Σίγουρα δεν είναι τυχαίο που μόνο εμείς οι Έλληνες λέμε το νησί Μαυρίκιος, "Άγιος Μαυρίκιος". Κάτι θα ξέρουμε...
Λοιπόν για να ξεκινήσω, πριν από 3 εβδομάδες περίπου πήγα γαμήλιο ταξίδι στο Μαυρίκιο. Μήνας Νοέμβρης για την Ελλάδα ισοδυναμεί με καλοκαίρι για την περιοχή εκεί. Η επιλογή του ταξιδιού ήταν επεισοδιακή, ωστόσο με δικαίωσε όσο τίποτα άλλο. Ξεκινάμε από Αθήνα 4 παρά 10 το απόγευμα. Μετά από 4 ώρες φτάνουμε στο αεροδρόμιο του Ντουμπάι. Ώρα Ελλάδας περίπου 8, ώρα Ντουμπάι περίπου 10. Σύμφωνα με το πρόγραμμά μας, έπρεπε να μείνουμε εκεί 5 ώρες και στη συνέχεια πετούσαμε για Μαυρίκιο. Στο σημείο αυτό θέλω να σχολιάσω κάτι. Σαν το αεροδρόμιο Βενιζέλος πουθενα! Είχα περισσότερες προσδοκίες από το αεροδρόμιο του Ντουμπάι καθώς γίνονται πολλές ανταποκρίσεις πτήσεων αλλά με απογοήτευσε (η μία τουαλέτα στην ανατολή και η επόμενη στη δύση... και άλλα παρόμοια!). Άσχετα με αυτό, παραμείναμε πράγματι 5 ώρες που πέρασαν πολύ γρήγορα και συνεχίσαμε για Μαυρίκιο με πτήση 6 ωρών. Φτάσαμε εκεί περίπου στις 9 τοπική ώρα. Περιμέναμε αρκετή ώρα στον έλεγχο των διαβατηρίων αλλά όταν έχεις τη χαρά των διακοπών τίποτα δε σε κουράζει! Μετά την παραλαβή των αποσκευών μας περίμενε μία κυρία από το πρακτορείο που είχαμε κλείσει το ταξίδι και μας οδήγησε σε ένα αμάξι που μας πήγε στο ξενοδοχείο. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο η χαρά μας ήταν απίστευτη. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο όπου μας υποδέχτηκαν πολύ θερμά. Όταν αντίκρυσα τον προαύλιο χώρο του ξενοδοχείο είπα στον εαυτό μου "ή μου κάνουν πλάκα ή ονειρεύομαι" και ταυτόχρονα μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι της Πρωτοψάλτη που λέει για τη Χαβάη αλλά ταίριαζε πολύ και με το δικό μας σκηνικο (κοκοοφοίνικες για να κρεμάσω μια αιώρα κτλ) Πραγματικά η υποδοχή και η όλη συμπεριφορά στο ξενοδοχείο ήταν απίστευτη. Ευγένεια, προθυμία, γλυκύτητα...αλλο πράγμα. Πρέπει να λάβουμε σεμινάρια τουρισμού από αυτούς τους λαούς εμείς οι Έλληνες γιατί ο ήλιος μας δε θα πουλάει για πάντα... Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο. Μας έφεραν σαμπάνια με ένα συνοδευτικό πιάτο, καθότι νεόνυμφοι και συνεννοηθήκαμε με την υπέυθυνη του πρακτορείου για τις εκδρομούλες που θα κάναμε. Οι επόμενες μέρες μας ήταν κυρίως γεμάτες ξεκούραση, καθώς είχαμε κουραστεί με τις ετοιμασίες του γάμου, φαγητό με δοκιμές διαφορετικών γεύσεων και εκδρομές για να δούμε τα κύρια μέρη του νησιού. Αυτά που μου άρεσαν περισσότερο ήταν το Μουσείο της ζάχαρης, οι καταρράκτες και η γη με τα 7 χρώματα. Το νησί έχει πολύ πράσινο και είναι αξιοθαύμαστο πόσοι πολλοί διαφορετικοί λαοί ζουν σε αυτό το μέρος. Πρέπει επίσης να σας πω ότι απόλαυσα ιδιαίτερα το μασάζ που έκανα στο ξενοδοχείο καθώς και τα κοκτέηλ στο πλάι της πισίνας. Σε γενικές γραμμές κινηθήκαμε αρκετά μέσα στο ξενοδοχείο και στο γύρω χώρο. Στο θέμα του φαγητού αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν μια σαλάτα με ένα μέρος από τον κορμό της φοινικιάς όταν αυτός είναι ακόμη μικρός. Δυστυχώς οι μέρες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα. Όταν έφτασε η παραμονή της μέρας ήμουν ήδη στενοχωρημένη. Δεν έχω περάσει ωραιότερες διακοπες αυτό είναι σίγουρο! Πρόκειται για ένα μαγευτικό τόπο με εξαιρετικό ντόπιο πληθυσμό. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους σας. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω περισσότερο. Σίγουρα, αξίζει το πολύωρο ταξίδι, αξίζει τα χρήματα και αξίζει την υπόσχεση στον εαυτό μας ότι θα ξαναπάμε. Αν, τελικά, ο Μαυρίκιος μοιάζει με τον Παράδεισο, θα γίνω πολύ καλός άνθρωπος... το υπόσχομαι...
Λοιπόν για να ξεκινήσω, πριν από 3 εβδομάδες περίπου πήγα γαμήλιο ταξίδι στο Μαυρίκιο. Μήνας Νοέμβρης για την Ελλάδα ισοδυναμεί με καλοκαίρι για την περιοχή εκεί. Η επιλογή του ταξιδιού ήταν επεισοδιακή, ωστόσο με δικαίωσε όσο τίποτα άλλο. Ξεκινάμε από Αθήνα 4 παρά 10 το απόγευμα. Μετά από 4 ώρες φτάνουμε στο αεροδρόμιο του Ντουμπάι. Ώρα Ελλάδας περίπου 8, ώρα Ντουμπάι περίπου 10. Σύμφωνα με το πρόγραμμά μας, έπρεπε να μείνουμε εκεί 5 ώρες και στη συνέχεια πετούσαμε για Μαυρίκιο. Στο σημείο αυτό θέλω να σχολιάσω κάτι. Σαν το αεροδρόμιο Βενιζέλος πουθενα! Είχα περισσότερες προσδοκίες από το αεροδρόμιο του Ντουμπάι καθώς γίνονται πολλές ανταποκρίσεις πτήσεων αλλά με απογοήτευσε (η μία τουαλέτα στην ανατολή και η επόμενη στη δύση... και άλλα παρόμοια!). Άσχετα με αυτό, παραμείναμε πράγματι 5 ώρες που πέρασαν πολύ γρήγορα και συνεχίσαμε για Μαυρίκιο με πτήση 6 ωρών. Φτάσαμε εκεί περίπου στις 9 τοπική ώρα. Περιμέναμε αρκετή ώρα στον έλεγχο των διαβατηρίων αλλά όταν έχεις τη χαρά των διακοπών τίποτα δε σε κουράζει! Μετά την παραλαβή των αποσκευών μας περίμενε μία κυρία από το πρακτορείο που είχαμε κλείσει το ταξίδι και μας οδήγησε σε ένα αμάξι που μας πήγε στο ξενοδοχείο. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο η χαρά μας ήταν απίστευτη. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο όπου μας υποδέχτηκαν πολύ θερμά. Όταν αντίκρυσα τον προαύλιο χώρο του ξενοδοχείο είπα στον εαυτό μου "ή μου κάνουν πλάκα ή ονειρεύομαι" και ταυτόχρονα μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι της Πρωτοψάλτη που λέει για τη Χαβάη αλλά ταίριαζε πολύ και με το δικό μας σκηνικο (κοκοοφοίνικες για να κρεμάσω μια αιώρα κτλ) Πραγματικά η υποδοχή και η όλη συμπεριφορά στο ξενοδοχείο ήταν απίστευτη. Ευγένεια, προθυμία, γλυκύτητα...αλλο πράγμα. Πρέπει να λάβουμε σεμινάρια τουρισμού από αυτούς τους λαούς εμείς οι Έλληνες γιατί ο ήλιος μας δε θα πουλάει για πάντα... Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο. Μας έφεραν σαμπάνια με ένα συνοδευτικό πιάτο, καθότι νεόνυμφοι και συνεννοηθήκαμε με την υπέυθυνη του πρακτορείου για τις εκδρομούλες που θα κάναμε. Οι επόμενες μέρες μας ήταν κυρίως γεμάτες ξεκούραση, καθώς είχαμε κουραστεί με τις ετοιμασίες του γάμου, φαγητό με δοκιμές διαφορετικών γεύσεων και εκδρομές για να δούμε τα κύρια μέρη του νησιού. Αυτά που μου άρεσαν περισσότερο ήταν το Μουσείο της ζάχαρης, οι καταρράκτες και η γη με τα 7 χρώματα. Το νησί έχει πολύ πράσινο και είναι αξιοθαύμαστο πόσοι πολλοί διαφορετικοί λαοί ζουν σε αυτό το μέρος. Πρέπει επίσης να σας πω ότι απόλαυσα ιδιαίτερα το μασάζ που έκανα στο ξενοδοχείο καθώς και τα κοκτέηλ στο πλάι της πισίνας. Σε γενικές γραμμές κινηθήκαμε αρκετά μέσα στο ξενοδοχείο και στο γύρω χώρο. Στο θέμα του φαγητού αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν μια σαλάτα με ένα μέρος από τον κορμό της φοινικιάς όταν αυτός είναι ακόμη μικρός. Δυστυχώς οι μέρες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα. Όταν έφτασε η παραμονή της μέρας ήμουν ήδη στενοχωρημένη. Δεν έχω περάσει ωραιότερες διακοπες αυτό είναι σίγουρο! Πρόκειται για ένα μαγευτικό τόπο με εξαιρετικό ντόπιο πληθυσμό. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους σας. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω περισσότερο. Σίγουρα, αξίζει το πολύωρο ταξίδι, αξίζει τα χρήματα και αξίζει την υπόσχεση στον εαυτό μας ότι θα ξαναπάμε. Αν, τελικά, ο Μαυρίκιος μοιάζει με τον Παράδεισο, θα γίνω πολύ καλός άνθρωπος... το υπόσχομαι...
Πως λεγόταν το ξενοδοχείο που μείνατε?Με ποιό πρακτορείο είχατε κλείσει?
