Manos
Member
- Μηνύματα
- 261
- Likes
- 283
Μαδρίτη και Βόρεια Ισπανία
Δύσκολο να αντισταθείς στην προσφορά της Alitalia !
Τέσσερα άτομα για Μαδρίτη μετ' επιστροφής μόνο 500? !
Τα εισιτήρια αγοράστηκαν χωρίς πολλές σκέψεις και αμέσως ξεκίνησε ο προβληματισμός σχετικά με το που θα πάμε. Το ταξίδι μας θα κράταγε δυο βδομάδες, οπότε εκτός από 3-4 μέρες στη Μαδρίτη, θα έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση για τις υπόλοιπες μέρες.
Ο Νότος αποκλείστηκε μέσα από ένα thread που άνοιξα, αφού επικράτησε η άποψη πως οι θερμοκρασίες στα νότια τον Ιούλιο, κάνουν το ταξίδι προβληματικό. Έτσι αποφασίσαμε να κινηθούμε βόρεια.
Με τη βοήθεια των φίλων του φόρουμ, χαράχτηκε η διαδρομή. Θα ξεκινούσαμε από τη Μαδρίτη και θα φτάναμε μέχρι την … «άκρη του κόσμου»
Αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω αφορούν ένα ταξίδι δυο εβδομάδων και 2000 χιλιομέτρων περίπου. Είναι ένα άνετο και – σχετικά – ξεκούραστο ταξίδι.
Παραθέτω και το χάρτη της διαδρομής.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Αθήνα – Μαδρίτη, πτήση με Alitalia μέσω Ρώμης.
Είχαμε αποφασίσει – διαβάζοντας το φόρουμ – να έχουμε μόνο χειραποσκευές (τουλάχιστον στο «πήγαινε»), έτσι ώστε να μη … μπλέξουμε.
Κρατώντας λοιπόν ο καθένας μας από μια χειραποσκευή που πληρούσε τις προδιαγραφές ως προς τις διαστάσεις, αλλά καθόλου ως προς το βάρος (maximum 8 κιλά μας είπαν στο γκισέ του check-in, οι δικές μας ήταν 14
) περάσαμε χωρίς κανένα πρόβλημα στην «πύλη» περιμένοντας την επιβίβαση.Η ανταπόκριση στη Ρώμη έφευγε μιάμιση ώρα μετά από την ώρα που θα φτάναμε, οπότε δεν είχαμε κανένα απολύτως άγχος.
(Χα!) Η πτήση καθυστέρησε 90 λεπτά και το άγχος εμφανίστηκε χαμογελώντας σατανικά. Θα προλάβουμε την ανταπόκριση; Προσγείωση στη Ρώμη και τρέχουμε να προλάβουμε την ανταπόκριση για Μαδρίτη. Την προλαβαίνουμε και ξεφυσάμε ικανοποιημένοι καθώς αράζουμε στα ταλαίπωρα καθίσματα του αεροπλάνου της Alitalia, οπότε και καταλαβαίνουμε πως τσάμπα τρέχαμε. Και αυτό το αεροπλάνο έχει καθυστέρηση. Ο πιλότος μας λέει πως περιμένουμε κάποιους επιβάτες των οποίων η πτήση καθυστέρησε. Πράγματι, μετά από 40 λεπτά εμφανίζονται τρεις κάθιδροι και ταλαίπωροι επιβάτες (τα πρόσωπα τους είναι για φωτογραφία στην εγκυκλοπαίδεια δίπλα στη λέξη άγχος
) και το αεροπλάνο φεύγει, ενώ ο πιλότος κάνει κρύα αστεία μέσω των μεγαφώνων.Φτάνουμε στη Μαδρίτη γύρω στα μεσάνυχτα. Βαλίτσες δεν έχουμε να περιμένουμε. Βγαίνουμε έξω και αντικρίζουμε μια θάλασσα από ΤΑΞΙ να μας περιμένουν. Με 25? φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας στο κέντρο, άνετα και γρήγορα.
Μην ακούτε αυτά που λέει ο προβοκάτορας ο Yorgos πως η Μαδρίτη είναι βαρετή πόλη. Το αντίθετο συμβαίνει (τα λέει αυτά για να σας σπρώξει στο «χωριό» του, αλλά για αυτά θα σας πω αργότερα
)Αν ενδιαφέρεστε – έστω και λίγο – για τη ζωγραφική και τις τέχνες, η Μαδρίτη είναι must! Τρία τεράστια μουσεία σας περιμένουν για να σας δείξουν αριστουργήματα που έχετε συναντήσει μόνο στα βιβλία.
Η γνώμη μου είναι πως η Μαδρίτη αποτελεί προορισμό, μόνο και μόνο για το μουσείο Prado.
Εγώ θα πρότεινα το λιγότερο τρεις μέρες στη Μαδρίτη, κατά τις οποίες θα επισκέπτεστε από ένα μουσείο το πρωί και το απόγευμα θα περιπλανιέστε στα υπόλοιπα αξιοθέατα και την πόλη.
Γενικά η Μαδρίτη είναι μια εύκολη πόλη με άριστο σύστημα ΜΕΤΡΟ. Αγοράστε ένα εισιτήριο των 10 διαδρομών (έτσι ώστε να σας έρχεται γύρω στα 80 λεπτά η διαδρομή) και οργώστε την πόλη.
Πέρα από το Prado, αξίζει να πάτε στο Reina Sofia να δείτε τη Γκουέρνικα του Πικάσο (Γκερνίκα την προφέρουν εκεί). Αξίζει επίσης να πάτε στο νέο και όμορφο Thyssen για να δείτε την υπέροχη συλλογή του, που θα σας βοηθήσει θα κάνετε μια γρήγορη περιήγηση στο χρόνο μέσω της τέχνης της ζωγραφικής .
...
...
Φυσικά η Μαδρίτη δεν έχει μόνο μουσεία.
Έχει υπέροχα πάρκα (με καλύτερο και μεγαλύτερο το Parco Retiro) για να βολτάρετε με την ησυχία σας.
...
Έχει ένα ωραίο τελεφερίκ, για να δείτε την πόλη και την κοντινή εξοχή από ψηλά.
...
...
Έχει μαγαζιά να ψωνίζετε με τις ώρες και έχει και σάντουιτς (bocadillos) με … καλαμαράκια.
Καλά τα έχει γράψει ο συνάδελφος πως αυτή η πόλη έχει κάτι το αριστοκρατικό όταν τη συγκρίνεις με την «αλήτικη» και γλεντζεδικη Βαρκελώνη. Ναι, η Μαδρίτη είναι λίγο πιο σοβαρή, αλλά καθόλου βαρετή.
Οι τρεις μέρες στην πόλη περνάνε γρήγορα και είναι η ώρα να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που έχουμε κλείσει στην EuropCar για να πάμε προς το Βορά. Ο κάπως στριφνός υπάλληλος μουρμουρίζει κάτι για το ροζ δίπλωμα που είναι στα Ελληνικά και δεν μπορεί να το διαβάσει, αλλά εμείς του δείχνουμε την ταυτότητα που τα έχει γραμμένα σε ελληνικούς και λατινικούς χαρακτήρες. Μας «κόβει» λίγο αγριεμένους και κάνει το κορόιδο παραδίδοντας μας ένα μπλε Ibiza με 45000 χιλιόμετρα στο κοντέρ και άπειρα χτυπήματα γύρω-γύρω. :roll: Ζητάμε από τον υπάλληλο να καταγράψει στο δελτίο παράδοσης όλα τα χτυπήματα και τις εμφανείς ζημιές του αυτοκινήτου, κίνηση που αποδεικνύεται σοφή, αφού στο τέλος του ταξιδιού, κατά την παράδοση του αυτοκινήτου, πέσαμε σε μια άλλη στριφνή και σπαστικιά υπάλληλο που κοίταζε με προσοχή όλες τις ζημιές που είχε γύρω γύρω (αλλά και μέσα) το αυτοκίνητο. Ευτυχώς ήταν όλα γραμμένα και έτσι αποφύγαμε δυσάρεστες καταστάσεις.
Παίρνουμε το αυτοκίνητο το μεσημέρι. Έχουμε αφήσει το υπόλοιπο της μέρας για μια κοντινή εκδρομή στο όμορφο Toledo.
Λιγότερα από 90 λεπτά και 90 χιλιόμετρα οδήγησης μας φέρνουν στο γραφικό Toledo και τα μέρη του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου. Γρήγορα, να προλάβουμε ανοιχτό τον περίφημο καθεδρικό (τελευταία έκδοση εισιτηρίων στις 6, αν και ο ναός κλείνει μισή ώρα μετά). Ζητάω από το GPS να με οδηγήσει στο πιο κοντινό Parking κοντά στο κέντρο, ούτε 100 μέτρα από τον καθεδρικό (όπου και παρκάρω με 6 ευρώ για 6ωρες περίπου). Ωραίος ο καθεδρικός, αλλά και η πόλη δεν πάει πίσω. Γραφικά δρομάκια με όμορφη αρχιτεκτονική.
...
Όμως, για να πω την αλήθεια, το Toledo δεν το ευχαριστήθηκα.
Οι τρεις μέρες περπατήματος και ορθοστασίας στην πόλη και τα μουσεία της Μαδρίτης, μου «χάρισαν» αρκετές φουσκάλες στα ταλαίπωρα πόδια μου, κάνοντας το περπάτημα στις ανηφόρες του Toledo μαρτύριο. (αμ ρε Καραμήτρο, όλο το χρόνο μπροστά σε ένα PC είσαι! Πως θα γίνεις πεζοπόρος σε μια μέρα; - λέει μια αντιπαθητική φωνή εντός μου που κάνω πως δεν την ακούω)Εν πάση περιπτώσει – αράζω σε μια ωραία πλατεία του Toledo, αφήνοντας τους υπόλοιπους της παρέας να το εξερευνήσουν. Ακόμα και έτσι όμως το Toledo ασκεί μια γοητεία. Μου αρέσει – έτσι και αλλιώς – να κάθομαι και να παρατηρώ τους ανθρώπους, οπότε από τη θέση αυτή καταλαβαίνω κάποια πράγματα από τις συνήθειες τους και τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι Ισπανοί. Πλούσιος σε παρατηρήσεις και με κάπως λιγότερο πρησμένα πόδια, συνοδεύω τους υπόλοιπους για φαγητό.
Οι Ισπανοί συνηθίζουν το μενού ημέρας (plato del dia) που συνήθως αποτελείται από δυο πιάτα, ποτό και γλυκό ή καφέ.
Πρόκειται για συμφέροντες συνδυασμούς που προσφέρονται σε διάφορα επίπεδα τιμών. Από 6 έως 25 ευρώ το άτομο, μπορείτε να πάρετε ένα μενού ημέρας και να φάτε καλά. Προφανώς το μενού των 6 ευρώ θα έχει πιο μικρές μερίδες και λιγότερες επιλογές, παραμένει όμως αξιοπρεπές και ιδανική λύση για πολυμελείς οικογένειες. Πάντως, η πιο συνηθισμένη τιμή ήταν αυτή των 10 ευρώ.
Από ο,τι κατάλαβα, η κρίση στον τουρισμό έχει ρίξει τις τιμές και στο φαγητό. Σε κάποια μέρη ο σερβιτόρος μας έλεγε να αγνοήσουμε την υψηλότερη τιμή που έγραφε ο κατάλογος και να υπολογίζουμε 10 ευρώ για το μενού ημέρας.
Μετά το φαϊ και κάνοντας νυχτερινή βόλτα στο Toledo πέσαμε πάνω σε ένα παράξενο event, κατά το όποιο προβάλλονταν εικόνες έργων τέχνης στην πρόσοψη του καθεδρικού, δημιουργώντας μια μαγική (και λίγο σουρεαλιστική) ατμόσφαιρα.
...
...
Έτσι, μετά από αυτή την δωρεάν διασκέδαση και μετά από λίγη ακόμα περιπλάνηση πήραμε το δρόμο του γυρισμού για τη Μαδρίτη. Αυτό το καλό έχει το δικό σου αυτοκίνητο. Γυρίζεις ότι ώρα θέλεις.
Όμως αύριο φεύγουμε για το Βορρά. Μας περιμένει πρωινό εγερτήριο…
Η Ισπανία έχει διόδια σε λίγα κομμάτια της εθνικής. Γενικά, εκτός από τις εθνικές των πολύ τουριστικών πόλεων, δεν υπάρχουν διόδια.
(Χάρτη με τους δρόμους που έχουν διόδια, έχω παραθέσει "εδω" )
Το όριο των 120χλμ την ώρα που υπάρχει παντού, μοιάζει πολύ μικρό για αυτές τις εθνικές με την άριστη ποιότητα οδοστρώματος και τους άριστους και πειθαρχημένους οδηγούς.
Τα τελευταία χρόνια πάντως και μετά την εμφάνιση των GPS, αποφεύγω τις εθνικές οδούς. Όχι από τσιγκουνιά για τα διόδια (όπου υπάρχουν) αλλά γιατί δεν βλέπεις σχεδόν τίποτα από την χώρα που επισκέπτεσαι.
Βάζω στο TomTom τον προορισμό μου, επιλέγω το «Avoid motorways» και απολαμβάνω – συνήθως – όμορφες διαδρομές που είναι και χαρακτηριστικές της χώρας που επισκέπτομαι.
Αυτό το κάνω όταν δεν βιάζομαι. Σήμερα όμως βιάζομαι αφενός, και αφετέρου θέλω να γνωρίσω τις εθνικές της Ισπανίας, οπότε βάζω προορισμό το Burgos.
Επιλέγω “Fastest Route” και μετά από 237χλμ και δυόμισι ώρες βρίσκομαι στον προορισμό μου (σταματώντας και για έναν γρήγορο εσπρέσο που εκεί τον λένε «καφέ σόλο» και κοστίζει γύρω στα 50 λεπτά με 1 ευρώ)
Α, το Burgos! Από τις πιο όμορφες πόλεις που είδα στο ταξίδι αυτό.
Περπατάς δίπλα στο ποτάμι για να φτάσεις και να περάσεις την πύλη της παλιάς πόλης που οδηγεί στον ονομαστό καθεδρικό. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στη χώρα και κατά τη γνώμη μου ο πιο εντυπωσιακός.
...
...
Τρία ευρώ εισιτήριο και τουλάχιστον 2-3 ώρες θα χρειαστείτε για να εξερευνήσετε το ναό και τα 80 παρεκκλήσια που μερικά εκ των οποίων αποτελούν από μόνα τους λόγο επίσκεψης στο Burgos.
Αξιοθέατο που δεν πρέπει να χάσετε.
Μη χάσετε επίσης και ένα υπέροχο σάντουιτς που θα σας φτιάξουν μπροστά σας με φρεσκοκομμένο Jamon και τοπικό τυράκι.
Ωραία ήταν εκεί, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε. Πάμε πάνω πάνω, στη Santillana del Mar (περνάμε λοιπόν από την Castilla-Leon στην Cantabria), σε περίπου 2-3 ώρες, αυτή τη φορά αποφεύγοντας την εθνική και απολαμβάνοντας το τοπίο.
Η Santillana del Mar, αντίθετα από αυτό που δηλώνει το όνομα της* είναι ένα ορεινό χωριό, από τα πιο γραφικά που θα συναντήσετε στη Βόρεια Ισπανία. Είναι τόσο γραφικό που γίνεται φολκλόρ και ίσως τελικά ενοχλητικό. Με λίγα λόγια, αξίζει, αλλά όχι για πάνω από μια μέρα. Αν πάτε, να μείνετε στο «Σπίτι του οργανίστα» (Casa del Organista). Ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο που στεγάζεται σε ένα παλιό γραφικό σπίτι. Υπέροχο πρωινό και ευγενείς άνθρωποι.
*οι Ισπανοί μάλιστα αστειεύονται ότι είναι το χωρίο με τα τρία ψέματα: Δεν είναι αγία (Santi), δεν είναι επίπεδη (llana) και δεν είναι παραθαλάσσια (del Mar)!
...
...
Βόλτα στο χωριό , φαγητό, μπύρες και ύπνος.
Πρέπει να ξεκουραστούμε γιατί το άλλο πρωί φεύγουμε για τα βουνά.
Φεύγοντας, συνεχίζουμε για λίγο παραλιακά και περνάμε από το Comillas όπου θαυμάζουμε το Capricio, ένα από τα λίγα κτίρια του Gaudi εκτός Βαρκελώνης, που τώρα είναι εστιατόριο.
Επόμενος προορισμός, το εθνικό πάρκο Picos de Europa (=κορυφές της Ευρώπης) για χάρη του οποίου κάνουμε μια παράκαμψη από την πορεία μας μόνο και μόνο για να το δούμε, αλλά την αξίζει. Στάση για καφέ και γλυκάκι στο ορεινό θέρετρο Potes. (αν πεινάτε, θα βρείτε σε υπαίθριους πάγκους να πουλανε διάφορα προϊόντα μεταξύ των οποίων, τοπικά τυριά και ψωμί, υλικά που θα φτιάξουν ένα πρώτης τάξεως … ορεινό σαντουιτσάκι
Συνεχίζουμε το ταξίδι μας με προορισμό το Belmonte Del Miranda κι αφήνουμε την Cantabria για να μπούμε στην Asturias.
Η διαδρομή είναι θαυμάσια, ανάμεσα σε βουνά και δίπλα σε ένα ποτάμι για αρκετά χιλιόμετρα. Οι λίγες ώρες οδήγησης περνάνε ευχάριστα γιατί η ομορφιά του τοπίου εκμηδενίζει την κούραση που θα έπρεπε να νιώθουμε.
Το Belmonte Del Miranda είναι ένα ορεινό θέρετρο στο οποίο μπορεί να κάνετε από λουτροθεραπεία και μασάζ μέχρι ιππασία. Είναι ένα μέρος που – τώρα που το σκέφτομαι – θα ήθελα να μείνω περισσότερο για να μπορώ να κάνω εξορμήσεις στo Parque Natural de Somiedo, που σύμφωνα με τον οδηγό μας, είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα δάση πραγματικά άγριας ζωής στην Ευρώπη!
...
...
Αν είχα περισσότερο χρόνο θα περιπλανιόμουν στους φιδωτούς δρόμους του δρυμού με το αυτοκίνητο και θα ακολουθούσα κάποιο ορεινό μονοπάτι με τα πόδια (αν και τα σήματα στο δρόμο που προειδοποιούσαν για την ύπαρξη αρκούδων … θα με προβλημάτιζαν λίγο
)O Ιούλιος είναι μάλλον νεκρή τουριστική περίοδος για αυτά τα μέρη, συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε βλέποντας την ερημιά και τους λιγοστούς τουρίστες (σχεδόν πάντα Ισπανούς)
Πάντως, ο ευγενέστατος ξενοδόχος μας είπε πως είμαστε οι πρώτοι Έλληνες που μένουν στο ξενοδοχείο του (αλησμόνητα μας έμειναν τα σκορδάτα μανιτάρια που μαγείρεψε – μεταξύ άλλων – η … μαμά του ξενοδόχου).
Το άλλο πρωί, στο δρόμο για τον τελικό προορισμό, «την πιο όμορφη πόλη του κόσμου»! Πέρασμα από το Cangas de Onis και το Mirador del Fito. Υπέροχη θέα από αυτό το παρατηρητήριο στα γύρω βουνά, φωτογραφίες.
Το Ibiza τρώει τα χιλιόμετρα εύκολα και ήρεμα και κάποια στιγμή αφήνουμε και την Asturias για να περάσουμε στην Galicia. Σταματάμε που και που για έναν υπέροχο καφέ σόλο στα γρήγορα. Είμαστε πια για τα καλά στο δρόμο των προσκυνητών, στο δρόμο του Αγίου Ιακώβου. Επιλέγουμε να αφήσουμε τη γρήγορη εθνική και να ακολουθήσουμε το δρόμο που ακολουθούν και οι προσκυνητές. Τους συναντάμε συνεχώς, οι περισσότεροι πεζοί (με τη μαγκούρα για να στηρίζονται και το κοχύλι για να πίνουν νερό) και πιο λίγοι με ποδήλατα.
Όλοι έχουν μια μακάρια έκφραση κάτι που μοιάζει λογικό αφού απέχουν λίγες δεκάδες χιλιόμετρα από τον τελικό τους προορισμό, το Santiago De Compostela.
Η αλήθεια είναι πως όταν διαβάζεις τον πολυταξιδεμένο Yorgos να μιλαει για την πόλη των ονείρων του και όταν βλέπεις όλους αυτούς τους προσκυνητές να κατευθύνονται στο Santiago, ετοιμάζεσαι για κάτι … μεγαλειώδες κάτι απίστευτα γραφικό και ονειρεμένο.
Πάντως δεν ετοιμάζεσαι για κυκλοφοριακή συμφόρηση στο κεντρικό δρόμο στον οποίο γίνονται έργα! Δεν ετοιμάζεσαι επίσης να συναντήσεις μια μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα στις παρυφές της πόλης.
Χμμ, φαίνεται πως την ιδέα του Γιώργου την έχουν πολλοί.
Ζέστη, κίνηση και το TomTom έχει ένα λάθος. Σπάνιο, αλλά συμβαίνει τα προγράμματα πλοήγησης να έχουν λάθος αριθμούς σπιτιών σε ένα δρόμο και έτσι χανόμαστε μέσα στη κίνηση του Santiago!
Σταματάμε σε ένα δρομάκι για να ενεργοποιήσουμε το εφεδρικό GPS (πςςς, οργάνωση ε !) το οποίο είναι εφοδιασμένο με διαφορετικό χάρτη που ευτυχώς έχει σωστά τα νούμερα του δρόμου και έτσι βρίσκουμε επιτέλους το ξενοδοχείο μας. Όμορφο, ευρύχωρο και καθαρό, συνεργάζεται με ένα Parking λίγα μέτρα πιο μακριά, στο οποίο και αφήνουμε το αυτοκίνητο (8? τη μέρα).
Το Santiago (στο ιστορικό κέντρο) είναι πόλη για περπάτημα, όχι για αυτοκίνητο.
Βουρ για την πλατεία και τον καθεδρικό λοιπόν.
Είναι δύσκολο να μη μείνεις έκθαμβος αντικρίζοντας αυτόν τον καθεδρικό και τη μπροστινή (αχανή) πλατεία.
Είναι εξίσου εντυπωσιακός το πρωί όσο και το βράδυ
...
Δεκάδες αποκαμωμένοι οδοιπόροι ξεκουράζονται εκστατικοί στην πλατεία ικανοποιημένοι που έφτασαν στο στόχο τους.
...
Το εσωτερικό του καθεδρικού ωραίο αλλά τίποτα το εντυπωσιακό, ειδικά όταν έχεις αντικρίσει το εσωτερικό του ναού στο Burgos.
Στις μέρες που μείναμε στο Santiago De Compostela, προσπαθήσαμε – ειλικρινά – να καταλάβουμε τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο που ζει στην Αβάνα να θέλει να έρθει να ζήσει εδώ, αλλά δεν τα καταφέραμε.
Αυτό που είδαμε εμείς ήταν μια πολύ γραφική και όμορφη πόλη, υπερβολικά τουριστική στο ιστορικό της κέντρο, με μια τουριστική υποδομή τόσο ανεπτυγμένη που καταντούσε ενοχλητική. Άπειρα εστιατόρια το ένα δίπλα στο άλλο, έχοντας για βιτρίνα κάτι τεράστια ενυδρεία μέσα στα οποία πάλευαν διάφορα ψαρικά (αστακοί, καβούρια κλπ) λίγο πριν ψηθούν, δεν αποτελεί και το πιο ωραίο πράγμα για μια πόλη. Μου θύμισε της κακές εποχές της Πλάκας στην Αθήνα.
...
Μιλαω βέβαια για μια μικρή περιοχή στο ιστορικό κέντρο. Η νέα πόλη είναι εντελώς διαφορετική, αλλά δεν είναι και τίποτα σπουδαίο.
Όμως ο Γιώργος μιλαει για την πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Τι δεν πάει καλά; Το μόνο λογικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι πως στις μέρες που μείναμε εκεί δεν καταφέραμε να ανακαλύψουμε αυτή την ομορφιά. Δεν είναι και λίγες οι πόλεις που για να σου αποκαλυφθούν θέλουν περισσότερο χρόνο από άλλες. Ίσως η ομορφιά κρύβεται στους ανθρώπους τους οποίους εμείς – σαν τουρίστες – τους είδαμε, αλλά δεν τους ζήσαμε.
Είναι πάντως από τις πιο όμορφες πόλεις της Ισπανίας που είδα και σίγουρα της αξίζει μια επίσκεψη.
Από αύριο θα αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Όμως οι οδηγοί περιγράφουν ένα υπέροχο μέρος, την άκρη του κόσμου, το Finisterra ή Fisterra. Τελευταία μέρα στο Santiago και ξεκινάμε για την άκρη του κόσμου προετοιμασμένοι για άγριες καταστάσεις και ερημικά ανεμοδαρμένα ακρωτήρια…
Χοχο, καλά τώρα! Ένα χαζό-τουριστικό μέρος είναι. Μην πάτε, κρίμα τα χιλιόμετρα που θα διανύσετε.
Βγάζουμε λίγες βιαστικές φωτογραφίες και φεύγουμε.
Ευτυχώς στη διαδρομή υπάρχουν πολύ πιο όμορφα μέρη για βόλτα και έτσι σταματάμε για περπάτημα και παιχνίδι σε μια όμορφη αμμουδιά του ωκεανού.
Επιστρέφουμε στο Santiago. Βόλτες – φαγητό και ύπνος.
Ξυπνάμε και μετά από ένα καλό πρωινό παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.
Δεν θα πάμε όμως κατευθείαν στη Μαδρίτη. Θα διανυκτερεύσουμε στη Salamanca από την οποία ελπίζουμε να προλάβουμε και μια εκδρομουλα στην Avila.
Όταν κλείναμε στη Salamanca, υποθέταμε πως είναι μια πόλη χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κάποιοι τουριστικοί οδηγοί την προτείνουν θερμά, αλλά κάποιοι άλλοι την αγνοούν. Μας βόλευε όμως στη διαδρομή (για να μοιράσουμε τα χιλιόμετρα μεταξύ Santiago και Μαδρίτης), οπότε αποφασίσαμε να μείνουμε εκεί.
Λοιπόν, μην χάσετε τη Salamanca! Πρόκειται για μια υπέροχη πόλη με έναν υποβλητικό καθεδρικό, ενδιαφέροντα μουσεία και τέλειες αναλογίες. Ούτε τεράστια να χάνεσαι, ούτε μικρή να βαριέσαι. Αρκετοί τουρίστες (Ισπανοί και Αμερικάνοι κυρίως).
...
Ωραία και χαλαρή πόλη. Μείναμε σε ένα πολύ "ωραίο ξενοδοχείο", πρώην αλευρόμυλο (πρόκειται για ένα μικρό εργοστάσιο που τώρα έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο-καζίνο και μουσείο).
Αν μείνετε εκεί, ζητήστε δωμάτιο στο ισόγειο που έχει θέα στο ποτάμι. Τα δωμάτια του πρώτου ορόφου δεν έχουν καθόλου θέα, αφού τα παράθυρα βρίσκονται ψηλά). Εξαίσιος και ο χώρος του εστιατορίου και του πρωινού που σερβίρεται πάνω από το ποτάμι.
Η Salamanca μπορεί να είναι χαλαρή και υπέροχη, αλλά εμείς είμαστε ανόητοι τουρίστες που θέλουμε να προλάβουμε τα πάντα.
Τι, να μη δούμε και την Avila με το υπέροχα φωτισμένο τείχος της το βράδυ; :roll:Και ενώ θεωρητικά μοιάζει καλή σκέψη, η οδήγηση των τριών ωρών (για να πάμε και να έρθουμε) μας τα χαλαει. Γιατί, και την Salamanca δεν χορτάσαμε, αλλά και την Avila δεν προλάβαμε να δούμε και να χαρούμε. Στα βιαστικά τίποτα δεν είναι ωραίο. Τέλος πάντων, κάποτε θα μάθουμε να μην τα θέλουμε όλα και να απολαμβάνουμε το κάθε μέρος που βρισκόμαστε. Ευτυχώς, προλάβαμε το εξαιρετικό μουσείο Art Nouveau-Art Deco που στεγάζεται σε ένα καταπληκτικό κτίριο εκείνης της εποχής. Αν περάσετε από την πόλη μην το χάσετε!
Αν θέλετε να προγραμματίσετε πάντως το ταξίδι σας, αφιερώστε μια ολόκληρη μέρα στη Salamanca και μια άλλη στην Avila. (Προτιμώ τη Salamanca αλλά δεν είμαι σίγουρος για την κρίση μου.)
Την άλλη μέρα και μετά το πρωινό – υπερπαραγωγή, ξεκινάμε για τις δυο τελευταίες μέρες του ταξιδιού στη Μαδρίτη.
Λίγες εκκρεμότητες μας περιμένουν (ψώνια, δωράκια κλπ), και μια επίσκεψη στο θεματικό πάρκο Faunia. Αν έχετε μικρά (ή και μεγάλα) παιδιά, θα περάσετε αρκετές ενδιαφέρουσες ώρες. Πρόκειται για έναν μείγμα ζωολογικού κήπου και θεματικού πάρκου, με διάφορες ατραξιόν όπως το παιχνίδι με τις φώκιες, και την προσομοίωση μια καταιγίδας σε τροπικό δάσος. Απευθύνεται πάντως σε παιδιά και νέους κυρίως.
...
...
Τι άλλο;
Αποχαιρετούμε τη Μαδρίτη με μια μεγάλη νυχτερινή βόλτα. Εξαντλημένοι αλλά χαρούμενοι για αυτό το «γεμάτο» ταξίδι.
...
...
Αυτά προς το παρόν αγαπητοί.
Θα ξαναγυρίσουμε στη Μαδρίτη κάποια μέρα για να πάμε στο Νότο.
Αν θέλετε κάποια διευκρίνηση ... μετά χαράς να σας πω ο,τι ξέρω
Μ
Attachments
Last edited by a moderator:
) Δεν πειράζει την άλλη φορά...
