psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.649
- Likes
- 51.327
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ο μεγάλος & απρόβλεπτος σχεδιασμός της εκδρομής
- Μια τετραετία μετά…
- Νησιά & ποτά, τι πιο σύνηθες!
- Έχει όαση το Περού;
- Ώρα για βουνά
- Από νωρίς, με την αντάρα
- Η συνέχεια στην Sacred Valley
- Ollantaytambo για λίγο ακόμη
- Ξεκινώντας για το θαύμα
- Machu Picchu μέρος 2ο κι αλλαγή πόλης
- Cuzco, απ’ την αρχή ως τη βροχή
- Η αναζήτηση συνεχίζεται
- Centro Historico και πέριξ
- Ως την τελευταία νύχτα στις Άνδεις
- Εκδρομή στην Ιερή Κοιλάδα
- Μυθική πόλη για λίγο ακόμα & επιστροφή στην πρωτεύουσα
- Το ιστορικό κέντρο της Λίμα
- Μέχρι να φτάσει το βράδυ
- Τι, αυτό ήταν όλο κι όλο;
- Απολογισμός & συμπεράσματα 🇵🇪
Ollantaytambo για λίγο ακόμη
Περάσαμε εν συντομία από την όμορφη ανοικτή αγορά που είχε το ενδιαφέρον της, δεν ήμασταν όμως σε φάση ακόμη για ψώνια, ψάχνοντας κάτι καλύτερο παραδίπλα για μια στάση μετά από τόση ορθοστασία και περπάτημα. Μπορεί να μη του φαίνεται εκ πρώτης, ωστόσο η διαδικασία αυτή σε υψόμετρο σε συνδυασμό με την κούραση του ταξιδιού είναι απείρως πιο εξαντλητική:
Ένα από τα κλασσικά μπαράκια του χωριού με happy hour απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο μας τράβηξε αμέσως την προσοχή, προκειμένου να πιούμε από 2-3 Pisco Sour για να έρθουμε στα ίσια μας, την ώρα που ο καιρός έδειχνε και πάλι να αλλάζει βγάζοντας λίγο περισσότερο κρύο:
Η απόφαση μας για τον υπολειπόμενο χρόνο που είχαμε το φως της ημέρας μαζί μας, ήταν να εξερευνήσουμε για λίγο ακόμα το πανέμορφο αυτό μέρος, μιας και περνούσαμε τις τελευταίες ώρες μας εκεί, κινούμενοι αρχικά αντίθετα της πλατείας και περιφερειακά:
Δε ξέρω τι άλλο μπορώ να σας γράψω, ίσως έχω γίνει ήδη κουραστικός τώρα που το σκέφτομαι με λόγια και εικόνες. Πετρόχτιστα στενάκια, όμορφα σπίτια και αυλές με οικόσιτα συνθέτουν την πανδαισία του μέρους:
Βλέπετε θέλαμε να ρουφήξουμε πραγματικά όσες περισσότερες εικόνες προλαβαίναμε, με μια υποψία πείνας να υπάρχει ήδη στην ατμόσφαιρα. Όχι τίποτε άλλο, σε κάθε γωνία έβλεπες κι έναν ξυλόφουρνο ν’ ανάβει, έτσι ακόμη κι αν δεν ήθελες το σκεφτόσουν…
Κάπως έτσι βγήκαμε μέσα από τους μικρούς δρόμους στην πλατεία, όπου διαπιστώσαμε πως ήταν εν εξελίξει ένα χορευτικό τοπικό δρώμενο, με αρκετούς ντόπιους να το παρακολουθούν και να διασκεδάζουν, κάτι που κάναμε κι εμείς για λίγα λεπτά:
Ακολούθως είπαμε να κάνουμε ένα πέρασμα από την αγορά «Mercado San Pedro» του Olla που βρίσκεται λίγα μέτρα παραδίπλα, προκειμένου να πάρουμε κι από εκεί μια γεύση καθώς κάτι τέτοια είναι που μου αρέσουν πολύ στα ταξίδια:
Πιάσαμε σχεδόν νύχτα και το καλύτερο που ‘χαμε να κάνουμε ήταν να γυρίσουμε στο Hostel να γίνουμε λίγο άνθρωποι ώστε να ξαναβγούμε μια και καλή προς τα έξω, κάτι που κάναμε εν τέλει κοντά στις οκτώ. Με την πείνα να χτυπάει κόκκινα παραδόξως για εμάς στρωθήκαμε στο πρώτο μαγαζί που βρήκαμε στην πλατεία. Ο κανόνας «καθόμαστε εκεί που έχει κόσμο, καλά θα είναι» βρήκε εφαρμογή και στην περίπτωση μας, με το κατάστημα να γεμίζει τα τραπέζια του λίγο μετά. Δε θυμάμαι τι παρήγγειλα, κάτι άλλο σε σχέση από αυτό που μου έφεραν, το οποίο ήταν όμως εξαιρετικό. Κοτόπουλο κάπως, το έφαγα με μεγάλη όρεξη:
Ξάφνου και χωρίς να το περιμένουμε ακούστηκαν πάλι ψαλμωδίες και φάνηκε πολύς κόσμος. Τι φάση, κάθε μέρα περιφορά επιταφίου έχουν σ’ αυτά τα μέρη, δε μπορώ να καταλάβω:
Το γεγονός όμως της ημέρας δεν ήταν άλλο από τον ποδοσφαιρικό αγώνα της εθνικής, κάτι που καταλάβαμε πάρα πολύ καλά στο κλασσικό μπαράκι που πήγαμε να πιούμε τα Pisco μας. Η αγωνία και οι πανηγυρισμοί των ντόπιων για ένα αδιάφορο φιλικό ματς με τη Δομινικανή δημοκρατία είναι κάτι αδιανόητο για τα δικά μας δεδομένα. Για να κάνετε τον παραλληλισμό, φανταστείτε την Ελλάδα να παίζει φιλικό πχ με τη Μάλτα και τα καφενεία να ναι γεμάτα με μας να ουρλιάζουμε σε κάθε γκολ. Δε γίνονται αυτά:
Κάτω αριστερά μπορείτε να δείτε με ζουμ κάτι που μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή στο τραπέζι που χα μπροστά μου, με δυο ντόπιους δηλαδή να πίνουνε μπύρες με μεζέ φύλλα κόκας, γεγονός τρομερά περίεργο στα μάτια μου!
Πέρα από το παιχνίδι όμως που κάποια στιγμή τελείωσε, οι εκδηλώσεις στην πλατεία συνεχιζόντουσαν, με αποκορύφωμα μια συναυλία τοπικής μπάντας που άρεσε πολύ στον κόσμο απ’ ότι κατάλαβα, και το ίδιο συνέβη και με μας.
Ακολουθούσε μια πολύ απαιτητική μέρα…
Περάσαμε εν συντομία από την όμορφη ανοικτή αγορά που είχε το ενδιαφέρον της, δεν ήμασταν όμως σε φάση ακόμη για ψώνια, ψάχνοντας κάτι καλύτερο παραδίπλα για μια στάση μετά από τόση ορθοστασία και περπάτημα. Μπορεί να μη του φαίνεται εκ πρώτης, ωστόσο η διαδικασία αυτή σε υψόμετρο σε συνδυασμό με την κούραση του ταξιδιού είναι απείρως πιο εξαντλητική:
Ένα από τα κλασσικά μπαράκια του χωριού με happy hour απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο μας τράβηξε αμέσως την προσοχή, προκειμένου να πιούμε από 2-3 Pisco Sour για να έρθουμε στα ίσια μας, την ώρα που ο καιρός έδειχνε και πάλι να αλλάζει βγάζοντας λίγο περισσότερο κρύο:
Η απόφαση μας για τον υπολειπόμενο χρόνο που είχαμε το φως της ημέρας μαζί μας, ήταν να εξερευνήσουμε για λίγο ακόμα το πανέμορφο αυτό μέρος, μιας και περνούσαμε τις τελευταίες ώρες μας εκεί, κινούμενοι αρχικά αντίθετα της πλατείας και περιφερειακά:
Δε ξέρω τι άλλο μπορώ να σας γράψω, ίσως έχω γίνει ήδη κουραστικός τώρα που το σκέφτομαι με λόγια και εικόνες. Πετρόχτιστα στενάκια, όμορφα σπίτια και αυλές με οικόσιτα συνθέτουν την πανδαισία του μέρους:
Βλέπετε θέλαμε να ρουφήξουμε πραγματικά όσες περισσότερες εικόνες προλαβαίναμε, με μια υποψία πείνας να υπάρχει ήδη στην ατμόσφαιρα. Όχι τίποτε άλλο, σε κάθε γωνία έβλεπες κι έναν ξυλόφουρνο ν’ ανάβει, έτσι ακόμη κι αν δεν ήθελες το σκεφτόσουν…
Κάπως έτσι βγήκαμε μέσα από τους μικρούς δρόμους στην πλατεία, όπου διαπιστώσαμε πως ήταν εν εξελίξει ένα χορευτικό τοπικό δρώμενο, με αρκετούς ντόπιους να το παρακολουθούν και να διασκεδάζουν, κάτι που κάναμε κι εμείς για λίγα λεπτά:
Ακολούθως είπαμε να κάνουμε ένα πέρασμα από την αγορά «Mercado San Pedro» του Olla που βρίσκεται λίγα μέτρα παραδίπλα, προκειμένου να πάρουμε κι από εκεί μια γεύση καθώς κάτι τέτοια είναι που μου αρέσουν πολύ στα ταξίδια:
Πιάσαμε σχεδόν νύχτα και το καλύτερο που ‘χαμε να κάνουμε ήταν να γυρίσουμε στο Hostel να γίνουμε λίγο άνθρωποι ώστε να ξαναβγούμε μια και καλή προς τα έξω, κάτι που κάναμε εν τέλει κοντά στις οκτώ. Με την πείνα να χτυπάει κόκκινα παραδόξως για εμάς στρωθήκαμε στο πρώτο μαγαζί που βρήκαμε στην πλατεία. Ο κανόνας «καθόμαστε εκεί που έχει κόσμο, καλά θα είναι» βρήκε εφαρμογή και στην περίπτωση μας, με το κατάστημα να γεμίζει τα τραπέζια του λίγο μετά. Δε θυμάμαι τι παρήγγειλα, κάτι άλλο σε σχέση από αυτό που μου έφεραν, το οποίο ήταν όμως εξαιρετικό. Κοτόπουλο κάπως, το έφαγα με μεγάλη όρεξη:
Ξάφνου και χωρίς να το περιμένουμε ακούστηκαν πάλι ψαλμωδίες και φάνηκε πολύς κόσμος. Τι φάση, κάθε μέρα περιφορά επιταφίου έχουν σ’ αυτά τα μέρη, δε μπορώ να καταλάβω:
Το γεγονός όμως της ημέρας δεν ήταν άλλο από τον ποδοσφαιρικό αγώνα της εθνικής, κάτι που καταλάβαμε πάρα πολύ καλά στο κλασσικό μπαράκι που πήγαμε να πιούμε τα Pisco μας. Η αγωνία και οι πανηγυρισμοί των ντόπιων για ένα αδιάφορο φιλικό ματς με τη Δομινικανή δημοκρατία είναι κάτι αδιανόητο για τα δικά μας δεδομένα. Για να κάνετε τον παραλληλισμό, φανταστείτε την Ελλάδα να παίζει φιλικό πχ με τη Μάλτα και τα καφενεία να ναι γεμάτα με μας να ουρλιάζουμε σε κάθε γκολ. Δε γίνονται αυτά:
Κάτω αριστερά μπορείτε να δείτε με ζουμ κάτι που μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή στο τραπέζι που χα μπροστά μου, με δυο ντόπιους δηλαδή να πίνουνε μπύρες με μεζέ φύλλα κόκας, γεγονός τρομερά περίεργο στα μάτια μου!
Πέρα από το παιχνίδι όμως που κάποια στιγμή τελείωσε, οι εκδηλώσεις στην πλατεία συνεχιζόντουσαν, με αποκορύφωμα μια συναυλία τοπικής μπάντας που άρεσε πολύ στον κόσμο απ’ ότι κατάλαβα, και το ίδιο συνέβη και με μας.
- Λες να πιούμε εδώ τις τελευταίες;
- Και δε τις πίνουμε φίλε
Ακολουθούσε μια πολύ απαιτητική μέρα…
Last edited:
