Περιεχόμενα
.....για δες καιρό που διαλέξαμε να πάμε Βερολίνο...τώρα που οι μπύρες τους βρέθηκαν ελαττωματικές 
http://tvxs.gr/news/ygeia/ixni-zizanioktonoy-tis-monsanto-se-14-gnostes-germanikes-mpires. Όχι δεν είναι κάποιο αστείο, είναι αυτό που ακούσαμε στο δεύτερο τηλεφωνημά μας από Βερολίνο στους (όσο πατάει η γάτα υπερβολικούς) δικούς μας..."Μην τυχόν και πιείτε καμιά μπύρα εκεί". Αλίμονο!! μείνετε ήσυχοι , μόνο νεράκι.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: πρώτη απόπειρα συγγραφής ταξιδιωτικής εμπειρίας, οπότε η επιείκεια σας κρίνεται άκρως απαραίτητη
.Το ταξίδι αυτό το περίμενα πως και πως. Πέρασαν δύο χρόνια από την τελευταία φορά που εγκαταλείψαμε τον ελληνικό εναέριο χώρο, λόγω της άφιξης του νέου μέλους της οικογένειας κι αυτή η ανάπαυλα μου έπεσε κάπως βαριά .
Και τώρα που μεγάλωσε τοοοσο πολύ ο μικρός μας.....πήραμε την απόφαση να τον αποχωριστούμε για 3 μερούλες. Ημερομηνία ταξιδιού: 25-28 Φλεβάρη. Ουσιαστικά, μέρες παραμονής στο Βερολίνο: 2,5. Λίγες το ξέρω, αλλά πραγματικά χωρέσαμε όλα αυτά που προγραμμάτιζα να δούμε και κάτι ακόμη.
Τα εισιτήρια αγοράστηκαν αρχές Γενάρη με μια καταπληκτική προσφορά της Ryanair, μόνο 35€/άτομο. Πολυ καλό deal! Να κάνω εδώ μια παρένθεση εδώ και να πω ότι ήταν η πρώτη ταξιδιωτική εμπειρία μου με την εν λόγω εταιρία για την οποία έχει χυθεί τόσο μελάνι. Εγώ, δεδομένου και του κόστους του εισιτηρίου, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη. Μια χαρά μου φάνηκαν όλα, αν και ήμουν λίγο προκατειλημμένη...είχαμε 40 λεπτά καθυστέρυση στην αναχώρηση, αλλα προέκυψε λόγω του χιονιού στο Βερολίνο που καθυστέρησε την πρωινή αναχώρηση της πτήσης από εκεί. Στην επιστροφή φύγαμε με ακρίβεια λεπτού. Επίσης, δε μας έγινε κανένας έλεγχος στις αποσκευές σε κανένα αεροδρόμιο (ήταν βέβαια εντός των επιτρεπόμενων ορίων), ούτε και σε κάποιον άλλο από όσο είδα. Στην επιστροφή κράταγα και μια μεγαλούτσικη χάρτινη τσάντα με δώρα για το μικρό. Ούτε και μ' αυτή αντιμετώπισα κάποιο θέμα.
Στα μέσα Γενάρη έκλεισα και το ξενοδοχείο. Μείναμε στο πολυπροτεινόμενο εδώ στο forum Park Inn στην Alexanderplatz. Το βρήκα με 62€/ βράδυ, χωρίς πρωινό όμως και το έκλεισα λόγω τοποθεσίας. Σας υπερευχαριστώ για την πρότασή σας, μας βόλεψε εκπληκτικά. Ήταν κυριολεκτικά 2 βήματα από όλα τα μέσα: τραμ, λεοφωρεία, μετρό και το τρένο που μεταφερθήκαμε από και προς το αεροδρόμιο. Μείναμε στο 17ο όροφο, αλλά δυστυχώς από την πλευρά με την όχι και τόσο ωραία θέα (Saturn). Θεωρώ ότι τα δωμάτια σε πιο ψηλό όροφο με θέα προς τον πύργο της τηλεόρασης θα υπερτερούν σαφώς. Το δωμάτιο ήταν συμπαθητικό, λίγο μικρό και με κάπως περίεργη διαρρύθμιση τουαλέτας και μπάνιου αλλά δε μας απασχόλησε καθώς πηγαίναμε σχεδόν μόνο για ύπνο. Γενικά θεωρώ ότι ήταν μια value for money επιλογή.
Μετά από αυτή την εχμμ...μικρή εισαγωγή, είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε.
1η μέρα
Η πτήση μας έφευγε στις 10:45 π.μ αλλά λόγω της καθυστέρησης (το χιόνι που λέγαμε), φτάσαμε στο Schoenfeld γύρω στη 1:30 τοπική ώρα. Κατευθυνθήκαμε γρήγορα προς το Terminal A του αεροδρομίου για να αγοράσουμε τη Berlin Welcome Card για 72 ώρες, έναντι 29,5€. Μας βόλεψε πάρα πολύ καθώς χρησιμοποιήσαμε αρκετά τα μέσα, χωρίς να χρειάζεται να έχουμε συνεχώς το άγχος του εισιτηρίου. Πήραμε το τρένο RB14 (αυτό και το RB7 πάνε απευθείας στην Alexanderplatz, χωρίς μετεπιβιβάσεις) και σε ακριβώς 30 λεπτά φτάσαμε στον προορισμό μας. Στο ξενοδοχείο αφήσαμε απλώς τα πράγματα μας, προσθέσαμε λίγα ρούχα και σε 10 λεπτά ήμασταν έτοιμοι για την πρώτη γνωριμία μας με την πόλη εν μέσω χιονοθύελλας 
. Ωραία υποδοχή Βερολίνο!
Από την απέναντι πλευρά της πλατείας πήραμε το λεωφορείο 100 για να κατηφορίσουμε την Unter Den Linden με κατεύθυνση την Πύλη του Βραδεμβούργου. Το λεωφορείο αυτό είναι πολύ βολικό γιατί περνάει και κάνει στάση σε όλα σχεδόν τα βασικά αξιοθέατα. Είναι δηλάδη κάτι σαν Hop On/Off Bus με τιμή αστικού. Μέσα σε 10 λεπτά η χιονοθύελλα μετατράπηκε σε συννεφιά με ήλιο!!Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και γυρίσαμε στο Cafe Einstein για να πάρουμε λίγη ενέργεια. Πολύ ατμοσφαιρικό cafe! Ήπιαμε το καφεδάκι μας, φάγαμε και ένα νοστιμότατο club sandwich και ανανεωμένοι περπατήσαμε μέχρι την Gendarmenmarkt, μια γραφική πλατεία με δύο δίδυμες εκκλησίες. Κάπου εκεί ξανάπιασε η γνώριμη πλέον χιονοθύελλα , αλλά παρολαυτά είπαμε να περπατήσουμε μέχρι το Ckeckpoint Charlie, το πιο διάσιμο σημείο εισόδου από το Ανατολικό προς το Δυτικό Βερολινο. Εντάξει, όντως δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ένα φυλάκιο με "ντυμένους" σκοπούς. Μπορεί άνετα να παραλειφθεί! Από ένα διπλανό δρόμο πήραμε ένα λεωφορείο που δυστυχώς δε θυμάμαι τον αριθμό του και μας μετέφερε κοντά στην Potsdamer Platz. Εκεί υπάρχουν αρκετά κτίρια-ουρανοξύστες και χτίζονται κι άλλα. Φαίνεται καθαρά ότι αυτό είναι ένα καινούργιο και διαφορετικό κομμάτι της πόλης. Εδώ βρίσκεται και το διάσημο Sony Center, το οποίο όμως δεν επισκεφτήκαμε. Αφού απαθανατίσαμε λίγο τους ουρανοξύστες, είπαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση πριν τη βραδινή μας έξοδο. Λεωφορείο 200 αυτή τη φορά, και σε κανένα 15λεπτο φτάσαμε στον προορισμό μας.
Μετά από έναν αναζωογονητικό υπνάκο, ξεκινήσαμε να πάμε στο εστιατόριο Julchen Hoppe που βρίσκεται στην όμορφη συνοικία Nikolaiviertel για φαγητό. Απόσταση περίπου κανένα 10λεπτο με τα πόδια. Η εμπειρία μας: μέτρια
. Το περιβάλλον πολύ ωραίο αλλά το φαγητό δεν έλεγε τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν ήταν κακό, αλλά μέχρι εκεί. Οι μερίδες πάντως ήταν αρκετά μεγάλες, οπότε αν το τιμήσετε προσοχή γιατί εμείς το παρακάναμε... Αφού χορτάσαμε, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο γιατί η επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα και ελαφρώς βαρύ πρόγραμμα .
2η μέρα
Τα ξυπνητήρια χτύπησαν στις 9 ακριβώς
. Κατεβήκαμε στην πλατεία και ψάχνοντας να βρούμε κάπου να πάρουμε καφέ και κάτι να τσιμπήσουμε για πρωινό, πέσαμε πάνω στον γνώριμό μας "Γρηγόρη" (για τους Βερολινέζους "Gregory"!!). Είπαμε και τις καλημέρες μας με τα παιδιά που δουλεύουν εκεί σε άπταιστα ελληνικά. Με τα καφεδάκια στο χέρι και ενώ ο καιρός ήταν εμφανώς καλύτερος, κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς την Unter Den Linden για να πάμε στο Berliner Dom. Τιμή εισόδου: 7€. Να σημειώσω εδώ ότι εάν αγοράσετε τη Berlin Welcome Card έχετε έκπτωση στο εισιτήριο για το ναό. Εμείς την πατήσαμε γιατί δεν είχαμε διαβάσει το ενημερωτικό βιβλιαράκι που τη συνόδευε. Δε θα πω πολλά για το ναό γιατί έχουν αναλυθεί εκτενώς σε άλλες ιστορίες. Είναι επιβλητικός , εντυπωσιακός και σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη. Ανεβήκαμε και στο θόλο βέβαια, όπου βγάλαμε εκπληκτικές φωτογραφίες με θέα 360 μοιρών του Βερολίνου. Μας τα χάλασε λιγάκι η συννεφιά..αλλά δεν πειράζει. Η ανάβαση ήταν αρκετά έυκολη, ειδικά μετά την αντίστοιχη στον Άγιο Πέτρο, παιχνιδάκι! Στη συνέχεια, το πρόγραμμα έλεγε Pergamonmuseum. Τιμή εισόδου 12€. Παρόλο που το κομμάτι με το βωμό της Περγάμου είναι κλειστό για συντήρηση μέχρι το 2019 νομίζω, εμάς το μουσείο μας εντυπωσίασε. Και οφείλω να σημειώσω εδώ ότι κυρίως εγώ δεν είμαι πολύ άνθρωπος των μουσείων. Ιδιαίτερα η Πύλη της Ιστάρ, η Πύλη της αγοράς της Μιλήτου αλλά και το τμήμα της Ισλαμικής τέχνης. Επίσης, στο εισιτήριο περιλαμβάνεται και audiogide που έχει και ελληνικά και μας βοήθησε πολύ στην ξενάγηση μας.
Εντυπωσιασμένοι και αφού ξοδέψαμε κανένα δίωρο, πήραμε πάλι το αγαπημένο λεωφορείο 100 για να μας πάει στην ξακουστή Kurfurstendamm. Κατεβήκαμε στο ύψος που βρίσκεται η εκκλησία Kaiser Wilhelm Memorial ή αλλιώς "κούφιο δόντι". Εντυπωσιακή και αυτή, χορτάσαμε φωτογραφίες αλλά το ένα κομμάτι της ήταν κι αυτο καλυμένο με σκαλωσιές. Συνεχίσαμε την πορεία μας προς το γνωστο πολυκατάστημα KaDeWe. Όμορφο κτίριο εξωτερικά και εσωτερικά, αλλά σαν εμπορικό δε θα έλεγα ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο... Ειδικά στο παιδικό τμήμα που κυρίως κινηθήκαμε εμείς, δε συνάντησα ούτε φοβερή ποικιλία, ούτε καλύτερες τιμές. Με αυτά και τα άλλα η ώρα είχε πάει 15:30 και το στομάχι άρχισε να διαμαρτύρεται. Ανεβαίνοντας το δρόμο προς τα επάνω, πετύχαμε ένα Il Vapiano. Το είχα διαβάσει εδώ στο forum και είπαμε να το δοκιμάσουμε. Φάγαμε από ένα νόστιμο ζυμαρικό που ετοιμάστηκε μπροστά μας και αφού ξεκουραστήκαμε και λίγο, πήραμε το δρόμο προς το Κοινοβούλιο (Reichstag).
Το ραντεβού για την είσοδό μας είχε κλειστεί για τις 17:00. Παρολαυτά, επειδή φτάσαμε νωρίτερα μπήκαμε χωρίς πρόβλημα. Την είσοδο σας μπορείτε να την κανονίστε εδώ:http://www.bundestag.de/htdocs_e/visits/index.jsp. Ο έλεγχος θύμιζε έλεγχο αεροδρομίου και πρέπει απαραίτητα να έχετε μαζί σας ταυτότητες και το e-mail επιβεβαίωσηςεισόδου που έχετε λάβει. Αφού συγκεντρώθηκε στα γρήγορα ένα γκρουπ περίπου 20 ατόμων, μας οδήγησαν με συνοδεία στο θόλο. Προμηθευτήκαμε και το πολύ χρήσιμο audiogide, αυτή τη φορά στα αγγλικά, και ξεκινήσαμε την ανάβαση. Η θέα ήταν πανοραμική! Ανά λίγα μέτρα, μέσω του audiogide κάναμε στάση και ακούγαμε πολύ χρήσιμες πληροφορίες για όλα τα αξιοθέατα που βλέπαμε. Επίσης, εξηγούσε και ενδιαφέρουσες τεχνικές λεπτομέρειες για την κατασκευή του ίδιου του θόλου που καθιστά το κτίριο σχεδόν ενεργειακά αυτόνομο.
Βγαίνοντας απο το Κοινοβούλιο, κάναμε ένα δεύτερο πέρασμα απο την Πύλη του Βραδεμβούργου και συνεχίσαμε λίγα μέτρα πιο κάτω προς το Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Εντάξει όπως και να το δεις ένα δέος το νιώσαμε! Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και χωρίς να μπούμε στο μικρό μουσείο που βρίσκεται υπογείως του μνημείου λόγω έλλειψης χρόνου, πήραμε το λεωφορείο με προορισμό το ξενοδοχείο μας. Το πρόγραμμα είχε λίγη ξεκούραση και έξοδο νωρίς με προορισμό τη Hackescher Markt.
Τελικά το νωρίς έγινε λίιιιγο αργότερα και κατεβήκαμε βιαστικοί να πάρουμε το τραμ Μ4 ή Μ5 που σε 3-4 στάσεις μας μετέφερε πανεύκολα στον προορισμό μας. Μέσω του trip advisor αλλά και του forum, είχα σταμπάρει το Riva Bar για να πιούμε τα κοκτέιλ μας. Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο να το βρούμε, καθώς και η είσοδος του είναι σχεδόν κρυμμένη. Πρέπει να χτυπήσεις το κουδούνι για να σου ανοίξουν. Το περιβάλλον ήταν πολύ ωραίο και τα κοκτέιλ επίσης. Είχε και αρκετό κόσμο, παρόλο που ήταν σχετικά νωρίς. Αν και το πρόγραμμά μας δεν προέβλεπε κάτι άλλο για απόψε, τελικά φεύγοντας πεινάσαμε και είπαμε να κάτσουμε εκεί κοντά για καμία μπύρα συνοδεία βέβαια λουκάνικων. Το όνομα του μαγαζιού δεν το συγκράτησα..Δοκιμάσαμε currywurst που δε με εντυπωσίασε και ένα καλοφτιαγμένο, νόστιμο burger. 'Ηπιαμε και από μια "απαγορευμένη" μπύρα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Alexanderplatz και το δωματιάκι μας. Gute Nacht!!!
Πρωινό ξύπνημα και σήμερα, με σύμμαχο τον ήλιο αυτή τη φορά. Το πρόγραμμα ξεκινούσε με το μουσείο DDR, για το οποίο είχαμε αγοράσει τα εισιτήρια από το internet στην τιμή των 6€/ άτομο. Καφεδάκια ανά χείρας λοιπόν και πάλι και σε ούτε 10 λεπτάκια με τα πόδια φτάνουμε στο μουσείο. Την ώρα αυτή πάντως δεν υπήρχε καθόλου ουρά. Ενδιαφέρον μουσείο που σε βάζει στις συνθήκες ζωής που επικρατούσαν στο Ανατολικό Βερολίνο πριν την πτώση του τείχους. Πολύ καλα στημένη και η παρουσίαση των "εκθεμάτων" με το διαδραστικό στοιχείο να κυριαρχεί. Δεν απαιτεί πάντως και πολύ χρόνο για να το γυρίσει κανείς κι έτσι αποφασίσαμε να βάλουμε εμβόλιμα στο πρόγραμμά μας και το Neues Museum αφού είχαμε χρόνο. Τιμή εισόδου και εδώ 12€. Είδαμε εκ των υστέρων βέβαια ότι μπορούσες να βγάλεις ένα ενιαίο εισιτήριο για όλα τα μουσεία του Νησιού με 18€!! Ωστόσο, δεν ξέρω τι περιορισμούς είχε..αν έπρεπε να πας σε όλα την ίδια μέρα κλπ. Στην τιμή εισόδου περιλαμβάνεται και εδώ δωρεάν audio guide, στα αγγλικά αυτή τη φορά. Περιπλανηθήκαμε αρκετή ώρα και δεν μπορώ να πω ότι με συνεπήρε κάτι άλλο εκτός φυσικά από τη "σταρ" του μουσείου, τη διάσιμη Νεφερτίτη. Εντάξει εκεί μπορώ να πως πως καθηλώθηκα!!
Αναχωρήσαμε από το νησί των μουσείων με επόμενο προορισμό την East Side Gallery. Είπαμε να πάρουμε τπ λεωφορείο γιατί μας αρέσει να βλέπουμε και την πόλη κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Δυσκολευτήκαμε λίγο ομολογουμένως να βρούμε τη σωστή στάση του λεωφορείου 248. Τώρα πάντως μάθαμε ότι το παίρνουμε απέναντι από το "κόκκινο" Δημαρχείο. Φτάνοντας, περπατήσαμε κατά μήκος της East Side Gallery και θαυμάσαμε τις εμπνεύσεις των καλλιτεχνών. Αφού είδαμε και το περίφημο "φιλί", περπατήσαμε δίπλα στον ποταμό Spree μέχρι την πανέμορφη γέφυρα Oberbaumbrucke. Λέγαμε να περπατήσουμε και μέχρι το "Molecule Man" να το δούμε από κοντά αλλά κάτι η κούραση, κάτι η πείνα, αποφασίσαμε ότι και οι φωτογραφίες από τη γέφυρα μια χαρά μας καλύπτουν.
Για το μεσημεριανό μας είχαμε αποφασίσει να τιμήσουμε το Hasir στο Kreuzberg, πρόταση του αγαπημένου μας φόρουμ. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά που χρησιμοποιήσαμε το μετρό και δε με ενθουσίασε καθόλου. Μου φάνηκε παλιό και λίγο βρώμικο. Πρωτότυπο! Σε 3 στάσεις φτάσαμε στον προορισμό μας. Όμορφη γειτονιά, με τελείως διαφορετικό χρώμα! Σαν να μεταφερθήκαμε ξαφνικά στην αγαπημένη Κωνσταντινούπολη. Το μαγαζί απλό και παραδοσιακό και το φαγητό πολύ νόστιμο. Νομίζω το πιο νόστιμο γιαουρτλού που έχω φάει. Και ο επίλογος γράφτηκε με ένα θεσπέσιο κιουνεφέ που φτιάχτηκε επί τόπου. Μας ενημέρωσαν ότι θα πάρει κανένα μισάωρο να ετοιμαστεί αλλά παρολαυτά περιμέναμε, εννοείται. Αν αποφασίσετε να πάτε, ζητήστε το εγκαίρως!
Από εδώ και πέρα το πρόγραμμά μας δεν περιλάμβανε κάτι πολύ συγκεκριμένο εκτός από τον Πύργο της Τηλεόρασης. Περνώντας το πρωί απ' έξω είχαμε δει μια τεράστια ουρά, οπότε αν σκοπεύετε να τον επισκεφτείτε μην επιλέξετε Σάββατο. Φτάνοντας στο ταμείο, οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν. Πήραμε τα εισιτήρια μας με έκπτωση λόγω της Berlin Welcome Card στα 9,70€, αλλά η άνοδος μας θα γινόταν μετά από 2,5 ώρες. Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας ήταν δίπλα οπότε κανένα πρόβλημα. Περάσαμε μια βόλτα από το διπλανό mall Alexa και επιστρέψαμε για λίγη ξεκούραση μέχρι να έρθει η ώρα του πύργου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν εντυπωσιάστηκα από την εμπειρία. Η θέα ήταν όντως φαντασμαγορική αλλά είχε πάρα πολύ κόσμο και δεν μπορούσες να κάτσεις κάπου να το απολαύσεις. Υπήρχε μόνο ένα μπαρ με ελάχιστα σκαμπώ και πολύ αναμονή. Ίσως αξίζει τον κόπο να πληρώσει κανείς κάτι παραπάνω για να ανέβει στο εστιατόριο. Παρολαυτά, να σημειώσω ότι στο μπαρ ήπια το πιο ωραίο κοκτέιλ ever! Αφού προσγειωθήκαμε απότομα από τα 200 μέτρα ύψος, περπατήσαμε με κατεύθυνση το εστιατόριο 12Αpostle όπου είχαμε αποφασίσει να περάσουμε το τελευταίο μας βράδυ στοΒερολίνο. Το μαγαζί μας άρεσε πάρα πολύ σαν περιβάλλον αλλά με το φαγητό του δεν ενθουσιαστήκαμε. Φάγαμε μια συνηθισμένη μάλλον πίτσα και ένα αρκετά άνοστο ζυμαρικό. Ίσως κάναμε κακές επιλογές? Δεν ξέρω....πάντως ok δε μείναμε και νηστικοί. Επιστροφή λοιπόν νωρίς-νωρίς στο ξενοδοχείο μας γιατί στις 06:20 το πρωί πετάμε. Τι να κάνουμε....δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Ξυπνάμε...πριν προλάβουμε σχεδόν να κοιμηθούμε και κατευθυνόμαστε στο σταθμό της Alexanderplatz να πάρουμε το τρενάκι μας το express για το αεροδρόμιο. Φτάνουμε όπως πάντα στην ώρα μας και χαζεύουμε λίγο στο Duty Free. Μην αφήσετε πολλές αγορές για εκεί γιατί πρόκειται στην ουσία για 2 πολύ μικρά μαγαζάκια με μικρή ποικιλία. Ούτε ωραίες σοκολάτες δεν κατάφερα να βρω για το παιδί!!. Απογειωθήκαμε με ακρίβεια αγγλική και μετά από 2 ώρες και 40 λεπτά...ύπνου, προσγειωθήκαμε στην ανοιξιάτικη Αθήνα και σπεύσαμε στο σπίτι και την αγκαλιά του μικρούλη μου που ομολογουμένως μου έλειψε πολύ.
http://tvxs.gr/news/ygeia/ixni-zizanioktonoy-tis-monsanto-se-14-gnostes-germanikes-mpires. Όχι δεν είναι κάποιο αστείο, είναι αυτό που ακούσαμε στο δεύτερο τηλεφωνημά μας από Βερολίνο στους (όσο πατάει η γάτα υπερβολικούς) δικούς μας..."Μην τυχόν και πιείτε καμιά μπύρα εκεί". Αλίμονο!! μείνετε ήσυχοι , μόνο νεράκι.Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: πρώτη απόπειρα συγγραφής ταξιδιωτικής εμπειρίας, οπότε η επιείκεια σας κρίνεται άκρως απαραίτητη
.Το ταξίδι αυτό το περίμενα πως και πως. Πέρασαν δύο χρόνια από την τελευταία φορά που εγκαταλείψαμε τον ελληνικό εναέριο χώρο, λόγω της άφιξης του νέου μέλους της οικογένειας κι αυτή η ανάπαυλα μου έπεσε κάπως βαριά .Και τώρα που μεγάλωσε τοοοσο πολύ ο μικρός μας.....πήραμε την απόφαση να τον αποχωριστούμε για 3 μερούλες. Ημερομηνία ταξιδιού: 25-28 Φλεβάρη. Ουσιαστικά, μέρες παραμονής στο Βερολίνο: 2,5. Λίγες το ξέρω, αλλά πραγματικά χωρέσαμε όλα αυτά που προγραμμάτιζα να δούμε και κάτι ακόμη.
Τα εισιτήρια αγοράστηκαν αρχές Γενάρη με μια καταπληκτική προσφορά της Ryanair, μόνο 35€/άτομο. Πολυ καλό deal! Να κάνω εδώ μια παρένθεση εδώ και να πω ότι ήταν η πρώτη ταξιδιωτική εμπειρία μου με την εν λόγω εταιρία για την οποία έχει χυθεί τόσο μελάνι. Εγώ, δεδομένου και του κόστους του εισιτηρίου, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη. Μια χαρά μου φάνηκαν όλα, αν και ήμουν λίγο προκατειλημμένη...είχαμε 40 λεπτά καθυστέρυση στην αναχώρηση, αλλα προέκυψε λόγω του χιονιού στο Βερολίνο που καθυστέρησε την πρωινή αναχώρηση της πτήσης από εκεί. Στην επιστροφή φύγαμε με ακρίβεια λεπτού. Επίσης, δε μας έγινε κανένας έλεγχος στις αποσκευές σε κανένα αεροδρόμιο (ήταν βέβαια εντός των επιτρεπόμενων ορίων), ούτε και σε κάποιον άλλο από όσο είδα. Στην επιστροφή κράταγα και μια μεγαλούτσικη χάρτινη τσάντα με δώρα για το μικρό. Ούτε και μ' αυτή αντιμετώπισα κάποιο θέμα.
Στα μέσα Γενάρη έκλεισα και το ξενοδοχείο. Μείναμε στο πολυπροτεινόμενο εδώ στο forum Park Inn στην Alexanderplatz. Το βρήκα με 62€/ βράδυ, χωρίς πρωινό όμως και το έκλεισα λόγω τοποθεσίας. Σας υπερευχαριστώ για την πρότασή σας, μας βόλεψε εκπληκτικά. Ήταν κυριολεκτικά 2 βήματα από όλα τα μέσα: τραμ, λεοφωρεία, μετρό και το τρένο που μεταφερθήκαμε από και προς το αεροδρόμιο. Μείναμε στο 17ο όροφο, αλλά δυστυχώς από την πλευρά με την όχι και τόσο ωραία θέα (Saturn). Θεωρώ ότι τα δωμάτια σε πιο ψηλό όροφο με θέα προς τον πύργο της τηλεόρασης θα υπερτερούν σαφώς. Το δωμάτιο ήταν συμπαθητικό, λίγο μικρό και με κάπως περίεργη διαρρύθμιση τουαλέτας και μπάνιου
αλλά δε μας απασχόλησε καθώς πηγαίναμε σχεδόν μόνο για ύπνο. Γενικά θεωρώ ότι ήταν μια value for money επιλογή.Μετά από αυτή την εχμμ...μικρή εισαγωγή, είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε.
1η μέρα
Η πτήση μας έφευγε στις 10:45 π.μ αλλά λόγω της καθυστέρησης (το χιόνι που λέγαμε
), φτάσαμε στο Schoenfeld γύρω στη 1:30 τοπική ώρα. Κατευθυνθήκαμε γρήγορα προς το Terminal A του αεροδρομίου για να αγοράσουμε τη Berlin Welcome Card για 72 ώρες, έναντι 29,5€. Μας βόλεψε πάρα πολύ καθώς χρησιμοποιήσαμε αρκετά τα μέσα, χωρίς να χρειάζεται να έχουμε συνεχώς το άγχος του εισιτηρίου. Πήραμε το τρένο RB14 (αυτό και το RB7 πάνε απευθείας στην Alexanderplatz, χωρίς μετεπιβιβάσεις) και σε ακριβώς 30 λεπτά φτάσαμε στον προορισμό μας. Στο ξενοδοχείο αφήσαμε απλώς τα πράγματα μας, προσθέσαμε λίγα ρούχα και σε 10 λεπτά ήμασταν έτοιμοι για την πρώτη γνωριμία μας με την πόλη εν μέσω χιονοθύελλας . Ωραία υποδοχή Βερολίνο!Από την απέναντι πλευρά της πλατείας πήραμε το λεωφορείο 100 για να κατηφορίσουμε την Unter Den Linden με κατεύθυνση την Πύλη του Βραδεμβούργου. Το λεωφορείο αυτό είναι πολύ βολικό γιατί περνάει και κάνει στάση σε όλα σχεδόν τα βασικά αξιοθέατα. Είναι δηλάδη κάτι σαν Hop On/Off Bus με τιμή αστικού. Μέσα σε 10 λεπτά η χιονοθύελλα μετατράπηκε σε συννεφιά με ήλιο!!Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και γυρίσαμε στο Cafe Einstein για να πάρουμε λίγη ενέργεια. Πολύ ατμοσφαιρικό cafe! Ήπιαμε το καφεδάκι μας, φάγαμε και ένα νοστιμότατο club sandwich και ανανεωμένοι περπατήσαμε μέχρι την Gendarmenmarkt, μια γραφική πλατεία με δύο δίδυμες εκκλησίες. Κάπου εκεί ξανάπιασε η γνώριμη πλέον χιονοθύελλα , αλλά παρολαυτά είπαμε να περπατήσουμε μέχρι το Ckeckpoint Charlie, το πιο διάσιμο σημείο εισόδου από το Ανατολικό προς το Δυτικό Βερολινο. Εντάξει, όντως δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ένα φυλάκιο με "ντυμένους" σκοπούς. Μπορεί άνετα να παραλειφθεί! Από ένα διπλανό δρόμο πήραμε ένα λεωφορείο που δυστυχώς δε θυμάμαι τον αριθμό του και μας μετέφερε κοντά στην Potsdamer Platz. Εκεί υπάρχουν αρκετά κτίρια-ουρανοξύστες και χτίζονται κι άλλα. Φαίνεται καθαρά ότι αυτό είναι ένα καινούργιο και διαφορετικό κομμάτι της πόλης. Εδώ βρίσκεται και το διάσημο Sony Center, το οποίο όμως δεν επισκεφτήκαμε. Αφού απαθανατίσαμε λίγο τους ουρανοξύστες, είπαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση πριν τη βραδινή μας έξοδο. Λεωφορείο 200 αυτή τη φορά, και σε κανένα 15λεπτο φτάσαμε στον προορισμό μας.
Μετά από έναν αναζωογονητικό υπνάκο, ξεκινήσαμε να πάμε στο εστιατόριο Julchen Hoppe που βρίσκεται στην όμορφη συνοικία Nikolaiviertel για φαγητό. Απόσταση περίπου κανένα 10λεπτο με τα πόδια. Η εμπειρία μας: μέτρια
. Το περιβάλλον πολύ ωραίο αλλά το φαγητό δεν έλεγε τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν ήταν κακό, αλλά μέχρι εκεί. Οι μερίδες πάντως ήταν αρκετά μεγάλες, οπότε αν το τιμήσετε προσοχή γιατί εμείς το παρακάναμε... Αφού χορτάσαμε, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο γιατί η επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα και ελαφρώς βαρύ πρόγραμμα .
2η μέρα
Τα ξυπνητήρια χτύπησαν στις 9 ακριβώς
. Κατεβήκαμε στην πλατεία και ψάχνοντας να βρούμε κάπου να πάρουμε καφέ και κάτι να τσιμπήσουμε για πρωινό, πέσαμε πάνω στον γνώριμό μας "Γρηγόρη" (για τους Βερολινέζους "Gregory"!!). Είπαμε και τις καλημέρες μας με τα παιδιά που δουλεύουν εκεί σε άπταιστα ελληνικά. Με τα καφεδάκια στο χέρι και ενώ ο καιρός ήταν εμφανώς καλύτερος, κατευθυνθήκαμε με τα πόδια προς την Unter Den Linden για να πάμε στο Berliner Dom. Τιμή εισόδου: 7€. Να σημειώσω εδώ ότι εάν αγοράσετε τη Berlin Welcome Card έχετε έκπτωση στο εισιτήριο για το ναό. Εμείς την πατήσαμε γιατί δεν είχαμε διαβάσει το ενημερωτικό βιβλιαράκι που τη συνόδευε. Δε θα πω πολλά για το ναό γιατί έχουν αναλυθεί εκτενώς σε άλλες ιστορίες. Είναι επιβλητικός , εντυπωσιακός και σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη. Ανεβήκαμε και στο θόλο βέβαια, όπου βγάλαμε εκπληκτικές φωτογραφίες με θέα 360 μοιρών του Βερολίνου. Μας τα χάλασε λιγάκι η συννεφιά..αλλά δεν πειράζει. Η ανάβαση ήταν αρκετά έυκολη, ειδικά μετά την αντίστοιχη στον Άγιο Πέτρο, παιχνιδάκι! Στη συνέχεια, το πρόγραμμα έλεγε Pergamonmuseum. Τιμή εισόδου 12€. Παρόλο που το κομμάτι με το βωμό της Περγάμου είναι κλειστό για συντήρηση μέχρι το 2019 νομίζω, εμάς το μουσείο μας εντυπωσίασε. Και οφείλω να σημειώσω εδώ ότι κυρίως εγώ δεν είμαι πολύ άνθρωπος των μουσείων. Ιδιαίτερα η Πύλη της Ιστάρ, η Πύλη της αγοράς της Μιλήτου αλλά και το τμήμα της Ισλαμικής τέχνης. Επίσης, στο εισιτήριο περιλαμβάνεται και audiogide που έχει και ελληνικά και μας βοήθησε πολύ στην ξενάγηση μας.Εντυπωσιασμένοι και αφού ξοδέψαμε κανένα δίωρο, πήραμε πάλι το αγαπημένο λεωφορείο 100 για να μας πάει στην ξακουστή Kurfurstendamm. Κατεβήκαμε στο ύψος που βρίσκεται η εκκλησία Kaiser Wilhelm Memorial ή αλλιώς "κούφιο δόντι". Εντυπωσιακή και αυτή, χορτάσαμε φωτογραφίες αλλά το ένα κομμάτι της ήταν κι αυτο καλυμένο με σκαλωσιές. Συνεχίσαμε την πορεία μας προς το γνωστο πολυκατάστημα KaDeWe. Όμορφο κτίριο εξωτερικά και εσωτερικά, αλλά σαν εμπορικό δε θα έλεγα ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο... Ειδικά στο παιδικό τμήμα που κυρίως κινηθήκαμε εμείς, δε συνάντησα ούτε φοβερή ποικιλία, ούτε καλύτερες τιμές. Με αυτά και τα άλλα η ώρα είχε πάει 15:30 και το στομάχι άρχισε να διαμαρτύρεται
. Ανεβαίνοντας το δρόμο προς τα επάνω, πετύχαμε ένα Il Vapiano. Το είχα διαβάσει εδώ στο forum και είπαμε να το δοκιμάσουμε. Φάγαμε από ένα νόστιμο ζυμαρικό που ετοιμάστηκε μπροστά μας και αφού ξεκουραστήκαμε και λίγο, πήραμε το δρόμο προς το Κοινοβούλιο (Reichstag).Το ραντεβού για την είσοδό μας είχε κλειστεί για τις 17:00. Παρολαυτά, επειδή φτάσαμε νωρίτερα μπήκαμε χωρίς πρόβλημα. Την είσοδο σας μπορείτε να την κανονίστε εδώ:http://www.bundestag.de/htdocs_e/visits/index.jsp. Ο έλεγχος θύμιζε έλεγχο αεροδρομίου και πρέπει απαραίτητα να έχετε μαζί σας ταυτότητες και το e-mail επιβεβαίωσηςεισόδου που έχετε λάβει. Αφού συγκεντρώθηκε στα γρήγορα ένα γκρουπ περίπου 20 ατόμων, μας οδήγησαν με συνοδεία στο θόλο. Προμηθευτήκαμε και το πολύ χρήσιμο audiogide, αυτή τη φορά στα αγγλικά, και ξεκινήσαμε την ανάβαση. Η θέα ήταν πανοραμική! Ανά λίγα μέτρα, μέσω του audiogide κάναμε στάση και ακούγαμε πολύ χρήσιμες πληροφορίες για όλα τα αξιοθέατα που βλέπαμε. Επίσης, εξηγούσε και ενδιαφέρουσες τεχνικές λεπτομέρειες για την κατασκευή του ίδιου του θόλου που καθιστά το κτίριο σχεδόν ενεργειακά αυτόνομο.
Βγαίνοντας απο το Κοινοβούλιο, κάναμε ένα δεύτερο πέρασμα απο την Πύλη του Βραδεμβούργου και συνεχίσαμε λίγα μέτρα πιο κάτω προς το Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Εντάξει όπως και να το δεις ένα δέος το νιώσαμε! Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και χωρίς να μπούμε στο μικρό μουσείο που βρίσκεται υπογείως του μνημείου λόγω έλλειψης χρόνου, πήραμε το λεωφορείο με προορισμό το ξενοδοχείο μας. Το πρόγραμμα είχε λίγη ξεκούραση και έξοδο νωρίς με προορισμό τη Hackescher Markt.
Τελικά το νωρίς έγινε λίιιιγο αργότερα και κατεβήκαμε βιαστικοί να πάρουμε το τραμ Μ4 ή Μ5 που σε 3-4 στάσεις μας μετέφερε πανεύκολα στον προορισμό μας. Μέσω του trip advisor αλλά και του forum, είχα σταμπάρει το Riva Bar για να πιούμε τα κοκτέιλ μας. Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο να το βρούμε, καθώς και η είσοδος του είναι σχεδόν κρυμμένη. Πρέπει να χτυπήσεις το κουδούνι για να σου ανοίξουν
. Το περιβάλλον ήταν πολύ ωραίο και τα κοκτέιλ επίσης. Είχε και αρκετό κόσμο, παρόλο που ήταν σχετικά νωρίς. Αν και το πρόγραμμά μας δεν προέβλεπε κάτι άλλο για απόψε, τελικά φεύγοντας πεινάσαμε και είπαμε να κάτσουμε εκεί κοντά για καμία μπύρα συνοδεία βέβαια λουκάνικων. Το όνομα του μαγαζιού δεν το συγκράτησα..Δοκιμάσαμε currywurst που δε με εντυπωσίασε και ένα καλοφτιαγμένο, νόστιμο burger. 'Ηπιαμε και από μια "απαγορευμένη" μπύρα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Alexanderplatz και το δωματιάκι μας. Gute Nacht!!!
Πρωινό ξύπνημα και σήμερα, με σύμμαχο τον ήλιο αυτή τη φορά. Το πρόγραμμα ξεκινούσε με το μουσείο DDR, για το οποίο είχαμε αγοράσει τα εισιτήρια από το internet στην τιμή των 6€/ άτομο. Καφεδάκια ανά χείρας λοιπόν και πάλι και σε ούτε 10 λεπτάκια με τα πόδια φτάνουμε στο μουσείο. Την ώρα αυτή πάντως δεν υπήρχε καθόλου ουρά. Ενδιαφέρον μουσείο που σε βάζει στις συνθήκες ζωής που επικρατούσαν στο Ανατολικό Βερολίνο πριν την πτώση του τείχους. Πολύ καλα στημένη και η παρουσίαση των "εκθεμάτων" με το διαδραστικό στοιχείο να κυριαρχεί. Δεν απαιτεί πάντως και πολύ χρόνο για να το γυρίσει κανείς κι έτσι αποφασίσαμε να βάλουμε εμβόλιμα στο πρόγραμμά μας και το Neues Museum αφού είχαμε χρόνο. Τιμή εισόδου και εδώ 12€. Είδαμε εκ των υστέρων βέβαια ότι μπορούσες να βγάλεις ένα ενιαίο εισιτήριο για όλα τα μουσεία του Νησιού με 18€!! Ωστόσο, δεν ξέρω τι περιορισμούς είχε..αν έπρεπε να πας σε όλα την ίδια μέρα κλπ. Στην τιμή εισόδου περιλαμβάνεται και εδώ δωρεάν audio guide, στα αγγλικά αυτή τη φορά. Περιπλανηθήκαμε αρκετή ώρα και δεν μπορώ να πω ότι με συνεπήρε κάτι άλλο εκτός φυσικά από τη "σταρ" του μουσείου, τη διάσιμη Νεφερτίτη. Εντάξει εκεί μπορώ να πως πως καθηλώθηκα!!
Αναχωρήσαμε από το νησί των μουσείων με επόμενο προορισμό την East Side Gallery. Είπαμε να πάρουμε τπ λεωφορείο γιατί μας αρέσει να βλέπουμε και την πόλη κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Δυσκολευτήκαμε λίγο ομολογουμένως να βρούμε τη σωστή στάση του λεωφορείου 248. Τώρα πάντως μάθαμε ότι το παίρνουμε απέναντι από το "κόκκινο" Δημαρχείο
. Φτάνοντας, περπατήσαμε κατά μήκος της East Side Gallery και θαυμάσαμε τις εμπνεύσεις των καλλιτεχνών. Αφού είδαμε και το περίφημο "φιλί", περπατήσαμε δίπλα στον ποταμό Spree μέχρι την πανέμορφη γέφυρα Oberbaumbrucke. Λέγαμε να περπατήσουμε και μέχρι το "Molecule Man" να το δούμε από κοντά αλλά κάτι η κούραση, κάτι η πείνα, αποφασίσαμε ότι και οι φωτογραφίες από τη γέφυρα μια χαρά μας καλύπτουν.Για το μεσημεριανό μας είχαμε αποφασίσει να τιμήσουμε το Hasir στο Kreuzberg, πρόταση του αγαπημένου μας φόρουμ. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά που χρησιμοποιήσαμε το μετρό και δε με ενθουσίασε καθόλου. Μου φάνηκε παλιό και λίγο βρώμικο. Πρωτότυπο! Σε 3 στάσεις φτάσαμε στον προορισμό μας. Όμορφη γειτονιά, με τελείως διαφορετικό χρώμα! Σαν να μεταφερθήκαμε ξαφνικά στην αγαπημένη Κωνσταντινούπολη. Το μαγαζί απλό και παραδοσιακό και το φαγητό πολύ νόστιμο. Νομίζω το πιο νόστιμο γιαουρτλού που έχω φάει. Και ο επίλογος γράφτηκε με ένα θεσπέσιο κιουνεφέ που φτιάχτηκε επί τόπου. Μας ενημέρωσαν ότι θα πάρει κανένα μισάωρο να ετοιμαστεί αλλά παρολαυτά περιμέναμε, εννοείται
. Αν αποφασίσετε να πάτε, ζητήστε το εγκαίρως!Από εδώ και πέρα το πρόγραμμά μας δεν περιλάμβανε κάτι πολύ συγκεκριμένο εκτός από τον Πύργο της Τηλεόρασης. Περνώντας το πρωί απ' έξω είχαμε δει μια τεράστια ουρά, οπότε αν σκοπεύετε να τον επισκεφτείτε μην επιλέξετε Σάββατο. Φτάνοντας στο ταμείο, οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν. Πήραμε τα εισιτήρια μας με έκπτωση λόγω της Berlin Welcome Card στα 9,70€, αλλά η άνοδος μας θα γινόταν μετά από 2,5 ώρες
. Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας ήταν δίπλα οπότε κανένα πρόβλημα. Περάσαμε μια βόλτα από το διπλανό mall Alexa και επιστρέψαμε για λίγη ξεκούραση μέχρι να έρθει η ώρα του πύργου.Η αλήθεια είναι ότι δεν εντυπωσιάστηκα από την εμπειρία. Η θέα ήταν όντως φαντασμαγορική αλλά είχε πάρα πολύ κόσμο και δεν μπορούσες να κάτσεις κάπου να το απολαύσεις. Υπήρχε μόνο ένα μπαρ με ελάχιστα σκαμπώ και πολύ αναμονή. Ίσως αξίζει τον κόπο να πληρώσει κανείς κάτι παραπάνω για να ανέβει στο εστιατόριο. Παρολαυτά, να σημειώσω ότι στο μπαρ ήπια το πιο ωραίο κοκτέιλ ever! Αφού προσγειωθήκαμε απότομα από τα 200 μέτρα ύψος, περπατήσαμε με κατεύθυνση το εστιατόριο 12Αpostle όπου είχαμε αποφασίσει να περάσουμε το τελευταίο μας βράδυ στοΒερολίνο. Το μαγαζί μας άρεσε πάρα πολύ σαν περιβάλλον αλλά με το φαγητό του δεν ενθουσιαστήκαμε. Φάγαμε μια συνηθισμένη μάλλον πίτσα και ένα αρκετά άνοστο ζυμαρικό. Ίσως κάναμε κακές επιλογές? Δεν ξέρω....πάντως ok δε μείναμε και νηστικοί. Επιστροφή λοιπόν νωρίς-νωρίς στο ξενοδοχείο μας γιατί στις 06:20 το πρωί πετάμε. Τι να κάνουμε....δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας
. Ξυπνάμε...πριν προλάβουμε σχεδόν να κοιμηθούμε και κατευθυνόμαστε στο σταθμό της Alexanderplatz να πάρουμε το τρενάκι μας το express για το αεροδρόμιο. Φτάνουμε όπως πάντα στην ώρα μας και χαζεύουμε λίγο στο Duty Free. Μην αφήσετε πολλές αγορές για εκεί γιατί πρόκειται στην ουσία για 2 πολύ μικρά μαγαζάκια με μικρή ποικιλία. Ούτε ωραίες σοκολάτες δεν κατάφερα να βρω για το παιδί!!. Απογειωθήκαμε με ακρίβεια αγγλική και μετά από 2 ώρες και 40 λεπτά...ύπνου, προσγειωθήκαμε στην ανοιξιάτικη Αθήνα και σπεύσαμε στο σπίτι και την αγκαλιά του μικρούλη μου που ομολογουμένως μου έλειψε πολύ.
Last edited:
