dmdoc
Member
- Μηνύματα
- 1.413
- Likes
- 900
Η μοίρα παίζει άσχημα παιχνίδια και σε μένα επεφύλασσε μιά προσωρινή εγκατάσταση στον Βόρειο Έβρο.Χωρίς να μπορώ να αποφύγω αυτή την μετακίνηση(και με βαριά καρδιά ομολογουμένως)ετοίμασα τις βαλίτσες μου και....
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Η ΑΡΧΗ
Το πρωινό ξύπνημα έκανε ακόμα χειρότερη την διάθεσή μου για αυτό το απρόσμενο "ξεσπίτωμα".Καθισμένος αναπαυτικά στην "γαλλιδούλα" μου,έβαλα μπροστά την μηχανή και ξεκίνησα.Συγγρού,Ποσειδώνος,Εθνική Οδός..το ταξίδι ξεκίνησε...ώρα 07:00,θερμοκρασία:15C.
Στα matrix της εθνικής ανακοινώνεται το κλείσιμο των Τεμπών λόγω κατολίσθησης."Τι σόι αστείο είναι αυτό ακόμα δεν ξεκινήσαμε"σκέφτομαι.Οι αλεπάλληλες κλήσεις στο κινητό μου όμως επιβεβαιώνουν το γεγονός.Υπήρξαν και θύματα μαθαίνω.Το πρώτο σάστισμα αντικαθιστά ο προβληματισμός..."και τώρα;από πού συμφέρει να πάω;".Ευτυχώς ο Πάρις είναι πάντα εκεί και με μία κλήση έχει βρεί την λύση.
Ούπς..μποτιλιάρισμα πριν την Αττική Οδό.Πραγματικά το μόνο που δεν θα μου λείψει από την Αθήνα σκέφτομαι και "οδηγώ" αγανακτισμένος.Μεταμόρφωση,επιτέλους ο δρόμος άνοιξε και πατάω γκάζι.Χαλκίδα,Θήβα,Κάστρο,Μαλεσίνα,Τραγάνα,Άγιος Κων/νος.Με τα τούνελ δεν καταλαβαίνω για πότε περνάω Καμένα Βούρλα,Μώλο και φτάνω Λαμία.Στάση για καφέ,αλλαγή cd και ξανά δρόμο.Γλύφα,Αλμυρός,Βόλος,Κιλελέρ.'Ολα κυλούν ομαλά εκτός της βροχής που έχει αρχίσει να δυναμώνει.Επαναφέροντας στο μυαλό μου τις ταξιδιωτικές οδηγίες,στρίβω δεξιά στην 2η έξοδο της Λάρισας...για Αγιά.
Η ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ
Με φευγαλέες σκέψεις για τους νεκρούς και την βιβλική καταστροφή ξορκίζω την,πλέον,θεομηνία που σίγουρα θα δυσκολεύει το έργο των εμπλεκομένων στην κατολίσθηση.Η βροχή μειώνει απίστευτα την ορατότητα και το spray των προπορευομένων αυτοκινήτων κάνει την οδήγηση ακόμα δυσκολότερη.Μετά από αρκετή ώρα περνώντας και τον Αγιόκαμπο φτάνω στην παραλία της Λάρισας με την βροχή να έχει κάπως κοπάσει.Ένα μέρος που δεν είχα τύχει ποτέ να επισκεφτώ.Αχανής παραλία,με μεγάλο πλάτος και μόνο άμμο.Τα νερά,ακόμα και με αυτή την κακοκαιρία,βαθιά γαλάζια.Χωριά-οικισμοί σε όλο το μήκος της παραλίας,ψαροταβέρνες,καλοκαιρινά μπαρ.Μια περιοχή που σε όλη την έκτασή της έδειχνε να έχει υποδομές για να ικανοποιήσει κάθε επισκέπτη.Η παράκαμψη τελικά μου φανέρωσε ένα άγνωστο όμορφο μέρος και πιθανό προορισμό για μελλοντική αναψυχή.Αγιόκαμπος,Σωτηρίτσα,Βελίτσα,Κόκκινο Νερό όλα πάνω στην θάλασσα.
Τελικά μέσω Στομίου επιστρέφω στον Ε75 και συνεχίζω για Θεσ/νίκη.
ΣΤΗΝ "ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ"
Ώρα 13:00 και η πείνα κάνει επιτακτική την είσοδο στην Θεσ/νίκη.Την αγαπημένη μου πόλη.Την ομορφότερη στην χώρα μας.
Το δρομολόγιο γνωστό:Αριστοτέλους για τσουρέκι σοκολάτα,Ανθέων για τρίγωνα "Ελενίδη".Και πάντα μέσω παραλίας για να πάρω "τζούρα" Λευκό Πύργο,να οδηγήσω κάτω από τα δέντρα του ΚΘΒΕ και να χαζέψω τον κόσμο που περπατάει κάτω από το Μακεδονία Παλάς.
Παίρνω την απόφαση να ανεβώ την Μπότσαρη.Μεγάλο το τόλμημα λόγω της απίστευτης κίνησης...και της κακής οδηγικής συμπεριφοράς.Σίγουρα θυμάμαι οτι δεν ήταν πάντα έτσι.
Σταματημένος χαζεύω την βιτρίνα στο "Ελιά Λεμόνι" με τα κοτόπουλα,τα εξοχικά,το κοντοσούβλι,τις μπριζόλες να σε καλούν να τα γευτείς.Μοναδική πρόταση για καλό και φτηνό φαγητό.Περνώ από την διασταύρωση με Μακεδονίας και κοιτώ το πρώτο μου σπίτι στην πόλη,σαν πρωτοετής.Αυτό πάνω από την shell,που τώρα είναι οδοντιατρείο.Με μια μικρή νοσταλγία συνεχίζω και σταματάω για "προσκύνημα" στον "Γιώτη".Το απίστευτο γυράδικο με τις 3 σούβλες των 120 κιλών η μια.Ικανοποιώ τον ουρανίσκο μου και φεύγω.Ή όχι;να γουρουνιάσω και με μία κρέπα από το γειτονικό Mr.submarine;Διαθέτει κάθε είδους τυρί,κασέρι και αλλαντικού που μπορεί κάποιος να φανταστεί.Τελικά όχι γιατί το ταξίδι είναι ακόμα μεγάλο και η βαρυστομαχιά μόνο κακός συνοδηγός μπορεί να είναι.
Μετά από μια μικρή ταλαιπωρία λόγω κυκλοφοριακού χάους στον περιφερειακό,μπαίνω Εγνατία Οδό.
ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ
Ώρα 14:00,θερμοκρασία:12C.Με το πρώτο χιλιόμετρο στην Εγνατία κατάλαβα οτι το ταξίδι τώρα αρχίζει.Δρόμος κλειστός,φαρδύς,με όχι πολλή κίνηση,άριστο οδόστρωμα.Αλλάζω cd,βάζω τον "αυτόματο" και απολαμβάνω.Συγκρίνω με τον Ε75 και είναι μέρα με την νύχτα.Χαίρεσαι οδήγηση στην Εγνατία,ηρεμία,άνεση.Καταπίνοντας τα χιλιόμετρα,περνώ και χαζεύω τις λίμνες.Μικρή και Μεγάλη Βόλβη με μια οπτική που ο παλιός δρόμος δεν πρόσφερε.Από ψηλά καταλαβαίνεις το μέγεθός τους και το πόσο όμορφο μέρος είναι.Περνάω από την διασταύρωση του Σοχού και θυμάμαι το γραφικό ορεινό χωριό(το εκπληκτικό κασέρι,συστήνεται ανεπιφύλακτα).Μετά από λίγη ώρα κοιτώ δεξιά και σοκάρομαι...η Ασπροβάλτα είναι αυτή;και στο βάθος ο Σταυρός;Ναι,είναι γεγονός.Και μέσα σε μόνο μισή ώρα.Μέχρι να τελειώσει η έκπληξή μου,ο δρόμος με οδηγεί πίσω από τα βουνά της παραλίας της Καβάλας.Εκεί που η χάραξη της Εγνατίας μου αποκαλύπτει σε ένα τοπίο λες απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο,το Σιδηροχώρι και τα γύρω χωριά."Θα τα είχα δει ποτέ αυτά αν δεν ήταν η Εγνατία;μάλλον όχι..".
Το τέλος της μεγάλης ευθείας καταλήγει στις αλλεπάλληλες και ατελείωτες στροφές της Καβάλας.Το τμήμα αυτό θέλει μεγάλη προσοχή.Ιδίως για την ανεπανάληπτη και πανοραμική θέα που προσφέρουν κάποια κομάτια του,στην πόλη της Καβάλας.Η χαρά του συνοδηγού.Και το οδηγού,αφού έχει περάσει μόνο 1 ώρα από Θεσ/νικη.Ακόμα 40 λεπτά για Ξάνθη και μέχρι να αναπολήσω το μοναδικό καρναβάλι της πόλης(κατά την γνώμη μου ανώτερο της Πάτρας),έρχεται η Κομοτηνή και κατευθείαν η Αλεξ/πολη.
Ναι είναι γεγονός...Θεσ/νικη-Αλεξ/πολη σε 2 και κάτι ώρες.Χωρίς υπερβολική ταχύτητα,άνετα,χαλαρά και κυρίως απολαυστικά.
Περνώντας έξω από την Αλεξ/πολη ρίχνω κλεφτιές ματιές στην πανοραμική θέα και διαπιστώνω οτι ο δρόμος έχει πλέον ερημώσει.Συναντώντας περιστασιακά κανένα Βουλγάρικο αυτοκίνητο ο δρόμος που ελίσσεται μεταξύ χαμηλών λόφων αρχίζει να αποκτάει κάτι απόκοσμο.Κάτι που το επιτείνει το σουρούπωμα και που θα το διαπίστωνα λίγα χιλιόμετρα παρακάτω.Το τέλος της Εγνατίας.
Η ΕΙΣΟΔΟΣ
Η ταμπέλα έγραφε "Τουρκία,Σ.Σ.Κήπων".Αυτό ήταν,έφτασα στο τέλος της Ελλάδας,στα σύνορα.Χμ...μάλλον όχι.Μια γέφυρα με οδήγησε βόρεια,σε μια καινούρια διαδρομή....στον Βόρειο Έβρο,τον προορισμό μου.Πίσω μου ξεμάκραινε η ταμπέλα "Φέραι" και πλέον οδηγούσα στον Ε85 για Βουλγαρία.Ναι,ήμουν στην άκρη της Ελλάδας.
Ο Ε85 είναι ο κλασσικός ελληνικός επαρχιακός δρόμος.Στενός,κακοφτιαγμένος,χωρίς όμως επικίνδυνες στροφές,αλλά με πολλή κίνηση.Το τοπίο επίπεδο,με χαμηλούς λόφους δεν προσφέρει κάτι ιδιαίτερο.Ίσως μόνο το ποτάμι,ο Έβρος,το φυσικό μας σύνορο με την Τουρκία.Που σε μερικά σημεία γλείφει τον δρόμο.Μαζί με τα κοντινά "απέναντι" φώτα διαπιστώνεις πόσο "άκρη" είσαι.Ανατριχίλα...
Προβατώνας,Κορνοφωλιά,Σουφλί,Διδυμότειχο,Ορεστιάδα,Καστανιές,Δίκαια,Ορμένιο.
Διαδρομή που θα την κάνω πολλές φορές,σκέφτομαι.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στον Ε85 σε όλα τα σημεία που υπάρχουν κάμερες(Προβατώνας,Κορνοφωλιά,κόμβος Θυρέας,Χειμώνιο,Δίκαια)καθώς και στους κατά καιρούς μπλόκα που γίνονται για έλεγχο ταχύτητας.Έξω από την Μάνδρα μην ανησυχείτε είναι συνοριοφύλακες και δεν ελέγχουν ταχύτητα.Ούτως ή άλλως βέβαια ο δρόμος χρειάζεται προσοχή.Σημειωτέον ο νομός Έβρου έχει από τα μεγαλύτερα ποσοστά θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων πανελληνίως.
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Η πρώτη εντύπωση της πόλης από κάποιον "Αθηναίο" είναι τραγική.Ένα μεγάλο χωριό 8.000 κατοίκων,χωρίς ρυμοτομία,χωρίς ομορφιές.Η γνωριμία όμως με μια πόλη πάντα επιφυλλάσει εκπλήξεις.
Να επισημάνω οτι η πόλη δεν ενδύκνειται για όσους έχουν "αλλεργία" στον στρατό.Οι ένστολοι,τα στρατιωτικά οχήματα και τα στρατόπεδα είναι η καθημερινότητα.
Πέραν της πλούσιας ιστορίας(περισσότερα στοιχεία http://www.didymoteicho.gr/)η πόλη έχει να επιδείξει και άλλα πράγματα.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Πλωτινούπολις
Θεωρείται η πρώτη πόλη που χτίστηκε στην περιοχή (2μ.χ αιώνα)και οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει ανεκτίμητους θησαυρούς.
Το Μεγάλο Τζαμί
Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται το Μεγάλο Τζαμί,το παλαιότερο των Βαλκανίων.Παραμένει βέβαια κλειστό στο κοινό λόγω έργων αναστύλωσης.
Το Πολεμικό Μουσείο
Από την κεντρική πλατεία ο βόρειος δρόμος οδηγεί κατευθείαν απέξω.Μοναδικές συλλογές από την μακρόχρονη ιστορία της πόλης.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Το Hotel Ερμής ίσως η μόνη αξιόλογη πρόταση.
ΦΑΓΗΤΟ
Το μεγάλο ατού της πόλης και όλης της περιφέρειας γενικότερα.
Το Κυψελάκι και Η Θράκα
Κοντά στο Μεγάλο Τζαμί και τα δύο προσφέρουν μαγειρευτό φαγητό σε εξαιρετική "σπιτική" ποιότητα,μεγάλη ποικιλία,διαφορετικό καθημερινά.Εξαιρετικό κοκκινιστό μοσχάρι και σούπες.Τις Κυριακές αν είστε τυχεροί θα βρείτε και αρνάκι φούρνου.
Τα Κιούπια
Κοντά στα ΚΤΕΛ,ταβέρνα με εξαίσια κρεατικά(must τα παιδάκια).
Η Κληματαριά
Η καλύτερη μοσχαροκεφαλή ever.Την παραγγέλνεις 1-2 μέρες νωρίτερα και απαιτεί περί τα 10 άτομα για να καταναλωθεί.Αργοψήνεται περί τις 8 ώρες και η γλώσσα είναι ο απόλυτος μεζές.
Στο Πραγγί
Μικρό χωριό,μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη,με φανταστική ταβέρνα.
Στα όρια του χωριού,κυριολεκτικά πάνω στις γραμμές του τραίνου,σε μια εξαίσια τοποθεσία μπορεί κάποιος να φάει εξαιρετικά και να διασκεδάσει αξέχαστα.Ανάλογα με τα κέφια και τα αιτήματα της παρέας ο ιδιοκτήτης παίζει από ελληνικά λαικά,έντεχνα,μέχρι latin,disco,rock.Τελείως σουρρεαλιστική ατμόσφαιρα.
Άβατον
Παρότι οι ντόπιοι προτιμούν την Verona,η πιο αξιοπρεπής πιτσαρία και όχι μόνο.
Αν κάποιος προτιμάει κάτι στο χέρι,όλα τα γυράδικα προσφερουν εξαιρετικής ποιότητας γύρο χωρίς λίπος ή άλλα πρόσθετα.....μόνο κρέας.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ
Εκτός από τα καφέ στο "αεροπλάνο",μπροστά από το δημαρχείο,2-3 ακόμα μπαρ χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Η ΑΡΧΗ
Το πρωινό ξύπνημα έκανε ακόμα χειρότερη την διάθεσή μου για αυτό το απρόσμενο "ξεσπίτωμα".Καθισμένος αναπαυτικά στην "γαλλιδούλα" μου,έβαλα μπροστά την μηχανή και ξεκίνησα.Συγγρού,Ποσειδώνος,Εθνική Οδός..το ταξίδι ξεκίνησε...ώρα 07:00,θερμοκρασία:15C.
Στα matrix της εθνικής ανακοινώνεται το κλείσιμο των Τεμπών λόγω κατολίσθησης."Τι σόι αστείο είναι αυτό ακόμα δεν ξεκινήσαμε"σκέφτομαι.Οι αλεπάλληλες κλήσεις στο κινητό μου όμως επιβεβαιώνουν το γεγονός.Υπήρξαν και θύματα μαθαίνω.Το πρώτο σάστισμα αντικαθιστά ο προβληματισμός..."και τώρα;από πού συμφέρει να πάω;".Ευτυχώς ο Πάρις είναι πάντα εκεί και με μία κλήση έχει βρεί την λύση.
Ούπς..μποτιλιάρισμα πριν την Αττική Οδό.Πραγματικά το μόνο που δεν θα μου λείψει από την Αθήνα σκέφτομαι και "οδηγώ" αγανακτισμένος.Μεταμόρφωση,επιτέλους ο δρόμος άνοιξε και πατάω γκάζι.Χαλκίδα,Θήβα,Κάστρο,Μαλεσίνα,Τραγάνα,Άγιος Κων/νος.Με τα τούνελ δεν καταλαβαίνω για πότε περνάω Καμένα Βούρλα,Μώλο και φτάνω Λαμία.Στάση για καφέ,αλλαγή cd και ξανά δρόμο.Γλύφα,Αλμυρός,Βόλος,Κιλελέρ.'Ολα κυλούν ομαλά εκτός της βροχής που έχει αρχίσει να δυναμώνει.Επαναφέροντας στο μυαλό μου τις ταξιδιωτικές οδηγίες,στρίβω δεξιά στην 2η έξοδο της Λάρισας...για Αγιά.
Η ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ
Με φευγαλέες σκέψεις για τους νεκρούς και την βιβλική καταστροφή ξορκίζω την,πλέον,θεομηνία που σίγουρα θα δυσκολεύει το έργο των εμπλεκομένων στην κατολίσθηση.Η βροχή μειώνει απίστευτα την ορατότητα και το spray των προπορευομένων αυτοκινήτων κάνει την οδήγηση ακόμα δυσκολότερη.Μετά από αρκετή ώρα περνώντας και τον Αγιόκαμπο φτάνω στην παραλία της Λάρισας με την βροχή να έχει κάπως κοπάσει.Ένα μέρος που δεν είχα τύχει ποτέ να επισκεφτώ.Αχανής παραλία,με μεγάλο πλάτος και μόνο άμμο.Τα νερά,ακόμα και με αυτή την κακοκαιρία,βαθιά γαλάζια.Χωριά-οικισμοί σε όλο το μήκος της παραλίας,ψαροταβέρνες,καλοκαιρινά μπαρ.Μια περιοχή που σε όλη την έκτασή της έδειχνε να έχει υποδομές για να ικανοποιήσει κάθε επισκέπτη.Η παράκαμψη τελικά μου φανέρωσε ένα άγνωστο όμορφο μέρος και πιθανό προορισμό για μελλοντική αναψυχή.Αγιόκαμπος,Σωτηρίτσα,Βελίτσα,Κόκκινο Νερό όλα πάνω στην θάλασσα.
Τελικά μέσω Στομίου επιστρέφω στον Ε75 και συνεχίζω για Θεσ/νίκη.
ΣΤΗΝ "ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ"
Ώρα 13:00 και η πείνα κάνει επιτακτική την είσοδο στην Θεσ/νίκη.Την αγαπημένη μου πόλη.Την ομορφότερη στην χώρα μας.
Το δρομολόγιο γνωστό:Αριστοτέλους για τσουρέκι σοκολάτα,Ανθέων για τρίγωνα "Ελενίδη".Και πάντα μέσω παραλίας για να πάρω "τζούρα" Λευκό Πύργο,να οδηγήσω κάτω από τα δέντρα του ΚΘΒΕ και να χαζέψω τον κόσμο που περπατάει κάτω από το Μακεδονία Παλάς.
Παίρνω την απόφαση να ανεβώ την Μπότσαρη.Μεγάλο το τόλμημα λόγω της απίστευτης κίνησης...και της κακής οδηγικής συμπεριφοράς.Σίγουρα θυμάμαι οτι δεν ήταν πάντα έτσι.
Σταματημένος χαζεύω την βιτρίνα στο "Ελιά Λεμόνι" με τα κοτόπουλα,τα εξοχικά,το κοντοσούβλι,τις μπριζόλες να σε καλούν να τα γευτείς.Μοναδική πρόταση για καλό και φτηνό φαγητό.Περνώ από την διασταύρωση με Μακεδονίας και κοιτώ το πρώτο μου σπίτι στην πόλη,σαν πρωτοετής.Αυτό πάνω από την shell,που τώρα είναι οδοντιατρείο.Με μια μικρή νοσταλγία συνεχίζω και σταματάω για "προσκύνημα" στον "Γιώτη".Το απίστευτο γυράδικο με τις 3 σούβλες των 120 κιλών η μια.Ικανοποιώ τον ουρανίσκο μου και φεύγω.Ή όχι;να γουρουνιάσω και με μία κρέπα από το γειτονικό Mr.submarine;Διαθέτει κάθε είδους τυρί,κασέρι και αλλαντικού που μπορεί κάποιος να φανταστεί.Τελικά όχι γιατί το ταξίδι είναι ακόμα μεγάλο και η βαρυστομαχιά μόνο κακός συνοδηγός μπορεί να είναι.
Μετά από μια μικρή ταλαιπωρία λόγω κυκλοφοριακού χάους στον περιφερειακό,μπαίνω Εγνατία Οδό.
ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ
Ώρα 14:00,θερμοκρασία:12C.Με το πρώτο χιλιόμετρο στην Εγνατία κατάλαβα οτι το ταξίδι τώρα αρχίζει.Δρόμος κλειστός,φαρδύς,με όχι πολλή κίνηση,άριστο οδόστρωμα.Αλλάζω cd,βάζω τον "αυτόματο" και απολαμβάνω.Συγκρίνω με τον Ε75 και είναι μέρα με την νύχτα.Χαίρεσαι οδήγηση στην Εγνατία,ηρεμία,άνεση.Καταπίνοντας τα χιλιόμετρα,περνώ και χαζεύω τις λίμνες.Μικρή και Μεγάλη Βόλβη με μια οπτική που ο παλιός δρόμος δεν πρόσφερε.Από ψηλά καταλαβαίνεις το μέγεθός τους και το πόσο όμορφο μέρος είναι.Περνάω από την διασταύρωση του Σοχού και θυμάμαι το γραφικό ορεινό χωριό(το εκπληκτικό κασέρι,συστήνεται ανεπιφύλακτα).Μετά από λίγη ώρα κοιτώ δεξιά και σοκάρομαι...η Ασπροβάλτα είναι αυτή;και στο βάθος ο Σταυρός;Ναι,είναι γεγονός.Και μέσα σε μόνο μισή ώρα.Μέχρι να τελειώσει η έκπληξή μου,ο δρόμος με οδηγεί πίσω από τα βουνά της παραλίας της Καβάλας.Εκεί που η χάραξη της Εγνατίας μου αποκαλύπτει σε ένα τοπίο λες απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο,το Σιδηροχώρι και τα γύρω χωριά."Θα τα είχα δει ποτέ αυτά αν δεν ήταν η Εγνατία;μάλλον όχι..".
Το τέλος της μεγάλης ευθείας καταλήγει στις αλλεπάλληλες και ατελείωτες στροφές της Καβάλας.Το τμήμα αυτό θέλει μεγάλη προσοχή.Ιδίως για την ανεπανάληπτη και πανοραμική θέα που προσφέρουν κάποια κομάτια του,στην πόλη της Καβάλας.Η χαρά του συνοδηγού.Και το οδηγού,αφού έχει περάσει μόνο 1 ώρα από Θεσ/νικη.Ακόμα 40 λεπτά για Ξάνθη και μέχρι να αναπολήσω το μοναδικό καρναβάλι της πόλης(κατά την γνώμη μου ανώτερο της Πάτρας),έρχεται η Κομοτηνή και κατευθείαν η Αλεξ/πολη.
Ναι είναι γεγονός...Θεσ/νικη-Αλεξ/πολη σε 2 και κάτι ώρες.Χωρίς υπερβολική ταχύτητα,άνετα,χαλαρά και κυρίως απολαυστικά.
Περνώντας έξω από την Αλεξ/πολη ρίχνω κλεφτιές ματιές στην πανοραμική θέα και διαπιστώνω οτι ο δρόμος έχει πλέον ερημώσει.Συναντώντας περιστασιακά κανένα Βουλγάρικο αυτοκίνητο ο δρόμος που ελίσσεται μεταξύ χαμηλών λόφων αρχίζει να αποκτάει κάτι απόκοσμο.Κάτι που το επιτείνει το σουρούπωμα και που θα το διαπίστωνα λίγα χιλιόμετρα παρακάτω.Το τέλος της Εγνατίας.
Η ΕΙΣΟΔΟΣ
Η ταμπέλα έγραφε "Τουρκία,Σ.Σ.Κήπων".Αυτό ήταν,έφτασα στο τέλος της Ελλάδας,στα σύνορα.Χμ...μάλλον όχι.Μια γέφυρα με οδήγησε βόρεια,σε μια καινούρια διαδρομή....στον Βόρειο Έβρο,τον προορισμό μου.Πίσω μου ξεμάκραινε η ταμπέλα "Φέραι" και πλέον οδηγούσα στον Ε85 για Βουλγαρία.Ναι,ήμουν στην άκρη της Ελλάδας.
Ο Ε85 είναι ο κλασσικός ελληνικός επαρχιακός δρόμος.Στενός,κακοφτιαγμένος,χωρίς όμως επικίνδυνες στροφές,αλλά με πολλή κίνηση.Το τοπίο επίπεδο,με χαμηλούς λόφους δεν προσφέρει κάτι ιδιαίτερο.Ίσως μόνο το ποτάμι,ο Έβρος,το φυσικό μας σύνορο με την Τουρκία.Που σε μερικά σημεία γλείφει τον δρόμο.Μαζί με τα κοντινά "απέναντι" φώτα διαπιστώνεις πόσο "άκρη" είσαι.Ανατριχίλα...
Προβατώνας,Κορνοφωλιά,Σουφλί,Διδυμότειχο,Ορεστιάδα,Καστανιές,Δίκαια,Ορμένιο.
Διαδρομή που θα την κάνω πολλές φορές,σκέφτομαι.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στον Ε85 σε όλα τα σημεία που υπάρχουν κάμερες(Προβατώνας,Κορνοφωλιά,κόμβος Θυρέας,Χειμώνιο,Δίκαια)καθώς και στους κατά καιρούς μπλόκα που γίνονται για έλεγχο ταχύτητας.Έξω από την Μάνδρα μην ανησυχείτε είναι συνοριοφύλακες και δεν ελέγχουν ταχύτητα.Ούτως ή άλλως βέβαια ο δρόμος χρειάζεται προσοχή.Σημειωτέον ο νομός Έβρου έχει από τα μεγαλύτερα ποσοστά θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων πανελληνίως.
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Η πρώτη εντύπωση της πόλης από κάποιον "Αθηναίο" είναι τραγική.Ένα μεγάλο χωριό 8.000 κατοίκων,χωρίς ρυμοτομία,χωρίς ομορφιές.Η γνωριμία όμως με μια πόλη πάντα επιφυλλάσει εκπλήξεις.
Να επισημάνω οτι η πόλη δεν ενδύκνειται για όσους έχουν "αλλεργία" στον στρατό.Οι ένστολοι,τα στρατιωτικά οχήματα και τα στρατόπεδα είναι η καθημερινότητα.
Πέραν της πλούσιας ιστορίας(περισσότερα στοιχεία http://www.didymoteicho.gr/)η πόλη έχει να επιδείξει και άλλα πράγματα.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Πλωτινούπολις
Θεωρείται η πρώτη πόλη που χτίστηκε στην περιοχή (2μ.χ αιώνα)και οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει ανεκτίμητους θησαυρούς.
Το Μεγάλο Τζαμί
Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται το Μεγάλο Τζαμί,το παλαιότερο των Βαλκανίων.Παραμένει βέβαια κλειστό στο κοινό λόγω έργων αναστύλωσης.
Το Πολεμικό Μουσείο
Από την κεντρική πλατεία ο βόρειος δρόμος οδηγεί κατευθείαν απέξω.Μοναδικές συλλογές από την μακρόχρονη ιστορία της πόλης.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Το Hotel Ερμής ίσως η μόνη αξιόλογη πρόταση.
ΦΑΓΗΤΟ
Το μεγάλο ατού της πόλης και όλης της περιφέρειας γενικότερα.
Το Κυψελάκι και Η Θράκα
Κοντά στο Μεγάλο Τζαμί και τα δύο προσφέρουν μαγειρευτό φαγητό σε εξαιρετική "σπιτική" ποιότητα,μεγάλη ποικιλία,διαφορετικό καθημερινά.Εξαιρετικό κοκκινιστό μοσχάρι και σούπες.Τις Κυριακές αν είστε τυχεροί θα βρείτε και αρνάκι φούρνου.
Τα Κιούπια
Κοντά στα ΚΤΕΛ,ταβέρνα με εξαίσια κρεατικά(must τα παιδάκια).
Η Κληματαριά
Η καλύτερη μοσχαροκεφαλή ever.Την παραγγέλνεις 1-2 μέρες νωρίτερα και απαιτεί περί τα 10 άτομα για να καταναλωθεί.Αργοψήνεται περί τις 8 ώρες και η γλώσσα είναι ο απόλυτος μεζές.
Στο Πραγγί
Μικρό χωριό,μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη,με φανταστική ταβέρνα.
Στα όρια του χωριού,κυριολεκτικά πάνω στις γραμμές του τραίνου,σε μια εξαίσια τοποθεσία μπορεί κάποιος να φάει εξαιρετικά και να διασκεδάσει αξέχαστα.Ανάλογα με τα κέφια και τα αιτήματα της παρέας ο ιδιοκτήτης παίζει από ελληνικά λαικά,έντεχνα,μέχρι latin,disco,rock.Τελείως σουρρεαλιστική ατμόσφαιρα.
Άβατον
Παρότι οι ντόπιοι προτιμούν την Verona,η πιο αξιοπρεπής πιτσαρία και όχι μόνο.
Αν κάποιος προτιμάει κάτι στο χέρι,όλα τα γυράδικα προσφερουν εξαιρετικής ποιότητας γύρο χωρίς λίπος ή άλλα πρόσθετα.....μόνο κρέας.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ
Εκτός από τα καφέ στο "αεροπλάνο",μπροστά από το δημαρχείο,2-3 ακόμα μπαρ χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
