evaluna
Member
- Μηνύματα
- 30
- Likes
- 12
Λοιπον ειχα μπει στο σιτε σας αλλη μια φορα πριν παω το πρωτο μου ταξιδι στο εξωτερικο και διαβαζα τις ιστοριες διαφορων ανθρωπων που ειχαν παει σε μερη που ηθελα να παω και εγω και μαλιστα στο μερος που πηγα. Τη Λισαβωνα!!! Ημουν τρελα χαρουμενη που θα ηταν εκει το πρωτο μου ταξιδι γιατι ειναι μια χωρα γειτονικη με την Ισπανια την οποια εχω ως ονειρο ζωης για να μεινω για παντα !!!!!!!Ετσι ετοιμαζομασταν μαζι με τη Α για το ταξιδι μας. Εννοειται οτι μετραγαμε τις μερες αντιστοφα μεχρι να φτασει η 8η Μαρτιου και να παρουμε το αεροπλανο !!! Βεβαια η πτηση μας με τη swiss εξαιρετικη αλλα σε χαλια ωρα (και το φαγητο της εξαιρετικο) . Ετσι αναγκαστηκαμε να παρουμε ταξι το οποιο ομως μας κοστισε 50 ολοκληρα ευρω !!!!
Αλλα η χαρα μας τοση μεγαλη που αυτη η σημαντικη μειωση του μικρου μας και (δε της Α. ακομα μικροτερου) μας φανηκε ασημαντη. Μετα τους τυπικους ελεγχους κτλπ , επιτελους μπηκαμε στο αεροπλανο με πρωτο προορισμο τη Ζυριχη. Ειχα πολλα χρονια να μπω σε αεροπλανο .Και ηταν για πτηση εσωτερικου (ψηλοπραγματα δηλαδη) οποτε δεν θυμομουν ποσο ομορφα ειναι πανω απο τα συννεφα !!!! Ενιωθα σαν το Πητερ Παν !!! Μετα απο δυο ωρες φτασαμε στη Ζυριχη οπου και ειδαμε το ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ αεροδρομιο της και το ποσο υπερβολικα καθαρο και προσεγμενο ηταν σε σχεση με το Ελ Βενιζελος. Εννοειται οτι χαθηκαμε . Γιατι αποπειραθηκαμε να παμε μια βολτα στη πολη. Ματαιος κοπος γιατι αφου πρωτα περιπλανιθηκαμε για καμια ωρα στο αεροδρομιο και αφου ανακαλυψαμε οτι στην Ελβετια δεν εχουν ευρω (τραγικη διαπιστωση γιατι η Ελβετια ειναι πανακριβη) αποφασισαμε με μεγαλυτερη πηγμη να βρουμε το τρενο .
Και ΝΑΙΙΙΙ το βρηκαμε και καταλαβαμε οτι πρεπει να αλλαξουμε το νομισμα μας για να βγαλουμε εισητηριο (σαν γνησιες ελληνιδες και δε εγω Αθηναια σκεφτηκαμε και το τζαμπα τρενο) αλλα αλλο Αθηνα αλλο Ζυριχη. Βεβαια το ελληνικο μεγαλειο δεν σε αφηνει ετσι ευκολα οποτε χαρουμενες -χαρουμενες παμε στο γκισε οπου φαγαμε μεγαλη ηττα καθως μας ειπε ο υπαλληλος να περιμενουμε στην ουρα που ειχαμε (επι τουτου) παραβλεψει η οποια ηταν τουλαχιστον αλλα 20 ατομα !!! Και επειδη δεν ειχαμε πολλες ωρες ανταποκριση αποφασισαμε να μην το ρισκαρουμε . Τελοσπαντων επιβιβαστηκαμε και παλι και φτασαμε μετα απο 3 ωρες πτησης στη Λισαβωνα. Με το που πατησαμε στο πορτογαλικο εδαφος αρχησαμε να τσιριζουμε σαν παλαβες. Εφτασε η στιγμη να παρουμε τις βαλιτσαρες μας και παρατηρησαμε οτι μπροστα στο αεροδρομιο της Ζυριχης το αεροδρομιο της Λισαβωνας ειναι ενας μεγαλος σταβλος. Βγηκαμε απο το αεροδρομιο και πηγαμε να παρουμε το μετρο ρωτωντας φυσικα για το πως θα κατεβουμε στο κεντρο της πολης. Πολυ εξυπηρετικοι οι φυλακες μας βοηθησαν.
Κατεβηκαμε στο Sao Sebastian και πηγαμε χαρουμενες και ανετες να βρουμε hostel (και ναι νομιζοντας οτι ειμασταν στα χωρια των παππουδων μας) πιστευοντας οτι δεν θα υπηρχε κανενα απολυτως προβλημα να βρουμε αμεσως καπου να μεινουμε. Εντομεταξυ ηταν Παρασκευη και οι Πορτογαλλοι εχουν σαν εθιμο να πηγαινουν στη Λισαβωνα και απο αλλα μερη οποτε υπηρχε και μια αλφα πληρωτητα στα καταληματα. Περιπλανηθηκαμε με τις βαλιτσες στο χερι επι 2-3 ωρες συν να προσθεσουμε το οικονομκο προβλημα της Α. η οποια ειχε φροντησει να χαλασει καποια απο τα ελαχιστα χρηματα της σε αηδιες στην Αθηνα. Σε καποια στιγμη κουρασμενη πεινασμενη και αυπνη ειχα τα νευρα μεχρι το θεο και προφανως επρεπε να βρουμε μια λυση. Και η μονη λυση ηταν το greek kamaki που πιστεψτε με πιανει ΠΑΝΤΑ !!! Βρηκαμε ετσι δυο παλικαρια τα οποια μας πηγαν σε ενα ξενοδοχειο ο θεος να το κανει το οποιο ομως ηταν στο πιο κεντρικο σημειο της Λισαβωνας. Αφου επιτελους ειδα κρεβατι και τα ματια μου εκαναν αστρακια ηθελα σαν τρελη να ξεκουραστω λιγο η ακομα καλυτερα να κοιμηθω λιγο και να ξεκινησουμε απο αυριο τις εξορμσεις μας στη πολη. Βεβαια η Α ακουραστη ηθελε απο σημερα να παμε . Τελος παντων κουρασμενη οπως ημουν εκανα ενα μπανιο και βγηκαμε με σκοπο να παμε στο Bairo Alto περιμενοντας το τραμ 28 το πιο γνωστο τραμ της πολης.
Περιμεναμε βεβαια σε ΛΑΘΟΣ σταση και διπλα μας καθοταν ενας πολυ ωραιος νεαρος ο οποιος βλεποντας μας να περιμενουμε μας ειπε οτι ειμαστε σε λαθος σταση και οτι αυτος καθοταν εκει γιατι περιμενε ενα φιλο του . Σε λιγο ηρθε ο φιλος του ο οποιος μας ειδε ολους μαζι και μας προτεινε να παμε μαζι τους για φαγητο. Η Α φυσικα ηθελε να παμε με δυο αγνωστους Πορτογαλους για φαγητο χωρις να ξερει ουτε το που ουτε φυσικα το πως . Εγω απο την αλλη ημουν επιφυλακτικη. Τελοσπαντων μας ειπαν οτι το μαγαζι ηταν λιγο πιο κατω και θα πηγαιναμε με τα ποδια .(εννοειται πως δεν επροκειτο να μπουμε σε αυτοκινητο αγνωστων!!!!!) Τους ακουλουθησαμε και οντως πιο κατω μας περιμεναν και αλλα παιδια φιλοι των παιδιων και πηγαμε σε ενα ομορφο μικρο ινδικο εστιατοριο. Εκει μας εκανε το παιδι το τραπεζι γιατι αυριο θα εφευγε μονιμα για δουλεια στη Μανδριτη. Φαγαμε , ηπιαμε , γελασαμε, μιλισηαμε για διαφορα θεματα και προς εκπληξη και των δυο μας μας κερασαν!!! Μετα μας ειπαν θα πηγαιναν σε ενα μπαρ το οποιο ηταν σε ενα δρομο που παλαιοτερα ηταν πορνεια. Φτασαμε στο μαγαζι αφου ειχαμε πιει αρκετες μπυρες και χορεψαμε και τραγουδισαμε .
Εχουν πολυ πιο αγνη και κεφατη διασκεδαση απο μας. Ε κατα τις 4 το πρωι φυγαμε και απο εκει και προθυμοποιηθηκαν να μας πανε στο ξενοδοχειο. Ομως ΔΕΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΑΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ. Και ετσι στις 4 το πρωι μεθυσμενες μαζι με εναν αγνωστο η δυο (δεν θυμαμαι) ψαχναμε ενα ξενοδοχειο χωρις ονομα. Καποια στιγμη φτασαμε στο ξενοδοχειο μπηκαμε και πεσαμε κατευθειαν για υπνο. Η επομενη μερα δεν ειχε σε τιποτα να ζηλεψει απο τη πρωτη .Ετσι ξεκινησαμε να παμε στο μοναστηρι του Jeromino πολυ γνωστο αξιοθεατο στη Λισαβωνα .Πηραμε το τραμ για τη Belem ενα προαστιο κοντα στο Ταγο. Μπηκαμε στο Μοναστηρι το εισητηριο σχετικα λογικο 7 ευρω και κατσαμε για να το δουμε ολο. Μας πηρε περιπου 2 ωρες. Ειναι αρκετα μεγαλο και εχει πραγματα να δεις. Επεισης φαγαμε και τα παραδοσιακα γλυκισματα απο το παλαιοτερο μαγαζι της Λισαβωνας τα οποια εκτος απο πεντανοστημα ειναι και πολυ φτηνα μολις 1 ευρω το 1 !!! Ειναι σαν μπουγατσακια.
Στη συνεχεια πηγαμε στο μουσειο μοντερνας τεχνης το οποιο για τους φοιτητες της ΕΕ ειναι δωρεαν και απλα δειξαμε τα πασο μας. Στο μουσειο ειχε πολλα εκθεματα απο καλλιτεχνες απο ολη την ευρωπη αλλα και απο Λατινικη Αμερικη και ειχε αφιερωμα στην ελευθερια. Ηταν πολυ ενδιαφερον και μας αρεσε παρα πολυ. Μετα διχως και πολλες επιλογες καθως η Α ειναι χορτοφαγος ειπαμε να παμε κλασικα στα Μac Donalds ωστε να φαμε τιποτα. Μετα ξαναπηραμε το τραμ και πηγαμε στη Figuera οπου και μεναμε. Εκει βρηκαμε μια παρεα παιδιων η οποια ειχε κιθαρα και ειπαμε να κατσουμε μαζι τους. Αυτοι μας προτειναν να παμε μαζι τους σε μια ροκ συναυλια. Η Α πηγε. Εγω ημουν λιγο κουρασμενη και ηθελα να μιλησω και στο φιλο μου που μου ειχε λειψει στο skype. Μετα απο μιση ωρα γυρισαν και μας προτειναν να παμε για κινεζικο σε καποια παρανομα μαγαζακια σε καποιο ολιγον παρακμιακο δρομο της Λισαβωνας. Πηγαμε και ενω πιστευα οτι θα ηταν πολυ βρωμικα καθως βρισκονταν σε χτηρια ετοιμα να πεσουν. Ομως ηταν πολυ καθαρα μεσα και υπηρχαν πολλοι πελατες και τα φαγητα ηταν πεντανοστημα και πολυ φτηνα. Ετσι φαγαμε, ηπιαμε και συζητησαμε και με αυτους για διαφορα θεματα της πολης και φυσικα για την οικονομια μας που εχει τα ιδια προβληματα με τη δικια τους. Κατα τις 3 πηγαμε παλι στο ξενοδοχειο ωστοσο στο δρομο η Α κανονιζε να παει μαζι με τη Σαρα και το Πεδρου στο Βairo Alto.Εγω παλι η ξενερωτη της παρεας που ειχε κουραστει απιστευτα απο τη ταλαιπωρια της ημερας ηθελε παραλογα κατα την Α να κοιμηθει. Ετσι πηγα για υπνο και μετα κατα της 5 η Α γυρισε και επεσε για υπνο.
Την επομενη μερα αποφασισαμε να παμε στο Bairo Alto το πρωι και γενικα στη παλια πολη. Ετσι πηραμε το τραμ 28 απο τη σωστη σταση αυτη τη φορα και ξεκινησαμε. Ομως για κακη μας τυχη κατεβηκαμε σε λαθος σταση βασικα για να ειμαστε ακριβεστεροι στο τερμα της διαδρομης η οποια ηταν απεναντι απο ενα νεκροταφειο. Και φυσικα σαν αλλες μικρες εξερευνητριες ειπαμε να μπουμε μεσα .Τι εχουμε να χασουμε?? Μπηκαμε μεσα καθως ηταν το μονο αξιοθεατο που ειχαμε προχειρο . Ειδαμε τους πρωτους ταφους ειδαμε τους δευτερους αλλα η αληθεια ειναι οτι ηταν ενα μεγαλοοοοο νεκροταφειο και σε καποια στιγμη οπως ηταν αναμενομενο χαθηκαμε. Πηραμε και κανα δυο τρομαρες γιατι φυσουσε κιολας και λιγο τα φυλλα λιγο η νεκρικη σιγη λιγο η κουρτινουλες των οικογενειακων ταφων τα χρειαστηκαμε. Τελοσπαντων μετα απο καποια ωρα και καποιες φωτογραφιες βγηκαμε και περπατησαμε προς την Αlcantara μια πολη κοντα στο λιμανι του ποταμου. Στο δρομο μας ειδαμε πολυ ομορφα σπιτια και μια αλλη πιο μοντερνα αλλα και πιο λαϊκη πλευρα της Λισαβωνας με πολυχρωμες μονοκατοικιες. Περπατωντας βρεθηκαμε ξαφνικα σε ενα ανοιγμα που ηταν μια μεγαλη παραγκουπολη. Η Α ηθελε να μπουμε μεσα γιατι τη συναρπαζει το περιθωριο (βεβαα δεν ηταν αναγκη με χρηματα φωτογραφικες και κινητα να το δουμε ) αλλα μπηκαμε μεχρι καποιο σημειο. Οι ανθρωποι απο την εργατικη πολυκατοικια μας κοιταζαν πισω απο της κουρτινες τους και οποτε κοιταζαμε κρυβονταν . Υπηρχε επεισης και ενα βανακι της αμνιστιας για τα παιδια του τριτου κοσμου.
Μετα απο διαμαρτυριες μου φυγαμε και προχωρησαμε για να βγουμε στην Alcantara . Φτασαμε και θελησαμε να περασουμε απο μια υπογεια διαβαση ωστε να βρουμε το Funchal οπου απο εκει ηταν το λιμανι του ποταμου καθως θελαμε να δουμε μια αλλη οψη του Ταγου. Περασαμε διαφορους δρομους και βγηκαμε απο την αλλη μερια της γεφυρας του Ταγου που ενωνει τη πολη και εκει ειναι διαφορες καφετεριες και εστιατορια τα οποια ομως ειναι πολυ ομορφα και το ποταμι πολυ αξιοποιιμενο αλλα πανακριβα!!! Ετσι αποφασισαμε να παμε καπου πιο οικονομικα καθως η Α δεν ειχε χρηματα. Φτασαμε στη Figueria οπου ειχε και εκει Mac Donalds (περιττο να πω οτι δοκιμασα ολα τα mac menu της ημερας) . Στη συνεχεια πηγαμε στο ξενοδοχειο να ξεκουραστουμε για τη βραδυνη μας εξοδο. Ομως μας τα χαλασε ο καιρος γιατι εβρεχε και ετσι κατσαμε μεσα. Την επομενη μερα πηγαμε στο Parco De Naosas και για πρωτη φορα μετα τη πρωτη μερα πηραμε μετρο. Κατεβηκαμε στη ομονυμη σταση και κατευθυνθηκαμε προς το ενυδριο το οποιο ειναι το μεγαλυτερο ολης της Ευρωπης.
Για κακη μας τυχη ομως ειχε συναυλια ο Justin Bieber !!!!!! και να ειναι ολο το παρκο γεματο κοριτσακια μεγαλες φαν τα οποια να φωναζουν να τσιριζουν και να εχουν αφησες φωτογραφιες ποστερ μπορει και ταττου με τον περιβοητο αηδο. Προσπερασαμε οσες μπορουσαμε αν και μπορω να πω ηταν αμετριτες και φτασαμε στο γκισε για το ενυδριο στο οποιο ηταν και ενα δημοτικο μαζι μας. Το εισητηριο λιγο τσιμπημενο αλλα πραγματικα το αξιζε και με το παραπανω 16 ευρω. Αλλα αμα εδινες 5 ευρω παραπανω εβλεπες και την εποχιακη εκθεση με τις καρετα καρετα. Και ετσι τα δωσαμε πραγματικα η εμπειρα απο το ενυδριο υπεροχη. Ειχε ζωα απο ολες τις θαλασσες αλλα και πουλια και καρχαριες . Ηταν πραγματικα ενα φανταστικο αξιοθεατο και θα πρεπει να ειναι στα must see οποιου παει Λισαβωνα.
Μετα πηραμε το τελεφερικ το οποιο σου κανει μια ξεναγηση πανω απο το ταγο και βλεπεις τη πολη απο ψηλα το οποιο κοστισε 5 ευρω. Οταν φυγαμε και απο εκει πηγαμε στο ξενοδοχειο οπου περιμεναμε ενα παιδι τον Martin ολιγον καψουρης με την Α οπου περιμεναν κανα μισαωρακι να ετοιμαστει η κοκετα δηλαδη εγω να μας παει σε ενα μαγαζακι σχεδον κρυμμενο με φλαμεγκο και fantos τη παραδοσιακη πορτογαλικη μουσικη. Η τραγουδιστιρια ηταν Ισπανιδα και μαλιστα ειχε ερθει και στη Ελλαδα πολλες φορες και μαλιστα ειχε μεινει σε καταληψη της Κρητης. Γνωρισαμε ολο το μαγαζι ηπιαμε παλι μπυρες και κρασια και φυσικα καποια στιγμη αναψε το κεφι παιξαμε και ενα παραδοσιακο πορτογαλικο παιχνιδι και στη συνεχεια γνωρισαμε δυο πολυ ομορφους Δανους οι οποιοι ειχαν γενεθλια και μας προσκαλεσαν για μια μπαροτσαρκα αλλα η Α για να μην στενοχωρησει τον ερωτοχτυπημενο Martin αρνηθηκε και μαζι της και εγω και ετσι χασαμε την ευκαιρια να σας πω τι θα γινοταν αμα πηγαιναμε.
Μετα απο κανα 2ωρο και κουρασμενες απο τα ερωτικα ποιηματα του Martin πηγαμε στο ξενοδοχειο. Την προτελευταια μας μερα ο Martin μας περιμενε απο νωρις στο ξενοδοχειο για να παμε στην Αlfama. Ξεκινησαμε και μετα απο 20 λεπτα ανηφορικου πλακωστροτου δρομου φτασαμε σε ενα ανοιχτο παζαρι απο διαφορα πραγματα που καποιος δεν ηθελε σπιτι του η ειχε κλεψει και τα πουλουσε. Υπηρχαν παλια κομικς και η A αγορασε καποια με 50 λεπτα και εγω διαφορα σκουλαρικια και δαχτυλιδια. Μετα απο καποια ωρα η αληθεια ειναι οτι βαρεθηκαμε τον Martin και αποφασισαμε να παμε πουθενα αλλου οι δυο μας και για την ακριβεια για παραδοσιακο πορτογαλικο φαγητο. Το παραδοξο της υποθεσης ειναι οτι στη πορτογαλια τα εστιατορια ειναι κλειστα απο τισ 3 μεχρι και τισ 6 και ετσι απογοητευτηκαμε.
Φτασαμε στα Restaouradores οπου μονο εκει ηταν ανοιχτα καθως και το πιο τουριστικο κοματι της πολης ομως η Α θεωρησε οτι ηταν πολυ ακριβα ενω αντικειμενικα τα πιατα κειμενονταν απο 6-7 ευρω και φυσικα μιλαμε για θαλασσινα. Ε οπως παντα πηγαμε στο φαστφουνταδικο και πηραμε μια απο τα συνιθησμενα . Ομως η Α ειχε ξεμεινει απο χρηματα και δεν μπορουσε να κρατησει αλλο το δωματιο μας ετσι στραφηκε με μεγαλη ευκολια στο couch surfing. Ηταν το τελευταιο μας βραδυ. Ηρθε ο Martin ηταν και η υπολοιποι παρεα και τους χαιρετισαμε (βεβαια ο Μartin ειχε προθυμοποιηθει να μας φιλοξενησει αν και εμενε στη Benfica ) οποτε τον ευχαριστησαμε και πηγαμε να βρουμε στο Telheiras τον Nuno τον couch surfer που εμενε σε ενα πολυ ωραιο σπιτι εκει και μας περιμενε μαζι με τους φιλους του και θα φιλοξενουσε και δυο αλλες κοπελες μια γερμανιδα και μια αμερικανιδα.
Καπως τα εφερε η κουβεντα και αρχισε το παρτυ περιτο να πω πως ο αλκοολισμος μας ηταν δεδομενο καθως αρχισαμε τα κρασια (προτοστατησε η γερμαωιδα Μareen) και συνεχισαμε και εμεις. Μετα πηγαμε στο γκαραζ οπου τα πραγματα ξεφυγαν και στη συνεχεια εξω στο κηπο οπου η μικρη μας αμερικανιδα Αriel ξερασε τα παντα ολα και η γερμανιδα μας σιγονταρε. Μετα πηγαμε για υπνο βασικα ξεραθηκα κεφαλι κεφαλι με τη γερμανιδα και η Α εκανε κατι με το οικοδεσποτη μας. Περιττο να πω πως το πρωι ξυπνησαμε μετα απο ολο αυτο μια ωρα πριν φυγει το αεροπλανο και θα το χαναμε αν δεν μας πηγαινε ο Nuno στο αεροδρομιο . Μετα απο λιγο επιβιβαστηκαμε και μετα απο 5 ωρες φτασαμε Αθηνα. Αυτο ηταν το πρωτο μου ταξιδι στο εξωτερικο. Εγω σκεφτηκα οτι θα μπορουσε να ηταν ταινια του Woody Allen!!! Αλλα να μου πεις ολα απο τη ζωη ειναι βγαλμενα !!!
Αλλα η χαρα μας τοση μεγαλη που αυτη η σημαντικη μειωση του μικρου μας και (δε της Α. ακομα μικροτερου) μας φανηκε ασημαντη. Μετα τους τυπικους ελεγχους κτλπ , επιτελους μπηκαμε στο αεροπλανο με πρωτο προορισμο τη Ζυριχη. Ειχα πολλα χρονια να μπω σε αεροπλανο .Και ηταν για πτηση εσωτερικου (ψηλοπραγματα δηλαδη) οποτε δεν θυμομουν ποσο ομορφα ειναι πανω απο τα συννεφα !!!! Ενιωθα σαν το Πητερ Παν !!! Μετα απο δυο ωρες φτασαμε στη Ζυριχη οπου και ειδαμε το ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ αεροδρομιο της και το ποσο υπερβολικα καθαρο και προσεγμενο ηταν σε σχεση με το Ελ Βενιζελος. Εννοειται οτι χαθηκαμε . Γιατι αποπειραθηκαμε να παμε μια βολτα στη πολη. Ματαιος κοπος γιατι αφου πρωτα περιπλανιθηκαμε για καμια ωρα στο αεροδρομιο και αφου ανακαλυψαμε οτι στην Ελβετια δεν εχουν ευρω (τραγικη διαπιστωση γιατι η Ελβετια ειναι πανακριβη) αποφασισαμε με μεγαλυτερη πηγμη να βρουμε το τρενο .
Και ΝΑΙΙΙΙ το βρηκαμε και καταλαβαμε οτι πρεπει να αλλαξουμε το νομισμα μας για να βγαλουμε εισητηριο (σαν γνησιες ελληνιδες και δε εγω Αθηναια σκεφτηκαμε και το τζαμπα τρενο) αλλα αλλο Αθηνα αλλο Ζυριχη. Βεβαια το ελληνικο μεγαλειο δεν σε αφηνει ετσι ευκολα οποτε χαρουμενες -χαρουμενες παμε στο γκισε οπου φαγαμε μεγαλη ηττα καθως μας ειπε ο υπαλληλος να περιμενουμε στην ουρα που ειχαμε (επι τουτου) παραβλεψει η οποια ηταν τουλαχιστον αλλα 20 ατομα !!! Και επειδη δεν ειχαμε πολλες ωρες ανταποκριση αποφασισαμε να μην το ρισκαρουμε . Τελοσπαντων επιβιβαστηκαμε και παλι και φτασαμε μετα απο 3 ωρες πτησης στη Λισαβωνα. Με το που πατησαμε στο πορτογαλικο εδαφος αρχησαμε να τσιριζουμε σαν παλαβες. Εφτασε η στιγμη να παρουμε τις βαλιτσαρες μας και παρατηρησαμε οτι μπροστα στο αεροδρομιο της Ζυριχης το αεροδρομιο της Λισαβωνας ειναι ενας μεγαλος σταβλος. Βγηκαμε απο το αεροδρομιο και πηγαμε να παρουμε το μετρο ρωτωντας φυσικα για το πως θα κατεβουμε στο κεντρο της πολης. Πολυ εξυπηρετικοι οι φυλακες μας βοηθησαν.
Κατεβηκαμε στο Sao Sebastian και πηγαμε χαρουμενες και ανετες να βρουμε hostel (και ναι νομιζοντας οτι ειμασταν στα χωρια των παππουδων μας) πιστευοντας οτι δεν θα υπηρχε κανενα απολυτως προβλημα να βρουμε αμεσως καπου να μεινουμε. Εντομεταξυ ηταν Παρασκευη και οι Πορτογαλλοι εχουν σαν εθιμο να πηγαινουν στη Λισαβωνα και απο αλλα μερη οποτε υπηρχε και μια αλφα πληρωτητα στα καταληματα. Περιπλανηθηκαμε με τις βαλιτσες στο χερι επι 2-3 ωρες συν να προσθεσουμε το οικονομκο προβλημα της Α. η οποια ειχε φροντησει να χαλασει καποια απο τα ελαχιστα χρηματα της σε αηδιες στην Αθηνα. Σε καποια στιγμη κουρασμενη πεινασμενη και αυπνη ειχα τα νευρα μεχρι το θεο και προφανως επρεπε να βρουμε μια λυση. Και η μονη λυση ηταν το greek kamaki που πιστεψτε με πιανει ΠΑΝΤΑ !!! Βρηκαμε ετσι δυο παλικαρια τα οποια μας πηγαν σε ενα ξενοδοχειο ο θεος να το κανει το οποιο ομως ηταν στο πιο κεντρικο σημειο της Λισαβωνας. Αφου επιτελους ειδα κρεβατι και τα ματια μου εκαναν αστρακια ηθελα σαν τρελη να ξεκουραστω λιγο η ακομα καλυτερα να κοιμηθω λιγο και να ξεκινησουμε απο αυριο τις εξορμσεις μας στη πολη. Βεβαια η Α ακουραστη ηθελε απο σημερα να παμε . Τελος παντων κουρασμενη οπως ημουν εκανα ενα μπανιο και βγηκαμε με σκοπο να παμε στο Bairo Alto περιμενοντας το τραμ 28 το πιο γνωστο τραμ της πολης.
Περιμεναμε βεβαια σε ΛΑΘΟΣ σταση και διπλα μας καθοταν ενας πολυ ωραιος νεαρος ο οποιος βλεποντας μας να περιμενουμε μας ειπε οτι ειμαστε σε λαθος σταση και οτι αυτος καθοταν εκει γιατι περιμενε ενα φιλο του . Σε λιγο ηρθε ο φιλος του ο οποιος μας ειδε ολους μαζι και μας προτεινε να παμε μαζι τους για φαγητο. Η Α φυσικα ηθελε να παμε με δυο αγνωστους Πορτογαλους για φαγητο χωρις να ξερει ουτε το που ουτε φυσικα το πως . Εγω απο την αλλη ημουν επιφυλακτικη. Τελοσπαντων μας ειπαν οτι το μαγαζι ηταν λιγο πιο κατω και θα πηγαιναμε με τα ποδια .(εννοειται πως δεν επροκειτο να μπουμε σε αυτοκινητο αγνωστων!!!!!) Τους ακουλουθησαμε και οντως πιο κατω μας περιμεναν και αλλα παιδια φιλοι των παιδιων και πηγαμε σε ενα ομορφο μικρο ινδικο εστιατοριο. Εκει μας εκανε το παιδι το τραπεζι γιατι αυριο θα εφευγε μονιμα για δουλεια στη Μανδριτη. Φαγαμε , ηπιαμε , γελασαμε, μιλισηαμε για διαφορα θεματα και προς εκπληξη και των δυο μας μας κερασαν!!! Μετα μας ειπαν θα πηγαιναν σε ενα μπαρ το οποιο ηταν σε ενα δρομο που παλαιοτερα ηταν πορνεια. Φτασαμε στο μαγαζι αφου ειχαμε πιει αρκετες μπυρες και χορεψαμε και τραγουδισαμε .
Εχουν πολυ πιο αγνη και κεφατη διασκεδαση απο μας. Ε κατα τις 4 το πρωι φυγαμε και απο εκει και προθυμοποιηθηκαν να μας πανε στο ξενοδοχειο. Ομως ΔΕΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΑΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ. Και ετσι στις 4 το πρωι μεθυσμενες μαζι με εναν αγνωστο η δυο (δεν θυμαμαι) ψαχναμε ενα ξενοδοχειο χωρις ονομα. Καποια στιγμη φτασαμε στο ξενοδοχειο μπηκαμε και πεσαμε κατευθειαν για υπνο. Η επομενη μερα δεν ειχε σε τιποτα να ζηλεψει απο τη πρωτη .Ετσι ξεκινησαμε να παμε στο μοναστηρι του Jeromino πολυ γνωστο αξιοθεατο στη Λισαβωνα .Πηραμε το τραμ για τη Belem ενα προαστιο κοντα στο Ταγο. Μπηκαμε στο Μοναστηρι το εισητηριο σχετικα λογικο 7 ευρω και κατσαμε για να το δουμε ολο. Μας πηρε περιπου 2 ωρες. Ειναι αρκετα μεγαλο και εχει πραγματα να δεις. Επεισης φαγαμε και τα παραδοσιακα γλυκισματα απο το παλαιοτερο μαγαζι της Λισαβωνας τα οποια εκτος απο πεντανοστημα ειναι και πολυ φτηνα μολις 1 ευρω το 1 !!! Ειναι σαν μπουγατσακια.
Στη συνεχεια πηγαμε στο μουσειο μοντερνας τεχνης το οποιο για τους φοιτητες της ΕΕ ειναι δωρεαν και απλα δειξαμε τα πασο μας. Στο μουσειο ειχε πολλα εκθεματα απο καλλιτεχνες απο ολη την ευρωπη αλλα και απο Λατινικη Αμερικη και ειχε αφιερωμα στην ελευθερια. Ηταν πολυ ενδιαφερον και μας αρεσε παρα πολυ. Μετα διχως και πολλες επιλογες καθως η Α ειναι χορτοφαγος ειπαμε να παμε κλασικα στα Μac Donalds ωστε να φαμε τιποτα. Μετα ξαναπηραμε το τραμ και πηγαμε στη Figuera οπου και μεναμε. Εκει βρηκαμε μια παρεα παιδιων η οποια ειχε κιθαρα και ειπαμε να κατσουμε μαζι τους. Αυτοι μας προτειναν να παμε μαζι τους σε μια ροκ συναυλια. Η Α πηγε. Εγω ημουν λιγο κουρασμενη και ηθελα να μιλησω και στο φιλο μου που μου ειχε λειψει στο skype. Μετα απο μιση ωρα γυρισαν και μας προτειναν να παμε για κινεζικο σε καποια παρανομα μαγαζακια σε καποιο ολιγον παρακμιακο δρομο της Λισαβωνας. Πηγαμε και ενω πιστευα οτι θα ηταν πολυ βρωμικα καθως βρισκονταν σε χτηρια ετοιμα να πεσουν. Ομως ηταν πολυ καθαρα μεσα και υπηρχαν πολλοι πελατες και τα φαγητα ηταν πεντανοστημα και πολυ φτηνα. Ετσι φαγαμε, ηπιαμε και συζητησαμε και με αυτους για διαφορα θεματα της πολης και φυσικα για την οικονομια μας που εχει τα ιδια προβληματα με τη δικια τους. Κατα τις 3 πηγαμε παλι στο ξενοδοχειο ωστοσο στο δρομο η Α κανονιζε να παει μαζι με τη Σαρα και το Πεδρου στο Βairo Alto.Εγω παλι η ξενερωτη της παρεας που ειχε κουραστει απιστευτα απο τη ταλαιπωρια της ημερας ηθελε παραλογα κατα την Α να κοιμηθει. Ετσι πηγα για υπνο και μετα κατα της 5 η Α γυρισε και επεσε για υπνο.
Την επομενη μερα αποφασισαμε να παμε στο Bairo Alto το πρωι και γενικα στη παλια πολη. Ετσι πηραμε το τραμ 28 απο τη σωστη σταση αυτη τη φορα και ξεκινησαμε. Ομως για κακη μας τυχη κατεβηκαμε σε λαθος σταση βασικα για να ειμαστε ακριβεστεροι στο τερμα της διαδρομης η οποια ηταν απεναντι απο ενα νεκροταφειο. Και φυσικα σαν αλλες μικρες εξερευνητριες ειπαμε να μπουμε μεσα .Τι εχουμε να χασουμε?? Μπηκαμε μεσα καθως ηταν το μονο αξιοθεατο που ειχαμε προχειρο . Ειδαμε τους πρωτους ταφους ειδαμε τους δευτερους αλλα η αληθεια ειναι οτι ηταν ενα μεγαλοοοοο νεκροταφειο και σε καποια στιγμη οπως ηταν αναμενομενο χαθηκαμε. Πηραμε και κανα δυο τρομαρες γιατι φυσουσε κιολας και λιγο τα φυλλα λιγο η νεκρικη σιγη λιγο η κουρτινουλες των οικογενειακων ταφων τα χρειαστηκαμε. Τελοσπαντων μετα απο καποια ωρα και καποιες φωτογραφιες βγηκαμε και περπατησαμε προς την Αlcantara μια πολη κοντα στο λιμανι του ποταμου. Στο δρομο μας ειδαμε πολυ ομορφα σπιτια και μια αλλη πιο μοντερνα αλλα και πιο λαϊκη πλευρα της Λισαβωνας με πολυχρωμες μονοκατοικιες. Περπατωντας βρεθηκαμε ξαφνικα σε ενα ανοιγμα που ηταν μια μεγαλη παραγκουπολη. Η Α ηθελε να μπουμε μεσα γιατι τη συναρπαζει το περιθωριο (βεβαα δεν ηταν αναγκη με χρηματα φωτογραφικες και κινητα να το δουμε ) αλλα μπηκαμε μεχρι καποιο σημειο. Οι ανθρωποι απο την εργατικη πολυκατοικια μας κοιταζαν πισω απο της κουρτινες τους και οποτε κοιταζαμε κρυβονταν . Υπηρχε επεισης και ενα βανακι της αμνιστιας για τα παιδια του τριτου κοσμου.
Μετα απο διαμαρτυριες μου φυγαμε και προχωρησαμε για να βγουμε στην Alcantara . Φτασαμε και θελησαμε να περασουμε απο μια υπογεια διαβαση ωστε να βρουμε το Funchal οπου απο εκει ηταν το λιμανι του ποταμου καθως θελαμε να δουμε μια αλλη οψη του Ταγου. Περασαμε διαφορους δρομους και βγηκαμε απο την αλλη μερια της γεφυρας του Ταγου που ενωνει τη πολη και εκει ειναι διαφορες καφετεριες και εστιατορια τα οποια ομως ειναι πολυ ομορφα και το ποταμι πολυ αξιοποιιμενο αλλα πανακριβα!!! Ετσι αποφασισαμε να παμε καπου πιο οικονομικα καθως η Α δεν ειχε χρηματα. Φτασαμε στη Figueria οπου ειχε και εκει Mac Donalds (περιττο να πω οτι δοκιμασα ολα τα mac menu της ημερας) . Στη συνεχεια πηγαμε στο ξενοδοχειο να ξεκουραστουμε για τη βραδυνη μας εξοδο. Ομως μας τα χαλασε ο καιρος γιατι εβρεχε και ετσι κατσαμε μεσα. Την επομενη μερα πηγαμε στο Parco De Naosas και για πρωτη φορα μετα τη πρωτη μερα πηραμε μετρο. Κατεβηκαμε στη ομονυμη σταση και κατευθυνθηκαμε προς το ενυδριο το οποιο ειναι το μεγαλυτερο ολης της Ευρωπης.
Για κακη μας τυχη ομως ειχε συναυλια ο Justin Bieber !!!!!! και να ειναι ολο το παρκο γεματο κοριτσακια μεγαλες φαν τα οποια να φωναζουν να τσιριζουν και να εχουν αφησες φωτογραφιες ποστερ μπορει και ταττου με τον περιβοητο αηδο. Προσπερασαμε οσες μπορουσαμε αν και μπορω να πω ηταν αμετριτες και φτασαμε στο γκισε για το ενυδριο στο οποιο ηταν και ενα δημοτικο μαζι μας. Το εισητηριο λιγο τσιμπημενο αλλα πραγματικα το αξιζε και με το παραπανω 16 ευρω. Αλλα αμα εδινες 5 ευρω παραπανω εβλεπες και την εποχιακη εκθεση με τις καρετα καρετα. Και ετσι τα δωσαμε πραγματικα η εμπειρα απο το ενυδριο υπεροχη. Ειχε ζωα απο ολες τις θαλασσες αλλα και πουλια και καρχαριες . Ηταν πραγματικα ενα φανταστικο αξιοθεατο και θα πρεπει να ειναι στα must see οποιου παει Λισαβωνα.
Μετα πηραμε το τελεφερικ το οποιο σου κανει μια ξεναγηση πανω απο το ταγο και βλεπεις τη πολη απο ψηλα το οποιο κοστισε 5 ευρω. Οταν φυγαμε και απο εκει πηγαμε στο ξενοδοχειο οπου περιμεναμε ενα παιδι τον Martin ολιγον καψουρης με την Α οπου περιμεναν κανα μισαωρακι να ετοιμαστει η κοκετα δηλαδη εγω να μας παει σε ενα μαγαζακι σχεδον κρυμμενο με φλαμεγκο και fantos τη παραδοσιακη πορτογαλικη μουσικη. Η τραγουδιστιρια ηταν Ισπανιδα και μαλιστα ειχε ερθει και στη Ελλαδα πολλες φορες και μαλιστα ειχε μεινει σε καταληψη της Κρητης. Γνωρισαμε ολο το μαγαζι ηπιαμε παλι μπυρες και κρασια και φυσικα καποια στιγμη αναψε το κεφι παιξαμε και ενα παραδοσιακο πορτογαλικο παιχνιδι και στη συνεχεια γνωρισαμε δυο πολυ ομορφους Δανους οι οποιοι ειχαν γενεθλια και μας προσκαλεσαν για μια μπαροτσαρκα αλλα η Α για να μην στενοχωρησει τον ερωτοχτυπημενο Martin αρνηθηκε και μαζι της και εγω και ετσι χασαμε την ευκαιρια να σας πω τι θα γινοταν αμα πηγαιναμε.
Μετα απο κανα 2ωρο και κουρασμενες απο τα ερωτικα ποιηματα του Martin πηγαμε στο ξενοδοχειο. Την προτελευταια μας μερα ο Martin μας περιμενε απο νωρις στο ξενοδοχειο για να παμε στην Αlfama. Ξεκινησαμε και μετα απο 20 λεπτα ανηφορικου πλακωστροτου δρομου φτασαμε σε ενα ανοιχτο παζαρι απο διαφορα πραγματα που καποιος δεν ηθελε σπιτι του η ειχε κλεψει και τα πουλουσε. Υπηρχαν παλια κομικς και η A αγορασε καποια με 50 λεπτα και εγω διαφορα σκουλαρικια και δαχτυλιδια. Μετα απο καποια ωρα η αληθεια ειναι οτι βαρεθηκαμε τον Martin και αποφασισαμε να παμε πουθενα αλλου οι δυο μας και για την ακριβεια για παραδοσιακο πορτογαλικο φαγητο. Το παραδοξο της υποθεσης ειναι οτι στη πορτογαλια τα εστιατορια ειναι κλειστα απο τισ 3 μεχρι και τισ 6 και ετσι απογοητευτηκαμε.
Φτασαμε στα Restaouradores οπου μονο εκει ηταν ανοιχτα καθως και το πιο τουριστικο κοματι της πολης ομως η Α θεωρησε οτι ηταν πολυ ακριβα ενω αντικειμενικα τα πιατα κειμενονταν απο 6-7 ευρω και φυσικα μιλαμε για θαλασσινα. Ε οπως παντα πηγαμε στο φαστφουνταδικο και πηραμε μια απο τα συνιθησμενα . Ομως η Α ειχε ξεμεινει απο χρηματα και δεν μπορουσε να κρατησει αλλο το δωματιο μας ετσι στραφηκε με μεγαλη ευκολια στο couch surfing. Ηταν το τελευταιο μας βραδυ. Ηρθε ο Martin ηταν και η υπολοιποι παρεα και τους χαιρετισαμε (βεβαια ο Μartin ειχε προθυμοποιηθει να μας φιλοξενησει αν και εμενε στη Benfica ) οποτε τον ευχαριστησαμε και πηγαμε να βρουμε στο Telheiras τον Nuno τον couch surfer που εμενε σε ενα πολυ ωραιο σπιτι εκει και μας περιμενε μαζι με τους φιλους του και θα φιλοξενουσε και δυο αλλες κοπελες μια γερμανιδα και μια αμερικανιδα.
Καπως τα εφερε η κουβεντα και αρχισε το παρτυ περιτο να πω πως ο αλκοολισμος μας ηταν δεδομενο καθως αρχισαμε τα κρασια (προτοστατησε η γερμαωιδα Μareen) και συνεχισαμε και εμεις. Μετα πηγαμε στο γκαραζ οπου τα πραγματα ξεφυγαν και στη συνεχεια εξω στο κηπο οπου η μικρη μας αμερικανιδα Αriel ξερασε τα παντα ολα και η γερμανιδα μας σιγονταρε. Μετα πηγαμε για υπνο βασικα ξεραθηκα κεφαλι κεφαλι με τη γερμανιδα και η Α εκανε κατι με το οικοδεσποτη μας. Περιττο να πω πως το πρωι ξυπνησαμε μετα απο ολο αυτο μια ωρα πριν φυγει το αεροπλανο και θα το χαναμε αν δεν μας πηγαινε ο Nuno στο αεροδρομιο . Μετα απο λιγο επιβιβαστηκαμε και μετα απο 5 ωρες φτασαμε Αθηνα. Αυτο ηταν το πρωτο μου ταξιδι στο εξωτερικο. Εγω σκεφτηκα οτι θα μπορουσε να ηταν ταινια του Woody Allen!!! Αλλα να μου πεις ολα απο τη ζωη ειναι βγαλμενα !!!
Last edited by a moderator:
