Stephanie Z.
Member
- Μηνύματα
- 5
- Likes
- 18
ΤΑΞΙΔΙ ΒΑΡΣΟΒΙΑ 3 ημέρες - ΚΡΑΚΟΒΙΑ 3 ημέρες Απρίλης-Μάης 2016
To ταξίδι αυτό είχε προγραμματισθεί από τα Χριστούγεννα για να ταξιδέψουμε οικογενειακώς με τον σύζυγό και τους δυο έφηβους γιους μας για τη περίοδο του Πάσχα. Μετά από κάποιες εμπειρίες που είχα με ταξίδια στην Ευρώπη το χειμώνα, συνειδητοποίησα ότι δεν αντέχω το τσουχτερό κρύο. Eχω επιλέξει να ταξιδεύω άνοιξη μιας και βλέπεις την φύση στα καλύτερά της, ο καιρός είναι σχετικά καλός και η περιήγηση γίνεται χωρίς ιδιαίτερη βαρύ ντύσιμο και ταλαιπωρία.
ΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ: ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει με Ryainairμε την οποία έχουμε ταξιδέψει αρκετές φορές χωρίς προβλήματα (κόστος μετ’ επιστροφής 65 ευρώ το άτομο).Δυστυχώς, η πτήση είναι απογευματινή οπότε αξιοποιείται μόνο το βράδυ της πρώτης ημέρας. .Το αεροδρόμιο στο οποίο προσγειώνεται η συγκεκριμένη εταιρία είναι το MODLIN, αρκετά μακριά από την πόλη, περίπου 35 χλμ. Υπάρχουν δυο τρόποι για να μεταβείς στην Βαρσοβία, είτε επιλέγεις το MODLINBUS, ιδιωτικό λεωφορείο το οποίο σε πηγαίνει απευθείας στο κέντρο της πόλης στο Μέγαρο Τέχνης και Επιστημών (διάρκεια 45 λεπτά και κόστος περίπου 15 ευρώ το άτομο), είτε επιλέγεις την δημόσια συγκοινωνία (λεωφορείο σε πηγαίνει έως το σταθμό του τρένου, περίπου τρία χιλιόμετρα, και από εκεί παίρνεις τρένο που σε πηγαίνει στον κεντρικό σταθμό, στην καρδιά της νέας πόλης, WARSAWACENTRALΙA(διάρκει 60 λεπτά – κόστος 4 ευρώ το άτομο) .Εμείς διαλέξαμε το δεύτερο τρόπο γιατί μας αρέσει να χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας για να μπαίνουμε στο ρυθμό της πόλης και των κατοίκων της. Φτάσαμε, λοιπόν, στο σταθμό στο κέντρο της νέας πόλης της Βαρσοβίας. Μόλις βγαίνεις αντικρίζεις το μεγαλοπρεπές κτήριο του Μεγάρου Τεχνών και Επιστημών, το πιο ψηλό κτήριο της Βαρσοβίας , δώρο των Σοβιετικών προς τους Πολωνούς και γύρω από αυτό πολλούς ψηλούς ουρανοξύστες και ξενοδοχεία. Η εικόνα σε ξαφνιάζει καθώς δεν περιμένεις τόσο ψηλά κτήρια στην Πολωνία. Τακτοποιηθήκαμε, λοιπόν, στο NOVOTELHOTEL(πολύ ψηλό κτήριο 32 ορόφων) απέναντι ακριβώς από το Μέγαρο Τεχνών και Επιστημών. Μας έδωσαν δωμάτιο στον 7ο όροφο με υπέροχη θέα, αν και είχα διαβάσει ότι μετά τον 18ο όροφο η θέα είναι φανταστική. Το κουράγιο μας δεν ήταν μεγάλο κι έτσι αποφασίσαμε να βγούμε κάπου κοντά για φαγητό. Πολύ γρήγορα από την εφαρμογή restaurantfinderβρήκα μια αγγλική pub,το Βuldogγια μια μπυρίτσα και κάτι γρήγορο για φαγητό. Η ώρα ήταν δέκα και με αυστηρότητα στην είσοδο μας ενημέρωσαν πως σε μια ώρα κλείνουν κάτι που συνηθίζεται σε όλα τα μαγαζιά στην Ευρώπη. Κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη μας μέρα. Πήγαμε για ξεκούραση με ανυπομονησία για την επόμενη μέρα.
ΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Ξυπνήσαμε ξεκούραστοι και αμέσως θελήσαμε να βγούμε έξω για καφεδάκι και πρωινό. Βγάλαμε εισιτήριο οικογενειακό για δυο ημέρες για απεριόριστες διαδρομές με 40 Ζλότι. Πήραμε λοιπόν το πρώτο τραμ που πέρασε και κατευθυνθήκαμε προς την παλιά πόλη (StareMiasto). Πολύ εύκολα και γρήγορα φτάσαμε στην παλιά πόλη και, πριν καλά καλά βγάλουμε τις πρώτες μας φωτογραφίες, είδαμε έναν νεαρό με μια ταμπελίτσα free tour old town, ο οποίος έκανε δωρεάν ξενάγηση σε όλη την πόλη με στάσεις στα σημαντικότερα μνημεία της .Ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό από το να διαβάζεις τον οδηγό και να ψάχνεις μόνος σου και έτσι χωρίς πολύ σκέψη ακολουθήσαμε. Ο Βart ήταν Πολωνός, μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και η ξενάγησή του ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Αφηγούνταν τοπικούς θρύλους και ιστορίες δοσμένες με χιούμορ. Μας εξήγησε για την αρχιτεκτονική της πόλης ,καθώς η πόλη έχει χτισθεί όλη μεταπολεμικά ,αλλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως ήταν πριν τον πόλεμο και την ολοσχερή της καταστροφή. Σταματήσαμε στην κεντρική πλατεία Rynekstaregomiasta στο άγαλμα της γοργόνας, όπου μας εξιστόρησε και τους σχετικούς μύθους για τις γοργόνες, σήμα κατατεθέν της πόλης. Επόμενη στάση το σπίτι της νομπελίστριας Μαρί Κιουρί και στη συνέχεια το εβραϊκό γκέτο όπου και γυρίστηκε η διάσημη ταινία «Ο Πιανίστας». Συνεχίσαμε ως το μνημείο της εξέγερσης στην πλατεία Κρασίνσκι, όπου και μας παρέθεσε αρκετά ιστορικά στοιχεία. Για λίγη ξεκούραση μας οδήγησε στα πολύ όμορφα παγκάκια της πόλης που είναι αφιερωμένα στον μεγάλο συνθέτη της κλασικής μουσικής Σοπέν (είναι φτιαγμένα από γρανίτη κι όταν κάθεσαι υπάρχει στα πλάγια ένα κουμπί το οποίο πατάς και απολαμβάνεις μουσική του Σοπέν). Αφού τελείωσε η ξενάγηση, χαιρετήσαμε τον Bart δίνοντάς του ο καθένας ως tipό,τι ήθελε και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για ξεκούραση. Στην πόλη υπάρχουν πολλά εστιατόρια, cafe και όλων των ειδών τα μαγαζιά. Καθίσαμε σε μια πολύ προσεγμένη κρεπερί “PizalnkCzekolady” κοντά στο σπίτι της Μαρί Κιουρί και απολαύσαμε κρέπες, pancakesκαι καφεδάκια (κόστος περίπου 18 Ευρώ για 4 άτομα). Αφού πήραμε μια μικρή δόση ξεκούρασης σκεφτήκαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια κατεβαίνοντας την περίφημη Βασιλική Οδό , ένας δρόμος όπου σε κάθε γωνιά υπάρχουν νεαροί καλλιτέχνες που τραγουδούν, χορεύουν, ζωγραφίζουν, γελούν. Στο δρόμο αυτό υπάρχουν παντού μνημεία. Συνεχίζοντας συναντάς την εκκλησία της Αγίας Άννας, την εκκλησία Carmelitte, το πανεπιστήμιο και πολλά άλλα αξιοθέατα. Στο τέλος της Βασιλικής οδού ξεκινάει η πιο αριστοκρατική οδός της Βαρσοβίας η NovySwiat, ένας δρόμος με ωραίες βιτρίνες , πολυτελή καφέ και εστιατόρια.. Αφού περπατήσαμε αρκετά φτάσαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση. Το βράδυ σκεφτήκαμε να το περάσουμε στη νέα πόλη , στην περιοχή με τους ουρανοξύστες ,όπου υπάρχουν σινεμά, θέατρα κλπ. Περάσαμε πίσω από το Μέγαρο Τεχνών και Επιστημών, βγάλαμε τις ανάλογες φωτογραφίες στα φωτισμένα κτήρια και κατευθυνθήκαμε για φαγητό σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο τύπου milkbar (πολωνικά μαγαζιά όπου σέρβιραν γάλα και ζεστό φαγητό στο προλεταριάτο επί κομμουνιστικού καθεστώτος) το REDHOG. Το εστιατόριο αυτό επισκέπτονται όλοι οι διάσημοι που περνούν από την Βαρσοβία και στους τοίχους του υπάρχουν φωτογραφίες με τους διάσημους επισκέπτες του. Ο εσωτερικός χώρος ήταν πολύ όμορφα διακοσμημένος σε ρετρό πολωνικό στυλ, με ξύλινα έπιπλα και τοιχογραφίες με τις προσωπογραφίες των μεγάλων διανοουμένων του μαρξισμού. Οι πελάτες ήταν στην πλειονότητά τους πολωνοί οικογενειάρχες και παρέες νεαρών ατόμων. Σέρβιρε τοπική κουζίνα και είχε πιάτα παρόμοια αυτών που σερβίρονταν στα milkbar όπως σούπες, πιτάκια τηγανητά κ.ά. Δυστυχώς τα παιδιά δεν είναι συνηθισμένα σε διαφορετικές γεύσεις και δεν ευχαριστήθηκαν το φαγητό, σε αντίθεση με μένα και τον σύζυγό μου, που μας αρέσει να γευόμαστε διάφορων ειδών κουζίνες (κόστος περίπου 60 ευρώ για 4 άτομα). Η ώρα ήταν περίπου 11 μ.μ. και η περιοχή πολύ ήσυχη για να συνεχίσουμε κι έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε το μετρό και να κατευθυνθούμε προς την NovySwiat, εκεί που όπως πληροφορηθήκαμε διασκεδάζει η νεολαία της Βαρσοβίας. Στο τέλος λοιπόν της NovySwiatεντοπίσαμε την πιάτσα με τα μπαράκια. Μαγαζιά με πολύ δυνατή μουσική, όρθιοι νεαροί και νεαρές με σφηνάκια βότκας στο χέρι σε τιμή κάτω του ενός ευρώ το σφηνάκι διασκέδαζαν. Σε πολλά μαγαζιά υπήρχαν αντί για καρέκλες με τραπεζάκια, όπως εμείς συνηθίζουμε, σεζ λονγκ σαν να βρίσκεσαι σε παραλία. Μάλλον με αυτόν τον τρόπο γιόρταζαν το τέλος της βαρυχειμωνιάς. Ο καιρός ήταν περίπου στους 12 βαθμούς κελσίου, αλλά οι Πολωνοί ζεσταίνονταν λες κι ήταν καλοκαίρι. Αφού ήπιαμε κάτι σε ένα πιο ήσυχο μαγαζί, φάγαμε κι ένα παγωτάκι και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ψόφιοι πια στην κούραση.
ΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ: ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Από το προηγούμενο βράδυ είχα δει στη NovySwiat κάτι κουκλίστικα μαγαζάκια που σέρβιραν πρωινό . Επέλεξα το PetitApetitπου το πρότεινε το tripadvisor και πήραμε πάλι το μετρό για να πάμε. Το μαγαζί ήταν γεμάτο με Πολωνούς. Γενικά στην Ευρώπη συνηθίζουν να βγαίνουν για πρωινό με τις οικογένειές τους, όπως βγαίνουμε εμείς για καφεδάκι. Το πρωινό που σέρβιραν ήταν υπέροχο, τα κρουασάν μοσχοβολιστά, τα αυγά καλομαγειρεμένα χωρίς καθόλου λάδι, τα ροφήματα υπέροχα (κόστος 18 ευρώ για 4 άτομα). Αφού γεμίσαμε καλά τις μπαταρίες μας ξεκινήσαμε με τα πόδια για το διάσημο πάρκο Lazienski. Είναι από τα μεγαλύτερα πάρκα της Ευρώπης. Καταλαμβάνει πολύ μεγάλη έκταση της Βαρσοβίας και δεν είναι το μοναδικό, υπάρχουν πάρα πολλά μικρότερα πάρκα στην πόλη. Γενικά η Βαρσοβία είναι μια πόλη με πάρα πολύ πράσινο, αραιή δόμηση και λίγα αυτοκίνητα στους δρόμους. Ήταν 1η του Μάη, Κυριακή, όταν πήγαμε στο πάρκο Lazienski. Στο πάρκο υπήρχε πολύς κόσμος, όχι τουρίστες, αλλά Πολωνοί με τις οικογένειές τους, οι οποίοι βγήκαν για να κάνουν την Κυριακάτικη βόλτα τους. Αφού είδαμε τα ανάκτορα που υπάρχουν στο πάρκο και απολαύσαμε τους υπέροχους κήπους με λουλούδια όλων των ειδών και χρωμάτων, παρατήρησα κάποια πολύ όμορφα δέντρα που δεν τα συναντάμε στην Ελλάδα. Έμοιαζαν με πολύ ψηλά πλατάνια σε έντονο λαχανί χρώμα, αλλά δεν ξέρω τι ήταν. Στο πάρκο κυκλοφορούσαν μικρά σκιουράκια και ελαφάκια. Από κάπου ακουγόταν κλασική μουσική. Κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί και υπήρχε μια λιμνούλα, η οποία χώριζε το χώρο του πάρκου σε δυο μέρη. Στο ένα μέρος απέναντι από τη λιμνούλα είχαν φτιάξει μια σκηνή όπου υπήρχε μια ορχήστρα, η οποία έπαιζε κλασική μουσική, κυρίως Σοπέν που είναι και ο αγαπημένος τους, και απέναντι υπήρχαν καρέκλες όπου κάθονταν ο κόσμος και με ευλάβεια παρακολουθούσε τη συναυλία. Παρακολουθήσαμε για λίγη ώρα και σε λίγο αποχωρήσαμε, καθώς μας αγριοκοίταξαν λίγο γιατί σχολιάζαμε χαμηλόφωνα μεταξύ μας, βγάζαμε φωτογραφίες και ενοχλήθηκαν. Αφού περιηγηθήκαμε στο πάρκο για αρκετή ώρα ακόμη, βγάλαμε υπέροχες φωτογραφίες, συνειδητοποιήσαμε πόσο ωραία θα ήταν και η δική μας η ζωή, εάν είχαμε τόσο όμορφα πάρκα, συνδυάζοντας τα με τον υπέροχο καιρό της Ελλάδας. Στη συνέχεια η μέρα είχε επίσκεψη στο Μέγαρο Τεχνών και Πολιτισμού. Είπαμε να μην το βλέπουμε μόνο από το δωμάτιο του ξενοδοχείου μας και να πάμε κι από κοντά. Ανεβήκαμε στον 30ο όροφο απ’ όπου έχει πολύ ωραία θέα, περάσαμε και από κάποιους άλλους ορόφους όπου υπήρχαν διάφορες εκθέσεις και φύγαμε γρήγορα για να προλάβουμε το CopernicusCentrumandPlanetarium. Oδιάσημος αστροφυσικός Κοπέρνικος είναι Πολωνός κι έχει φτιαχτεί ένα κέντρο – μουσείο όπου παρακολουθείς διάφορα πειράματα κλπ. Ενδείκνυται μόνο για οικογένειες με μικρά παιδιά. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και η κρεμαστή γέφυρα όπου υπάρχει και η δεύτερη γοργόνα. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, είδαμε το ποτάμι, το μεγάλο εθνικό γήπεδο της Βαρσοβίας και είπαμε να γυρίσουμε για λίγο στο ξενοδοχείο πριν την βραδινή μας έξοδο. Το βράδυ σκεφτήκαμε να ξαναπάμε στην παλιά πόλη StareMiastoγια να τη δούμε και με τη βραδινή της φορεσιά. Πλέον είχαμε μάθει να κινούμαστε με τραμ, μετρό και λεωφορεία. Φτάσαμε και ήταν υπέροχα φωταγωγημένη. Όλοι είχαν από ένα παγωτό στο χέρι, καθώς ο καιρός για τους Πολωνούς ήταν υπέροχος και τους φαινόταν πολύ καλοκαιρινός. Δοκιμάσαμε κι εμείς το παγωτό τους «lody» με 0,80 ευρώ το ένα. Η χαρά στα πρόσωπά των Πολωνών ήταν ανείπωτη. Παιδιά, νέοι, ηλικιωμένοι, όλοι περίμεναν σε ουρές 15-20 ατόμων για να αγοράσουν ένα lodyκι έδειχναν να το απολαμβάνουν πολύ περισσότερο από εμάς, ίσως γιατί εμείς το απολαμβάνουμε όλο το χρόνο. Αφού κάναμε τις βόλτες μας στα γραφικά δρομάκια της StareMiasto είπαμε να πάμε σε μια ωραία μπυραρία, τη «SAMECRAFTY» την οποία είχαμε δει από την προηγούμενη ημέρα. Σέρβιρε πάνω από πενήντα ετικέτες βαρελίσιας μπύρας και σου έδινε σφηνάκια μπύρας να δοκιμάσεις για να διαλέξεις. Παραγγείλαμε μαζί με τις μπύρες μας τρεις τεράστιες πίτσες πολύ πιο μεγάλες από αυτές που εμείς αποκαλούμε extralarge, με λεπτή ζύμη και φρέσκα υλικά (κόστος περίπου 25 ευρώ για 4 άτομα). Αφού ήπιαμε και φάγαμε μέχρι σκασμού κάναμε τη γνωστή πλέον διαδρομή για το ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας και να αναχωρήσουμε για Κρακοβία, για την οποία είχα ακούσει τα καλύτερα και είχα μεγάλη ανυπομονησία να την επισκεφτώ. Ίσως χρειαζόταν μια μέρα ακόμη για την πρωτεύουσα της Πολωνίας, γιατί παραλείψαμε αρκετά μουσεία. Στα ταξίδια όμως έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο, ή να αφιερώσεις πολύ χρόνο στα μουσεία ή να περπατήσεις και να γευτείς την πόλη που επισκέφθηκες και εμείς διαλέξαμε το δεύτερο.
ΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ: ΚΡΑΚΟΒΙΑ
Ετοιμαστήκαμε και αναχωρήσαμε νωρίς για τον κεντρικό σταθμό από όπου θα παίρναμε το τρένο για Κρακοβία. Η απόσταση είναι περίπου στα 380 χλμ. Είχα ψάξει και είχα κλείσει ένα μήνα πριν τα εισιτήρια για το πολύ γρήγορο τρένο, το Intercity, το οποίο ταξιδεύει με ταχύτητα πάνω από 200 χλμ την ώρα (κόστος για 4 άτομα 60 ευρώ, το οποίο όμως εάν το αφήσεις τελευταίες μέρες μπορεί να φτάσει έως και 200 ευρώ). Το τρένο ήταν πολύ αεροδυναμικό, καμία σχέση με τα τρένα που ξέρουμε στην Ελλάδα. Το εσωτερικό του ήταν πάρα πολύ σύγχρονο, με ωραία καθίσματα με τραπεζάκι ανά τέσσερα άτομα, με θέση για φορτιστή κινητού κλπ. Προσοχή υπάρχουν διάφοροι τύποι τρένων που κάνουν την ίδια διαδρομή. Το συγκεκριμένο, το EIP, διανύει την απόσταση σε 2 ώρες και δέκα λεπτά. Στη διάρκεια του ταξιδιού υπήρχε σερβιτόρος που περνούσε και σέρβιρε τσάι ή νερό δωρεάν. Όλα αυτά ήταν στη Β΄ θέση και απ’ ότι διάβασα στην Α΄ θέση είναι πολύ πιο ωραία. Το ταξίδι πέρασε ευχάριστα και πολύ γρήγορα. Το τοπίο ήταν πεδινό, με πολύ όμορφα μικρά χωριουδάκια με τακτοποιημένα γραφικά ξύλινα σπιτάκια. Όλα έμοιαζαν να βρίσκονται σε μια τάξη και συνοχή με τη φύση, καμία σχέση με τα δικά μας χωριά που το κάθε σπίτι έχει άλλο χαρακτήρα και δόμηση. Ταξιδεύαμε άνοιξη κι όλα ήταν καταπράσινα. Φτάσαμε σε έναν πολύ σύγχρονο σταθμό, τον KRAKOWAGLOWNY, oοποίος βρίσκεται μέσα σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, το GALLERIAGLOWNY, με πολύ φιρμάτα καταστήματα, κάτι σαν το δικό μας Mallστο Μαρούσι, λίγο πιο μεγάλο. Πολύ γρήγορα βρήκαμε το ξενοδοχείο μας IBISHOTELπολύ κοντά στο σταθμό. Αφού τακτοποιηθήκαμε, βγήκαμε για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη. Το ξενοδοχείο απείχε δύο στάσεις από την παλιά πόλη StareMiastoκι έτσι ξεκινήσαμε με τα πόδια. Είναι από τις ελάχιστες πόλεις στην Ευρώπη που δεν καταστράφηκαν κατά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco. Η πόλη είναι γεμάτη από φοιτητές και νεαρόκοσμο αλλά και πολλούς τουρίστες. Για κακή μας τύχη είχε πάρα πολύ κόσμο, καθώς η 3η Μαΐου είναι εθνική εορτή, που δεν κατάλαβα τι ακριβώς γιορτάζεται, και εκτός από τουρίστες είχαν κατέβει και πάρα πολλοί Πολωνοί από τις επαρχίες για να προσκυνήσουν στην εκκλησία που υπάρχει στο κάστρο της Βαβέλ και να δουν τις παρελάσεις. Η πρώτη εντύπωση δεν ήταν η αναμενόμενη. Η πόλη έχει ένα ύφος αρκετά τουριστικό. Μπορείς να την περιηγηθείς για ξενάγηση με άμαξα με άλογα (40 ευρώ τα 4 άτομα), με ηλεκτρικά αυτοκινητάκια (40 ευρώ τα 4 άτομα), με ποδήλατα, με κάτι δίτροχα αμαξίδια που δεν ξέρω πως τα λένε ή πεζός. Η τουριστική της αυτή εικόνα είναι κλέβει από την ομορφιά της που είναι πραγματικά μοναδική. Εμείς προτιμήσαμε την ξενάγηση πεζοί και πάλι πετύχαμε τα παιδιά που κάνουν το freetourαγγλόφωνα και ακολουθήσαμε. Είδαμε όλα τα υπέροχα μνημεία της, τις εκκλησίες, το σπίτι του πρώτου Πολωνού Πάπα του οποίου η φιγούρα κυκλοφορεί σε όλα τα σουβενίρ, όπως μπρελόκ, κούπες, μαγνητάκια κ.ά. Ξέχασα να σας πω πως στην κεντρική πλατεία, στην Εκκλησία της Αγίας Μαρίας, στο ακριβώς της ώρας βγαίνει ένας τύπος με μια σάλπιγγα που με τον ήχο της σηματοδοτεί την αλλαγή της ώρας και χαιρετάει τον κόσμο, ο οποίος ανταποκρινόμενος χειροκροτά τον σαλπιγκτή. .Η ξενάγησή μας κατέληξε στο εντυπωσιακό κάστρο της Βαβέλ, το οποίο έχει καταστραφεί και ανακατασκευασθεί πάρα πολλές φορές. Μέσα στο κάστρο της Βαβέλ υπάρχουν υπέροχα κτήρια, ο καθεδρικός ναός wawel,, όπου είναι θαμμένοι όλοι οι βασιλιάδες και ο πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Κατσίνσκι ο οποίος σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Αποτελεί για τους Πολωνούς χώρο προσκυνήματος. Λίγο πιο πέρα υπάρχει το παλιό παλάτι και σε ένα εκ των κτηρίων του εκτίθεται ο αυθεντικός πίνακας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι «Η κυρία με την Ερμίνα». Κάπου εδώ τελειώνει και η ξενάγηση μας στην παλιά πόλη. Σταματήσαμε για φαγητό σε μια πολύ συμπαθητική τρατορία, στη βασιλική οδό, την «EnotecaPergamin» με πολύ ιδιαίτερες μακαρονάδες (κόστος 20 ευρώ για 4 άτομα). Αφού επιστρέψαμε για λίγη ξεκούραση, το βράδυ αποφασίσαμε να ξαναγυρίσουμε στην παλιά πόλη για φαγητό και βόλτα. Η πλατεία ήταν πάλι γεμάτη με κόσμο. Δοκιμάσαμε λουκάνικα στις υπαίθριες καντίνες (κόστος 45 ευρώ για 4 άτομα). Οι τιμές, επειδή απευθύνονται σε τουρίστες, ήταν πολύ πιο τσιμπημένες από τα μαγαζιά που απευθύνονται στους Πολωνούς επισκέπτες ή στους ντόπιους. Η πολυκοσμία μάς έκανε να φύγουμε και να κατευθυνθούμε προς την εβραϊκή συνοικία kazmiriez,,όπου ήταν το γκέτο των Εβραίων. Εκεί γυρίστηκε η ταινία «Η λίστα του Σίντλερ». Η περιοχή θυμίζει κάτι από το δικό μας Μοναστηράκι, σφύζει από ζωή και νεολαία. Πολλά φαγάδικα, μπαράκια, café. Καθίσαμε σε ένα ωραίο μαγαζάκι στην οδό Seroka, που το επιλέξαμε γιατί ένας μουσικός έπαιζε μελωδικά σαξόφωνο. Φάγαμε το γλυκάκι μας και φύγαμε. Χαλαρά περιηγηθήκαμε στα όμορφα δρομάκια και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να βρούμε τρόπο για την επόμενη ημέρα να πάμε στο στρατόπεδο Άουσβιτς, καθώς είχα αμελήσει να το κανονίσω από Ελλάδα και στα τουριστικά γραφεία της πόλης που είχαμε ρωτήσει νωρίτερα μας είπαν ότι ήταν όλα κλεισμένα. Μετά από έρευνα που έκανα στο internetείδα ότι υπάρχουν δυο τρόποι να μεταβείς στο Άουσβιτς, είτε πας μόνος σου με λεωφορείο και βρίσκεις ατελείωτες ουρές για ένα εισιτήριο είτε πας οργανωμένη εκδρομή με βανάκι. Η εκδρομή περιλαμβάνει μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο, εξασφαλισμένα εισιτήρια και ξενάγηση και στα δυο στρατόπεδα Άουσβιτς και Μπιρκενάου. Ήμασταν ήδη πολύ κουρασμένοι για να επιλέξουμε τον πρώτο τρόπο κι έτσι αποφασίσαμε να πάμε οργανωμένα. Η οργανωμένη εκδρομή διαρκεί 8 ώρες, φαντάσου πόσο διαρκεί το να πας μόνος σου. Δυστυχώς, παρότι τα γραφεία ήταν πολλά, δεν υπήρχε τίποτα για την επόμενη ημέρα και μετά βίας βρέθηκε για την μεθεπόμενη. Το κόστος ήταν αρκετά τσιμπημένο, 35 ευρώ το άτομο. Εάν τα είχα κλείσει νωρίτερα από Ελλάδα θα τα έβρισκα σε πολύ καλύτερη τιμή αλλά το αμέλησα. Δεν πειράζει όμως αρκεί που βρέθηκαν τα εισιτήρια! Ώρα για ξεκούραση.
ΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ: ΚΡΑΚΟΒΙΑ
Η μέρα ξεκίνησε με πρωινό σε ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί που βρήκα στα προτεινόμενα, το «Charlotte». Η μέρα ήταν πολύ όμορφη, ο καιρός περίπου στους 16 βαθμούς, με ήλιο. Το μαγαζί είχε τραπεζάκια έξω. Όλα ήταν γεμάτα από νεαρούς φοιτητές που έπαιρναν το πρωινό τους. Ο μέσα χώρος ήταν πολύ ζεστός, με ένα τεράστιο μεγάλο τραπέζι, όπου κάθονταν πολλές παρέες μαζί και έτρωγαν. Εμείς πήγαμε στο υπόγειο όπου είχε πολλά τραπεζάκια γεμάτα με κόσμο. Εντυπωσιακό το πόσοι άνθρωποι παίρνουν πρωινό σε αυτή τη χώρα!!! Στον ίδιο χώρο ήταν και το εργαστήριο και οι φούρνοι που ψήνονταν τα κρουασάν και τα γλυκά. Βρήκαμε ένα τραπεζάκι, επιλέξαμε και γευτήκαμε ονειρεμένα πρωινά.. Σου έφερναν ένα καλαθάκι με κρουασάν και όλων των ειδών τα ψωμιά, διάφορα αλείμματα σοκολάτας, μαρμελάδες κι ό,τι άλλο λαχταράει η ψυχή σου. Αφού «την κάναμε ταράτσα», όπως το λέμε ελληνικά, ξεχυθήκαμε για να περιηγηθούμε ξανά στην παλιά πόλη και να ξαναδούμε μόνοι μας πλέον όλα αυτά που είδαμε και στη χθεσινή ξενάγηση αλλά να τα απολαύσουμε πιο χαλαρά και να βγάλουμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες που στην ξενάγηση δεν προλαβαίνεις. Κατεβήκαμε πάλι τη Βασιλική οδό και ξανανεβήκαμε στο κάστρο της Βαβέλ. Το είδαμε διεξοδικά, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και ξαναπήγαμε στην εβραϊκή συνοικία που είναι απίστευτα γοητευτική. Γνωρίζοντας πλέον τις γειτονιές, καθίσαμε για μπυρίτσα στην κεντρική πλατεία του Kazmiriezόπου υπάρχει και υπαίθριο παζάρι . Στη μέση της πλατείας υπάρχει ένα στρογγυλό κτήριο, στο οποίο στεγάζονται δεκάδες μαγαζάκια που πουλάνε ένα ψωμάκι μακρόστενο σαν πίτσα κι όλοι οι Πολωνοί περιμένουν στην ουρά να το αγοράσουν. Κάναμε κι εμείς τη δοκιμή μας ήταν αρκετά συμπαθητικό αλλά τίποτα το ξεχωριστό. Το παράξενο είναι ότι και σε αυτά τα μαγαζιά και στα υπαίθρια κιόσκια με τα λουκάνικα δεν πωλείται μπύρα ώστε να συνοδεύσεις το φαγητό σου. Η ώρα είχε περάσει κι εγώ δεν είχα βρει ακόμη το δρομάκι που είχα διαβάσει σε έναν οδηγό, στο οποίο αναπαριστούνται τα μαγαζιά των εβραίων με τις χαμηλές πόρτες και τις πινακίδες με τα ονόματα των ιδιοκτητών. Μοιάζουν σαν να μην τα έχει αγγίξει ο χρόνος. Πού ήταν;;; Είχα ψάξει όλα τα δρομάκια. Οι τρεις άντρες της παρέας μου ήθελαν να δουν ποδόσφαιρο ως συνήθως, γιατί ήταν ο ημιτελικός του ChampionsLeagueμεταξύ Μπάγερν Μονάχου - Ατλέτικο Μαδρίτης. Δεν γκρίνιαξα, γιατί ήθελα να δω πως αντιδρούν οι Πολωνοί, όταν βλέπουν αγώνα. Βρίζουν και πορώνονται όπως οι δικοί μας άντρες; Έτσι ακολούθησα σε μια pubπου ήταν γεμάτη με αντροπαρέες και τηλεοράσεις , το “PUBJAN”. Οι μπύρες ήταν καλές και οι Πολωνοί σχετικά ήρεμοι, δεν έβριζαν μόνο έπιναν και γελούσαν. Απ’ ότι κατάλαβα υποστήριζαν την γερμανική κι όχι την ισπανική ομάδα λόγω του ότι πρωταγωνιστής της γερμανικής ομάδας ήταν ο Πολωνός Lewandowski. Χάζεψα λίγο στο facebookπου είχα μέρες να μπω και πέρασε εύκολα η ώρα. Οι άντρες με κοίταζαν παράξενα κι αναρωτιόνταν γιατί δεν γκρινιάζω……… Φεύγοντας για να πάρουμε το τραμ εντελώς συμπτωματικά πέσαμε πάνω στο δρομάκι που έψαχνα δυο ημέρες με την αναπαράσταση των παλιών εβραϊκών μπακάλικων. Τελικά τα βρήκα!!!!
ΕΚΤΗ ΜΕΡΑ: ΚΡΑΚΟΒΙΑ - ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Ξυπνήσαμε, πήραμε πρωινό και ήρθε το βανάκι να μας πάρει για το Άουσβιτς. Η εκδρομή διαρκούσε 8 ώρες . Η κίνηση που βρήκαμε στο δρόμο ήταν απίστευτη. Εκατοντάδες Εβραίοι είχαν έρθει για προσκύνημα στο Άουσβιτς. Φτάσαμε με μια ώρα καθυστέρηση, γεγονός που έκανε το πρόγραμμα πιο ανελαστικό προκειμένου να προλάβουμε να δούμε τους χώρους. Το δέος που σε πιάνει από την είσοδο του στρατοπέδου δεν περιγράφεται με λόγια. Ούτε οι φωτογραφίες είναι ικανές να αποτυπώσουν αυτό που ζεις με την επίσκεψη. Η θηριωδία που σημειώθηκε στο στρατόπεδο αυτό με 1.300.000 νεκρούς δεν χωράει σε λέξεις. Αρχικά δεν ήθελα να πάω, γιατί ήξερα ότι θα μου μαύριζε η ψυχή. Όμως θα έπρεπε όλοι μας να περάσουμε από εκεί για να αντιληφθούμε πού μπορεί να φθάσει η αγριότητα των ανθρώπων. Οι σκηνές που είδαμε και ζήσαμε ήταν μοναδικές. Μας ξενάγησαν στους χώρους που κοιμούνταν, στους χώρους που γινόταν η διαλογή ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει άμεσα, στους θαλάμους αερίων και φυσικά στα κρεματόρια και στους φούρνους που τους έκαιγαν. Τα συναισθήματα που αναβλύζουν είναι μοναδικά, σε κάνουν να σκεφτείς, να προβληματισθείς και να αναρωτηθείς όχι μόνο για το χθες αλλά και για το αύριο.
Οι οχτώ ώρες πέρασαν πολύ γρήγορα. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο αλλά οι εικόνες δεν μπορούσαν να σβηστούν από τα μάτια μου. Σε λίγο βγήκαμε για να περάσουμε το τελευταίο βράδυ μας στην Κρακοβία. Ο κόσμος είχε αρχίσει να αραιώνει, καθώς η γιορτή και οι αργίες των Πολωνών τελείωσαν. Πήγαμε για φαγητό σε ένα πολύ όμορφο πολωνικό εστιατόριο Chata, όχι τουριστικό αλλά από αυτά που συχνάζουν οι ντόπιοι. Φάγαμε πολύ ιδιαίτερες σούπες, με γεύσεις που εμείς δεν συνηθίζουμε, σούπα λεμονάτη με λουκάνικο και πατάτα, κρέας με ξινολάχανο και διάφορα άλλα πιάτα. Τα παιδιά είχαν αρχίσει να συνηθίζουν τις γεύσεις και έφαγαν αρκετά (κόστος 35 ευρώ για 4 άτομα). Περπατήσαμε προς την παλιά πόλη, φάγαμε ένα παγωτάκι lobyκαι κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας.
ΕΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Σήμερα είναι η ημέρα επιστροφής προς τη Βαρσοβία, προκειμένου να μεταβούμε στο αεροδρόμιο MODLINγια επιστροφή στην Αθήνα. Πεταχτήκαμε για μια τελευταία βόλτα στην παλιά πόλη, ήπιαμε καφεδάκι, αγοράσαμε τα τελευταία σουβενίρ και χαζέψαμε λίγο τις υπαίθριες εκθέσεις ζωγραφικής. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο προκειμένου να αναχωρήσουμε. Ακολουθήσαμε πάλι την ίδια διαδρομή, τρένο Κρακοβία-Βαρσοβία και μετά πάλι τρένο και λεωφορείο για αεροδρόμιο. Ήταν μια βροχερή μέρα που ταίριαζε με τη διάθεσή μας. ήμασταν και οι τέσσερις μελαγχολικοί που ακόμη ένα ταξίδι τελείωνε.
Η Πολωνία είναι μια όμορφη χώρα, με πολύ παγωμένους χειμώνες, χωρίς ιδιαίτερα φιλόξενους ανθρώπους.Είναι μια χώρα πληγωμένη βαριά από τον πόλεμο. Οι θηριωδίες που σημειώθηκαν στον τόπο αυτό , έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη τους. Μπόρεσε όμως και στάθηκε ξανά στα πόδια της και αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της.
Μετά από κάθε μας ταξίδι προβληματίζομαι και συνειδητοποιώ πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να ζούμε στην Ελλάδα, εάν είχαμε την οργάνωση των Ευρωπαίων. Συνειδητοποιώ όμως και πόσο ξεχωριστοί άνθρωποι είμαστε όσον αφορά τη ζεστασιά , την φιλοξενία, την ανθρωπιά μας, χαρακτηριστικά που μας κάνουν τόσο διαφορετικούς και μιοναδικούς στον κόσμο!!
Σίγουρα αξίζει να επισκεφθεί κανείς την Πολωνία, να δει από κοντά το στρατόπεδο Άουσβιτς, τα πανέμορφα πάρκα της Βαρσοβίας και την όμορφη πόλη της Κρακοβίας!
To ταξίδι αυτό είχε προγραμματισθεί από τα Χριστούγεννα για να ταξιδέψουμε οικογενειακώς με τον σύζυγό και τους δυο έφηβους γιους μας για τη περίοδο του Πάσχα. Μετά από κάποιες εμπειρίες που είχα με ταξίδια στην Ευρώπη το χειμώνα, συνειδητοποίησα ότι δεν αντέχω το τσουχτερό κρύο. Eχω επιλέξει να ταξιδεύω άνοιξη μιας και βλέπεις την φύση στα καλύτερά της, ο καιρός είναι σχετικά καλός και η περιήγηση γίνεται χωρίς ιδιαίτερη βαρύ ντύσιμο και ταλαιπωρία.
ΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ: ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει με Ryainairμε την οποία έχουμε ταξιδέψει αρκετές φορές χωρίς προβλήματα (κόστος μετ’ επιστροφής 65 ευρώ το άτομο).Δυστυχώς, η πτήση είναι απογευματινή οπότε αξιοποιείται μόνο το βράδυ της πρώτης ημέρας. .Το αεροδρόμιο στο οποίο προσγειώνεται η συγκεκριμένη εταιρία είναι το MODLIN, αρκετά μακριά από την πόλη, περίπου 35 χλμ. Υπάρχουν δυο τρόποι για να μεταβείς στην Βαρσοβία, είτε επιλέγεις το MODLINBUS, ιδιωτικό λεωφορείο το οποίο σε πηγαίνει απευθείας στο κέντρο της πόλης στο Μέγαρο Τέχνης και Επιστημών (διάρκεια 45 λεπτά και κόστος περίπου 15 ευρώ το άτομο), είτε επιλέγεις την δημόσια συγκοινωνία (λεωφορείο σε πηγαίνει έως το σταθμό του τρένου, περίπου τρία χιλιόμετρα, και από εκεί παίρνεις τρένο που σε πηγαίνει στον κεντρικό σταθμό, στην καρδιά της νέας πόλης, WARSAWACENTRALΙA(διάρκει 60 λεπτά – κόστος 4 ευρώ το άτομο) .Εμείς διαλέξαμε το δεύτερο τρόπο γιατί μας αρέσει να χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας για να μπαίνουμε στο ρυθμό της πόλης και των κατοίκων της. Φτάσαμε, λοιπόν, στο σταθμό στο κέντρο της νέας πόλης της Βαρσοβίας. Μόλις βγαίνεις αντικρίζεις το μεγαλοπρεπές κτήριο του Μεγάρου Τεχνών και Επιστημών, το πιο ψηλό κτήριο της Βαρσοβίας , δώρο των Σοβιετικών προς τους Πολωνούς και γύρω από αυτό πολλούς ψηλούς ουρανοξύστες και ξενοδοχεία. Η εικόνα σε ξαφνιάζει καθώς δεν περιμένεις τόσο ψηλά κτήρια στην Πολωνία. Τακτοποιηθήκαμε, λοιπόν, στο NOVOTELHOTEL(πολύ ψηλό κτήριο 32 ορόφων) απέναντι ακριβώς από το Μέγαρο Τεχνών και Επιστημών. Μας έδωσαν δωμάτιο στον 7ο όροφο με υπέροχη θέα, αν και είχα διαβάσει ότι μετά τον 18ο όροφο η θέα είναι φανταστική. Το κουράγιο μας δεν ήταν μεγάλο κι έτσι αποφασίσαμε να βγούμε κάπου κοντά για φαγητό. Πολύ γρήγορα από την εφαρμογή restaurantfinderβρήκα μια αγγλική pub,το Βuldogγια μια μπυρίτσα και κάτι γρήγορο για φαγητό. Η ώρα ήταν δέκα και με αυστηρότητα στην είσοδο μας ενημέρωσαν πως σε μια ώρα κλείνουν κάτι που συνηθίζεται σε όλα τα μαγαζιά στην Ευρώπη. Κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη μας μέρα. Πήγαμε για ξεκούραση με ανυπομονησία για την επόμενη μέρα.
ΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Ξυπνήσαμε ξεκούραστοι και αμέσως θελήσαμε να βγούμε έξω για καφεδάκι και πρωινό. Βγάλαμε εισιτήριο οικογενειακό για δυο ημέρες για απεριόριστες διαδρομές με 40 Ζλότι. Πήραμε λοιπόν το πρώτο τραμ που πέρασε και κατευθυνθήκαμε προς την παλιά πόλη (StareMiasto). Πολύ εύκολα και γρήγορα φτάσαμε στην παλιά πόλη και, πριν καλά καλά βγάλουμε τις πρώτες μας φωτογραφίες, είδαμε έναν νεαρό με μια ταμπελίτσα free tour old town, ο οποίος έκανε δωρεάν ξενάγηση σε όλη την πόλη με στάσεις στα σημαντικότερα μνημεία της .Ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό από το να διαβάζεις τον οδηγό και να ψάχνεις μόνος σου και έτσι χωρίς πολύ σκέψη ακολουθήσαμε. Ο Βart ήταν Πολωνός, μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και η ξενάγησή του ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Αφηγούνταν τοπικούς θρύλους και ιστορίες δοσμένες με χιούμορ. Μας εξήγησε για την αρχιτεκτονική της πόλης ,καθώς η πόλη έχει χτισθεί όλη μεταπολεμικά ,αλλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως ήταν πριν τον πόλεμο και την ολοσχερή της καταστροφή. Σταματήσαμε στην κεντρική πλατεία Rynekstaregomiasta στο άγαλμα της γοργόνας, όπου μας εξιστόρησε και τους σχετικούς μύθους για τις γοργόνες, σήμα κατατεθέν της πόλης. Επόμενη στάση το σπίτι της νομπελίστριας Μαρί Κιουρί και στη συνέχεια το εβραϊκό γκέτο όπου και γυρίστηκε η διάσημη ταινία «Ο Πιανίστας». Συνεχίσαμε ως το μνημείο της εξέγερσης στην πλατεία Κρασίνσκι, όπου και μας παρέθεσε αρκετά ιστορικά στοιχεία. Για λίγη ξεκούραση μας οδήγησε στα πολύ όμορφα παγκάκια της πόλης που είναι αφιερωμένα στον μεγάλο συνθέτη της κλασικής μουσικής Σοπέν (είναι φτιαγμένα από γρανίτη κι όταν κάθεσαι υπάρχει στα πλάγια ένα κουμπί το οποίο πατάς και απολαμβάνεις μουσική του Σοπέν). Αφού τελείωσε η ξενάγηση, χαιρετήσαμε τον Bart δίνοντάς του ο καθένας ως tipό,τι ήθελε και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για ξεκούραση. Στην πόλη υπάρχουν πολλά εστιατόρια, cafe και όλων των ειδών τα μαγαζιά. Καθίσαμε σε μια πολύ προσεγμένη κρεπερί “PizalnkCzekolady” κοντά στο σπίτι της Μαρί Κιουρί και απολαύσαμε κρέπες, pancakesκαι καφεδάκια (κόστος περίπου 18 Ευρώ για 4 άτομα). Αφού πήραμε μια μικρή δόση ξεκούρασης σκεφτήκαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια κατεβαίνοντας την περίφημη Βασιλική Οδό , ένας δρόμος όπου σε κάθε γωνιά υπάρχουν νεαροί καλλιτέχνες που τραγουδούν, χορεύουν, ζωγραφίζουν, γελούν. Στο δρόμο αυτό υπάρχουν παντού μνημεία. Συνεχίζοντας συναντάς την εκκλησία της Αγίας Άννας, την εκκλησία Carmelitte, το πανεπιστήμιο και πολλά άλλα αξιοθέατα. Στο τέλος της Βασιλικής οδού ξεκινάει η πιο αριστοκρατική οδός της Βαρσοβίας η NovySwiat, ένας δρόμος με ωραίες βιτρίνες , πολυτελή καφέ και εστιατόρια.. Αφού περπατήσαμε αρκετά φτάσαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση. Το βράδυ σκεφτήκαμε να το περάσουμε στη νέα πόλη , στην περιοχή με τους ουρανοξύστες ,όπου υπάρχουν σινεμά, θέατρα κλπ. Περάσαμε πίσω από το Μέγαρο Τεχνών και Επιστημών, βγάλαμε τις ανάλογες φωτογραφίες στα φωτισμένα κτήρια και κατευθυνθήκαμε για φαγητό σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο τύπου milkbar (πολωνικά μαγαζιά όπου σέρβιραν γάλα και ζεστό φαγητό στο προλεταριάτο επί κομμουνιστικού καθεστώτος) το REDHOG. Το εστιατόριο αυτό επισκέπτονται όλοι οι διάσημοι που περνούν από την Βαρσοβία και στους τοίχους του υπάρχουν φωτογραφίες με τους διάσημους επισκέπτες του. Ο εσωτερικός χώρος ήταν πολύ όμορφα διακοσμημένος σε ρετρό πολωνικό στυλ, με ξύλινα έπιπλα και τοιχογραφίες με τις προσωπογραφίες των μεγάλων διανοουμένων του μαρξισμού. Οι πελάτες ήταν στην πλειονότητά τους πολωνοί οικογενειάρχες και παρέες νεαρών ατόμων. Σέρβιρε τοπική κουζίνα και είχε πιάτα παρόμοια αυτών που σερβίρονταν στα milkbar όπως σούπες, πιτάκια τηγανητά κ.ά. Δυστυχώς τα παιδιά δεν είναι συνηθισμένα σε διαφορετικές γεύσεις και δεν ευχαριστήθηκαν το φαγητό, σε αντίθεση με μένα και τον σύζυγό μου, που μας αρέσει να γευόμαστε διάφορων ειδών κουζίνες (κόστος περίπου 60 ευρώ για 4 άτομα). Η ώρα ήταν περίπου 11 μ.μ. και η περιοχή πολύ ήσυχη για να συνεχίσουμε κι έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε το μετρό και να κατευθυνθούμε προς την NovySwiat, εκεί που όπως πληροφορηθήκαμε διασκεδάζει η νεολαία της Βαρσοβίας. Στο τέλος λοιπόν της NovySwiatεντοπίσαμε την πιάτσα με τα μπαράκια. Μαγαζιά με πολύ δυνατή μουσική, όρθιοι νεαροί και νεαρές με σφηνάκια βότκας στο χέρι σε τιμή κάτω του ενός ευρώ το σφηνάκι διασκέδαζαν. Σε πολλά μαγαζιά υπήρχαν αντί για καρέκλες με τραπεζάκια, όπως εμείς συνηθίζουμε, σεζ λονγκ σαν να βρίσκεσαι σε παραλία. Μάλλον με αυτόν τον τρόπο γιόρταζαν το τέλος της βαρυχειμωνιάς. Ο καιρός ήταν περίπου στους 12 βαθμούς κελσίου, αλλά οι Πολωνοί ζεσταίνονταν λες κι ήταν καλοκαίρι. Αφού ήπιαμε κάτι σε ένα πιο ήσυχο μαγαζί, φάγαμε κι ένα παγωτάκι και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ψόφιοι πια στην κούραση.
ΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ: ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Από το προηγούμενο βράδυ είχα δει στη NovySwiat κάτι κουκλίστικα μαγαζάκια που σέρβιραν πρωινό . Επέλεξα το PetitApetitπου το πρότεινε το tripadvisor και πήραμε πάλι το μετρό για να πάμε. Το μαγαζί ήταν γεμάτο με Πολωνούς. Γενικά στην Ευρώπη συνηθίζουν να βγαίνουν για πρωινό με τις οικογένειές τους, όπως βγαίνουμε εμείς για καφεδάκι. Το πρωινό που σέρβιραν ήταν υπέροχο, τα κρουασάν μοσχοβολιστά, τα αυγά καλομαγειρεμένα χωρίς καθόλου λάδι, τα ροφήματα υπέροχα (κόστος 18 ευρώ για 4 άτομα). Αφού γεμίσαμε καλά τις μπαταρίες μας ξεκινήσαμε με τα πόδια για το διάσημο πάρκο Lazienski. Είναι από τα μεγαλύτερα πάρκα της Ευρώπης. Καταλαμβάνει πολύ μεγάλη έκταση της Βαρσοβίας και δεν είναι το μοναδικό, υπάρχουν πάρα πολλά μικρότερα πάρκα στην πόλη. Γενικά η Βαρσοβία είναι μια πόλη με πάρα πολύ πράσινο, αραιή δόμηση και λίγα αυτοκίνητα στους δρόμους. Ήταν 1η του Μάη, Κυριακή, όταν πήγαμε στο πάρκο Lazienski. Στο πάρκο υπήρχε πολύς κόσμος, όχι τουρίστες, αλλά Πολωνοί με τις οικογένειές τους, οι οποίοι βγήκαν για να κάνουν την Κυριακάτικη βόλτα τους. Αφού είδαμε τα ανάκτορα που υπάρχουν στο πάρκο και απολαύσαμε τους υπέροχους κήπους με λουλούδια όλων των ειδών και χρωμάτων, παρατήρησα κάποια πολύ όμορφα δέντρα που δεν τα συναντάμε στην Ελλάδα. Έμοιαζαν με πολύ ψηλά πλατάνια σε έντονο λαχανί χρώμα, αλλά δεν ξέρω τι ήταν. Στο πάρκο κυκλοφορούσαν μικρά σκιουράκια και ελαφάκια. Από κάπου ακουγόταν κλασική μουσική. Κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί και υπήρχε μια λιμνούλα, η οποία χώριζε το χώρο του πάρκου σε δυο μέρη. Στο ένα μέρος απέναντι από τη λιμνούλα είχαν φτιάξει μια σκηνή όπου υπήρχε μια ορχήστρα, η οποία έπαιζε κλασική μουσική, κυρίως Σοπέν που είναι και ο αγαπημένος τους, και απέναντι υπήρχαν καρέκλες όπου κάθονταν ο κόσμος και με ευλάβεια παρακολουθούσε τη συναυλία. Παρακολουθήσαμε για λίγη ώρα και σε λίγο αποχωρήσαμε, καθώς μας αγριοκοίταξαν λίγο γιατί σχολιάζαμε χαμηλόφωνα μεταξύ μας, βγάζαμε φωτογραφίες και ενοχλήθηκαν. Αφού περιηγηθήκαμε στο πάρκο για αρκετή ώρα ακόμη, βγάλαμε υπέροχες φωτογραφίες, συνειδητοποιήσαμε πόσο ωραία θα ήταν και η δική μας η ζωή, εάν είχαμε τόσο όμορφα πάρκα, συνδυάζοντας τα με τον υπέροχο καιρό της Ελλάδας. Στη συνέχεια η μέρα είχε επίσκεψη στο Μέγαρο Τεχνών και Πολιτισμού. Είπαμε να μην το βλέπουμε μόνο από το δωμάτιο του ξενοδοχείου μας και να πάμε κι από κοντά. Ανεβήκαμε στον 30ο όροφο απ’ όπου έχει πολύ ωραία θέα, περάσαμε και από κάποιους άλλους ορόφους όπου υπήρχαν διάφορες εκθέσεις και φύγαμε γρήγορα για να προλάβουμε το CopernicusCentrumandPlanetarium. Oδιάσημος αστροφυσικός Κοπέρνικος είναι Πολωνός κι έχει φτιαχτεί ένα κέντρο – μουσείο όπου παρακολουθείς διάφορα πειράματα κλπ. Ενδείκνυται μόνο για οικογένειες με μικρά παιδιά. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και η κρεμαστή γέφυρα όπου υπάρχει και η δεύτερη γοργόνα. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, είδαμε το ποτάμι, το μεγάλο εθνικό γήπεδο της Βαρσοβίας και είπαμε να γυρίσουμε για λίγο στο ξενοδοχείο πριν την βραδινή μας έξοδο. Το βράδυ σκεφτήκαμε να ξαναπάμε στην παλιά πόλη StareMiastoγια να τη δούμε και με τη βραδινή της φορεσιά. Πλέον είχαμε μάθει να κινούμαστε με τραμ, μετρό και λεωφορεία. Φτάσαμε και ήταν υπέροχα φωταγωγημένη. Όλοι είχαν από ένα παγωτό στο χέρι, καθώς ο καιρός για τους Πολωνούς ήταν υπέροχος και τους φαινόταν πολύ καλοκαιρινός. Δοκιμάσαμε κι εμείς το παγωτό τους «lody» με 0,80 ευρώ το ένα. Η χαρά στα πρόσωπά των Πολωνών ήταν ανείπωτη. Παιδιά, νέοι, ηλικιωμένοι, όλοι περίμεναν σε ουρές 15-20 ατόμων για να αγοράσουν ένα lodyκι έδειχναν να το απολαμβάνουν πολύ περισσότερο από εμάς, ίσως γιατί εμείς το απολαμβάνουμε όλο το χρόνο. Αφού κάναμε τις βόλτες μας στα γραφικά δρομάκια της StareMiasto είπαμε να πάμε σε μια ωραία μπυραρία, τη «SAMECRAFTY» την οποία είχαμε δει από την προηγούμενη ημέρα. Σέρβιρε πάνω από πενήντα ετικέτες βαρελίσιας μπύρας και σου έδινε σφηνάκια μπύρας να δοκιμάσεις για να διαλέξεις. Παραγγείλαμε μαζί με τις μπύρες μας τρεις τεράστιες πίτσες πολύ πιο μεγάλες από αυτές που εμείς αποκαλούμε extralarge, με λεπτή ζύμη και φρέσκα υλικά (κόστος περίπου 25 ευρώ για 4 άτομα). Αφού ήπιαμε και φάγαμε μέχρι σκασμού κάναμε τη γνωστή πλέον διαδρομή για το ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας και να αναχωρήσουμε για Κρακοβία, για την οποία είχα ακούσει τα καλύτερα και είχα μεγάλη ανυπομονησία να την επισκεφτώ. Ίσως χρειαζόταν μια μέρα ακόμη για την πρωτεύουσα της Πολωνίας, γιατί παραλείψαμε αρκετά μουσεία. Στα ταξίδια όμως έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο, ή να αφιερώσεις πολύ χρόνο στα μουσεία ή να περπατήσεις και να γευτείς την πόλη που επισκέφθηκες και εμείς διαλέξαμε το δεύτερο.
ΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ: ΚΡΑΚΟΒΙΑ
Ετοιμαστήκαμε και αναχωρήσαμε νωρίς για τον κεντρικό σταθμό από όπου θα παίρναμε το τρένο για Κρακοβία. Η απόσταση είναι περίπου στα 380 χλμ. Είχα ψάξει και είχα κλείσει ένα μήνα πριν τα εισιτήρια για το πολύ γρήγορο τρένο, το Intercity, το οποίο ταξιδεύει με ταχύτητα πάνω από 200 χλμ την ώρα (κόστος για 4 άτομα 60 ευρώ, το οποίο όμως εάν το αφήσεις τελευταίες μέρες μπορεί να φτάσει έως και 200 ευρώ). Το τρένο ήταν πολύ αεροδυναμικό, καμία σχέση με τα τρένα που ξέρουμε στην Ελλάδα. Το εσωτερικό του ήταν πάρα πολύ σύγχρονο, με ωραία καθίσματα με τραπεζάκι ανά τέσσερα άτομα, με θέση για φορτιστή κινητού κλπ. Προσοχή υπάρχουν διάφοροι τύποι τρένων που κάνουν την ίδια διαδρομή. Το συγκεκριμένο, το EIP, διανύει την απόσταση σε 2 ώρες και δέκα λεπτά. Στη διάρκεια του ταξιδιού υπήρχε σερβιτόρος που περνούσε και σέρβιρε τσάι ή νερό δωρεάν. Όλα αυτά ήταν στη Β΄ θέση και απ’ ότι διάβασα στην Α΄ θέση είναι πολύ πιο ωραία. Το ταξίδι πέρασε ευχάριστα και πολύ γρήγορα. Το τοπίο ήταν πεδινό, με πολύ όμορφα μικρά χωριουδάκια με τακτοποιημένα γραφικά ξύλινα σπιτάκια. Όλα έμοιαζαν να βρίσκονται σε μια τάξη και συνοχή με τη φύση, καμία σχέση με τα δικά μας χωριά που το κάθε σπίτι έχει άλλο χαρακτήρα και δόμηση. Ταξιδεύαμε άνοιξη κι όλα ήταν καταπράσινα. Φτάσαμε σε έναν πολύ σύγχρονο σταθμό, τον KRAKOWAGLOWNY, oοποίος βρίσκεται μέσα σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, το GALLERIAGLOWNY, με πολύ φιρμάτα καταστήματα, κάτι σαν το δικό μας Mallστο Μαρούσι, λίγο πιο μεγάλο. Πολύ γρήγορα βρήκαμε το ξενοδοχείο μας IBISHOTELπολύ κοντά στο σταθμό. Αφού τακτοποιηθήκαμε, βγήκαμε για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη. Το ξενοδοχείο απείχε δύο στάσεις από την παλιά πόλη StareMiastoκι έτσι ξεκινήσαμε με τα πόδια. Είναι από τις ελάχιστες πόλεις στην Ευρώπη που δεν καταστράφηκαν κατά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco. Η πόλη είναι γεμάτη από φοιτητές και νεαρόκοσμο αλλά και πολλούς τουρίστες. Για κακή μας τύχη είχε πάρα πολύ κόσμο, καθώς η 3η Μαΐου είναι εθνική εορτή, που δεν κατάλαβα τι ακριβώς γιορτάζεται, και εκτός από τουρίστες είχαν κατέβει και πάρα πολλοί Πολωνοί από τις επαρχίες για να προσκυνήσουν στην εκκλησία που υπάρχει στο κάστρο της Βαβέλ και να δουν τις παρελάσεις. Η πρώτη εντύπωση δεν ήταν η αναμενόμενη. Η πόλη έχει ένα ύφος αρκετά τουριστικό. Μπορείς να την περιηγηθείς για ξενάγηση με άμαξα με άλογα (40 ευρώ τα 4 άτομα), με ηλεκτρικά αυτοκινητάκια (40 ευρώ τα 4 άτομα), με ποδήλατα, με κάτι δίτροχα αμαξίδια που δεν ξέρω πως τα λένε ή πεζός. Η τουριστική της αυτή εικόνα είναι κλέβει από την ομορφιά της που είναι πραγματικά μοναδική. Εμείς προτιμήσαμε την ξενάγηση πεζοί και πάλι πετύχαμε τα παιδιά που κάνουν το freetourαγγλόφωνα και ακολουθήσαμε. Είδαμε όλα τα υπέροχα μνημεία της, τις εκκλησίες, το σπίτι του πρώτου Πολωνού Πάπα του οποίου η φιγούρα κυκλοφορεί σε όλα τα σουβενίρ, όπως μπρελόκ, κούπες, μαγνητάκια κ.ά. Ξέχασα να σας πω πως στην κεντρική πλατεία, στην Εκκλησία της Αγίας Μαρίας, στο ακριβώς της ώρας βγαίνει ένας τύπος με μια σάλπιγγα που με τον ήχο της σηματοδοτεί την αλλαγή της ώρας και χαιρετάει τον κόσμο, ο οποίος ανταποκρινόμενος χειροκροτά τον σαλπιγκτή. .Η ξενάγησή μας κατέληξε στο εντυπωσιακό κάστρο της Βαβέλ, το οποίο έχει καταστραφεί και ανακατασκευασθεί πάρα πολλές φορές. Μέσα στο κάστρο της Βαβέλ υπάρχουν υπέροχα κτήρια, ο καθεδρικός ναός wawel,, όπου είναι θαμμένοι όλοι οι βασιλιάδες και ο πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Κατσίνσκι ο οποίος σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Αποτελεί για τους Πολωνούς χώρο προσκυνήματος. Λίγο πιο πέρα υπάρχει το παλιό παλάτι και σε ένα εκ των κτηρίων του εκτίθεται ο αυθεντικός πίνακας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι «Η κυρία με την Ερμίνα». Κάπου εδώ τελειώνει και η ξενάγηση μας στην παλιά πόλη. Σταματήσαμε για φαγητό σε μια πολύ συμπαθητική τρατορία, στη βασιλική οδό, την «EnotecaPergamin» με πολύ ιδιαίτερες μακαρονάδες (κόστος 20 ευρώ για 4 άτομα). Αφού επιστρέψαμε για λίγη ξεκούραση, το βράδυ αποφασίσαμε να ξαναγυρίσουμε στην παλιά πόλη για φαγητό και βόλτα. Η πλατεία ήταν πάλι γεμάτη με κόσμο. Δοκιμάσαμε λουκάνικα στις υπαίθριες καντίνες (κόστος 45 ευρώ για 4 άτομα). Οι τιμές, επειδή απευθύνονται σε τουρίστες, ήταν πολύ πιο τσιμπημένες από τα μαγαζιά που απευθύνονται στους Πολωνούς επισκέπτες ή στους ντόπιους. Η πολυκοσμία μάς έκανε να φύγουμε και να κατευθυνθούμε προς την εβραϊκή συνοικία kazmiriez,,όπου ήταν το γκέτο των Εβραίων. Εκεί γυρίστηκε η ταινία «Η λίστα του Σίντλερ». Η περιοχή θυμίζει κάτι από το δικό μας Μοναστηράκι, σφύζει από ζωή και νεολαία. Πολλά φαγάδικα, μπαράκια, café. Καθίσαμε σε ένα ωραίο μαγαζάκι στην οδό Seroka, που το επιλέξαμε γιατί ένας μουσικός έπαιζε μελωδικά σαξόφωνο. Φάγαμε το γλυκάκι μας και φύγαμε. Χαλαρά περιηγηθήκαμε στα όμορφα δρομάκια και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να βρούμε τρόπο για την επόμενη ημέρα να πάμε στο στρατόπεδο Άουσβιτς, καθώς είχα αμελήσει να το κανονίσω από Ελλάδα και στα τουριστικά γραφεία της πόλης που είχαμε ρωτήσει νωρίτερα μας είπαν ότι ήταν όλα κλεισμένα. Μετά από έρευνα που έκανα στο internetείδα ότι υπάρχουν δυο τρόποι να μεταβείς στο Άουσβιτς, είτε πας μόνος σου με λεωφορείο και βρίσκεις ατελείωτες ουρές για ένα εισιτήριο είτε πας οργανωμένη εκδρομή με βανάκι. Η εκδρομή περιλαμβάνει μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο, εξασφαλισμένα εισιτήρια και ξενάγηση και στα δυο στρατόπεδα Άουσβιτς και Μπιρκενάου. Ήμασταν ήδη πολύ κουρασμένοι για να επιλέξουμε τον πρώτο τρόπο κι έτσι αποφασίσαμε να πάμε οργανωμένα. Η οργανωμένη εκδρομή διαρκεί 8 ώρες, φαντάσου πόσο διαρκεί το να πας μόνος σου. Δυστυχώς, παρότι τα γραφεία ήταν πολλά, δεν υπήρχε τίποτα για την επόμενη ημέρα και μετά βίας βρέθηκε για την μεθεπόμενη. Το κόστος ήταν αρκετά τσιμπημένο, 35 ευρώ το άτομο. Εάν τα είχα κλείσει νωρίτερα από Ελλάδα θα τα έβρισκα σε πολύ καλύτερη τιμή αλλά το αμέλησα. Δεν πειράζει όμως αρκεί που βρέθηκαν τα εισιτήρια! Ώρα για ξεκούραση.
ΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ: ΚΡΑΚΟΒΙΑ
Η μέρα ξεκίνησε με πρωινό σε ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί που βρήκα στα προτεινόμενα, το «Charlotte». Η μέρα ήταν πολύ όμορφη, ο καιρός περίπου στους 16 βαθμούς, με ήλιο. Το μαγαζί είχε τραπεζάκια έξω. Όλα ήταν γεμάτα από νεαρούς φοιτητές που έπαιρναν το πρωινό τους. Ο μέσα χώρος ήταν πολύ ζεστός, με ένα τεράστιο μεγάλο τραπέζι, όπου κάθονταν πολλές παρέες μαζί και έτρωγαν. Εμείς πήγαμε στο υπόγειο όπου είχε πολλά τραπεζάκια γεμάτα με κόσμο. Εντυπωσιακό το πόσοι άνθρωποι παίρνουν πρωινό σε αυτή τη χώρα!!! Στον ίδιο χώρο ήταν και το εργαστήριο και οι φούρνοι που ψήνονταν τα κρουασάν και τα γλυκά. Βρήκαμε ένα τραπεζάκι, επιλέξαμε και γευτήκαμε ονειρεμένα πρωινά.. Σου έφερναν ένα καλαθάκι με κρουασάν και όλων των ειδών τα ψωμιά, διάφορα αλείμματα σοκολάτας, μαρμελάδες κι ό,τι άλλο λαχταράει η ψυχή σου. Αφού «την κάναμε ταράτσα», όπως το λέμε ελληνικά, ξεχυθήκαμε για να περιηγηθούμε ξανά στην παλιά πόλη και να ξαναδούμε μόνοι μας πλέον όλα αυτά που είδαμε και στη χθεσινή ξενάγηση αλλά να τα απολαύσουμε πιο χαλαρά και να βγάλουμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες που στην ξενάγηση δεν προλαβαίνεις. Κατεβήκαμε πάλι τη Βασιλική οδό και ξανανεβήκαμε στο κάστρο της Βαβέλ. Το είδαμε διεξοδικά, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και ξαναπήγαμε στην εβραϊκή συνοικία που είναι απίστευτα γοητευτική. Γνωρίζοντας πλέον τις γειτονιές, καθίσαμε για μπυρίτσα στην κεντρική πλατεία του Kazmiriezόπου υπάρχει και υπαίθριο παζάρι . Στη μέση της πλατείας υπάρχει ένα στρογγυλό κτήριο, στο οποίο στεγάζονται δεκάδες μαγαζάκια που πουλάνε ένα ψωμάκι μακρόστενο σαν πίτσα κι όλοι οι Πολωνοί περιμένουν στην ουρά να το αγοράσουν. Κάναμε κι εμείς τη δοκιμή μας ήταν αρκετά συμπαθητικό αλλά τίποτα το ξεχωριστό. Το παράξενο είναι ότι και σε αυτά τα μαγαζιά και στα υπαίθρια κιόσκια με τα λουκάνικα δεν πωλείται μπύρα ώστε να συνοδεύσεις το φαγητό σου. Η ώρα είχε περάσει κι εγώ δεν είχα βρει ακόμη το δρομάκι που είχα διαβάσει σε έναν οδηγό, στο οποίο αναπαριστούνται τα μαγαζιά των εβραίων με τις χαμηλές πόρτες και τις πινακίδες με τα ονόματα των ιδιοκτητών. Μοιάζουν σαν να μην τα έχει αγγίξει ο χρόνος. Πού ήταν;;; Είχα ψάξει όλα τα δρομάκια. Οι τρεις άντρες της παρέας μου ήθελαν να δουν ποδόσφαιρο ως συνήθως, γιατί ήταν ο ημιτελικός του ChampionsLeagueμεταξύ Μπάγερν Μονάχου - Ατλέτικο Μαδρίτης. Δεν γκρίνιαξα, γιατί ήθελα να δω πως αντιδρούν οι Πολωνοί, όταν βλέπουν αγώνα. Βρίζουν και πορώνονται όπως οι δικοί μας άντρες; Έτσι ακολούθησα σε μια pubπου ήταν γεμάτη με αντροπαρέες και τηλεοράσεις , το “PUBJAN”. Οι μπύρες ήταν καλές και οι Πολωνοί σχετικά ήρεμοι, δεν έβριζαν μόνο έπιναν και γελούσαν. Απ’ ότι κατάλαβα υποστήριζαν την γερμανική κι όχι την ισπανική ομάδα λόγω του ότι πρωταγωνιστής της γερμανικής ομάδας ήταν ο Πολωνός Lewandowski. Χάζεψα λίγο στο facebookπου είχα μέρες να μπω και πέρασε εύκολα η ώρα. Οι άντρες με κοίταζαν παράξενα κι αναρωτιόνταν γιατί δεν γκρινιάζω……… Φεύγοντας για να πάρουμε το τραμ εντελώς συμπτωματικά πέσαμε πάνω στο δρομάκι που έψαχνα δυο ημέρες με την αναπαράσταση των παλιών εβραϊκών μπακάλικων. Τελικά τα βρήκα!!!!
ΕΚΤΗ ΜΕΡΑ: ΚΡΑΚΟΒΙΑ - ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Ξυπνήσαμε, πήραμε πρωινό και ήρθε το βανάκι να μας πάρει για το Άουσβιτς. Η εκδρομή διαρκούσε 8 ώρες . Η κίνηση που βρήκαμε στο δρόμο ήταν απίστευτη. Εκατοντάδες Εβραίοι είχαν έρθει για προσκύνημα στο Άουσβιτς. Φτάσαμε με μια ώρα καθυστέρηση, γεγονός που έκανε το πρόγραμμα πιο ανελαστικό προκειμένου να προλάβουμε να δούμε τους χώρους. Το δέος που σε πιάνει από την είσοδο του στρατοπέδου δεν περιγράφεται με λόγια. Ούτε οι φωτογραφίες είναι ικανές να αποτυπώσουν αυτό που ζεις με την επίσκεψη. Η θηριωδία που σημειώθηκε στο στρατόπεδο αυτό με 1.300.000 νεκρούς δεν χωράει σε λέξεις. Αρχικά δεν ήθελα να πάω, γιατί ήξερα ότι θα μου μαύριζε η ψυχή. Όμως θα έπρεπε όλοι μας να περάσουμε από εκεί για να αντιληφθούμε πού μπορεί να φθάσει η αγριότητα των ανθρώπων. Οι σκηνές που είδαμε και ζήσαμε ήταν μοναδικές. Μας ξενάγησαν στους χώρους που κοιμούνταν, στους χώρους που γινόταν η διαλογή ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει άμεσα, στους θαλάμους αερίων και φυσικά στα κρεματόρια και στους φούρνους που τους έκαιγαν. Τα συναισθήματα που αναβλύζουν είναι μοναδικά, σε κάνουν να σκεφτείς, να προβληματισθείς και να αναρωτηθείς όχι μόνο για το χθες αλλά και για το αύριο.
Οι οχτώ ώρες πέρασαν πολύ γρήγορα. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο αλλά οι εικόνες δεν μπορούσαν να σβηστούν από τα μάτια μου. Σε λίγο βγήκαμε για να περάσουμε το τελευταίο βράδυ μας στην Κρακοβία. Ο κόσμος είχε αρχίσει να αραιώνει, καθώς η γιορτή και οι αργίες των Πολωνών τελείωσαν. Πήγαμε για φαγητό σε ένα πολύ όμορφο πολωνικό εστιατόριο Chata, όχι τουριστικό αλλά από αυτά που συχνάζουν οι ντόπιοι. Φάγαμε πολύ ιδιαίτερες σούπες, με γεύσεις που εμείς δεν συνηθίζουμε, σούπα λεμονάτη με λουκάνικο και πατάτα, κρέας με ξινολάχανο και διάφορα άλλα πιάτα. Τα παιδιά είχαν αρχίσει να συνηθίζουν τις γεύσεις και έφαγαν αρκετά (κόστος 35 ευρώ για 4 άτομα). Περπατήσαμε προς την παλιά πόλη, φάγαμε ένα παγωτάκι lobyκαι κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας.
ΕΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Σήμερα είναι η ημέρα επιστροφής προς τη Βαρσοβία, προκειμένου να μεταβούμε στο αεροδρόμιο MODLINγια επιστροφή στην Αθήνα. Πεταχτήκαμε για μια τελευταία βόλτα στην παλιά πόλη, ήπιαμε καφεδάκι, αγοράσαμε τα τελευταία σουβενίρ και χαζέψαμε λίγο τις υπαίθριες εκθέσεις ζωγραφικής. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο προκειμένου να αναχωρήσουμε. Ακολουθήσαμε πάλι την ίδια διαδρομή, τρένο Κρακοβία-Βαρσοβία και μετά πάλι τρένο και λεωφορείο για αεροδρόμιο. Ήταν μια βροχερή μέρα που ταίριαζε με τη διάθεσή μας. ήμασταν και οι τέσσερις μελαγχολικοί που ακόμη ένα ταξίδι τελείωνε.
Η Πολωνία είναι μια όμορφη χώρα, με πολύ παγωμένους χειμώνες, χωρίς ιδιαίτερα φιλόξενους ανθρώπους.Είναι μια χώρα πληγωμένη βαριά από τον πόλεμο. Οι θηριωδίες που σημειώθηκαν στον τόπο αυτό , έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη τους. Μπόρεσε όμως και στάθηκε ξανά στα πόδια της και αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της.
Μετά από κάθε μας ταξίδι προβληματίζομαι και συνειδητοποιώ πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να ζούμε στην Ελλάδα, εάν είχαμε την οργάνωση των Ευρωπαίων. Συνειδητοποιώ όμως και πόσο ξεχωριστοί άνθρωποι είμαστε όσον αφορά τη ζεστασιά , την φιλοξενία, την ανθρωπιά μας, χαρακτηριστικά που μας κάνουν τόσο διαφορετικούς και μιοναδικούς στον κόσμο!!
Σίγουρα αξίζει να επισκεφθεί κανείς την Πολωνία, να δει από κοντά το στρατόπεδο Άουσβιτς, τα πανέμορφα πάρκα της Βαρσοβίας και την όμορφη πόλη της Κρακοβίας!
Last edited:
μια και εφτά χρόνια τώρα στο σάιτ, μόνο πρόσφατα συμπεριέλαβα φωτογραφίες σε δικά μου κείμενα, όμως... just saying, θα σου πρότεινα την επόμενη φορά που θα αφιερώσεις χρόνο για να μοιραστείς εντυπώσεις από ταξίδι σας, να χρησιμοποιήσεις δικές σου φωτογραφίες, για να κάνεις και το κείμενο να φαίνεται ακόμα πιο... “προσωπικό”. Φιλική παρατήρηση-πρόταση 
