Καλησπέρα,
είναι η πρώτη ιστορία που γράφω και ελπίζω να μπορέσω να βοηθήσω. Επισκέφτηκα το Παρίσι με το αγόρι μου 22-26 Σεπτεμβρίου 2015 ( Τρίτη - Σάββατο ).
Πρώτη μέρα (Τρίτη): Πύργος του Άιφελ
Πετάξαμε με την Ryanair από Θεσσαλονίκη 10 το πρωί προς το αεροδρόμιο Beauvais της Γαλλίας. Το αεροδρόμιο είναι υπερβολικά μικρό και βρίσκεις αμέσως τον γκισέ που βγάζεις τα εισιτήρια για το λεωφορείο που σε πάει στο Παρίσι. Εκεί καλύτερα να βγάλετε και το εισιτήριο της επιστροφής (35 ευρώ το άτομο πάνε-έλα στο αεροδρόμιο). Έχει λεωφορεία κάνα 20λεπτο μετά την προσγείωση. Η διαδρομή ήταν μία ώρα και δέκα λεπτά περίπου και το λεωφορείο μας άφησε στο Porte Maillot.
Όταν φτάσαμε στο μετρό εμείς βγάλαμε κατευθείαν κάρτα απεριόριστων διαδρομών για μετρό και RER(τρένα) , την navigo decouverte. http://parisbytrain.com/paris-train-metro-week-pass-navigo-decouverte/. Για να βγάλουμε την κάρτα ήθελε μαζί μας να έχουμε και από μία μικρή φωτογραφία μας. Αλλά και να μην είχαμε είχε πίσω αυτόματο μηχάνημα που έβγαζε 4 μικρές φωτογραφίες με 5 ευρώ. Την κάρτα μας την έβγαλε αμέσως χωρίς καμιά καθυστέρηση. Πλήρωσα 26 ευρώ απεριόριστες διαδρομές για όλες τις ζώνες (1-5) και για τις 5 μέρες. Εμάς μας σύμφερε γιατί μέναμε στο 18ο διαμέρισμα, οπότε χρησιμοποιούσαμε πολύ συχνά το μετρό και γιατί θα πηγαίναμε στην Disneyland. Ένας χρήσιμο χάρτης των Μετρό του Παρισιού που εμείς με αυτόν βγάλαμε όλη την εκδρομή είναι αυτός http://www.cityrailtransit.com/maps/paris_map.htm.
Ήταν μεσημεράκι όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το ξενοδοχείο το κλείσαμε μέσω booking και πληρώσαμε κανονικά όταν φτάσαμε εκεί με μετρητά. Αφού πήγαμε στα Dia που ήταν ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο και πήραμε μια 12άδα νερά μικρά (0,3 λίτρα) με 2 ευρώ, πήραμε το μετρό και πήγαμε στο κέντρο του Παρισιού.
Φτάσαμε στην πλατεία concorde κάτσαμε λίγο εκεί και στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε, περνώντας δίπλα από τον Σικουάνα, προς τα καράβια bateaux-mouches, για να κάνουμε βαρκάδα. Πληρώσαμε 13,5 ευρώ το άτομο. Είχε αρκετό κόσμο και το καράβι είχε θέσεις έξω για να βγάζεις πιο εύκολα φωτογραφίες αλλά είχε και εσωτερικό χώρο. Με το που ανεβήκαμε στο καράβι ξεκίνησε να βρέχει, οπότε είμασταν μέσα-έξω. Η διαδρομή κρατάει 1 ώρα και περνάς από πολλά αξιοθέατα, τα οποία βλέπεις και στον ειδικό χάρτη που σε προμηθεύει το καράβι (Λούβρο, Παναγιά των Παρισίων, πύργος του Άιφελ κ.α.). Η διαδρομή είναι υπέροχη και μια καλή πρώτη γνωριμία με το Παρίσι!
Στην συνέχεια πήγαμε στον πύργο του Άιφελ. Η πλατεία trocadero που είναι ακριβώς απέναντι, είναι το καλύτερο σημείο για φωτογράφηση με φόντο τον πύργο. Το βράδυ με όλα αυτά τα φώτα είναι υπέροχος, σε αντίθεση με το πρωί που δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Το εισιτήριο για να ανέβουμε ήταν 8,50 ευρώ μέχρι τον δεύτερο όροφο, δηλαδή στα 110 μέτρα. Εγώ επειδή είμαι κάτω των 25 ετών πλήρωσα 6,5 ευρώ. Για να ανέβουμε περάσαμε από τρεις ουρές, η πρώτη για να βγάλουμε τα εισιτήρια, η δεύτερη για να μπούμε στον πύργο, και η τρίτη περιμέναμε να μπούμε στο ασανσέρ να μας ανεβάσει. Σύνολο και στις τρεις ουρές, ζήτημα να περιμέναμε ένα τέταρτο. Είμασταν πολύ τυχεροί και βοήθησε και το οτι ήταν καθημερινή. Η βραδινή θέα φυσικά ήταν υπέροχη και από τις τέσσερις μεριές του πύργου! Βέβαια έκανε τρελό κρύο εκεί πάνω. Η πρώτη μέρα ήταν και η πιο κρύα της εκδρομής.
Δεύτερη μέρα (Τετάρτη): Λούβρο-Αψίδα του θριάμβου-Μονμάρτη
Ξυπνήσαμε 7.30 το πρωί για να αποφύγουμε τις μεγάλες ουρές και για να κάτσουμε αρκετές ώρες στο Λούβρο. Φτάνοντας στην πυραμίδα του Λούβρου βρήκαμε μέτρια ουρά με μια πρώτη ματιά, η οποία εξελίχθηκε σε μικρή τελικά γιατί προχωρούσε πολύ γρήγορα. Σε δέκα λεπτά μπήκαμε μέσα. Αυτή η ουρά ήταν μόνο για έλεγχο. Μέσα στα ταμεία για να βγάλουμε εισιτήρια δεν περιμέναμε καθόλου. Η τιμή ήταν 15 ευρώ αλλά κι εδώ επειδή είμαι κάτω των 25 μπήκα εντελώς δωρεάν. Εκεί δίπλα πριν ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στο μουσείο, είχε πάγκους με φυλλάδια με τον χάρτη του μουσείου και πληροφορίες σε δεκάδες γλώσσες. Είχε τα πάντα εκτός από ελληνικά. Έχουν τόσα δικά μας πράγματα μέσα και ούτε ένα φυλλάδιο δεν έβγαλαν στη γλώσσα μας. Τέλος πάντων πήραμε από ένα στα αγγλικά και ξεκινήσαμε. Το μουσείο, όπως είναι γνωστό, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Αυτό που λένε οτι θέλεις μέρες για να το δεις όπως πρέπει, ισχύει. Αν εξαιρέσουμε τους πίνακες, όλο το υπόλοιπο μουσείο είναι γεμάτο ελληνικά, αιγυπτιακά και ρωμαικά. Όλα όμως είχαν μόνο γαλλικές περιγραφές, με αποτέλεσμα να καταλαβαίνουμε μόνο ονόματα και ημερομηνίες. Γύρω από τα τρία κορυφαία εκθέματα του μουσείου ο κόσμος ποδοπατιόταν (οι Κινέζοι βασικά), (Νίκη της Σαμοθράκης, Αφροδίτη της Μήλου, Μόνα Λίζα). Πάντως είχε πολύ πιο ωραίους πίνακες από τη Μόνα Λίζα κατά την δική μου γνώμη. Δεν έχω ξαναδεί πιο εντυπωσιακό και γεμάτο μουσείο. Τεράστια αγάλματα, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά και χιλιάδες άλλα αρχαία. Θα ξαναπήγαινα σίγουρα! Μείναμε περίπου 4,5 ώρες χωρίς να κάτσουμε καθόλου και είδαμε αυτά που μας ενδιέφεραν μόνο.
Ξεκουραστήκαμε οταν βγήκαμε έξω στην πυραμίδα μιας και είχε ηλιόλουστη και ζεστή μέρα. Πήραμε απο μια μπαγκέτα στο χέρι (οι μπαγκέτες κόστιζαν κατά μέσο όρο 3-4,5 ευρώ και οι πιο συνηθισμένες γεύσεις ήταν με κοτόπουλο και τόνο) και πήγαμε ακριβώς απέναντι από το μουσείο στους κήπους Tuileries και κάτσαμε στις καρέκλες γύρω από το σιντριβάνι. Ήταν γεμάτο κόσμο, να τρώει, να διαβάζει βιβλία, να συζητάει.
Μετά συνεχίσαμε όλο ευθεια μέσα απο τους όμορφους κήπους και βγήκαμε στην οδό Ηλύσια Πεδία(Champs-Élysées). Όλο ευθεία πάνω στον δρόμο αυτό είναι η αψίδα του θριάμβου. Ο δρόμος είναι πολύ όμορφος και είναι γεμάτος με ακριβούς οίκους μόδας και μαγαζιά. Το εισιτήριο για την αψιδα του θριάμβου και την επίσης υπέροχη θέα του σε όλη την πόλη, κόστιζε 8 ευρώ και για εμένα 6.
Μέτα το πρόγραμμα είχε απογευματινή ξεκούραση πίσω στη βάση.
Το βραδάκι πήγαμε βόλτα στην Μονμάρτη. Ξεφεύγει τελείως απο το στιλ του υπόλοιπου Παρισιού και γίνεται πιο μποεμ. Ο κεντρικός δρόμος είναι γεμάτος με sex-shop και τα διάσημα γαλλικά καμπαρέ, με πρώτο και καλύτερο το πασίγνωστο moulin-rouge, το οποίο είχε ουρά απ’ έξω. Επίσης ήταν γεμάτο ωραίες μπυραρίες και ήταν το μόνο μέρος που είχε κόσμο μέχρι αργά το βράδυ, και γεμάτο νεολαία. Λίγο πιο πάνω βρίσκεται η εντυπωσιακή εκκλησία βασιλική της ιερής καρδιάς(Sacre-Coeur Basilica). Ανεβήκαμε με τελεφερίκ γιατί έχει πάρα πολλα σκαλοπάτια, επειδή είναι χτισμένη σε λόφο. Το τελεφερίκ πρέπει να έχει τιμή απλού εισητηρίου γιατί εμείς χτυπήσαμε τις κάρτες που χρησιμοποιούσαμε για τα ΜΜΜ για να μπούμε. Μέσα στην εκκλησία απαγορεύονται οι φωτογραφίες γιατί λειτουργεί κανονικά. Πρώτη φορά παρακολούθησα μέρος καθολικής λειτουργίας. Η εκκλησία ήταν πολύ ήσυχη και από τις πιο όμορφες που έχω δει. Έξω από την εκκλησία βλέπαμε και από εκεί ολόκληρη την πόλη. Είχε πολύ νέο κόσμο καθισμένο στα σκαλιά και κάτι τύπους που γυρνούσαν και πουλούσαν κουτάκια μπύρες.
Φωτογραφίες, βόλτες, αγάπες και κάπως έτσι έφυγε και η δεύτερη μέρα.
Τρίτη μέρα (Πέμπτη): Disneyland
Την Πέμπτη το πρόγραμμα είχε Disneyland όλη τη μέρα φυσικά. Πήραμε τη γραμμή 2 στο μετρό και πήγαμε στο σταθμό “nation” , από τον οποίο θα πέρναμε το τρένο RER A για την Disneyland http://parisbytrain.com/wp-content/uploads/2008/05/rer.pdf. Εκεί που περιμέναμε το τρένο πίσω ακριβώς είχε μαγαζί με μπαγκέτες και πήραμε από μία γιατί σκεφτήκαμε οτι στην Disneyland θα είναι πολύ ακριβό το φαί, και τελικά είχαμε δίκιο. Στον ηλεκτρονικό πίνακα που έγραφε σε πόση ώρα έρχεται το τρένο είχε πολλες γραμμές και δεν καταλαβαίναμε. Η σωστή γραμμή είναι αυτή που γράφει chessy, όπως φαίνεται και στο λινκ που έδωσα πιο πάνω. Η καλύτερη λύση είναι να ρωτάς για ό,τι δεν είσαι σίγουρος.
Η διαδρομή κράτησε περίπου 40 λεπτά. Φτάσαμε τελικά στην Disneyland 10.40 και 11 είμασταν μέσα. Δεν συναντήσαμε ουρά στα εισητήρια. Εμείς πληρώσαμε 75 ευρώ το άτομο για το ένα πάρκο, το Disneyland park. Αν τα κλείναμε βέβαια μέσω ίντερνετ θα ήταν 50 ευρώ το άτομο https://www.booktickets.disneylandp...vld=1&ecmp=n&affid=SECUTIX&tduid=32454335543R. Σίγουρα σε μία μέρα δεν προλαβαίνεις να τα δεις και τα δύο, οπότε επιλέξαμε να πληρώσουμε μόνο για το ένα. Η κοπέλα στον γκισέ ήταν πολύ ευγενική και χαμογελαστή και πάνω στα εισητήριά μας, μας σημείωσε την ώρα που κλείνει το πάρκο και μας έδωσε και δύο χάρτες.
Για άλλη μια φορά ευνοηθήκαμε από την απόφαση μας να πάμε καθημερινή και δεν συναντήσαμε τις τεράστιες ουρές που διάβαζα σε άλλες ιστορίες οτι θα έχει. Προλάβαμε και κάναμε όλα τα παιχνίδια, και μάλιστα κάποια πάνω από μία φορά, και είδαμε και την παρέλαση. Να περιγράψω την Disneyland δεν γίνεται, γιατί είναι κάτι που μόνο όποιος έχει πάει θα καταλάβει. Έχει τέσσερα πάρκα, με ξεχωριστά θέματα. Πέρα από τα παιχνίδια όλο το μέρος είναι μαγικό και διαμορφωμένο ειδικά με τη θεματολογία του πάρκου του. Τα τοπία, τα αντικείμενα και τα χρώματα σε μεταφέρουν σε άλλους κόσμους.
1. Οι πειρατές της Καραιβικής. Δεν είναι ακριβώς παιχνίδι. Μπαίνεις σε ένα τρενάκι που σε μεταφέρει μέσα σε νερό και σε βάζει με μαγικό τρόπο στον κόσμο της ομώνυμης ταινίας. Πολύ απλά είναι υπερθέαμα. Για μερικούς πειρατές μάλιστα μαλώναμε αν είναι πραγματικοί άνθρωποι ή όχι!
2. Big thunder mountain. Τρενάκι γρήγορο και απότομο χώρις “κωλοτούμπες”. Φοβερά τοπία και σκηνικά!
3. Space mountain 2. Μέσα σε απόλυτο σκοτάδι μπαίνεις στο διαστημόπλοιο σου και κάνεις μια βόλτα στο διάστημα, το οποίο το βλέπεις απο την κάλη και κυρίως...από την ανάποδη! Μπήκαμε 3 φορές!
4. Indiana jones. Τρενάκι. Γρήγορα, πλάγια, ανάποδα, τα πάντα με φοβερά σκηνικά και αυτό!
5. Phantom mainor. Το σπίτι του τρόμου. Σαν τις ταινίες με τις στοιχειωμένες επαύλεις!
Στις 5 ήταν η παρέλαση των ηρώων της Disney και στις 8 η τελετή κλεισίματος του πάρκου. Φοβερό υπερθέαμα μισής ώρας, πάνω στο παλάτι της ωραίας κοιμωμένης!
Τέταρτη μέρα(Παρασκευή): Παναγία των Παρισίων-Κήποι του Λουξεμβούργου
Την Τελευταία μας μέρα σηκωθήκαμε στις 9. Πήγαμε κατευθείαν στο μικρό νησάκι του Σικουάνα που φιλοξενεί την Παναγιά των Παρισίων. Η ουρά για να μπούμε στον ναό ήταν πραγματικά τεράστια. Αλλά τελικά και αυτή η ουρά προχωρούσε γρήγορα και σε ένα τέταρτο είμασταν μέσα (δεν υπάρχει εισιτήριο). Πολύ επιβλητική και μεγάλη εκκλησία, γοτθικού ρυθμού. Στη συνέχεια περιμέναμε στην ουρά για να ανέβουμε στο καμπαναριό. Ήταν και αυτή μεγάλη. Τελικά πηγαίναμε τόσο αργά που είμασταν στην ουρά δυόμιση ώρες και είμασταν σχεδόν στα μισά. Επειδή δεν είχαμε σκοπό να περιμένουμε άλλες δυόμιση ώρες για να μπούμε, φύγαμε. Μια ουρά αφήσαμε για την Παρασκευή και δεν μπορέσαμε να μπούμε, δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι γίνεται τα Σαββατοκύριακα!
Φύγαμε από το όμορφο νησάκι και ακολουθώντας ευθεία τον κεντρικό δρόμο Boulevard Saint-Michel πηγαίναμε προς τους κήπους του Λουξεμβούργου. Στην αρχή του δρόμου συναντήσαμε το γνωστό άγαλμα του αρχάγγελου Μιχαήλ που σκοτώνει με το σπαθί του έναν διάβολο. Φτάσαμε στους κήπους του Λουξεμβούργου και ήταν οι πιο μεγάλοι και όμορφοι κήποι του Παρισιού. Καταπράσινοι και γεμάτοι λουλούδια. Κάτσαμε σε κάτι καρέκλες στο ύψωμα και βλέπαμε το μεγάλο παλάτι στην άκρη και τα σιντριβάνια στην μέση.
Ακριβώς έξω από τους κήπους, εντελώς τυχαία όταν φεύγαμε, είδα στην ευθεία πάνω του δρόμου το Πάνθεον. Ανεβήκαμε να το δούμε αλλά δεν μπήκαμε μέσα. Ακριβώς πίσω από το Πάνθεον, εχει μια όμορφη μικρή εκκλησία. Η εκκλησία αυτή έχει κάτι όμορφα σκαλάκια και ένα γραφικό πλακόστρωτο στενό δίπλα της. Για όσους έχουν δει την ταινία «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Άλεν, είναι το μέρος που ο πρωταγωνιστής περιμένει το αμάξι για να πάει στην παλιά εποχή. Περιπλανηθήκαμε και μέσα στα υπόλοιπα γραφικά στενά της περιοχής και χαθήκαμε για λίγο στα σοκάκια του Παρισιού!
Αργότερα πήγαμε με το μετρό στο μουσείο Orsey. Αργήσαμε λίγο να μπούμε αλλά σε λογικά πλαίσια. Η τιμή ήταν 11 ευρώ και για εμένα και πάλι τζάμπα. Είναι ωραίο μουσείο αν είσαι λάτρης της τέχνης της ζωγραφικής. Ξεχώριζαν έργα του Βίνσεντ βαν Γκογκ και του Μονέ.
Στη συνέχεια πήγαμε πάλι στο ξενοδοχείο να ετοιμαστούμε για το τελευταίο μας βράδυ.
Βγήκαμε για βράδυ φυσικά στην Μονμάρτη. Κάναμε μια βόλτα να δούμε όλα τα υποψήφια μαγαζιά που θα περνούσαμε το βράδυ μας και τελικά καθήσαμε στο L’epoque pub karaoke! Το μαγαζί γενικά είχε πολύ καλές τιμές σε όλα. Πήραμε μπύρες και πολύ ωραίες φτερούγες κοτόπουλο. Είχε κόσμο και τραγουδούσαν καραόκε παλιά κλασικά αγγλικά κομμάτια, τα ξέραμε όλα, και περάσαμε τέλεια!
Αυτή ήταν η τελευταία μας μέρα στο όμορφο Παρίσι! Σίγουρα έμειναν πολλά που δεν τα είδα αλλά σίγουρα θα ξαναπάω κάποτε!!
Πέμπτη μέρα (Σάββατο): Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη.
είναι η πρώτη ιστορία που γράφω και ελπίζω να μπορέσω να βοηθήσω. Επισκέφτηκα το Παρίσι με το αγόρι μου 22-26 Σεπτεμβρίου 2015 ( Τρίτη - Σάββατο ).
Πρώτη μέρα (Τρίτη): Πύργος του Άιφελ
Πετάξαμε με την Ryanair από Θεσσαλονίκη 10 το πρωί προς το αεροδρόμιο Beauvais της Γαλλίας. Το αεροδρόμιο είναι υπερβολικά μικρό και βρίσκεις αμέσως τον γκισέ που βγάζεις τα εισιτήρια για το λεωφορείο που σε πάει στο Παρίσι. Εκεί καλύτερα να βγάλετε και το εισιτήριο της επιστροφής (35 ευρώ το άτομο πάνε-έλα στο αεροδρόμιο). Έχει λεωφορεία κάνα 20λεπτο μετά την προσγείωση. Η διαδρομή ήταν μία ώρα και δέκα λεπτά περίπου και το λεωφορείο μας άφησε στο Porte Maillot.
Όταν φτάσαμε στο μετρό εμείς βγάλαμε κατευθείαν κάρτα απεριόριστων διαδρομών για μετρό και RER(τρένα) , την navigo decouverte. http://parisbytrain.com/paris-train-metro-week-pass-navigo-decouverte/. Για να βγάλουμε την κάρτα ήθελε μαζί μας να έχουμε και από μία μικρή φωτογραφία μας. Αλλά και να μην είχαμε είχε πίσω αυτόματο μηχάνημα που έβγαζε 4 μικρές φωτογραφίες με 5 ευρώ. Την κάρτα μας την έβγαλε αμέσως χωρίς καμιά καθυστέρηση. Πλήρωσα 26 ευρώ απεριόριστες διαδρομές για όλες τις ζώνες (1-5) και για τις 5 μέρες. Εμάς μας σύμφερε γιατί μέναμε στο 18ο διαμέρισμα, οπότε χρησιμοποιούσαμε πολύ συχνά το μετρό και γιατί θα πηγαίναμε στην Disneyland. Ένας χρήσιμο χάρτης των Μετρό του Παρισιού που εμείς με αυτόν βγάλαμε όλη την εκδρομή είναι αυτός http://www.cityrailtransit.com/maps/paris_map.htm.
Ήταν μεσημεράκι όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το ξενοδοχείο το κλείσαμε μέσω booking και πληρώσαμε κανονικά όταν φτάσαμε εκεί με μετρητά. Αφού πήγαμε στα Dia που ήταν ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο και πήραμε μια 12άδα νερά μικρά (0,3 λίτρα) με 2 ευρώ, πήραμε το μετρό και πήγαμε στο κέντρο του Παρισιού.
Φτάσαμε στην πλατεία concorde κάτσαμε λίγο εκεί και στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε, περνώντας δίπλα από τον Σικουάνα, προς τα καράβια bateaux-mouches, για να κάνουμε βαρκάδα. Πληρώσαμε 13,5 ευρώ το άτομο. Είχε αρκετό κόσμο και το καράβι είχε θέσεις έξω για να βγάζεις πιο εύκολα φωτογραφίες αλλά είχε και εσωτερικό χώρο. Με το που ανεβήκαμε στο καράβι ξεκίνησε να βρέχει, οπότε είμασταν μέσα-έξω. Η διαδρομή κρατάει 1 ώρα και περνάς από πολλά αξιοθέατα, τα οποία βλέπεις και στον ειδικό χάρτη που σε προμηθεύει το καράβι (Λούβρο, Παναγιά των Παρισίων, πύργος του Άιφελ κ.α.). Η διαδρομή είναι υπέροχη και μια καλή πρώτη γνωριμία με το Παρίσι!
Στην συνέχεια πήγαμε στον πύργο του Άιφελ. Η πλατεία trocadero που είναι ακριβώς απέναντι, είναι το καλύτερο σημείο για φωτογράφηση με φόντο τον πύργο. Το βράδυ με όλα αυτά τα φώτα είναι υπέροχος, σε αντίθεση με το πρωί που δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Το εισιτήριο για να ανέβουμε ήταν 8,50 ευρώ μέχρι τον δεύτερο όροφο, δηλαδή στα 110 μέτρα. Εγώ επειδή είμαι κάτω των 25 ετών πλήρωσα 6,5 ευρώ. Για να ανέβουμε περάσαμε από τρεις ουρές, η πρώτη για να βγάλουμε τα εισιτήρια, η δεύτερη για να μπούμε στον πύργο, και η τρίτη περιμέναμε να μπούμε στο ασανσέρ να μας ανεβάσει. Σύνολο και στις τρεις ουρές, ζήτημα να περιμέναμε ένα τέταρτο. Είμασταν πολύ τυχεροί και βοήθησε και το οτι ήταν καθημερινή. Η βραδινή θέα φυσικά ήταν υπέροχη και από τις τέσσερις μεριές του πύργου! Βέβαια έκανε τρελό κρύο εκεί πάνω. Η πρώτη μέρα ήταν και η πιο κρύα της εκδρομής.
Δεύτερη μέρα (Τετάρτη): Λούβρο-Αψίδα του θριάμβου-Μονμάρτη
Ξυπνήσαμε 7.30 το πρωί για να αποφύγουμε τις μεγάλες ουρές και για να κάτσουμε αρκετές ώρες στο Λούβρο. Φτάνοντας στην πυραμίδα του Λούβρου βρήκαμε μέτρια ουρά με μια πρώτη ματιά, η οποία εξελίχθηκε σε μικρή τελικά γιατί προχωρούσε πολύ γρήγορα. Σε δέκα λεπτά μπήκαμε μέσα. Αυτή η ουρά ήταν μόνο για έλεγχο. Μέσα στα ταμεία για να βγάλουμε εισιτήρια δεν περιμέναμε καθόλου. Η τιμή ήταν 15 ευρώ αλλά κι εδώ επειδή είμαι κάτω των 25 μπήκα εντελώς δωρεάν. Εκεί δίπλα πριν ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στο μουσείο, είχε πάγκους με φυλλάδια με τον χάρτη του μουσείου και πληροφορίες σε δεκάδες γλώσσες. Είχε τα πάντα εκτός από ελληνικά. Έχουν τόσα δικά μας πράγματα μέσα και ούτε ένα φυλλάδιο δεν έβγαλαν στη γλώσσα μας. Τέλος πάντων πήραμε από ένα στα αγγλικά και ξεκινήσαμε. Το μουσείο, όπως είναι γνωστό, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Αυτό που λένε οτι θέλεις μέρες για να το δεις όπως πρέπει, ισχύει. Αν εξαιρέσουμε τους πίνακες, όλο το υπόλοιπο μουσείο είναι γεμάτο ελληνικά, αιγυπτιακά και ρωμαικά. Όλα όμως είχαν μόνο γαλλικές περιγραφές, με αποτέλεσμα να καταλαβαίνουμε μόνο ονόματα και ημερομηνίες. Γύρω από τα τρία κορυφαία εκθέματα του μουσείου ο κόσμος ποδοπατιόταν (οι Κινέζοι βασικά), (Νίκη της Σαμοθράκης, Αφροδίτη της Μήλου, Μόνα Λίζα). Πάντως είχε πολύ πιο ωραίους πίνακες από τη Μόνα Λίζα κατά την δική μου γνώμη. Δεν έχω ξαναδεί πιο εντυπωσιακό και γεμάτο μουσείο. Τεράστια αγάλματα, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά και χιλιάδες άλλα αρχαία. Θα ξαναπήγαινα σίγουρα! Μείναμε περίπου 4,5 ώρες χωρίς να κάτσουμε καθόλου και είδαμε αυτά που μας ενδιέφεραν μόνο.
Ξεκουραστήκαμε οταν βγήκαμε έξω στην πυραμίδα μιας και είχε ηλιόλουστη και ζεστή μέρα. Πήραμε απο μια μπαγκέτα στο χέρι (οι μπαγκέτες κόστιζαν κατά μέσο όρο 3-4,5 ευρώ και οι πιο συνηθισμένες γεύσεις ήταν με κοτόπουλο και τόνο) και πήγαμε ακριβώς απέναντι από το μουσείο στους κήπους Tuileries και κάτσαμε στις καρέκλες γύρω από το σιντριβάνι. Ήταν γεμάτο κόσμο, να τρώει, να διαβάζει βιβλία, να συζητάει.
Μετά συνεχίσαμε όλο ευθεια μέσα απο τους όμορφους κήπους και βγήκαμε στην οδό Ηλύσια Πεδία(Champs-Élysées). Όλο ευθεία πάνω στον δρόμο αυτό είναι η αψίδα του θριάμβου. Ο δρόμος είναι πολύ όμορφος και είναι γεμάτος με ακριβούς οίκους μόδας και μαγαζιά. Το εισιτήριο για την αψιδα του θριάμβου και την επίσης υπέροχη θέα του σε όλη την πόλη, κόστιζε 8 ευρώ και για εμένα 6.
Μέτα το πρόγραμμα είχε απογευματινή ξεκούραση πίσω στη βάση.
Το βραδάκι πήγαμε βόλτα στην Μονμάρτη. Ξεφεύγει τελείως απο το στιλ του υπόλοιπου Παρισιού και γίνεται πιο μποεμ. Ο κεντρικός δρόμος είναι γεμάτος με sex-shop και τα διάσημα γαλλικά καμπαρέ, με πρώτο και καλύτερο το πασίγνωστο moulin-rouge, το οποίο είχε ουρά απ’ έξω. Επίσης ήταν γεμάτο ωραίες μπυραρίες και ήταν το μόνο μέρος που είχε κόσμο μέχρι αργά το βράδυ, και γεμάτο νεολαία. Λίγο πιο πάνω βρίσκεται η εντυπωσιακή εκκλησία βασιλική της ιερής καρδιάς(Sacre-Coeur Basilica). Ανεβήκαμε με τελεφερίκ γιατί έχει πάρα πολλα σκαλοπάτια, επειδή είναι χτισμένη σε λόφο. Το τελεφερίκ πρέπει να έχει τιμή απλού εισητηρίου γιατί εμείς χτυπήσαμε τις κάρτες που χρησιμοποιούσαμε για τα ΜΜΜ για να μπούμε. Μέσα στην εκκλησία απαγορεύονται οι φωτογραφίες γιατί λειτουργεί κανονικά. Πρώτη φορά παρακολούθησα μέρος καθολικής λειτουργίας. Η εκκλησία ήταν πολύ ήσυχη και από τις πιο όμορφες που έχω δει. Έξω από την εκκλησία βλέπαμε και από εκεί ολόκληρη την πόλη. Είχε πολύ νέο κόσμο καθισμένο στα σκαλιά και κάτι τύπους που γυρνούσαν και πουλούσαν κουτάκια μπύρες.
Φωτογραφίες, βόλτες, αγάπες και κάπως έτσι έφυγε και η δεύτερη μέρα.
Τρίτη μέρα (Πέμπτη): Disneyland
Την Πέμπτη το πρόγραμμα είχε Disneyland όλη τη μέρα φυσικά. Πήραμε τη γραμμή 2 στο μετρό και πήγαμε στο σταθμό “nation” , από τον οποίο θα πέρναμε το τρένο RER A για την Disneyland http://parisbytrain.com/wp-content/uploads/2008/05/rer.pdf. Εκεί που περιμέναμε το τρένο πίσω ακριβώς είχε μαγαζί με μπαγκέτες και πήραμε από μία γιατί σκεφτήκαμε οτι στην Disneyland θα είναι πολύ ακριβό το φαί, και τελικά είχαμε δίκιο. Στον ηλεκτρονικό πίνακα που έγραφε σε πόση ώρα έρχεται το τρένο είχε πολλες γραμμές και δεν καταλαβαίναμε. Η σωστή γραμμή είναι αυτή που γράφει chessy, όπως φαίνεται και στο λινκ που έδωσα πιο πάνω. Η καλύτερη λύση είναι να ρωτάς για ό,τι δεν είσαι σίγουρος.
Η διαδρομή κράτησε περίπου 40 λεπτά. Φτάσαμε τελικά στην Disneyland 10.40 και 11 είμασταν μέσα. Δεν συναντήσαμε ουρά στα εισητήρια. Εμείς πληρώσαμε 75 ευρώ το άτομο για το ένα πάρκο, το Disneyland park. Αν τα κλείναμε βέβαια μέσω ίντερνετ θα ήταν 50 ευρώ το άτομο https://www.booktickets.disneylandp...vld=1&ecmp=n&affid=SECUTIX&tduid=32454335543R. Σίγουρα σε μία μέρα δεν προλαβαίνεις να τα δεις και τα δύο, οπότε επιλέξαμε να πληρώσουμε μόνο για το ένα. Η κοπέλα στον γκισέ ήταν πολύ ευγενική και χαμογελαστή και πάνω στα εισητήριά μας, μας σημείωσε την ώρα που κλείνει το πάρκο και μας έδωσε και δύο χάρτες.
Για άλλη μια φορά ευνοηθήκαμε από την απόφαση μας να πάμε καθημερινή και δεν συναντήσαμε τις τεράστιες ουρές που διάβαζα σε άλλες ιστορίες οτι θα έχει. Προλάβαμε και κάναμε όλα τα παιχνίδια, και μάλιστα κάποια πάνω από μία φορά, και είδαμε και την παρέλαση. Να περιγράψω την Disneyland δεν γίνεται, γιατί είναι κάτι που μόνο όποιος έχει πάει θα καταλάβει. Έχει τέσσερα πάρκα, με ξεχωριστά θέματα. Πέρα από τα παιχνίδια όλο το μέρος είναι μαγικό και διαμορφωμένο ειδικά με τη θεματολογία του πάρκου του. Τα τοπία, τα αντικείμενα και τα χρώματα σε μεταφέρουν σε άλλους κόσμους.
1. Οι πειρατές της Καραιβικής. Δεν είναι ακριβώς παιχνίδι. Μπαίνεις σε ένα τρενάκι που σε μεταφέρει μέσα σε νερό και σε βάζει με μαγικό τρόπο στον κόσμο της ομώνυμης ταινίας. Πολύ απλά είναι υπερθέαμα. Για μερικούς πειρατές μάλιστα μαλώναμε αν είναι πραγματικοί άνθρωποι ή όχι!
2. Big thunder mountain. Τρενάκι γρήγορο και απότομο χώρις “κωλοτούμπες”. Φοβερά τοπία και σκηνικά!
3. Space mountain 2. Μέσα σε απόλυτο σκοτάδι μπαίνεις στο διαστημόπλοιο σου και κάνεις μια βόλτα στο διάστημα, το οποίο το βλέπεις απο την κάλη και κυρίως...από την ανάποδη! Μπήκαμε 3 φορές!
4. Indiana jones. Τρενάκι. Γρήγορα, πλάγια, ανάποδα, τα πάντα με φοβερά σκηνικά και αυτό!
5. Phantom mainor. Το σπίτι του τρόμου. Σαν τις ταινίες με τις στοιχειωμένες επαύλεις!
Στις 5 ήταν η παρέλαση των ηρώων της Disney και στις 8 η τελετή κλεισίματος του πάρκου. Φοβερό υπερθέαμα μισής ώρας, πάνω στο παλάτι της ωραίας κοιμωμένης!
Τέταρτη μέρα(Παρασκευή): Παναγία των Παρισίων-Κήποι του Λουξεμβούργου
Την Τελευταία μας μέρα σηκωθήκαμε στις 9. Πήγαμε κατευθείαν στο μικρό νησάκι του Σικουάνα που φιλοξενεί την Παναγιά των Παρισίων. Η ουρά για να μπούμε στον ναό ήταν πραγματικά τεράστια. Αλλά τελικά και αυτή η ουρά προχωρούσε γρήγορα και σε ένα τέταρτο είμασταν μέσα (δεν υπάρχει εισιτήριο). Πολύ επιβλητική και μεγάλη εκκλησία, γοτθικού ρυθμού. Στη συνέχεια περιμέναμε στην ουρά για να ανέβουμε στο καμπαναριό. Ήταν και αυτή μεγάλη. Τελικά πηγαίναμε τόσο αργά που είμασταν στην ουρά δυόμιση ώρες και είμασταν σχεδόν στα μισά. Επειδή δεν είχαμε σκοπό να περιμένουμε άλλες δυόμιση ώρες για να μπούμε, φύγαμε. Μια ουρά αφήσαμε για την Παρασκευή και δεν μπορέσαμε να μπούμε, δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι γίνεται τα Σαββατοκύριακα!
Φύγαμε από το όμορφο νησάκι και ακολουθώντας ευθεία τον κεντρικό δρόμο Boulevard Saint-Michel πηγαίναμε προς τους κήπους του Λουξεμβούργου. Στην αρχή του δρόμου συναντήσαμε το γνωστό άγαλμα του αρχάγγελου Μιχαήλ που σκοτώνει με το σπαθί του έναν διάβολο. Φτάσαμε στους κήπους του Λουξεμβούργου και ήταν οι πιο μεγάλοι και όμορφοι κήποι του Παρισιού. Καταπράσινοι και γεμάτοι λουλούδια. Κάτσαμε σε κάτι καρέκλες στο ύψωμα και βλέπαμε το μεγάλο παλάτι στην άκρη και τα σιντριβάνια στην μέση.
Ακριβώς έξω από τους κήπους, εντελώς τυχαία όταν φεύγαμε, είδα στην ευθεία πάνω του δρόμου το Πάνθεον. Ανεβήκαμε να το δούμε αλλά δεν μπήκαμε μέσα. Ακριβώς πίσω από το Πάνθεον, εχει μια όμορφη μικρή εκκλησία. Η εκκλησία αυτή έχει κάτι όμορφα σκαλάκια και ένα γραφικό πλακόστρωτο στενό δίπλα της. Για όσους έχουν δει την ταινία «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Άλεν, είναι το μέρος που ο πρωταγωνιστής περιμένει το αμάξι για να πάει στην παλιά εποχή. Περιπλανηθήκαμε και μέσα στα υπόλοιπα γραφικά στενά της περιοχής και χαθήκαμε για λίγο στα σοκάκια του Παρισιού!
Αργότερα πήγαμε με το μετρό στο μουσείο Orsey. Αργήσαμε λίγο να μπούμε αλλά σε λογικά πλαίσια. Η τιμή ήταν 11 ευρώ και για εμένα και πάλι τζάμπα. Είναι ωραίο μουσείο αν είσαι λάτρης της τέχνης της ζωγραφικής. Ξεχώριζαν έργα του Βίνσεντ βαν Γκογκ και του Μονέ.
Στη συνέχεια πήγαμε πάλι στο ξενοδοχείο να ετοιμαστούμε για το τελευταίο μας βράδυ.
Βγήκαμε για βράδυ φυσικά στην Μονμάρτη. Κάναμε μια βόλτα να δούμε όλα τα υποψήφια μαγαζιά που θα περνούσαμε το βράδυ μας και τελικά καθήσαμε στο L’epoque pub karaoke! Το μαγαζί γενικά είχε πολύ καλές τιμές σε όλα. Πήραμε μπύρες και πολύ ωραίες φτερούγες κοτόπουλο. Είχε κόσμο και τραγουδούσαν καραόκε παλιά κλασικά αγγλικά κομμάτια, τα ξέραμε όλα, και περάσαμε τέλεια!
Αυτή ήταν η τελευταία μας μέρα στο όμορφο Παρίσι! Σίγουρα έμειναν πολλά που δεν τα είδα αλλά σίγουρα θα ξαναπάω κάποτε!!
Πέμπτη μέρα (Σάββατο): Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη.
