is00ap
New Member
- Μηνύματα
- 3
- Likes
- 17
Περού
Tο ταξίδι μας ξεκίνησε φτάνοντας στο Κούσκο πρωινή ώρα, μετά από ένα γρήγορο πέρασμα στη Λίμα. Το υψόμετρο της συγκεκριμένης πόλης βρίσκεται σχεδόν στα 3500 μέτρα, χτισμένη ανάμεσα σε δυο ποτάμια σε σχήμα πούμα που είναι το ιερό ζώο των Ίνκας. Στην διαδρομή μας από το αεροδρόμιο προς το ξενοδοχείο που βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης, διασχίσαμε ένα μέρος της που ήταν αρκετά ενδιαφέρον.
Αφού φτάσαμε, μέχρι να ετοιμάσουν το δωμάτιο, μας πρόσφεραν τσάι από φύλλα κόκας το οποίο βοηθάει τον οργανισμό να εγκλιματιστεί στο μεγάλο υψόμετρο απ' ότι μας είπαν. Είχα ακούσει για τα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω αυτού αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το είχα αντιληφθεί. Αφού τελειώσαμε το τσάι μας λοιπόν σηκώθηκα και με γοργό βήμα κατευθύνθηκα προς τη ρεσεψιόν για τα διαδικαστικά. Σ' εκείνο το σημείο λοιπόν άρχισα να ζαλίζομαι και να καταλαβαίνω τις παρενέργειες. Πρωτόγνωρη αίσθηση και περίεργη. Κάθε φορά που περπατούσα λίγο γρήγορα ή ανέβαινα σκαλοπάτια, ανηφόρα, αυξάνονταν οι παλμοί αμέσως και η δυσφορία στα πνευμόνια ήταν εμφανής, λόγω της έλλειψης οξυγόνου. Ήταν μια κατάσταση που έπρεπε να μάθουμε να λειτουργούμε μ' αυτήν για το διάστημα που θα ήμασταν σ' αυτό το κατά τα άλλα πολύ όμορφο και γραφικό μέρος. Όλα έπρεπε να γίνονται πιο χαλαρά (συνηθισμένοι και από το βορρά, Θεσσαλονίκη για).
Επόμενη κίνηση ήταν να κινηθούμε στα τουριστικά γραφεία για να δούμε τις οργανωμένες εκδρομές. Ο νούμερο ένα προορισμός που θέλαμε κατά κύριο λόγο να επισκεφτούμε ήταν το Μάτσου Πίτσου. Λόγω του ότι το Καθολικό Πάσχα έτυχε να συμπίπτει με το Ορθόδοξο οι τουρίστες ήταν πολλοί μ' αποτέλεσμα να δυσκολευτούμε να βρούμε θέσεις αλλά τελικά τα καταφέραμε.
Στη συνέχεια κατεβήκαμε στην κεντρική πλατεία που ήταν πάρα πολύ όμορφη με δύο επιβλητικές εκκλησίες, από τις ωραιότερες στη Λατινική Αμερική, να δεσπόζουν. Εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, μαγαζιά εμπορικά έδιναν μια ιδιαίτερη ζωντάνια στην περιοχή. Η πλατεία ήταν και το meeting point για το city tour με λεωφορείο για τα μέρη που βρίσκονταν γύρω από την πόλη.
Αφού γυρίσαμε από μία βόλτα σε κοντινή σχετικά απόσταση από το Κούσκο, βλέποντας μέρη και κατασκευές των Ίνκας, είπαμε να το ρίξουμε λίγο έξω , να πιούμε τα ποτάκια μας μαζί με μια παρέα που γνωρίσαμε κατά τη διάρκεια της εκδρομής. Οι κοπέλες με καταγωγή από Παραγουάη και Μαυροβούνιο, ήταν αεροσυνοδοί γνωστής αεροπορικής εταιρίας. Η μία από αυτές ιδιαίτερα νόστιμη θα έλεγα. Επισκεφτήκαμε όλοι μαζί μία όμορφη pub και με ένα δύο ποτάκια νοιώθαμε σαν να είχαμε κατεβάσει ολόκληρο μπουκάλι. Η ζαλούρα του υψομέτρου έχει και τα καλά της τελικά, φτιάχνεις κεφάλι με λιγότερο αλκοόλ, πιο οικονομικά. Είναι πάντα ενδιαφέρον να συναναστρέφεσαι μ' ανθρώπους, ιδιαίτερα γυναίκες, από διάφορα μέρη του πλανήτη. Έτσι αφού διασκεδάσαμε και μαζέψαμε τα κομμάτια μας επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Το πρόγραμμά μας για όλες τις μέρες ήταν full από δραστηριότητες και εκδρομές οι οποίες ξεκινούσαν από πολύ πρωί, οπότε λίγο ξεκούραση ήταν απαραίτητη.
Σηκωθήκαμε λοιπόν το πρωί, συναντηθήκαμε με το υπόλοιπο group και ξεκινήσαμε. Επισκεφτήκαμε πολλά όμορφα και ενδιαφέροντα μέρη, χωριά, αξιοθέατα από τον πολιτισμό των Ίνκας. Είχαν σκεφτεί λεπτομέρειες για το πώς, πού και με ποιο προσανατολισμό έπρεπε να χτίσουν τους οικισμούς τους για να είναι λειτουργικοί, να εκμεταλλεύονται πλήρως το φως-ήλιο, τις καιρικές συνθήκες έτσι ώστε να ευνοούνται οι καλλιέργειες τους και η διαβίωσή τους. Πολύ εξελιγμένη τεχνολογία για την εποχή τους.
Την επόμενη μέρα κινηθήκαμε εντός της πόλης Κούσκο που ήταν η βάση μας. Ακολουθήσαμε το free walking tour, μια πολύ καλή ιδέα. Αναλάμβαναν την ξενάγηση μας εθελοντές που κατά κύριο λόγο ήταν φοιτητές στα πιο σημαντικά αξιοθέατα όπως εκκλησίες καθολικές από την εποχή της ισπανικής κατάκτησης και συνοικίες, αφήνοντας τους στο τέλος ένα φιλοδώρημα. Κινηθήκαμε στις μποέμ και καλλιτεχνικές περιοχές, τις λιγότερο τουριστικές. Παρακολουθήσαμε επίσης από ντόπιο μάγειρα τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνονταν ένα από τα παραδοσιακά τους φαγητά, σεβίτσε.
Το απόγεμα ακολουθήσαμε την περιφορά του επιτάφιου στο κέντρο της πόλης. Το γεγονός αυτό μας υπενθύμισε ότι είχαμε Πάσχα (μιας και δεν έπαιζε να σουβλίσουμε κάνα λάμα).
Επιτάφιος
Η πιο σημαντική μέρα του ταξιδιού είχε φτάσει. Ξυπνήσαμε γύρω στις 3 το πρωί. Ετοιμαστήκαμε και ήρθαν να μας παραλάβουν για να ξεκινήσουμε την 24ωρη σχεδόν εκδρομή στο Μάτσου Πίτσου. Πήραμε σε πρώτη φάση λεωφορείο για να μεταβούμε στο Oγιανκατάμπο το μέρος από το οποίο ξεκινούσε το τρένο. Μόλις φτάσαμε, επιβιβαστήκαμε και πραγματοποιήσαμε μια πολύ όμορφη διαδρομή περίπου δυο ωρών μέσα στη φύση, παράλληλα με τον ποταμό Ουρουμπάμπα μέχρι το Άγουας Καλιέντες όπου θα συνεχίζαμε με λεωφορείο το οποίο μας μετέφερε στην κορυφή της ιερής κοιλάδας.
Machu Picchu
Εκεί επικρατούσε κοσμοσυρροή, μεγάλες ουρές, περιμέναμε υπομονετικά για να μπούμε στο μοναδικό αυτό μέρος. Μετά από λίγη ώρα περπατήματος αντικρίσαμε αυτό το εκπληκτικό τοπίο, περιτριγυρισμένο από βουνά και χαμηλά ανάμεσά τους να τα διασχίζει ένας ποταμός. Στη μέση του, χτίσματα από πολύ μεγάλες πέτρες άρτια τοποθετημένες, απομεινάρια κατοικιών, ιερών ναών, πλατείες. Σύστημα ύδρευσης, αγροκαλλιέργειας κατασκευασμένα μ' ένα πολύ χαρακτηριστικό δικό τους τρόπο. Οι λίθοι κουμπώνουν μεταξύ τους χωρίς να χρειάζεται συγκολλητικό υλικό! Μάθαμε πως ήταν θερινό ανάκτορο, αστρονομικό παρατηρητήριο ενώ οι ιέρειες του Θεού Ήλιου έκαναν με τελετουργίες προσφορές στο Θεό.
Η εικόνα αυτή σε συνδυασμό με την ενέργεια του όλου τοπίου σε μετέφερε στην εποχή εκείνη, δημιουργώντας ζωντανές παραστάσεις στο μυαλό, ήχους, μυρωδιές σαν να είναι μια αληθινή εμπειρία του τότε στο τώρα.
Αποφασίσαμε ν' ανέβουμε στην Πύλη του ΄Ηλιου, ένα σημείο που φτάσαμε μετά από αρκετή ώρα πεζοπορίας και ανάβασης. Από εκεί μπορούσαμε να παρατηρήσουμε και να απολαύσουμε τη θέα από ψηλά. Άξιζε τον κόπο. Περνώντας η ώρα, ο κόσμος γινόταν λιγότερος έτσι ήταν πιο εύκολο να περιηγηθούμε, να σταματήσουμε στα πιο ωραία view points, να βγάλουμε φωτογραφίες χαλαρά! Χωρίς να χρειάζεται να έχουμε το άγχος, φωνάζοντας ‘Περίμενε λίγο να περάσει αυτή η παρέα και το επόμενο ζευγάρι. Βγάλε τώρα ρε, τώρα ρε σου λέω ! Δεν πρόλαβες; Ε τι να σου πω! Κάτσε τώρα θα με κλωτσήσουν και τα λάμα !’.
Ήμασταν από τους τελευταίους, ξεχαστήκαμε κιόλας από τις κουβέντες που κάναμε και μ' άλλους τουρίστες. Έπρεπε να επιστρέψουμε πίσω, με τον ίδιο τρόπο, λεωφορείο, τρένο, λεωφορείο. Επιστροφή στο Κούσκο και πάλι, 2 το πρωί σχεδόν, μετά μια κουραστική αλλά υπέροχη μέρα.
Την τελευταία μέρα την περάσαμε εντός της πόλης με παρέες που είχαμε γνωρίσει κατά την διαμονή μας εκεί. Μία τελευταία και αποχαιρετιστήρια συνάντηση με την κοπέλα που είχα διασκεδάσει μαζί της τις πρώτες μέρες έλαβε χώρα μιας και έπαιρνε το δρόμο του γυρισμού.
Το βραδάκι επισκέφτηκα ένα λάτιν μπαρ για να χορέψω λιγάκι στους ρυθμούς της λατινικής Αμερικής. Οι ήχοι της salsa κυριαρχούσαν σχεδόν παντού, σε προκαλούσαν να τους ακολουθήσεις. Η γλώσσα του σώματος και του χορού είναι υπεραρκετή για να επικοινωνήσεις, να διασκεδάσεις με το άλλο φύλο, περισσότερο από κάθε άλλη. Εκεί χόρεψα αρκετές αισθησιακές bachata (λάτιν χορός) με μία κοπέλα από την Ολλανδία. Ταξίδευε εδώ και 2 μήνες στην λατινική Αμερική. Υπήρχε πολύ καλή χημεία αλλά δυστυχώς έπρεπε να περιορίσουμε την διασκέδαση μας στη συγκεκριμένη βραδιά.
Πρωί πρωί και πάλι αναχώρηση για αεροδρόμιο. Προορισμός Αρεκίπα, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Περού. Μετά την τακτοποίηση μας στο ξενοδοχείο, πετυχαίνοντας συνεννόηση με δυσκολία μιας και τα αγγλικά τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτα, ξεχυθήκαμε στο κέντρο της πόλης για διερεύνηση. Σκοπός μας ήταν να κλείσουμε night bus για την μετακίνηση μας στη Nazca τις επόμενες ημέρες και να κάνουμε την εκδρομή σ' ένα γνωστό φαράγγι με κόνδορες. Όταν τελειώσαμε όλα αυτά ακολουθήσαμε το free walking tour μαζί μ' άλλους τουρίστες στα πιο ενδιαφέροντα σημεία της πόλης. Γύρω από αυτήν υπήρχαν τρία ηφαίστεια, από τα οποία το ένα ήταν ακόμα ενεργό, τα οποία έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Στην περιοχή αυτή οι σεισμοί είναι συχνό φαινόμενο, με αποτέλεσμα η περιοχή να θρηνεί θύματα και να προκαλούνται κάποιες φορές ζημιές στην αρχιτεκτονική της. Η πόλη ήταν γεμάτη από εκκλησίες, μοναστήρια και κτίσματα αποικιακής αρχιτεκτονικής.
Το ερχόμενο πρωί ξεκινήσαμε πολύ νωρίς την εκδρομή μας για το φαράγγι, διασχίζοντας χωριά της ενδοχώρας όπου μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος πολλά σπίτια με τούβλα χωρίς να είναι τελειωμένα ολοκληρωτικά. Αυτό συμβαίνει όπως μας εξήγησαν, διότι μ' αυτό τον τρόπο δεν πληρώνουν φόρο για το οίκημα τους. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν εμφανής.
Το υψόμετρο κατά τη διάρκεια της εκδρομής ξεπέρασε τα 4800 μέτρα. Φτάσαμε τελικά στο εντυπωσιακό φαράγγι, βλέποντας τους κόνδορες να πετούν επιβλητικά από πάνω μας. Υπάρχει παραδοσιακό τραγούδι που αναφέρεται σ' αυτούς, El Condor Pasa !
Φαράγγι, Κόνδορες
Την επόμενη μέρα προς βραδάκι επιβιβαστήκαμε στο night bus και αφού ταξιδέψαμε όλη τη νύχτα, το πρωί φτάσαμε στη Nazca όπου επρόκειτο να πετάξουμε με μικρό αεροπλάνο για να δούμε από ψηλά τα ιδιαίτερα σχήματα, σχέδια γνωστά ως Nazca lines. Η πτήση ήταν πολύ ωραία εμπειρία, για γερά στομάχια όμως και το θέαμα εντυπωσιακό.
Σεληνιακό τοπίο ερήμου με τεράστια σχήματα, τα οποία σου έδιναν την αίσθηση ότι σχεδιάστηκαν με απόλυτη ακρίβεια. Φωνές ενός προκολομβιανού πολιτισμού που απεικονίζουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, γεωμετρικά σχήματα, ζώα που πιθανόν να δήλωναν τον κύκλο των εποχών ή σημαντικά ημερολογιακά γεγονότα και διασώθηκαν λόγω ξηρασίας και έλλειψης διάβρωσης.
Νάζκα lines flight
Επιστροφή στο σταθμό των λεωφορείων και συνέχεια του ταξιδιού για την πρωτεύουσα. Άφιξη βραδάκι στη Λίμα. Το ξενοδοχείο μας ήταν στην πιο ωραία περιοχή της πρωτεύουσας κοντά στην παραλία και στην πηγή της διασκέδασης. Έσφυζε από ζωή, μπαράκια, μουσικές, κόσμος παντού. Φυσικά δεν χάσαμε ευκαιρία και πήγαμε να πιούμε τα ποτάκια μας.
Η πρωινή παραλιακή βόλτα δίπλα στον ωκεανό ήταν αναζωογονητική. Οι surfers κυνηγούσαν τα κύματα, άλλοι έκαναν την γυμναστική τους, άλλοι πάλι παρά πέντε αλεξίπτωτο πλαγιάς, γήπεδα τένις, πολλαπλές επιλογές δραστηριοτήτων. Δεν έλειπαν φυσικά και εκείνοι που ξάπλωναν νωχελικά κάτω από τις αχτίνες του ηλίου.
Στη συνέχεια μετακινηθήκαμε στο κέντρο της Λίμα. Συναντήσαμε κάποιες όμορφες πλατείες με εκκλησίες και δημόσια κτίρια στα οποία συγχωνεύονταν διαφορετικά στυλ αρχιτεκτονικής από αποικιακή αρχιτεκτονική μέχρι και Art Nouveau με αποκορύφωμα το σύμπλεγμα των συντριβανιών στο ιστορικό κέντρο. Βόλτα στα σοκάκια και επιστροφή στο ξενοδοχείο διότι έπρεπε να ετοιμαστούμε.
Είχε φτάσει η τελευταία βραδιά. Επισκέφτηκα ένα club και άραξα στο μπαρ να πιώ το ποτό μου. Σηκώθηκα και ζήτησα μια ντόπια κοπέλα να χορέψουμε. Δεν χρειάστηκε να μιλήσουμε, δεν είχαν σημασία τα λόγια αφού η επικοινωνία μας με χορευτικές φιγούρες ήταν πολύ πιο έντονη σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Finale Grande !
Κατά την μεταφορά μας στο αεροδρόμιο το πρωί, ενημερωνόμαστε ότι η απευθείας πτήση μας από Λίμα Μαϊάμι έχει ακυρωθεί και θα πετάξουμε μέσω Κολομβίας, Μπογκοτά. Οι χρόνοι μ' αυτήν την αλλαγή ήταν πολύ οριακοί για να φτάσουμε στο Μαϊάμι έγκαιρα και να πάρουμε την επόμενη πτήση μας για επιστροφή στην Ελλάδα. Δεν ήταν transit όλες οι πτήσεις μεταξύ τους για να καλυπτόμαστε για παν ενδεχόμενο. Εκεί ξεκίνησαν τα δύσκολα. Μες το άγχος και μ' επιπλέον καθυστέρηση των πτήσεων φτάνουμε Μαϊάμι όπου έπρεπε να περάσουμε και το immigration check.
Οι αστυνομικοί είχαν υπεροπτικό ύφος και μας έκαναν αλλεπάλληλους ελέγχους, ψάχνοντας τις τσάντες εξονυχιστικά, αδιαφορώντας πλήρως για το ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να χάσουμε την πτήση μας. Τρέχοντας φτάσαμε λοιπόν στο check in το οποίο όμως είχε κλείσει. Ρωτήσαμε τι γίνεται σ αυτήν την περίπτωση και μας είπαν ότι χάσατε την πτήση. Κρύος ιδρώτας, αδρεναλίνη στο full. Αφού πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα επανήλθε το μυαλό μας στη θέση του. Βρήκαμε το boarding pass που ευτυχώς μας είχε δώσει η κοπέλα στο αεροδρόμιο της Λίμα για την υπερατλαντική πτήση και προσπαθήσαμε να περάσουμε τον έλεγχο παίρνοντας και τις μεγάλες βαλίτσες σαν χειραποσκευές. Αστείο το θέαμα !
Ευτυχώς περάσαμε τον έλεγχο και τρέχαμε μ' όλο αυτό το φορτίο σαν τον Bolt για να φτάσουμε στη σωστή πύλη. Τα μεγάφωνα φώναζαν τα ονόματα μας. Γίναμε διάσημοι για λάθος λόγο στο αεροδρόμιο όπως μας έλεγαν οι υπάλληλοι στο gate που έκαναν χιούμορ μαζί μας και με την όλη κατάσταση αλλά ευτυχώς προλάβαμε. Ήταν όλα τόσο οριακά, μπορεί και θέμα δευτερολέπτων. Μόλις μπήκαμε στο αεροπλάνο μαζί με τις μικρούλες χειραποσκευές μας (εδώ γελάμε), άρχισε να επανέρχεται πάλι πίσω το χρώμα μας και το χαμόγελο μας. Ξεκινήσαμε τα ποτάκια για να το γιορτάζουμε και να χαλαρώσουμε. Στην υγειά σας λοιπόν !
Tο ταξίδι μας ξεκίνησε φτάνοντας στο Κούσκο πρωινή ώρα, μετά από ένα γρήγορο πέρασμα στη Λίμα. Το υψόμετρο της συγκεκριμένης πόλης βρίσκεται σχεδόν στα 3500 μέτρα, χτισμένη ανάμεσα σε δυο ποτάμια σε σχήμα πούμα που είναι το ιερό ζώο των Ίνκας. Στην διαδρομή μας από το αεροδρόμιο προς το ξενοδοχείο που βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης, διασχίσαμε ένα μέρος της που ήταν αρκετά ενδιαφέρον.
Αφού φτάσαμε, μέχρι να ετοιμάσουν το δωμάτιο, μας πρόσφεραν τσάι από φύλλα κόκας το οποίο βοηθάει τον οργανισμό να εγκλιματιστεί στο μεγάλο υψόμετρο απ' ότι μας είπαν. Είχα ακούσει για τα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω αυτού αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το είχα αντιληφθεί. Αφού τελειώσαμε το τσάι μας λοιπόν σηκώθηκα και με γοργό βήμα κατευθύνθηκα προς τη ρεσεψιόν για τα διαδικαστικά. Σ' εκείνο το σημείο λοιπόν άρχισα να ζαλίζομαι και να καταλαβαίνω τις παρενέργειες. Πρωτόγνωρη αίσθηση και περίεργη. Κάθε φορά που περπατούσα λίγο γρήγορα ή ανέβαινα σκαλοπάτια, ανηφόρα, αυξάνονταν οι παλμοί αμέσως και η δυσφορία στα πνευμόνια ήταν εμφανής, λόγω της έλλειψης οξυγόνου. Ήταν μια κατάσταση που έπρεπε να μάθουμε να λειτουργούμε μ' αυτήν για το διάστημα που θα ήμασταν σ' αυτό το κατά τα άλλα πολύ όμορφο και γραφικό μέρος. Όλα έπρεπε να γίνονται πιο χαλαρά (συνηθισμένοι και από το βορρά, Θεσσαλονίκη για).
Επόμενη κίνηση ήταν να κινηθούμε στα τουριστικά γραφεία για να δούμε τις οργανωμένες εκδρομές. Ο νούμερο ένα προορισμός που θέλαμε κατά κύριο λόγο να επισκεφτούμε ήταν το Μάτσου Πίτσου. Λόγω του ότι το Καθολικό Πάσχα έτυχε να συμπίπτει με το Ορθόδοξο οι τουρίστες ήταν πολλοί μ' αποτέλεσμα να δυσκολευτούμε να βρούμε θέσεις αλλά τελικά τα καταφέραμε.
Στη συνέχεια κατεβήκαμε στην κεντρική πλατεία που ήταν πάρα πολύ όμορφη με δύο επιβλητικές εκκλησίες, από τις ωραιότερες στη Λατινική Αμερική, να δεσπόζουν. Εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, μαγαζιά εμπορικά έδιναν μια ιδιαίτερη ζωντάνια στην περιοχή. Η πλατεία ήταν και το meeting point για το city tour με λεωφορείο για τα μέρη που βρίσκονταν γύρω από την πόλη.
Αφού γυρίσαμε από μία βόλτα σε κοντινή σχετικά απόσταση από το Κούσκο, βλέποντας μέρη και κατασκευές των Ίνκας, είπαμε να το ρίξουμε λίγο έξω , να πιούμε τα ποτάκια μας μαζί με μια παρέα που γνωρίσαμε κατά τη διάρκεια της εκδρομής. Οι κοπέλες με καταγωγή από Παραγουάη και Μαυροβούνιο, ήταν αεροσυνοδοί γνωστής αεροπορικής εταιρίας. Η μία από αυτές ιδιαίτερα νόστιμη θα έλεγα. Επισκεφτήκαμε όλοι μαζί μία όμορφη pub και με ένα δύο ποτάκια νοιώθαμε σαν να είχαμε κατεβάσει ολόκληρο μπουκάλι. Η ζαλούρα του υψομέτρου έχει και τα καλά της τελικά, φτιάχνεις κεφάλι με λιγότερο αλκοόλ, πιο οικονομικά. Είναι πάντα ενδιαφέρον να συναναστρέφεσαι μ' ανθρώπους, ιδιαίτερα γυναίκες, από διάφορα μέρη του πλανήτη. Έτσι αφού διασκεδάσαμε και μαζέψαμε τα κομμάτια μας επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Το πρόγραμμά μας για όλες τις μέρες ήταν full από δραστηριότητες και εκδρομές οι οποίες ξεκινούσαν από πολύ πρωί, οπότε λίγο ξεκούραση ήταν απαραίτητη.
Σηκωθήκαμε λοιπόν το πρωί, συναντηθήκαμε με το υπόλοιπο group και ξεκινήσαμε. Επισκεφτήκαμε πολλά όμορφα και ενδιαφέροντα μέρη, χωριά, αξιοθέατα από τον πολιτισμό των Ίνκας. Είχαν σκεφτεί λεπτομέρειες για το πώς, πού και με ποιο προσανατολισμό έπρεπε να χτίσουν τους οικισμούς τους για να είναι λειτουργικοί, να εκμεταλλεύονται πλήρως το φως-ήλιο, τις καιρικές συνθήκες έτσι ώστε να ευνοούνται οι καλλιέργειες τους και η διαβίωσή τους. Πολύ εξελιγμένη τεχνολογία για την εποχή τους.
Την επόμενη μέρα κινηθήκαμε εντός της πόλης Κούσκο που ήταν η βάση μας. Ακολουθήσαμε το free walking tour, μια πολύ καλή ιδέα. Αναλάμβαναν την ξενάγηση μας εθελοντές που κατά κύριο λόγο ήταν φοιτητές στα πιο σημαντικά αξιοθέατα όπως εκκλησίες καθολικές από την εποχή της ισπανικής κατάκτησης και συνοικίες, αφήνοντας τους στο τέλος ένα φιλοδώρημα. Κινηθήκαμε στις μποέμ και καλλιτεχνικές περιοχές, τις λιγότερο τουριστικές. Παρακολουθήσαμε επίσης από ντόπιο μάγειρα τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνονταν ένα από τα παραδοσιακά τους φαγητά, σεβίτσε.
Το απόγεμα ακολουθήσαμε την περιφορά του επιτάφιου στο κέντρο της πόλης. Το γεγονός αυτό μας υπενθύμισε ότι είχαμε Πάσχα (μιας και δεν έπαιζε να σουβλίσουμε κάνα λάμα).
Επιτάφιος
Η πιο σημαντική μέρα του ταξιδιού είχε φτάσει. Ξυπνήσαμε γύρω στις 3 το πρωί. Ετοιμαστήκαμε και ήρθαν να μας παραλάβουν για να ξεκινήσουμε την 24ωρη σχεδόν εκδρομή στο Μάτσου Πίτσου. Πήραμε σε πρώτη φάση λεωφορείο για να μεταβούμε στο Oγιανκατάμπο το μέρος από το οποίο ξεκινούσε το τρένο. Μόλις φτάσαμε, επιβιβαστήκαμε και πραγματοποιήσαμε μια πολύ όμορφη διαδρομή περίπου δυο ωρών μέσα στη φύση, παράλληλα με τον ποταμό Ουρουμπάμπα μέχρι το Άγουας Καλιέντες όπου θα συνεχίζαμε με λεωφορείο το οποίο μας μετέφερε στην κορυφή της ιερής κοιλάδας.
Machu Picchu
Εκεί επικρατούσε κοσμοσυρροή, μεγάλες ουρές, περιμέναμε υπομονετικά για να μπούμε στο μοναδικό αυτό μέρος. Μετά από λίγη ώρα περπατήματος αντικρίσαμε αυτό το εκπληκτικό τοπίο, περιτριγυρισμένο από βουνά και χαμηλά ανάμεσά τους να τα διασχίζει ένας ποταμός. Στη μέση του, χτίσματα από πολύ μεγάλες πέτρες άρτια τοποθετημένες, απομεινάρια κατοικιών, ιερών ναών, πλατείες. Σύστημα ύδρευσης, αγροκαλλιέργειας κατασκευασμένα μ' ένα πολύ χαρακτηριστικό δικό τους τρόπο. Οι λίθοι κουμπώνουν μεταξύ τους χωρίς να χρειάζεται συγκολλητικό υλικό! Μάθαμε πως ήταν θερινό ανάκτορο, αστρονομικό παρατηρητήριο ενώ οι ιέρειες του Θεού Ήλιου έκαναν με τελετουργίες προσφορές στο Θεό.
Η εικόνα αυτή σε συνδυασμό με την ενέργεια του όλου τοπίου σε μετέφερε στην εποχή εκείνη, δημιουργώντας ζωντανές παραστάσεις στο μυαλό, ήχους, μυρωδιές σαν να είναι μια αληθινή εμπειρία του τότε στο τώρα.
Αποφασίσαμε ν' ανέβουμε στην Πύλη του ΄Ηλιου, ένα σημείο που φτάσαμε μετά από αρκετή ώρα πεζοπορίας και ανάβασης. Από εκεί μπορούσαμε να παρατηρήσουμε και να απολαύσουμε τη θέα από ψηλά. Άξιζε τον κόπο. Περνώντας η ώρα, ο κόσμος γινόταν λιγότερος έτσι ήταν πιο εύκολο να περιηγηθούμε, να σταματήσουμε στα πιο ωραία view points, να βγάλουμε φωτογραφίες χαλαρά! Χωρίς να χρειάζεται να έχουμε το άγχος, φωνάζοντας ‘Περίμενε λίγο να περάσει αυτή η παρέα και το επόμενο ζευγάρι. Βγάλε τώρα ρε, τώρα ρε σου λέω ! Δεν πρόλαβες; Ε τι να σου πω! Κάτσε τώρα θα με κλωτσήσουν και τα λάμα !’.
Ήμασταν από τους τελευταίους, ξεχαστήκαμε κιόλας από τις κουβέντες που κάναμε και μ' άλλους τουρίστες. Έπρεπε να επιστρέψουμε πίσω, με τον ίδιο τρόπο, λεωφορείο, τρένο, λεωφορείο. Επιστροφή στο Κούσκο και πάλι, 2 το πρωί σχεδόν, μετά μια κουραστική αλλά υπέροχη μέρα.
Την τελευταία μέρα την περάσαμε εντός της πόλης με παρέες που είχαμε γνωρίσει κατά την διαμονή μας εκεί. Μία τελευταία και αποχαιρετιστήρια συνάντηση με την κοπέλα που είχα διασκεδάσει μαζί της τις πρώτες μέρες έλαβε χώρα μιας και έπαιρνε το δρόμο του γυρισμού.
Το βραδάκι επισκέφτηκα ένα λάτιν μπαρ για να χορέψω λιγάκι στους ρυθμούς της λατινικής Αμερικής. Οι ήχοι της salsa κυριαρχούσαν σχεδόν παντού, σε προκαλούσαν να τους ακολουθήσεις. Η γλώσσα του σώματος και του χορού είναι υπεραρκετή για να επικοινωνήσεις, να διασκεδάσεις με το άλλο φύλο, περισσότερο από κάθε άλλη. Εκεί χόρεψα αρκετές αισθησιακές bachata (λάτιν χορός) με μία κοπέλα από την Ολλανδία. Ταξίδευε εδώ και 2 μήνες στην λατινική Αμερική. Υπήρχε πολύ καλή χημεία αλλά δυστυχώς έπρεπε να περιορίσουμε την διασκέδαση μας στη συγκεκριμένη βραδιά.
Πρωί πρωί και πάλι αναχώρηση για αεροδρόμιο. Προορισμός Αρεκίπα, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Περού. Μετά την τακτοποίηση μας στο ξενοδοχείο, πετυχαίνοντας συνεννόηση με δυσκολία μιας και τα αγγλικά τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτα, ξεχυθήκαμε στο κέντρο της πόλης για διερεύνηση. Σκοπός μας ήταν να κλείσουμε night bus για την μετακίνηση μας στη Nazca τις επόμενες ημέρες και να κάνουμε την εκδρομή σ' ένα γνωστό φαράγγι με κόνδορες. Όταν τελειώσαμε όλα αυτά ακολουθήσαμε το free walking tour μαζί μ' άλλους τουρίστες στα πιο ενδιαφέροντα σημεία της πόλης. Γύρω από αυτήν υπήρχαν τρία ηφαίστεια, από τα οποία το ένα ήταν ακόμα ενεργό, τα οποία έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Στην περιοχή αυτή οι σεισμοί είναι συχνό φαινόμενο, με αποτέλεσμα η περιοχή να θρηνεί θύματα και να προκαλούνται κάποιες φορές ζημιές στην αρχιτεκτονική της. Η πόλη ήταν γεμάτη από εκκλησίες, μοναστήρια και κτίσματα αποικιακής αρχιτεκτονικής.
Το ερχόμενο πρωί ξεκινήσαμε πολύ νωρίς την εκδρομή μας για το φαράγγι, διασχίζοντας χωριά της ενδοχώρας όπου μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος πολλά σπίτια με τούβλα χωρίς να είναι τελειωμένα ολοκληρωτικά. Αυτό συμβαίνει όπως μας εξήγησαν, διότι μ' αυτό τον τρόπο δεν πληρώνουν φόρο για το οίκημα τους. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν εμφανής.
Το υψόμετρο κατά τη διάρκεια της εκδρομής ξεπέρασε τα 4800 μέτρα. Φτάσαμε τελικά στο εντυπωσιακό φαράγγι, βλέποντας τους κόνδορες να πετούν επιβλητικά από πάνω μας. Υπάρχει παραδοσιακό τραγούδι που αναφέρεται σ' αυτούς, El Condor Pasa !
Φαράγγι, Κόνδορες
Την επόμενη μέρα προς βραδάκι επιβιβαστήκαμε στο night bus και αφού ταξιδέψαμε όλη τη νύχτα, το πρωί φτάσαμε στη Nazca όπου επρόκειτο να πετάξουμε με μικρό αεροπλάνο για να δούμε από ψηλά τα ιδιαίτερα σχήματα, σχέδια γνωστά ως Nazca lines. Η πτήση ήταν πολύ ωραία εμπειρία, για γερά στομάχια όμως και το θέαμα εντυπωσιακό.
Σεληνιακό τοπίο ερήμου με τεράστια σχήματα, τα οποία σου έδιναν την αίσθηση ότι σχεδιάστηκαν με απόλυτη ακρίβεια. Φωνές ενός προκολομβιανού πολιτισμού που απεικονίζουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, γεωμετρικά σχήματα, ζώα που πιθανόν να δήλωναν τον κύκλο των εποχών ή σημαντικά ημερολογιακά γεγονότα και διασώθηκαν λόγω ξηρασίας και έλλειψης διάβρωσης.
Νάζκα lines flight
Επιστροφή στο σταθμό των λεωφορείων και συνέχεια του ταξιδιού για την πρωτεύουσα. Άφιξη βραδάκι στη Λίμα. Το ξενοδοχείο μας ήταν στην πιο ωραία περιοχή της πρωτεύουσας κοντά στην παραλία και στην πηγή της διασκέδασης. Έσφυζε από ζωή, μπαράκια, μουσικές, κόσμος παντού. Φυσικά δεν χάσαμε ευκαιρία και πήγαμε να πιούμε τα ποτάκια μας.
Η πρωινή παραλιακή βόλτα δίπλα στον ωκεανό ήταν αναζωογονητική. Οι surfers κυνηγούσαν τα κύματα, άλλοι έκαναν την γυμναστική τους, άλλοι πάλι παρά πέντε αλεξίπτωτο πλαγιάς, γήπεδα τένις, πολλαπλές επιλογές δραστηριοτήτων. Δεν έλειπαν φυσικά και εκείνοι που ξάπλωναν νωχελικά κάτω από τις αχτίνες του ηλίου.
Στη συνέχεια μετακινηθήκαμε στο κέντρο της Λίμα. Συναντήσαμε κάποιες όμορφες πλατείες με εκκλησίες και δημόσια κτίρια στα οποία συγχωνεύονταν διαφορετικά στυλ αρχιτεκτονικής από αποικιακή αρχιτεκτονική μέχρι και Art Nouveau με αποκορύφωμα το σύμπλεγμα των συντριβανιών στο ιστορικό κέντρο. Βόλτα στα σοκάκια και επιστροφή στο ξενοδοχείο διότι έπρεπε να ετοιμαστούμε.
Είχε φτάσει η τελευταία βραδιά. Επισκέφτηκα ένα club και άραξα στο μπαρ να πιώ το ποτό μου. Σηκώθηκα και ζήτησα μια ντόπια κοπέλα να χορέψουμε. Δεν χρειάστηκε να μιλήσουμε, δεν είχαν σημασία τα λόγια αφού η επικοινωνία μας με χορευτικές φιγούρες ήταν πολύ πιο έντονη σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Finale Grande !
Κατά την μεταφορά μας στο αεροδρόμιο το πρωί, ενημερωνόμαστε ότι η απευθείας πτήση μας από Λίμα Μαϊάμι έχει ακυρωθεί και θα πετάξουμε μέσω Κολομβίας, Μπογκοτά. Οι χρόνοι μ' αυτήν την αλλαγή ήταν πολύ οριακοί για να φτάσουμε στο Μαϊάμι έγκαιρα και να πάρουμε την επόμενη πτήση μας για επιστροφή στην Ελλάδα. Δεν ήταν transit όλες οι πτήσεις μεταξύ τους για να καλυπτόμαστε για παν ενδεχόμενο. Εκεί ξεκίνησαν τα δύσκολα. Μες το άγχος και μ' επιπλέον καθυστέρηση των πτήσεων φτάνουμε Μαϊάμι όπου έπρεπε να περάσουμε και το immigration check.
Οι αστυνομικοί είχαν υπεροπτικό ύφος και μας έκαναν αλλεπάλληλους ελέγχους, ψάχνοντας τις τσάντες εξονυχιστικά, αδιαφορώντας πλήρως για το ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να χάσουμε την πτήση μας. Τρέχοντας φτάσαμε λοιπόν στο check in το οποίο όμως είχε κλείσει. Ρωτήσαμε τι γίνεται σ αυτήν την περίπτωση και μας είπαν ότι χάσατε την πτήση. Κρύος ιδρώτας, αδρεναλίνη στο full. Αφού πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα επανήλθε το μυαλό μας στη θέση του. Βρήκαμε το boarding pass που ευτυχώς μας είχε δώσει η κοπέλα στο αεροδρόμιο της Λίμα για την υπερατλαντική πτήση και προσπαθήσαμε να περάσουμε τον έλεγχο παίρνοντας και τις μεγάλες βαλίτσες σαν χειραποσκευές. Αστείο το θέαμα !
Ευτυχώς περάσαμε τον έλεγχο και τρέχαμε μ' όλο αυτό το φορτίο σαν τον Bolt για να φτάσουμε στη σωστή πύλη. Τα μεγάφωνα φώναζαν τα ονόματα μας. Γίναμε διάσημοι για λάθος λόγο στο αεροδρόμιο όπως μας έλεγαν οι υπάλληλοι στο gate που έκαναν χιούμορ μαζί μας και με την όλη κατάσταση αλλά ευτυχώς προλάβαμε. Ήταν όλα τόσο οριακά, μπορεί και θέμα δευτερολέπτων. Μόλις μπήκαμε στο αεροπλάνο μαζί με τις μικρούλες χειραποσκευές μας (εδώ γελάμε), άρχισε να επανέρχεται πάλι πίσω το χρώμα μας και το χαμόγελο μας. Ξεκινήσαμε τα ποτάκια για να το γιορτάζουμε και να χαλαρώσουμε. Στην υγειά σας λοιπόν !
Attachments
Last edited:
