Νησιά Κουκ : Ο Πνεύμονας της Πολυνησίας

[Nikos1986]

Όπως ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο, με την καθυστέρηση του σκέλους Αθήνα - Σιγκαπούρη, έχασα τη δεύτερη πτήση για το Σίδνεϊ.

Παρολαυτά, αποζημιωθήκαμε όλοι όσοι πηγαίναμε Σίδνεϊ…

Ειχαμε πρόσβαση σε lounge στο Changi για φαγητό…

Κερδίσαμε ένα δεκάωρο στη Σιγκαπούρη. Όποτε, μετά το πρωινό πήρα ένα χάρτη και βγήκα να γνωρίσω λίγο την πόλη. Πρώτη φορά εδώ, ο προφανής προορισμός ήταν το Gardens by the Bay (πέρα από αυτό το Sentosa δεν ήξερα και πολλά άλλα)…

Οφείλω πάντως να παραδεχτώ πως είναι απίστευτη η υγρασία σε αυτή την πόλη.

Η έκπληξη ήταν το Α380 της Singapore που θα μας πάει Σίδνεϊ σε λίγο.

Περιπετειώδης μέρα, αλλά τέλος καλό, όλα καλά!!!

 

[Nikos1986]

Αγαπημένο Σίδνεϊ

 

[Nikos1986]

Φτάνοντας πριν μια ώρα στη Ραροτόνγκα

Μια υπέροχη ανατολή

Λίγο πριν την προσγειωση

Το αεροδρόμιο

Οταν στην Αυστραλία μας υποδέχονταν με σκυλιά, εδώ είχε κοτούλες

 

[Nikos1986]

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Αϊτουτάκι

Βουρ για το νησάκι Akitua

 

[Nikos1986]

Πριν λίγο γυρίσαμε από το tour της λιμνοθάλασσας στο Αιτουτακι.

Κάναμε στάσεις για snorkeling (είχα να κάνω από μικρός, με το νερό να γεμίζει τα γυαλιά) και επισκεφθήκαμε τα νησάκια Maina, Maina Iti και φυσικά το Tapuaetai.

Η εμπειρία από το snorkeling εκπληκτική, απίστευτη η αίσθηση να κολυμπάς ανάμεσα σε χιλιάδες πολύχρωμα ψαράκια (και μερικές ψαρούκλες) και προσεκτικά ανάμεσα στα κοράλια. Δυστυχώς δεν είχα υποβρύχια κάμερα, αλλά ήταν μια εμπειρία μοναδική, την οποία θα προέτρεπα οποιονδήποτε να τη ζήσει αν δεν το έχει κάνει.

Παρ’ολ’αυτά, τράβηξα φωτογραφίες από τη λιμνοθάλασσα και τα νησάκια που αποβιβαστήκαμε. Τέτοια τιρκουάζ νερά δεν είχα ξαναδεί.

 

[poised]

Πριν λίγο γυρίσαμε από το tour της λιμνοθάλασσας στο Αιτουτακι.

Κάναμε στάσεις για snorkeling (είχα να κάνω από μικρός, με το νερό να γεμίζει τα γυαλιά) και επισκεφθήκαμε τα νησάκια Maina, Maina Iti και φυσικά το Tapuaetai.

Η εμπειρία από το snorkeling εκπληκτική, απίστευτη η αίσθηση να κολυμπάς ανάμεσα σε χιλιάδες πολύχρωμα ψαράκια (και μερικές ψαρούκλες) και προσεκτικά ανάμεσα στα κοράλια. Δυστυχώς δεν είχα υποβρύχια κάμερα, αλλά ήταν μια εμπειρία μοναδική, την οποία θα προέτρεπα οποιονδήποτε να τη ζήσει αν δεν το έχει κάνει.

Παρ’ολ’αυτά, τράβηξα φωτογραφίες από τη λιμνοθάλασσα και τα νησάκια που αποβιβαστήκαμε. Τέτοια τιρκουάζ νερά δεν είχα ξαναδεί.

View attachment 446782

View attachment 446783

View attachment 446784

View attachment 446785

View attachment 446786

View attachment 446787

View attachment 446788

View attachment 446790

Σίγουρα δεν είναι stock photos με θέμα tropical paradise;

 

[Nikos1986]

Όχι, αν και δεν είχα σκεφτεί να τις χρησιμοποιούσα ως τέτοιες

Τις έχω και με εμένα μέσα, αλλά δεν είμαι ωραίο θέαμα ύστερα από πέντε μέρες χωρίς αντηλιακό (μέγα λάθος να νομίσω ότι θα έβρισκα εδώ)

 

[Nikos1986]

Χθες αργά το απόγευμα, τέλος πάντων στις 17, επέστρεψα από το Αϊτουτάκι στη Ραροτόνγκα, το κύριο νησί των Κουκ.

Η τελευταία μέρα στο Αϊτουτάκι πέρασε γύρω από την παραλία Ootu, ψάχνοντας λίγο και για τα σημεία που είχε σκιά από τους φοίνικες. Ήταν η τελευταία μέρα πριν επιστρέψω στον «πολιτισμό» και βρω αντηλιακό.

Όταν πλέον και εκεί δεν μπορούσα να αποφύγω να έχω τον ήλιο φάτσα φορά, κατευθύνθηκα ποδαράτο (δεν ήταν και εύκολο - θα γράψω ιστορία για να το διηγηθώ και αυτό ) προς το κανάλι που χωρίζει το κύριο νησί με το Akitua (τα δέντρα στο βάθος αριστερά στην προηγούμενη φωτογραφία).

Ανοίγοντας μια παρένθεση, στα νησιά όλα τα φαγάδικα κλείνουν το αργότερο στις 9. Έχοντας πάρει το μάθημά μου στο Αϊτουτάκι, και με την πτήση να φτάνει στη Ραροτόνγκα στις 8, πήγα κατά τις 5 για βραδινό, ώστε να είμαι καλυμμένος. Πίσω από το σημείο που τράβηξα την προηγούμενη φωτογραφία, βρίσκεται η ταβέρνα The Boat Shed, την οποία και λάτρεψα σε αυτές τις διακοπές.

Ύστερα από ένα τελευταίο Ikamata (ούτε καν το ήξερα, πρόκειται για τόνο σε σως καρύδας) κατευθύνθηκα προς το αεροδρόμιο που βρισκόταν δίπλα.

Το αεροδρόμιο όλο κι όλο αυτό. Μια διαμπερής αίθουσα, χωρίς πόρτες, χωρίς ελέγχους διαβατηρίων (στο γκισέ απλά έλεγες το όνομα χωρίς να δείξεις τίποτα), χωρίς ελέγχους αποσκευών (την άφηνες και την έδινε σε ένα παιδί πίσω που την φόρτωνε σε μια μπαγκαζιέρα), χωρίς ακτίνες Χ… Ακόμη και φαγητά ανέβαζαν κάποιοι στο αεροπλάνο… Θύμιζε εποχές όχι απλά προ 11/9 αλλά προπολεμικές.

Απογειωθήκαμε στην ώρα μας, και αυτή τη φορά ήμουν τυχερός και είχα θέα τη λιμνοθάλασσα.

Τελικά, ευτυχώς που είχα φάει το απογευματο-βραδινό. Μέχρι να πάρω το αμάξι, να πάω στο σπίτι, να ξεφόρτωσω, και να δω τι είναι ανοιχτό, είχε πάει 9 παρά και θα εμένα νηστικός.

Κουρασμένος έπεσα για ύπνο, μέσα στην περιέργεια για να έβλεπα αν καλά έκανα που θα έμενα και στη Ραροτόνγκα ή αν θα έπρεπε καλύτερα να αφιέρωνα και τις υπόλοιπες ημέρες στον «δοκιμασμένο παράδεισο» του Αϊτουτάκι…

 

[psilos3]

Εντάξει, σε ζηλεύω, ασύλληπτη εμπειρία καταμεσής του Ειρηνικού.
Περιμένω να δω και κανένα μπαράκι να απογειωθεί η όλη ιστορία.
Να περνάς τέλεια!

 

[Nikos1986]

Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!

Το Boat Shed, στο οποίο μου άρεσε πολύ και το ναυτικό ντεκόρ (ντράπηκα να ζητήσω να το φωτογραφίσω, αλλά οι κυρίες εκεί ήταν πολύ ευγενικές)

Η παρακάτω φωτογραφία είναι από το χθεσινό, ονόματι Vaima:

Σήμερα, Κυριακή, και στο μεσημεριανό και τώρα που έχω έρθει για βραδινό, έχει ζωντανή μουσική.

Live ενώ περιμένω το δείπνο στο Shipwreck Hut:

Με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα πριν κανένα μισάωρο.

 

[gt13]

Απίστευτη ταξιδαρα! Όνειρο ζωής τό αιτουτακι, αλλά το κόστος δυσβάσταχτο...

Μπορείς να μας δώσεις μια εικόνα από τιμές για διαμονή ανά βραδιά εκεί;; φαγητό, ποτό, εκδρομές τί κόστος είχαν;;;

 

[Nikos1986]

Καλημέρα από το Άμπου Ντάμπι!

Θέλεις να με προλάβεις πριν ξεκινήσω την ιστορία

Συνοπτικά, τα περισσότερα μπανγκαλόους που κοίταζα (και που τελικά έκλεισα) ήταν γύρω στο κατοστάρικο το βράδυ. Απλά μπανγκαλόους στην παραλία, με μοναδική πολυτέλεια την φανταστική τοποθεσία. Δεν μιλάω για το Aitutaki Lagoon Resort, το οποίο είναι μια κατηγορία μόνο του στα νησιά, το οποίο είναι αρκετά ακριβότερο αλλά και αποστειρωμένο με τα καλά και τα κακά που συνεπάγεται αυτό.

Το φαγητό φθηνότερο από την Ελλάδα. Με 50 δολάρια (γύρω στα 28 ευρώ) έτρωγες ψάρι με γλυκό και μπύρα ή κάποιο αναψυκτικό. Συνήθως πλήρωνα 35-40 δολάρια το γεύμα.

Η βενζίνη γύρω στο 1,6 - 1,7 ευρώ το λίτρο. Βέβαια χιλιόμετρα δεν θα κανείς, αφού τα νησιά είναι μικρά. Έφαγα 1/4 του ντεπόζιτου στο κάθε νησί (γύρω στα 20 ευρώ να ξαναγεμίσω.

Το tour στην λιμνοθάλασσα, το οποίο ήταν το αποκορύφωμα του ταξιδιού, ήταν 180 δολάρια (λίγο πάνω από 100 ευρώ). Τα λεφτά θα τα ξαναεδινα με κλειστά μάτια.

Στη Ραροτόνγκα υπολόγιζε χοντρικά ένα 20-25% πιο ακριβό το φαγητό.

Το κόστος εκεί όπως βλέπεις δεν είναι υψηλό. Το θέμα είναι τα αεροπορικά, που υπολόγιζε κανένα 500 από Αυστραλία με βαλίτσα (πρακτικά με αυτή θα πας, άλλες συνδέσεις είναι αν θυμάμαι καλά μόνο με Χαβάη και Ταϊτή). Είναι και η Νέα Ζηλανδία, που κάποτε είχε εισιτήρια κάτω από 300 ευρώ, αλλά πλέον η Air New Zealand βαράει τιμές.

Θα τα αναφέρω και πιο εκτενέστερα και στην ιστορία. Μαζί με τα ευτράπελα, που κάτσε ακόμα, έχω μια τελευταία πτήση…