Glosoli
Member
- Μηνύματα
- 403
- Likes
- 316
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Είναι Μεγάλη Πέμπτη για μας τους Ορθόδοξους και εγώ και η πολύ καλή μου φίλη Νεφέλη κάνουμε βόλτες σε μία πλατεία της Λωζάνης προσπαθώντας να βρούμε τον συμφοιτητή της τον Νίκλας. Μετά από κανά 10λεπτο και αφού έχουμε ξυλιάσει από το κρύο τον βρίσκουμε έξω από μία pub που είναι και ζυθοποιείο να μιλάει στο κινητό και να βρίζει και να φωνάζει με την αστεία Σουηδική προφορά στα γαλλικά!
Νεφέλη: Νίκλας τι συμβαίνει;
Νίκλας: Μα καλά γιατί με βασανίζει έτσι;
Εγώ: Ποια;
Νίκλας: Ποιος είσαι εσύ;
Νεφέλη: Aαα είναι ο φίλος μου που σου έλεγα από την Ελλάδα.
Νίκλας:Ooo γεια σου, συγνώμη για τις βρισιές έχω νεύρα.
Εγώ: A μην το ξαναπείς..μόνο πάμε να τα πούμε πουθενά που να χει ζέστη;
Νεφέλη: Ναι φύγαμε και θα πάμε στην ακριβώς πίσω πόρτα, έχει τέλεια μπίρα και νόστιμη πίτσα.
Νίκλας: Εγώ δεν πεινάω.
Νεφέλη και Εγώ με μια φωνή: Πεινάμε εμείς.
Έτσι άρχισε ένας διαγωνισμός μπύρας και πίτσας μεταξύ μας (τελικά έφαγε και ο Σουηδός του σκασμού) που κράτησε κοντά μέχρι τις 2 τη νύχτα…και μας εξηγούσε πως μια Πορτογαλίδα που γνώρισε του έχει κάνει την καρδιά περιβόλι και πως για αυτή ακόμα σκεφτόταν να μετακομίσει από την Ελβετία στην Γαλλία (σιγά την απόσταση) για να πάει μαζί της.
Μιας και πετάγαμε το επόμενο πρωί στις 11.25 από Γενεύη για Αθήνα (αυτή η Swiss και το μονοπώλιο της) και έπρεπε να πάρουμε και τρένο από την Λωζάνη για να πάμε είπαμε να το διαλύσουμε. Άσε που είχα γίνει και εντελώς ντίρλα από την μπίρα αλλά και είχα ψιλοβαρεθεί την γκρίνια του Σουηδού συμφοιτητή.
Ξεκινάμε για το σπίτι όπου στο δρόμο με τη Νεφέλη να κάνουμε ότι χαζομάρα μας έρχεται στο μυαλό. Για κάποιο λόγο το βρήκα πολύ αστείο να βγάλω το παλτό μου να κάτσω κάτω σε ένα πεζούλι σε ένα αλσύλλιο στο δρόμο και να φωνάζω με κάμποσους βαθμούς κάτω από το μηδέν «Εγώ εδώ θα μείνω μια χαρά είναι». Η όλη αυτή φάση χαζομάρας μας πήρε γύρω στη 1 ώρα και τελικά φτάσαμε σπίτι της Νεφέλης και πέσαμε ξεροί στο κρεβάτι.
Εγώ: Νεφέλη έβαλες ξυπνητήρι;
Νεφέλη: Όχι ρε δεν έβαλα (με ύφος) !!!
Εγώ: (νομίζοντας πως μου κάνει ειρωνικό χιούμορ) Καλά καληνύχτα
Νεφέλη: Μμμμμ…
Το πρωί ανοίγω τα μάτια μου μόνος μου και πραγματικά νοιώθω αρκετά ξεκούραστος, τεντώνομαι με στιλ και σκουντάω τη Νεφέλη.
Εγώ: Ξύπνα έχουμε και ένα ταξίδι να κάνουμε.
Νεφέλη:Aααα ναι μωρέ τι ώρα είναι;
Εγώ:Δεν ξέρω πρωί πάντως.
Νεφέλη: Ρε Glosoli (και καλά) Ρε χάσαμε το αεροπλάνο.!!!
Εγώ: Γιατί μωρή τι ώρα είναι;
Νεφέλη: Κοντεύει 2 το μεσημέρι.
Εγώ: Μμμμ τέλεια, τι θα φάμε;
Νεφέλη: Καλά είσαι χαζός; Με ρωτάς τι θα φάμε ενώ έχουμε ξυπνήσει 6 ώρες μετά από αυτό που έπρεπε;
Εγώ: Ρε Νεφέλη σε ρώτησα αν είχες βάλει ξυπνητήρι το βράδυ.
Νεφέλη: Kαι σου είπα όχι.
Eγώ: Ρε νόμιζα πως μου έκανες πλάκα, ότι και καλά άσε μας που δεν θα έχω βάλει ξυπνητήρι!!!
Νεφέλη: Φέρε το τηλέφωνο πρέπει να πάρουμε Ελλάδα να τους το πούμε.
Πρώτος παίρνω εγώ στο σπίτι των δικών μου και ενώ σκέφτομαι πως την ώρη εκείνη το αεροπλάνο που θα έπρεπε να είχαμε πάρει θα είχε ήδη μπει στο FIR Αθηνών.
Εγώ: Καλημέρα πατέρα
Πατέρας: Καλημέρα παιδί μου, φτάσατε;
Εγώ:Eεεε μπαμπά, βασικά χάσαμε το αεροπλάνο.
Πατέρας: Τι λες τώρα; Γιατί, πως;
Εγώ: Ε μωρέ το χάσαμε. Θα έρθουμε με την αυριανή πτήση.
Πατέρας: Ώρα σας καλή. Και ζντουπ μου κλείνει το τηλέφωνο στη μούρη.
Κάπως έτσι και χωρίς καν να το περιμένουμε ξεμείναμε Μεγάλη Παρασκευή στη Λωζάνη χωρίς καν να έχουμε εισιτήριο επιστροφής σε high season περίοδο. Οι γονείς της Νεφέλης ήταν πιο cool…η Ελβετίδα μαμά της μέχρι και που να πάμε για περιφορά επιταφίου σε Ελληνική εκκλησία της είπε όταν της είπε τα νέα… (Συνεχίζεται)
Νεφέλη: Νίκλας τι συμβαίνει;
Νίκλας: Μα καλά γιατί με βασανίζει έτσι;
Εγώ: Ποια;
Νίκλας: Ποιος είσαι εσύ;
Νεφέλη: Aαα είναι ο φίλος μου που σου έλεγα από την Ελλάδα.
Νίκλας:Ooo γεια σου, συγνώμη για τις βρισιές έχω νεύρα.
Εγώ: A μην το ξαναπείς..μόνο πάμε να τα πούμε πουθενά που να χει ζέστη;
Νεφέλη: Ναι φύγαμε και θα πάμε στην ακριβώς πίσω πόρτα, έχει τέλεια μπίρα και νόστιμη πίτσα.
Νίκλας: Εγώ δεν πεινάω.
Νεφέλη και Εγώ με μια φωνή: Πεινάμε εμείς.
Έτσι άρχισε ένας διαγωνισμός μπύρας και πίτσας μεταξύ μας (τελικά έφαγε και ο Σουηδός του σκασμού) που κράτησε κοντά μέχρι τις 2 τη νύχτα…και μας εξηγούσε πως μια Πορτογαλίδα που γνώρισε του έχει κάνει την καρδιά περιβόλι και πως για αυτή ακόμα σκεφτόταν να μετακομίσει από την Ελβετία στην Γαλλία (σιγά την απόσταση) για να πάει μαζί της.
Μιας και πετάγαμε το επόμενο πρωί στις 11.25 από Γενεύη για Αθήνα (αυτή η Swiss και το μονοπώλιο της) και έπρεπε να πάρουμε και τρένο από την Λωζάνη για να πάμε είπαμε να το διαλύσουμε. Άσε που είχα γίνει και εντελώς ντίρλα από την μπίρα αλλά και είχα ψιλοβαρεθεί την γκρίνια του Σουηδού συμφοιτητή.
Ξεκινάμε για το σπίτι όπου στο δρόμο με τη Νεφέλη να κάνουμε ότι χαζομάρα μας έρχεται στο μυαλό. Για κάποιο λόγο το βρήκα πολύ αστείο να βγάλω το παλτό μου να κάτσω κάτω σε ένα πεζούλι σε ένα αλσύλλιο στο δρόμο και να φωνάζω με κάμποσους βαθμούς κάτω από το μηδέν «Εγώ εδώ θα μείνω μια χαρά είναι». Η όλη αυτή φάση χαζομάρας μας πήρε γύρω στη 1 ώρα και τελικά φτάσαμε σπίτι της Νεφέλης και πέσαμε ξεροί στο κρεβάτι.
Εγώ: Νεφέλη έβαλες ξυπνητήρι;
Νεφέλη: Όχι ρε δεν έβαλα (με ύφος) !!!
Εγώ: (νομίζοντας πως μου κάνει ειρωνικό χιούμορ) Καλά καληνύχτα
Νεφέλη: Μμμμμ…
Το πρωί ανοίγω τα μάτια μου μόνος μου και πραγματικά νοιώθω αρκετά ξεκούραστος, τεντώνομαι με στιλ και σκουντάω τη Νεφέλη.
Εγώ: Ξύπνα έχουμε και ένα ταξίδι να κάνουμε.
Νεφέλη:Aααα ναι μωρέ τι ώρα είναι;
Εγώ:Δεν ξέρω πρωί πάντως.
Νεφέλη: Ρε Glosoli (και καλά) Ρε χάσαμε το αεροπλάνο.!!!
Εγώ: Γιατί μωρή τι ώρα είναι;
Νεφέλη: Κοντεύει 2 το μεσημέρι.
Εγώ: Μμμμ τέλεια, τι θα φάμε;
Νεφέλη: Καλά είσαι χαζός; Με ρωτάς τι θα φάμε ενώ έχουμε ξυπνήσει 6 ώρες μετά από αυτό που έπρεπε;
Εγώ: Ρε Νεφέλη σε ρώτησα αν είχες βάλει ξυπνητήρι το βράδυ.
Νεφέλη: Kαι σου είπα όχι.
Eγώ: Ρε νόμιζα πως μου έκανες πλάκα, ότι και καλά άσε μας που δεν θα έχω βάλει ξυπνητήρι!!!
Νεφέλη: Φέρε το τηλέφωνο πρέπει να πάρουμε Ελλάδα να τους το πούμε.
Πρώτος παίρνω εγώ στο σπίτι των δικών μου και ενώ σκέφτομαι πως την ώρη εκείνη το αεροπλάνο που θα έπρεπε να είχαμε πάρει θα είχε ήδη μπει στο FIR Αθηνών.
Εγώ: Καλημέρα πατέρα
Πατέρας: Καλημέρα παιδί μου, φτάσατε;
Εγώ:Eεεε μπαμπά, βασικά χάσαμε το αεροπλάνο.
Πατέρας: Τι λες τώρα; Γιατί, πως;
Εγώ: Ε μωρέ το χάσαμε. Θα έρθουμε με την αυριανή πτήση.
Πατέρας: Ώρα σας καλή. Και ζντουπ μου κλείνει το τηλέφωνο στη μούρη.
Κάπως έτσι και χωρίς καν να το περιμένουμε ξεμείναμε Μεγάλη Παρασκευή στη Λωζάνη χωρίς καν να έχουμε εισιτήριο επιστροφής σε high season περίοδο. Οι γονείς της Νεφέλης ήταν πιο cool…η Ελβετίδα μαμά της μέχρι και που να πάμε για περιφορά επιταφίου σε Ελληνική εκκλησία της είπε όταν της είπε τα νέα… (Συνεχίζεται)
Attachments
-
67,2 KB Προβολές: 136