katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.652
- Likes
- 12.492
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Γράφω για το περσινό ταξίδι στη Κύθνο. Στο τσακ πριν γίνει προπέρσινο. Πήγαμε 2 άτομα τέλη Ιουνίου του ‘21, για ένα τριήμερο, με δικό μας αυτοκίνητο. Η πολύ κοντινή απόσταση από την Αθήνα (από λιμάνι Λαυρίου το πλοίο κάνει λίγο περισσότερο από 1,5 ώρα) την κατατάσσει σε μια καλή επιλογή για ολιγοήμερες διακοπές. Πήγαμε χωρίς μεγάλες προσδοκίες είναι αλήθεια σε ένα νησί που μας είχε "ξεφύγει" τόσα χρόνια και σίγουρα δεν το μετανιώσαμε.
Θέλαμε να βλέπουμε θάλασσα και έτσι κλείσαμε στον Μέριχα, το λιμάνι. Στις ψηλές γειτονιές των ροομς. Η θέα ήταν πολύ ωραία όντως. Το βραδάκι είχαμε και δροσερό αεράκι και μαζί μ' αυτό μας έρχονταν και οι "μουσικές" από ένα "μπαράκι" από κάτω.
Παρόλο που είχαμε αυτοκίνητο το νησί δεν το γυρίσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη, γιατί πολύ απλά θέλαμε να πάρουμε μια γεύση και να ξεκουραστούμε. Οι δρόμοι είναι οι κλασσικοί κυκλαδονησιού και θέλουν προσοχή σε κάποια σημεία.
Ο Μέριχας μου φάνηκε αρκετά πρησμένος σε σχέση με το πως τον θυμόμουν παλιότερα από το πλοίο. Και αυτό το εγκαταλειμμένο θηρίο μες τη μέση πόσο παράταιρο. Από το δωμάτιο χαζεύαμε την κίνηση των πλοίων. Πίναμε τον πρωινό καφέ μας Remezzo (σε κάθε νησί θα βρεις ένα) πάνω στην άμμο και παίρναμε εφόδια για την παραλία από τον φούρνο Le Ble. Φάγαμε και ένα βράδυ σε μια από τις παραλιακές ταβέρνες, αλλά δεν την προτείνω. Ο Μέριχας, όπως και όλο το νησί, δουλεύει πολύ με σκαφάτους και ολονών τα μυαλά έχουν πάρει λίγο αέρα.
Τη Xώρα της Κύθνου την προτείνω άνετα για διαμονή, εκτός κι αν υπάρχει ανάγκη για θέα θάλασσα.
Είναι μικρούλα, περιποιημένη και έχει συγκεντρωμένα μέρη για φαγητό, καφέ, ποτό, που φαίνονταν αξιόλογα. Την επισκεφθήκαμε το δεύτερο βράδυ. Πρώτη επιλογή για φαγητό ήταν η Ψιψίνα, αλλά δεν είχε τραπέζι. Ήπιαμε πρώτα μια μπύρα σε μια καφετέρια με το όνομα Αποκάλυψη, σε μια ωραία ήσυχη, σκιερή πλατεία. Μετά κάτσαμε για φαγητό στο Στέκι του Ντέτζη: ωραία τα μπαλκόνια του και το φαγητό απλά οκ. Τσεκάραμε και το Κράκεν που τόσα είχα ακούσει. Φανταστική η τοποθεσία του, αλλά για υποδοχές και κρατήσεις δεν ήμασταν.
Όπως φαίνεται είχα ψαχτεί μετρίως με την Κύθνο, όμως αυτό που δεν συγχωρώ στον εαυτό μου είναι ότι υπάρχει ο Χριστός των Μεθυσμένων στη Χώρα και δεν πήγαμε!
Στη Δρυοπίδα πήγαμε το τρίτο απόγευμα και ήταν το χωριό που μου άρεσε πιο πολύ. Όπως και η Χώρα είναι χτισμένη στο εσωτερικό του νησιού. Σε έκταση είναι περίπου όσο και η Χώρα, αλλά μου φάνηκε πιο ενδιαφέρουσα, με πιο πολλές εναλλαγές και γωνιές για εξερεύνηση και σίγουρα λιγότερο τουριστική και ήσυχη. Σίγουρα θα είναι ωραία να μένεις εδώ. Ήπιαμε μια μπύρα στο ήσυχο Σοκάκι στο σημείο του χωριού που λέγεται Κάμπισμα. Δίπλα μας ένα ζευγάρι αγγλόφωνων ηλικιωμένων: αυτός μια σοδίτσα, αυτοί ένα καραφάκι τσίπουρο, μόνη της.
Για φαγητό είχα σημειώσει το Χάρτινο Καράβι, αλλά πάλι δεν βρήκαμε τραπέζι. Έτσι πήγαμε στο διπλανό εστιατόριο που είχε και ταράτσα και ρομαντικιστήκαμε κιόλας.
Τα Λουτρά τα επισκεφθήκαμε την ημέρα που πήγαμε Χώρα. Μου άρεσαν λίγο περισσότερο από τον Μέριχα. Κάναμε μπάνιο σε μια παραλία σχεδόν μέσα στον οικισμό, στο Σχοινάρι και ήταν απλά οκ. Διάβασα ότι επίκειται ανακαίνιση του Ξενία, που ούτε πήρα είδηση και των λουτρών τους (προς το παρόν, οι ενδιαφερόμενοι τσαλαβουτούν στο σημείο της παραλίας που απορρέει το ζεστό νερό).
Από παραλίες δεν είχαμε ποικιλία. Πήγαμε δυο φορές Επισκοπή, την πρώτη και την τελευταία μέρα. Κάκιστη εντύπωση από το beach bar που βρίσκεται στη μια άκρη της παραλίας και η μουσική του ακούγεται στην άλλη άκρη.
Και δυο φορές Απόκρουση. Εδώ βρήκαμε 3 beach bar όλα με τη μουσική στη διαπασών. Τι φάση; Κάτσαμε προς τη μεριά του πιο ήσυχου.
Ήμασταν τυχεροί και γενικά βρίσκαμε σκιές στα αλμυρίκια. Και η δυο παραλίες πολύ καλές, αν εξαιρέσεις την ηχορύπανση. Στην Κολώνα δεν πήγαμε γιατί στο marinetraffic έδειχνε τόσα σκάφη που ούτε το λιμάνι δεν είχε. Μα τα βλέπαμε και από το πλοίο καθώς ερχόμασταν. Πληγή.
Πολύ ωραία παραλία και η Αντώνιδες δίπλα στο χωριό Παναγιά Κανάλα. Η πρόσβαση γίνεται με σκαλιά που αρχίζουν στα περίχωρα του οικισμού. Την θαυμάσαμε από πάνω, αλλά δεν κατεβήκαμε.
Το χρώμα της Κύθνου μου έκανε εντύπωση: σκούρο καφέ προς μαύρο. Και η ξερολιθιές*. Ιδιαίτερες και περιποιημένες. Δυστυχώς δεν βρήκα να αγοράσω κανένα φαγώσιμο σουβενίρ. Ήθελα το φημισμένο μέλι, αλλά ακόμα δεν είχε βγει.
*https://ayla.culture.gr/i_texni_tis_xerolithias/
Κυκλάδες - Κύθνος: Οι ξερολιθιές και η σημασία τους - Naxos Press
Oι ξερολιθιές της Κύθνου - Ειδήσεις Γαστρονομίας - Greek Gastronomy Guide
Για τριημεράκι, μια χαρά.
Θέλαμε να βλέπουμε θάλασσα και έτσι κλείσαμε στον Μέριχα, το λιμάνι. Στις ψηλές γειτονιές των ροομς. Η θέα ήταν πολύ ωραία όντως. Το βραδάκι είχαμε και δροσερό αεράκι και μαζί μ' αυτό μας έρχονταν και οι "μουσικές" από ένα "μπαράκι" από κάτω.
Παρόλο που είχαμε αυτοκίνητο το νησί δεν το γυρίσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη, γιατί πολύ απλά θέλαμε να πάρουμε μια γεύση και να ξεκουραστούμε. Οι δρόμοι είναι οι κλασσικοί κυκλαδονησιού και θέλουν προσοχή σε κάποια σημεία.
Ο Μέριχας μου φάνηκε αρκετά πρησμένος σε σχέση με το πως τον θυμόμουν παλιότερα από το πλοίο. Και αυτό το εγκαταλειμμένο θηρίο μες τη μέση πόσο παράταιρο. Από το δωμάτιο χαζεύαμε την κίνηση των πλοίων. Πίναμε τον πρωινό καφέ μας Remezzo (σε κάθε νησί θα βρεις ένα) πάνω στην άμμο και παίρναμε εφόδια για την παραλία από τον φούρνο Le Ble. Φάγαμε και ένα βράδυ σε μια από τις παραλιακές ταβέρνες, αλλά δεν την προτείνω. Ο Μέριχας, όπως και όλο το νησί, δουλεύει πολύ με σκαφάτους και ολονών τα μυαλά έχουν πάρει λίγο αέρα.
Τη Xώρα της Κύθνου την προτείνω άνετα για διαμονή, εκτός κι αν υπάρχει ανάγκη για θέα θάλασσα.
Είναι μικρούλα, περιποιημένη και έχει συγκεντρωμένα μέρη για φαγητό, καφέ, ποτό, που φαίνονταν αξιόλογα. Την επισκεφθήκαμε το δεύτερο βράδυ. Πρώτη επιλογή για φαγητό ήταν η Ψιψίνα, αλλά δεν είχε τραπέζι. Ήπιαμε πρώτα μια μπύρα σε μια καφετέρια με το όνομα Αποκάλυψη, σε μια ωραία ήσυχη, σκιερή πλατεία. Μετά κάτσαμε για φαγητό στο Στέκι του Ντέτζη: ωραία τα μπαλκόνια του και το φαγητό απλά οκ. Τσεκάραμε και το Κράκεν που τόσα είχα ακούσει. Φανταστική η τοποθεσία του, αλλά για υποδοχές και κρατήσεις δεν ήμασταν.
Όπως φαίνεται είχα ψαχτεί μετρίως με την Κύθνο, όμως αυτό που δεν συγχωρώ στον εαυτό μου είναι ότι υπάρχει ο Χριστός των Μεθυσμένων στη Χώρα και δεν πήγαμε!
Στη Δρυοπίδα πήγαμε το τρίτο απόγευμα και ήταν το χωριό που μου άρεσε πιο πολύ. Όπως και η Χώρα είναι χτισμένη στο εσωτερικό του νησιού. Σε έκταση είναι περίπου όσο και η Χώρα, αλλά μου φάνηκε πιο ενδιαφέρουσα, με πιο πολλές εναλλαγές και γωνιές για εξερεύνηση και σίγουρα λιγότερο τουριστική και ήσυχη. Σίγουρα θα είναι ωραία να μένεις εδώ. Ήπιαμε μια μπύρα στο ήσυχο Σοκάκι στο σημείο του χωριού που λέγεται Κάμπισμα. Δίπλα μας ένα ζευγάρι αγγλόφωνων ηλικιωμένων: αυτός μια σοδίτσα, αυτοί ένα καραφάκι τσίπουρο, μόνη της.
Για φαγητό είχα σημειώσει το Χάρτινο Καράβι, αλλά πάλι δεν βρήκαμε τραπέζι. Έτσι πήγαμε στο διπλανό εστιατόριο που είχε και ταράτσα και ρομαντικιστήκαμε κιόλας.
Τα Λουτρά τα επισκεφθήκαμε την ημέρα που πήγαμε Χώρα. Μου άρεσαν λίγο περισσότερο από τον Μέριχα. Κάναμε μπάνιο σε μια παραλία σχεδόν μέσα στον οικισμό, στο Σχοινάρι και ήταν απλά οκ. Διάβασα ότι επίκειται ανακαίνιση του Ξενία, που ούτε πήρα είδηση και των λουτρών τους (προς το παρόν, οι ενδιαφερόμενοι τσαλαβουτούν στο σημείο της παραλίας που απορρέει το ζεστό νερό).
Από παραλίες δεν είχαμε ποικιλία. Πήγαμε δυο φορές Επισκοπή, την πρώτη και την τελευταία μέρα. Κάκιστη εντύπωση από το beach bar που βρίσκεται στη μια άκρη της παραλίας και η μουσική του ακούγεται στην άλλη άκρη.
Και δυο φορές Απόκρουση. Εδώ βρήκαμε 3 beach bar όλα με τη μουσική στη διαπασών. Τι φάση; Κάτσαμε προς τη μεριά του πιο ήσυχου.
Ήμασταν τυχεροί και γενικά βρίσκαμε σκιές στα αλμυρίκια. Και η δυο παραλίες πολύ καλές, αν εξαιρέσεις την ηχορύπανση. Στην Κολώνα δεν πήγαμε γιατί στο marinetraffic έδειχνε τόσα σκάφη που ούτε το λιμάνι δεν είχε. Μα τα βλέπαμε και από το πλοίο καθώς ερχόμασταν. Πληγή.
Πολύ ωραία παραλία και η Αντώνιδες δίπλα στο χωριό Παναγιά Κανάλα. Η πρόσβαση γίνεται με σκαλιά που αρχίζουν στα περίχωρα του οικισμού. Την θαυμάσαμε από πάνω, αλλά δεν κατεβήκαμε.
Το χρώμα της Κύθνου μου έκανε εντύπωση: σκούρο καφέ προς μαύρο. Και η ξερολιθιές*. Ιδιαίτερες και περιποιημένες. Δυστυχώς δεν βρήκα να αγοράσω κανένα φαγώσιμο σουβενίρ. Ήθελα το φημισμένο μέλι, αλλά ακόμα δεν είχε βγει.
*https://ayla.culture.gr/i_texni_tis_xerolithias/
Κυκλάδες - Κύθνος: Οι ξερολιθιές και η σημασία τους - Naxos Press
Oι ξερολιθιές της Κύθνου - Ειδήσεις Γαστρονομίας - Greek Gastronomy Guide
Για τριημεράκι, μια χαρά.
