Ilias Katsoulis
Member
- Μηνύματα
- 81
- Likes
- 374
Περιεχόμενα
Η Σκωτία είναι ένας από τους μυθικούς προορισμούς, ένα όνειρο που πολλοί θέλουν να πραγματο-ποιήσουν, αλλά δεν το κάνουν, είτε γιατί νομίζουν πως είναι πολύ ακριβή, είτε γιατί είναι πολύ μακριά, ενώ δεν λείπουν και αυτοί που δεν βρίσκουν την κατάλληλη εποχή. Ο χειμώνας είναι πολύ κρύος εκεί (πράγματι), το καλοκαίρι «που να αφήσεις τον ήλιο και να πας εκεί πάνω» και τελικά το όνειρο παραμένει όνειρο.
Ποτέ δεν είχα τέτοιους ενδοιασμούς, έτσι όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, είπα απλά ότι δεν θα την αφήσω να πάει χαμένη. Φυσικά δεν το μετάνιωσα. Η πτήση μου ήταν μέσω Βρυξελλών, με αναμονή τριών ωρών εκεί.Επιστροφή μέσω Φρανκφούρτης με μία διανυκτέρευση. Η διαφορά στην τιμή από την μοναδική απευθείας πτήση Αθήνα – Εδιμβούργο άξιζε. Η τιμή ήταν λογικότατη επειδή την είχα κλείσει από τον Φεβρουάριο για τις 19 Ιουλίου. Ο βασικός κανόνας, ότι αν προγραμματίσεις το ταξίδι σου νωρίς γλυτώνεις χρήματα, επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά (τον Ιούνιο η τιμή του εισιτηρίου ήταν περίπου 30% ακριβότερη).
Το αεροδρόμιο του Εδιμβούργου είναι μικρό, συμπαθητικό και η πρώτη εντύπωση εκτός από τον ανέλπιστα καλό καιρό ήταν ο έλεγχος διαβατηρίων (η Μεγάλη Βρετανία δεν ανήκει στο Schengen). Είχα κλείσει αυτοκίνητο για 3 ημέρες στην λογικότατη τιμή των 30 περίπου Ευρώ/ ημέρα (συμπεριλαμβανομένης πλήρους ασφάλισης και με απεριόριστα χιλιόμετρα). Παρέλαβα λοιπόν το αμαξάκι (ένα Peugeot 107) και το πρώτο σοκ βεβαίως ήταν ότι επρόκειτο για non smoking car, όπως όλα τα ενοικιαζόμενα στην Μεγάλη Βρετανία. Οι θεριακλήδες (σαν κι εμένα δυστυχώς) θα πρέπει να κρατηθούν και να ξεχαρμανιάζουν κάνοντας συχνές στάσεις, όπως έκανα και εγώ, πράγμα ευχάριστο και εύκολο πάντως, δεδομένου ότι τα τοπία που διασχίζεις είναι πανέμορφα. Η μη συμμόρφωση δεν ξέρω τι επιπτώσεις θα είχε. Κακά τα ψέματα, το αυτοκίνητο μυρίζει αν καπνίζεις και στην Γηραιά Αλβιόνα η αντικαπνιστική νομοθεσία είναι αυστηρότατη. Δεν υπάρχει λόγος να πληρώνει πρόστιμα κάποιος. Το δεύτερο σοκ, το ήξερα βέβαια και ήμουν προετοιμασμένος, ήταν η ανάποδη οδήγηση, η οποία πάντως αποδείχθηκε θέμα συνήθειας. Χρειάζεται αρκετή προσοχή στην αρχή, ιδιαίτερα στις αλλαγές κατεύθυνσης και στην είσοδο σε πλατείες, σύντομα όμως το συνήθισα, έστω και αν κάποιες φορές φέρθηκα σαν αρχάριος (με κοίταξαν κάπως περίεργα οι Σκοτσέζοι, αλλά φυσικά μούντζες, κορναρίσματα και «Γαλλικά» δεν παίζουν εκεί.)
Βγήκα λοιπόν στον αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση τα θρυλικά Highlands. Ο καιρός θαυμάσιος, οι δρόμοι καλοί και η συμπεριφορά των Βρετανών οδηγών άψογη. Φυσικά και τηρούσα το όριο των 90 μιλίων/ ώρα (ισχύουν τα ίδια περί προστίμων που ανέφερα πριν), ενώ εντύπωση προκαλεί η παντελής έλλειψη διαφημιστικών πινακίδων σε όλους τους δρόμους εκτός κατοικημένων περιοχών …… άλλος κόσμος!
Έφτασα αρκετά αργά στο Fort William, την βάση μου στα Highlands (η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη τους μετά το Inverness). Συμπαθητική, με αρκετή ζωή και ιδιαί-τερα τουριστική. Έχει καταλύματα για όλα τα γούστα, εγώ έμεινα σε ένα από τα παραδοσιακάκαι συμπαθέστατα bed and breakfast (αντίστοιχα με τα rooms των Ελληνικών νησιών). 25 λίρες/ βραδιά σε ένα σπίτι με 4 δωμάτια και 2 τουαλέτες, αλλά με νιπτήρα στο δωμάτιο, συμπεριλαμβανομένου του πρωινού, νομίζω ήταν λογικό deal. Ευχάριστη έκπληξη ότι (όπως σε όλα τα καταλύματα στην Μεγάλη Βρετανία) υπάρχει βραστήρας και φακελάκια νεσκαφέ, με την απαραίτητη ζάχαρη και γάλα. Δωρεάν! Τώρα βέβαια δεν έχουν και shaker για να φτιάξετε φραπέ, αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας!
Στην ιστοσελίδα www.visitscotland.com μπορεί κανείς να ψάξει για όλων των ειδών τα καταλύματα σε όλη την Σκωτία, αλλά και να πάρει κάθε λογής πληροφορίες. Η πρώτη μου βραδιά στη Σκωτία ολοκληρώθηκε με μία βόλτα στην πόλη και ένα πρόχειρο φαγητό, φυσικά συνοδευμένο από την απαραίτητη μπίρα, κατά τις 10 το βράδι (μην ακούτε τις βλακείες ότι στο εξωτερικό όταν βραδιάσει δεν βρίσκεις να φας τίποτα).
Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε με παραδοσιακό Βρετανικό πρωινό που η συμπαθέστα-τη ιδιοκτήτρια ετοίμαζε η ίδια. Ο καιρός εξακολουθούσε να είναι απίστευτα καλός, δεν υπήρχε ούτε σύννεφο στον ουρανό και η πρώτη εξόρμηση στα Highlands ξεκίνησε με στάση στο Fort Augustus, στην νοτιότερη άκρη της περίφημης Loch Ness. Πρόκειται για μία συμπαθητική κωμόπολη, αρκετά τουριστική, από όπου ξεκινάνε μικρές κρουαζιέρες στη λίμνη, για όσους ελπίζουν να δουν το τέρας. Λίγο πιο έξω από την πόλη έκανα και μία στάση στις όχθες της. Είναι αλήθεια ότι από όσες λίμνες είδα εκεί, η Loch Ness είναι η λιγότερο γραφική (αφήστε που δεν εμφα-νίστηκε και το τέρας). Επόμενη στάση το Drumnadrochit, επίσης συμπαθητικό και τουριστικό. Η πρώτη κάπως μεγάλη στάση ήταν στην πρωτεύουσα των Highlands, το Inverness. Εδώ έχουμε μία πραγματική πόλη, με όμορφο κέντρο, στις εκβολές του Σκωτσέζικου καναλιού. Περιττό νομίζω να πω ότι ελεύθερο παρκάρισμα είναι ίσως αδύνατο να βρει κανείς, η τιμή όμως της 1 λίρας/ ώρα δεν είναι παράλογη.
Μετά από ένα περίπατο 2 ωρών στην πόλη, πήρα τον δρόμο για το Ullapool, στην ΒΔ ακτή της χώρας. Εδώ άρχισα να παίρνω την πρώτη γεύση της Σκωτίας, όπως την φανταζόμαστε. Μεγάλες περιοχές, κυρίως πεδινές, που διακόπτονται από μικρά βουνά, καταπράσινες αλλά χωρίς ψηλά δέντρα. Νομίζεις κάποιες στιγμές ότι βλέπεις ένα απέραντο γκαζόν. Το Ullapool είναι μία γραφική μικρή κωμόπολη, με χαμηλά, κυρίως λευκά σπίτια, αραιά χτισμένα και αρκετά αλιευτικά στο λιμάνι, πράγμα που δείχνει ποια είναι η κύρια ασχολία των κατοίκων (μαζί με τον τουρισμό το καλοκαί-ρι). Από εκεί η διαδρομή κατά μήκος της παραλίας προς τα νότια δίνει στον ταξιδιώτη την ευκαιρίανα δει εξαιρετικά τοπία. Ο συνδυασμός της θάλασσας, της ελικοειδούς ακτής και των νησιών που φαίνονται στον ορίζοντα είναι καταπληκτι-κός. Εδώ πάντως χρειάζεται μία διευκρίνιση για όποιον θελήσει να γυρίσει την περιοχή με αυτοκίνητο. Οι δρόμοι στη Σκωτία που στους οδικούς χάρτες σημειώνονται με διακεκομμένη γραμμή είναι με μία λωρίδα! Κάθε τόσο βέβαια υπάρχει ένας χώρος (εναλλάξ ένας δεξιά και ένας αριστερά), ώστε όταν διασταυρώνονται τα οχήματα το ένα να παραμερίζει! Μπορείτε να φανταστείτε πόση επιτυχία θα είχε ένα τέτοιο σύστημα στην Ελλάδα (και όχι μόνο, εδώ που τα λέμε). Με λίγα λόγια η διαδρομή είναι αρκετά πιο κουραστική και ο υπολογισμός της ώρας που χρειάζεται κανείς να διανύσει τις αποστάσεις δεν είναι εύκολος, αν και η κίνηση είναι ελάχιστη. Είναι όμως καταπληκτική εμπειρία, γιατί βρίσκεσαι κυριολεκτικά μέσα στη φύση. Η περιοχή είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένη και οι οικισμοί είναι ελάχιστοι. Και μια μικρή παρένθεση: τα βενζινάδικα έχουν συχνότητα ανάλογη με την πυκνότητα του πληθυσμού, μην περιμένετε να φτάσετε στη ρεζέρβα γιατί κινδυνεύετε να μείνετε από καύσιμα στη μέση του πουθενά (κι εγώ παρά λίγο να την πατήσω)!
Η επόμενη ημέρα αφιερώθηκε σε ένα «οδοιπορικό» σαφώς μικρότερο και λιγότε-ρο κουραστικό. Κατεύθυνση νότια, κατά μήκος της παραλίας και άφιξη στο Oban, όμορφη, μικρή πόλη, με τα κλασικά αλιευτικά στο λιμάνι και το αποστακτήριο του εξαιρετικού ομώνυμου ουίσκι. Φυσικά η Σκωτία είναι παράδεισος για τους λάτρεις του ποτού, παντού βρίσκεις κάβες όπου τα ουίσκι που καταναλώνουμε εδώ είναι ελάχιστα και δεν εκτιμώνται και πολύ. Οι μερακλήδες ας είναι έτοιμοι να ξοδέψουν ένα μεγάλο μέρος του συναλλάγματος στην αγορά κάποιων από τα περίφημα malts.
Στη συνέχεια επιστροφή προς τα βόρεια, πέρασμα με ένα μικρό ferry boat στην χερσόνησο Ardgour και διαδρομή παραλιακά μέχρι το Mallaig, περνώντας από όμορφα τοπία, με περισσότερη βλάστηση και πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια. Εξαιρετικά ενδιαφέρονκομμάτι, αν και ο δρόμος ήταν στο μεγαλύτερο τμήμα του με μία λωρίδα. Το Mallaig, μικρό αλιευτικό κέντρο αλλά και τουριστικός προορισμός, άξιζε πραγματικά. Ένα πρόχειρο γεύμα θαλασσινών σε ένα εστιατόριο μπαρ, με θέα στο γεμάτο αλιευτικά λιμάνι ήταν η καλύτερη επιβράβευση για την μάλλον κουραστική διαδρομή. Η επιστροφή στο Fort William ήταν ξεκούραστηκαι το υπόλοιπο της ημέρας κύλησε χαλαρά.
Η επόμενη ήταν η ημέρα επιστροφής στο Εδιμβούργο και παράδοσης του αυτοκινήτου στο αεροδρόμιο. Στον δρόμο έκανα μία στάση στο Luss, στην λίμνη Lomond, μετά από εύστοχη συμβουλή της σπιτονοικοκυράς μου. Εξαιρετικά όμορφος μικρός οικισμός, σε μία λίμνη με πυκνά δάση τριγύρω. Η παράδοση του αυτοκινήτου στο αεροδρόμιο συνοδευόταν από ένα μικρό σφίξιμο στην καρδιά. Το πρώτο και πιο περιπετειώδες μέρος του ταξιδιού μου είχε τελειώσει. Οι επόμενες ημέρες αφιερώθηκαν στο (καταπληκτικό) Εδιμβούργο, την Γλασκόβη και μία εκδρομή στο Stirling.
Μία τελευταία συμβουλή για όσους σκοπεύουν να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Τα Highlands είναι περιοχή με πολύ τουρισμό και γεμάτη ξενοδοχεία κάθε κατηγορίας καθώς και bed & breakfast. Αν έχετε περισσότερο χρόνο στην διάθεσή σας, μην κλείσετε την διαμονή σας, τουλάχιστον για όλες τις ημέρες που θα βρεθείτε εκεί. Αν διανυκτερεύετε όπου σας βγάλει ο δρόμος σας, για όσο σας κάνει κέφι, νομίζω ότι θα κάνετε το ταξίδι σας πιο ενδιαφέρον. Αν όμως δεν έχετε την διάθεση να κάνετε ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά θέλετε να επισκεφτείτε την επαρχία της Σκωτίας, πράγμα που θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα, υπάρχουν πολλές οργανωμένες εκδρομές με λεωφορείο από το Εδιμβούργο και την Γλασκόβη. Αρχίζουν από ημερήσιες και φτάνουν μέχρι εκδρομές 3 διανυκτερεύσεων.
Θα ήταν παράλειψή μου να μην πω και δύο λόγια για τους ανθρώπους. Ευγενικοί, εξυπηρετικοί και ανοιχτόκαρδοι, οι Σκοτσέζοι μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Καμία σχέση με την εικόνα που έχουν πολλοί για τους βόρειους λαούς. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα Αγγλικά σας, όσο καλά και να είναι (εμένα νομίζω ότι είναι αρκετά καλά), κάποιες φορές δεν θα σας βοηθήσουν πολύ. Η προφορά τους είναι τόσο ….. ιδιαίτερη, ώστε συχνά καταλάβαινα λιγότερα από τα μισά όσων μου έλεγαν. Αλλά και αυτό ήταν μέρος της εμπειρίας!
Ποτέ δεν είχα τέτοιους ενδοιασμούς, έτσι όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, είπα απλά ότι δεν θα την αφήσω να πάει χαμένη. Φυσικά δεν το μετάνιωσα. Η πτήση μου ήταν μέσω Βρυξελλών, με αναμονή τριών ωρών εκεί.Επιστροφή μέσω Φρανκφούρτης με μία διανυκτέρευση. Η διαφορά στην τιμή από την μοναδική απευθείας πτήση Αθήνα – Εδιμβούργο άξιζε. Η τιμή ήταν λογικότατη επειδή την είχα κλείσει από τον Φεβρουάριο για τις 19 Ιουλίου. Ο βασικός κανόνας, ότι αν προγραμματίσεις το ταξίδι σου νωρίς γλυτώνεις χρήματα, επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά (τον Ιούνιο η τιμή του εισιτηρίου ήταν περίπου 30% ακριβότερη).
Το αεροδρόμιο του Εδιμβούργου είναι μικρό, συμπαθητικό και η πρώτη εντύπωση εκτός από τον ανέλπιστα καλό καιρό ήταν ο έλεγχος διαβατηρίων (η Μεγάλη Βρετανία δεν ανήκει στο Schengen). Είχα κλείσει αυτοκίνητο για 3 ημέρες στην λογικότατη τιμή των 30 περίπου Ευρώ/ ημέρα (συμπεριλαμβανομένης πλήρους ασφάλισης και με απεριόριστα χιλιόμετρα). Παρέλαβα λοιπόν το αμαξάκι (ένα Peugeot 107) και το πρώτο σοκ βεβαίως ήταν ότι επρόκειτο για non smoking car, όπως όλα τα ενοικιαζόμενα στην Μεγάλη Βρετανία. Οι θεριακλήδες (σαν κι εμένα δυστυχώς) θα πρέπει να κρατηθούν και να ξεχαρμανιάζουν κάνοντας συχνές στάσεις, όπως έκανα και εγώ, πράγμα ευχάριστο και εύκολο πάντως, δεδομένου ότι τα τοπία που διασχίζεις είναι πανέμορφα. Η μη συμμόρφωση δεν ξέρω τι επιπτώσεις θα είχε. Κακά τα ψέματα, το αυτοκίνητο μυρίζει αν καπνίζεις και στην Γηραιά Αλβιόνα η αντικαπνιστική νομοθεσία είναι αυστηρότατη. Δεν υπάρχει λόγος να πληρώνει πρόστιμα κάποιος. Το δεύτερο σοκ, το ήξερα βέβαια και ήμουν προετοιμασμένος, ήταν η ανάποδη οδήγηση, η οποία πάντως αποδείχθηκε θέμα συνήθειας. Χρειάζεται αρκετή προσοχή στην αρχή, ιδιαίτερα στις αλλαγές κατεύθυνσης και στην είσοδο σε πλατείες, σύντομα όμως το συνήθισα, έστω και αν κάποιες φορές φέρθηκα σαν αρχάριος (με κοίταξαν κάπως περίεργα οι Σκοτσέζοι, αλλά φυσικά μούντζες, κορναρίσματα και «Γαλλικά» δεν παίζουν εκεί.)
Βγήκα λοιπόν στον αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση τα θρυλικά Highlands. Ο καιρός θαυμάσιος, οι δρόμοι καλοί και η συμπεριφορά των Βρετανών οδηγών άψογη. Φυσικά και τηρούσα το όριο των 90 μιλίων/ ώρα (ισχύουν τα ίδια περί προστίμων που ανέφερα πριν), ενώ εντύπωση προκαλεί η παντελής έλλειψη διαφημιστικών πινακίδων σε όλους τους δρόμους εκτός κατοικημένων περιοχών …… άλλος κόσμος!
Έφτασα αρκετά αργά στο Fort William, την βάση μου στα Highlands (η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη τους μετά το Inverness). Συμπαθητική, με αρκετή ζωή και ιδιαί-τερα τουριστική. Έχει καταλύματα για όλα τα γούστα, εγώ έμεινα σε ένα από τα παραδοσιακάκαι συμπαθέστατα bed and breakfast (αντίστοιχα με τα rooms των Ελληνικών νησιών). 25 λίρες/ βραδιά σε ένα σπίτι με 4 δωμάτια και 2 τουαλέτες, αλλά με νιπτήρα στο δωμάτιο, συμπεριλαμβανομένου του πρωινού, νομίζω ήταν λογικό deal. Ευχάριστη έκπληξη ότι (όπως σε όλα τα καταλύματα στην Μεγάλη Βρετανία) υπάρχει βραστήρας και φακελάκια νεσκαφέ, με την απαραίτητη ζάχαρη και γάλα. Δωρεάν! Τώρα βέβαια δεν έχουν και shaker για να φτιάξετε φραπέ, αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας!
Στην ιστοσελίδα www.visitscotland.com μπορεί κανείς να ψάξει για όλων των ειδών τα καταλύματα σε όλη την Σκωτία, αλλά και να πάρει κάθε λογής πληροφορίες. Η πρώτη μου βραδιά στη Σκωτία ολοκληρώθηκε με μία βόλτα στην πόλη και ένα πρόχειρο φαγητό, φυσικά συνοδευμένο από την απαραίτητη μπίρα, κατά τις 10 το βράδι (μην ακούτε τις βλακείες ότι στο εξωτερικό όταν βραδιάσει δεν βρίσκεις να φας τίποτα).
Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε με παραδοσιακό Βρετανικό πρωινό που η συμπαθέστα-τη ιδιοκτήτρια ετοίμαζε η ίδια. Ο καιρός εξακολουθούσε να είναι απίστευτα καλός, δεν υπήρχε ούτε σύννεφο στον ουρανό και η πρώτη εξόρμηση στα Highlands ξεκίνησε με στάση στο Fort Augustus, στην νοτιότερη άκρη της περίφημης Loch Ness. Πρόκειται για μία συμπαθητική κωμόπολη, αρκετά τουριστική, από όπου ξεκινάνε μικρές κρουαζιέρες στη λίμνη, για όσους ελπίζουν να δουν το τέρας. Λίγο πιο έξω από την πόλη έκανα και μία στάση στις όχθες της. Είναι αλήθεια ότι από όσες λίμνες είδα εκεί, η Loch Ness είναι η λιγότερο γραφική (αφήστε που δεν εμφα-νίστηκε και το τέρας). Επόμενη στάση το Drumnadrochit, επίσης συμπαθητικό και τουριστικό. Η πρώτη κάπως μεγάλη στάση ήταν στην πρωτεύουσα των Highlands, το Inverness. Εδώ έχουμε μία πραγματική πόλη, με όμορφο κέντρο, στις εκβολές του Σκωτσέζικου καναλιού. Περιττό νομίζω να πω ότι ελεύθερο παρκάρισμα είναι ίσως αδύνατο να βρει κανείς, η τιμή όμως της 1 λίρας/ ώρα δεν είναι παράλογη.
Μετά από ένα περίπατο 2 ωρών στην πόλη, πήρα τον δρόμο για το Ullapool, στην ΒΔ ακτή της χώρας. Εδώ άρχισα να παίρνω την πρώτη γεύση της Σκωτίας, όπως την φανταζόμαστε. Μεγάλες περιοχές, κυρίως πεδινές, που διακόπτονται από μικρά βουνά, καταπράσινες αλλά χωρίς ψηλά δέντρα. Νομίζεις κάποιες στιγμές ότι βλέπεις ένα απέραντο γκαζόν. Το Ullapool είναι μία γραφική μικρή κωμόπολη, με χαμηλά, κυρίως λευκά σπίτια, αραιά χτισμένα και αρκετά αλιευτικά στο λιμάνι, πράγμα που δείχνει ποια είναι η κύρια ασχολία των κατοίκων (μαζί με τον τουρισμό το καλοκαί-ρι). Από εκεί η διαδρομή κατά μήκος της παραλίας προς τα νότια δίνει στον ταξιδιώτη την ευκαιρίανα δει εξαιρετικά τοπία. Ο συνδυασμός της θάλασσας, της ελικοειδούς ακτής και των νησιών που φαίνονται στον ορίζοντα είναι καταπληκτι-κός. Εδώ πάντως χρειάζεται μία διευκρίνιση για όποιον θελήσει να γυρίσει την περιοχή με αυτοκίνητο. Οι δρόμοι στη Σκωτία που στους οδικούς χάρτες σημειώνονται με διακεκομμένη γραμμή είναι με μία λωρίδα! Κάθε τόσο βέβαια υπάρχει ένας χώρος (εναλλάξ ένας δεξιά και ένας αριστερά), ώστε όταν διασταυρώνονται τα οχήματα το ένα να παραμερίζει! Μπορείτε να φανταστείτε πόση επιτυχία θα είχε ένα τέτοιο σύστημα στην Ελλάδα (και όχι μόνο, εδώ που τα λέμε). Με λίγα λόγια η διαδρομή είναι αρκετά πιο κουραστική και ο υπολογισμός της ώρας που χρειάζεται κανείς να διανύσει τις αποστάσεις δεν είναι εύκολος, αν και η κίνηση είναι ελάχιστη. Είναι όμως καταπληκτική εμπειρία, γιατί βρίσκεσαι κυριολεκτικά μέσα στη φύση. Η περιοχή είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένη και οι οικισμοί είναι ελάχιστοι. Και μια μικρή παρένθεση: τα βενζινάδικα έχουν συχνότητα ανάλογη με την πυκνότητα του πληθυσμού, μην περιμένετε να φτάσετε στη ρεζέρβα γιατί κινδυνεύετε να μείνετε από καύσιμα στη μέση του πουθενά (κι εγώ παρά λίγο να την πατήσω)!
Η επόμενη ημέρα αφιερώθηκε σε ένα «οδοιπορικό» σαφώς μικρότερο και λιγότε-ρο κουραστικό. Κατεύθυνση νότια, κατά μήκος της παραλίας και άφιξη στο Oban, όμορφη, μικρή πόλη, με τα κλασικά αλιευτικά στο λιμάνι και το αποστακτήριο του εξαιρετικού ομώνυμου ουίσκι. Φυσικά η Σκωτία είναι παράδεισος για τους λάτρεις του ποτού, παντού βρίσκεις κάβες όπου τα ουίσκι που καταναλώνουμε εδώ είναι ελάχιστα και δεν εκτιμώνται και πολύ. Οι μερακλήδες ας είναι έτοιμοι να ξοδέψουν ένα μεγάλο μέρος του συναλλάγματος στην αγορά κάποιων από τα περίφημα malts.
Στη συνέχεια επιστροφή προς τα βόρεια, πέρασμα με ένα μικρό ferry boat στην χερσόνησο Ardgour και διαδρομή παραλιακά μέχρι το Mallaig, περνώντας από όμορφα τοπία, με περισσότερη βλάστηση και πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια. Εξαιρετικά ενδιαφέρονκομμάτι, αν και ο δρόμος ήταν στο μεγαλύτερο τμήμα του με μία λωρίδα. Το Mallaig, μικρό αλιευτικό κέντρο αλλά και τουριστικός προορισμός, άξιζε πραγματικά. Ένα πρόχειρο γεύμα θαλασσινών σε ένα εστιατόριο μπαρ, με θέα στο γεμάτο αλιευτικά λιμάνι ήταν η καλύτερη επιβράβευση για την μάλλον κουραστική διαδρομή. Η επιστροφή στο Fort William ήταν ξεκούραστηκαι το υπόλοιπο της ημέρας κύλησε χαλαρά.
Η επόμενη ήταν η ημέρα επιστροφής στο Εδιμβούργο και παράδοσης του αυτοκινήτου στο αεροδρόμιο. Στον δρόμο έκανα μία στάση στο Luss, στην λίμνη Lomond, μετά από εύστοχη συμβουλή της σπιτονοικοκυράς μου. Εξαιρετικά όμορφος μικρός οικισμός, σε μία λίμνη με πυκνά δάση τριγύρω. Η παράδοση του αυτοκινήτου στο αεροδρόμιο συνοδευόταν από ένα μικρό σφίξιμο στην καρδιά. Το πρώτο και πιο περιπετειώδες μέρος του ταξιδιού μου είχε τελειώσει. Οι επόμενες ημέρες αφιερώθηκαν στο (καταπληκτικό) Εδιμβούργο, την Γλασκόβη και μία εκδρομή στο Stirling.
Μία τελευταία συμβουλή για όσους σκοπεύουν να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Τα Highlands είναι περιοχή με πολύ τουρισμό και γεμάτη ξενοδοχεία κάθε κατηγορίας καθώς και bed & breakfast. Αν έχετε περισσότερο χρόνο στην διάθεσή σας, μην κλείσετε την διαμονή σας, τουλάχιστον για όλες τις ημέρες που θα βρεθείτε εκεί. Αν διανυκτερεύετε όπου σας βγάλει ο δρόμος σας, για όσο σας κάνει κέφι, νομίζω ότι θα κάνετε το ταξίδι σας πιο ενδιαφέρον. Αν όμως δεν έχετε την διάθεση να κάνετε ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά θέλετε να επισκεφτείτε την επαρχία της Σκωτίας, πράγμα που θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα, υπάρχουν πολλές οργανωμένες εκδρομές με λεωφορείο από το Εδιμβούργο και την Γλασκόβη. Αρχίζουν από ημερήσιες και φτάνουν μέχρι εκδρομές 3 διανυκτερεύσεων.
Θα ήταν παράλειψή μου να μην πω και δύο λόγια για τους ανθρώπους. Ευγενικοί, εξυπηρετικοί και ανοιχτόκαρδοι, οι Σκοτσέζοι μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Καμία σχέση με την εικόνα που έχουν πολλοί για τους βόρειους λαούς. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα Αγγλικά σας, όσο καλά και να είναι (εμένα νομίζω ότι είναι αρκετά καλά), κάποιες φορές δεν θα σας βοηθήσουν πολύ. Η προφορά τους είναι τόσο ….. ιδιαίτερη, ώστε συχνά καταλάβαινα λιγότερα από τα μισά όσων μου έλεγαν. Αλλά και αυτό ήταν μέρος της εμπειρίας!
, το εχω σα στοχο για ανοιξη. Εχω πάει φυσικα στη Σκωτία τρελά ερωτευμένη με το "braveheart" αλλα θελω πολύ να νοικιάσω αμάξι κ να παρω σβάρνα όλα τα χωριά στη μέση του πουθενά!να μεινω σε cottages και την πρωτη βραδια σε ένα καστρο!καημο το εχω πια!!!
