panius
Member
- Μηνύματα
- 668
- Likes
- 2.744
Εισαγωγή: La Mer De la Culture
Τι ήσυχοι αυτοί οι Μαροκινοί! Κάθονται φρόνιμοι στις θεσούλες τους, χεράκια σταυρωμένα, χειλάκια ραμμένα. Ούτε τιμωρημένοι να ήταν! Εμείς πάλι, τυπικοί ελληνάρες. Έχουμε απλώσει τις ποδάρες μας μέσα στο βαγόνι, γελάμε, γκρινιάζουμε (εννοείται) και τους σέρνουμε τα εξ' αμάξης (όπως παντού άλλωστε). Κάποια στιγμή ένας γεράκος που είχε ζαρώσει στη γωνίτσα του πήρε το θάρρος και μας ρώτησε από πού είμαστε. Μόλις του απαντήσαμε αναφώνησε: "Grece! La mer de la culture"! Ουί! Ουί! απαντήσαμε βαριεστημένα, σκάβοντας ακόμα πιο βαθιά το αυτί μας με το δάχτυλο. Από κουλτούρ άλλο τίποτα! Να φαν’ και οι κότες!
Εσαουίρα: ηλιοβασίλεμα στον Ατλαντικό...
Όπως καταλάβατε, στο Μαρόκο ομιλούν τη γαλλική μαζί με την αραβική. Συνδυάζουν τους χουρμάδες με ζεστά κρουασάν βουτύρου, το τσάι μέντας με cafe au lait και λατρεύουν το La Vache Qui Rit. Όπου και να έστρεφα το βλέμμα, να σου η κακομούτσουνη αγελάδα να χασκογελά με αυθάδεια μπροστά μου σε γιγαντοαφίσες 10 τετραγωνικών. Έφαγα τόση γελαστή αγελάδα σε αυτό το ταξίδι όση δεν είχα φάει σε όλο το Δημοτικό. Γαλλικές επιρροές λοιπόν και αυστηρός ισλαμισμός συνθέτουν αν μη τι άλλο ένα άκρως ενδιαφέρον σκηνικό. Εντάξει, δεν ήταν και Σαουδική Αραβία η χώρα. Και το αλκοόλ μας ήπιαμε (λίγο), και γυναίκες ντόπιες ακάλυπτες είδαμε (λίγες), και τα ισλαμικά τους τεμένη επισκεφθήκαμε οι άπιστοι (κοιτώντας από την πόρτα).
στο παζάρι του Μαρακές
12 ημέρες ταξίδι, παρέα με τη γνωστή από την Ινδία φίλη Ελευθερία και τον καλό μου φίλο Μάκη. Η Ελευθερία, μετά το σοκ της Ινδίας πίστευα πως θα ξεπετάξει το Μαρόκο με ευκολία σε ότι αφορά την καθαριότητα και την υγιεινή. Πόσο άδικο είχα!!! Οι κραυγές της στα ανήλιαγα στενά του Μαρακές και της Φεζ ακόμα τρομοκρατούν τα μικρά παιδάκια... Για να είμαστε δίκαιοι και το Μαρόκο δεν φέρθηκε πολύ καλά στη φίλη μας...
Το νερό των Μαροκινών: Τσάι με μέντα
Τo Μαρακές ήταν η πρώτη μας γνωριμία με το Μαρόκο. Ενδιαφέρουσα πόλη και ίσως η πιο βρώμικη απ’ όλες. Γενικά περίμενα μια κατάσταση ολίγον τριτοκοσμική στο Μαρόκο, με μπόλικη μπόχα και χάος στους δρόμους. Ε, λοιπόν καμία σχέση! Το σύγχρονο κομμάτι του Μαρακές είναι υπόδειγμα πολεοδομίας και μοντέρνου lifestyle. Θα δεις δυτικά ντυσίματα, Glyfada style καφετέριες, γυναικοπαρέες να πίνουν τον καφέ τους, εμπορικά mall, φαρδείς δρόμους, τα πιο θεόρατα τζιπ και οδική συμπεριφορά από τους ντόπιους, σίγουρα καλύτερη από τη δική μας. Αλλά και στην παλιά πόλη, μόλις τελειώσει το καθημερινό πανηγύρι στη μεγάλη κεντρική πλατεία, συνεργεία καθαριότητας αναλαμβάνουν δράση και με μάνικες, νερά και σκούπες κυριολεκτικά τη γλύφουνε. Το τρένο που μας έφερε από την Καζαμπλάνκα (εκεί προσγειωθήκαμε) στο Μαρακές ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο μοντέρνο, ούτε και οι ίδιοι οι Μαροκινοί φαντάζομαι καθότι δεν το ξαναείδα στις υπόλοιπες τρενο-μετακινήσεις μας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το Μαρόκο είναι μια χώρα που προσφέρει στον ταξιδιώτη άφθονες «εξωτικές» εικόνες και εμπειρίες, αλλά ταυτόχρονα και τη σιγουριά ότι κάποια στάνταρ οργάνωσης, καθαριότητας και ασφάλειας θα είναι σε ένα αρκετά ανεκτό επίπεδο.
Ραμπάτ: η πρωτεύουσα
Μμμ...εκτός κι αν είστε γκαντέμηδες σαν την Ελευθερία, οπότε τα παραπάνω στάνταρ ξεχάστε τα!
Περίπτωση 1: 1η ημέρα στο ξενοδοχείο στο Μαρακές και η Ελευθερία έκανε ντουζάκι με νερό αποχέτευσης (ναι καλή μας φίλη! Τώρα μπορώ να στο πω. Με σκατόνερο έλουσες τα μαλλάκια σου. Ούτε σκουριά από τις σωληνώσεις ήταν αυτή η απόχρωση, ούτε χώμα). Το παιδάκι στη ρεσεψιόν, μόλις του ανακοινώνουμε ότι από τη βρύση τρέχει καφέ νερό, μας είπε ότι ο πατέρας του φτιάχνει τη βλάβη και μέχρι να τελειώσει να μην πλύνουμε τα χέρια μας. Κόκαλο η Ελευθερία! Αυτό το βλέμμα τρόμου και αηδίας στα μάτια του μικρού ρεσεψιονίστ, όταν έμαθε ότι μπανιαρίστηκε ολόκληρη έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μου!
Περίπτωση 2: Πήγε η καημένη σε παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο να αγοράσει σιροπιαστά που της άρεσαν. Απλώνει ο ζαχαροπλάστης την τριχωτή χερούκλα του, τη χώνει μέσα στο σωρό με τα σαραγλιά, πιάνει μια χούφτα και την πετάει στο κουτί! Κόκαλο η Ελευθερία!
Περίπτωση 3: Θέλαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια της Ελευθερίας στο Μαρακές. Παίρνουμε ταξί να μας πάει στη νέα πόλη να βρούμε δυτικό ζαχαροπλαστείο για τούρτα, δεν βρήκαμε τίποτα! Ο ταξιτζής μας πήγαινε σε κάτι άθλια μαγαζιά δεκαετίας '50, ξέρετε, σαν τα δικά μας με τα χαρακτηριστικά ψυγεία με τους κεσέδες το γιαούρτι. Η "τούρτα" που πήραμε ήταν ένας κορμός σαν τούβλο, τόσο φρέσκος, που η σαντιγί από πάνω είχε υποστεί διάβρωση μεγαλύτερη και απ' το φαράγγι του Βίκου. Κόκαλο η Ελευθερία!Για κεράκια, ούτε λόγος!
-Σιλ βουλ πλε, we want candles, you know, κερακιά, φου φου, happy birthday to you... είτε κεράκια ζητάγαμε, είτε το μποζόνιο του Χιγκς, για τον ζαχαροπλάστη ήταν ένα και το αυτό. Μας κοίταζε σαν χάνος. Ευτυχώς, βρήκαμε ένα ρημαδοκερί σε ένα μίνι μάρκετ και επιστρέφουμε στο χοτέλ να κόψουμε την τούρτα. Εκεί, ο ρεσεψιονίστ μας φέρνει ένα πιάτο τόσο βρόμικο σαν αυτά που βάζεις κάτω από τη βρύση που στάζει και τα αφήνεις ξεχασμένα για χρόνια. "Αυτό έχω!" μας λέει. Κόκαλο η Ελευθερία! Την επομένη που βγήκαμε μόνοι μας για βόλτα στη νέα πόλη, κουραστήκαμε να μετράμε απαστράπτουσες βιτρίνες ζαχαροπλαστείων με οργιώδη ποικιλία γλυκών, μπουλανζερί, πατισερί και ιταλικές τζελατερίες. Κόκαλο η Ελευθερία για μια ακόμη φορά!
Τα must του μαροκινού πρωινού: τσάι μέντας (εννοείται), φρεσκοστυμμένο πορτοκάλι (όπωςδήποτε), γελαστή αγελάδα (bien sûr).
Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι τόσο γκαντέμηδες όπως η φίλη μου, μπορώ να πω ότι το ξενοδοχειάκι (hotel Narjisse) δεν ήταν τόσο τραγικό, όπως ίσως φάνηκε παραπάνω. Είχε καθαρά δωμάτια, χαρακτήρα, ευγενικούς ανθρώπους, ήταν οικονομικό και σε πολύ καλή θέση: 5 λεπτά από την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και το ιστορικό τζαμί Κουτούμπια! Αν και εντός των τειχών της παλιάς πόλης, το ταξί σε πάει μέχρι την είσοδο του ξενοδοχείου, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος να χαθείς.
Μαρακές: Τζαμί Κουτούμπια
Στο Μαρακές λοιπόν, θα ξεκινήσει η γνωριμία μας με την ενδιαφέρουσα αυτή χώρα, μια χώρα γεμάτη αντιθέσεις, που η ίδια η πόλη θα φροντίσει να το καταλάβεις από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Προσεγγίζοντας το Μαρακές: τροπικοί φοίνικες σε χιονισμένο φόντο!
Τι ήσυχοι αυτοί οι Μαροκινοί! Κάθονται φρόνιμοι στις θεσούλες τους, χεράκια σταυρωμένα, χειλάκια ραμμένα. Ούτε τιμωρημένοι να ήταν! Εμείς πάλι, τυπικοί ελληνάρες. Έχουμε απλώσει τις ποδάρες μας μέσα στο βαγόνι, γελάμε, γκρινιάζουμε (εννοείται) και τους σέρνουμε τα εξ' αμάξης (όπως παντού άλλωστε). Κάποια στιγμή ένας γεράκος που είχε ζαρώσει στη γωνίτσα του πήρε το θάρρος και μας ρώτησε από πού είμαστε. Μόλις του απαντήσαμε αναφώνησε: "Grece! La mer de la culture"! Ουί! Ουί! απαντήσαμε βαριεστημένα, σκάβοντας ακόμα πιο βαθιά το αυτί μας με το δάχτυλο. Από κουλτούρ άλλο τίποτα! Να φαν’ και οι κότες!
Εσαουίρα: ηλιοβασίλεμα στον Ατλαντικό...
Όπως καταλάβατε, στο Μαρόκο ομιλούν τη γαλλική μαζί με την αραβική. Συνδυάζουν τους χουρμάδες με ζεστά κρουασάν βουτύρου, το τσάι μέντας με cafe au lait και λατρεύουν το La Vache Qui Rit. Όπου και να έστρεφα το βλέμμα, να σου η κακομούτσουνη αγελάδα να χασκογελά με αυθάδεια μπροστά μου σε γιγαντοαφίσες 10 τετραγωνικών. Έφαγα τόση γελαστή αγελάδα σε αυτό το ταξίδι όση δεν είχα φάει σε όλο το Δημοτικό. Γαλλικές επιρροές λοιπόν και αυστηρός ισλαμισμός συνθέτουν αν μη τι άλλο ένα άκρως ενδιαφέρον σκηνικό. Εντάξει, δεν ήταν και Σαουδική Αραβία η χώρα. Και το αλκοόλ μας ήπιαμε (λίγο), και γυναίκες ντόπιες ακάλυπτες είδαμε (λίγες), και τα ισλαμικά τους τεμένη επισκεφθήκαμε οι άπιστοι (κοιτώντας από την πόρτα).
στο παζάρι του Μαρακές
12 ημέρες ταξίδι, παρέα με τη γνωστή από την Ινδία φίλη Ελευθερία και τον καλό μου φίλο Μάκη. Η Ελευθερία, μετά το σοκ της Ινδίας πίστευα πως θα ξεπετάξει το Μαρόκο με ευκολία σε ότι αφορά την καθαριότητα και την υγιεινή. Πόσο άδικο είχα!!! Οι κραυγές της στα ανήλιαγα στενά του Μαρακές και της Φεζ ακόμα τρομοκρατούν τα μικρά παιδάκια... Για να είμαστε δίκαιοι και το Μαρόκο δεν φέρθηκε πολύ καλά στη φίλη μας...
Το νερό των Μαροκινών: Τσάι με μέντα
Τo Μαρακές ήταν η πρώτη μας γνωριμία με το Μαρόκο. Ενδιαφέρουσα πόλη και ίσως η πιο βρώμικη απ’ όλες. Γενικά περίμενα μια κατάσταση ολίγον τριτοκοσμική στο Μαρόκο, με μπόλικη μπόχα και χάος στους δρόμους. Ε, λοιπόν καμία σχέση! Το σύγχρονο κομμάτι του Μαρακές είναι υπόδειγμα πολεοδομίας και μοντέρνου lifestyle. Θα δεις δυτικά ντυσίματα, Glyfada style καφετέριες, γυναικοπαρέες να πίνουν τον καφέ τους, εμπορικά mall, φαρδείς δρόμους, τα πιο θεόρατα τζιπ και οδική συμπεριφορά από τους ντόπιους, σίγουρα καλύτερη από τη δική μας. Αλλά και στην παλιά πόλη, μόλις τελειώσει το καθημερινό πανηγύρι στη μεγάλη κεντρική πλατεία, συνεργεία καθαριότητας αναλαμβάνουν δράση και με μάνικες, νερά και σκούπες κυριολεκτικά τη γλύφουνε. Το τρένο που μας έφερε από την Καζαμπλάνκα (εκεί προσγειωθήκαμε) στο Μαρακές ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο μοντέρνο, ούτε και οι ίδιοι οι Μαροκινοί φαντάζομαι καθότι δεν το ξαναείδα στις υπόλοιπες τρενο-μετακινήσεις μας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το Μαρόκο είναι μια χώρα που προσφέρει στον ταξιδιώτη άφθονες «εξωτικές» εικόνες και εμπειρίες, αλλά ταυτόχρονα και τη σιγουριά ότι κάποια στάνταρ οργάνωσης, καθαριότητας και ασφάλειας θα είναι σε ένα αρκετά ανεκτό επίπεδο.
Ραμπάτ: η πρωτεύουσα
Μμμ...εκτός κι αν είστε γκαντέμηδες σαν την Ελευθερία, οπότε τα παραπάνω στάνταρ ξεχάστε τα!
Περίπτωση 1: 1η ημέρα στο ξενοδοχείο στο Μαρακές και η Ελευθερία έκανε ντουζάκι με νερό αποχέτευσης (ναι καλή μας φίλη! Τώρα μπορώ να στο πω. Με σκατόνερο έλουσες τα μαλλάκια σου. Ούτε σκουριά από τις σωληνώσεις ήταν αυτή η απόχρωση, ούτε χώμα). Το παιδάκι στη ρεσεψιόν, μόλις του ανακοινώνουμε ότι από τη βρύση τρέχει καφέ νερό, μας είπε ότι ο πατέρας του φτιάχνει τη βλάβη και μέχρι να τελειώσει να μην πλύνουμε τα χέρια μας. Κόκαλο η Ελευθερία! Αυτό το βλέμμα τρόμου και αηδίας στα μάτια του μικρού ρεσεψιονίστ, όταν έμαθε ότι μπανιαρίστηκε ολόκληρη έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μου!
Περίπτωση 2: Πήγε η καημένη σε παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο να αγοράσει σιροπιαστά που της άρεσαν. Απλώνει ο ζαχαροπλάστης την τριχωτή χερούκλα του, τη χώνει μέσα στο σωρό με τα σαραγλιά, πιάνει μια χούφτα και την πετάει στο κουτί! Κόκαλο η Ελευθερία!
Περίπτωση 3: Θέλαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια της Ελευθερίας στο Μαρακές. Παίρνουμε ταξί να μας πάει στη νέα πόλη να βρούμε δυτικό ζαχαροπλαστείο για τούρτα, δεν βρήκαμε τίποτα! Ο ταξιτζής μας πήγαινε σε κάτι άθλια μαγαζιά δεκαετίας '50, ξέρετε, σαν τα δικά μας με τα χαρακτηριστικά ψυγεία με τους κεσέδες το γιαούρτι. Η "τούρτα" που πήραμε ήταν ένας κορμός σαν τούβλο, τόσο φρέσκος, που η σαντιγί από πάνω είχε υποστεί διάβρωση μεγαλύτερη και απ' το φαράγγι του Βίκου. Κόκαλο η Ελευθερία!Για κεράκια, ούτε λόγος!
-Σιλ βουλ πλε, we want candles, you know, κερακιά, φου φου, happy birthday to you... είτε κεράκια ζητάγαμε, είτε το μποζόνιο του Χιγκς, για τον ζαχαροπλάστη ήταν ένα και το αυτό. Μας κοίταζε σαν χάνος. Ευτυχώς, βρήκαμε ένα ρημαδοκερί σε ένα μίνι μάρκετ και επιστρέφουμε στο χοτέλ να κόψουμε την τούρτα. Εκεί, ο ρεσεψιονίστ μας φέρνει ένα πιάτο τόσο βρόμικο σαν αυτά που βάζεις κάτω από τη βρύση που στάζει και τα αφήνεις ξεχασμένα για χρόνια. "Αυτό έχω!" μας λέει. Κόκαλο η Ελευθερία! Την επομένη που βγήκαμε μόνοι μας για βόλτα στη νέα πόλη, κουραστήκαμε να μετράμε απαστράπτουσες βιτρίνες ζαχαροπλαστείων με οργιώδη ποικιλία γλυκών, μπουλανζερί, πατισερί και ιταλικές τζελατερίες. Κόκαλο η Ελευθερία για μια ακόμη φορά!
Τα must του μαροκινού πρωινού: τσάι μέντας (εννοείται), φρεσκοστυμμένο πορτοκάλι (όπωςδήποτε), γελαστή αγελάδα (bien sûr).
Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι τόσο γκαντέμηδες όπως η φίλη μου, μπορώ να πω ότι το ξενοδοχειάκι (hotel Narjisse) δεν ήταν τόσο τραγικό, όπως ίσως φάνηκε παραπάνω. Είχε καθαρά δωμάτια, χαρακτήρα, ευγενικούς ανθρώπους, ήταν οικονομικό και σε πολύ καλή θέση: 5 λεπτά από την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και το ιστορικό τζαμί Κουτούμπια! Αν και εντός των τειχών της παλιάς πόλης, το ταξί σε πάει μέχρι την είσοδο του ξενοδοχείου, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος να χαθείς.
Μαρακές: Τζαμί Κουτούμπια
Στο Μαρακές λοιπόν, θα ξεκινήσει η γνωριμία μας με την ενδιαφέρουσα αυτή χώρα, μια χώρα γεμάτη αντιθέσεις, που η ίδια η πόλη θα φροντίσει να το καταλάβεις από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Προσεγγίζοντας το Μαρακές: τροπικοί φοίνικες σε χιονισμένο φόντο!
