psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.648
- Likes
- 51.321
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ο μεγάλος & απρόβλεπτος σχεδιασμός της εκδρομής
- Μια τετραετία μετά…
- Νησιά & ποτά, τι πιο σύνηθες!
- Έχει όαση το Περού;
- Ώρα για βουνά
- Από νωρίς, με την αντάρα
- Η συνέχεια στην Sacred Valley
- Ollantaytambo για λίγο ακόμη
- Ξεκινώντας για το θαύμα
- Machu Picchu μέρος 2ο κι αλλαγή πόλης
- Cuzco, απ’ την αρχή ως τη βροχή
- Η αναζήτηση συνεχίζεται
- Centro Historico και πέριξ
- Ως την τελευταία νύχτα στις Άνδεις
- Εκδρομή στην Ιερή Κοιλάδα
- Μυθική πόλη για λίγο ακόμα & επιστροφή στην πρωτεύουσα
- Το ιστορικό κέντρο της Λίμα
- Μέχρι να φτάσει το βράδυ
- Τι, αυτό ήταν όλο κι όλο;
- Απολογισμός & συμπεράσματα 🇵🇪
Περού τέσσερα χρόνια αργότερα, ή αλλιώς «Ο επιμένων νικά»
Σάββατο 14 Μαρτίου 2020, Castrop - Γερμανία
Μ’ ένα άδειο βλέμμα απορίας στέκομαι στην πλατφόρμα περιμένοντας το τρένο που θα με πάει πίσω στο αεροδρόμιο του Düsseldorf. Έχω κοιμηθεί ελάχιστα, όχι μόνο γιατί δε μπορούσα, αλλά προκειμένου να καταφέρω τελικά στις πέντε τα ξημερώματα να βγάλω γραμμή στην Aegean.
- Πότε θέλετε να γίνει η αλλαγή του εισιτηρίου σας κύριε;
- Σήμερα, το συντομότερο δυνατόν για να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη
- Εννοείτε σε λίγες ώρες από τώρα;
- Μάλιστα αυτό ακριβώς εννοώ, ας προχωρήσουμε στην πληρωμή μέσω τηλεφώνου παρακαλώ μιας και τα συστήματα σας είναι πεσμένα από χθες.
Τι κάνω εγώ εδώ;
Γιατί δε προσγειώνομαι τέτοια ώρα στη Λίμα όπως ήταν κανονικά να συμβεί;
Τι σημαίνει καραντίνα και ότι τα πάντα είναι κλειστά;
Με το ταξίδι και τα πολλά έξοδα που έγιναν τι κατάληξη θα έχουμε;
Ήταν νωρίς το πρωί της 13ης του Μάρτη όταν οι Ηνωμένες πολιτείες ανακοίνωναν το κλείσιμο των συνόρων όπως ίσως να θυμάστε, με τις εξελίξεις που ακολούθησαν σε κάθε κράτος να είναι απανωτές κι αλυσιδωτές. Λίγες ώρες πριν είχε ανακηρυχθεί κι επισήμως από τον ΠΟΥ η κατάσταση πανδημίας, με τις αεροπορικές πτήσεις όπως είναι λογικό να επηρεάζονται άμεσα.
Εκείνη τη μέρα ξύπνησα στις επτά μετά από επίμονες προσπάθειες του Νίκου να με βρει στο τηλέφωνο ενώ προσπαθούσε παράλληλα να βγάλει μια άκρη εν μέσω παραλογισμού ευρισκόμενος στο αεροδρόμιο Βενιζέλος, γεγονός πρακτικά αδύνατον αυτές τις πρώτες ώρες... Δέκα αναπάντητες, μάλλον δε θα ‘ναι για καλό σκέφτηκα. Δεν ήταν. Άνοιξα ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, κυριότερα όμως το Travelstories που με βοήθησε ακόμα μια φορά σε δύσκολη κατάσταση, καταλήγοντας στο αποτέλεσμα που φαινόταν ήδη αναπόφευκτο.
Το ταξίδι δεν έπρεπε να ξεκινήσει, εγώ ήμουν -ευτυχώς- αποκλεισμένος ακόμη σε ευρωπαϊκό έδαφος και το Περού έμοιαζε μέσα σε λίγες μόνο στιγμές πλέον άπιαστο όνειρο, από σχεδόν πραγματικότητα.
Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024, Ιερό βουνό Machu Picchu - Περού
Τα σύννεφα έχουν σχεδόν διαλυθεί πάνω από τον αρχαιολογικό χώρο με το χαμόγελο να σκάει για πρώτη φορά στο πρόσωπο μου, μετά από τρεις και πλέον ώρες ασύστολου βρισίματος, όχι αδικαιολόγητα. Η βροχή είχε ήδη στεγνώσει δύο φορές στα ρούχα και τα παπούτσια μου από τις έξι το χάραμα, το κρύο εντός τρένου σίγουρα δεν έκανε την κατάσταση καλύτερη, ε μόνο η ομίχλη μας έλειπε. Η τύχη όμως ήταν με το μέρος μας, κάτι που ήδη γνωρίζαμε εκ των προτέρων:
- Μην ανησυχείς, ο καιρός θα βοηθήσει, μου ‘πε με περίσσιο θράσος ο Περουβιανός ξεναγός.
- Σου μοιάζει να βοηθάει; Του απάντησα με απορημένο ύφος δυσανασχετώντας.
- Εμπιστέψου με και δες σε λίγα λεπτά, αποκρίθηκε με βεβαιότητα!
Πατούσα με τα πόδια μου το Machu Picchu τέσσερα χρόνια μετά, κάτι που βεβαίως ήθελα χρόνο για να το συνειδητοποιήσω και να αντιληφθώ.
Ήμουν στο Περού ήδη μερικές μέρες και το ζούσα!
Ζούσα το όνειρο μου, που παρόλες τις δυσκολίες και την ασύλληπτη αυτή περίπτωση του 2020 ήταν πλέον γεγονός αδιαπραγμάτευτο, με την όλη αναποδιά να μπαίνει κι επισήμως στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, ως μια άσχημη παρένθεση. Το κακό ξορκίστηκε όπως έπρεπε…
Σάββατο 29 Ιούνη 2024, Χορτιάτης Θεσσαλονίκης
Μήνες μετά την εκδρομή και οι εικόνες μαζί με τα συναισθήματα μέσα μου δεν έχουν ακόμη κατασταλάξει. Ήταν βλέπετε τόσα πολλά μέσα στο μικρό αυτό διάστημα που έτσι κι αλλιώς είχαμε στη διάθεση μας που δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Θαρρώ πως με τη συγγραφή αυτής εδώ της ιστορίας θα μπουν και τα εναπομείναντα στη θέση τους, βοηθάει πάντα το γράψιμο άλλωστε γι΄ αυτό.
Μια αφήγηση που εν τέλει έγινε πολύ αργότερα απ’ ότι υπολόγιζα, να που όμως η ζωή φέρνει καμιά φορά εμπόδια που ούτε να τα φανταστούμε μπορούμε, εν προκειμένω μια πανδημία που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε. Μια κατάσταση που κόστισε σε όλους ταξιδιωτικά και σε ‘μένα ένα κλικ παραπάνω μιας και είχα ξεκινήσει γυρίζοντας άπραγος.
Δεν έχει νόημα βέβαια να αναφερθώ περισσότερο σ’ εκείνες τις μέρες. Δεν ωφελεί, δε φέρνει σε κανέναν ευχάριστες αναμνήσεις και στο φινάλε δεν έχει και αξία, μιας και το πρόγραμμα του τότε που θα μπορούσε να τεθεί στη συζήτηση διαφοροποιήθηκε αρκετά και οι συνθήκες παγκοσμίως έχουν αλλάξει πολύ.
Πάμε στο σήμερα, στο φρέσκο, στο ταξίδι του 2024. Στο ταξίδι που έγινε τελικά εξαιτίας της επιμονής μας τέσσερα χρόνια αργότερα, κλείνοντας μ’ αυτό τον τρόπο μια μεγάλη εκκρεμότητα που κρατούσε χρόνια. Ένα μικρό βασανάκι που έβγαινε κάθε φορά που συζητούσαμε κι έπεφτε η λέξη «Περού» στην κουβέντα, ένα «αχ» που έλεγα αυθόρμητα όποτε διάβαζα μια είδηση, ένα νέο, ή πολύ περισσότερο μια ιστορία στο φόρουμ από τη χώρα αυτή και να που τώρα ξεκινάω κι εγώ τη δική μου.
Πάμε να δούμε παρέα, νικάει τελικά ο επιμένων;
Last edited:
