gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Είχαν περάσει πολύ λίγοι μήνες από τη βελούδινη επανάσταση που έγινε στην τότε ενιαία Τσεχοσλοβακία. Βελούδινη είχε ονομαστεί γιατί η επανάσταση για την αποτίναξη από τον Σοβιετικό ζυγό ήταν αναίμακτη.
Όμως το 1968 και το 1969 είχε χυθεί αίμα. Και παλαιότερα.
Ήταν τέλη άνοιξης - αρχές καλοκαιριού του έτους 1990, όταν μ' αυτές τις σκέψεις κατηφόριζα τη θρυλική Βεντεσλάς, λίγο πάνω από το ξενοδοχείο Ambassador, όπου τα τέλη του Δεκέμβρη του 1989, ο Χάβελ μιλούσε από το μπαλκόνι στο συγκεντρωμένο πλήθος, προσπαθώντας να τους πείσει ότι επανέρχεται η δημοκρατία στη χώρα.
Ο λαός από κάτω, στην πλατεία Βεντεσλάς ήταν μουδιασμένος. Και τότε στο μπαλκόνι παρουσιάστηκε και ο ηγέτης της άνοιξης της Πράγας, ο μεγάλος οραματιστής Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ.
Τότε ο λαός ξεσηκώθηκε. Είδε τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και κατάλαβε ότι ήταν ελεύθερος.
Περπατούσα εκεί όπου το 1968 τα σοβιετικά τανκς πολτοποίησαν την ιδέα του σοσιαλισμού με ελευθερία και δημοκρατία, του σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο, του σοσιαλισμού που έβαζε στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Εκεί που τον Αύγουστο του έτους 1968 τα σοβιετικά τανκς πολτοποίησαν την άνοιξη της Πράγας. Εκεί που την τελευταία μέρα του 1989 ο λαός της Πράγας συνειδητοποίησε ότι είναι ελεύθερος, όταν στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου Ambassador, μαζί με τον Χάβελ παρουσιάστηκε και ο ηγέτης της άνοιξης της Πράγας, ο μεγάλος οραματιστής Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ.
Και τότε, όπως περπατούσα, είδα το παρακάτω πρόχειρο μνημείο αφιερωμένο σ' αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία. Και το φωτογράφισα.
Μεταξύ άλλων είδα τη φωτογραφία του Jan Palach που διακρίνεται στο πίσω τμήμα του αυτοσχέδιου μνημείου τιμής των θυμάτων.
O Jan Palach (11/08/1948-19/01/1969) ήταν Τσέχος φοιτητής ο οποίος είχε αυτοπυρποληθεί την 16/01/1969 στην πλατεία Βεντεσλάς και ύστερα από τρεις ημέρες πέθανε, διαμαρτυρόμενος εναντίον της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία. Η κηδεία του μετατράπηκε σε αντισοβιετικό συλλαλητήριο.
Μπροστά διέκρινα και τη φωτογραφία του Jan Zajik, ο οποίος ως μαθητής σχολείου συμμετείχε σε απεργία πείνας και σε λοιπές εκδηλώσεις για τον Jan Palach και τελικά αυτοπυρπολήθηκε κι αυτός, σε ηλικία 18 ετών, ένα σχεδόν μήνα (στις 25/01/2019) μετά την αντιστασιακή ενέργεια του Jan Palach αφήνοντας ένα συγκινητικό γράμμα προς τον πατέρα του, τη μητέρα του, τον αδελφό του και τη μικρή του αδελφή.
Μετά την απελευθέρωση οι ήρωες τιμήθηκαν.
Άλλο ένα παράδειγμα του ότι για την κατάκτηση της ελευθερίας απαιτούνται αγώνες και θυσίες
Αυτά σκέφτομαι κάθε φορά που περπατώ στην Πράγα και ειδικά στην πλατεία Βεντεσλάς.
Όμως το 1968 και το 1969 είχε χυθεί αίμα. Και παλαιότερα.
Ήταν τέλη άνοιξης - αρχές καλοκαιριού του έτους 1990, όταν μ' αυτές τις σκέψεις κατηφόριζα τη θρυλική Βεντεσλάς, λίγο πάνω από το ξενοδοχείο Ambassador, όπου τα τέλη του Δεκέμβρη του 1989, ο Χάβελ μιλούσε από το μπαλκόνι στο συγκεντρωμένο πλήθος, προσπαθώντας να τους πείσει ότι επανέρχεται η δημοκρατία στη χώρα.
Ο λαός από κάτω, στην πλατεία Βεντεσλάς ήταν μουδιασμένος. Και τότε στο μπαλκόνι παρουσιάστηκε και ο ηγέτης της άνοιξης της Πράγας, ο μεγάλος οραματιστής Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ.
Τότε ο λαός ξεσηκώθηκε. Είδε τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και κατάλαβε ότι ήταν ελεύθερος.
Περπατούσα εκεί όπου το 1968 τα σοβιετικά τανκς πολτοποίησαν την ιδέα του σοσιαλισμού με ελευθερία και δημοκρατία, του σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο, του σοσιαλισμού που έβαζε στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Εκεί που τον Αύγουστο του έτους 1968 τα σοβιετικά τανκς πολτοποίησαν την άνοιξη της Πράγας. Εκεί που την τελευταία μέρα του 1989 ο λαός της Πράγας συνειδητοποίησε ότι είναι ελεύθερος, όταν στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου Ambassador, μαζί με τον Χάβελ παρουσιάστηκε και ο ηγέτης της άνοιξης της Πράγας, ο μεγάλος οραματιστής Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ.
Και τότε, όπως περπατούσα, είδα το παρακάτω πρόχειρο μνημείο αφιερωμένο σ' αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία. Και το φωτογράφισα.
Μεταξύ άλλων είδα τη φωτογραφία του Jan Palach που διακρίνεται στο πίσω τμήμα του αυτοσχέδιου μνημείου τιμής των θυμάτων.
O Jan Palach (11/08/1948-19/01/1969) ήταν Τσέχος φοιτητής ο οποίος είχε αυτοπυρποληθεί την 16/01/1969 στην πλατεία Βεντεσλάς και ύστερα από τρεις ημέρες πέθανε, διαμαρτυρόμενος εναντίον της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία. Η κηδεία του μετατράπηκε σε αντισοβιετικό συλλαλητήριο.
Μπροστά διέκρινα και τη φωτογραφία του Jan Zajik, ο οποίος ως μαθητής σχολείου συμμετείχε σε απεργία πείνας και σε λοιπές εκδηλώσεις για τον Jan Palach και τελικά αυτοπυρπολήθηκε κι αυτός, σε ηλικία 18 ετών, ένα σχεδόν μήνα (στις 25/01/2019) μετά την αντιστασιακή ενέργεια του Jan Palach αφήνοντας ένα συγκινητικό γράμμα προς τον πατέρα του, τη μητέρα του, τον αδελφό του και τη μικρή του αδελφή.
Μετά την απελευθέρωση οι ήρωες τιμήθηκαν.
Άλλο ένα παράδειγμα του ότι για την κατάκτηση της ελευθερίας απαιτούνται αγώνες και θυσίες
Αυτά σκέφτομαι κάθε φορά που περπατώ στην Πράγα και ειδικά στην πλατεία Βεντεσλάς.
