city_routes
Member
- Μηνύματα
- 17
- Likes
- 40
Επανέρχομαι λοιπόν με μια άλλη ιστορία...
Αποφασισμένος για διακοπές στην Μάνη και ως γνήσιος Έλλην που το καλοκαίρι χωρίς νησί δεν ησυχάζει, το μόνο νησί που συνδυαζόταν εύκολα, ήταν τα Κύθηρα. Εκ πρώτης σκέψεως ο προορισμός δεν ενθουσίαζε, αλλά μονόδρομος !!! Έτσι λοιπόν από την Αρεόπολη της Μάνης, με 2 ωρίτσες περίπου οδήγησης σε δύσκολο σχετικά δρόμο βρίσκεσαι στην Νεάπολη και σε 1 ωρίτσα και κάτι ψιλά, το αργό φέρυ σε κατεβάζει στο Διακόφτι, το λιμάνι των Κυθήρων. Τα δρομολόγια δεν είναι συχνά και διαδικτυακές κρατήσεις δεν γίνονται οπότε καλό θα ήταν όποιος αποφασίσει να επισκεφθεί το νησί να φροντίσει κατά την άφιξή του και την επιστροφή του.
Λίγα λόγια για τα Κύθηρα. Τα Κύθηρα δεν έχουν καλό οδικό δίκτυο. Δεν είναι μόνο οι δρόμοι για τις παραλίες στους οποίους αρκετά τμήματα είναι με χώμα, αλλά όλοι οι δρόμοι τους είναι στενοί και κακοφτιαγμένοι. Μετά βίας χωράνε δύο αυτοκίνητα. Η Χώρα βρίσκεται στο Νότιο άκρο του νησιού, χωρίς παραλία, και είναι άτυπα ενωμένη με το Καψάλι, ένα πανέμορφο ψαροχώρι με δική του παραλία. Σχεδόν ολόκληρη η κίνηση του νησιού βρίσκεται εκεί, όποτε, δεδομένου και του άσχημου οδικού δικτύου, καλό θα ήταν για την διαμονή σας να επιλέξετε ένα μέρος προς το Νότο και δη κοντά στην Χώρα. Ενδεικτικά, ο Κάλαμος και το Λιβάδι είναι εξαιρετικά χωριά με εύκολη πρόσβαση. Στα Κύθηρα, εκτός των γραφικών χωριών, υπάρχουν διάσπαρτα σπίτια - οικισμοί και όλο το νησί δείχνει αραιοκατοικημένο. Δεν είναι τουριστικά ανεπτυγμένα, οπότε τα οργανωμένα ενοικιαζόμενα είναι λιγοστά και σχετικά ακριβά. Καλά για μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες... Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το μεταφορικό μέσο είναι άκρως απαραίτητο. Με την πρώτη ματιά, ο τόπος φαίνεται περίεργος. Κατεβαίνεις στην μέση του πουθενά, τριγύρω βουνά και ένας φιδωτός δρόμος να ξεκινάει από το λιμάνι και να χάνεται ανάμεσα στα βουνά. Καθώς ανεβαίνεις προς τα πάνω, έχεις πανοραμική θέα τα τιρκουαζ νερά της παραλίας του Διακοφτίου και το μισοβυθισμένο πλοίο, σήμα κατατεθέν του νησιού. Το τοπίο γίνεται σκληρό. Βουνά με χαμηλή βλάστηση, πυκνόφυτες ρεματιές, μικροί δρόμοι και απάτητητα λαγκάδια. Μικρές και κακογραμμένες πινακίδες προσπαθήσουν να οδηγήσουν τον ταξιδιώτη να φτάσει στον προορισμό του. Δεν θυμίζει νησί, Δεν θυμίζει βουνό, Δεν θυμίζει κάμπο, μήτε και πεδιάδα. Κάτι άλλο, κάτι δικό του. Προσπαθείς να καταλάβεις αν αυτό που βλέπεις σου αρέσει ή όχι !!!!
Εγώ επέλεξα να μείνω στον Κάλαμο. Πρόκειται για έναν οικισμό στο Νότο, πολύ κοντά στο Λιβάδι, το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό των Κυθήρων, τουριστικά αναπτυγμένο και αρκετά κοντά στην Χώρα. Μην παραλείψετε να φάτε σπιτικά γλυκά στην Ρένα πάνω στον κεντρικό δρόμο. Το κατάλυμα που επέλεξα είναι οι οικίες "Πετροκάλι". Πρόκειται για ένα νεόδμητο συγκρότημα κατοικιών που περιλαμβάνει υπέροχα, καινούρια δωμάτια-κατοικίες με κουζίνα, τουαλέτα, αυτόνομη βεράντα και έναν εξαιρετικό κήπο στον οποίο σερβίρεται το πρωινό κάτω από την σκιά των μουριών. Το πρωινό περιλαμβάνει μπουφέ. Advance του οι handmade μαρμελάδες, τα σπανακοπιτάκια και τα τυροπιτάκια, ισάξια με αυτά που σερβίρονται στις παραδοσιακές ταβέρνες. Η ιδιοκτήτρια, εξαιρετική οικοδεσπότης, ωραία τύπισσα, θα σε ενημερώσει για τα πάντα που αφορούν το νησί. Επίσης υπάρχει πάρκινγκ έμπροσθεν του συγκροτήματος. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους.
Η πρώτη ημέρα λοιπόν στο νησί ξεκίνησε αργά το απόγευμα, μετά την εγκατάσταση στις οικίες Πετροκάλι, με την επίσκεψη στην παραλία του Χαλκού. Πρόκειται για μια παραλία στο νότο, πολύ κοντά στον Κάλαμο και στο Λιβάδι. Είναι το μικρότερο αδερφάκι της παραλίας Μελιδόνι. Και οι δύο από τις πιο απάνεμες παραλίες. Ρωτήστε τους ντόπιους που φυσάει και αναλόγως κινηθείτε. Προσπαθώντας λοιπόν να συνηθίσω τους στενούς δρόμους, κατηφορίζω από τον Κάλαμο προς Χαλκό. Σε μια απότομη κατηφόρα η άσφαλτος κόβεται και αντικαθίσταται από χώμα. Στο βάθος ένας μικρός κόλπος με σκούρα νερά και πιο μέσα ένας βράχος. Η ξακουστή Χύτρα. Στα αριστερά η παραλία είναι οργανωμένη και υπαρχή μια καντίνα ενώ από την άλλη πλευρά ελεύθερη. Εδώ έρχεσαι σε επαφή με το σκληρό τοπίο. Τα βουνά σκουρόχρωμα και ψηλά περικλείουν ασφυκτικά την παραλία εμποδίζοντας τον ήλιο να φωτίσει το νερό. Η θάλασσα γαλήνια αλλά σκούρα και λες και απωθεί τον επισκέπτη να την απολαύσει. Η παραλία σχετικά μικρή, με βότσαλα, με πεντακάθαρα - κρυστάλλινα νερά, σχετικά βαθιά προσφέρει ατελείωτη θέα προς την Χύτρα. Απολαύστε το μπάνιο στο κρύο νερό βλέποντας πεντακάθαρα το βυθό. Παρόμοια παραλία είναι και το Μελιδονι. Και εδω μισοργανωμένη παραλία με θέα στην Χύτρα. ΠΡΟΣΟΧΗ. Μεγάλο τμήμα χωματόδρομου αλλά αξίζει την ταλαιπωρία. Επιστροφή λοιπόν στο δωμάτιο και έξοδος για φαγητό. Το Πετροκαλι ανήκει στην οικογένεια που έχει και την φημισμένη στα Κύθηρα "Ταβέρνα Φιλιώ". Οπότε σε σύντομο χρονικό διάστημα βρίσκομαι έξω από την ταβέρνα να περιμένω στην ουρά για ενα τραπέζι. Ναι ναι... καλά έγραψα... Αναμονή σε ταβέρνα στα Κύθηρα. Η ταβερνα λειτουργεί σε μια υπερηψωμενη αυλή πάνω σε μια στροφη. Πετρόκτιστη αυλη με φυσική σκιά απο τις μουριές. Στα σκαλοπάτια της εισόδου οι επισκέπτες περιμένουν για τραπεζι. Το φαγητο ειναι εξαιρετικό, σπιτικό και οι μερίδες μεγάλες, με χαμηλές τιμές. Δοκιμάστε οπωσδηποτε τηγανόψωμο, σκαλτσούνια και το τιραμισου της Κατερίνας.
Το επομενο πρωινο με βρίσκει στο δρομο προς την παραλία Καλαδι. Ισως την πιο φημισμένη παραλία το νησιου. Εδω δεν υπάρχει χωματοδρομος αλλα υπαρχουν αρκετα σκαλοπατια. Υπαρχει πάρκινγκ για το αυτοκινητο και μια καντινα για τα απαραιτητα. Η παραλια χωριζεται με βραχια σε τρεις επι μερους μικρότερες παραλίες. Σημείο αναφορας ο κομμενος βραχος κοντά της ακτης γυρω απο τον οποιο κολυμπάς. Τα νερά ειναι και εδω κρυστάλλινα και μετά το μεσημέρι υπάρχει φυσική σκια απο τον τεράστιο απόκρημνο βραχο πίσω. Αν εχετε εξοπλισμο παραλιας καλο ειναι να τον εχετε μαζι σας. Ιδανική για βουτιές πάνω απο τα βράχια. Συνδυλαστε την με μια επίσκεψη στην παραλία της Παλαιόπολης, η οποία έχει ατελείωτη αμμουδιά και βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση. Νωρίς το απόγευμα μαζεύω από την κινηματογραφική παραλία γρήγορα, γιατί το βράδυ έχει ραντεβού με την Χωρα. Ακολουθωντας το δρόμο προς την Χωρα συνταντας πρώτα το Καψαλι. Πριν φτάσεις, απο τις στροφες ξεπροβάλλει φωτισμένο το Κάστρο. Χτισμένο πάνω στο βράχο, επιβλητικό και λαμπερό σαν τεράστια χρυση κορώνα πάνω στην κεφαλή του νησιού σε προκαλλεί να το θαυμάσεις. Είναι ανοιχτό μέχρι τις 8 και προσφερει πανοραμική θέα στο Καψάλι, την Χύτρα και την Χώρα. Στην Χώρα λειτουργεί πάρκινγκ για τα αυτοκινητα. Η Χωρα, μικρή και γραφική, ήσυχη και κατάλευκη, αποτελείται απο έναν κεντρικό δρόμο ο οποίος σε οδηγεί στην πλατεία και περαν αυτης στο Κάστρο. Στην μέση της πλατείας ένας ψηλος φοίνικας και τα τραπεζάκια τριγύρω, στολισμένα και φωτισμενα με πολυχρωμα λαμπάκια συνθέτουν το σκηνικό ενος ρομαντικου χωριού. Τα μαγαζακια απλά και λιτά, πολύχρωμα, κάτι κρύβει το καθένα. Κάτι ξεχωριστό. Αριστερά του κεντρικού δρόμου ανεβείτε τα σκαλοπάτια και μην φοβηθείτε να χαθείτε. Θα δείτε το Καψάλι απο ψηλά. Σχηματίζει ένα ωμέγα καθώς αποτελειται απο δυο μικρα πανέμορφα λιμανάκια. Πανέμορφο, γραφικό και ρομαντικό. Με χαμηλο φωτισμό και μια γλυκιά ησυχία λές και η ατμόσφαιρα απορροφά την βουή του κόσμου και των μαγαζιών. Εδώ προτείνω το lemoni στο Καψάλι για γεμιστό θράψαλο και τεράστιο τσιζ κέικ με θέα το κάστρο. Νοικιάστε θαλάσσιο ποδήλατο και επισκεφθείτε από την παραλία του Καψαλίου την παραλία Σπαραγαριό. Βρίσκεται απέναντιανάμεσα στους βράχους. Εκτός απο τα παραθαλάσσια χωριά τα Κύθηρα έχουν και ορεινά.
Γιαυτό λοιπόν η επόμενη ημέρα ξεκινάει με επίσκεψη στον Μυλοπόταμο. Το χωριό με τους καταρρακτες. Δυστυχώς λογω λειψυδριας, καταρρακτες πλέον δεν υπάρχουν. Το τοπιο εδω αλλάζει και πάλι. Οι καθαρές θάλασσες δίνουν σκυτάλη σε ψηλά, πυκνά καταπράσινα δένδρα και τα γραφικά παραθαλάσσια ταβερνάκια σε πετρόκτιστες πλατείες. Ο Μυλοπόταμος είναι ενα παραδοσιακό χωριό με πέτρινα κτίρια και πλατεία με φυσικη σκιά απο τα πλατάνια. Διασχίζεται απο ένα μικρό φαράγγι εκεί που βρισκόνται οι καταρρακτες το οποίο καταλήγει στην παραλια Καλάμι, σε κοντινή απόσταση από το χωριό. Απόλυτα εναρμονισμένη με την περιοχή ειναι η πιο δύσκολα προσβάσιμη παραλία. Παρκάρεις το αυτοκίνητο στο μοναστήρι της παναγίας της Ορφανής και απο εκεί ξεκινάς πεζοπορία σε χωματόδρομο, που γίνεται κατάβαση απο βουνό και στο τέλος κατεβαίνεις στην παραλια πιάνοντας ένα σχοινί. Μόνο για τολμηρούς φορώντας αθλητικά παπούτσια. Θα απολαύσετε το μπάνιο σας σε μια μοναδικης ομορφιάς παραλια, στην οποία η θάλασσα εισέρχεται μέσα στο φαράγγι απο σχετικα στενό πέρασμα. Αλλά ακόμη και αν δεν τολμήσετε να κατεβείτε το καλάμι μην απογοητευτειτε. Στην ίδια κατεύθυνση και μετα απo αρκετες στροφές υπάρχει η παραλία Λιμνιώνας. Πρόκειται για μια παραλια με τυρκουαζ νερά και αρμυρικια, που στα δεξιά της υπάρχουν τρια πανέμορφα γραφικα σπιτάκια. Εδώ η Ελληνική παράδοση συναντά το τροπικό της θάλασσας. Highlight της παραλίας είναι η μικρή, ίσως αυτοσχέδια, ταβέρνα που σερβίρει ψάρι, παίζει δυνατά νησιώτικα τραγούδια και κάνει τους τουρίστες να χορεύουν στην άμμο συρτάκι.
Μετά λοιπόν απο την γεμάτη αντιθέσεις ημέρα βρίσκω τον δρόμο της επιστροφής αλλά και την συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια η οποία με πληροφορεί οτι έχει πανυγήρι στον Αβλέμωνα. Υστερα απο ένα γρήγορο relax και κανενα 40λεπτο οδήγησης βρίσκομαι στον Αβλέμονα. Ενα χωριό στα Βόρεια του νησιού. Στον Αβλέμωνα συναντάς το κυκλαδίτικο τοπίο. Τα μικροσκοπικά κατάλευκα σπιτάκια του βρίσκονται το ένα πάνω στο άλλο με τα πολύχρωμα παραθυράκια τους να κοιτάνε την θάλασσα και τα στενά δρομάκια του νησιού. Έχει έναν κεντρικό δρόμο ο οποίος κάποια στιγμή σε οδηγεί στο χαρακτηριστικό σημείο του χωριού: Τον μικρό κολπίσκο με τα ανεμόδαρτα βράχια πάνω στον οποίο έχουν τοποθετηθεί σκάλες για βουτιές στα νερά του, που περισσότερο με νερά πισίνας μοιάζουν παρά με παραλίας και στο βάθος αγκυροβολημένα κάποια γιοτ. Πάνω από τους βράχους και με θέα στον κόλπο τα χαριτωμένα μαγαζάκια στολίζουν το σημείο με τα πολύχρωμα λουλούδια τους και τα όμορφα στρωμένα τραπεζοκαθίσματα. Ο Αβλέμωνας αποπνέει μια μυστική χλιδή, έχει μια κρυφή γοητεία συνδυασμένη με τον ρομαντισμό του νησιού. Το βράδυ και εδώ ο φωτισμός λιγοστός, συμπληρώνεται με τα δεκάδες αναμμένα φαναράκια και κεράκια που έχουν τα μαγαζιά και τα σπίτια στο χωριό. Το πανηγύρι έχει στηθεί στην άκρη του χωριού, στο μικρό λιμανάκι. Μία εξέδρα με την ορχήστρα που για στολισμό της έχει από πάνω το κλασσικό καράβι με τις λάμπες στην σειρά και από την άλλη η ψησταριά με τα σουβλάκια. Παντού τραπεζοκαθίσματα και κόσμος. Λογής λογής κόσμος. Ντόπιοι που με πλατύ χαμόγελο σε καλωσορίζουν με ενθουσιασμό στον τόπο τους, νέοι, ηλικιωμένοι, πιτσιρίκια αλλά και τουρίστες έτοιμοι να μοιραστούν μαζί σου το ίδιο τραπέζι. Μόλις αρχίζει η ορχήστρα όλοι γίνονται μία παρέα και χορεύουν τους κυκλικούς χορούς του Αυγούστου κάτω από τον ξάστερο ουρανό και από τον ήχο των κυμάτων που αναμιγνύεται γλυκά με τον τσιριγώτικο !!! Ίσως είναι και αυτοί οι άνθρωποι που συμβάλλουν στο να αγαπήσεις το νησί... Αράξτε στο Αραχτοπωλείο και πιείτε την τσιριγώτικη φατουράδα ή πολύχρωμα κοκτέιλ με θέα τα σκάφη απέναντι.
Επιστροφή στο Νότο πάλι και το πρωινό της Κυριακής με βρίσκει στον δρόμο για τον Ποταμό. 'Ένα χωριό προς τα Βόρεια στο οποίο το πρωί κάθε Κυριακής γίνεται τοπικό παζάρι. Είναι γραφικό χωριό με έναν κεντρικό δρόμο πάνω στον οποίο μικροπωλητές εκθέτουν τα τοπικά τους προϊόντα και σε παροτρύνουν με την γνωστή τους ευγένεια να τα γευτείς και να τα αγοράσεις. ΣΥΜΒΟΥΛΗ... Ξεκινήστε πρωί για να βρείτε να καθίσετε στα λιγοστά καφενεδάκια του χωριού, κάτω από τους πλατάνους και συνομιλείτε με τους ντόπιους. Συνδυάστε την επίσκεψη στον Ποταμό με μια παραλία στα Βόρεια, όπως έκανα και εγώ και επέλεξα να δω την Αγία Πελαγία. Κλασσικός νησιώτικος οικισμός, με αρκετά δωμάτια με θέα στην θάλασσα. Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πέραν της ξεκούρασης και της χαλάρωσης. Φτάνοντας όμως στην Αγία Πελαγία και κάνοντας δεξιά προς τα Νότια συναντάς δύο παραλίες, την μία μετά την άλλη. Η πρώτη, η παραλία της Λαγκάδας βραβευμένη με γαλάζια σημαία και η επόμενη η παραλία Λίμνη μια ιδιαίτερη δύσβατη παραλία, η οποία χωρίζεται από την ακτή στα δύο. Από την μία άκρη υπάρχει η θάλασσα στην οποία κολυμπάς και απέναντι τα υφάλμυρα νερά ενός φαραγγιού τα οποία σταματούν στην άκρη των βοτσάλων. Επιστρέφοντας από εκεί επιβάλλεται μία στάση στα Μητάτα και για φαγητό στο Μιχάλη με θέα τα βουνά και τα λαγκάδια των Κυθήρων. Μέτριο φαγητό αλλά εξαιρετική θέα την οποία συνθέτουν τα άγρια βουνά με την τραχιά όψη τους και οι βαθιές, απόκρημνες ρεματιές που απολήγουν στην θάλασσα.
Επιπλέον αξίζει να πραγματοποιήσετε επίσκεψη στην Χύτρα με το καραβάκι από το Καψάλι (Glassbottom). Oκαπετάν Σπύρος και το καράβι του με το γυάλινο πάτωμα από όπου βλέπεις τον βυθό πραγματοποιούν τρίωρες εκδρομές στην Χύτρα (κόστος 12 Ευρω) και σε πηγαίνουν σε κρυφές παραλίες μη προσβάσιμες οδικώς. Η χύτρα είναι ένας ξερός βράχος απέναντι από το λιμάνι του Καψαλίου ο οποίος διαθέτει μια θαλάσσια σπηλιά. Αν είστε τυχεροί και ο καιρός το επιτρέπει, ο Καπετάν Σπύρος θα μπει μέσα στην σπηλιά και θα βουτήξετε στα καταγάλανα νερά της. Ρωτήστε τον κατά την αναχώρηση. Κατά την επιστροφή στο Καψάλι, αγοράστε την Σεμπρεβίβα. Το τοπικό λουλούδι των Κυθήρων το οποίο φυτρώνει πάνω στην Χύτρα.
Για την τελευταία ημέρα άφησα την παραλία του Διακοφτίου από όπου και η αναχώρηση. Μια ρηχή παραλία με τυρκουάζ νερά και ζαχαρένια, ροζ, αμμουδιά, εφάμιλλη του Σίμου στην Ελαφόνησο. Χωρίζεται από τον δρόμο που σε οδηγεί στο λιμάνι.
Μπήκα στο πλοίο ίσα ίσα, βρεγμένος, έχοντας πάνω μου το πεντακάθαρο θαλάσσιο νερό της παραλίας και την ζαχαρένια άμμο. Σίγουρα, δεν είδα όλα όσα τα Κύθηρα διαθέτουν. Τα Κύθηρα, κρύβουν θησαυρούς που πρέπει να βρεις, να θαυμάσεις και να απολαύσεις. Στην επιστροφή, οδηγώντας και έχοντας νωπές στο μυαλό μου τις αμέτρητες εικόνες του νησιού, αισθανόμουν κουρασμένος χωρίς όμως αυτό να με ενοχλεί καθώς πάντα έχω στο μυαλό μου τις γραμμές του Ν. Καζαντζάκη: "Στη ζωή μου οι πιο μεγάλοι ευεργέτες μου στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα".
Αποφασισμένος για διακοπές στην Μάνη και ως γνήσιος Έλλην που το καλοκαίρι χωρίς νησί δεν ησυχάζει, το μόνο νησί που συνδυαζόταν εύκολα, ήταν τα Κύθηρα. Εκ πρώτης σκέψεως ο προορισμός δεν ενθουσίαζε, αλλά μονόδρομος !!! Έτσι λοιπόν από την Αρεόπολη της Μάνης, με 2 ωρίτσες περίπου οδήγησης σε δύσκολο σχετικά δρόμο βρίσκεσαι στην Νεάπολη και σε 1 ωρίτσα και κάτι ψιλά, το αργό φέρυ σε κατεβάζει στο Διακόφτι, το λιμάνι των Κυθήρων. Τα δρομολόγια δεν είναι συχνά και διαδικτυακές κρατήσεις δεν γίνονται οπότε καλό θα ήταν όποιος αποφασίσει να επισκεφθεί το νησί να φροντίσει κατά την άφιξή του και την επιστροφή του.
Λίγα λόγια για τα Κύθηρα. Τα Κύθηρα δεν έχουν καλό οδικό δίκτυο. Δεν είναι μόνο οι δρόμοι για τις παραλίες στους οποίους αρκετά τμήματα είναι με χώμα, αλλά όλοι οι δρόμοι τους είναι στενοί και κακοφτιαγμένοι. Μετά βίας χωράνε δύο αυτοκίνητα. Η Χώρα βρίσκεται στο Νότιο άκρο του νησιού, χωρίς παραλία, και είναι άτυπα ενωμένη με το Καψάλι, ένα πανέμορφο ψαροχώρι με δική του παραλία. Σχεδόν ολόκληρη η κίνηση του νησιού βρίσκεται εκεί, όποτε, δεδομένου και του άσχημου οδικού δικτύου, καλό θα ήταν για την διαμονή σας να επιλέξετε ένα μέρος προς το Νότο και δη κοντά στην Χώρα. Ενδεικτικά, ο Κάλαμος και το Λιβάδι είναι εξαιρετικά χωριά με εύκολη πρόσβαση. Στα Κύθηρα, εκτός των γραφικών χωριών, υπάρχουν διάσπαρτα σπίτια - οικισμοί και όλο το νησί δείχνει αραιοκατοικημένο. Δεν είναι τουριστικά ανεπτυγμένα, οπότε τα οργανωμένα ενοικιαζόμενα είναι λιγοστά και σχετικά ακριβά. Καλά για μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες... Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το μεταφορικό μέσο είναι άκρως απαραίτητο. Με την πρώτη ματιά, ο τόπος φαίνεται περίεργος. Κατεβαίνεις στην μέση του πουθενά, τριγύρω βουνά και ένας φιδωτός δρόμος να ξεκινάει από το λιμάνι και να χάνεται ανάμεσα στα βουνά. Καθώς ανεβαίνεις προς τα πάνω, έχεις πανοραμική θέα τα τιρκουαζ νερά της παραλίας του Διακοφτίου και το μισοβυθισμένο πλοίο, σήμα κατατεθέν του νησιού. Το τοπίο γίνεται σκληρό. Βουνά με χαμηλή βλάστηση, πυκνόφυτες ρεματιές, μικροί δρόμοι και απάτητητα λαγκάδια. Μικρές και κακογραμμένες πινακίδες προσπαθήσουν να οδηγήσουν τον ταξιδιώτη να φτάσει στον προορισμό του. Δεν θυμίζει νησί, Δεν θυμίζει βουνό, Δεν θυμίζει κάμπο, μήτε και πεδιάδα. Κάτι άλλο, κάτι δικό του. Προσπαθείς να καταλάβεις αν αυτό που βλέπεις σου αρέσει ή όχι !!!!
Εγώ επέλεξα να μείνω στον Κάλαμο. Πρόκειται για έναν οικισμό στο Νότο, πολύ κοντά στο Λιβάδι, το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό των Κυθήρων, τουριστικά αναπτυγμένο και αρκετά κοντά στην Χώρα. Μην παραλείψετε να φάτε σπιτικά γλυκά στην Ρένα πάνω στον κεντρικό δρόμο. Το κατάλυμα που επέλεξα είναι οι οικίες "Πετροκάλι". Πρόκειται για ένα νεόδμητο συγκρότημα κατοικιών που περιλαμβάνει υπέροχα, καινούρια δωμάτια-κατοικίες με κουζίνα, τουαλέτα, αυτόνομη βεράντα και έναν εξαιρετικό κήπο στον οποίο σερβίρεται το πρωινό κάτω από την σκιά των μουριών. Το πρωινό περιλαμβάνει μπουφέ. Advance του οι handmade μαρμελάδες, τα σπανακοπιτάκια και τα τυροπιτάκια, ισάξια με αυτά που σερβίρονται στις παραδοσιακές ταβέρνες. Η ιδιοκτήτρια, εξαιρετική οικοδεσπότης, ωραία τύπισσα, θα σε ενημερώσει για τα πάντα που αφορούν το νησί. Επίσης υπάρχει πάρκινγκ έμπροσθεν του συγκροτήματος. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους.
Η πρώτη ημέρα λοιπόν στο νησί ξεκίνησε αργά το απόγευμα, μετά την εγκατάσταση στις οικίες Πετροκάλι, με την επίσκεψη στην παραλία του Χαλκού. Πρόκειται για μια παραλία στο νότο, πολύ κοντά στον Κάλαμο και στο Λιβάδι. Είναι το μικρότερο αδερφάκι της παραλίας Μελιδόνι. Και οι δύο από τις πιο απάνεμες παραλίες. Ρωτήστε τους ντόπιους που φυσάει και αναλόγως κινηθείτε. Προσπαθώντας λοιπόν να συνηθίσω τους στενούς δρόμους, κατηφορίζω από τον Κάλαμο προς Χαλκό. Σε μια απότομη κατηφόρα η άσφαλτος κόβεται και αντικαθίσταται από χώμα. Στο βάθος ένας μικρός κόλπος με σκούρα νερά και πιο μέσα ένας βράχος. Η ξακουστή Χύτρα. Στα αριστερά η παραλία είναι οργανωμένη και υπαρχή μια καντίνα ενώ από την άλλη πλευρά ελεύθερη. Εδώ έρχεσαι σε επαφή με το σκληρό τοπίο. Τα βουνά σκουρόχρωμα και ψηλά περικλείουν ασφυκτικά την παραλία εμποδίζοντας τον ήλιο να φωτίσει το νερό. Η θάλασσα γαλήνια αλλά σκούρα και λες και απωθεί τον επισκέπτη να την απολαύσει. Η παραλία σχετικά μικρή, με βότσαλα, με πεντακάθαρα - κρυστάλλινα νερά, σχετικά βαθιά προσφέρει ατελείωτη θέα προς την Χύτρα. Απολαύστε το μπάνιο στο κρύο νερό βλέποντας πεντακάθαρα το βυθό. Παρόμοια παραλία είναι και το Μελιδονι. Και εδω μισοργανωμένη παραλία με θέα στην Χύτρα. ΠΡΟΣΟΧΗ. Μεγάλο τμήμα χωματόδρομου αλλά αξίζει την ταλαιπωρία. Επιστροφή λοιπόν στο δωμάτιο και έξοδος για φαγητό. Το Πετροκαλι ανήκει στην οικογένεια που έχει και την φημισμένη στα Κύθηρα "Ταβέρνα Φιλιώ". Οπότε σε σύντομο χρονικό διάστημα βρίσκομαι έξω από την ταβέρνα να περιμένω στην ουρά για ενα τραπέζι. Ναι ναι... καλά έγραψα... Αναμονή σε ταβέρνα στα Κύθηρα. Η ταβερνα λειτουργεί σε μια υπερηψωμενη αυλή πάνω σε μια στροφη. Πετρόκτιστη αυλη με φυσική σκιά απο τις μουριές. Στα σκαλοπάτια της εισόδου οι επισκέπτες περιμένουν για τραπεζι. Το φαγητο ειναι εξαιρετικό, σπιτικό και οι μερίδες μεγάλες, με χαμηλές τιμές. Δοκιμάστε οπωσδηποτε τηγανόψωμο, σκαλτσούνια και το τιραμισου της Κατερίνας.
Το επομενο πρωινο με βρίσκει στο δρομο προς την παραλία Καλαδι. Ισως την πιο φημισμένη παραλία το νησιου. Εδω δεν υπάρχει χωματοδρομος αλλα υπαρχουν αρκετα σκαλοπατια. Υπαρχει πάρκινγκ για το αυτοκινητο και μια καντινα για τα απαραιτητα. Η παραλια χωριζεται με βραχια σε τρεις επι μερους μικρότερες παραλίες. Σημείο αναφορας ο κομμενος βραχος κοντά της ακτης γυρω απο τον οποιο κολυμπάς. Τα νερά ειναι και εδω κρυστάλλινα και μετά το μεσημέρι υπάρχει φυσική σκια απο τον τεράστιο απόκρημνο βραχο πίσω. Αν εχετε εξοπλισμο παραλιας καλο ειναι να τον εχετε μαζι σας. Ιδανική για βουτιές πάνω απο τα βράχια. Συνδυλαστε την με μια επίσκεψη στην παραλία της Παλαιόπολης, η οποία έχει ατελείωτη αμμουδιά και βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση. Νωρίς το απόγευμα μαζεύω από την κινηματογραφική παραλία γρήγορα, γιατί το βράδυ έχει ραντεβού με την Χωρα. Ακολουθωντας το δρόμο προς την Χωρα συνταντας πρώτα το Καψαλι. Πριν φτάσεις, απο τις στροφες ξεπροβάλλει φωτισμένο το Κάστρο. Χτισμένο πάνω στο βράχο, επιβλητικό και λαμπερό σαν τεράστια χρυση κορώνα πάνω στην κεφαλή του νησιού σε προκαλλεί να το θαυμάσεις. Είναι ανοιχτό μέχρι τις 8 και προσφερει πανοραμική θέα στο Καψάλι, την Χύτρα και την Χώρα. Στην Χώρα λειτουργεί πάρκινγκ για τα αυτοκινητα. Η Χωρα, μικρή και γραφική, ήσυχη και κατάλευκη, αποτελείται απο έναν κεντρικό δρόμο ο οποίος σε οδηγεί στην πλατεία και περαν αυτης στο Κάστρο. Στην μέση της πλατείας ένας ψηλος φοίνικας και τα τραπεζάκια τριγύρω, στολισμένα και φωτισμενα με πολυχρωμα λαμπάκια συνθέτουν το σκηνικό ενος ρομαντικου χωριού. Τα μαγαζακια απλά και λιτά, πολύχρωμα, κάτι κρύβει το καθένα. Κάτι ξεχωριστό. Αριστερά του κεντρικού δρόμου ανεβείτε τα σκαλοπάτια και μην φοβηθείτε να χαθείτε. Θα δείτε το Καψάλι απο ψηλά. Σχηματίζει ένα ωμέγα καθώς αποτελειται απο δυο μικρα πανέμορφα λιμανάκια. Πανέμορφο, γραφικό και ρομαντικό. Με χαμηλο φωτισμό και μια γλυκιά ησυχία λές και η ατμόσφαιρα απορροφά την βουή του κόσμου και των μαγαζιών. Εδώ προτείνω το lemoni στο Καψάλι για γεμιστό θράψαλο και τεράστιο τσιζ κέικ με θέα το κάστρο. Νοικιάστε θαλάσσιο ποδήλατο και επισκεφθείτε από την παραλία του Καψαλίου την παραλία Σπαραγαριό. Βρίσκεται απέναντιανάμεσα στους βράχους. Εκτός απο τα παραθαλάσσια χωριά τα Κύθηρα έχουν και ορεινά.
Γιαυτό λοιπόν η επόμενη ημέρα ξεκινάει με επίσκεψη στον Μυλοπόταμο. Το χωριό με τους καταρρακτες. Δυστυχώς λογω λειψυδριας, καταρρακτες πλέον δεν υπάρχουν. Το τοπιο εδω αλλάζει και πάλι. Οι καθαρές θάλασσες δίνουν σκυτάλη σε ψηλά, πυκνά καταπράσινα δένδρα και τα γραφικά παραθαλάσσια ταβερνάκια σε πετρόκτιστες πλατείες. Ο Μυλοπόταμος είναι ενα παραδοσιακό χωριό με πέτρινα κτίρια και πλατεία με φυσικη σκιά απο τα πλατάνια. Διασχίζεται απο ένα μικρό φαράγγι εκεί που βρισκόνται οι καταρρακτες το οποίο καταλήγει στην παραλια Καλάμι, σε κοντινή απόσταση από το χωριό. Απόλυτα εναρμονισμένη με την περιοχή ειναι η πιο δύσκολα προσβάσιμη παραλία. Παρκάρεις το αυτοκίνητο στο μοναστήρι της παναγίας της Ορφανής και απο εκεί ξεκινάς πεζοπορία σε χωματόδρομο, που γίνεται κατάβαση απο βουνό και στο τέλος κατεβαίνεις στην παραλια πιάνοντας ένα σχοινί. Μόνο για τολμηρούς φορώντας αθλητικά παπούτσια. Θα απολαύσετε το μπάνιο σας σε μια μοναδικης ομορφιάς παραλια, στην οποία η θάλασσα εισέρχεται μέσα στο φαράγγι απο σχετικα στενό πέρασμα. Αλλά ακόμη και αν δεν τολμήσετε να κατεβείτε το καλάμι μην απογοητευτειτε. Στην ίδια κατεύθυνση και μετα απo αρκετες στροφές υπάρχει η παραλία Λιμνιώνας. Πρόκειται για μια παραλια με τυρκουαζ νερά και αρμυρικια, που στα δεξιά της υπάρχουν τρια πανέμορφα γραφικα σπιτάκια. Εδώ η Ελληνική παράδοση συναντά το τροπικό της θάλασσας. Highlight της παραλίας είναι η μικρή, ίσως αυτοσχέδια, ταβέρνα που σερβίρει ψάρι, παίζει δυνατά νησιώτικα τραγούδια και κάνει τους τουρίστες να χορεύουν στην άμμο συρτάκι.
Μετά λοιπόν απο την γεμάτη αντιθέσεις ημέρα βρίσκω τον δρόμο της επιστροφής αλλά και την συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια η οποία με πληροφορεί οτι έχει πανυγήρι στον Αβλέμωνα. Υστερα απο ένα γρήγορο relax και κανενα 40λεπτο οδήγησης βρίσκομαι στον Αβλέμονα. Ενα χωριό στα Βόρεια του νησιού. Στον Αβλέμωνα συναντάς το κυκλαδίτικο τοπίο. Τα μικροσκοπικά κατάλευκα σπιτάκια του βρίσκονται το ένα πάνω στο άλλο με τα πολύχρωμα παραθυράκια τους να κοιτάνε την θάλασσα και τα στενά δρομάκια του νησιού. Έχει έναν κεντρικό δρόμο ο οποίος κάποια στιγμή σε οδηγεί στο χαρακτηριστικό σημείο του χωριού: Τον μικρό κολπίσκο με τα ανεμόδαρτα βράχια πάνω στον οποίο έχουν τοποθετηθεί σκάλες για βουτιές στα νερά του, που περισσότερο με νερά πισίνας μοιάζουν παρά με παραλίας και στο βάθος αγκυροβολημένα κάποια γιοτ. Πάνω από τους βράχους και με θέα στον κόλπο τα χαριτωμένα μαγαζάκια στολίζουν το σημείο με τα πολύχρωμα λουλούδια τους και τα όμορφα στρωμένα τραπεζοκαθίσματα. Ο Αβλέμωνας αποπνέει μια μυστική χλιδή, έχει μια κρυφή γοητεία συνδυασμένη με τον ρομαντισμό του νησιού. Το βράδυ και εδώ ο φωτισμός λιγοστός, συμπληρώνεται με τα δεκάδες αναμμένα φαναράκια και κεράκια που έχουν τα μαγαζιά και τα σπίτια στο χωριό. Το πανηγύρι έχει στηθεί στην άκρη του χωριού, στο μικρό λιμανάκι. Μία εξέδρα με την ορχήστρα που για στολισμό της έχει από πάνω το κλασσικό καράβι με τις λάμπες στην σειρά και από την άλλη η ψησταριά με τα σουβλάκια. Παντού τραπεζοκαθίσματα και κόσμος. Λογής λογής κόσμος. Ντόπιοι που με πλατύ χαμόγελο σε καλωσορίζουν με ενθουσιασμό στον τόπο τους, νέοι, ηλικιωμένοι, πιτσιρίκια αλλά και τουρίστες έτοιμοι να μοιραστούν μαζί σου το ίδιο τραπέζι. Μόλις αρχίζει η ορχήστρα όλοι γίνονται μία παρέα και χορεύουν τους κυκλικούς χορούς του Αυγούστου κάτω από τον ξάστερο ουρανό και από τον ήχο των κυμάτων που αναμιγνύεται γλυκά με τον τσιριγώτικο !!! Ίσως είναι και αυτοί οι άνθρωποι που συμβάλλουν στο να αγαπήσεις το νησί... Αράξτε στο Αραχτοπωλείο και πιείτε την τσιριγώτικη φατουράδα ή πολύχρωμα κοκτέιλ με θέα τα σκάφη απέναντι.
Επιστροφή στο Νότο πάλι και το πρωινό της Κυριακής με βρίσκει στον δρόμο για τον Ποταμό. 'Ένα χωριό προς τα Βόρεια στο οποίο το πρωί κάθε Κυριακής γίνεται τοπικό παζάρι. Είναι γραφικό χωριό με έναν κεντρικό δρόμο πάνω στον οποίο μικροπωλητές εκθέτουν τα τοπικά τους προϊόντα και σε παροτρύνουν με την γνωστή τους ευγένεια να τα γευτείς και να τα αγοράσεις. ΣΥΜΒΟΥΛΗ... Ξεκινήστε πρωί για να βρείτε να καθίσετε στα λιγοστά καφενεδάκια του χωριού, κάτω από τους πλατάνους και συνομιλείτε με τους ντόπιους. Συνδυάστε την επίσκεψη στον Ποταμό με μια παραλία στα Βόρεια, όπως έκανα και εγώ και επέλεξα να δω την Αγία Πελαγία. Κλασσικός νησιώτικος οικισμός, με αρκετά δωμάτια με θέα στην θάλασσα. Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πέραν της ξεκούρασης και της χαλάρωσης. Φτάνοντας όμως στην Αγία Πελαγία και κάνοντας δεξιά προς τα Νότια συναντάς δύο παραλίες, την μία μετά την άλλη. Η πρώτη, η παραλία της Λαγκάδας βραβευμένη με γαλάζια σημαία και η επόμενη η παραλία Λίμνη μια ιδιαίτερη δύσβατη παραλία, η οποία χωρίζεται από την ακτή στα δύο. Από την μία άκρη υπάρχει η θάλασσα στην οποία κολυμπάς και απέναντι τα υφάλμυρα νερά ενός φαραγγιού τα οποία σταματούν στην άκρη των βοτσάλων. Επιστρέφοντας από εκεί επιβάλλεται μία στάση στα Μητάτα και για φαγητό στο Μιχάλη με θέα τα βουνά και τα λαγκάδια των Κυθήρων. Μέτριο φαγητό αλλά εξαιρετική θέα την οποία συνθέτουν τα άγρια βουνά με την τραχιά όψη τους και οι βαθιές, απόκρημνες ρεματιές που απολήγουν στην θάλασσα.
Επιπλέον αξίζει να πραγματοποιήσετε επίσκεψη στην Χύτρα με το καραβάκι από το Καψάλι (Glassbottom). Oκαπετάν Σπύρος και το καράβι του με το γυάλινο πάτωμα από όπου βλέπεις τον βυθό πραγματοποιούν τρίωρες εκδρομές στην Χύτρα (κόστος 12 Ευρω) και σε πηγαίνουν σε κρυφές παραλίες μη προσβάσιμες οδικώς. Η χύτρα είναι ένας ξερός βράχος απέναντι από το λιμάνι του Καψαλίου ο οποίος διαθέτει μια θαλάσσια σπηλιά. Αν είστε τυχεροί και ο καιρός το επιτρέπει, ο Καπετάν Σπύρος θα μπει μέσα στην σπηλιά και θα βουτήξετε στα καταγάλανα νερά της. Ρωτήστε τον κατά την αναχώρηση. Κατά την επιστροφή στο Καψάλι, αγοράστε την Σεμπρεβίβα. Το τοπικό λουλούδι των Κυθήρων το οποίο φυτρώνει πάνω στην Χύτρα.
Για την τελευταία ημέρα άφησα την παραλία του Διακοφτίου από όπου και η αναχώρηση. Μια ρηχή παραλία με τυρκουάζ νερά και ζαχαρένια, ροζ, αμμουδιά, εφάμιλλη του Σίμου στην Ελαφόνησο. Χωρίζεται από τον δρόμο που σε οδηγεί στο λιμάνι.
Μπήκα στο πλοίο ίσα ίσα, βρεγμένος, έχοντας πάνω μου το πεντακάθαρο θαλάσσιο νερό της παραλίας και την ζαχαρένια άμμο. Σίγουρα, δεν είδα όλα όσα τα Κύθηρα διαθέτουν. Τα Κύθηρα, κρύβουν θησαυρούς που πρέπει να βρεις, να θαυμάσεις και να απολαύσεις. Στην επιστροφή, οδηγώντας και έχοντας νωπές στο μυαλό μου τις αμέτρητες εικόνες του νησιού, αισθανόμουν κουρασμένος χωρίς όμως αυτό να με ενοχλεί καθώς πάντα έχω στο μυαλό μου τις γραμμές του Ν. Καζαντζάκη: "Στη ζωή μου οι πιο μεγάλοι ευεργέτες μου στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα".
