νέα ζευγάρια . παλιά ζευγάρια. ανδροπαρέες.
δεν κουβεντιαζουν. δεν γελάνε.
πρόσωπα βαριά, αυστηρά (graves (fr.))
βλέμμα βαθύ , θολό σαν του ναυτικού που με τους αγκώνες του αποθεμένους στην κουπαστή κοίτα
σαν προς τον ορίζοντα
εκλιπαρώντας τον τέρας ωκεανό
σιωπή ανθρώπων, παφλασμός κυμάτων στην μάσκα
κόρες ματιών ακίνητες
σιωπή των σκέψεων
σιωπή
και όταν σπάνια μια δυο λέξεις, λες και είναι μόνο κινήσεις των χειλιών τους.
σιωπή
βορράς
Μπεργκμαν
"Ingmar Bergman's The Silence offers a brilliant, disturbing vision of emotional isolation ..."
εκεί στην αίθουσα του πρωινού
στο τραπεζι το διπλα στο παραθυρο
ακούστηκε ο ρυθμός espionnage του Nokia κινητού μου .
το έφερα ταχιά στο αυτί μου και :
«εμπρός, παρακαλώ …» .
στα πολιτισμενα decibelπου συνηθίζω .
μίλησα λίγο κοφτά κοιτάζοντας το έξω λευκό γαλήνιο τοπίο.
χωριστά τραπέζια. βλέμματα που δεν συναντιούνται. κινήσεις που δεν διαφεύγουν.
η Σιωπή!
και εγώ ιερόσυλος, για μια στιγμή
ο βορράς του χωρίς χρώματα
ούτε η θάλασσά του είναι γαλάζια.
βάφουν τα σπίτια τους κόκκινα , μπλε του κοβαλτίου, κίτρινο του νατρίου.
σπάνε την μονοτονία του ατέλειωτου άσπρου του χιονιού του πάγου και το καμένου της παγωνιάς πράσινου του γαρσιδιου .
και το λέω για σας τους θρασείς αιγαιοπελαγίτες των ξεκάθαρων χρωμάτων.
εσύ Προύχοντα των σκληρών χρωμάτων της ευκράτου δεν ξέρεις τι είναι η χρωματική φτώχια του βορρά.
του όποιου βορρά.
είναι μια σιωπή
"Ingmar Bergman's The Silence offers a brilliant, disturbing vision of emotional isolation ..."
δεν κουβεντιαζουν. δεν γελάνε.
πρόσωπα βαριά, αυστηρά (graves (fr.))
βλέμμα βαθύ , θολό σαν του ναυτικού που με τους αγκώνες του αποθεμένους στην κουπαστή κοίτα
σαν προς τον ορίζοντα
εκλιπαρώντας τον τέρας ωκεανό
σιωπή ανθρώπων, παφλασμός κυμάτων στην μάσκα
κόρες ματιών ακίνητες
σιωπή των σκέψεων
σιωπή
και όταν σπάνια μια δυο λέξεις, λες και είναι μόνο κινήσεις των χειλιών τους.
σιωπή
βορράς
Μπεργκμαν
"Ingmar Bergman's The Silence offers a brilliant, disturbing vision of emotional isolation ..."
εκεί στην αίθουσα του πρωινού
στο τραπεζι το διπλα στο παραθυρο
ακούστηκε ο ρυθμός espionnage του Nokia κινητού μου .
το έφερα ταχιά στο αυτί μου και :
«εμπρός, παρακαλώ …» .
στα πολιτισμενα decibelπου συνηθίζω .
μίλησα λίγο κοφτά κοιτάζοντας το έξω λευκό γαλήνιο τοπίο.
χωριστά τραπέζια. βλέμματα που δεν συναντιούνται. κινήσεις που δεν διαφεύγουν.
η Σιωπή!
και εγώ ιερόσυλος, για μια στιγμή
ο βορράς του χωρίς χρώματα
ούτε η θάλασσά του είναι γαλάζια.
βάφουν τα σπίτια τους κόκκινα , μπλε του κοβαλτίου, κίτρινο του νατρίου.
σπάνε την μονοτονία του ατέλειωτου άσπρου του χιονιού του πάγου και το καμένου της παγωνιάς πράσινου του γαρσιδιου .
και το λέω για σας τους θρασείς αιγαιοπελαγίτες των ξεκάθαρων χρωμάτων.
εσύ Προύχοντα των σκληρών χρωμάτων της ευκράτου δεν ξέρεις τι είναι η χρωματική φτώχια του βορρά.
του όποιου βορρά.
είναι μια σιωπή
"Ingmar Bergman's The Silence offers a brilliant, disturbing vision of emotional isolation ..."
Last edited by a moderator:
