφα, είναι φροντισμένα και καθαρά. Τα πεζοδρόμια άνετα, προσοχή όμως στις λωρίδες για τα ποδήλατα, ο κόσμος χρησιμοποιεί πολύ τόσο τα κλασικά, όσο και τα ηλεκτρικά (αυτά μερικοί τα πάνε σαν να κάνουν αγώνες!). Οι δρόμοι, άνετοι και αυτοί, χωρίς πολλή κίνηση, ενώ μεγάλο μέρος του κέντρου είναι κλειστό για τα αυτοκίνητα. Γενικά οι Σλοβένοι δίνουν μεγάλη σημασία στα περιβαλλοντικά θέματα και υπερηφανεύονται γιατί η πρωτεύουσά τους είναι από τις πιο «πράσινες» πόλεις στον κόσμο.
LjubljanaΤην επόμενη ημέρα άρχισα την πραγματική εξερεύνηση της πόλης, η οποία κράτησε σιγά σιγά όλες τις ημέρες της διαμονής μου. Το κέντρο της είναι γύρω από τον ποταμό Ljubljanica (Λιουμπλιάνιτσα) και σχεδιάστηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα Jože Plečnik (1872 - 1957). Η πλατεία Πρεσέρεν (Prešeren trg) με την Εκκλησία των Φραγκισκανών, το άγαλμα του France Prešeren (του μεγαλύτερου ποιητή της χώρας) και μπροστά της την πρωτοποριακή Τριπλή Γέφυρα είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Προχωρώντας προς τα νότια βρίσκουμε την πλατεία Μέστνι (Mestni trg), με το επιβλητικό Δημαρχείο, γυρίζοντας πίσω και προς τα ανατολικά έχουμε τον Καθεδρικό ναό της πόλης, την Κεντρική Λαϊκή Αγορά (αν είσαστε σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα και θέλετε να εφοδιαστείτε με φαγώσιμα) και φτάνουμε στην οδό Κοπιτάριεβα (Kopitarjeva ulica). Στρίβοντας αριστερά φτάνουμε στην Γέφυρα του Δράκου (Zmajski most), με τα 4 αγάλματα δράκων (ο δράκος είναι το σύμβολο της πόλης). Συνεχίζοντας βορειοανατολικά βρίσκουμε το Σλοβενικό Εθνογραφικό Μουσείο και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Αλλά και στην δυτική πλευρά της πόλης, πολύ κοντά στην λεωφόρο Gosposvetska, αξίζουν η Εθνική Πινακοθήκη και το Λαϊκό Μουσείο της Σλοβενίας, ενώ λίγο δυτικότερα υπάρχει το πάρκο Tivoli. Στο νότιο τμήμα της πόλης το σπίτι του Plečnik έχει γίνει ένα μικρό μουσείο, ενώ το Μουσείο της πόλης της Λιουμπλιάνα (Mestni muzej Ljubljana) είναι ενδιαφέρον.
Στο πρόγραμμα είχα βάλει να επισκεφτώ και κάποιες πόλεις, πράγμα που αποδείχτηκε εύκολο. Οι αποστάσεις είναι μικρές, ενώ ο σιδηρόδρομος και τα πούλμαν εξαιρετικά (έμενα και πολύ κοντά στον σταθμό)! Η πρώτη μου εξόρμηση άρχισε από την Skofja Loka (Σκόφια Λόκα), 23 χιλιόμετρα από την Λιουμπλιάνα, όπου πήγα με πούλμαν. Ωραία μικρή πόλη με ένα ενδιαφέρον κάστρο (εκεί δεν βαρέθηκα να ανέβω) με εκθέματα από την ιστορία της χώρας, από τον Μεσαίωνα μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Αφού το είδα, περπάτησα στον κεντρικό δρόμο και ήπια έναν καφέ, ώρα για την επόμενη στάση, το Kranj (Κραν), την 3η σε πληθυσμό πόλη της Σλοβενίας, με πούλμαν πάλι (12 χιλιόμετρα από την Skofja Loka). Το κέντρο της πόλης είναι κτισμένο σε ένα λόφο στην συμβολή των ποταμών Σάβα και Κόκρα, είναι σαφώς μεγαλύτερο και πιο ενδιαφέρον, με πολλά ωραία κτίρια, όπως το Δημαρχείο, όλος ο κεντρικός πεζόδρομος όμως είναι ευχάριστος, στο νότιο τέρμα του δε βρίσκεται η εκκλησία των Αγίων Σεβαστιανού, Φάμπιαν και Ροχ από όπου έχει κανείς μια πανοραμική θέα της γύρω περιοχής. Μετά από ένα ωραίο φαγητό, δρόμο για τον σιδηροδρομικό σταθμό, που είναι όμως στην απέναντι πλευρά του Σάβα, ένα χιλιόμετρο περίπου από το κέντρο της πόλης. Λίγος ποδαρόδρομος στο κατέβασμα του λόφου δεν με χάλασε, αν όμως κάποιος θέλει να πάει στο Kranj από την Λιουμπλιάνα, βολεύει σαφώς το πούλμαν, ο σταθμός των λεωφορείων είναι δίπλα στο κέντρο.
Skofja Loka
Kranj
Την 6η ημέρα της διαμονής μου έφτασε ένας φίλος που είχε κάνει ένα μικρό γύρο ανά την κεντρική Ευρώπη και την επόμενη πήγαμε μαζί στο Κάστρο της Λιουμπλιάνα (απαραίτητο αξιοθέατο), στο οποίο μπορεί κανείς να πάει και με τελεφερίκ. Ωραίο (ο καιρός μας τα χάλασε λίγο, με μία βροχή που δεν κράτησε πολύ ευτυχώς) και με πανοραμική θέα της πόλης. Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με βόλτες στην Λιουμπλιάνα, να την δει κι αυτός, γιατί την επόμενη ημέρα είχαμε κανονίσει να κάνουμε ημερήσια εκδρομή στην Τεργέστη (λίγη γεύση Ιταλίας δεν κάνει κακό!)
Αναχώρηση λοιπόν την επομένη, σχετικά νωρίς με λεωφορείο της Flixbus, την ύπαρξη της οποίας ομολογώ ότι δεν γνώριζα (την είχε χρησιμοποιήσει ο Παναγιώτης). Πρόκειται για Γερμανική εταιρεία που κάνει διάφορα δρομολόγια ανά την Ευρώπη αλλά και την Αμερική από ότι διάβασα. Έχει πολύ ωραία πούλμαν, σε λογικές τιμές (Λιουμπλιάνα – Τεργέστη με επιστροφή κόστιζε 35 Ευρώ), ενώ μπορεί να κλείσει κανείς το εισιτήριό του μέσω Internet. Φτάνει με την διαφήμιση όμως! Το ταξίδι ήταν άνετο, παρεμπιπτόντως οι αυτοκινητόδρομοι της Σλοβενίας είναι πολύ καλοί, και άφιξη στην Τεργέστη. Έχοντας ένα 5ωρο περίπου στην διάθεσή μας, δεν επισκεφτήκαμε μουσεία, βόλτα θέλαμε να κάνουμε, αλλά χωρίς άγχος. Η Τεργέστη είναι ωραία και κάπως …. ξεχωριστή. Χτισμένη αμφιθεατρικά, στριμωγμένη θα έλεγα ανάμεσα στο βουνό και την θάλασσα, μοιάζει περισσότερο με Αυστριακή παρά με Ιταλική πόλη. Το κέντρο της είναι η εντυπωσιακή και τεράστια Πλατεία της Ενότητας της Ιταλίας (Piazza Unità d’Italia), με πολλά μεγαλοπρεπή κτίρια, όπως το Δημαρχείο, το Μέγαρο Πιττέρι (Palazzo Pitteri), και το Μέγαρο των Λόυντ της Τεργέστης (Palazzo del Lloyd Triestino). Η πεζοδρομημένη via di Cavana, προς τα νοτιοδυτικά είναι μια ευχάριστη διαδρομή μέχρι την πλατεία Attilio Hortis και το Πανεπιστήμιο, ενώ προς τα βόρεια βρίσκεται η Piazza della Borsa (πολύ ωραία και αυτή) και μέσω της οδού Roma το Μεγάλο Κανάλι της Τεργέστης (Gran Canale di Trieste, όχι τόσο μεγάλο πάντως) με την Πλατεία Sant’Antonio, την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου και την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Συνεχίζοντας βόρεια φτάσαμε στην Piazza della Libertà (Πλατεία Ελευθερίας) και πίσω στον Σιδηροδρομικό Σταθμό. Από ότι διάβασα η Τεργέστη έχει και αρκετά ενδιαφέροντα μουσεία, αλλά είπαμε, ήταν μία επίσκεψη express! Στο πρόγραμμα δεν μπορούσε να λείψει ένα φαγητό. Ρωτήσαμε σε ένα κατάστημα ρούχων (ούτε λίγο shopping θα μπορούσε να λείψει φυσικά). Μας συνέστησαν μεταξύ άλλων το Il Melograno (Home), πολύ καλό και σε λογικές τιμές, πραγματικά άξιζε.
Gran Canale
Piazza Unita d'Italia
Il Melograno
Trieste
Η επιστροφή ήταν πάλι άνετη και η ημέρα ολοκληρώθηκε με βραδινές βόλτες στην Λιουμπλιάνα. Μια και μιλάμε για βράδυ, η πόλη έχει αρκετή ζωή, κυρίως στα εστιατόρια και τα καφέ, αλλά ανακαλύψαμε και το πολύ ωραίο Holidays’ Pub (Holidays' Pub – Z vami že 25 let!) που κλείνει στις 3 παρακαλώ. Ακριβώς κάτω από το διαμέρισμα (Gosposvetska cesta 7) υπάρχει και το συμπαθέστατο Pivnica Postaja P3 με εξαιρετικές μπύρες μικρών παραγωγών, αυτό όμως δεν έχει πάντα πολλή κίνηση αργά. Μια και φτάσαμε στις μπύρες (για τα κρασιά είπαμε), οι πιο γνωστές είναι η Laško, γνωστή σε όλη την πρώην Γιουγκοσλαβία, και η Union (αυτή μου άρεσε περισσότερο για να πω την αλήθεια). Αφού έπιασα τα «στέκια» που ανακάλυψα, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω το αγαπημένο μου, το καφέ – μπαρ – εστιατόριο Figovec (Connectez-vous ou inscrivez-vous pour voir le contenu) με εξαιρετικό παραδοσιακό φαγητό, ωραίο περιβάλλον μέσα, σε «νευραλγικό» σημείο, με μεγάλο χώρο έξω και ευγενέστατο προσωπικό. Αν τέλος επιθυμήσετε λίγο Βαλκάνια το Sarajevo’84 (Nazorjeva ulica 12 με τραπέζια έξω στην Slovenska cesta) έχει κεμπάπ, pleskavica και πολλά άλλα ωραία Βοσνιακά πιάτα.
Holidays' PubFigovec
Την επόμενη και προτελευταία μου ημέρα ο Παναγιώτης ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής, με λεωφορείο για Βελιγράδι, και εγώ πήρα το λεωφορείο για την περίφημη λίμνη Bled, 56 περίπου χιλιόμετρα από την Ljubljana και σχεδόν δίπλα στα σύνορα με την Αυστρία. Η λίμνη είναι πολύ δημοφιλής προορισμός, κυρίως τον χειμώνα, και το τοπίο είναι πράγματι μαγευτικό, ενώ διοργανώνονται πολλές δραστηριότητες όπως πεζοπορίες στην φύση, σκι, snowboard και άλλα (για όσους ενδιαφέρονται www.bled.si/en/what-to-see-do/activities/30/alpine-skiing-&-snowboarding/). Υπάρχουν και πλοιάρια για να επισκεφτεί κανείς το νησάκι με την εκκλησία της Ανάληψης της Παναγίας, στο βόρειο μέρος της λίμνης δε υπάρχει και το απαραίτητο κάστρο. Η ομώνυμη πόλη είναι φροντισμένη, με πολλά εστιατόρια, καφέ και φυσικά καταλύματα για όλα τα γούστα και βαλάντια. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν είμαι πολύ των φυσιολατρικών δραστηριοτήτων. Ένας πρώτος καφές σε ένα (πανάκριβο) καφέ ξενοδοχείου με θέα την λίμνη, λίγο περπάτημα κατά μήκος της λίμνης και στην πόλη (κάποια καταλύματα είναι καταπληκτικά), ένας δεύτερος καφές και το εξαιρετικό τοπικό κέικ κρέμας σε ένα άλλο καφέ, μέσα στην πόλη, και αναχώρηση. Επειδή το ταξίδι με το τρένο μου αρέσει απείρως περισσότερο από ότι με πούλμαν, είπα να κατέβω με λεωφορείο στην κωμόπολη Λέστσε (Lesce απέχει 5 χιλιόμετρα), από όπου περνάει η σιδηροδρομική γραμμή. Ευκαιρία να δω και μία ακόμη κωμόπολη, έλεγα, μόνο που η ιδέα μου ήταν τουλάχιστον άτυχη, γιατί το Lesce δεν είχε κυριολεκτικά τίποτα. Περπάτησα λίγο, ρώτησα και μία κοπέλα στον δρόμο αν υπάρχει κάποιο κεντρικό μέρος, κάποια πλατεία βρε αδελφέ (!), να πιώ έναν καφέ ή μια μπύρα και να περάσει λίγο η ώρα. Μου απάντησε ότι δεν υπάρχει τίποτα, όλα είναι στο Bled. Από ότι κατάλαβα όσοι δουλεύουν στη λίμνη, μένουν στο Lesce και λογικό είναι, φαντάζομαι πόσο θα κοστίζουν τα νοίκια επάνω. Τέλος πάντων πήγα στον σταθμό, εκεί πάντα υπάρχει κάτι, ήπια μία μπύρα, Union φυσικά, μέχρι να έλθει το τρένο, και πίσω στην Ljubljana. Ηθικό δίδαγμα: αν θέλετε να επισκεφτείτε το μέρος, που φυσικά αξίζει, και δεν έχετε δικό σας μεταφορικό μέσο, προτιμήστε το λεωφορείο ή τα μεγάλα ταξί, αν είσαστε διατεθειμένοι να πληρώσετε κάτι παραπάνω (υπάρχουν και διαδρομές από το αεροδρόμιο της Ljubljana).
Bled
Η τελευταία ημέρα μου είχα υπολογίσει πως θα πέρναγε με βόλτες στην Λιουμπλιάνα, άλλωστε η πτήση μου ήταν για τις εννέα το βράδυ (που να ήξερα). Δύο ημέρες πριν όμως είδα σε ένα διαφημιστικό να συνιστούν μία άλλη μικρή πόλη, το Kamnik, 20 περίπου χιλιόμετρα μακριά. Αφού μάζεψα τα πράγματα λοιπόν και «αποχαιρέτησα» το συμπαθέστατο διαμέρισμα όπου έμεινα, πήγα στον σιδηροδρομικό σταθμό, έβαλα στην (high tech) φύλαξη την βαλίτσα και πήρα το πρώτο πούλμαν για το Kamnik. Άλλο ένα ενδιαφέρον μέρος, χτισμένο δίπλα στον ποταμό Kamniska Bistrica με όμορφο ιστορικό κέντρο, που αρχίζει πολύ κοντά στον σταθμό των λεωφορείων με την Glavni trg (Κεντρική πλατεία), παραδίπλα βρίσκεται το εντυπωσιακό μοναστήρι των Φραγκισκανών (πρέπει να είχαν δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στην Σλοβενία), ενώ λίγο νοτιότερα βρίσκεται ένας μικρός λόφος με ένα παρεκκλήσι που δεν λέει τίποτα σπουδαίο, αλλά έχει ωραία θέα. Συνέχισα προς τα νότια περπατώντας την πολύ όμορφη οδό Šutna, με τον ναό της Αμώμου Σύλληψης (τι σημαίνει; Ψάξτε το στο Internet, είναι κάποιο δόγμα των Καθολικών), επισκέφτηκα το μικροσκοπικό μουσείο του Rudolf Meister (στρατιωτικός της Αυστροουγγαρίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά της Γιουγκοσλαβίας) και έφτασα στον τρίτο και νοτιότερο σιδηροδρομικό σταθμό του Kamnik (ναι, το τρένο σταματάει σε τρία σημεία, η πόλη είναι μακρόστενη). Μία τελευταία Union, μέχρι να φτάσει το τρένο και πίσω στην Ljubljana. Αφού είχα ακόμη ώρα, πήγα να φάω κάτι και μετά στο λεωφορείο για το αεροδρόμιο.
Kamnik
Με την ευκαιρία να πω ότι το αεροδρόμιο της Λιουμπλιάνα είναι μικρό (άλλωστε η Σλοβενία είναι μικρή, δεν έχει καν δική της αεροπορική εταιρεία), έχει όμως ένα καφέ-μπαρ με ωραίο εξωτερικό χώρο, εν ολίγοις η ώρα πέρναγε ευχάριστα, δεδομένου ότι και ο καιρός ήταν καλός. Η ώρα πέρασε γρήγορα, πέρασα το check-in και με μισή ώρα καθυστέρηση μας κάλεσαν να μπούμε στο αεροσκάφος για Βελιγράδι. Ξεκινήσαμε για την απογείωση, η αεροσυνοδός άρχισε την κλασική επίδειξη για την χρήση ζωνών, σωσιβίων κλπ., διακόπτεται το μικρόφωνο! Αρχίζει πάλι, πέφτουν τα φώτα! Το αεροπλάνο σταματάει για λίγο, λέω θα κοιμηθούμε στο Βελιγράδι απόψε, δεν έβλεπα ότι θα προλάβαινα την ανταπόκριση (πλησιάζανε ήδη μεσάνυχτα). Αισιόδοξος αποδείχτηκα, λίγα λεπτά αργότερα μας λένε ότι πρέπει να κατέβουμε, κανένα μισάωρο μετά ότι η πτήση ακυρώνεται λόγω τεχνικού προβλήματος και ότι θα φύγουμε με την πρωινή πτήση της Air Serbia, στις 9. Ξενοδοχεία μας λένε δεν υπάρχουν με ελεύθερα δωμάτια και μας παρατάνε στα κρύα του λουτρού! Πολλοί πήραν ταξί και κατέβηκαν στην πόλη, όπου δωμάτια βρήκαν, με ψάξιμο βέβαια, εγώ επειδή για την πτήση θα έπρεπε να είμαι στις 7+ πίσω, αποφάσισα να κοιμηθώ στο αεροδρόμιο, όπως και αρκετοί άλλοι. Αργά το βράδυ βέβαια έλαβα SMS από την εταιρεία με το εισιτήριό μου για το επόμενο μεσημέρι για Αθήνα, μέσω Φρανκφούρτης! Ξαναείδα, μετά από κάποια χρόνια, το γιγαντιαίο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης και έφαγα ένα ωραίο σάντουιτς με λουκάνικο συνοδευόμενο από μία (φυσικά πολύ καλή) Γερμανική μπύρα! Τέλος πάντων, αρκετά με την περιπέτεια, έφτασα τελικά στην Αθήνα με κάτι λιγότερο από 24 ώρες καθυστέρηση, κατά τις 11.30 το βράδυ της επομένης. Για την ιστορία έχω κάνει και ενέργειες για αποζημίωση, θα δούμε.
Αεροδρόμιο Jože Pučnik
Ας κάνω και μερικές γενικές παρατηρήσεις τώρα. Η Σλοβενία πραγματικά ξεπέρασε τις προσδοκίες μου! Είναι εξαιρετικά όμορφη χώρα! Οι μεταφορές με τρένα (φτάνει να μην πάρετε τα κόκκινα) και με λεωφορεία είναι θαυμάσιες, παντού θα βρείτε διαφημιστικά και δωρεάν χάρτες, οι τουριστικές τους (τουλάχιστον) πόλεις αξίζουν μία επίσκεψη, ενώ έχουν παράδοση, από την εποχή της Γιουγκοσλαβίας, σε φυσιολατρικές δραστηριότητες. Άλλωστε είναι καταπράσινη και σε μεγάλο βαθμό, κυρίως κοντά στα σύνορα με την Αυστρία, ορεινή. Βρέχει επίσης αρκετά, για παράδειγμα το προτελευταίο μου βράδυ στην Λιουμπλιάνα έγινε κυριολεκτικά κατακλυσμός, ευτυχώς όχι για πολύ. Σε ότι αφορά τους επισκέπτες, γινόταν χαμός, δύο βράδια δεν βρήκα μέρος να καθίσω να φάω και έφαγα στα όρθια. Όσο για την κουζίνα, δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχουν πολύ ιδιαίτερη δική τους, είναι επηρεασμένη από την Αυστριακή (πολύ ωραία πιάτα με κρέατα, λουκάνικα) και την Ιταλική (πάρα πολλές πιτσαρίες). Έχουν επίσης εξαιρετικά γλυκά, (10 Most Popular Slovenian Desserts), επιρροή και αυτή των Αυστριακών φαντάζομαι. Εν ολίγοις είναι μία χώρα που κατατάσσεται περισσότερο στην κεντρική Ευρώπη, παρά στα Βαλκάνια, πράγμα που φαίνεται και στους ανθρώπους. Οι Σλοβένοι έχουν βέβαια στοιχεία από τους νότιους Ευρωπαίους, είναι όμως κάπως πιο συνεσταλμένοι και διακριτικοί από εμάς. Σίγουρα είναι ευγενέστατοι και Αγγλικά τουλάχιστον μιλάνε σε μεγάλο βαθμό (όλοι στα καταστήματα, εστιατόρια, μουσεία κλπ.). Σε ότι αφορά το κόστος, οι τιμές είναι κάπως μικρότερες από την Ελλάδα, μην περιμένετε να την βγάλετε πολύ φτηνά, το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι πάνω κάτω ίδιο με της Ελλάδας και, αν είναι ενδεικτικό στοιχείο, παλιά αυτοκίνητα εγώ δεν είδα και πολλά στην Λιουμπλιάνα. Μοναδική εξαίρεση η ενοικίαση αυτοκινήτων. Σκεφτήκαμε να νοικιάσουμε ένα με τον Παναγιώτη την ημέρα που θα πηγαίναμε στην Τεργέστη. Περίπου 100 Ευρώ την ημέρα, αν νοίκιαζες για πάνω από δύο ημέρες, και αρκετά πάνω από 100 για μία ημέρα! Μεγάλη ζήτηση, σε σχέση με την προσφορά; Δεν ξέρω. Όσο για τα μέρη που επισκέφτηκα, μου άρεσαν όλα (εντάξει το Lesce ήταν εξαίρεση, άλλωστε πήγα χωρίς να ψάξω πληροφορίες), ενώ σε ότι αφορά αυτά που δεν πήγα, διάβασα πως αξίζουν η Postojna (Ποστόινα) με το τεράστιο σπήλαιο, το Ptuj (Πτούι), κοντά στα σύνορα με την Κροατία, και η μικρή έξοδος της χώρας στην Αδριατική θάλασσα. Τέλος, για τους φυσιολάτρες υπάρχει και η λίμνη Bohinj (Μπόχιν), που μου είπαν ότι είναι ακόμη πιο όμορφη από την Bled. Με λίγα λόγια υπάρχουν πολλά πράγματα να δει και να κάνει κάποιος, ενώ η Τεργέστη, το Ζάγκρεμπ και η Αυστρία είναι πολύ κοντά. Έφυγα λοιπόν με τις καλύτερες εντυπώσεις από την μικρή, αλλά συμπαθέστατη αυτή χώρα και φυσικά δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή για τις όποιες ταλαιπωρίες. Άλλωστε και αυτές είναι μέρος, πολλές φορές αναπόφευκτο, των ταξιδιών.
Attachments
Last edited:
