psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.649
- Likes
- 51.327
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ο μεγάλος & απρόβλεπτος σχεδιασμός της εκδρομής
- Μια τετραετία μετά…
- Νησιά & ποτά, τι πιο σύνηθες!
- Έχει όαση το Περού;
- Ώρα για βουνά
- Από νωρίς, με την αντάρα
- Η συνέχεια στην Sacred Valley
- Ollantaytambo για λίγο ακόμη
- Ξεκινώντας για το θαύμα
- Machu Picchu μέρος 2ο κι αλλαγή πόλης
- Cuzco, απ’ την αρχή ως τη βροχή
- Η αναζήτηση συνεχίζεται
- Centro Historico και πέριξ
- Ως την τελευταία νύχτα στις Άνδεις
- Εκδρομή στην Ιερή Κοιλάδα
- Μυθική πόλη για λίγο ακόμα & επιστροφή στην πρωτεύουσα
- Το ιστορικό κέντρο της Λίμα
- Μέχρι να φτάσει το βράδυ
- Τι, αυτό ήταν όλο κι όλο;
- Απολογισμός & συμπεράσματα 🇵🇪
Εκδρομή στην Ιερή Κοιλάδα
Είχε ξημερώσει κιόλας η τελευταία μας ημέρα στα βουνά. Καλός ύπνος, καλό πρωινό και βουρ για εξόρμηση, με τον οδηγό να μας παραλαμβάνει στις δέκα ακριβώς έξω από το χόστελ. Ευτυχώς είχαμε βρει καλή τιμή σ’ ένα από τα ταξιδιωτικά γραφεία, 220 Soles στο σύνολο, έτσι θα κάναμε μια ακόμη δραστηριότητα, αν και γεγονός είναι πως υπήρχαν πολλές διαθέσιμες ακόμη που δεν είχαμε προλάβει:
Αφού ανηφορίσαμε αφήνοντας πίσω μας το Κούσκο, κάναμε στάση για φωτογραφίες σ’ ένα μέρος που μας υπέδειξε βλέποντας για άλλη μια φορά τις μαγικές εικόνες των Άνδεων. Παρέα μας η γυναίκα του, υποτίθεται για να κάνει εκπαίδευση στ’ Αγγλικά που μάθαινε, χωρίς βέβαια ν’ ανοίγει το στόμα της ούτε καν για ένα hello σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής:
Η επιλογή μας (σοφή όπως αποδείχτηκε) ήταν να πάμε στο Pisac, ξεκινώντας από το «Parque Arqueológico», ένα ακόμα ζητούμενο της εκδρομής. Εκδώσαμε εισιτήριο 70 soles και για τους δύο, κάτι που δε περιμέναμε αλλά όπως μας εξήγησαν γίνεται αν θες να δεις μόνο το συγκεκριμένο μνημείο, αν και προσωπικά μυρίζομαι μαμουνιά, μιας και το εισιτήριο ήταν εμφανώς χρησιμοποιημένο με ημερομηνία της προηγούμενης.
Μικρή σημασία έχει καθώς μας συνέφερε, το γεγονός όμως που μας ξενέρωσε ήταν πως ο ξεναγός κρίθηκε ασύμφορος στα δύο άτομα με όσα ζητούσε, παίρνοντας την απόφαση να το δούμε μόνοι μας. Τι διάολο, τόσα είχαμε δει τις τελευταίες μέρες, κάτι θα καταλαβαίναμε, είπαμε και μπήκαμε στο πάρκο:
Αν το έλεγε κανείς μικρό αδερφάκι του Machu picchu ενδεχομένως να μην έπεφτε και πολύ έξω, μιας και σε κάθε βήμα μας το θύμιζε όλο και περισσότερο:
Αναβαθμίδες, κατοικίες, τελετουργικά κέντρα και ότι άλλο συμπεριλαμβάνει μια ακόμη πρότυπη πόλη των Ινκάς, όπως όλες της ιερής κοιλάδας:
Το Inca Complex of Pisac αποτελεί βέβαια και αυτό μέρος της ιστορικής κληρονομιάς του έθνους του Περού και καλύπτει έκταση 9000 περίπου εκταρίων:
Χωρίζεται επίσης σε διαφορετικές περιοχές αναλόγως με τη δραστηριότητα και τροφοδοτείται από το τρεχούμενο νερό του διπλανού ποταμού που βλέπει κανείς κατά την είσοδο του:
Το ζόρικο βεβαίως της όλης υπόθεσης είναι πως φιλοξενείται σε υψόμετρο 3500 μέτρων, γεγονός που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη την περιήγηση πόσο μάλλον με σκαλιά κι έντονη ανηφορική κλίση. Με λίγα λόγια αγαπητοί φίλοι τα είδαμε όλα στην ανάβαση, αναγκασμένοι να σταματάμε κάθε λίγο και λιγάκι μπας και βρούμε ανάσες τις οποίες δεν είχαμε... Γενικά όσο φέρνω στο μυαλό μου τις Άνδεις νομίζω ότι ήταν το πιο δύσκολο σημείο από πλευράς αναπνοών.
Ευτυχώς όμως η θέα, η σημαντικότητα του μέρους και το όλο συναίσθημα να περπατάς σε τέτοιο χώρο υπερνικούσαν ξεκάθαρα το οτιδήποτε αρνητικό. Τα ζωάκια του αρχαιολογικού χώρου μια φορά δεν είχαν τέτοια προβλήματα:
Ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, γύρω στη μιάμιση ώρα, οπότε κι αναγκαστικά επιστρέψαμε στο όχημα αν και χρειαζόμασταν νομίζω λίγη ώρα ακόμη. Η επόμενη στάση έγινε λίγο πριν το χωριό, σ’ ένα παραδοσιακό εργαστήριο κοσμημάτων κι ασημικών όπου εκτός από κάποια δώρα που πήραμε, είδαμε και τον τρόπο επεξεργασίας και κατασκευής του πολύτιμου μετάλλου, φημισμένου από τις εποχές των Ίνκας καθώς κι ένα τρόπο για να ξεχωρίζει κάποιος την καθαρότητα του:
Θα είχαμε άλλη τόση ώρα στο χωριό, έχοντας την ευκαιρία για μια βόλτα στα ξακουστά του καταστήματα θέλοντας να ψωνίσουμε και κάποια ακόμη πράγματα:
Το δύσκολο όμως στην υπόθεση ήταν να βρεθούν μετρητά, μιας κι ένα ζευγάρι Αμερικανών τελείωσε όλο το διαθέσιμο συνάλλαγμα σ’ ένα ανταλλακτήριο μπροστά μου. Έτσι αναγκάστηκα να πληρώσω με κάρτα παρόλο που το ήθελαν έχοντας κρυμμένα επιμελώς τα POS, κάτι που διαπιστώσαμε σε όλο το ταξίδι μας, τουλάχιστον εκτός Λίμα. Οι περισσότεροι διέθεταν POS ακόμα και στις μεγάλες αγορές τροφίμων, απέφευγαν όμως να μας το θέσουν ως τρόπο πληρωμής, προτιμώντας ξεκάθαρα τα μετρητά, ακόμα και τα Ευρώ σε μια περίπτωση!
Να ‘μαστε και στην όμορφη πλατεία του χωριού, συμπεραίνοντας γρήγορα πως μια ανάσα δροσιάς ήταν χρειαζούμενη εδώ και ώρα, με τις επιλογές μας ευτυχώς να είναι αρκετές:
Ήπιαμε τις μπυρίτσες μας στο μπαλκόνι του μπαρ έχοντας θέα την πλατεία, την ώρα που για άλλη μια φορά ο καιρός μας την έκανε γυριστή κι ένας δυνατός αέρας μαζί με ψιλή βροχή έκανε την κατεβασιά του προς το χωριό.
Μάλλον είχε έρθει η ώρα να γυρίσουμε στο Κούσκο…
Last edited:
